WhivieBlog

Brouwerij: Westmalle
Regio: België
Fles: Westmalle Dubbel, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 7%

Tomahawk

Een klassieker, ongetwijfeld, gebrouwen in de brouwerij gelinkt aan de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart van Westmalle. Het klooster, gesticht in 1794, hoort tot de Orde van de Cisterciënzers van de Strikte Observantie. De monniken brouwen als sinds 1856 een donker trappistenbier (later kwam daar de Tripel (1934) bij en de Extra – hun eigen maaltijdbier – is sinds kort publiek beschikbaar). In 1926 pasten ze het recept aan en verdubbelden de ingrediënten, vandaar de naam Dubbel. Hij schenkt roodbruin maar een volle beige kraag.

Donkerzoete neus op karamel, zoete mout en overrijpe banaan, precies zoals je van een trappist zou verwachten.

Hij is lekker romig in de mond op dezelfde diepe en donkere zoete toetsen. Erg lekker en rijk van smaak. Banaan en karamel spelen de hoofdrollen.

De afdronk begint zoet en zacht, maar wordt dan plots bevredigend droog. Lekker lang, overigens.

Ik proefde deze op restaurant bij mijn uitstekende Tomahawk Black Angus Beef, het lekkerste stukje vlees dat ik de afgelopen maanden naar binnen speelde. De combinatie was hemels.

Geproefd door Mark Dermul op 05-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: De Puttense Brouwerij BV
Regio: Nederland
Fles: Hert Bier Dorpsleven
Kleur: amberblond
ABV: 6.5%

Honing

Ergens eind 2014 besloten vier vrienden uit Putte in Nederland om bier te gaan brouwen. Eind 2016 kwam er een vrouw bij en gingen ze met een hun eigen brouwerij op de Veluwe aan de slag. Dit blonde bier Dorpsleven bevat zowel gerst als tarwe en werd verder nog aangevuld met koriander, sinaasappelschillen en honing van de Veluwe. Hij schenkt amberblond met een spierwitte kraag die relatief lang stand houdt en nadien een film om het bier achterlaat.

De honing is het eerst wat opvalt op de neus, gevolgd door appelsien en een mooi bittertje van de hop. Zoet en fris tegelijkertijd.

Op smaakt gaat dat nog een stap verder en bewijst dit Nederlandse bier dat het een flinke doordrinker is. Zoet en fris met een mooi bittertje,  maar wederom met honing en appelsien in de hoofdrol. Verrassend en fris op mijn zonovergoten terras.

Van een finish mag dan amper sprake zijn, maar het nodigt alleszins uit tot nog een gulle slok.

Erg dorstlessend en gezellig, allemaal. Aanrader voor de komende zomer, hoor.

Geproefd door Mark Dermul op 06-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: LaMu
Regio: Charleroi, België
Fles: La Double L, saison
Kleur: goudblond
ABV: 5.8%

BMW

La Double L by L. Louyet is de volledige naam van dit biertje, dat bij LaMu – La Manufacture Urbain – gebrouwen wordt voor de BMW concessies waarvan Louyet eigenaar is. Je kan het maar op twee manieren te pakken krijgen: online bestellen of cadeau krijgen bij je nieuwe wagen. We kozen voor een Stormtrooper-witte X1. Oh en voor ik het vergeet: voor mijn madam was er een boeketje bloemen. Soit. Hij schenkt goudblond en licht troebel met een prachtige witte kraag die lang blijft staan.

Frisse en bittere neus met zachte citrustoetsen. Hij moet het vooral van de hoppen hebben, zoveel is duidelijk. Wel een mooi moutig hart. Dit leunt erg dicht aan bij een IPA en dat stemt me blij.

Op smaak is hij vooral moutig, bitter en dorstlessend, niet zozeer fruitig, laat staan zoet. Maar gaat erg vlot binnen en doet deugd op mijn zonovergoten terras.

Voor zover je bij een bier al van een finish kan spreken, is deze relatief kort en bitter.

BMW: Bitter Moutig Water. Voor echt drinkplezier (ziet u wat ik daar deed?). Erg van genoten.

