WhivieBlog

Distilleerderij: Sliabh Liag Distillers
Regio: Ierland
Fles: Silkie The Legendary Dark Irish Whiskey
Kleur: goud
ABV: 46%

Zachte Rokerigheid

Deze Silkie The Legendary Dark dankt zijn naam aan het feit dat het hart van deze blend een triple gedistilleerde peated malt is en dat alle componenten bovendien in sherryvaten hebben gerijpt. Ik verwacht me bijgevolg aan een veel donkerder versie dan de Legendary.

Op de neus is de peated malt zeker te ontwaren, maar domineren doet hij niet. Deze blend kenmerkt zich vooral door donkerzoet fruit als rozijntjes en mirabellen, aangevuld met citroentaart en steenfruit. De zachte rokerigheid op de achtergrond geeft deze een erg aangename, warme neus.

Helaas is de body erg licht en krijgt het fruit dat ik op de neus ontwaarde nog amper de kans zich te tonen. De graancomponent domineert met vanille, kokosnoot en houtkrullen, de geturfde malt offreert wat zoetzure toetsen en rook, maar van het donkerzoete fruit is nog amper sprake.

De afdronk is middellang op een eerder chemische zoetheid. Jammer.

Zo zie je maar. Ik had van deze Dark meer verwacht dan van de instapper, maar kom wat dat betreft bedrogen uit. Desalniettemin is het een leuke Ier voor een schappelijke prijs. Merci, Gaetan.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-09-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Sliabh Liag Distillers
Regio: Ierland
Fles: Silkie The Legendary Irish Whiskey
Kleur: Licht goud
ABV: 46%

Zeehonden

Sliabh Liag Distillers (spreek uit ‘sleeve league’) heeft haar eerste eigen vat te slapen gelegd in 2019, dus over afzienbare tijd zullen we hun eigen single malt whiskey kunnen proeven. Tot dan brengen ze een reeks uit die naar de naam Silkie luistert, die een blend is van zowel dubbel als tripel gedistilleerde malts (inclusief peated) als grain. We beginnen met de Legendary. Klinkt nogal bombastisch voor een entry level blend, nietwaar? Maar dat komt omdat de whiskey vernoemd is naar de Silkies uit de Schotse, Ierse en Faeröer legendes. Volgens die mythe zijn het zeehonden in het water, maar kunnen ze aan land een onweerstaanbare menselijk vorm aannemen. Dit volledig terzijde!

De neus is erg jong en fris op cake, citroentaart, kwark en zachte tuinkruiden. Nog wat vanille en digestieve koekjes, alsook een pas versneden Granny Smith. Tegelijkertijd komt hij erg jong over. Blind zou ik dit eerder een eau-de-vie van appels en citroenen genoemd hebben.

De smaak is okay, zonder groots te worden. Karamel, graankoekjes, chocolade gevuld met banaan. Wordt heel snel wat droog en vertoont dan een zachte toets van rook. Zoethout en wat gekonfijte appelsien. Wederom aan de jonge kant, maar teleurstellen doet hij niet, hoor. Foutloze whiskey.

De afdronk is kort en laat de mond semi-droog achter.

Deze Silkie is verkrijgbaar voor zo’n 30 tot 40 EUR. Potten breken gaat hij niet doen, maar is wel een erg aangename en toegankelijke sipper. Met dank aan Gaetan voor het sample.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-09-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Sliabh Liag Distillers

Line Road, Carrick
Co Donegal F94 X9DX
Ireland
+353 749 739 875
https://www.sliabhliagdistillers.com

info@sliabhliagdistillers.com

Donegal

Sliabh Liag (spreek uit ‘sleave league’) Distillers is het eerste distillersbedrijf in County Donegal sinds meer dan 175 jaar. Het bedrijf is prachtig gelegen op het Sliabh Liag schiereiland in het noorden van Ierland. Het credo van de oprichters is opnieuw te distilleren zoals dat vroeger gebeurde – met turf! Immers, Donagal heeft een rijke historie van (vooral illegaal) distilleren. Nu, even opgelet. Er is géén Sliabh Liag distilleerderij. Er zijn er wel twee andere die Sliabh Liag Distillers beheert, namelijk de An Dúlamán distilleerderij, in Carrick, waar gin en whiskey wordt gestookt en de Ardara distilleerderij, in de gelijknamige gemeente langs de N56, die enkel whiskey produceert.

De eerste ging van start in 2017 en beschikt over een koperen pot still van ocharme 500 liter. Er wordt zelfs met de hand gebotteld. Echt artisanaal, dus. De gin is ondertussen op de markt (en heeft al wat prijzen gewonnen), maar op de eigen whiskey is het natuurlijk nog even wachten.

