WhivieBlog

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory Sherry Bomb, Cooper’s Choice 2019, 1^st Fill Sherry Butt #2639, 360 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.0%

Hoestsiroop & Tomatensoep

Cooper’s Choice – een label van de Vintage Malt Whisky Company – heeft al een paar NAS-whisky’s op de markt gebracht onder het label ‘Sherry Bomb’ en ik heb al het geluk gehad er een aantal van te proeven. Als je van diepe sherry houdt, dan ga je ze ongetwijfeld lekker vinden. Dit is er ook zo eentje: een Tobermory die op een first fill sherry vat rijpte en dan op vatsterkte werd gebotteld. Deze kwam in 2019 op de markt.

Pruimenconfituur, hoestsiroop en een stoffige zolder. Dat is de neus in een notendop. Met wat meer geduld krijg je ook nog kersensnoep, karamel en een hint van bouillon. Heerlijk.

De body is aan de lichte kant, maar qua smaak is het een prima verderzetting van de neus op donkere confituur, karamel, kersensnoep en heel wat hoestsiroop. Op smaak wordt hij wel erg pittig met chilipeper, kruidnagel en iets wat me aan tomatensoep doet denken. Da’s die lekker umami toets weer.

De afdronk is niet zo heel erg lang en de kruiden deemsteren snel weg om weer plaats te maken voor wat donkerzoete, snoeperige toetsen.

Verrassend medicinale en umami Tobermory, maar ik hou hier wel van. Zo’n 100 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 12 Year Old 2006/2019 Signatory Un-Chill Filtered for Kirsch Whisky, Sherry Cask #900150, 832 bts
Kleur: mahonie
ABV: 46%

Verkoudheid

Deze erg donkere Tobermory werd door Signatory gebotteld in hun bekende Un-Chill Filtered reeks, maar wel voor Kirsch Whisky, de Duitse importeur met hoofdkwartier in Syke, zo’n 15 kilometer ten zuiden van Bremen. Moet je dat kleurtje zien, zeg!

Het sherryvat heeft duidelijk zijn stempel gedrukt en offreert sultanas en peperkoek, melkchocolade met nootjes en kandijsuiker, terwijl het licht umami en ietwat groene karakter van Tobermory er toch nog mooi doorheen prikt. Wat woodspices ook en een hint van bloedappelsien. Donkerzoet en groen in a nutshell.

De aanzet is eerder zacht. Licht olieachtig, maar wel onmiddellijk erg zoet. Mierzoet zelfs. Dit lijkt wel hoestsiroop, maar dan wel eentje waarvan je denkt ‘had ik maar een verkoudheid’. Heerlijk. Donkere chocolade, pruimen, rozijnen, verse vijgen en flink wat kandijsiroop. Opnieuw een toets van citrus, maar nu eerder gekonfijt met wat zeste. Hint van walnoten, ook. Ik vind dit indrukwekkend rijk en erg aangenaam.

De afdronk begint fruitig en zoet, maar wordt dan toch snel bitter, echter zonder je mond helemaal droog te maken. Prettig!

Dit is wel erg goed spul, hoor. Met dank aan  een  bijzonder actief sherry vat, zonder twijfel.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 17 Year Old 1998/2015, A.D. Rattray, Sherry Butt #800036, 528 bts
Kleur: goud
ABV: 65.8%

Chorizo!

Deze 17-jarige Ledaig heeft een alcoholpercentage van 65.8%… Pardon?! Dan kunnen we toch alleen maar concluderen dat de spirit op een veel hoger ABV op vat ging dan de industriestandaard van 63.5%, neen? Ik zal voor alle zekerheid toch maar water bij de hand houden, want dit zou anders wel eens heel pijnlijk kunnen worden.

Nou, op de neus is er van het alcoholpercentage niet zo veel te merken. Branden doet hij alleszins niet. Ik krijg wel meteen een mooie rookontwikkeling, marsepein, pijnboompitten en chorizo! Ik denk echt dat het de eerste keer is dat ik chorizo ruik in een whisky. Daarnaast nog wat gerookte ham, iets van fietsbanden en een hint van abrikozen (gelukkig maar, het is tenslotte een sherryvat!). Een theelepeltje water toevoegen maakt hem eerlijk stukken zoeter en een tikkeltje herbaal en is dus voor de neus alvast een goed idee.

