WhivieBlog

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Eaglesburn 4 Year Old 2018/2022 for The Barrel Baron, 50cl, 60 bts
Kleur: amber
ABV: 53.0%

Perfect op Dronk

Ha, die Marcel van The Barrel Baron toch. Na zijn Cley bottelt hij nu ook een Eaglesburn. Daar ben ik blij om, want het zijn twee van mijn favoriete Nederlandse distilleerderijen. Deze Eaglesburn rijpte 4 jaar lang op een bourbon cask en werd gebotteld op vatsterkte.

Mooie, snoeperige neus op een karrenvracht aan karamel (Werther’s Echte), roomboter, winegums en een confituur van appels en peren. Slechts een hint van eik die hem gewicht geeft. Deze neus is alvast uitstekend.

Komt stevig binnen zonder te branden. Lekker mondvullend. De appels en peren worden netjes opgevolgd door perzik en gedroogde abrikoos, terwijl de houtkruiden hem nu flink wat warmte geven. Bananenchips op de achtergrond. Iets van kastanjes en noten. De winegums op de achtergrond geven hem iets speels en toegankelijks.

De afdronk duurt lekker lang, blijft zoet en kruidig en doet me verlangen naar nog een slok.

Deze is perfect op dronk, toegankelijk en bevredigend. Maar bovenal: lekker! Geen wonder dat de 60 flesjes in een oogwenk uitverkocht waren. Ik ben alvast blij dat ik er twee te pakken kreeg.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Yamazaki
Regio: Japan
Fles: Yamazaki Puncheon, OB 2013, American White Oak Puncheon
Kleur: licht goud
ABV: 48%

パンチョン

Deze Yamazaki Puncheon is ondertussen bijna legendarisch. Zeker als je de prijsevolutie van deze NAS-whisky mag geloven. Toen hij in 2013 werd gelanceerd, kostte de fles zo’n 125 EUR. Vandaag de dag tel je makkelijk 1.500 EUR neer! Een puncheon is groter dan een gewoon hogshead, want een vat van zo’n 480 liter. Daarin werd deze Japanse single malt gerijpt en dan gebotteld in 2013 op 48%. Ik prijs me gelukkig dat ik hier een sample van te pakken heb gekregen, want een fles kan ik me helaas niet meer veroorloven.

Fris en monter, moet ik zeggen. De neus barst van het witte fruit met peren op kop, gevolgd door wat perzik en banaan. Sappige ananas. Allemaal typische toetsen voor een bourbonvat, maar tegelijkertijd allemaal erg licht. Dit is een echte lentewhisky.

Het mondgevoel zit goed. Erg levendig. Hij danst op de tong op vanille, perzik en peren. Nu toch ook een toets van appelsien. Maak daar maar bergamot van. Tikkeltje floraal. Potpourri? Kokos en mirabellen treden bij. Allemaal erg fris, hoor. Erg aangenaam, maar het moet gezegd: niet bepaald wereldschokkend. Gewoon erg lekker en compleet foutloos en een schoolvoorbeeld van rijping op een bourbonvat.

De afdronk is middellang, op zoethout en gember.

Begrijp me niet verkeerd: dit is erg lekker. Maar de prijs was destijds eigenlijk al aan de hoge kant; vandaag de dag is dat belachelijk veel voor wat je krijgt. En de titel: da’s gewoon Puncheon in ’t Japans.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Suntory Old is een populaire whisky uit Japan, die al voor het eerst verscheen in de 1940s. Hij bleef toonaangevend tot de 1980s toen single malts in populariteit begonnen toe te nemen en deze leuke blend zijn prestige wat verloor. Ik kon een fles uit de 1990s op de kop tikken met de vreemde inhoudsmaat van 760ml. Het is meer dan aannemelijk te vermoeden dat dit flink wat Yamazaki, Hakushu en Chita bevat, toch?

