WhivieBlog

Distilleerderij: Delord
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac Delord Hors d’Age for Art Malts, 60 bts
Kleur: brons
ABV: 40%

Délicieux

Onze vrienden van Art Malts hebben nog maar net een geweldige cognac gebotteld (herinner u de Lot 88 van Domaine Pasquet) en zijn hier al opnieuw met een Frans flesje. Deze keer gaat het om een Bas-Armagnac van het huis Delors Frères dat al sinds 1893 actief is. Opgericht door Prosper Delord die met zijn alambiek-op-wielen van boerderij naar boerderij trok om witte wijn af te stoken. Vandaag is de vierde generatie aan de slag: de achter-achter-kleinkinderen Sylvain en Jérôme. Hun wijngaard is 42 hectaren groot en hun stokerij staat in Lannepax in Bas-Armagnac, de streek bekend om de beste druiven. We proeven een Hors d’Age die Art Malts selecteerde.

Zachte en zoete neus op gekonfijte abrikozen, karamel en chocolade, rozijnen en een stokje kalisse. Hint van pruimtabak en zelfs wat wine-gums. Mooie kruidigheid ook. Woodsmoke, zelfs. Ik ben al verkocht.

De body is wat aan de lichte kant, doch mondvullend. Wederom flink zoet, maar ook erg mooi gekruid op nootmuskaat, gember en kruidnagel, waardoor hij toch wat meer gewicht krijgt. Abrikozen worden bijgetreden door rozijntjes en pruimen. Hint van maraschino kersen en notenlikeur. Vanaf de tweede slok – wanneer je smaakpapillen de eerste gewenning vertonen – wordt hij verrassend subtiel en erg elegant.

De finish is middellang waarbij de kruiden langzaam wegdeemsteren en een zoetje lang blijft hangen en je naar een tweede slok doet verlangen. What’s not to like?

Délicieux, meilleurs amis. Er zijn slechts 60 flesjes beschikbaar en ze kosten 70 EUR per stuk. Ik ga weer plaats moeten maken in mijn drankenkast… Er zijn nog slechts 59 flesjes beschikbaar…

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 2007 Distillers Edition, OB 2019
Kleur: goud
ABV: 43%

Strikvraag

Hoewel de Distillers Editions van Diageo jaarlijks kunnen variëren is, voor zover ik kon nagaan, Caol Ila al vaak de partij geweest, voor het eerst in 2006 (met dus een distillaat uit 1993). Hoeft niet te verbazen, het is immers een dijk van een malt. En wie dit blog een beetje volgt, weet ook dat ik een zwak heb voor Caol Ila. Het vat dat gebruikt werd voor de tweede rijping van deze Caol Ila werd geprepareerd met Moscatel, een wijn van de muscatdruif. Dit is een distillaat uit 2007 en gebotteld in 2019. Hij stond bij nagenoeg iedereen in de top drie na een online Masterclass die ik gaf in maart 2020.

Het DNA van Caol Ila is op de neus onmiskenbaar. Zilte toetsen, oestersap, gedroogd zeewier en zachte rook, zelfs iets van menthol en schapenstal in dit geval. De bijdrage van het Moscatel-vat lijkt me eerder beperkt tot wat Reine Claude en sultanas. Of ik dat erg vind? Absoluut niet. Of ik deze neus lekker vind? Da’s ongetwijfeld een strikvraag.

Hij is zijdezacht op de tong. Hier krijg ik nu toch vooral zoete toetsen vooraan: denk groene appels, peren, sultanas en wat okkernoten. Dan verschijnt het typische karakter van Caol Ila die de muscatdruiven probleemloos aan de kant schuift en een ziltje en subtiele rook toevoegt, alsook een hint van gedroogde ham en wat limoen.

Mijn enige bekommernis, al is dat een groot woord, is dat de afdronk zo kort is. De malt wordt licht drogend naar het einde toe.

Ik proef vaak Caol Ila. Maar echt vaak. En dan is het wel fijn om af en toe eens een speciale variant aan de lippen te zetten, iets wat deze Distillers Edition zeker doet. En dan te bedenken dat je dit voor zo’n 65 EUR in huis kunt halen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).