WhivieBlog

Distilleerderij: Dalmunach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Dalmunach 5 Year Old 2016/2022, 3006 Whisky for DV Vins & Rumology, Fernando de Castilla Octave, 71 bts
Kleur: amber
ABV: 63.0%

Lucifers

Dit is het tweede Dalmunach sample dat ik nog ergens achter in mijn samplekast terugvond. Het betreft een jonge Dalmunach die gebotteld werd voor het Belgische DV Vins (uit Houffalize) en al even Belgische Rumology (uit Bilzen) door de naar mijn mening toch wel visionaire Nederlandse bottelaar 3006 Whisky (uit Budel-Schoot). De malt werd gerijpt op een Fernando di Castilla Octave. Watte? Een octaaf is een klein vaatje en Fernando de Castilla is een bodega uit Spanje, genaamd naar de koning die een groot deel van Andalusië veroverde in de 13^e eeuw. Okay, de les is voorbij, tijd om aan het proeven te gaan.

Boeiende neus op allerhande agrums, een toets van sulfer (niet storend, als van vers afgestreken lucifers), abrikozen en griesmeelpudding (smoelpap in ’t Vlaams). Okkernoten hebben het laatste woord. Maar het feit dat deze op 63% zit merk je op de neus absoluut niet.

Ook op smaak is het duivels hoge ABV amper merkbaar. Stevige aanzet, tuurlijk, maar ik hap niet naar adem. Ik krijg opnieuw flink wat zoetzure toetsen van allerhande agrums, met pompelmoes op kop. Sultanas komen midpalate sterk opzetten, alsook een flink herbale toets die me echt wel aanstaat. Dit is boeiend, zeker voor zulke jonge leeftijd.

De afdronk is middellang en zoet. Mooi.

Eigenlijk geen sippin’ whisky en ook geen zomerdrammetje. Dit is een whisky waar je even voor moet gaan zitten en van genieten tijdens een ernstig gesprek. Does that make sense? Helaas nergens meer te vinden (dat komt er van als je een sample meer dan een jaar in de kast vergeet).

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dalmunach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Dalmunach 5 Year Old 2016/2021 The Octave, Duncan Taylor for Klubb23, Cask #10831735, 88 bts
Kleur: amber
ABV: 55.2%

Pomelo

Goh, je komt af en toe nog eens iets tegen als je je samplekast een keert opkuist. Ik vond nog twee oudere samples van Dalmunach en die ga ik nu eens head-to-head zetten, zie. Eentje van Duncan Taylor voor Klubb23 (die zit nu in het glas) en eentje van 3006Whisky (die ik zodadelijk zal schenken). Deze 5-jarige uit een octaaf voor Klubb23 doet me denken aan een botteling die ik twee jaar geleden van hen proefde van hetzelfde huis. Herinnert u zich deze nog? Dat was toen mijn eerste Dalmunach! Het gaat hier duidelijk om een zustervat.

Goh, op de neus is dit een vloeibaar dessertje, hoor. Vanille, een karrenvracht aan karamel en dan wat sultanas, gebakken banaan, vloeibare honing en abrikozen bij de vleet. Nog een zoetzure toets van pomelo. Nice.

Op smaak komt de zoetzure toets eerst met pompelmoes en pomelo op de voorgrond, gevolgd door karamel en gekonfijte appelsienschillen. Tot slot een licht bittere toets als van walnoten. Zoethout en kruidnagel komen zich moeien. Wordt langzaam maar zeker erg pittig van de kruidigheid, waardoor de zoetigheid wat in het gedrang komt.

In de afdronk wordt het een tikkeltje wrang, maar niet in die mate dat het stoort.