Distilleerderij: Yamazaki
Regio: Japan
Fles: Suntory Old Special Quality
Kleur: amber
ABV: 43% (86 proof)

YHC

Suntory Old is een populaire whisky uit Japan, die al voor het eerst verscheen in de 1940s. Hij bleef toonaangevend tot de 1980s toen single malts in populariteit begonnen toe te nemen en deze leuke blend zijn prestige wat verloor. Ik kon een fles uit de 1990s op de kop tikken met de vreemde inhoudsmaat van 760ml. Het is meer dan aannemelijk te vermoeden dat dit flink wat Yamazaki, Hakushu en Chita bevat, toch?

Hola, dat is een verrassend leuke neus, hoor. Donkere bessen, pruimen, dadels en een hint van turf! Ja, dit is van een heel ander kaliber dan wat er vandaag de dag vaak verschijnt van (al of niet) Japanse blends. Mooi zo!

De body is goed, de whisky op de tong lekker gepeperd. En een prima verderzetting van de neus met donker fruit en kruiden en vooral wederom dat heerlijk spoortje rook dat me aan Hakushu doet denken. Daar zit er ongetwijfeld flink wat van in.

De afdronk is middellang, zoet en bevredigend.

Dit flesje staat mij erg aan! Special Quality? Ge moogt gerust zijn.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Yoichi, Miyagikyo
Regio: Japan
Fles: Taketsuru Pure Malt, b. 2014
Kleur: amber
ABV: 43%

お湯割

Ik heb al een paar fleskes baas gemaakt van de Taketsuru Pure Malt, omdat hij goed betaalbaar was (laatst gekocht in een Franse supermarkt voor 35 EUR, maar helaas in de shop in eigen land bijna het dubbele) en ideaal om een Mizuwari mee te maken. Een Pure Malt, wat betekent dat er geen grain aan toegevoegd werd. In dit geval werd hij samengesteld met malts van Yoichi (10%) en Miyagikyo (90%), beiden uit de Nikka stal. Via mijn  makker Benny kreeg ik een sample te pakken van een botteling uit 2014, dus laat ik die nog maar eens proberen.

Florale, lichte neus op pruimen en rabarber, orangettes, karamel, mandarijnen, dennennaalden en een hint van eikenhout. Leuk (en beter dan ik me kon herinneren).

Helaas is hij erg waterachtig op de tong, maar gelukkig blijft hij voldoende smaakvol om interessant te zijn. Kaneel, nootmuskaat en zwarte peper zijn de kruiden van dienst, die wat ijsthee, appelsien en pruimen voorafgaan. Midpalate lijkt hij zelfs aan gewicht te winnen, als u begrijpt wat ik bedoel.

De afdronk is middellang en best bevredigend.

Wat staat er in de titel, vraagt u? Da’s ‘oyuwari’ oftewel ‘gemixt met warm water’, de tegenhanger van de zomerse ‘mizuwari’ (met koud water en ijsblokjes). Dat ga ik met deze Pure Malt nog eens proberen, zie!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kamiki
Regio: Japan
Fles: Kamiki Sakura Wood, Japanese Sakura Tree & Cedar Cask Finish
Kleur: amber
ABV: 48%

Bananenlikeur

Kami betekent god en Iki betekent ademtocht. ‘Adem van de Goden’, dus. Of zoiets. Het jammere aan deze whisky is dat hij niet echt Japans is. Maar ze zijn eerlijk op de website. Het is een ‘Japanese style blend’, samengesteld met geïmporteerde whisky, die ze dan lieten huwen op Sakura hout (de Japanse kerselaar, eigenlijk) en cederhout (waar de Japanse tempels van worden gemaakt). Da’s voor mij voldoende interessant om hem toch eens te proberen.

Op de neus is hij snoeperig zoet op bananenlikeur, kaneel, dennenappels en een zachte toets van kastanjes. Heel vriendelijk en zelfs een beetje speels. En ja, je ruikt ook het hout, maar in dit geval is het zeker een plus.

Op smaak is het hout echter veel meer uitgesproken, zeg maar dominant, wat hem dan weer minder ten goede komt volgens mij. Kruidig en zacht bitter als van kastanjes en walnoten, terwijl kersenpitten op de achtergrond verschijnen. Hij verliest hierdoor helaas flink wat zoets en speelsheid.

De afdronk is eerder kort, notig en gekruid. En mijn mond is zo droog als een sauna aan het einde van de rit.