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Dochter van de Korenaarv
Regio: België
Fles: Embrasse Blended Oak Series, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 9%

Whiskey

Dochter van de Korenaar uit Baarle-Hertog staat bekend om zijn degustatiebieren en heeft al flink wat spul op de markt met een houtrijping. De Embrasse proefde ik eerder reeds, maar deze release uit september 2019 is weer een beetje speciaal. Het is een blend van verschillende whiskey barrels, vandaar de naam Blended Oak. Gezien de gehanteerde schrijfwijze vermoed ik dat het om Amerikaanse vaten gaat, maar zekerheid heb ik daarover niet. Ik ben eens benieuwd. Hij schenkt donkerbruin (bijna zwart) en offreert een hoge kraag die lang blijft staan. Ziet er smakelijk uit!

Goh, op de neus is dat meteen donkerzoet op pruimen, rozijnen, karamel en chocolade. Geroosterde noten en iets van koffie. Duidelijke whisk(e)y toets op de neus, hoor. Lekker.

Hij is lekker romig en een beetje zwaar. Koffie, karamel, donker fruit en honing, maar ook een goeie carbonatie waardoor hij gevaarlijk vlot binnen gaat. Lekker!

De afdronk is kort, zoet en verfrissend.

Lekker! En de whiskey (whisky?) toets is onmiskenbaar en aangenaam.

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Van Steenberge
Regio: België
Fles: Gulden Draak
Kleur: amber
ABV: 10.5%

Drakenei

Als basis voor deze Brewmaster gebruikt Brouwerij Van Steenberge uit Ertvelde de Gulden Draak Classic, maar laat hem wel rijpen op whiskyvaten. Het glas dat hiervoor werd ontworpen is een evocatie van een drakenei dat op een rots staat. Het is een bier dat al flink wat awards heeft opgepikt. De quadruple schenkt amberkleurig met een mooie kraag die relatief snel verdwijnt.

De neus is fris en fruitig met zoete mout en toetsen van karamel en hout. De whisky is te ruiken, wat hem een tikkeltje boozy maakt, als u begrijpt wat ik bedoel. Op een zonovergoten terras werkt dat heel uitnodigend, hoor.

Dat zet zich op smaak mooi door waarbij het hout en de whisky nog prominenter aanwezig wordt. Er zit ook wat kruidnagel en een zuurtje in (grapefruit?). Je merkt wel dat het een biertje is met een flink alcoholpercentage. Lekker romig, overigens.

De afdronk is kort en zoet.

Vergis u niet: dit is geen doordrinker, maar een genietbier.

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Stone Brewing
Regio: Berlijn, Duitsland
Fles: Stone Go To IPA, Session IPA, 33cl
Kleur: oud goud
ABV: 4.7%

Bitterzoet

Brouwerij Stone ligt in Berlijn en voor deze Session IPA gebruikten ze maar liefst 10 hopsoorten: Amarillo, Cascade, Chinook, Citra, Crystal, Hallertau, Magnum, Mittelfruh, Mosaic en eentje die ze niet prijs willen geven. Sinds april 2019 is ze in handen van BrewDog, die eigenwijze Schotse brouwerij waarvan ik de Punk IPA tot mijn favoriete bieren reken. Dus zijn de verwachtingen voor deze Stone Go To IPA wel hooggespannen, natuurlijk. Hij schenkt als oud goud met een frisse witte kraag die relatief lang stand houdt.

Oh, lekker bitterzoet op de neus op scherpe toetsen van hop en pompelmoes en mandarijn. Ook nog iets wat me aan dennennaalden doet denken. Wordt langzamerhand wel wat zoeter en zelfs een tikkeltje snoeperig! Verrassend en erg uitnodigend. Ik ben nu al fan.

Lekker fris en fruitig. Mandarijn en pompelmoes opnieuw, maar ook een toets van perzik. Hij bruist ook lekker, waardoor dit een flinke doordrinker is.

In de afdronk wordt hij eetlustopwekkend bitter, zeg. En vertoont hij ook iets van tuinkruiden. Peterselie, misschien? Goed hoor.

Erg frisse, sprankelende IPA. Aanrader. Oh, ja, ondertussen wordt deze ook volle bak gebrouwen in de US of A.

