WhivieBlog

Distilleerderij: Dada Chapel
Regio: België
Fles: Dada Chapel Brhum Small Batch for The Nectar 15th Anniversary
Kleur: goud
ABV: 60.2%

Moh!

Toen de jongens van The Nectar de distilleerderij Dada Chapel in Gent bezochten, vonden ze twee vaten die hen erg aanstonden. In die mate zelfs dat ze ze tot Small Batch lieten bottelen voor hun 15^e verjaardag. 2/3 van de spirit werd versneden naar 50% – die proefde ik eerder – en 1/3 werd gebotteld op barrel strength. Dit zit nu in het glas.

De neus is als twee druppels water met de Small Batch op 50%, zij het iets minder uitgesproken. Het lijkt wel alsof de alcohol de esters hier wat vasthoudt. Maar wederom tropisch fruit, kandijsuiker, Brésilienne nootjes en kokosrotsjes.

Moh! Hoewel hij een pak krachtiger is dan de Small Batch – deze zit immers boven de 60% – valt dat allemaal nog best mee. Dit brandt niet, hoor. Ook hier een toename van ananas en kokos, een karrenvracht aan kandij – de suiker evolueert naar siroop – en wat chocolade. De kruiden, daarentegen, zijn een pak krachtiger en maken hier een lekker hartverwarmend drammetje van. Vanaf de tweede slok, nadat je smaakpapillen over de initiële schok heen zijn, maakt hem dan weer net wat meer uitgesproken dan de Small Batch.

De afdronk is lang, kruidig warm, zalig zoet en erg bevredigend.

Wellicht een krachtpatser in een cocktail, maar weet je… ik drink dit liever puur (toegegeven, met een blokje ijs). Of giet een eetlepel over mijn kokossorbet. Fijne feesten!

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dada Chapel
Regio: België
Fles: Dada Chapel Brhum Small Batch for The Nectar 15th Anniversary
Kleur: goud
ABV: 50%

Brésilienne

Ook importeur The Nectar is door de knieën gegaan voor de Aged Brhum van het Gentse Dada Chapel. Toen ze de distilleerderij bezochten ontdekten ze twee vaten waarvan ze helemaal weg waren. Of deze als een small batch konden gebotteld worden voor de 15^e verjaardag van The Nectar? Jazeker! Het eerste vat was klassieke American Oak. Het tweede vat had een ander parcours afgelegd. Het begon in Virgin French Limousin Oak, maar die leek toch een beetje te krachtig, dus werd de spirit na 4 maanden overgestoken in een American Oak vat. Het resultaat van de vatting proeven we vandaag. 2/3 van de spirit werd versneden naar 50% – die zit nu in het glas – en 1/3 werd gebotteld op barrel strength. Die proeven we hierna.

Intrigerende neus op tropisch fruit – denk ananas en kokosnoot – en koffie uit Ecuador. Graeffe suiker – die lichtbruine die wij zo graag op onze pannenkoeken doen – en Brésilienne gebak. Als je mij dit blind onder de neus had gestopt, zou ik het rum genoemd hebben.

Zijdezacht op de tong met nog meer ananas, terwijl de suiker van graeffe naar kandij evolueert. Er komt wat chocolade aan te pas. Mooie evolutie. Wat houtkruiden maken je mond warm. Ook Brésilienne op smaak, zij het eerder de nootjes.

Heerlijke lange, licht drogende afdronk. Maar hij blijft mierzoet tot de dood.

Apart, da’s het minste wat je hiervan kan zeggen. En dat weten ze bij Dade Chapel zelf ook, want ze voegden een extra sticker toe aan het label: ‘In Odd We Trust’. Terecht.

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dada Chapel
Regio: België
Fles: Dada Chapel Aged Brhum
Kleur: goud
ABV: 42%

Café Noir

Herinnert u zich nog de Brhum van Dada Chapel? Ik proefde hem in april van dit jaar. Herinner u dat het een spirit is die gestookt werd van Belgische suikerbieten. Welnu, ondertussen hebben ze hem laten rijpen op eikenhouten vaten en hebben ze dus een Aged Brhum. En die won maar liefst Double Gold op de recente Europe Wine & Spirits Trophy 2021 competitie. Ze zijn daar goed bezig, in hartje Gent.

Mooie zoetzure neus die me onmiddellijk aan jonge rum doet denken. En dat is de bedoeling, me dunkt. Gebakken appels, kokosnoot, graeffe suiker en melkchocolade.

Mooie body. Naast appelcake en chocolade krijg ik nu ook wat tannine en Café Noir koekjes. Er zit zelfs een tropisch kantje aan. Lekker, zeg. En erg drinkbaar op zich. Dit is wel iets helemaal anders dan de ongerijpte Brhum (die ik ook lekker vind, hoor).