De tweede is pas in 2021 beginnen stoken en streeft dus naar het 19^e eeuwse profiel: triple distilled, rijk, rokerig en geturfd. Het bedrijf wordt gerund door James en Moira Doherty en James Keith.

Folklore

Sliabh Liag ligt achter de Killybegs waar de bevolking het harde klimaat trotseert en een leven opbouwt in een hardvochtig, maar prachtig landschap. Het is een streek waar de sage van de Silkies wordt verteld: legendarische shape-shifters die overdag zeeleeuwen zijn, maar ’s avonds hun huid afwerpen en veranderen in prachtige vrouwen en knappe mannen.

Geen enkele sterveling kan – volgens diezelfde legende – aan deze Silkies weerstaan. Wanneer ze dan terug naar de zee trekken, laten ze flink wat gebroken harten na. Het is naar deze saga dat de eerste whiskey releases genoemd zijn.

Range

Momenteel liggen er bij beiden distilleerderijen vaten malt spirit te rijpen, maar totdat die klaar is om gebotteld te worden, werken ze nauw samen met John Teeling en James Watt van de Great Northern Distillery, waarmee ze reeds enkele blends op de markt hebben, gelinkt aan de folklore zoals hierboven beschreven: The Legendary Silkie, The Legendary Dark Silkie & The Legendary Midnight Silkie.

Daarnaast zijn er al een tweetal expressies van hun An Dúlamán gin op de markt: de Irish Martime Gin en de Santa Ana Armada Strength Gin.

Onze goede vrienden van Liquid Art hebben weer een single cask gevonden dat ze bottelwaardig achtten. En het zal wel zijn; een Linkwood uit 2008 dat zijn winterslaap in een bourbon cask mocht doorbrengen. Ik zal deze Speysider met veel plezier aan de lippen zetten.

Distilleerderij: Linkwood
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Linkwood 13 Year Old 2008/2022 Liquid Art, bourbon cask, 104 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 52.1%

Boomgaard

Onze goeie vrienden van Liquid Art hebben ook weer een single cask gevonden dat ze bottelwaardig achtten. En het zal wel zijn, een Linkwood uit 2008 die zijn winterslaapjes mocht doorbrengen op een bourbonvat. Ik kreeg een flesrestje te pakken op het festival WHISKE in Geel en ga deze Speysider bleekscheet nu eindelijk eens met veel plezier aan de lippen zetten.

Oh, ja, da’s lekker fris op appeltjes, perzik, gummi bears en vanille op de neus. Nog wat vers afgereden gras en groene banaan alsook ananas, sultanas en kwarktaart. Erg speels en toch robuust met zijn flinke ABV. Witte chocolade en een zachte romigheid maken het plaatje compleet.

Ook op smaak is hij onmiddellijk verrassend waxy en volmondig. Ik krijg nu een fruitsla van Europees boomgaardfruit met een flinke snuif peper. Helder en uitnodigend. Ik heb het gevoel in de Limburg tussen de akkers van de fruitstreek te staan.

De afdronk is heerlijk lang. Het witte fruit – nu met een scheutje honing – blijft nog lang nazinderen. Absoluut heerlijk.

Ik begrijp volkomen waarom Linkwood zo populair is bij blenders. Dit is één van de fingerprint malts in  White Horse, Haig, Dimple en Bells, moet u weten. Maar dit vaatje werd het blending lot gespaard en da’s maar goed ook, want dit is een zalig schoolvoorbeeld van hoe lekker Linkwood wel kan zijn.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-10-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Linkwood
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Linkwood 12 Year Old 2009/2022 for Whisky Club Luxembourg, Berry Bros & Rudd, Bourbon Hogshead, 324 bts
Kleur: vol goud
ABV: 54.5%

One Trick Pony

Berry Brothers & Rudd is natuurlijk geen onbekende. Al jaar en dag hofleverancier met hoofdkwartier in London, bottelen zij uiteraard ook zelf whisky. Deze jonge Linkwood werd speciaal voor de Whisky Club uit Luxemburg gebotteld. Het hogshead leverde 324 flessen op vatsterkte op. Ik kreeg een sample in de handen gedrukt van mijn goeie vriend Benny.

Heerlijke neus op wit fruit met ananas en een vleugje druivensap, iets van munt en Jelly Beans. Groene banaan, perzik, vanille. Een schoolvoorbeeld van hoe een op bourbonvat gerijpte Linkwood zou moeten ruiken.

