WhivieBlog

Distilleerderij: Lochlea
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lochlea 3 Year Old 2018 First Release, OB 2022, 1^st Fill Bourbon & PX Casks, 7.385 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46.0%

Eersteling

Lochlea is zo’n distilleerderij die lange tijd onder de radar is gebleven en daardoor nog niet besproken werd op het blog (hoewel ik er al twee eerder proefde). Het lijkt me dan ook logisch dat ik begin met de eerste officiële release uit 2022 voor deze eerste blogpost over dit huis. Lochlea is een farm distillery die haar eigen graan verbouwd en waar het eerste distillaat in 2018 uit de koperen stills druppelde. De manager is niemand minder dan John Campbell, die eerder nog bij Laphroaig werkzaam was.

Fruitige maar duidelijk jonge neus (doh!) op abrikozen, appelmoes en zoete mout. Wat vanille, citroengras en een flink minerale toets die ik niet anders kan omschrijven dan kalk. Een goed begin voor zo’n jong beestje, maar voorlopig toch nog een heuse weg af te leggen ook. Niet onlogisch.

Het mondgevoel is eerder licht en de smaak evenzeer. Naast wat abrikozen en appelmoes is het vooral een pittige kruidigheid die niet alleen het fruit wat onderdrukt, maar de malt ook een licht bittere toets geeft als van anijs en okkernoten. Hij komt wat alcoholisch over.

De afdronk is middellang, pittig gekruid en zacht fruitig.

De boel moet draaien, dat snap ik wel, maar voor een ‘first release’ is dit toch een mager beestje. En wat ik sindsdien geproefd heb in alle eerlijkheid ook… Veelbelovend, maar ik ga dit huis pas opnieuw bezoeken als hun malt minstens 6 jaar oud is. Thx voor het sample, Bruno!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De Diageo Special Releases zijn een jaarlijkse reeks waar flink naar uitgekeken wordt door heel wat whiskyliefhebbers. Dit jaar zat er ook één van Glenkinchie’s oudste expressies bij. U weet wel, de Lowland distilleerderij op zo’n uurtje rijden van Edinbugh. Genoemd ‘The Floral Treasure’, was het voor mij één van de hoogtepunten uit de reeks dit jaar.

Distilleerderij: Kingsbarns
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Kingsbarns Bell Rock, OB 2023, Bourbon & Oloroso Casks, 3.600 bts
Kleur: koper
ABV: 61.1%

Vuurtoren

De Kingsbarn Bell Rock is een limited release van 2023 – 3600 flessen sterk – met een malt op vatsterkte, een heuse 61.1%. Het graan is afkomstig uit Fife, vlakbij de distilleerderij verbouwd, en het distillaat rijpte op Oloroso sherryvaten (70% van de vatting) en First Fill Bourbonvaten (de overige 30% dan uiteraard). Hij werd genoemd naar Bell Rock, een rots met daarop een in de 19^e Eeuw gebouwde vuurtoren, zo’n 15 kilometer ten oosten van de kust te rekenen vanaf Angus. De malt heeft een prachtige koperen kleur en plakt aan het glas. Dat is alvast veelbelovend.

Erg rijke en zoete neus op karamel en toffee, vers gebakken meringue (heerlijk!) en geroosterde amandelen, aangevuld met toetsen van mokka (Café Noir koekjes) en kaneel. Kerstmis in het glas!

Lekker olieachtig en niet brandend! Stevige toetsen van bakkerskruiden en allspice, gevolgd door meer karamel en smeuïge honing. Wat ahornsiroop op vers gebakken notenvlaai. Dit is uitstekend.

De afdronk is lekker lang en warm, waarbij de zoetigheid en de kruidigheid elkaar prima in balans houden. Een toets van crème brûlée en pure chocolade op het sterfbed.

Hoera! Een Kingsbarn die echt, maar echt de moeite loont. Verkrijgbaar voor zo’n 75 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kingsbarns
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Kingsbarns Falkland, OB 2023, Ex-Bourbon & STR casks
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Dorp

De nieuwe Kingsbarns Falkland werd geproduceerd van graan dat op minder dan 10 kilometer van de distilleerderij werd verbouwd. De rijping vond plaats in First Fill Bourbonvaten (80% van deze vatting) en STR (20% voormalige rode wijn) vaten uit Portugal. De vatting werd samengesteld door productiedirecteur Isabella Wemyss. De naam verwijst naar een pittoresk dorp in Schotland, zo’n 10 kilometer ten noordoosten van Glenrothes.