De afdronk is zijn troefkaart: gelakte ananas op de barbecue, koffie en chocolade met pralinévulling. Heerlijk.

Mooi product. Hier mogen ze terecht trots op zijn. Mijn sample was te klein om er nog wat mee te experimenteren, maar ik ben er zeker van dat je hier een leuke Dark & Stormy me kan maken.

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Trinidad
Fles: Caroni 1998 The Whisky Jury, refill hogshead #26, 275 bts
Kleur: amber
ABV: 58.2%

Happy Dance

Caroni… wordt wel eens omschreven als de Port Ellen van de rum. Niet omwille van de gelijkenis in smaak (stel je voor!), maar eerder omwille van het feit dat beide distilleerderijen gesloten zijn en hun spul niet alleen schaars en daardoor moeilijk te krijgen is, maar bovendien een arm en een been mag kosten. The Whisky Jury trakteert ons met deze Caroni rum die gestookt werd in januari 1998 en gebotteld in oktober 2021. Deze Caroni is dus maar liefst 23 jaar oud (zelfs bijna 24). Ik voel een #happydance opkomen.

Krachtige en zoete neus op pompelmoes, gebakken banaan en… euh… lampenolie en een fietsband. Mokka, vanille en kamfer op de achtergrond. Na een paar minuten ademen, krijg ik daar ook nog wat crème brûlée en espresso bij.

Deze is erg olieachtig. Hij plakt aan mijn tanden. Het alcoholpercentage laat zich wel voelen. Lekker pittig. Kaneel, oregano en kruidnagel gaan het zoete fruit vooraf. Tikkeltje funky, maar niet overdreven. Verrassend toegankelijk. Erg gelaagd. En bijzonder lekker.

De lange, donkerzoete afdronk houdt de mond lang warm.

Wederom een schot in de roos van Joeri en The Whisky Jury. Een feest voor de smaakpapillen. Met dank aan The Bonding Dram voor het sample.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Jamaica
Fles: HD MJH3 2012/2021 The Whisky Jura, refill barrel, 279 bts
Kleur: oud goud
ABV: 55.8%

Tropische Plakboel

Ha! Daar is Belgisch bottelaar The Whisky Jury weer met rum! Altijd een beetje spannend als die op het toneel verschijnt, want dan is het een race tegen de klok om een fles te pakken te krijgen. Deze Jamaicaanse rum werd gedistilleerd in pot stills in juli 2012 en gebotteld in oktober 2021, wat het dus een 9-jarige maakt. Een deel van die tijd bracht hij door in de tropen. Maar wat een vreemde naam: HD MJH3… Ik geef een tip: ten oosten van Montego Bay en ten noorden van Cockpit Country in de County Trelawny. Neen? Allez, dan: Hampden, net als de Mden die ik begin dit jaar proefde. Hou u klaar voor something funky.

De neus is een panoplie van geuren. Gebakken banaan, ananas, kaarsvet, ecoline, snuiftabak en een prachtige toets van fermenterende appelsienen. Wat kan Jamaica toch mooi zijn…

Patat! Da’s een trap tegen de tanden! Lekker pikant op chili en nootmuskaat met wat kaneel om de boel te verzoeten. Bijna stroperig. Mooie body. Plakt gezellig. En dan komen die mooie tropische en fruitige toetsen weer: appelsien, ananas, banaan en rozijnen. Maar ook wat gebakken appels en peren – doet me heel even aan Calvados op steroïden denken. Call me crazy. Maar hier ben ik wel gek op.

De afdronk is langer dan een aflevering van Casa de Papel (trust me, ik proef hem nog steeds terwijl Tokio haar machinepistool leegschiet op Gandia en zijn kornuiten). En op het sterfbed word ik aangenaam verrast door een ziltje. Het is weg voor je er erg in hebt.

Heerlijke tropische plakboel. Minder funky dan de Mden 1997, maar des te fruitiger. Top! Met dank aan The Bonding Dram voor het sample.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Linkwood
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Linkwood 33 Year Old 1988/2021, The Whisky Jury, Refill Hogshead #2337, 176 bts
Kleur: goud
ABV: 47.5%

Cowell

‘In remembrance of Mr Peter Cowell’ staat er in kleine lettertjes te lezen op het label. De Schot Cowell overleed onlangs en had dit vat Linkwood in zijn bezit. De kinderen verkochtten het vat en zo kwam het bij Joeri terecht. Ze konden zich geen beter bottelaar indenken, me dunkt. Joeri gaf hen zelfs enkele flesjes om al eerbetoon aan hun vader te koesteren. Het betreft een refill hogshead dat maar liefst 33 jaar lang te slapen lag sinds maart 1988. Ik had zelfs mijn rijbewijs nog niet. Na iets meer dan drie decennia leverde het vat nog 176 flessen op. Je kan foto’s van het eigenlijke vat terugvinden op de Facebook account van The Whisky Jury.