Hij is heerlijk waxy op de tong, volmondig en zacht gekruid, waarbij zowel wit fruit als wat geel fruit verschijnt. Denk appelsien, banaan, ananas en perzik. Heerlijk fruitig en perfect in balans. Doet me zelfs heel even aan Clynelish denken. De sterkte is prima, de alcohol nagenoeg perfect geïntegreerd. Dit is smullen!

De afdronk is gezellig lang op meer van ’t zelfde. One trick pony, zei u? Maar als de truc zo mooi is, hoor je mij niet klagen.

Knappe vatselectie door die Luxemburgers. Dankjewel, Benny, voor dit mooie sample.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Linkwood
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Linkwood 13 Year Old 2006/2020 Small Batch Edition #9, Signatory Vintage, Refill Hogshead + Sherry Butt Finish #804229, 804230 & 4, 1481 bts
Kleur: koper
ABV: 48.1%

Shampoo

Twee jaar geleden bottelde Signatory Vintage deze jonge Linkwood in de zogenaamde Small Batch serie voor het Duitse Kirsch Import. Het is een vatting van drie vaten die samen net geen 1.500 flessen opleverden. Maar op 48.1%? Dat moet wel een bewuste keuze geweest zijn, want anders zijn de engelen wel ongemeen gulzig geweest. Mijn vriend Benny gaf me dit sample, waarvoor dank.

De neus is erg toegankelijk met sherrytoetsen die aanwezig zijn, maar niet domineren, waardoor het fruitige karakter van Linkwood mooi overeind blijven. Gestoofde peren en appelmoes komen eerst, gevolgd door wat vanille en kersen. Iets van nougat en amandelnoten. Licht en speels, eerlijk gezegd.

Lekker olieachtig, dus het mondgevoel zit prima. Maar op smaak is het al snel een tikkeltje hard. Redelijk alcoholisch, zelfs. Het witte fruit moet nu toch wat plaats maken voor donker fruit (rozijnen, abrikozen en kersen). De kruidigheid is prima, maar midpalate verschijnt toch iets wat me even aan shampoo doet denken. Ja, deze wordt stilletjes aan echt wel geparfumeerd. En dat werkt niet altijd en helaas ook niet in dit geval.

Die zepige toets overheerst ook in de afdronk, waardoor het donkere fruit en iets van marsepein onvoldoende kans krijgt zich te laten zien. Een zwart pepertje zindert na tot op het sterfbed.

Okay-ish. Maar 70 EUR is toch een tikkeltje duur, neen? Geen wonder dat de fles nog zo makkelijk te krijgen is, denk ik dan. Dankjewel, Benny!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Linkwood
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Linkwood 5 Year Old 1973, Italian import, 750ml
Kleur: witte wijn
ABV: 43%

Suiker

Oooh, dit is wel een golden oldie, toch? Gedistilleerd in 1973 (het geboortejaar van Dearly Beloved, de liefste vrouw van Gentbrugge en omstreken) en na vijf jaar gebotteld, dus ergens in 1978 of 1979. Bijgevolg een fles van 750ml – Italiaanse import nota bene – met een screwcap. Ik ben eens benieuwd hoe deze ultra-bleke Linkwood smaakt, wetende dat ik iets meer dan een decennium geleden al zo eens eentje aan de lippen mocht zetten.

Ai, het eerste wat opvalt is flink wat OBE. Eventjes laten ademen, dus. Na een minuutje of vier, vijf verschijnt een frisse toets van appels en vanille, flink wat florale elementen en iets wat me doet denken aan een plas water in het bos. Iets van graan en ook iets van gist. Komt erg jong over (is het natuurlijk ook).

De body is prima en op smaak krijg ik naast de appeltjes nu ook wat citroen en een zachte kruidigheid. Er verschijnt zelfs een snoeperig kantje (wat de jonge leeftijd verraadt) als van zuurtjes. Een beetje witte peper zorgt voor wat kruidigheid. Zoethout blijft niet onbetuigd. Dit valt plots erg goed mee.

De finish is eerder kort en erg zoet, alsof er iemand op het eind nog een theelepeltje suiker aan mijn glas heeft toegevoegd.

Leuk niemendalletje, vooral omwille van het feit dat het toch een beetje liquid history is. Thanks, Manny!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Jawel, het is weer die tijd van het jaar: de Diageo Special Releases zijn geland. En ik heb ze ondertussen (in goed gezelschap) reeds geproefd en deel maar wat graag mijn bevindingen met u. En laat ik met de deur in huis vallen door te zeggen dat ze mij dit jaar stuk voor stuk konden bekoren met uitzondering van slechts ééntje – toeval of niet: de oudste en duurste van dit jaar.