Het begon allemaal erg leuk, maar dan gooide het hout roet in het eten. In onze contreien beschikbaar voor zo’n 65 EUR. Thx, Marcel!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Sullivans Cove Distillery
1/10 Lamb Place
Cambrigde Tasmania 7170
Australia
http://sullivanscove.com
bookings@sullivanscove.com
+61 3 6248 5399

Hobart

De geboorteplaats van Tasmaanse whisky, Sullivans Cove aan de rivier de Derwent, was de plaats waar de Britten in 1804 de nederzetting vestigden die zou uitgroeien tot de levendige, prachtige havenstad Hobart. In de dagen van de harde strafkolonie waren de lokale bevolking begrijpelijkerwijs dol op een drankje – met 16 legale distilleerderijen en talloze illegale distilleerderijen die in 1824 in bedrijf waren. In 1838 legde gouverneur John Franklin echter een totaal verbod op distilleren op – een verbod dat 150 jaar zou duren.

Toen het verbod begin jaren negentig eindelijk werd opgeheven, werd Sullivans Cove whisky in 1994 opgericht – in het hart van de Cove – geïnspireerd door de traditionele thuis van Tasmaanse whisky. ‘Ondersteund door zijn rijke erfgoed en met onovertroffen natuurlijke ingrediënten, heeft Tasmaanse whisky zich ontwikkeld tot een belangrijke kracht op het wereldtoneel – met Sullivans Cove-whisky aan de leiding.’ Dat klinkt veelbelovend, maar laten we eerlijk zijn: in onze contreien is Sullivans Cove nog een onbekende. Datzelfde geldt overigens ook voor Lark en Old Hobart die ook in de buurt liggen.

Cambridge

Je mag zelfs gerust zeggen dat de beginjaren van deze distilleerderij niet de bekroonde en zeer gewilde malts voortbrachten die ze vandaag zijn. Maar nadat de boel in 1999 werd overgenomen, veranderde de ploeg het geweer van schouder en ging de kwaliteit van hun malts pijlsnel omhoog.

In 2004 verhuisde het bedrijf naar Cambrigde, zo’n 20 minuten ten oosten van Hobart. Gebruik makend van lokaal verbouwde gerst en het kristalheldere water uit de streek, stoken ze nu kleine batches in een in Tasmanië gebouwde pot still. De Head Distiller sinds 2015 is Heather Tillott, die tevens distillery manager is en onder de vleugels genomen werd door oprichter Patrick Maguire. Ze wordt bijgestaan door Charlie Ketsimur, Richard Mathews, Joy McConnochie en Reuben McConnochie. Veel volk om weinig whisky te maken. Er worden immers slechts 70 vaten per jaar te slapen gelegd.

Range

De whisky begon herkenning te krijgen nadat Jim Murray hun American Oak in 2007 een score van 95 gaf. Het hek was helemaal van de dam toen het single cask HH0525 – Franse eik, nota bene – verkozen werd tot beste single malt ter wereld op de World Whiskies Awards.

De range bestaat momenteel uit de Sullivans Cove Double Cask, American Oak, French Oak en Special Cask met daarnaast nog een Old & Rare (18 jaar) en enkele Limited Editions. Oh, ja, ze produceren ook nog een Tasmanian Brandy, een XO Double Cask en een XO Single Cask.

Distilleerderij: Sullivans Cove
Regio: Australië
Fles: Sullivans Cove 2000/2010, bourbon cask #HH0200, 149 bts
Kleur: vol goud
ABV: 60.0 %

Gebalanceerd & Clean

Mijn allereerste Sullivans Cove! Opgericht in 1994 in Tasmanië was de reputatie in die eerste jaren niet bepaald flatterend, maar in 1999 werd de distilleerderij onder nieuw bestuur geplaatst, in 2004 verhuisde de distilleerderij naar Cambrigde en tegen 2007 begon het tij te keren. Jim Murray gaf hun American Oak een dikke 95/100 in zijn bijbel en in 2014 wonnen ze zelfs de titel Best Single Malt Whisky in the World op de Word Whiskies Awards met hun single cask HH0525. De rest is geschiedenis, zeg maar. Ik proef een single bourbon cask dat in 2010 gebotteld werd, voordat de distilleerderij naam en faam verwierf.