Hier waren slechts 88 flesjes van beschikbaar, maar die zijn ondertussen al lang allemaal weg, natuurlijk.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: François Voyer
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac François Voyer Lot 28 Malternative Belgium #26 ‘Le sourire’, 42 bts
Kleur: koper
ABV: 41.0%

Glimlach

Pieter Knapen, de sympathieke eigenaar van Malternative Belgium in Hasselt, drukte ons op het hart dat dit de allerlaatste release van het jaar zal zijn. En wat een jaar is het geweest, zeg! Maar hij eindigt met een knaller, want deze cognac – die de bijnaam ‘Le sourire’ meekreeg – is een cognac die bijna een eeuw geleden te slapen werd gelegd; in 1928. Da’s het jaar waarin de Zeppelin voor het eerst het luchtruim koos, in New York de allereerste gesproken film werd vertoond (The Singing Fool met Al Jolson) en ook Mickey Mouse voor het eerst op het doek verscheen in Steamboat Willie. Er zijn maar 42 flesjes beschikbaar van dit gouden goedje! Hij werd gebotteld van een dame-jeanne op onze Belgische nationale feestdag, 21 juli 2023. Je gelooft het nooit, maar wij waren daar een dag eerder. Leuk! Het komt niet vaak voor dat je zo’n oude cognac aan de lippen kan zetten. Hier gaan we efkes voor zitten.

De neus is een waar festijn! Waxy op mandarijn, mango, winegums, vers geboend parket… erg intens. Elegant en statig tegelijkertijd. Hier kan je zonder probleem twintig minuten aan snuiven zonder je ook maar één second te vervelen.

De body is eerder licht, fluweelzacht en floraal… maar dan volgt een explosie van fruit: passievrucht, mango, ananas, abrikoos, pompelmoes… wat is dat hier allemaal! Een frisse lift van menthol. De kruidigheid is erg subtiel en ingetogen. Wederom elegant en statig, inderdaad.

Middellange, indrukwekkende en bevredigende afdronk, waarbij een glimlach (ziet u wat ik daar deed?) op mijn tronie verschijnt omwille van de nagenoeg perfecte balans.

Gaat vandaag online op Malternative Belgium. Een fles kost 799 EUR, wat niet weinig is, maar ware dit een single malt, dan moesten er zonder twijfel twee nulletjes achter!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: François Voyer
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac François Voyer Lot 77 Malternative Belgium #26 ‘Monsieur doute’, 214 bts
Kleur: amber
ABV: 48.7%

Koorddanser

Ik beken, sinds we er vorige zomer zo hartelijk werden onthaald (en aangezien Dearly Beloved en ik toen de enige bezoekers waren, kregen we dus een privé-rondleiding), heb ik wel een soft spot voor deze artisanale cognacproducent ontwikkeld. Het is dan ook fijn om te zien dat de voorlaatste release van 2023 van Malternative Belgium van dit huis afkomstig is. ‘Monsieur doute’ is te slapen gelegd in de kelder (die we dus gezien hebben) in 1977 en werd gebotteld op 17 maart van dit jaar (het vat lag er dus al niet meer, toen wij er waren).

Oh, ja, da’s precies wat ik me van Voyer herinner. Een verleidelijke neus die relatief floraal is, maar tevens een fruitmand van mandarijntjes en lychees, maar ook wat banaan, ananas en abrikozen. Een druppeltje rozenwater en een blaadje munt en het plaatje is compleet. Uitstekend!

Goeie body. Lekker olieachtig en fluweelzacht, doch met een mooie kruidige prikkel. Denk nootmuskaat en een hint van paprika. De mandarijntjes zitten vooraan, maar worden snel bijgetreden door een hint van passievrucht en mango. Met een beetje verbeelding wordt hij zelfs wat snoeperig. Het hout is net onder controle. Koorddanser. In die optiek is de naam wel goed gekozen. Ik vraag me af of het Pieter is, die ze bedenkt. Ik vermoed van wel.

Ja, dat is wel een erg goeie afdronk. De kruidigheid houdt ‘m pittig, terwijl het fruit langzaam wegdeemstert. En dat duurt lekker lang.