Voor deze jaarlijkse hoogmis van de Schotse whisky gaat Diageo verder op het thema dat ze eerder geïntroduceerd hebben, zijnde Legends Untold. De tagline dit jaar: Elusive Expressions (voor maximaal effect spreek je dit best uit met een fruity voice en een diepe zucht achteraan). De jongens en meisjes van de marketingafdeling hebben weer de handen vol gehad, zo te zien.

Ik beken dat ik maar weinig affiniteit heb met de verpakkingen, de felle kleuren, de onbestaande sprookjesfiguren en de bombastische namen. Om maar een voorbeeld te noemen: ‘The Lure of the Blood Moon’. Serieus? Waarom dan met een uil en niet met een weerwolf op het label? Echt waar. Anderzijds is dat wellicht niet gemikt op mijn demografische groep. Generatie Negroni, zeg maar. Vol alcohol en bitter… Maar van de inhoud hoor je mij niet klagen. En daar gaat het uiteindelijk om. Toch?

Laat ik u meenemen op deze vloeibare ontdekkingsreis in het land van de Legends Untold (zucht).

Singleton of Glen Ord 15 Year Old – 54.2% ABV – The Enchantress of the Ruby Solstice

Gerijpt om Refill Amerikaanse en Europese eik en dan ‘double matured’ op wijnvaten.

N: De neus begint wat timide op wit en geel boomgaardfruit met wat florale toetsen, kamillethee en frosties ontbijtgranen. Fris, hoor. Wat bloemsuiker en LU-koekjes. Op de achtergrond de hint van zoete dessertwijn. Aangenaam!
S: Het begint zacht en zoet, maar ontwikkelt snel naar hard candy en wine gums, mooi gekruid. De dessertwijn begint langzaam maar zeker zijn stempel te drukken en het staat mij erg aan.
F: De afdronk mag dan wat aan de korte kant zijn, hij blijft peperig warm van de kruiden en wordt lichtjes drogend.
C: Deze overtrof vlotjes mijn (toegegeven, niet zo hoge) verwachtingen. Dit is een erg mooie Glen Ord en na mijn bezoek aan de distilleerderij in september ga ik deze malt steeds meer appreciëren.
Prijs: 140 EUR
Score: 86

Cardhu 16 Year Old – 58% – The Hidden Paradise of Black Rock

Gerijpt op refill en recharred Amerikaanse eik en gefinished op Jamaicaanse Pot Still rumvaten.

N: Rijke neus op wit fruit met bloemsuiker, havermoutpap, witte chocolade, balsahout, mandarijn en allerhande groene toetsen. Doet denken aan het begin van de lente, wanneer de natuur weer ontwaakt, zeg maar.
S: Lekker romig op de tong met verkwikkende Jamaican Allspice, kastanjes en flink wat vanille en karamel. Evolueert naar mango en banaan, alsook een hint van ananas.
F: In de korte tot middellange afdronk krijg ik lekkere orangettes en een aanhoudende toets van kruidige eik.
C: Verdorie, da’s lekker!
Prijs: 180 EUR
Score: 86

Cameronbridge 26 Year Old – 56.2% – The Knight’s Golden Triumph

Gerijpt op refill Amerikaanse eik.

N: Vreemd genoeg is de neus van deze oude grain eerder spirity. Hoewel ik hints krijg van Galak Popri (witte chocolade met gepofte rijst) en slagroom, zijn het vooral toetsen van vernis en ecoline die de plak zwaaien. Cru om zeggen, maar deze oude grain voelt op de neus te jong aan.
S: Hij is romig en zacht van textuur, flink lactisch (is dat een woord?) op vanille, kokosvlees en karamelpasta. De kruidigheid overstemt de zoetigheid ietwat, waardoor hij ook wat drogend wordt.
F: Dat zet zich in de lange afdronk erg door, wat deze grain terug richting houtkrullen, vernis en hars duwt.
C: Ik beken dat ik hier meer van verwacht had. Geen slechte grain, uiteraard, maar ik had al veel betere Cameronbridge voor veel minder geld.
Prijs: 300 EUR
Score: 83

Oban 10 Year Old – 57.1% – The Celestial Blaze

Gerijpt in refill Amerikaanse eik en op Amontillado sherryvaten.