Heerlijk zoet op suikerspin, abrikozen en vanille. Appelmoes en gekonfijte perzik, snoeperig lekker. Denkt u soms ook in kleuren wanneer u een whisky ruikt? Ik kan de kleur goudgeel niet uit mijn hoofd krijgen.

De aanzet is stevig met wat houtkruiden, maar hier hoeft zeker geen water bij. De smaak is een prima verderzetting van de neus, met een waxy randje. Bijzonder aangenaam en toegankelijk.

De afdronk duurt een eeuwigheid en blijft snoeperig zoet, terwijl het hout een lichte kruidigheid toevoegt die de mond helemaal warm houdt.

Prima gebalanceerde, erg cleane Australische (Tasmaanse) whisky.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bimber
Regio: U.K.
Fles: Bimber Belgium Edition, cask #194 for Top Malts, OB 2021, 257 bts
Kleur: goud
ABV: 58.4 %

Top Malt

Pas in 2016 werd het eerste vat bij Bimber – net buiten Londen – afgevuld. De Belgische whiskyshop Top Malts was er als de kippen bij om een vaatje speciaal voor hen te laten bottelen als ‘The Belgium Edition’. Hij werd gebotteld van een single bourbon cask op vatsterkte, dik 58%.

Uitnodigende, zoete neus op een karrenvracht aan vanille, petit beurre koekjes, peren, melkchocolade en gekarameliseerd hout. Een tikkeltje snoeperig op witte spekken, met een zacht pikant randje als van zwarte peper. Een enkele druppel limoensap op de achtergrond. Ik wordt hier blij van.

Prima body. Plakt aan de tanden. Vanille en graankoekjes komen eerst, gevolgd door guimauve (hoera!), spekken, limoensap en eucalyptus. Flink pikant nu met peper en gember. Zoethout komt opzetten, terwijl iets van suikerspin zich ontwikkeld. Zei ik al dat ik hier blij van wordt? En nog geen klein beetje ook. Stevige jongen, hoor.

Gezellig lange en kruidige afdronk, maar aan het eind van de rit blijft de mond helemaal droog achter. Da’s geen enkel probleem.

Het beste wat ik van deze distilleerderij al geproefd heb (note to self: niet leuteren, onnozelaar, het is nog maar je derde whisky van deze distilleerderij). Prima selectie van Top Malts, want dit is een top malt.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cley
Regio: Nederland
Fles: Cley Cask #115, sample
Kleur: vol goud
ABV: 62%

Intrige

Van Cley heb ik al een aantal zaken geproefd die me erg konden overtuigen. Paul en zijn betere helft Maria maken op ambachtelijke wijze erg mooi spul. Mijn maatje Manny ging er een keertje op bezoek en bracht een sample mee van een 60-litervat – nummer #115 – dat momenteel nog lekker ligt te rusten. Ik heb helaas geen verdere info, maar ik laat me graag verrassen. Het is een ‘second fill cask’, erg bleek van kleur.

Frisse neus op pannenkoekenbeslag, banaan, kaneel, toffee en de korst van een dubbel gebakken wit brood. Erg toegankelijk en uitnodigend.

Ondanks het hoge ABV behoeft deze geen water, mist met respect benaderd. Lekker zoet op vanille, karamel met een hint van appels en limoen, aangevuld met gekonfijte gember en kruidnagel. Wordt erg pikant en maakt mijn mond gezellig warm. Dit is bijzonder lekker, hoor. Ik ben geïntrigeerd.

De lange afdronk, die pittig blijft maar wel gezellig zoet, vertoont nog een zacht bittertje als van een druivenpit op het sterfbed.