Laat ik met de deur in huis vallen: complex! Gedroogde abrikozen, een stoofpotje van appels en peren met wat ananas en kruisbessen. Wat appelsienschillen. Gele potpourri en tijgerbalsem. Lekker waxy, hoor. Nog een fris blaadje munt en de geur van een veld vol wilde bloemen in de eerste weken van de lente.

Nogmaals: complex! En nog meer dan de neus al beloofde. Prachtige mix van appels en peren, maar nu met een mooi zoetzuurtje als van bloedappelsien en roze pompelmoes, aangevuld met bergamot olie, parrafine en kamille thee. Iets van kastanje voor een licht bittertje. De eik geeft hem wat zachte en verrassend zoete kruidigheid mee, zonder te gaan overheersen en dat na meer dan drie decennia. Schitterend.

Mooie, middellange afdronk die fruitig blijft en naar het einde toe wat drogend wordt als van lang getrokken fruitthee.

Herinnert u zich mijn commentaar nog om de Secret Speyside 1989 van Asta Morris? Awel, dit is er ook zo eentje die ogenschijnlijk erg degelijk is, maar in feite een pareltje als je hem voldoende aandacht schenkt. En dat is deze meer dan waard. Hij is – sorry – was te koop voor 285 EUR. Met dank aan The Bonding Dram voor het sample.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

‘In remembrance of Mr Peter Cowell’ staat er in kleine lettertjes te lezen op het label. De Schot Cowell overleed onlangs en had dit vat Linkwood in zijn bezit. De kinderen verkochtten het vat en zo kwam het bij Joeri terecht. Ze konden zich geen beter bottelaar indenken, me dunkt. Joeri gaf hen zelfs enkele flesjes om al eerbetoon aan hun vader te koesteren. Het betreft een refill hogshead dat maar liefst 33 jaar lang te slapen lag sinds maart 1988. Ik had zelfs mijn rijbewijs nog niet. Na iets meer dan drie decennia leverde het vat nog 176 flessen op. Je kan foto’s van het eigenlijke vat terugvinden op de Facebook account van The Whisky Jury.

Distilleerderij: Stokerij De Molenberg
Regio: België
Fles: Gouden Carolus Blaasveld Broek, OB 2021, 500ml
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

St Fergus

De nieuwe Blaasveld Broek van Stokerij De Molenberg is een standaardexpressie, wat betekent altijd beschikbaar. Blaasveld Broek zelve is een 160ha groot natuurgebied dat barst van het moeras en waar tot de 18^e Eeuw turf gestoken werd. Da’s toch een beetje misleidend als je weet dat de geturfde mout die voor deze expressie werd gebruikt eigenlijk afkomstig is van de St Fergus mouterij in Aberdeen, Schotland. De gebruikte vaten zijn een combinatie van first fill bourbon barrels en de zogenaamde Anker casks.

Op de neus krijg ik jonge gele appeltjes, kruisbessen, limoen en wat vanille. Maar daar maar crème brûlée van. De turf is heel discreet en doet me eerder denken aan het verbranden van een kerstboom. Duidelijk jong spul, maar niks mis mee.

Lekker olieachtig, maar wel onmiddellijk mierzoet. Vanille en appels, alsook een schepje kristalsuiker met een hint van honing. De rookontwikkeling is behoorlijk. Licht maritiem, zelfs. Maar in alle eerlijkheid redelijk ééndimensionaal.

De afdronk mocht wat mij betreft wat langer zijn. Hij doet me nu eerder aan grappa denken.

Zo’n 50 EUR. Niet slecht, versta me niet verkeerd. Maar voor dat geld koop ik mij een 70cl fles Caol Ila 12. Dankjewel voor het sample, Dieter!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Distillerie Lambicool
Regio: België
Fles: St Feuillien 2018/2019 Triple Distilled Malt, 500ml, 9.000 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Waalse Spirit

Even met de deur in huis vallen: dit is géén whisky. Dit is een triple gedistilleerde malt die slechts een half jaartje op vat doorbracht. St Feuillien kennen wij vooral van hun heerlijke tripel bier, maar in 2018 lieten ze Etienne Bouillon – beter bekend van de Belgische whisky The Belgian Owl – hun wort afstoken. Het resultaat werd op first fill bourbonvaten gestoken et voilà, zes maanden later was deze spirit drink geboren. Leuk wist-je-dat-je: voor één liter van dit spul hadden ze 13 liter van het bier nodig.

Verfrissende en erg fruitige neus – bijna snoeperig – op abrikozen, perzik, appels en zespri. Ruikt in alle eerlijkheid als fruitsap op steroïden. Maar dat betekent niet dat ik dit goed vind. Het is een beetje te zoet naar mijn gading en vooral erg ééndimensionaal.