Op smaak ik hij wel degelijk erg krachtig… op het randje van brandend, maar zonder water gaat het nog net. Wederom erg veel turfrook, flink wat brak water en enkele medicinale toetsen. Wil je zoetigheid ontdekken, dan heb je flink wat werk voor de boeg. Een appeltje, misschien? Weinig meer. Met water wordt hij veel zoeter, zij het niet echt fruitiger. Dit smaakt nu eerder naar suiker dan fruit. Maar het maakt hem natuurlijk wel een pak makkelijker drinkbaar.

De afdronk is lang – geen verrassing – en rokerig en vertoont nu eindelijk toch wat meer zoets in de vorm van vanille en appelsap. Met water wordt de afdronk erg zoet, als gerookt suikerwater, mocht zulks bestaan.

Dit was een sherryvat? Could have fooled me! Maar hij is wel lekker, ondanks het hoge ABV. Een erg interessante botteling van Rattray.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De onafhankelijke bottelaar Wilson & Morgan bottelde dit second fill oloroso sherry butt #5043 zo’n 6 jaar geleden. Ik zet hem met veel plezier tegenover zustervat #5013 dat dit jaar werd afgevuld door The Whisky Mercenary & Kintra. Deze laatste rijpte vijf jaar langer, maar het alcoholpercentage is nagenoeg gelijk.

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 8 Year Old 2008/2017, Archives ‘The Fishes of Samoa’, Sherry Butt #900154, 300 bts
Kleur: koper
ABV: 68.2%

Draak

Nog zo’n jonge malt van bij Tobermory, amper 8 jaar gerijpt op een sherry butt, met een duivels hoog alcoholpercentage. Maar in dit geval gaat het dus om de ongeturfde malt van deze distilleerderij, dus geen Ledaig deze keer.

Bijna 70% alcohol en toch brandt hij niet in de neus – hoe is dat mogelijk? Hoe dan ook, ik krijg mooie toetsen van rood fruit met aardbeien op kop, gevolgd door bosbessen en frambozen. Maar de typische stoffige toetsen waarmee ik Tobermory vaak associeer zijn hier echter afwezig. Geen vuil kantje, maar bijzonder zoete, fruitige toetsen. Blauwe druiven, rozijnen, verse vijgen en pruimen. N enkele ogenblikken komt daar Italiaanse espresso en chocolade bij. Tot slot nog wat snuiftabak en karamel. Ik vind het alvast geweldig.

Zonder water is dit een absolute trap tegen je tanden. Mijn adem lijkt even in de fik te staan. Nu weet ik hoe een draak zich voelt! Maar nadat je speekselklieren de boel een beetje geblust hebben, verschijnen er mierzoete toetsen van rood fruit met aardbeien op kop (zelfs wat snoeperig), gevolgd door – niet lachen aub – rode biet! Hint van cacao en kruidnagel. Pruimenconfituur. Rabarbercompote. De tweede slok – nu je smaakpapillen weten wat er op ze afkomt – is al doenbaar. Erg fruitig en erg rood, als u begrijpt wat ik bedoel.

De afdronk is erg lang, flink pikant en donkerrood. Maar tegelijkertijd erg bevredigend en licht drogend. Ik heb de indruk dat ik net een (lekkere) hoestsiroop binnen heb.

Hoewel er weinig Tobermory in terug te vinden is, is deze zo fruitig en zoet dat het bijna onmogelijk is hem niet lekker te vinden. Ik heb er enorm van genoten – zonder water!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 18 Year Old, OB 2016, Spanish Sherry Wood Finish, batch 3
Kleur: brons
ABV: 46.3%

Maf

In 2015 verscheen deze 18-jarige Ledaig op sherryvaten voor het eerst. Ik vond hem toen ‘schizofreen’. Ik ga er van uit dat deze derde batch, die in 2016 verscheen, op z’n minst een even grote dubbele persoonlijkheid heeft.

De neus is inderdaad een gekke maar erg lekkere mix van teer, rubber, rook en karnemelk tegenover rood fruit, gekonfijte sinaasappel en abrikozen. De eerste snuif is even schrikken, maar geef hem wat tijd (en vooral jezelf ook!) om er aan te wennen. Plots merk je op dat je het eigenlijk toch best lekker vindt (althans, dat was mijn ervaring).