N: Ah, deze is onmiddellijk mooi maritiem op de neus. Denk zeebries, vishaven en onweerswolken aan de hemel. Lekker ziltje dat mooi wordt opgefrist door iets als menthol en nadien verder wordt aangevuld met een zoetje als van mango en abrikozen en gesuikerde citroenschillen. Herinnert u zich die Supermanlogo snoepjes nog? Met een druppeltje olijfolie er boven op. Heerlijk!
S: Op smaak is het helder en een echte strijd tussen zoet en zilt. Peper en zout tegenover cola-flesjes (ik heb het natuurlijk wederom over het snoepgoed). Heel even een tikkeltje perfume-y, maar het werkt wonderwel.
F: In de lange, zoete afdronk verschijnt nog een toets van anijs en een druppeltje oestersap.
C: Geweldig gebalanceerde Oban, die een mooie plekje zal krijgen in de barkast.
Prijs: 125 EUR
Score: 87

Clynelish 12 Year Old – 58.5% – The Wildcats Golden Gaze

Gerijpt op een combinatie van refill Amerikaanse eik en PX/Oloroso ‘seasoned’ vaten.

N: De eerste snuif is zoet op gebakken appels, pannenkoekensuiker (de lichtbruine Graeffe variant), gezouten karamel en boterbabbelaars, droge abrikozen en iets van beukensap. Je moet er een minuut of twee op wachten, maar uiteindelijk verschijnt ook de bijna obligate bijenwas. Maak daar gerust kaarsvet van.
S: WYSIWYT. Watte? Dat staat voor ‘what you smell, is what you taste’, wat het is een prima verderzetting van de neus met abrikozen, salted caramel, appels in de pan, aangevuld met peperkoek. De waxy toetsen worden steeds luider en erg mooi. Ik heb nu patisserieboter en crème au beurre. Er verschijnt op de achtergrond ook een ziltje. En de whisky lijkt wel aan kracht te winnen. Erg verleidelijk en entertainend.
F: De finish lijkt constant in beweging te zijn. Does that make sense? Erg lang met een drogende terminus.
C: Uitstekend en mijn favoriet van de reeks. Met voorsprong. Besteld!
Prijs: 210 EUR
Score: 89

Mortlach Natural Cask Strength – 57.8% – The Lure of the Blood Moon

Gerijpt in Tawny Port & rode Muscato & Virgin Oak vaten.

N: The Beast! Jazeker, het beest van Dufftown laat zich onmiddellijk gelden op de neus. Die is robuust, rijk en umami. Ragout met oregano, augurken (echt!) en kruidnagel, gevolgd door aroma’s van rood fruit, blauwe druiven en een panoplie aan kruiden. Herinnert u zicht de Mortlach 15 Year Old uit de Game of Thrones nog? Dit is de bodybuilder versie.
S: Lekker umami, zeg. En romig. En vooral zoet! Rode vetersnoep, wine gums, munt. Flink kruidig op gember, nootmuskaat en peper. Lekker complex beestje, inderdaad. Het hoge ABV doet hier absoluut geen afbreuk aan en is zelfs een sterkte (see what I did there?). Heerlijk.
F: De afdronk is zoet en zacht drogend waarbij de portvaten nu hun stempel drukken. Nog een bittertje op het sterfbed als van een goeie vermouth.
C: Een Mortlach zonder leeftijdsaanduiding en toch zo’n 300 EUR. Da’s durven. Gelukkig is hij wel uitstekend, prima in balans en zonder twijfel complex.
Prijs: 295 EUR
Score: 87

Talisker 11 Year Old – 55.1% – The Lustrous Creature of the Depths

Gerijpt in ex-bourbon en refill vaten.

N: Hallelulja! Da’s het eerst wat door mijn hoofd schiet als ik deze malt aan de neus zet. Vreugdevuur op het strand, zeewier, turf, nootmuskaat, de schil van aardappelen, warm zand, cake en een vispannetje.
S: Op de tong is het echt een flipperkast van smaken: zoet, zilt, rokerig met flink wat citroensap, oestersap, gerookte bacon… lekker vettig mondgevoel. Zalig.
F: De lange, bevredigende afdronk biedt naast wat peper en zout nog flink wat woodsmoke… en rookworst en gerookte zalm op het sterfbed. Wat een feest!
C: Absoluut geweldige Talisker, alweer. Wie doet mee aan de happydance?
Prijs: 130 EUR
Score: 88

Lagavulin 12 Year Old – 57.3% – The Flames of the Phoenix

Gerijpt op refill Amerikaanse eik en virgin oak.

N: Onmiddellijk flink peaty en rokerig op de neus met visolie, geroosterde pijnboompitten, smeulende haard en zelfs geitenstal. Sterker nog: ik krijg ook bloemkool visolie, rauwe biefstuk en iets van oesters en plasticine. Boeiend!
S: Op smaak gaat het feestje verder met turf, peper, appels en vanille, maar ook vette witte vis (rauwe tarbot) en vegetale toesten als zeewier. Woodsmoke bij de vleet. Dit is top.
F: Een heerlijk lange, warme afdronk met zowel turfrook als woodsmoke, intense kruiden en een ziltje.
C: Ah, de ouwe getrouwe Laga 12 die jaar naar jaar present tekent in deze reeks… en jaar na jaar één van de hoogtepunten blijkt te zijn.
Prijs: 150 EUR
Score: 87

Top whisky’s, echt waar. Deze reeks kon me echt bekoren en een aantal flesjes hebben al hun weg gevonden naar mijn barkast. Dat worden mooie feestdagen.