Speelse, zachte neus op limoensorbet, rode bessen, vanillevla en bloemsuiker, met toetsen van geprakte banaan en gebak met chocolade. Da’s alvast een erg aangename neus!

Prima mondgevoel. Vanillevla komt nu eerst en domineert, maar daaronder zitten nog leuke toetsen van citrusfruit en kardemom. Een bittertje verschijnt als van een druivenpit. Wordt een tikkeltje pikant naar het einde toe, wat voor een mooie warmte in de mond zorgt.

De finish is medium van lengte op vanille, bessen en zacht bittere kruiden van de eik.

Ik hoop dat ze het mij niet kwalijk nemen dat ik zeg dat dit het eerste is van het huis dat ik wel kan smaken. Steekt met kop en schouders bovenuit alles wat ik tot nu toe van dit huis proefde.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Daftmill
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Daftmill 12 Year Old 2010 Winter Batch Release, OB 2023, 25 First Fill Bourbon Barrels, 6.550 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Goed, maar duur

Dit is nog maar de tweede Daftmill die ik proef. De eerste – de 2009 Summer Batch Release – was erg aangenaam, herinner ik me. Voor deze 2010 Winter Release selecteerde het huis 25 first fill bourbon barrels en versneed de malt naar 46% – wat hen iets meer dan 6.500 flessen opleverde met een wel erg bleke malt.

Mooie, heldere en frisse neus op Europees fruit, vers afgereden gras, limoen en honing. Bijzonder clean en uitnodigend.

Op smaak gaat het verder op hetzelfde elan, maar komt er wat vanillevla aan te pas, alsook enkele zachte kruiden. Wat peper en zoethout, vooral. Erg mooi, maar verre van wereldschokkend, moet ik zeggen.

Goeie finish, zij het ietwat kort, met iets fris van munt op het sterfbed.

Speelse, cleane, fruitige allemansvriend die om één of andere reden wat over-hyped lijkt. Ook de prijs – zo’n 140 EUR – is wat aan de hoge kant voor een 12-jarige op drinksterkte, me dunkt.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Trace, Imperial Stout Buffalo Trace Barrel Aged, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Buffalo Trace Stout

Dit is het laatste flesje van de Tack-biertjes dat ik uit mijn kelder pluk. Het betreft een Imperial Stout die gebrouwen werd in mei 2020 en dan door Johan Tack te slapen werd gelegd op een Buffalo Trace bourbonvat gedurende 10 maanden alvorens het te bottelen in maart 2021. Hij schenkt zo zwart als roet – uiteraard, zou ik zeggen – met een beige kraag, met fijne bellen, die relatief lang overeind blijft. Dat ziet er smakelijk uit.

De neus is uitstekend! Chokotoff, gestoofd witloof, geroosterde noten en een mooi bittertje als van vers gebrande koffiebonen. En, jawel, de bourbon schemert er hier netjes doorheen, wat hem een licht boozy toets geeft die me erg aanstaat.

Lekker volle, romige body. De koffie met zijn bittertje komt nu eerst, gevolgd door mokka en chocolade. Karamel treeft bij en maakt hier een echte zoete stout van. De bourbon is onmiskenbaar – dat moet wel een actief vat geweest zijn. Op het ruglabel is sprake van Bourbon Barrel #907827.

De afdronk is romig, bijna stroperig, zoet en simpelweg lang en lekker. Een kwartier na de laatste slok proef ik ‘m nog steeds.

Nou, dat is wat ze noemen ‘going out with a bang’! Ik had hem als laatste gehouden en dat bleek een goeie keuze, want dit is zonder enige twijfel mijn favoriet van deze reeks. Allez, Johan, wanneer mogen we ons aan de volgende reeks verwachten?

Geproefd door Mark Dermul op 28-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Teanich, Imperial Stout Teaninich Barrel Aged, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Teaninich

Johan Tack liet deze Imperial Stout brouwen in mei 2020 en legde hem dan 10 maanden lang op een voormalig whiskyvat van de Teaninich distilleerderij (hogshead #402) uit de Schotse Highlands alvorens het in maart 2021 te bottelen. Het schenkt gitzwart, zoals het hoort bij een stout, maar zonder ook maar enige vorm van kraag, wat er toch een beetje vreemd uitziet.