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Guerbé
Regio: Frankrijk
Fles: Maison Guerbé 8 Year Old Cadenhead’s, b. 2011
Kleur: brons
ABV: 57.9%

XO

Zo’n 17 kilometer ten zuidoosten van de stad Cognac – we zitten nog in hartje Grande Champagne – vind je Maison Guerbé, gerund door Daniel Guerbé. Ze produceren zowel een VS (Very Special) van minstens 3 jaar oud als een VSOP (Very Superior Old Pale) van minstens 5 jaar oud en een Napoléon van minstens 7 jaar oud. Maar dit is een botteling van 8 jaar oud op de markt gebracht door onafhankelijk bottelaar Cadenhead’s, op vatsterkte bovendien, m.a.w. een heuse XO (Extra Old). Ik proefde hem voor het eerst op de Start to Cognac tasting van The Bonding Dram in Gent in juli 2013! Mijn gabber Benny kocht toen een fles en zo’n 8 jaar later heeft hij die nog altijd niet tot op de bodem geleegd. Wat een sterk karakter. En het stelde hem in staat mij een sample te bezorgen om hem nog eens op mijn gemak te beoordelen.

Erg rijke en aromatisch neus met anijs, banaan, abrikozen en kruisbessen. Doet even aan rum denken, ook. Donkerzoet, zoveel is zeker. En erg elegant, maar je merkt wel onmiddellijk dat hij erg stevig is.

Hij is bijna stroperig op de tong en onmiddellijk erg pikant: denk kruidnagel, kaneel, oregano en chilipepers. De boel wordt wel wat verzacht door rozijnen, banaan, abrikozen en pruimen. De anijs keert weer en geeft hem meteen ook een bittertje mee.

De afdronk duurt een eeuwigheid en blijft kruidig zoet, maar wordt stilletjes aan wel wat drogend.

Hij is nog beter dan ik me kan herinneren van 8 jaar geleden. Maar ja, toen stond ik zelf qua proefervaring nog in de kinderschoenen. Ondertussen heb ik al wel wat op het palmares en slaag ik er in deze en andere drankjes meer naar waarde te schatten. Dankjewel, Benny!

Geproefd door Mark Dermul op 02-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Lagavulin wordt soms omschreven als de aristocraat van Islay. Zo populair is deze whisky dat de distilleerderij soms te kampen heeft met tekort aan stock. Het is overigens tevens de Lagavulin Distillers Edition waarvan ik al de meeste expressies geproefd heb. Al 7 tot nu toe en vandaag zet ik de 8^e en 9^e aan de lippen, head-to-head.

Distilleerderij: Château du Breuil
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Pays d’Auge 8 ans d’age Château du Breuil
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Waxy

Het Kasteel van Breuil werd in de 16^e en 17^e eeuw gebouwd en behoort sinds 3 generaties tot distillateurs van Calvados. De appels (90%) en peren (10%) komen uit de meer dan 22.000 bomen die op het domein te vinden zijn. Niet minder dan 20 appelsoorten worden gebruikt. De cider wordt vervaardigd met natuurlijke gisten en dan twee keer gedistilleerd. Voor de samenstelling van deze Réserve du Chateau kiest de keldermeester vaten die minstens 8 jaar geslapen hebben.

Appels en peren tekenen uiteraard present op de neus, maar deze onderscheidt zich door een mooie toets van noten (amandelen, hazel- en okkernoten) en flink wat kruiden van de eik. Hij ruikt zelfs erg waxy! Da’s apart en erg aangenaam. Er zit ook iets in wat me wat aan Savon de Marseille doet denken, maar het is absoluut geen off-note.

Zacht op de tong. Erg zacht. Fluweelzacht. Heel verfijnd, hoor. Mooie toetsen van gekonfijte appels, okkernoten, vanille en bakkerskruiden. Een bittertje verschijnt midpalate.

De afdronk is een beetje vreemd, moet ik bekennen. Enerzijds fruitig en zoet, maar anderzijds een beetje geparfumeerd en licht bitter. Da’s de enige valse noot in deze anders heerlijke Calvados.

Het blijft me verbazen hoe lekker ik al die Franse spirits wel vind. Bij ons verkrijgbaar voor zo’n 45 EUR. Merci, Benny.