May the Malt be with you!

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Quad The Fox Whisky Barrel Aged on a Peated Cask, 330ml
Kleur: cola
ABV: 11%

Umami

De Quad The Fox Whisky Barrel Aged viel mij erg in de smaak, wat me natuurlijk ook erg benieuwd maakte naar deze versie, die mocht rijpen op een Peated Whisky Cask. Hoewel ik geen idee heb welke peaty whisky eerder op dit vat rijpte, verwacht ik me toch aan enkele rokerige toetsen. We gaan het zien (lees: proeven)! Net als zijn voorganger schenkt deze met de kleur als cola, het enige verschil is dat kraagvorming hier amper een  kans krijgt. Hij is onmiddellijk weg.

De neus is romig en zoet op chocolade en rozijntjes, maar vertoont wel onmiddellijk een umami kantje. Ik ruik de turf die overkomt als eerder aards. Modder, zeg maar. En ja, het werkt! Op de achtergrond krijg ik nog chicorei en iets van koude koffie met een hint van mokka.

Ah, kijk, da’s plezant. Je krijgt enerzijds duidelijke toetsen van donker fruit in de vorm van rozijnen en zelfs pruimen, maar dat wordt mooi aangevuld met pruimtabak, woodspices en flinke umami toetsen. Ik krijg sappige rosbief, echt waar. Moet me inhouden om geen pak friet te bestellen. Heerlijk!

De zoete finish offreert nog wat aardse toetsen, met zelfs een drogend effect.

Wat is dit lekker, zeg! En wetende dat er binnenkort een FoxTown uitkomt die op een Caol Ila vat gerijpt heeft, begin ik me alvast in de handen te wrijven.

Geproefd door Mark Dermul op 27-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Quad The Fox Whisky Barrel Aged 1 Year, 330ml
Kleur: cola
ABV: 11%

Woodspices

Ik proefde van FoxTown, de jonge craft brewers uit Vosselaar, al eerder hun quadrupel Quad the Fox, maar deze heeft iets extra. Hij rijpte namelijk nog een jaar lang op een whisky barrel. Die kon ik uiteraard niet aan mij voorbij laten gaan. Ze zijn wat whisky barrel aged betreft niet aan hun proefstuk toe. Eerder hadden ze ook al hun Innerfox Tripel op whiskyvaten laten rijpen en er is ook een heerlijke Quad The Fox quadrupel die 4 maanden op een bourbonvat mocht doorbrengen. En ik liet me vertellen dat er binnenkort weer twee barrel aged versies aankomen, waaronder eentje op een Caol Ila vat. Hoera! Maar eerst deze Quad the Fox Whisky Barrel Aged 1 Year eens aan de lippen zetten. Geschonken ziet hij er uit als cola, maar dan met een zachte kraag die relatief snel verdwijnt.

Romige, donkerzoete neus op origine chocolade, opgelegde rozijnen en chicorei. Het zit misschien tussen mijn oren, maar ik meen zelfs de whisky te ruiken. Hij is namelijk een tikkeltje boozy. Maar tegelijkertijd heerlijk zoet, dus ik vind het allemaal prima.

Yes! Dit is vanaf de eerste slok een schot in de roos. De rozijnen en chocolade tekenen onmiddellijk present maar worden mooi opgeleukt met wat kruiden – woodspices in whiskytermen – en zelfs iets snoeperigs als van wine gums. Frisser dan de neus deed vermoeden. En ondanks de 11% kapt dit gevaarlijk vlot binnen. Oppassen, dus.

De afdronk is middellang en lekker zoet met – echt waar – een toets van whisky op het sterfbed.

Plezante quadrupel, echt waar. Als whisky- én bierliefhebber kan ik dit alleen maar toejuichen. FoxTown, lezen jullie mee? Nog alstublieft!

Geproefd door Mark Dermul op 27-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Ten Minutes to Midnight Imperial Stout Bourbon Infused, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 13.3%

Heaven Hill

FoxTown, uit Vosselaar, bracht enkele maanden geleden twee Imperial Stout op de markt. Degene die nu in mijn glas zit – hij luistert naar de naam Ten Minutes to Midnight – en eentje die ook nog eens Bourbon Infused is. Het leek me leuk deze twee biertjes eens head-to-head te proeven. Beginnen doen we met de Bourbon Infused stout die op een net iets hoger alcoholpercentage werd gebotteld. Oh, ja… de bourbon is afkomstig van Heaven Hill. Ook deze stout schenkt een ondoorzichtig zwart met een mooie beige kraag, met middelgrote bellen, die lang blijft staan.