De body is erg licht, bijna waterachtig. Opnieuw bijzonder zoet en fris met nu ook toetsen van kersen en druiven. Dit begint stilaan op een slivovitsj te lijken. En hoewel daar niets mis mee is, zit ik daar niet bepaald op te wachten als whiskyliefhebber.

Verrassend lange afdronk met een zachte toets van hout en vanille.

Deze Waalse spirit lijkt me eerder iets om mee te mixen en daarvoor is dit flesje van ocharme een halve liter met een prijskaartje van 70 EUR simpelweg te duur. Hebbeding. Dankjewel, Dieter!

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Moortgat
Regio: België
Fles: Duvel Distilled 10 Year Old 2011, OB 2021, bourbon, sherry & muscatel casks, 8.000 bts
Kleur: brons
ABV: 40%

Moscatel

Duvel Distilled… dat doet me eerlijk gezegd niet onmiddellijk warm lopen. Wat ik tot nu toe al proefde vond ik maar matig en dan ben ik nog beleefd. In 2021 lanceerde Moortgat dan deze 10-jarige in een wel heel speciale fles (een omgekeerd Duvel glas, zeg maar) ter ere van 150 jaar Duvel Moortgat. De feestelijke fles kende gretig aftrek en worden ondertussen voor een veelvoud van de originele prijs via veilingen verkocht. Zucht. Goed, laat ons maar eens kijken of deze ‘vintage 2011’ het beter doet dan die andere 10-jarige uit 2009. Veel is daar niet voor nodig…

Hola! Wat krijgen we nu? Dit ruikt zelfs helemaal niet verkeerd. Abrikozengebak, vermolmd hout, oranjebloesems, jasmijn en honing. Flink wat aardse tonen, ook, maar ze geven deze spirit drink (want uiteindelijk is dit technisch gezien geen whisky) wel diepgang. Ik ben aangenaam verrast op de geur van natte hond na. Maar wat een verbetering tegenover eerdere releases. Ik zou bijna durven zeggen: Moscatel to the rescue.

Hij is lekker olieachtig, bijna stroperig. Opnieuw abrikozen bij de vleet, maar ook frangipanegebak, apfelstrudel, Turks Fruit, wat florale toetsen (bijna geparfumeerd) en zachte kruiden. Denk kruidnagel en kaneel. Notenolie komt nog opzetten, alsook wat okkernoten die hem een klein bittertje meegeven.

De afdronk is middellang, aangenaam kruidig en snoeperig zoet.

Oké, dit is de eerste Duvel Distilled die me kan bekoren. Hoera! En dan in zo’n prachtige decanter? Ja, dat plaatje klopt. Ondertussen nergens meer te vinden, natuurlijk, tenzij je bereid bent er een arm en een been voor te geven en dat is hij nu ook weer niet waard (tenzij voor verzamelaars). Met dank aan Mathias DB voor het sample.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

In september 2021 maakte ik voor het eerst kennis met de Belgische bottelaar Crown Spirits uit Brugge. Ik proefde toen 4 van hun eerdere releases en kijk: nummer 5 is net gelanceerd. Het is een Belgische single grain – gestookt bij Braeckman Distillers op 4 januari 2018 – en gerijpt op een first fill oloroso hogshead. Gebotteld op 26 oktober 2021. ‘Aged 45 months’ staat er nog op het label te lezen, da’s al bijna 4 jaar, hé.

Distilleerderij: Braeckman Distillers
Regio: België
Fles: Crown 3 Year Old 2018 Belgian Single Grain First Fill Oloroso Cask #136, b. 2021, 50cl, 460 bts
Kleur: amber
ABV: 60.7%

Oloroso

In september 2021 maakte ik voor het eerst kennis met de Belgische bottelaar Crown Spirits uit Brugge. Ik proefde toen 4 van hun eerdere releases en kijk: nummer 5 is net gelanceerd. Het is een Belgische single grain – gestookt bij Braeckman Distillers op 4 januari 2018 – en gerijpt op een first fill oloroso hogshead. Gebotteld op 26 oktober 2021. ‘Aged 45 months’ staat er nog op het label te lezen, da’s al bijna 4 jaar, hé.

Ooh! Dit is leuk! Een mix van kersensnoep en chocolade met pralinévulling op de neus, appelsienconfituur op een bruine toast en hazelnoten. En dat geserveerd op een vers gezaagde plank (maar het hout stoort niet!). Nog wat marsepein op de achtergrond, iets van kruidnagel, tijm en zelfs rozemarijn. Prima!