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 2005 Distillers Edition, OB 2020
Kleur: koper
ABV: 43%

Verdomd Bevredigend

 Sorry, maar kan iemand me uitleggen hoe dit een 16-jarige Lagavulin kan zijn? Zelfs al zou deze op 1 januari 2005 gestookt zijn en op 31 december 2020 gebotteld (wat niet het geval is, voor alle duidelijkheid), dan haalt deze vooralsnog de leeftijd van zijn klassieke tegenhanger niet. Dat heeft mogelijks te maken met de populariteit van Lagavulin, waardoor de distilleerderij vaak met voorraadproblemen geconfronteerd wordt. Lag de plek stil in 2004? Nee, toch? Wat er ook van zij, deze aristocraat van Islay kreeg een tweede rijping op PX sherryvaten en ik zet hem graag head-to-head met de release uit 2019, die wel degelijk in 2003 werd gestookt en de leeftijd van 16 jaar dus wel bereikte.

Heerlijke neus op zeewier, natte kranten, aarde, eucalyptus en rood fruit. Chocolade met rozijntjes. Zachte turfrook. Het verschil met de editie van vorig jaar is significant! Maar hij is daarom zeker niet minder goed, versta me niet verkeerd.

Ook op smaak is deze minder zoet en eerder klassieker op appels, rozijntjes en vijgen die omfloerst worden door grootse turfrook, flink wat koude assen en tabaksbladeren. En ja, hij is uitstekend, hoor.

De finish is middellang, kruidig en zoet met een geweldige maritieme twist op het sterfbed.

Waarom je bankrekening plunderen voor deze of gene speciale release wanneer deze voor 80 EUR te krijgen is en zo verdomd bevredigend blijkt? Dit is overigens de 35^e Lagavulin die ik proef!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Boulard
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Boulard VSOP Pays d’Auge
Kleur: amber
ABV: 40%

Harmonieus

Ja, ja, we hebben Calvados onlangs (her)ontdekt en dus zijn we maar wat blij dat onze vriend Benny ook van Calvados houdt. Hij gaf me onlangs twee samples van zijn open flessen en ik zet die graag even aan de lippen. Beginnen doe ik met deze VSOP van Boulard. Die zijn in 1825 gestart – opgericht door Pierre-Auguste Boulard – en ontwikkelen sindsdien Calavdos van generatie op generatie. Vandaag de dag wordt het huis gerund door Pierre en Vincent Boulard, de achter-achter-kleinkinderen van de oprichter. Deze VSOP is een blend van Calvados die tussen de 4 en de tien jaar rijpte.

Heerlijk zoete neus op geroosterde hazelnoten, brioche en eik naast de obligate karrenvracht aan zoete, gebakken appels. Hint van marsepein, echt waar. Een florale toets en flink wat vanille. Een vloeibaar dessert.

Hij streelt de tong, zo zacht is deze Calvados. Opnieuw gebakken appels en mooie toetsen van hout en noten, maar hij krijgt ook iets heel snoeperigs. Rode-veter-snoep en een hint van kalisse. Erg harmonieus en perfect gebalanceerd.

Een elegante afdronk, fluweelzacht, is mijn deel. Heerlijk!

Deze calvados haalde tussen 2015 en vandaag maar liefst 3 zilveren en 3 gouden medailles en haalde ene score van 94/100 op de Ultimate Spirits Challenge in 2020. Ik ben niet verrast. En te bedenken dat je een fles van dit spul voor zo’n 35 EUR kan aanschaffen. Dankjewel, Benny!

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 2003 Distillers Edition, OB 2019
Kleur: koper
ABV: 43%

Aristocraat

Lagavulin wordt soms omschreven als de aristocraat van Islay. Zo populair is deze whisky dat de distilleerderij soms te kampen heeft met tekort aan stock. Het is overigens tevens de Lagavulin  Distillers Edition waarvan ik al de meeste expressies geproefd heb. Al 7 tot nu toe en vandaag zet ik de 8^e en 9^e aan de lippen, head-to-head. Ik begin met deze uit 2019, die gedistilleerd werd in 2003 en dus, net zoals de klassieke tegenhanger, 16 jaar oud is.