De neus is ei zo na gelijk aan de niet-infused stout. Ik ruik eigenlijk bijna geen verschil. Het verschil dat ik dan toch meen te ontdekken is toffee dat hier meer aanwezig is, maar dat kan evengoed tussen mijn oren zitten, omdat ik het weet. Dus ook hier koffie, chicorei, donkere chocolade, grond en… toffee.

Op smaak lijkt hij me net iets romiger, maar ook deze is een flinke, logge stout die eigenlijk een maaltijd vertegenwoordigd, hoor. Wat opvalt is dat hij minder zoet is, wat me wat verbaast. Oh, geen zorgen, de koffie, chicorei en donkere chocolade tekenen nog steeds present, maar de kandijsiroop is pleite en maakt plaats voor wat robuustere smaken van toffee en iets van noten. En ja, deze is eveneens absoluut heerlijk.

De finish is middellang en zoet, met een bittertje op het sterfbed. Lekker!

Ik was al erg tuk op de Imperial Stout, maar deze draagt toch mijn voorkeur weg. Iets minder zoet, maar des te meer complex. Dit is geen after-dinner-beer, maar een heus degustatiebier als u het mij vraagt. Aanrader voor wie van een stevige stout met een zoetje houdt. ‘Me, me, me…’.

Geproefd door Mark Dermul op 21-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Ten Minutes to Midnight Imperial Stout, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 13%

28° Plato

FoxTown, uit Vosselaar, bracht enkele maanden geleden twee Imperial Stout op de markt die ze lieten brouwen in Lubbeek, bij brouwerij Craywinckelhof. Degene die nu in mijn glas zit – hij luistert naar de naam Ten Minutes to Midnight, een grappige verwijzing naar de postcode 2350 Vosselaar – en eentje die ook nog eens Bourbon Infused is. Het leek me leuk deze twee biertjes eens head-to-head te proeven. Beginnen doen we met de ‘gewone’ (nou, ja) stout. Hij schenkt een ondoorzichtig zwart met een mooie beige kraag, met middelgrote bellen, die lang blijft staan.

De neus verraadt een zware stout. Dit wordt ongetwijfeld eten en drinken tegelijkertijd. Ik ruik koffie, chicorei, donkere chocolade en iets dat ik niet ander kan omschrijven als grond. Dit is een zware jongen.

Dat wordt op smaak onmiddellijk bevestigd. Dit is – zoals het label vermeldt – een logge stout. Voor de kenners (voor de niet-kenners, zoals ik: Google is uw vriend): 28° Plato. Neem dus mes en vork bij de hand. Hij smaakt erg zoet met toetsen van koffie, kandijsiroop en chocolade. Dit is een vloeibaar dessert (hoewel hij ook een prima match was met de slow-cooked ribbetjes uit de Green Egg bij Marjam en Peter).

De finish is middellang en mierzoet, met een bittertje als van chicorei op het sterfbed.

Stout vind ik verre van het makkelijkste bier, maar deze staat mij wel erg aan. Gaat ook prima na de maaltijd (zeker na de koffie). FoxTown blijft me aangenaam verrassen. Ik ben fan.

Geproefd door Mark Dermul op 21-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Dot Brew
Regio: Ierland
Fles: Dot Brew & Teeling Bright Lights Big City, amber ale, 330ml
Kleur: amber
ABV: 5.9%

Ice Tea

Naast de ietwat tegenvallende pils staken Dot Brew en de Teeling distilleerderij nog eens de koppen bij elkaar voor deze amber ale die naar de ronkende naam Bright Lights Big City luistert. Het bier rijpte op vaten waar voorheen de Teeling single grain rijpte (en daarvoor nog Cabernet Sauvignon wijn). Hij schenkt amberkleurig met een mooie kraag die lang overeind blijft.

De neus is lichtjes donkerzoet. Doet wat denken aan Ice Tea met moutsuikers, in alle eerlijkheid. Maar het werkt prima.

Op smaak komt deze wel goed tot zijn recht. Volmondig, zoet met een zuurtje als van pompelmoes en een zachte kick van houtkruiden. Lekker dorstlessend en gevaarlijk drinkbaar.

De finish is kort, begint hoppig en eindigt zoet.

Hier lust ik er gerust nog wel eentje van. Dikke merci, Benny.

