Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 2007 Distillers Edition, OB 2019
Kleur: goud
ABV: 43%
Strikvraag
Hoewel de Distillers Editions van Diageo jaarlijks kunnen variëren is, voor zover ik kon nagaan, Caol Ila al vaak de partij geweest, voor het eerst in 2006 (met dus een distillaat uit 1993). Hoeft niet te verbazen, het is immers een dijk van een malt. En wie dit blog een beetje volgt, weet ook dat ik een zwak heb voor Caol Ila. Het vat dat gebruikt werd voor de tweede rijping van deze Caol Ila werd geprepareerd met Moscatel, een wijn van de muscatdruif. Dit is een distillaat uit 2007 en gebotteld in 2019. Hij stond bij nagenoeg iedereen in de top drie na een online Masterclass die ik gaf in maart 2020.
Het DNA van Caol Ila is op de neus onmiskenbaar. Zilte toetsen, oestersap, gedroogd zeewier en zachte rook, zelfs iets van menthol en schapenstal in dit geval. De bijdrage van het Moscatel-vat lijkt me eerder beperkt tot wat Reine Claude en sultanas. Of ik dat erg vind? Absoluut niet. Of ik deze neus lekker vind? Da’s ongetwijfeld een strikvraag.
Hij is zijdezacht op de tong. Hier krijg ik nu toch vooral zoete toetsen vooraan: denk groene appels, peren, sultanas en wat okkernoten. Dan verschijnt het typische karakter van Caol Ila die de muscatdruiven probleemloos aan de kant schuift en een ziltje en subtiele rook toevoegt, alsook een hint van gedroogde ham en wat limoen.
Mijn enige bekommernis, al is dat een groot woord, is dat de afdronk zo kort is. De malt wordt licht drogend naar het einde toe.
Ik proef vaak Caol Ila. Maar echt vaak. En dan is het wel fijn om af en toe eens een speciale variant aan de lippen te zetten, iets wat deze Distillers Edition zeker doet. En dan te bedenken dat je dit voor zo’n 65 EUR in huis kunt halen.
85/100
Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
