WhivieBlog

Distilleerderij: Château du Breuil
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Pays d’Auge 8 ans d’age Château du Breuil
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Waxy

Het Kasteel van Breuil werd in de 16^e en 17^e eeuw gebouwd en behoort sinds 3 generaties tot distillateurs van Calvados. De appels (90%) en peren (10%) komen uit de meer dan 22.000 bomen die op het domein te vinden zijn. Niet minder dan 20 appelsoorten worden gebruikt. De cider wordt vervaardigd met natuurlijke gisten en dan twee keer gedistilleerd. Voor de samenstelling van deze Réserve du Chateau kiest de keldermeester vaten die minstens 8 jaar geslapen hebben.

Appels en peren tekenen uiteraard present op de neus, maar deze onderscheidt zich door een mooie toets van noten (amandelen, hazel- en okkernoten) en flink wat kruiden van de eik. Hij ruikt zelfs erg waxy! Da’s apart en erg aangenaam. Er zit ook iets in wat me wat aan Savon de Marseille doet denken, maar het is absoluut geen off-note.

Zacht op de tong. Erg zacht. Fluweelzacht. Heel verfijnd, hoor. Mooie toetsen van gekonfijte appels, okkernoten, vanille en bakkerskruiden. Een bittertje verschijnt midpalate.

De afdronk is een beetje vreemd, moet ik bekennen. Enerzijds fruitig en zoet, maar anderzijds een beetje geparfumeerd en licht bitter. Da’s de enige valse noot in deze anders heerlijke Calvados.

Het blijft me verbazen hoe lekker ik al die Franse spirits wel vind. Bij ons verkrijgbaar voor zo’n 45 EUR. Merci, Benny.

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 2005 Distillers Edition, OB 2020
Kleur: koper
ABV: 43%

Verdomd Bevredigend

 Sorry, maar kan iemand me uitleggen hoe dit een 16-jarige Lagavulin kan zijn? Zelfs al zou deze op 1 januari 2005 gestookt zijn en op 31 december 2020 gebotteld (wat niet het geval is, voor alle duidelijkheid), dan haalt deze vooralsnog de leeftijd van zijn klassieke tegenhanger niet. Dat heeft mogelijks te maken met de populariteit van Lagavulin, waardoor de distilleerderij vaak met voorraadproblemen geconfronteerd wordt. Lag de plek stil in 2004? Nee, toch? Wat er ook van zij, deze aristocraat van Islay kreeg een tweede rijping op PX sherryvaten en ik zet hem graag head-to-head met de release uit 2019, die wel degelijk in 2003 werd gestookt en de leeftijd van 16 jaar dus wel bereikte.

Heerlijke neus op zeewier, natte kranten, aarde, eucalyptus en rood fruit. Chocolade met rozijntjes. Zachte turfrook. Het verschil met de editie van vorig jaar is significant! Maar hij is daarom zeker niet minder goed, versta me niet verkeerd.

Ook op smaak is deze minder zoet en eerder klassieker op appels, rozijntjes en vijgen die omfloerst worden door grootse turfrook, flink wat koude assen en tabaksbladeren. En ja, hij is uitstekend, hoor.

De finish is middellang, kruidig en zoet met een geweldige maritieme twist op het sterfbed.

Waarom je bankrekening plunderen voor deze of gene speciale release wanneer deze voor 80 EUR te krijgen is en zo verdomd bevredigend blijkt? Dit is overigens de 35^e Lagavulin die ik proef!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).