Hij komt zachtjes over de tong gerold, lekker olieachtig en een tikkeltje gekruid op peper en zout, nootmuskaat en een hint van gember. Het fruit schemert door in de vorm van appelsien en aardbei, maar dat duurt niet lang. Heel snel wordt het geheel overstemt door brak water, koude koffie en pruimtabak. De rook wordt intens, maar deemstert dan ook weer snel weg. Wat late walnoten en kamfer. Yup, deze is minstens even gek als zijn voorganger en ik vind het prima.

De afdronk is middellang, rokerig, gepeperd en zoet, maar sterft een betrekkelijk bittere dood op eik en zoethout.

Er is niks mis met een beetje maf zijn, toch? Dit is goed spul, hoor. Thanks, Pat!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 20 Year Old, OB 1999, Bourbon Casks
Kleur: vol goud
ABV: 43%

Peper & Zout

Deze officiële release van 20-jarige Ledaig heeft ondertussen evenveel jaren doorgebracht in de fles als op de bourbonvaten waarop hij rijpte. Hij werd immers gebotteld in 1999, ondertussen net iets meer dan twintig jaar geleden. Het sample werd mij toegestuurd door mijn Hollande whiskygabber Manny. Ik ben eens benieuwd!

De neus is ronduit heerlijk op Pomme d’amour, toffee, gekonfijte appelsienschillen en melkchocolade met daar tegenover een zachte toets van turf en zelfs wat zeezout. Perzik en een hint van assen. Leder en tabak voor sigaretten. Mooi, hoor!

De body is erg licht, maar wel onmiddellijk voorzien van peper en zout, vers eikenhout en turfrook. Dan volgt het zoete, waarbij de nadruk nu toch citrusfruit ligt. Ja, wordt een tikkeltje bitter en zuur ook, maar allemaal prima in balans waardoor deze Ledaig eigenlijk bijzonder mooi wordt.

De afdronk is eerder kort, zilt versus zoet – waarbij het zout wint – en rokerig.

Leuke vondst. Ondertussen wel erg duur, als je hem nog kan vinden. Bedankt, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 15 Year Old Marsala Finish, OB 2017, 1200 bts
Kleur: brons
ABV: 56.2%

Coastal

In 2017 bracht Tobermory deze officiële 15-jarige op de markt. Hij werd gebotteld op vatsterkte en bovendien gefinisht op Marsala wijnvaten. Marsala is een versterkte wijn die op het Italiaanse eiland Sicilië gemaakt wordt. Deze wijn heeft nooit een leeftijdsaanduiding omdat hij wordt ‘opgevoegd’ via het solera-systeem, zoals we dat ook bij sherry kennen. Marsala is natuurlijk ook een klassiek ingrediënt in Tiramisu, maar laat ons het voorlopig bij deze Tobermory houden.

Tobermory is onmiskenbaar op de neus met zijn licht coastal karakter en typische jute zakken. Maar dat wordt mooi opgefleurd door aardbeien, kandijsuiker, blauwe druiven en marsepein.  Kruidnagel en vanille zijn ook van de partij. Vermolmd hout, zonder dat het begint te storen. Wordt zoeter naarmate hij mag ademen. Ik ben alvast blij verrast.

Hij begint mierzoet en stroperig op de tong, maar al gauw komt daar een flinke dosis zout aan te pas, waardoor deze wel heel erg coastal wordt. De Marsala probeert dat wat te counteren door gedroogde vruchten en donkere honing toe te voegen. Maar scherp dat hij is, door het hoge ABV. Je kan je er bijna aan snijden! Tabak, groene tuinkruiden en zoethout proberen hun gram te halen, maar zonder succes.

De afdronk is heerlijk lang, warm met flink wat woodsmoke en een waar gevecht tussen zoet en zilt.

Ik had deze in alle eerlijkheid zoeter verwacht, maar aan het einde van de rit is dit gewoonweg een uitstekende Tobermory. Indrukwekkend!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 12 Year Old 2005/2018, Fino Sherry Cask Finish, 1710 bts
Kleur: koper
ABV: 55.1%

Cola

Deze officiële release, gelimiteerd tot 1710 flessen, werd uitgebracht in 2018. Het betreft een Fino sherry cask finish en werd gebotteld op vatsterkte.

Erg mooie, gelaagde neus op rood fruit, gedroogde vijgen, licht aangebrande karamel en gekonfijte pompelmoes. Ik liet me vertellen dat hij ook wat rubberen off-notes had, maar die krijg ik – gelukkig – niet door. Hint van chocolade en iets van peperkoek. Coca-cola! Echt waar! Het is allemaal prima, wat mij betreft.

