WhivieBlog

Paul John Christmas Edition 2020

Distilleerderij: John Distilleries
Regio: India
Fles: Paul John Christmas Edition 2020
Kleur: koper
ABV: 46%

Ho, Ho, Ho!

De Sint was nog maar net terug naar Spanje vertrokken of er viel al een leuk kerstgeschenkje in de brievenbus, geleverd door The Nectar met een persoonlijk kaartje van Shilton Almeida, de knotsgekke ambassadeur van Paul John, de Indiase single malt. Ik proefde eerder al de Paul John 2018 Christmas Edition en vond die geweldig. Deze nieuwe editie rijpte op een combinatie van ex-bourbon, oloroso en virgin oak vaten.

De neus is umami en zoet tegelijk, alsook exotisch gekruid. Rosbief, rozijnen, rietsuiker, ananas op de barbecue, overrijpe banaan, noten en gekonfijte appelsien. Na wat ademen maakt het umami karakter steeds meer plaats voor heerlijke, zoete geuren. De kruiden van dienst zijn kaneel en kruidnagel. Evolueert richting glühwein, wat natuurlijk perfect is voor deze expressie.

Ho, ho, ho! Op smaak wordt het wel een krachtige en erg kruidige bedoening, hoor. De virgin oak laat zich hier zeker gelden. Allerhande heftige houtkruiden, waardoor deze whisky je mond lekker warm maakt. Het zoete keert weer nadat hij zich genesteld heeft op je smaakpapillen. Appelsien, gekonfijte citroen, banaan, ananas en zelfs wat mango worden netjes ingepakt door kardamom, kruidnagel en paprikapoeder. Lekker olieachtig. Mondvullend. Goed, hoor!

De nasmaak is wat korter dan verhoopt, maar nog steeds middellang. De kruidigheid dooft wat uit, waardoor hij feestelijk en zijdezacht nazindert.

Een echte kerstwhisky, zonder zever. Niet eens 60 EUR? In dat geval, twee graag.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 15 Year Old 1995/2011, Murray McDavid, Tempranillo Rioja Casks, 375 bts
Kleur: koper
ABV: 46%

Kersensap

Tempranillo is één van de beste inheemse Spaanse druivensoorten en daardoor de ruggengraat van flink wat Spaanse wijnen, met name uit Rioja, Ribera del Duero en Toro. Murray McDavid – destijds het bedrijf van Mark Reynier dat onafhankelijke bottelingen op de markt bracht – bottelde deze op zulke wijnvaten gefinishte Tobermory van 15 jaar oud.

De neus is mierzoet en bijzonder fruitig op aardbeien, frambozen en kersen. Snoeperig zoet, echt waar. Sterker nog, dit ruikt na twee minuten naar kersensap op steroïden. Hierdoor blijft er niet zo heel veel van het distilleerderijkarakter over, moet ik zeggen. Maar afgezien daarvan, ruikt hij best aangenaam. Als een digestief, zeg maar.

Hij is verrassend romig met een prima body. Het zoete maakt nu onmiddellijk plaats voor eerder zure toetsen als van granaatappel en pompelmoes, maar ook rode wijn – geen verrassing, natuurlijk. Ik durf deze echter een tikkeltje winey noemen. Het gaat wat over de top. Nootmuskaat en kruidnagel proberen de boel nog te redden, maar het blijkt onmogelijk.

Middellange, zoetzure – met de nadruk op zure – afdronk, waarbij de kruiden lang blijven hangen en enkele tannines zich op het sterfbed nog eens laten gelden.

Nergens meer te vinden. En da’s maar goed ook.

78/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 26 Year Old 1993/2019, Casqueteers, Hogshead #243
Kleur: stro
ABV: 48.4%

Vanillestokje

Casqueteers is een gezelschap whiskyliefhebbers die met de regelmaat van de klok een vat aanschaffen waar je op kan inschrijven (zo heb ik zelf ook een paar deeltjes op mijn naam staan en wacht ik geduldig op botteling). Onlangs hebben ze een single cask Ledaig uit 1993 gebotteld, wat hem de mooie leeftijd van 26 jaar geeft. Het is een zustervat van degene die ik zopas van The Single Cask proefde. Alleen is deze wel een pak betaalbaarder met zijn prijskaartje van 175 EUR. Beide vaten – deze #243 de vorig geproefde #245 – werden te slapen gelegd op 5 maart 1993. Deze mocht een half jaartje langer rusten en werd gebotteld op 10 september 2019. Het ABV is een tikkeltje lager, de kleur iets lichter.

De neus is een pak zoeter op karnemelk, vanille en boomgaardfruit. Hier geen tropische toestanden, maar dat neemt niet weg dat ik hem erg lekker vind. Verrassend genoeg heb ik hier amper turf en minder kruiden. Hint van jute zakken, kalksteentjes en yoghurt. Aangenaam.

De body is prima, de sterkte ook. Komt aangenaam prikkelen binnen, maar is wel meteen mierzoet. Banaan, yoghurt en een karrenvracht aan vanille. Het lijkt wel alsof ik letterlijk aan een vanillestokje lik! Nog wat gember, witte peper en zoethout.

De afdronk duurt een eeuwigheid, is zoet, gepeperd en rokerig.

Hij is erg verschillend van zustervat #245, maar minstens even lekker. Ik heb stiekem het vermoeden dat het zustervat een sherry hogshead was, terwijl deze zo goed als zeker een bourbonvat betreft. Tip: schenk hem uit en laat hem tien minuten ademen. You will thank me later.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).