Deze neus is ronduit schitterend. Overrijpe banaan op de barbecue, ananassap, toffee, stokvis, blauwe bessen, gerookte ham en ecoline. Hint van plasticine en kersen.

Ah, yes! Eerst zoet en rokerig, dan vuil op assen en zilt met een bittertje in het midden. Geweldig gewoon. Het zoete vertaalt zich naar geel en rood fruit met ananas in een hoofdrol, de rook spreekt voor zich, de assen en zilt ook. Maar dat bittertje lijkt wel afkomstig van Turkse koffie. En ik geniet met volle teugen.

De afdronk duurt een eeuwigheid, op rook, koffie en chocolade, met een chilipepertje op het sterfbed.

Het is één van de beste Lagavulin DE’s die ik al proefde. Absolute klasse. En dat voor 80 EUR. Waar wacht je nog op?

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Gonzalez Byass
Regio: Spanje
Fles: Lepanto Solera Gran Reserva Brandy de Jerez
Kleur: mahonie
ABV: 36%

Palomino

We kennen Gonzalez Byass vooral van de sherry, natuurlijk, maar zij maken ook deze brandy. Het is overigens de enige brandy die in Jerez wordt gestookt van 100% Palomino druiven (die gebruikt worden voor de sherry Tio Pepe) en gerijpt in Fino-vaten via het zogenaamde Solera systeem. Mijn makker Benny stopte me een sample in de handen. Het kleurtje alleen al doet me watertanden.

De neus is erg aromatisch en rijk. Een karrenvracht aan rijpe bessen, rood en blauw, gevolgd door wat bakkerskruiden en oloroso sherry. Sirop de Liège en hint van cuberdons met een mooie florale toets. Mierzoet en uitnodigend.

De body is aan de lichte kant, maar de smaakpapillen worden wel verwend met oloroso sherry, bessen en rozijntjes, Italiaanse espresso en notenlikeur. Erg zoet, maar erg lekker. Ik hou hier wel van.

De afdronk is middellang en bevredigend.

Wat een heerlijk digestiefje. Past perfect bij een goeie Italiaanse espresso, zelfs al ik die tap uit mijn Nespresso-machine. Thx, Benny!

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Hoewel de Distillers Editions van Diageo jaarlijks kunnen variëren is, voor zover ik kon nagaan, Caol Ila al vaak de partij geweest, voor het eerst in 2006 (met dus een distillaat uit 1993). Hoeft niet te verbazen, het is immers een dijk van een malt. En wie dit blog een beetje volgt, weet ook dat ik een zwak heb voor Caol Ila. Het vat dat gebruikt werd voor de tweede rijping van deze Caol Ila werd geprepareerd met Moscatel, een wijn van de muscatdruif. Dit is een distillaat uit 2007 en gebotteld in 2019. Hij stond bij nagenoeg iedereen in de top drie na een online Masterclass die ik gaf in maart 2020.

Distilleerderij: Delord
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac Delord Hors d’Age for Art Malts, 60 bts
Kleur: brons
ABV: 40%

Délicieux

Onze vrienden van Art Malts hebben nog maar net een geweldige cognac gebotteld (herinner u de Lot 88 van Domaine Pasquet) en zijn hier al opnieuw met een Frans flesje. Deze keer gaat het om een Bas-Armagnac van het huis Delors Frères dat al sinds 1893 actief is. Opgericht door Prosper Delord die met zijn alambiek-op-wielen van boerderij naar boerderij trok om witte wijn af te stoken. Vandaag is de vierde generatie aan de slag: de achter-achter-kleinkinderen Sylvain en Jérôme. Hun wijngaard is 42 hectaren groot en hun stokerij staat in Lannepax in Bas-Armagnac, de streek bekend om de beste druiven. We proeven een Hors d’Age die Art Malts selecteerde.

Zachte en zoete neus op gekonfijte abrikozen, karamel en chocolade, rozijnen en een stokje kalisse. Hint van pruimtabak en zelfs wat wine-gums. Mooie kruidigheid ook. Woodsmoke, zelfs. Ik ben al verkocht.