Prima sterkte en mooi olieachtig. Onmiddellijk zoetzuur op cola-snoepjes, pompelmoes, balsamico, karamel en zoethout. Een zilt randje – dat moet wel van de Fino zijn. Licht pikant op kruidnagel en wat zwarte peper. Het rode fruit keert weer en krijgt zelfs wat snoeperige trekjes als van rode schoenveters (u weet wel wat ik bedoel). Wat late pruimtabak.

De lange, zoetzure afdronk offreert bovendien wat bittere appelsienen en een handjevol hazelnoten. Hollandse pepernoten op het sterfbed.

Ik ben aardig onder de indruk van deze Tobermory.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Casqueteers is een gezelschap whiskyliefhebbers die met de regelmaat van de klok een vat aanschaffen waar je op kan inschrijven (zo heb ik zelf ook een paar deeltjes op mijn naam staan en wacht ik geduldig op botteling). Onlangs hebben ze een single cask Ledaig uit 1993 gebotteld, wat hem de mooie leeftijd van 26 jaar geeft. Vat#243 werd te slapen gelegd op 5 maart 1993 en gebotteld op 10 september 2019.

Paul John Christmas Edition 2020

Distilleerderij: John Distilleries
Regio: India
Fles: Paul John Christmas Edition 2020
Kleur: koper
ABV: 46%

Ho, Ho, Ho!

De Sint was nog maar net terug naar Spanje vertrokken of er viel al een leuk kerstgeschenkje in de brievenbus, geleverd door The Nectar met een persoonlijk kaartje van Shilton Almeida, de knotsgekke ambassadeur van Paul John, de Indiase single malt. Ik proefde eerder al de Paul John 2018 Christmas Edition en vond die geweldig. Deze nieuwe editie rijpte op een combinatie van ex-bourbon, oloroso en virgin oak vaten.

De neus is umami en zoet tegelijk, alsook exotisch gekruid. Rosbief, rozijnen, rietsuiker, ananas op de barbecue, overrijpe banaan, noten en gekonfijte appelsien. Na wat ademen maakt het umami karakter steeds meer plaats voor heerlijke, zoete geuren. De kruiden van dienst zijn kaneel en kruidnagel. Evolueert richting glühwein, wat natuurlijk perfect is voor deze expressie.

Ho, ho, ho! Op smaak wordt het wel een krachtige en erg kruidige bedoening, hoor. De virgin oak laat zich hier zeker gelden. Allerhande heftige houtkruiden, waardoor deze whisky je mond lekker warm maakt. Het zoete keert weer nadat hij zich genesteld heeft op je smaakpapillen. Appelsien, gekonfijte citroen, banaan, ananas en zelfs wat mango worden netjes ingepakt door kardamom, kruidnagel en paprikapoeder. Lekker olieachtig. Mondvullend. Goed, hoor!

De nasmaak is wat korter dan verhoopt, maar nog steeds middellang. De kruidigheid dooft wat uit, waardoor hij feestelijk en zijdezacht nazindert.

Een echte kerstwhisky, zonder zever. Niet eens 60 EUR? In dat geval, twee graag.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 15 Year Old 1995/2011, Murray McDavid, Tempranillo Rioja Casks, 375 bts
Kleur: koper
ABV: 46%

Kersensap

Tempranillo is één van de beste inheemse Spaanse druivensoorten en daardoor de ruggengraat van flink wat Spaanse wijnen, met name uit Rioja, Ribera del Duero en Toro. Murray McDavid – destijds het bedrijf van Mark Reynier dat onafhankelijke bottelingen op de markt bracht – bottelde deze op zulke wijnvaten gefinishte Tobermory van 15 jaar oud.

De neus is mierzoet en bijzonder fruitig op aardbeien, frambozen en kersen. Snoeperig zoet, echt waar. Sterker nog, dit ruikt na twee minuten naar kersensap op steroïden. Hierdoor blijft er niet zo heel veel van het distilleerderijkarakter over, moet ik zeggen. Maar afgezien daarvan, ruikt hij best aangenaam. Als een digestief, zeg maar.