Lekker olieachtig en mierzoet bij de aankomst. Krachtig, het is waar, maar de alcohol is prima geïntegreerd. Dit brandt hoegenaamd niet. Hij blijft aantrekkelijk zoet, maar het hout levert nu nog wat extra kruidigheid. Denk kruidnagel, nootmuskaat en een handjevol bakkerskruiden. Speculaas, chocolade met noten en peperkoek. Een verloren gelopen gedroogde vijg. Kerstdram bij uitstek!

Ik beken, ik had verwacht dat de afdronk langer zou zijn, gezien de jonge leeftijd en het torenhoge alcoholpercentage. Hij is niet kort, maar toch. Wel erg lekker: kruidig en zoet.

Ondanks de jonge leeftijd is dit al een erg mooie single grain en dan nog van eigen bodem ook. Enkel de prijs valt me wat tegen. De fles is verkrijgbaar voor zo’n 70 EUR (voor een half litertje). Da’s niet goedkoop, moet ik zeggen. Maar lekker is hij zeker!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: MOM
Regio: Verenigd Koninkrijk
Fles: MOM Love Pink Gin
Kleur: rose
ABV: 37.5%

Aardbeien!

De klassiek MOM Gin (God Save the Gin – Royal Smoothness) vond ik goed. Maar deze opvolger – eveneens 4 keer gedistilleerd – ziet er qua verpakking op z’n minst even aantrekkelijk uit en heeft eveneens een leuke tagline meegekregen: ‘Royal Sweetness’. Dat laat weinig aan de verbeelding over, me dunkt. Deze (roze!) gin moet het namelijk hebben van aardbeien, die in de mix gegaan zijn naast alle andere botanicals. Ik zet me schrap voor een zoete explosie.

OMFG, wat is me dat!? Dit is een mix van rode-vetersnoep, citric acid, aardbeienkauwgom en roomijs met aardbeiensmaak. ’t Is erover. Het is zo dominant dat geen enkel ander ingrediënt ook maar een schijn van een kans maakt op de neus. Vloeibaar snoepgoed. Zo slecht dat het goed wordt, als u begrijpt wat ik bedoel.

Oei, oei, oei, mijn tanden vallen bijna uit mijn bakkes. Nee, sorry, dit is er compleet over. Ik proef maar één ding: aardbeien. En bovendien met een erg chemisch aandoende zoetigheid. Vloeibare bubblegum. Jakkes!

En laat die finish dan nog ongenadig lang blijven plakken, zeg!

Dit is een party drink, ongetwijfeld. Mixen of weggeven, zou ik zeggen. Maar ja, mijn schoonmoeder lust geen gin en van aardbeien is ze ook niet zot. Dju.

GIN & TONIC

De MOM Love moet het hebben van rood fruit, maar voor mijn G&T voeg ik daar toch graag een citrus toets aan toe. Dus: groot bol glas vullen met ijs, een maatje MOM Love daaroverheen en dan de Pink Grapefruit Tonic Water van Fentimans. Om de looks bij de smaak te laten passen, drop ik toch een aardbei en zelfs een framboos in het glas.

Maar ook dan blijft het vloeibare bubblegum. ‘Schat, moeten wij de barbecue nog kuisen? Ik heb er een productje voor!’ Te mijden tenzij je op een karnaval feestje of schlagerfestival bent.

Geproefd door Mark Dermul op 09-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Société Du Maine Drilhon
Regio: Frankrijk
Fles: Single Estate Gin ‘Draw Me Like One of Your French Girls’ for Saint Mac
Kleur: clear
ABV: 40%

Franse Meiden

Estate Gin is een organische gin uit het zuidoosten van Frankrijk. Saint Mac, de shop uit het – voor mij – verre Limburg was hier blijkbaar zo zot van dat ze besloten een aantal flessen speciaal voor de winkel te laten bottelen. Ze kregen zelfs een apart label met hun hondje Cois erop. ‘Coiskes Choice – Draw Me Like One of Your French Girls’… Geen idee wat dat allemaal te betekenen heeft, maar proeven gaan we sowieso!

De neus is even wennen, moet ik zeggen. Flink wat aardse tonen en iets dat me heel even aan gekookte hesp doet denken. Echt waar. Of zouden dat de brokken van Coiske zijn? Grapje. Daaronder zit een mix van jeneverbes en flink wat agrums. Redelijk klassiek profiel, maar met een hoek af. Trouwens: de hesp vervliegt na wat ademen en evolueert tot mooie toetsen van een naaldbos. Nog twee minuten later krijg ik zelfs wat witte chocolade. Boeiend en plezant.

Het mondgevoel is prima! Fluweelzacht streelt hij de smaakpapillen. Citrus en vooral jeneverbes schemeren door, maar er verschijnt ook een snoeperig zoetje als van hard candy en een mooie, romige toets van nougat. Midpalate geeft hij plots een uppercut van kruidigheid. Staartpeper? Nice! Stukken beter dan de neus aankondigde.

