WhivieBlog

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 8 Year Old 2008/2017, Archives ‘The Fishes of Samoa’, Sherry Butt #900154, 300 bts
Kleur: koper
ABV: 68.2%

Draak

Nog zo’n jonge malt van bij Tobermory, amper 8 jaar gerijpt op een sherry butt, met een duivels hoog alcoholpercentage. Maar in dit geval gaat het dus om de ongeturfde malt van deze distilleerderij, dus geen Ledaig deze keer.

Bijna 70% alcohol en toch brandt hij niet in de neus – hoe is dat mogelijk? Hoe dan ook, ik krijg mooie toetsen van rood fruit met aardbeien op kop, gevolgd door bosbessen en frambozen. Maar de typische stoffige toetsen waarmee ik Tobermory vaak associeer zijn hier echter afwezig. Geen vuil kantje, maar bijzonder zoete, fruitige toetsen. Blauwe druiven, rozijnen, verse vijgen en pruimen. N enkele ogenblikken komt daar Italiaanse espresso en chocolade bij. Tot slot nog wat snuiftabak en karamel. Ik vind het alvast geweldig.

Zonder water is dit een absolute trap tegen je tanden. Mijn adem lijkt even in de fik te staan. Nu weet ik hoe een draak zich voelt! Maar nadat je speekselklieren de boel een beetje geblust hebben, verschijnen er mierzoete toetsen van rood fruit met aardbeien op kop (zelfs wat snoeperig), gevolgd door – niet lachen aub – rode biet! Hint van cacao en kruidnagel. Pruimenconfituur. Rabarbercompote. De tweede slok – nu je smaakpapillen weten wat er op ze afkomt – is al doenbaar. Erg fruitig en erg rood, als u begrijpt wat ik bedoel.

De afdronk is erg lang, flink pikant en donkerrood. Maar tegelijkertijd erg bevredigend en licht drogend. Ik heb de indruk dat ik net een (lekkere) hoestsiroop binnen heb.

Hoewel er weinig Tobermory in terug te vinden is, is deze zo fruitig en zoet dat het bijna onmogelijk is hem niet lekker te vinden. Ik heb er enorm van genoten – zonder water!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 18 Year Old, OB 2016, Spanish Sherry Wood Finish, batch 3
Kleur: brons
ABV: 46.3%

Maf

In 2015 verscheen deze 18-jarige Ledaig op sherryvaten voor het eerst. Ik vond hem toen ‘schizofreen’. Ik ga er van uit dat deze derde batch, die in 2016 verscheen, op z’n minst een even grote dubbele persoonlijkheid heeft.

De neus is inderdaad een gekke maar erg lekkere mix van teer, rubber, rook en karnemelk tegenover rood fruit, gekonfijte sinaasappel en abrikozen. De eerste snuif is even schrikken, maar geef hem wat tijd (en vooral jezelf ook!) om er aan te wennen. Plots merk je op dat je het eigenlijk toch best lekker vindt (althans, dat was mijn ervaring).

Hij komt zachtjes over de tong gerold, lekker olieachtig en een tikkeltje gekruid op peper en zout, nootmuskaat en een hint van gember. Het fruit schemert door in de vorm van appelsien en aardbei, maar dat duurt niet lang. Heel snel wordt het geheel overstemt door brak water, koude koffie en pruimtabak. De rook wordt intens, maar deemstert dan ook weer snel weg. Wat late walnoten en kamfer. Yup, deze is minstens even gek als zijn voorganger en ik vind het prima.

De afdronk is middellang, rokerig, gepeperd en zoet, maar sterft een betrekkelijk bittere dood op eik en zoethout.

Er is niks mis met een beetje maf zijn, toch? Dit is goed spul, hoor. Thanks, Pat!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 20 Year Old, OB 1999, Bourbon Casks
Kleur: vol goud
ABV: 43%

Peper & Zout

Deze officiële release van 20-jarige Ledaig heeft ondertussen evenveel jaren doorgebracht in de fles als op de bourbonvaten waarop hij rijpte. Hij werd immers gebotteld in 1999, ondertussen net iets meer dan twintig jaar geleden. Het sample werd mij toegestuurd door mijn Hollande whiskygabber Manny. Ik ben eens benieuwd!

De neus is ronduit heerlijk op Pomme d’amour, toffee, gekonfijte appelsienschillen en melkchocolade met daar tegenover een zachte toets van turf en zelfs wat zeezout. Perzik en een hint van assen. Leder en tabak voor sigaretten. Mooi, hoor!

De body is erg licht, maar wel onmiddellijk voorzien van peper en zout, vers eikenhout en turfrook. Dan volgt het zoete, waarbij de nadruk nu toch citrusfruit ligt. Ja, wordt een tikkeltje bitter en zuur ook, maar allemaal prima in balans waardoor deze Ledaig eigenlijk bijzonder mooi wordt.

De afdronk is eerder kort, zilt versus zoet – waarbij het zout wint – en rokerig.

Leuke vondst. Ondertussen wel erg duur, als je hem nog kan vinden. Bedankt, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).