De neus is precies wat je van een stout mag verwachten: donkerzoet op koffie, chocolade, mokka, chicorei, aarde… dit ruikt wederom erg lekker.

Hij is lekker romig – nee, stroperig! – op smaak op chocolade en kandijsiroop, gevolgd door koffie en mokka. Slagroom! Dit is een vloeibaar dessert. Move over, Dame Blanche!

De afdronk evolueert van zoet naar zacht bitter en licht drogend.

Zet hier een koffie en een bolletje vanille-ijs naast en je bent gesteld. Heerlijk!

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Buffalo, Belgian Strong Dark Ale Buffalo Trace Barrel Aged, 750ml
Kleur: bruin
ABV: 9.5%

Buffalo Trace Ale

Ja, we gaan nog even door met de biertjes van Johan Tack, want in de reeks zit ook deze Tack’Buffalo. Heeft niets met de voetbalploeg van Gent te maken, maar alles met het feit dat deze Belgian Strong Dark Ale, gebrouwen in september 2020, 13 maanden lang mocht rijpen op een voormalig bourbon vat van Buffalo Trace. Het werd gebotteld in oktober 2021, schenkt een chocoladebruin met een beide kraag die een film van zo’n halve centimeter op het bier laat staan.

Donkere en zoetzure neus op pruimen, pompelmoes, koffie en chicorei. Van het bourbonvat krijg ik niet bepaald veel door, moet ik zeggen.

De body is aan de lichte kant, maar wel prettig prikkelend. Het bier is nu minder zuur dan op de neus en dus met de nadruk op flink wat zoete toetsen zoals rozijntjes en pruimen. De pompelmoes verdwijnt een beetje naar de achtergrond en maakt plaats voor een zacht bittertje. Ook op smaak kan ik geen enkele bourbon-toets ontwaren.

De afdronk is verrassend kort.

Verre van slecht, maar wat mij betreft één van de minderen goden van deze reeks. Erg vergeetbaar, als u begrijpt wat ik bedoel.

P.S. Voorzichtig als je de fles open maakt. Door oversaturatie gaat de fles flink schuimen en dus moet je er snel bij zijn met je glas.

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Dalmor, Double Mash Barley Wine Dalmore Barrel Aged, 330ml
Kleur: bruin
ABV: 14.8%

Dalmore

Naast de Tack’Tober – die rijpte op Tobermory whiskyvaten – liet Johan zijn Double Mash Barley Wine ook rijpen op vaten van de gerenommeerde whisky distilleerderij Dalmore. Ook deze heeft een best heftig ABV, bijna 15%. Om een bier van zo’n hoog alcoholpercentage te brouwen, is een double mash nodig. Double mash is dus letterlijk te nemen. De eerste (of main) mash bevat vermalen granen terwijl de tweede mash (of cereal mash) zowel uit de ruwe granen bestaat alsook een deel van de eerste mash. Deze laatste kookt minstens een uur en wordt dan toegevoegd aan de eerste mash. Boeiend, niet? Deze Tack’Dalmor schenkt bruin zonder ook maar enige kraag, wat me een beetje teleurstelt, want het ziet er niet uit.

Romige, boozy neus op allerhande donker fruit (denk pruim en dadel, maar ook verse vijg en rozijnen) en kandijsiroop, een hint van vanille en chocolade en café frappé. Heerlijk.

Op smaak is het de kandijsiroop die met de aandacht gaat lopen en de rozijntjes en pruimen een run for their money geeft. Dit is bijzonder zoet en tegelijkertijd stroperig. Lekker? Absoluut, als je het niet erg vind dat het bier volmondig, romig en mierzoet is. Hij is iets zoeter, overigens, dan de Tack’Tober. Ik hou hier wel van.

Donkerzoete, middellange finish op pruimen en kandijsiroop.

Wederom een heerlijk degustatiebier, maar na twee van deze jongens moet je wel eventjes gaan liggen.