De afdronk is middellang, zacht gekruid en met een mooi bittertje dat de eetlust opwekt.

De neus begon een beetje weird, maar dat evolueerde snel in de richting van een erg leuke, klassieke gin die (een tikkeltje te) vlot wegdrinkt. Maar wat hebben die Franse meiden daar mee te maken?

GIN & TONIC

Deze gin is perfect om de ultieme klassieker te maken. Gewoon wat ijs (veel!), een goeie scheut van Coikes Choice – niet gierig zijn, dus – en dan een klassieke tonic. Schijfje citroen erbij en klaar is Kee… euh… Coiske! In mijn geval koos ik voor de Thomas Henry.

Een G&T zoals een zomerse G&T hoort te zijn. Hier te krijgen voor ocharme 33 EUR. Da’s vriendelijk geprijsd. Mijn fles zal dan ook niet lang leven.

PS. ‘Draw me like one of your French girls’ is een quote uit de kaskraker Titanic van James Cameron uit 1997. En neen, ik zie nog steeds de link niet. Wellicht een inside joke. Vraag het aan Gunther wanneer je je fles gaat afhalen.

Geproefd door Mark Dermul op 09-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Sybarite Distillery
Regio: België
Fles: Vertigo London Dry Gin, 50cl
Kleur: clear
ABV: 42%

Tropisch

‘Bij het beste wat ik al geproefd heb en naar het schijnt is Wim ondertussen klaar met zijn opvolger, de Vertigo Hibiscus Gin. Bring it on!’ Die woorden waren nog niet koud of daar ging de bel alweer. Ik zie die kerel van Bpost vaker dan mijn kinderen… Enfin: de nieuwe Vertigo Hibiscus Batch 1 is er! Eveneens gebotteld op 42% en wederom in een zeer mooie verpakking. Daar is duidelijk ook veel tijd en energie naartoe gegaan. Lekker gin, mooie verpakking, mooie bijhorende glazen die in het oog springen, knappe website… Het plaatje is compleet én klopt. Maar Wim kennende, verbaast het me niet. Eens curieus of deze Vertigo Hibiscus het even goed doet als zijn voorganger.

Oh, ja! De neus is minstens even intens, maar deze flirt onmiddellijk met tropische toetsen. Roze pompelmoes, physalis, onrijpe ananas, hint van groene banaan (echt waar!), kokos en… hoe kan het ook anders: hibiscus. Ook deze heeft wat aardse toetsen, wat hem een tikkeltje dirty maakt. Ik vraag me af hoe Wim dat voor elkaar krijgt. Erg goed.

Hij is zijdezacht op de tong. Lichtjes romig. Goeie body. Wederom die tropische toetsen, zoals de neus al aankondigde, maar dan ondersteund door een pittige kruidigheid. Ik moet aan de kleur rood denken (ja, ik heb dat vaak, dat ik smaken en kleuren associeer. Wat wil dat zeggen, dokter?).

De finish is lang, warm, romig en kruidig en houdt perfect het midden tussen zoet en bitter.

Perfect als aperitief met een blokje ijs. Minstens even complex als zijn voorganger. Ik kan echt niet zeggen welke ik prefereer. Het is als je favoriete kind kiezen. Dat lukt gewoon niet (alhoewel…).

GIN & TONIC

De Pink Pepper tonic leek me net iets te voor de hand liggend, dus koos ik een andere. Ik hou wel van de Syndrome Raw, die pittig van smaak is en flink bubbelt. Voor de rest vind ik de gin al tropisch genoeg, zodat ik er enkel nog wat citroen- en limoenzeste aan moest toevoegen om tot een bijzonder verfrissende G&T te komen. Ik ga me wat voorraad inslaan tegen de zomer, want Dearly Beloved is er ook weg van. En als die er in vliegt, kan het rap gaan… zij is immers de echte kenner in huis.

Deze nieuwe Vertigo Hibiscus staat nog niet op de website – hij is echt nog maar net gebotteld – maar hij zal niet lang op zich laten wachten. Aanrader!

Geproefd door Mark Dermul op 14-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Sybarite Distillery
Regio: België
Fles: Vertigo London Dry Gin, 50cl
Kleur: clear
ABV: 42%

Sensueel

Ergens in Mechelen, verstopt in de Galgestraat, bevindt zich de craft distilleerderij Sybarite. Ik moest de betekenis opzoeken. Een ‘sybarite’ is een persoon die zichzelf graag overgeeft aan zijn (of haar!) voorliefde voor sensuele luxe. Oh, boy. Maar laat ik nu toevallig de master distiller – Wim M – persoonlijk kennen. Ik kon dan ook niet anders dan zijn gin proeven, toch? Hij drong zo aan, weet je wel. Da’s een grapje, maar ik weet dat hij dit leest. Hoe dan ook, de Vertigo Gin is een London Dry die in 2020 een gouden medaille wegkaapte op de World Spirits Competition in San Fransisco. Dus hij zal wel iets goed doen, toch? Gemaakt in kleine batches van 120 flessen. Ik proef batch 19, fles 60.