Manny, makker, wij moeten echt eens met Paul rond de tafel gaan zitten voor een MMM botteling, want hij blijft aangenaam verrassen met zijn malts.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Amrut
Regio: India
Fles: Amrut 5 Year Old 2015/2020 XI for Malt Society Arabia, Ex-Rye Cask #710, 150 bts
Kleur: oud goud
ABV: 60.0%

Flirten

Amrut is geen onbekende, natuurlijk. Ik proefde al heel wat lekkers van deze jongens uit Bangalore,India. En vorig jaar maakte ik ook kennis met enkel mensen van de Malt Society Arabia, uit Dubai. Laat die jongens nu een vat gebotteld hebben voor hun club en ik daarvan een sample te pakken hebben gekregen via mijn vriend Dennis (die overigens lid is van de club, want werkzaam in Dubai). Dus kunnen we naar hartenlust proeven. Het is een Ex-Rye-vat, wat wellicht betekent dat het vat hergebruikt werd nadat Amrut hier hun roggewhisky van gebotteld hadden (die overigens heerlijk is).

Ik vind de neus relatief gesloten. Het duurt even voor hij zich laat ontdekken, maar het is wel de moeite. Onrijpe banaan, ananas, wat papaya en mango met toetsen van noten en gebakken appels. Kiwi? Vers gezaagde planken. Hem even laten ademen doet wonderen.

Zacht en olieachtig, maar wel onmiddellijk een erg geparfumeerd kantje, bijna zepig. Ja, echt flirten met lavendel, hoor. Gelukkig blijft het net aan de juiste kan van de grens. Een zachte, fruitige malt ontwikkelt zich, met zowel appels als citroen en wat Oosterse kruiden als curry. Iets van chutney van abrikozen. Hij wordt beter vanaf de tweede slok.

De afdronk is bijzonder lang, zoet en exotisch en het beste onderdeel van deze Indische malt.

Interessante keuze van onze vrienden uit Dubai, hoewel ik amper iets van rogge kon bespeuren, behoudens dan misschien in de flinke kruidigheid.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De jongens van de Ypres Whisky Friends hebben hun derde clubbotteling uitgebracht: een Highland Park – ook als staat dat niet op het label. U weet hoe dat gaat. Wat mij wel verbaasde was dat deze een finish kreeg op een ex-Glen Moray vat. Een gedurfde keuze. Maar goed, laat ons gewoon proeven en zien wat dat betekende voor deze bleke Orkney malt.

Distilleerderij: Highland Park
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Orkney 13 Year Old 2007/2021 Ypres Whisky Friends, YWF.03, ex-Glen Moray Cask Finish #11, 100bts
Kleur: stro
ABV: 55%

Jonge Appels

De jongens van de Ypres Whisky Friends – die ons eerder al verblijdden met een (ge-teaspoon-de) Laphroaig en een uitstekende Annandale – stelden op 30 juni hun derde clubbotteling voor. Niet de minste, toch? Een Highland Park – ook als staat dat niet op het label. U weet hoe dat gaat. Wat mij  wel verbaasde was dat deze een finish kreeg op een ex-Glen Moray vat. Een vreemde keuze waar ik al een paar dagen mijn hoofd over breek. Ze komen immers niet uit dezelfde stal en delen geen geschiedenis (Glen Moray was tot 2008 eigendom van Glenmorangie PLC en werd verkocht aan La Martiniquaise, terwijl Highland Park tot de Edrington stal behoord). Maar goed, dat hoeft helemaal niet. Laat ons gewoon proeven en zien wat dat betekende voor deze bleke Orkney malt.

Okay… laat ik beginnen met een tip. Als je hem hebt geschonken, laat hem dan 5 volle minuten staan voor je je neus in het glas steek. Doe het eerder en HP is amper te herkennen. Geef hem tijd om op adem te komen en je zal erg aangenaam verrast worden. Vanille, appels, boterbloemen, heide, cake, witte chocolade, maar met een duidelijk streepje DNA van het huis. De rokerigheid zit hier wel helemaal op de achtergrond. Dit is best zomers (en da’s maar goed ook bij deze temperaturen).

Romig op de tong. Bijna stroperig, zelfs. Hoewel het speelse witte fruit (vooral jonge appels) van Glen Moray zeker naar voren komt, is het op smaak toch vooral Highland Park die de lakens uitdeelt (gelukkig maar!) met maritieme toetsen en flink wat Orkney turf die hem zowel een zilt randje als een flinke rokerigheid geeft. Ik beken, het is even wennen, maar het werkt wel.