Hij is verrassend romig met een prima body. Het zoete maakt nu onmiddellijk plaats voor eerder zure toetsen als van granaatappel en pompelmoes, maar ook rode wijn – geen verrassing, natuurlijk. Ik durf deze echter een tikkeltje winey noemen. Het gaat wat over de top. Nootmuskaat en kruidnagel proberen de boel nog te redden, maar het blijkt onmogelijk.

Middellange, zoetzure – met de nadruk op zure – afdronk, waarbij de kruiden lang blijven hangen en enkele tannines zich op het sterfbed nog eens laten gelden.

Nergens meer te vinden. En da’s maar goed ook.

78/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 26 Year Old 1993/2019, Casqueteers, Hogshead #243
Kleur: stro
ABV: 48.4%

Vanillestokje

Casqueteers is een gezelschap whiskyliefhebbers die met de regelmaat van de klok een vat aanschaffen waar je op kan inschrijven (zo heb ik zelf ook een paar deeltjes op mijn naam staan en wacht ik geduldig op botteling). Onlangs hebben ze een single cask Ledaig uit 1993 gebotteld, wat hem de mooie leeftijd van 26 jaar geeft. Het is een zustervat van degene die ik zopas van The Single Cask proefde. Alleen is deze wel een pak betaalbaarder met zijn prijskaartje van 175 EUR. Beide vaten – deze #243 de vorig geproefde #245 – werden te slapen gelegd op 5 maart 1993. Deze mocht een half jaartje langer rusten en werd gebotteld op 10 september 2019. Het ABV is een tikkeltje lager, de kleur iets lichter.

De neus is een pak zoeter op karnemelk, vanille en boomgaardfruit. Hier geen tropische toestanden, maar dat neemt niet weg dat ik hem erg lekker vind. Verrassend genoeg heb ik hier amper turf en minder kruiden. Hint van jute zakken, kalksteentjes en yoghurt. Aangenaam.

De body is prima, de sterkte ook. Komt aangenaam prikkelen binnen, maar is wel meteen mierzoet. Banaan, yoghurt en een karrenvracht aan vanille. Het lijkt wel alsof ik letterlijk aan een vanillestokje lik! Nog wat gember, witte peper en zoethout.

De afdronk duurt een eeuwigheid, is zoet, gepeperd en rokerig.

Hij is erg verschillend van zustervat #245, maar minstens even lekker. Ik heb stiekem het vermoeden dat het zustervat een sherry hogshead was, terwijl deze zo goed als zeker een bourbonvat betreft. Tip: schenk hem uit en laat hem tien minuten ademen. You will thank me later.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 26 Year Old 1993/2019, The Single Cask, cask #245, 94 bts
Kleur: licht goud
ABV: 45%

Kardemom & Rozemarijn

Als je Tobermory proef van een onafhankelijk bottelaar is de kans groot dat het eigenlijk hun geturfde versie is. The Single Cask daarentegen maakt het meteen duidelijk op hun label door er meteen Ledaig op te zetten. Deze rijpte maar liefst 26 jaar lang en werd vorig jaar op de markt gebracht in een erg gelimiteerde oplage. Er zijn maar 94 flessen van gemaakt. Het ligt ongetwijfeld aan mij maar hun logo lijkt verdacht veel op een babyfles, maar dit geheel terzijde.

Hoewel het vuile kantje met een beetje turf op de neus nog te ontwaren valt, laat deze neus vooral quasi tropisch fruit ontdekken. Guava, papaya en sterfruit. Mooi is dat! Daar zit wel een flink herbale toets onder van kardemom en rozemarijn! Ik heb nog de dikke korst van een oude kaas in een jute zak.

De body is aan de lichte kant, maar qua smaak zit het meer dan goed. Best punchy, ondanks het bescheiden alcoholpercentage. Het zoete, bijna tropisch fruit (denk mandarijn, papaya en kiwi ondertussen) komt nu uit een kartonnen doosje en de turf is iets meer uitgesproken dan op de neus, waardoor hij toch mooi rokerig wordt. Prima balans, hoor.

De afdronk is aan de lange kant, zoet met een mooi bitter eindstation. Hij laat je mond wel kurkdroog achter.

Erg mooi vaatje, amai! Maar niet goedkoop met zijn prijskaartje van 230 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 20 Year Old 1994/2014 Liquid Sun, Refill Hogshead
Kleur: zonlicht
ABV: 48.5%

Vuile Ananas

Tobermory was even dicht voor renovatie, maar is nu weer volop aan de slag. En ze hebben meteen ook een gin op de markt gebracht, wie had dat zien aankomen? Maar ik blijf nog even bij de whisky, in dit geval een 20-jargie van de Duitse onafhankelijke bottelaar Liquid Sun. Bij refill weet je nooit voor de hoeveelste keer het vat gebruikt werd, maar deze malt is wel heel erg bleek.