De neus is relatief intens. Flink wat peper. Da’s ongetwijfeld te danken aan de Ethiopische passiebes en de andaliman peper uit Sumatra. Daarnaast flink wat herbale toetsen en mooie invloeden van citrus. Hij is romig, a little dirty & clean tegelijkertijd. Je moet het ruiken om te snappen wat ik daarmee bedoel. Maar dit is wellicht wel duidelijk: top!

Erg zacht op de tong. Heerlijk mondgevoel. Citroengras, pepers, pompelmoes en een hint van kruisbes. Bijzonder clean, amai. En strak. Mooie botanische mix, hoor. Naar het schijnt zijn het er 13.

De afdronk is ook niet min. Lang, warm, romig, kruidig.

Sensueel? Dat weet ik nog zo niet. Maar lekker alleszins! Erg lekker, zelfs. Sterker nog: mijn vrouw zegt me dat het de lekkerste gin is die ze al proefde. Dat wil al iets zeggen, hoor. En ja, deze kan perfect puur gedronken worden, zo complex is hij (en zo drink ik ‘m ook het liefst, weliswaar met een blokje ijs).

GIN & TONIC

Hier gaan we eens wat uitgebreider mee aan de slag en maken een Vertigo Gin-Gin Mule (ja, twee keer gin in de naam, da’s geen typo). Neem een shaker en gooi daar wat blaadjes munt in. Muddle deze (dat wil zeggen wat pletten, niet kapot stampen, dank u zeer). Voeg daar 3cl eenvoudige siroop en 10cl vers geperst limoensap aan toe. Giet daar 6cl van deze Vertigo bij en een flesje Fentimans Ginger Beer (ginger ale kan ook, maar is minder intens van smaak). Shaken die handel – geen zorgen, er blijven voldoende bubbels in je gemberbiertje – en dan over een zeefje in een tinnen kopje gieten. Afwerken met een blaadje munt en een kwartje citroen of limoen.

Maar gin is toch voor de zomer, niet? Ja, zeker, maar serveer deze (puur) als aperitief op kerstavond en niemand zal die opmerking maken. Bij het beste wat ik al geproefd heb en naar het schijnt is Wim ondertussen klaar met zijn opvolger, de Vertigo Hibiscus Gin. Bring it on! Verkrijgbaar op deze website. Aanrader!

Geproefd door Mark Dermul op 09-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jean-Luc Pasquet
Regio: Frankrijk
Fles: Jean-Luc Pasquet 10 Year Old L’Organic
Kleur: amber
ABV: 40%

Bio Cognac

Jean-Luc Pasquet is een bekend cognachuis, erg gelief bij whiskyliefhebbers ook. Sinds 1995 worden de wijngaarden volledig biologisch verbouwd, wat hen het label Agriculture Biologique oplevert in 1998. Begin 2007 lanceren ze dan ook hun Cognac L’Organic. En laat ik daar nu net een sampletje van te pakken gekregen hebben via mijn goeie vriend Gunther V. Hij is dus minimaal 10 jaar oud en geproduceerd met druiven uit de Grande Champagne.

De neus is erg fris en zacht. Floraal ook. Denk witte bloemen. Daarnaast erg zachte houtkruiden en wat snuiftabak. Dan wat orangettes en een hint van aardbei. Onverwacht, moet ik zeggen.

Mooi olieachtig en met een prima sterkte, hoor. Dit is niet zwak, ondanks dat hij maar 40% alcohol heeft. Een pak kruidiger dan op de neus, hoewel minder complex dan de neus. Hier beperkt het fruit zich eerder tot appelsien. Gekonfijte appelsienschillen om precies te zijn. Desalniettemin vind ik dit erg lekker.

De afdronk is verrassend lang, mierzoet en zacht gekruid. Blijft sappig tot op het sterfbed.

Het zou de meest complexe uit de reeks L’Organic moeten zijn. Ik zou het niet weten, het is de enige die ik al geproefd hebt. Verkrijgbaar voor zo’n 60 EUR.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Janneau
Regio: Frankrijk
Fles: Janneau VSOP Grand Armagnac
Kleur: amber
ABV: 40%

Clooney

Armagnac is, zoals u wellicht ondertussen weet als u dit blog een beetje volgt, een distillaat van druiven uit de gelijknamige streek in het zuiden van Frankrijk. Het is ‘s lands oudste distillaat dat al sinds de 12^e eeuw wordt geproduceerd, dus zo’n 200 jaar voordat er sprake was van cognac. Het wordt slechts één keer gedistilleerd en dan op eikenhouten vaten gerijpt. Het huis Janneau werd opgericht in 1851, tijdens de heerschappij van Napoléon Bonaparte. Weetje: Pierre-Louis Janneau was erg gekant tegen de opdeling van de Armagnac regio’s (Bas-Armagnac, Ténarèze en Haut-Armagnac) die in 1909 aangenomen werd en dat merk je vandaag de dag nog steeds. Er staat geen regio op de fles. Sterker nog: hun armagnacs zijn steeds een assemblage van wijnen uit de drie regio’s. De leeftijd van deze Grand Armagnac varieert van 7 tot 20 jaar. De typische fles waarin Janneau al haar armagnacs bottelt, werd in 1980 geïntroduceerd.