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Tober, Double Mash Barley Wine Tobermory Barrel Aged, 330ml
Kleur: roodbruin
ABV: 14.8%

Tobermory

Een Barley Wine – of gerstewijn – is geen wijn, maar een biersoort met een ABV tussen de 8 en 14% of zelf hoger – zoals in dit geval – en kan dus lekker lang bewaard blijven. Het is een biersoort waarvan de geschiedenis zelfs teruggaat naar de 18^e eeuw in Engeland. De term is afkomstig van de periode waarin Engeland en Frankrijk in conflict waren: bier was voor de armen, wijn voor de rijken. Maar de hogere klassen in de UK vonden het hun plicht om de wijn te laten voor wat het was en dus bier te drinken. Brouwers begonnen daarom hun bieren wat meer complexiteit te geven en zo werd de barley wine geboren. Het gistingsproces duurt ook langer dan bij andere bieren, dus hoe lange je hem laat rijpen, hoe beter. Deze Tack’Tober rijpte, zoals de naam al doet vermoeden, op whiskyvaten van de Tobermory distilleerderij op het eiland Mull. Hij schenkt roodbruin met een kleine beige kraag die een film van een halve centimeter op het bier laat staan.

Donkerzoete, romige neus op kandijsuiker en melkchocolade, maar ook gestoofd witloof en chicorei. Ik krijg zelfs een hint van stoofvleessaus. De whisky kan ik nog niet meteen ontdekken, tenzij ik de erg boozy toets hieraan mag toeschrijven. Hoe dan ook, op de neus is dit alvast een voltreffer.

Op smaak gaat dit één, twee, neen, drie stappen verder. Erg romig, plakkerig en volmondig en absoluut geweldig. Zoetzuur op pruimen, grapefruit, melkchocolade, houtkrullen en, jawel, iets wat me aan whisky doet denken. Dat moet dan wel van het Tobermory vat komen, toch?

Oh, wat een mooie finish. Lekker lang, romig, donkerzoet en bevredigend.

Heerlijk degustatiebier!

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Ticky Tacky, volmout blond, 330ml
Kleur: goudblond
ABV: 6%

Leonie

Als je grootouder wordt zou je het geboortefeest kunnen opfleuren door bij te leggen bij de suikerbonen, maar wat als je gepassioneerd ben door bier? Juist, dan geef je alle well wishers van je kleinkind een goeie pint! Ticky Tacky werd gebrouwen ter ere van de geboorte van Leonie Tack, kleindochter van Johan, de man achter de Tack-biertjes. Speels label, wat ik wel leuk vind. Erg origineel, moet ik zeggen. Het bier schenkt goudblond met een fantastische witte kraag.

Erg frisse neus die me doet denken aan een witbier met perzik. Een fruitige, zoete neus, die erg zomers aandoet en onmiddellijk uitnodigt tot het nemen van een flinke slok.

Zo gezegd, zo gedaan. En dat gaat gevaarlijk vlot naar binnen. De smaak ligt perfect in het verlengde van de neus. Niks complex, gewoon lekker fris en zoet met een zacht bittertje. Het soort bier waarvan ik er op een zonovergoten terras wel een stuk of drie na mekaar naar binnen zou kunnen kieperen. Dorstlessend is het alleszins.

Het vervangen van Leonie’s luier duurt wellicht tien keer zo lang als de afdronk van deze doordrinker, maar we laten het niet aan ons hart komen.

Proficiat, Johan. Lekker fris! Dat je nog vaak opa mag worden, makker!

Geproefd door Mark Dermul op 20-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Clyn, Tripel Clynelish Barrel Aged, 330ml
Kleur: amber
ABV: 9%

Clynelish

Oh, een tripel die op een Clynelish vat werd gerijpt, daar wek je mijn interesse wel mee. Ik was dan ook maar wat blij dat John Tack mij twee flesjes hiervan bezorgde. Deze tripel werd in augustus 2020 gebrouwen en dan 12 maanden te slapen gelegd op het Clynelish ex-bourbon barrel #2198 dat eerst die heerlijke, waxy malt had grootgebracht. Dan werd het bier gebotteld in de zomer van 2021. Het schenkt amber van kleur met een witte kraag, van middelgrote bellen, die lang blijft staan. Dit wordt ongetwijfeld genieten.

De neus is top! Het eerste wat ik ruik is… Clynelish, I kid you not! De whisky is onmiskenbaar. Geweldig. Dan volgen elkaar op, in sneltreintempo: abrikozen, sultanas, honing, toffee, banaan, gebakken appels besprenkeld met kaneel. Dit is bijzonder lekker.