De body is wat aan de lichte kant, doch mondvullend. Wederom flink zoet, maar ook erg mooi gekruid op nootmuskaat, gember en kruidnagel, waardoor hij toch wat meer gewicht krijgt. Abrikozen worden bijgetreden door rozijntjes en pruimen. Hint van maraschino kersen en notenlikeur. Vanaf de tweede slok – wanneer je smaakpapillen de eerste gewenning vertonen – wordt hij verrassend subtiel en erg elegant.

De finish is middellang waarbij de kruiden langzaam wegdeemsteren en een zoetje lang blijft hangen en je naar een tweede slok doet verlangen. What’s not to like?

Délicieux, meilleurs amis. Er zijn slechts 60 flesjes beschikbaar en ze kosten 70 EUR per stuk. Ik ga weer plaats moeten maken in mijn drankenkast… Er zijn nog slechts 59 flesjes beschikbaar…

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 2007 Distillers Edition, OB 2019
Kleur: goud
ABV: 43%

Strikvraag

Hoewel de Distillers Editions van Diageo jaarlijks kunnen variëren is, voor zover ik kon nagaan, Caol Ila al vaak de partij geweest, voor het eerst in 2006 (met dus een distillaat uit 1993). Hoeft niet te verbazen, het is immers een dijk van een malt. En wie dit blog een beetje volgt, weet ook dat ik een zwak heb voor Caol Ila. Het vat dat gebruikt werd voor de tweede rijping van deze Caol Ila werd geprepareerd met Moscatel, een wijn van de muscatdruif. Dit is een distillaat uit 2007 en gebotteld in 2019. Hij stond bij nagenoeg iedereen in de top drie na een online Masterclass die ik gaf in maart 2020.

Het DNA van Caol Ila is op de neus onmiskenbaar. Zilte toetsen, oestersap, gedroogd zeewier en zachte rook, zelfs iets van menthol en schapenstal in dit geval. De bijdrage van het Moscatel-vat lijkt me eerder beperkt tot wat Reine Claude en sultanas. Of ik dat erg vind? Absoluut niet. Of ik deze neus lekker vind? Da’s ongetwijfeld een strikvraag.

Hij is zijdezacht op de tong. Hier krijg ik nu toch vooral zoete toetsen vooraan: denk groene appels, peren, sultanas en wat okkernoten. Dan verschijnt het typische karakter van Caol Ila die de muscatdruiven probleemloos aan de kant schuift en een ziltje en subtiele rook toevoegt, alsook een hint van gedroogde ham en wat limoen.

Mijn enige bekommernis, al is dat een groot woord, is dat de afdronk zo kort is. De malt wordt licht drogend naar het einde toe.

Ik proef vaak Caol Ila. Maar echt vaak. En dan is het wel fijn om af en toe eens een speciale variant aan de lippen te zetten, iets wat deze Distillers Edition zeker doet. En dan te bedenken dat je dit voor zo’n 65 EUR in huis kunt halen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 16 Year Old 1996/2013 Blackadder Raw Cask, Sherry Butt #8782, 528 bts
Kleur: koper
ABV: 58.6%

Klepper

Deze Raw Cask-botteling van Blackadder is al wat ouder, maar dankzij mijn gabber Manny uit Nederland kon ik hem toch aan de lippen zetten. Het betreft een Clynelish gestookt in 1996 en gerijpt op een sherryvat. Na 16 jaar leverde hij nog 528 flessen op vatsterkte op, in dit geval nog een heuse 58.6%. En ja, er zitten weer zo’n zwarte kruimeltjes in… het is immers een Raw Cask release.

De neus is relatief alcoholisch, maar eens je daar voorbij geraakt, krijg je mooie toetsen van blauwe druiven, overrijpe rode appels, kruisbessen, gekonfijte appelsien, okkernoten en donkere honing. Hint van chocolade en iets van natte aarde. Ik vind dit gewoonweg geweldig.

Hij komt stevig binnen, maar wel lekker waxy zoals je van Clynelish mag verwachten. Wat is dat mooi zeg. Rozijnen, appelsienen, kruisbessen, amandelschaafsel, okkernoten en verse vijg. Hier is echt van alles aan de gang. En terwijl ik me wederom wentel in plezier omwille de heerlijke sherrytoetsen in combinatie met de geweldige waxy whisky, ben ik niet totaal ongevoelig voor de lichte toetsen van sulfer als van een pas afgestreken lucifer. Maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Dit is erg lekker.