De neus is aan de muffe kant – iets wat ik wel vaker bij Tobermory heb – en best wel zoet te noemen. Veel vanille, een weinig appeltjes en iets van zespri. Hij heeft toch een licht vuil en rokerig kantje, wat me doet vermoeden dat dit eigenlijk in de categorie Ledaig valt. Helemaal op de achtergrond nog iets van yoghurt met ananas, wat me dan weer aan een sherryvat doet denken. Wie zal het zeggen?

Prima mondgevoel! Goeie sterkte, ook. Nu is hij nog een pak zoeter met een karrenvracht aan vanille (zelfs wat vanille-ijs) en jonge, gele appels. Maar meteen ook flink rokerig – nu weet ik wel zeker dat dit Ledaig is – en pikant op chilipeper, kardemom en zoethout. Er verschijnt nog wat abrikoos en ananassap.

De afdronk wordt, nadat de rook om je hoofd is verdwenen, een tikkeltje snoeperig.

Hele mooie Tobermo…euh… Ledaig, die zelfs na twintig jaar rijping nog flink wat turf vertoont.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat Rosebank voor velen in de top vijf van gesloten distilleerderijen staat. Deze King of the Lowlands sloot de deur in 1993 en het zag er lang naar uit dat ze nooit zou heropenen. Totdat Ian MacLeod in 2017 aankondigde dat ze de distilleerderij zouden heropenen. De werken zijn ondertussen volop aan de gang en in de aanloop van de heropening lanceren ze af en toe wat van de oude stocks die ze van Diageo overgenomen hebben. Deze rijpte maar liefst 30 jaar en wordt toepasselijk Release One genoemd.

Distilleerderij: Rosebank
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Rosebank 30 Year Old 1990, OB 2020, Release One, 4.350 bts
Kleur: goud
ABV: 48.6%

The king is dead, long live the king (of the Lowlands)!

Ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat Rosebank voor velen in de top vijf van gesloten distilleerderijen staat. Deze King of the Lowlands sloot de deur in 1993 en het zag er lang naar uit dat ze nooit zou heropenen. Totdat Ian MacLeod – die we vooral kennen van Glengoyne en Tamdhu – in 2017 aankondigde dat ze de distilleerderij zouden heropenen. De werken zijn ondertussen volop aan de gang en in de aanloop van de heropening lanceren ze af en toe wat van de oude stocks die ze van Diageo overgenomen hebben. Dat op zich is al spannend, want zelfs de nieuwe eigenaars hebben nog maar een paar honderd vaten liggen. Deze rijpte maar liefst 30 jaar en wordt toepasselijk Release One genoemd. Het is een vatting van refill sherry butts (62%) and refill bourbon hogsheads (38%), allemaal te slapen gelegd in 1990. Hier gaan we wel even voor zitten…

De neus is erg zomers en fris met flink wat citrusfruit zoals limoen en pomelo, maar ook nectarines en zelfs een hint van papaya en pompelmoes. Maar daar stop het niet. Ik krijg ook nog Granny Smith, perzik uit blik en een zachte toets van vers afgereden gras. Maar alles is zo zacht en zo elegant. Dorian Gray zou dit in de barkast hebben staan…

Ah, die eerste slok… olieachtig, zachte kruiden en zelfs wat woodsmoke, maar wederom elegantie ten top met nectarines, appeltjes, citrusfruit bij de vleet en iets van appelsienzeste.

Pas in de finish verschijnt een eerste bittertje als van de pit van een pompelmoes, wat het geheel een geweldige balans geeft.

Spirit-driven zoals we dat van Rosebank gewend zijn, maar deze is wel erg bijzonder. Vooral de neus is absoluut hemels. The King is dead, long live the King! De prijs schrikt initieel misschien af, want zo’n 1.800 tot 2.400 EUR is veel geld, natuurlijk. Maar een Bowmore of Highland Park van dezelfde leeftijd bevindt zich ook in die prijscategorie, dus lijkt het mij een ‘billijke’ prijszetting. ’t Is wel Rosebank, hé, de koning van de Lowlands!