Dankzij een flinke carbonatie komt deze lekker fris binnen, hoewel ik moet bekennen dat – ondanks ik hem erg lekker vind – hij de belofte van de neus niet helemaal kan waarmaken. Ja, het frisse fruit (abrikozen, perziken en sultanas) tekent present, maar de waxy toets van de whisky is wat verdwenen. Karamel en toffee krijg ik nog wel, alsook wat banaan, maar weg is de whisky. Desalniettemin een gevaarlijk drinkbare tripel, alweer.

Lekker zoete finish op honing en toffee, die me goesting doet krijgen nog een slok te nemen. Ik voeg de daad bij het woord.

Het basisbier is zonder twijfel hetzelfde, maar zowel deze tripel op Clynelish-vat als die op het Teaninch-vat zijn voldoende verschillend om het boeiend te houden. En lekker zijn ze allebei!

Geproefd door Mark Dermul op 17-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Tean, Tripel Teaninich Barrel Aged, 330ml
Kleur: amber
ABV: 9%

Teaninch

Naast zijn quadrupels, liet Johan ook twee tripels op whiskyvaten rijpen. De eerste die we gaan proeven is deze Tack’Tean, gebrouwen in augustus 2020 en dan 12 maanden lang te rusten gelegd op een Teaninich ex-Bourbon Barrel #1708 om dan in augustus 2021 gebotteld te worden. Hij schenk amberkleurig met een spierwitte kraag van kleine belletjes, maar die niet lang stand houdt.

Fris en bitterzoet op toetsen van pompelmoes en ananas, een hint van perzik en zachte hoppigheid (is dat een woord?). Ik krijg ook nog iets van vanille, karamel en wat aardse toetsen. Ruwe gerst, zelfs. Aangenaam en uitnodigend.

Ook op smaak krijg ik die frisse, bittere toetsen die me in eerste instantie aan agrum doen denken. De toets van whisky schemert zachtjes door zonder te domineren, maar geeft er wel een zachte boozy toets aan en iets zoets als van honing en karamel. Lekker.

Ik ervaar de finish al eerder kort, maar los dat op door gewoon nog een flinke slok te nemen van deze gevaarlijk drinkbare tripel.

When Belgian Beer Meets Scotch Whisky is een plezante reeks whiskybieren, voor elk wat wils. En ik wil ze allemaal. Mooi werk, Johan!

Geproefd door Mark Dermul op 17-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Riach, quadruple BenRiach Barrel Aged, 750ml
Kleur: bruin
ABV: 11%

BenRiach

De laatste quadrupel in de nieuwe reeks van de Tack-whiskybiertjes rijpte 11 maanden op een BenRiach vat. Dat moet wel lekker zijn, toch?

Deze neus biedt voornamelijk donkerzoet fruit in de vorm van pruimen, dadels en rozijnen en is bovendien relatief romig en een tikkeltje boozy. Ook hier heeft het vat zijn stempel zeker en vast gedrukt op het bier. Ik weet nu al dat dit erg lekker gaat zijn.

En dat is het ook. Ditto als op de neus: romig en zwaar op stevig bier met geweldige invloed van het BenRiach vat. Dat heeft hier echt wel zijn stempel gedrukt (note to self: dat zei je al) en laat toe dat de je zoete toetsen van de whisky perfect smaakt, terwijl de quadrupel toch overeind blijft. Heerlijk.

Ook in de finish, die best lang is (voor een bier, althans) blijft de whisky overeind.

Het is mijn favoriet van de nieuwe quadrupels uit de reeks van Johan, moet ik bekennen.

Geproefd door Mark Dermul op 16-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Lost, quadrupel Barrel Aged, 330ml
Kleur: chocoladebruin
ABV: 11%

Verloren & Vergeten

Wat doe je als je een heerlijke quadrupel 11 maanden laat narijpen op een ex-bourbon whiskyvat waarvan je je bij God niet meer kan herinneren van welke distilleerderij het vandaan kwam (en je uiteraard eerst in de haren krabt en verwonderd bent over het feit dat dit überhaupt mogelijk is)? Dan bottel je dat maar onder naam Tack’Lost. Ik ga er dan ook van uit dat het vatnummer op het ruglabel – #12345 – eveneens larie en apekool is. Hilarisch. Maar hij schenkt wel een prachtig chocoladebruin met hoge, beige kraag van middelgrote bellen. De kraag blijft lang staan en nodigt uit. Aan de slag!

Licht zoetzure toetsen als van pompelmoes en flink boozy tegelijkertijd. Er zit zelfs een vuil kantje aan dat me heel even aan – niet lachen – zweetvoeten doet denken.