De afdronk begint eerst snoeperig (abrikozen en ananas) en lekker pikant, wordt dan plots erg droog.

Weer een klepper, Manny. Hartelijk dank!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Oban is één van Schotland’s oudste distilleerderijen – opgericht in 1794 – maar tevens één van de kleinste met een output van ocharme 650.000 liter per jaar. Dat heeft alles met de locatie te maken, die er voor zorgt dat er geen uitbreidingsmogelijkheden zijn. Dat betekent tevens dat er maar een erg beperkte core range bestaat: de klassieke 14 Year Old, de in 2015 gelanceerde NAS-expressie Little Bay en deze Distillers Edition. Bij Oban betekent dit een tweede rijping op Montilla Fino sherryvaten. Dit werd gestookt in 2005 en gebotteld in 2019.

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 10 Year Old 2010/2021, BYOB-C, Mobsters on Mopeds, 84 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 52.3%

Dieser Whisky ist Sehr Lecker

Han Solo zou zeggen ‘Didn’t we just leave this party?’, want de 8^e release van de meisjes en jongens van BYOB-C in de reeks Mobsters on Mopeds was ook al een Clynelish. Toen werd hij ‘Unleash the Cline’ gedoopt, deze kreeg de tagline ‘Dieses moped ist Sehr Schneilly’ mee. Hoe lang hebben ze daar over gedaan om dat te bedenken? Geweldig toch? Met de letters van Schneilly kunnen we aan de slag. En dan een label met een motorrijder met een kattenmasker? Tja, je moet niet veel verder zoeken.

Mooie neus op meringue, hazelnoten, peer, Granny Smith en kruisbessen. De typische waxiness van het huis tekent present, hoor. Na enkele ogenblikken wordt dat verder aangevuld met karnemelk, ananassnoepjes en gezoete kamillethee. Limoen, munt en anijszaad. Zomers!

Op de tong is hij eveneens lekker waxy, zoals het hoort. Zoet op vanille, wit fruit, nougat en appelmoes, maar ook een tikkeltje zuur op pompelmoes en limoensap. Mooi herbaal kantje met kamille en kardemom. Zo herkenbaar. En als je van de stijl van Clynelish houdt (zoals ik), dan kan je niet anders dan dit geweldig vinden.

Ontwaar ik daar nog een prachtig streepje woodsmoke in de middellange afdronk? Jawel. Voorts nog limoen, gekonfijte abrikoos en sultanas.

Dieser Whisky is Sehr Lecker! En ons gentlemen’s agreement gaat mooi verder. Fles 84 van de 84 prijkt in de verzameling. Bedankt, Dominic.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Onbekend
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Secret Islay Distillery 7 Year Old 2013/2021 The Whisky Mercenary
Kleur: brons
ABV: 53.8%

Draco Islayensis

De nieuwste releases van The Whisky Mercenary zijn gebotteld in de zogenaamde Draconological Series. Deze heeft wederom zo’n leuke draak-cartoon op het label en luistert naar de naam Draco Islayensis. Je moet het maar bedenken. Ondertussen blijft het distilleerderij waar dit bronzen spul gestookt werd uiterst geheim.

Ik heb ‘m nog maar net geschonken en de kamer vult zich met heerlijke toetsen van gekookte hesp en gerookte ham, aangevuld met toetsen van dieselolie, roet en assen. Lekker herbaal, ook. Denk tijm, kamfer en marjolein. Ja, dit is Islay, zoveel is zeker. En een actief sherryvat ook. De neus is uitstekend.

Oh, goeie body. Flink wat peaty malt met zalige sherrytoetsen. Karamel, verbrand hout, bakkerskruiden. Zoet versus zilt met enerzijds aardbeien en grapefruit in een stoofpotje en anderzijds gerookte ham en champignons op de barbecue met een scheutje A1 steaksaus eroverheen. Perfecte sterkte.

De afdronk is lekker lang, kruidig en een strijd tussen zoet en zilt. Maar hij sterft een umami dood met flink wat roet. Za-lig!

Een topselectie van Jürgen. Als ik een gokje zou mogen wagen… Laphroaig. Zo’n 90 EUR. No brainer.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).