Geproefd door Mark Dermul op 27-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Dot Brew
Regio: Ierland
Fles: Dot Brew & Teeling Paint the Town Green, pilsner, 330ml
Kleur: blond
ABV: 5.4%

Saai

Mijn vriend Benny, wellicht de grootste Teeling fan van het land, was nog niet zo gek geleden in Ierland en bracht me dit blikje pilsner mee, dat door Dot Brew in samenwerking met de Ierse distilleerderij werd geproduceerd. Het is een pilsner die enkele maanden mocht rusten op voormalige Teeling vaten, waarop die laatste hun single malt had gerijpt. Het biertje hij schenkt troebel blond met een hoge kraag die lang blijft staan.

De neus is licht en knapperig, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar verre van uitzonderlijk.

Ook op smaak is hij licht, een tikkeltje hoppig en zacht bitter met helemaal op de achtergrond een toets van bourbonvaten. Maar ik voeg daar onmiddellijk aan toe dat er een vreemd smaakje aan zit dat me niet echt kan overtuigen. En alles bij elkaar is het een beetje een saaie pils.

De afdronk is kort en hoppig.

Ik snap de samenwerking wel, maar het eindresultaat kan me niet overtuigen. Niet voor herhaling vatbaar.

Geproefd door Mark Dermul op 27-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Buds & Barrels
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Croftengea 14 Year Old 2007/2021, Buds & Barrels, 146 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.8%

Unicorn!

Croftengea is een malt die je niet vaak tegenkomt. Althans ik toch niet. Dit is nog maar mijn vijfde ontmoeting met deze geturfde malt van de veelzijdige Loch Lomond Distillery. Het was overigens alweer meer dan twee jaar geleden dat ik de vierde proefde en dat op meer dan 5.000 geproefde whisky’s, dat zegt genoeg. En nu komt mijn goeie vriend Tom Haseldonckx met een eigen botteling voor Buds & Barrels. Ge moet maar durven. Ik ga u (en hem!), zoals steeds, mijn ongezouten mening geven.

Moutsuikers, zachte turf, bananenchips, havermoutpap, sultanas, hint van vanille en flink wat herbale toetsen, alsof ik deze aan het nosen ben in een botanische tuin. Maar… het mag gezegd: ik vind deze best aangenaam ruiken. Minder vuil dan menig Croftengea, maar des te fruitiger met een zoetzure toets die me nu aan zespri doet denken. Puree. Appels en perzik verschijnen, gevolgd door pompelmoes en gedroogde abrikozen. Geef hem zeker een minuut of tien om te ademen in het glas en je zal net als ik denken: ‘Dit is… goed!’

Hij is lekker romig op smaak, ook dat valt me erg mee. Nu krijg ik mango, sultanas en gebakken appels, gevolgd door gezouten karamel, woodsmoke en flink wat zoetzure turf. Hij wordt midpalate een tikkeltje funky en… da’s echt bekoorlijk. Wie had dat gedacht!? Lekker, zeg.

De afdronk is lang op zoethout, kruiden en…  appeltaart? Ha!

Tommeke, Tommeke, Tommeke toch! Wat doe je nu? Een Croftengea die ik lekker vind, dat is een unicorn! Topselectie, kerel, goed gedaan.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-10-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit laatste deel van een vierdelige reeks bezoeken we de gezellige Balblair distilleerderij alvorens in verwondering te kijken naar de reusachtige Glen Ord Maltings. Vlak ernaast ligt de Singleton distilleerderij met een ongelooflijk bezoekerscentrum. Tot slot genieten we van een drammetje op onze laatste avond aan Fort George nabij Inverness. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit derde deel van een vierdelige reeks genieten we van de pracht van Orkney, krijgen we een privérondleiding bij Highland Park, keren we weer naar het vasteland voor een bezoek aan Wolfburn in Thurso en trekken dan doorheen de machtige Highlands. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit tweede deel van een vierdelige reeks bezoeken we Clynelish en de recent heropende Brora alvorens helemaal naar Wick in het noorden te rijden voor een korte stop bij Old Pulteney. Daags nadien zijn we aangenaam verrast om in John O’Groats de gloednieuwe 8 Doors Distillery te ontdekken alvorens de ferry naar Orkney te nemen voor een bezoekje aan Scapa. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. We bezochten niet minder dan 14 distilleerderijen en genoten natuurlijk ook van heel wat andere bezienswaardigheden. Schotland is immers het mooiste land ter wereld. In dit eerste deel van een vierdelige reeks bezoeken we Teaninich, Dalmore, Invergordon, Glenmorangie en Dornoch. Enjoy!