In de middellange finish deemstert het karakter van HP langzaam weg, waardoor ik op het sterfbed iets van appelmoes en karton krijg.

Gedurfde keuze, hoor. Maar ja, die gasten uit Ieper zijn van geen kleintje vervaard. Je betaalt 85 EUR voor een fles bij Tijs en zijn kornuiten.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Highland Park
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Wreck of the Juniata 18 Year Old 2003/2021, CaskAid for Crann, PX Refill Octave Finish
Kleur: oud goud
ABV: 51.7%

Blockship

In de Inganess Bay bij Orkney kan je het wrak van de Juniata vinden, een schip dat in 1918 getorpedeerd werd door een Duitse U-Boot. Ondanks de schade kon het schip – dat toen nog de Sprocol heette – de droogdokken van Hull bereiken en hersteld worden. Het schip werd herdoopt tot Juniata en deed nog twintig jaar dienst als olietanker. Op 17 april 1940 werd het doelbewust tot zinken gebracht voor de kust van Orkney als zogenaamd ‘blockship’. Deze kleine streep geschiedenis dient enkel om aan te geven dat we zonder enige twijfel een Highland Park in het glas hebben zitten, gebotteld door het Belgische CaskAid voor de whiskyclub Crann uit Boom.

Uitstekende neus op abrikozen, perziken, Sevilla appelsienen en mirabellen, maar dan wel verpakt in een heerlijk jasje van heide, zachte turf, zeezout en rook. Het DNA van HP blijft netjes overeind, terwijl het PX-vat hem van een extra fruitig zoetje voorziet. Zalig, gewoon.

Lekker volmondig, bijna romig en perfect drinkbaar zonder water. Naast het typische zilte randje en wat aardse toetsen, zachte rook en heide – typisch voor het huis – komt ook op de tong het fruit er mooi uit, voornamelijk abrikozen en appelsien, maar ook een hint van ananas op de BBQ. Prima balans.

De afdronk is heerlijk lang, best kruidig en rokerig en simpelweg bijzonder bevredigend.

Uitstekende vatselectie. Dankjewel voor het sample, Bruno!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Van Steenberge
Regio: België
Fles: Fouchette, 330ml
Kleur: goudblond
ABV: 7.5%

Culinair Bier

We kennen brouwerij Van Steenberge uit Ertvelde wellicht vooral van de bieren Gulden Draak en Augustijn. Maar wist je dat zij ook Fourchette brouwen? Dit is wat je noemt een culinair speciaalbier. Een bier ‘voor chefs, door chefs’, want een samenwerking tussen verschillende koks en de brouwerij. Sterker nog: het is een blend van tripel en witbier, waarbij gebruik wordt gemaakt van edele hopsoorten en unieke gerstvariëteiten. Volgens de ietwat fancy website dien je de fles even op voorhand te openen om wat koolzuurgas te laten ontsnappen en de fles te walsen om het bezinksel los te maken. Dan giet je het bier uit met een fijne straal, van een zo groot mogelijk hoogte zodat het overtollige gas kan ontsnappen. Ik heb alvast wat gemorst.

De neus is fruitig en floraal. Ananas, pompelmoes, citroengras, koriander en een hint van chicorei. Verrassend complex voor een blond bier.

Oh, heerlijk verfrissend en een tikkeltje romig. Pompelmoes en ananas opnieuw, maar dat wordt mooi tegengas gegeven door een bittertje. Ook kruidig, hoor. De koriander komt mooi door. Het florale element ontbreekt op de tong niet.

De afdronk is middellang en een beetje drogend, dankzij de gebruikte hoppen.

Ik kan me best voorstellen dat dit bier inderdaad goed combineert met allerlei gerechtjes, of dat nu zoet of hartig is. Ik vind het vooral erg lekker bij een kaasbordje. Aanrader.