De smaak is heerlijk. Vol en rond, bijna romig, doet dit me eerder aan een porter dan een quadrupel denken. Donkerzoet op rozijnen en pruimen, maar ook een frisse toets als van gebakken appels en pompelmoes. En ja, ook deze gaat veel te vlot naar binnen.

De afdronk is een tikkeltje snoeperig, zelfs, terwijl op het sterfbed een toets van koude koffie verschijnt.

Johan, ben je zeker dat dit een quadrupel is? Of ben je de bierstijl ook vergeten? Wat er ook van zij: lekker is het wel!

Geproefd door Mark Dermul op 15-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Grant, quadrupel Glen Grant Barrel Aged, 330ml
Kleur: bruin
ABV: 11%

Glen Grant

Okay, u kan dit ongetwijfeld zelf uitvogelen, maar deze quadrupel, die naar de naam Tack’Grant luistert, werd gebrouwen in juli 2020 en rijpte nog 11 maanden op een vat van Glen Grant (voormalig bourbon barrel #2362) alvorens in juni 2021 gebotteld te worden. Hij schenkt bruin met een beige kraag die lang stand houdt en het ziet er in alle eerlijkheid erg smakelijk uit!

Verrassend heldere neus op wit fruit met de typische geuren die je van een quadrupel bier mag verwachten. Ondanks de 11% ruikt dit bijzonder fris en monter.

Het mondgevoel is relatief romig met boozy toetsen waarin het bier en de malt een perfecte tango dansen. Dit is nog lekkerder dan de Tack’Toshan (dju!). Naast appels krijg ik nu ook abrikozen en witte perzik, maar ook een hint van ananas en zelfs wat… euh, niet lachen… rode biet! Maar het werkt prima.

De afdronk is vooral erg zoet, maar wel bevredigend.

Wederom zo’n whiskybiertje dat zo bijzonder gevaarlijk naar binnen gaat. Maar lekker dat het is. Dat moet echt wel een goed vat geweest zijn (en uiteraard ook een erg goed basisbier).

Geproefd door Mark Dermul op 15-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Toshan, quadrupel Auchentoshan Barrel Aged, 750ml
Kleur: bruin
ABV: 11%

Auchentoshan

Johan Tack, whisky- en bierliefhebber pur sang waar ik al enkele jaren mee bevriend ben, laat bier brouwen en rijpen op whiskyvaten. In het verleden proefde ik er al heel wat, maar het was toch al even geleden. Maar nu is de man terug met een zevental biertjes en dus kan ik eindelijk weer genieten van de zogenaamde ‘When Belgian Beer Meets Scotch Whisky’ reeks en beginnen doe ik met deze Tack’Toshan. U raadt het al: deze quadrupel, gebrouwen in juli 2020, rijpte nog 11 maanden op een vat Auchentoshan – bourbon barrel #9492 – en werd dan gebotteld in juni 2021. Waarom ik er nu pas aan kan beginnen? Laten we het zacht uitdrukken met ‘probleempjes met het drukken van de labels’. De fles stond al sinds februari – label-loos – in mijn kelder, maar de labels zijn eindelijk klaar. Het bier schenkt een ondoorzichtig donkerbruin met een mooie beige kraag die relatief lang standhoudt.

Donkerzoete en verassend fruitige neus op abrikozen en perzik, rozijntjes en pruimen. Hij heeft zelfs iets heerlijk snoeperigs en ik ben nu al fan.

Oh, yes! Op smaak proef je de whisky echt. Dat komt er mooi door, hoor. En ik ga niet flauw doen en zeggen dat ik Auchentoshan – mijn favoriete Lowland single malt – herken, maar dat boozy kantje van de whisky zit er echt wel in. En deze quadrupel gaat daar prima mee om. Donkerzoete maar ook heldere fruitige toetsen zoals appelmoes en een confituur van peren. Maar… dit kapt veel te vlot naar binnen.

Neen, lang is die finish niet natuurlijk, maar het is en blijft uiteraard een bier (en ik schrijf volgens het stramien van mijn whisky notes, dus ja…). Niet lullen, nog een slok. Hopla!

Perfect bij een stoofpotje of kibbeh (maar dan wel die van Dearly Beloved).