Verrassend aardse neus met mooie, donkerzoete toetsen van vijgen, honing en vanille. Maar in alle eerlijkheid, nogal ééndimensionaal. Niets mis mee, verre van, maar ook niet wereldschokkend.

De body is wat aan de lichte kant. De smaak eerlijk gezegd ook. Heel erg zoet – wat te verwachten is en dus prima – op honing en vijgen, met een hint van getoaste eik. Zacht gekruid. Maar… ik zei het al: ééndimensionaal.

De finish is het beste deel van deze armagnac. Lekker lang, zacht kruidig en bevredigend.

Als George Clooney hem lust – want in The American van Anton Corbijn sloebert hij aan een glas Janneau – dan kan dat niet slecht zijn, toch? Zo’n 35 tot 40 EUR. En dat is dan weer meer dan fair geprijsd. Leuk en betaalbaar digestief.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Monymusk
Regio: Jamaica
Fles: Clarendon Estate 16 Year Old 2004 Watt Rum
Kleur: brons
ABV: 57.1%

Marsepein

Deze rum proefde ik al eerder, de dag voor het Spirits in the Sky festival, bij Stef en Krien van de Cluysenaer, waar Mark Watt enkele van zijn nieuwe bottelingen presenteerde. Het dessertje, bij wijze van spreke,, was deze funky Jamaicaanse rum uit 2004, van de Clarendon Estate. Voor wie dat niet meteen een belletje doet rinkelen: daar staat de Monymusk suikerfabriek. Zoals Mark vaak placht te doen, bracht hij de sterkte van deze eveneens naar 57.1%, het traditionele 100 Proof in de ‘gunpowder method’.

Ja, dat is Jamaica, hoor. Lekker funky en licht droog. Denk stopverf en aceton, maar ook mooie fruitige toetsen zoals ananas, kokosnoot en – vooral – marsepein! Da’s een tikkeltje onverwacht, maar welkom. Nog wat Turks Fruit en iets van menthol. Ik vind ‘m geweldig.

Olieachtig op de tong. Bijna vettig, zelfs. En wederom erg funky, hoor. Ik lijk wel verfverdunner uit blik achterover te kappen, mooi aangevuld met menthol, donkerzoet fruit en wat kandijsuiker. Verrassend zacht gekruid. Wat kruidnagel, maar weinig meer. En iets wat me aan die typische Hollandse pepernoten, familie van onze speculaas maar dan met flink wat anijs.

De afdronk is lang, op kamfer, peper en anijs, ondersteund door wat donkerzoete toetsen als van rozijntjes en pruimen.

Jamaicaanse rum: het is een stijl die je moet leren drinken, me dunkt. Ik heb het geleerd en ben daar maar wat blij mee.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Foursquare
Regio: Barbados
Fles: Foursquare 14 Year Old 2007 Watt Rum for The Nectar 15^th Anniversary
Kleur: brons
ABV: 57.1%

Sippin’

Mark Watt is geen onbekende, natuurlijk. Met zijn Watt Whisky scoorde hij ondertussen al enkele voltreffers, maar wist je dat hij ook een sub-label heeft waaronder hij rum bottelt? Yup: Watt Rum. ‘Lang over nagedacht’, lacht hij zelf. Het single cask dat we vandaag proeven, werd speciaal voor de 15^e verjaardag van Belgisch importeur The Nectar gebotteld en betreft een 14-jarige ruim van Foursquare, van het zonovergoten Barbados. Teruggebracht naar 100 Proof, oftewel 57.1%. U las dat goed: teruggebracht. Aan de slag!

Ruige neus op tabaksbladeren, kersen, pruimen, banaan op de barbecue en vers kokosvlees.

Hij is stroperig en blijft daardoor flink aan je tanden plakken. Het begint mierzoet, maar al snel wordt je mond helemaal opgewarmd door een karrenvracht aan kruiden met nootmuskaat en chili peper op kop. Hier hoeft geen water bij, hoor.

De erg lange finish is licht drogend, maar blijft vooral kruidig en zoet.

A sippin’ rum, savvy? Heerlijk spul.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).