Geproefd door Mark Dermul op 18-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Odyssey Brewing
Regio: U.K.
Fles: All Amongst the Barley Auchentoshan BA, Ross-On-Wye Cider & Odyssey Brewing, 750ml
Kleur: troebel blond
ABV: 7.2%

Hybride

All Amongst the Barley is eigenlijk een hybride drankje, namelijk bier en cider tegelijkertijd. Er zijn drie versies, allen gefinisht op een vat van een andere distilleerderij: Starlaw (een graanwhisky uit de Lowlands en actief sinds 2010), Laphroaig en mijn geliefde Auchentoshan. U mag slechts één keer raden welke in mijn glas zit. Juist, de Auchentoshan. Odyssey Brewing maakte een eenvoudige klare wort van vier granen (gerst, tarwe, spelt en haver) met lokale hop en de expressieve English Ale Yeast en het resulterende biertje werd dan op pas-geleegde cidervaten van Ross-On-Wye gestoken voor een tweede fermentatie. Tot slot kreeg het nog, zoals gezegd, een finish op whiskyvaten, in dit geval van mijn geliefde Auchentoshan distilleerderij. Het biertje schenkt een troebel blond als Fanta Lemon en de witte kraag gaat onmiddellijk liggen.

Fris en monter op appels, pompelmoes en citroensap. Tikkeltje floraal. Heeft eerlijk gezegd niet zo heel veel  om het lijf, maar is wel zomers.

Dit smaakt erg fris met appels en citroensap op kop, gevolgd door een florale toets. Prima verderzetting van de neus, maar alles bij elkaar toch een klein niemendalletje.

Kort en fris op de afdronk.

Het is wellicht een  stijl apart, maar ik was van dit biertje niet bepaald onder de indruk.

Geproefd door Mark Dermul op 17-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brouwerij De Brabandere
Regio: België
Fles: Kwaremont, 75cl
Kleur: amber
ABV: 6.6%

Fietsbier

Eind 19^e eeuw werd de brouwerij opgericht in Bavikhove door Adolphe De Brabandere. Zijn Bavik biertjes winnen snel aan populariteit in de streek.  Ze lanceren ook nog een reeks Petrus en het witbier Wittekerke, de tripel Wieze, 1894 en Ezel. Maar in mijn glas zit de Kwaremont die zonder blikken of blozen wordt gepresenteerd als het bier voor elke fietser. Het schenkt amberkleurig met een spierwitte kraag met kleine bellen. Die blijft lekker lang overeind.

De neus is pittig, zacht fruitig, maar vooral hoppig en een tikkeltje gekruid.

Op smaak komt er naast het erg toegankelijke zoetje nog een zacht hop-bittertje aan te pas.

De afdronk is licht drogend en van fruit is nog amper sprake.

Een luxueuze pils, maar ook niet meer dan dat. Ik kan me wel voorstellen dat dit na een flinke fietsrit – bijvoorbeeld na het overwinnen van de Oude Kwaremont in Kluisbergen – deugd doet.

Geproefd door Mark Dermul op 17-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Sint Bernardus
Regio: België
Fles: St Bernardus Abt 12, 75cl
Kleur: bruin
ABV: 10.5%

Paradepaardje

St Bernardus Abt 12 wordt aanzien als één van de beste bieren ter wereld en is het paradepaardje van de brouwerij. Het is een klassieke quadrupel en stiekem de verderzetting van de Westvleteren XII die ze lang onder licentie brouwden. Toen in 1992 werd beslist dat het label ‘Authentic Trappist Beer’ enkel nog zou worden toegekend aan bieren die binnen abdijmuren werden gebrouwen, betekende dit het einde van de samenwerking tussen de Sint Bernardus brouwerij en de trappisten uit Westvleteren. Het bier schenkt donkerbruin met een volle ivoren schuimkraag die lang blijft staan.

Zeer fruitig op vooral rood fruit, maar ook een rozijntje aangevuld met wat mout, kalisse en vijgen. Donkerzoet, zoals ik graag zeg.

Erg romig in de mond en lekker complex op vijgen, pruimen, karamel en een handjevol hazelnoten. Blijft goed plakken en vertoont slechts een zachte bitterheid. Gaat gevaarlijk vlot naar binnen.

De afdronk is nogal alcoholisch en zwaar, bitterzoet als van pruimen en chicorei, maar wel erg aangenaam.