Geproefd door Mark Dermul op 15-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Quiet Rebels ‘Gordon’, STR Red Wine, ex-Sherry & ex-Rivesaltes, 8.688 bts
Kleur: oud goud
ABV: 48.5%

Mister Manager

Dit is de derde release in de Quiet Rebels reeks van Nc’nean, telkens samengesteld door een medewerker van de distilleerderij. Het begon met de Annabel, genaamd naar oprichter Annabel Thomas, gevolgd door de Lorna, genaamd naar de master distiller Lorna Davidson en nu is het tijd voor de Gordon, genaamd naar Distillery Manager Gordon Wood. Gordon koos voor een malt die werd samengesteld met STR rode wijnvaten, ex-sherryvaten en ex-Rivesaltes vaten. Rivesales is een Franse versterkte dessertwijn uit de Longuedoc-Rousillon, een zogenaamde vin doux naturel.

Laat ik al beginnen met te zeggen dat je hem best 5 minuten laat ademen in het glas. Dan ontwikkelt hij een veel grotere complexiteit dan verwacht. Het begint relatief eenvoudig, maar al snel verschijnen er mooie toetsen van rood fruit (denk aardbeien en rode bessen), pomme d’amour, bruine suiker en een handjevol noten. Marsepein wordt plots heel groot. Rozijntjes verschijnen op de achtergrond. Een zachte kruidigheid. Ik zei het al: verrassend complex (mits je hem de tijd gunt).

Op smaak is hij een pak minder zoet dan de neus aankondigde. Hij krijgt hier naast het rode fruit en de bruine suiker nu ook wat zure en bitterzoete toetsen als van pompelmoes en walnoten, aangevuld met allspice en een hint van oloroso sherry. De noten komen achteraf. Zacht drogend. Mooi, maar kan de belofte van de neus niet helemaal waarmaken.

De afdronk is relatief lang, op zachte tannine en kruiden met een aangename toets van donker fruit op het sterfbed.

Een buitenbeentje, alweer, hoewel ik de vorige twee edities meer kon appreciëren. Trouwens, dit is wel een geweldige HR retention policy, niet? En uit het aantal flessen in deze reeks mag ook duidelijk blijken dat de populariteit van Nc’nean stijgt. Annabel kreeg 4.504 flessen, Lorna al 7.560 en Gordon 8.688.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Dit is de derde release in de Quiet Rebels reeks van Nc’nean, telkens samengesteld door een medewerker van de distilleerderij. Het begon met de Annabel, genaamd naar oprichter Annabel Thomas, gevolgd door de Lorna, genaamd naar de master distiller Lorna Davidson en nu is het tijd voor de Gordon, genaamd naar Distillery Manager Gordon Wood. Gordon koos voor een malt die werd samengesteld met STR rode wijnvaten, ex-sherryvaten en ex-Rivesaltes vaten. Rivesales is een Franse versterkte dessertwijn uit de Longuedoc-Rousillon, een zogenaamde vin doux naturel.

Distilleerderije: Rounagle
Regio: Frankrijk
Fles: Armagnac 36 Year Old 1986/2023 Grape of the Art, Cask #78, 289 bts
Kleur: brons
ABV: 51.3%

Droog

Ik vind het moeilijk om mijn hoofd in de juiste plaats te krijgen, want deze Armagnac werd reeds gedistilleerd in 1986, het jaar waarin ondergetekende net 16 geworden was en zijn eerste en enige bromfiets in het verkeer bracht. Als 16-jarige kon drank mij absoluut niet bekoren, wat vandaag wel heel anders is. Rounagle is een minder bekend huis, een tikkeltje ten noorden van Condom (what’s in a name) en dus in de regio Armagnac-Ténarèze. Niet minder dan 36 (!) jaar lag dit vat te rijpen. Ik durf dit al liquid history te noemen.

De neus is op z’n zachts gezegd succulent te noemen. Kandijsuiker, bergamotolie, Café Noir koekjes, mandarijntjes, pijptabak en een prachtige hint van verkoold hout. Prachtig.

Hij komt stevig binnen, moet ik zeggen. Donkerzoete en fruitige toetsen worden ondersteund door een flinke kruidigheid. Denk peper, kruidnagel en iets van chicorei. Wordt midpalate flink droog.

De lange, warme afdronk – waarbij het fruit nu toch de duimen moet leggen voor de kruiden – laat je mond helemaal droog achter.

Wederom een geweldige vatselectie van de jongens uit Stuttgart.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).