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-09-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: BYOB-C
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Secret Islay 9 Year Old 2011/2020, BYOB-C, 59 bts
Kleur: brons met een roze schijn
ABV: 52.9%

Gijzelaars

We hebben de Snowtrooper nog maar net vanachter de vijandige linies kunnen bevrijden of de volgende commando biedt zich al aan. Deze komt net terug van een missie op het afgelegen Islay, waar hij in het grootste geheim de wacht hield in de warehouses van een distilleerderij waarvan de naam niet nader genoemd kan worden. Hij diende een wine barrique gerijpte turfbom onschadelijk te maken. Tijd voor een uitgebreide debriefing.

Islay is onmiskenbaar op de neus met flink wat zilt en zeewier, een zoetzure smaakbom. Dat wordt echter mooi aangevuld door de wijntoetsen die zich vertalen naar Seville appelsienen, braambessen en pruimenconfituur. Hint van rabarber en aardbei. Goeie balans, want de wijntoetsen gaan niet overheersen.

Olieachtig en krachtig gekruid. Mijn speekselklieren gaan in overdrive. Zoetzuur op een mengeling van citrus en zilt, oestersap en donkere chocolade. Een frisse lift van munt, terwijl gember en assen voor wat vuurwerk zorgen. De tweede slok verraadt meer invloed van het wijnvat en brengt een bittertje met zich mee als van een druivenpit. De commando moet beslissen: knip ik de groene of de rode draad door?

De finish is uitermate bevredigend, rokerig, zoet en lang. De commando slaakt een zucht van verlichting. Missie volbracht.

In het holst van de nacht keerde de commando met de 59 gijzelaars vanuit Port Askaig terug naar de Sound of Islay, alwaar ze met een duikboot werden opgepikt.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Zolang de pandemie ons in de ban houdt, zal ik online whisky tastings blijven organiseren. Mijn zogenaamde WhisQy Masterclasses. WhisQy met de Q van Quarantaine, natuurlijk. Ze kennen veel bijval, wat me blij maakt, want op die manier kunnen we dan toch nog samen het glas heffen. Op de zesde editie van WhisQy presenteerde ik een line-up van Talisker en deze Distillery Exclusive uit 2017 stond daar ook tussen. Er werden 6.000 flessen van dit goedje op de markt gebracht en het label verklapt ons nog hetvolgende: ‘First matured in refill oak casks, then specially charred American Oak hogsheads, before finally maturing in old European Oak puncheons’.

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker Distillery Exclusive, OB 2017, American Oak, 6.000 bts
Kleur: oud goud
ABV: 48%

Anders

Zolang de pandemie ons in de ban houdt, zal ik online whisky tastings blijven organiseren. Mijn zogenaamde WhisQy Masterclasses. WhisQy met de Q van Quarantaine, natuurlijk. Ze kennen veel bijval, wat me blij maakt, want op die manier kunnen we dan toch nog samen het glas heffen. Op de vijfde editie van WhisQy presenteerde ik een line-up van Talisker en deze Distillery Exclusive uit 2017 stond daar ook tussen. Er werden 6.000 flessen van dit goedje op de markt gebracht en het label verklapt ons nog hetvolgende: ‘First matured in refill oak casks, then specially charred American Oak hogsheads, before finally maturing in old European Oak puncheons’.

Dat resulteert in een neus die verrassend zacht begint, ondanks het iets hogere alcoholpercentage. Heidehoning en overrijp fruit, met een zachte zeebries op de achtergrond.  Zoete mout met slechts een mespuntje peper en zout. Erg elegant.

Ook op smaak is hij zachter dan verwacht. De typische maritieme trekjes tekenen onmiddellijk present (citrus, peper, zilt), maar worden flink in de watten gelegd door een karrenvracht aan honing en zelfs wat karamel, waardoor hij verrassend zoet wordt. Atypisch, misschien, maar het blijft Talisker, daar kan je niet naast kijken… euh… proeven. En lekker dat hij is!

De afdronk duurt een eeuwigheid en is licht drogend. Het zoete element leidt de finish in, maar gaandeweg komt het typische maritieme karakter van Talisker toch nog de puntjes op de i zetten.

Een iets ‘andere’ Talisker, maar daardoor net erg interessant. En absoluut heerlijk. Hij eindigde terecht in de top drie van menig deelnemer aan de tasting.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).