Een genietbier dat wat mij betreft gerust naar de Westvleteren XII kan staan.

Geproefd door Mark Dermul op 17-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Sint Bernardus
Regio: België
Fles: St Bernardus Tripel, 330ml
Kleur: blond
ABV: 8%

Bernadetje

Begin 1900 vluchtten de trappisten van Mont Des Cats uit Frankrijk naar Watou om aan een belastingregel te ontsnappen. Ze namen hun intrek in Courtewyle, een patershof dat al snel omgedoopt werd tot Réfuge de Notre Dame de St. Bernard. Ze begonnen met het maken van kaas. Toen zo’n 30 jaar later de houding tegenover geestelijken in Frankrijk verbeterde, besloten de paters van Mont Des Cats terug te keren. De kaasmakerij werd overgenomen door Evariste Deconick, de Réfuge werd verkocht aan het OCMW van Brugge. Kort na de tweede wereldoorlog, echter, kreeg Evariste de vraag van de trappisten van Westvleteren om hun bier te commercialiseren onder licentie. Brouwmeester Mathieur Szafranski verhuisde van Sint Sixtus naar Watou en naam zijn befaamde gist mee. Tot 1992 zou de nieuwe brouwerij de bekende Westvleteren 12 produceren. Vanaf dan werden de bieren verkocht onder de naam St Bernardus. Deze Tripel – een traditionaal abdijbier – wordt ook wel eens Bernadetje genoemd, naar de jongste dochter Bernadette van Evariste Deconick.

Heerlijk frisse neus met een licht zoetje en een ruiker bloemen. Typisch voor de stijl, natuurlijk, maar hier zit ook wat koriander in lijkt het wel. Zomers aangenaam.

Zoet en bitter gaan hier mooi hand in hand, terwijl het bier tevens een volmondig gevoel geeft. Fruitig op banaan, citrus en een vleugje karamel.

De afdronk is ietwat droog.

Dorstlessend en eetlustopwekkend tegelijkertijd. Aanrader.

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Moortgat
Regio: België
Fles: Duvel Triple Hop Citra 2012 Selection, 33cl
Kleur: licht blond
ABV: 9.5%

THT

Vandaag de dag is de Duvel Tripel Hop Citra courant verkrijgbaar, maar dat was ooit anders. De brouwers bij Moortgat gingen in 2007 voor het eerst aan de slag met een derde hopsoort om hun bekende bier een verrassende toets en extra bitterheid te schenken. Ik vond in mijn kelder nog een flesje van die eerste release waarop in een cirkel op het label vermeld staat ‘Dry Hopped with Citra 2012 Selection’. De vervaldag op het flesje was 2014. Nou, ja: THT staat voor ‘tenminste houdbaar tot’, wat een groot verschil is met TGT oftewel ‘te gebruiken tot’. Hopelijk is deze nog drinkbaar. Hij schenkt amberkleurig – een pak donkerder dan je van Duvel zou verwachten – maar de spierwitte kraag blijft als vanouds lang staan.

De licht bittere aroma’s van Duvel tekenen wel present, maar je merkt dat deze zijn beste tijd gehad heeft. Hij wordt wat ontsierd door een licht putgeurtje (in whiskytermen kennen we dit als OBE oftwel Old Bottle Effect), terwijl het tropische fruit als perzik en citroen hier duidelijk al aan het rotten zijn. Dat maakt het niet geheel onaangenaam, maar is verre van top.

Hij blijft lekker fris en fruitig, maar ook hier stel ik vast dat ik dit flesje veel te lang in de kelder had staan. Men zegt wel eens dat bier niet echt slecht wordt – of dat je op z’n minst niet ziek kan worden van het drinken van oud bier – maar blij wordt ik hier niet van. Weg is de typische bitterheid. Hier maakt ze plaats voor een ietwat verschaalde fruitigheid. Jammer.

De afdronk is ongenadig lang en weeïg.

Het is helemaal mijn eigen schuld, natuurlijk. Deze had ik veel eerder moeten schenken. En dan te bedenken dat ik nog 12 van deze flesjes heb staan.

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)