Tja, 1977 is een goed jaar hé (voor zij die me wat minder goed kennen: toen verscheen de eerste Star Wars film in de bioscoopzalen). Vanaf vandaag verkrijgbaar via Malternative Belgium aan 429 EUR.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Maar liefst 23 vaten van Cambus 1991 heeft onafhankelijk bottelaar Signatory Vintage in de afgelopen jaren gebotteld in hun bekende Cask Strength Collection – u weet wel, met die prachtige, maar onhandige decanters. Dit is eentje van de meer recentere, namelijk uit 2022, afkomstig van een refill sherry butt dat maar liefst 454 flessen op vatsterkte opleverde. Ik kreeg een flinke flesrest cadeau van mijn brother in drams Manny.

Bottelaar: Kirker Greer Brands
Regio: Ierland
Fles: Kirker & Greer 10 Year Old Single Grain, OB 2019, Ex-Bourbon
Kleur: amber
ABV: 56.0%

Belfast

Kirker & Greer is een blender en bottelaar uit Belfast – recent opgericht, maar wel genoemd naar het originele bedrijf van Archibald Kirker en William Greer uit 1885 dat destijds één van de grootste distillateurs en exporteurs waren – die Ierse whiskey op de markt brengt die ze samengesteld hebben met whiskeys uit de vier windstreken van Ierland, o.a. van bij The Great Northern Distillery, The Shed Distillery en West Cork Distillery. Maar in het glas hebben we een single grain die tien jaar rijpte op een voormalig bourbonvat. Ierse single grain kom je niet zo vaak meer tegen, toch? Ik ben eens benieuwd.

Relatief subtiel snoeperige neus op banaan, vanille, fudge en honing. Zacht en aangenaam.

Op smaak, daarentegen, is het absoluut niet meer zo zacht als de neus deed vermoeden, maar ontplooit hij zich tot een krachtpatser met flink wat kruidigheid alvorens erg zoete tonen je smaakpapillen gaan beheersen. Denk ananas op de barbecue, gebakken banaan, honing en een karrenvracht aan vanille.

In de middellange afdronk wordt hij plots erg droog, waarbij de kruiden en het hout domineren.

Perfect drinkbare grain die me een beetje aan Greenore doet denken, maar dan wel met een flinke uppercut. Zonder enige twijfel hebben we hier te maken met een grain van The Great Northern Distillery van Jack Teeling. Het spreekt al bijna voor zich, maar dit sample was wederom afkomstig van mijn goeie vriend en groot Ierse whiskeyliefhebber Benny J.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Signatory Vintage
Regio: Schotland
Fles: Cambus 30 Year Old 1991/2022 Signatory Vintage, Refill Sherry Butt #34108, 454 bts
Kleur: amber
ABV: 57.8%

Pruimen & Peat

Maar liefst 23 vaten van Cambus 1991 heeft onafhankelijk bottelaar Signatory Vintage in de afgelopen jaren gebotteld in hun bekende Cask Strength Collection – u weet wel, met die prachtige, maar onhandige decanters. Dit is eentje van de meer recentere, namelijk uit 2022, afkomstig van een refill sherry butt dat maar liefst 454 flessen op vatsterkte opleverde. Ik kreeg een flinke flesrest cadeau van mijn brother in drams Manny.

Oh, wow, wat een prachtige neus. Café Noir koekjes, karamel, walnoten en kastanjes, maar vooral donkerzoet, quasi tropisch fruit. Pruimentaart op zondagnamiddag. En hoewel de typische toetsen van grain present tekenen, gaan de eerst vermelde aroma’s daar vlotjes over.

Op smaak komt vooral het donkerzoete fruit en gebak terug, aangevuld met koffie, honing en… wacht… is dat turf?! Dit lijkt meer dan gewoon woodsmoke, hoor. En het werkt perfect. Wederom moeten de klassieke grain toetsen de duimen leggen en dat is in dit geval een groot voordeel.

De afdronk is lekker lang, waarbij het donkere fruit nu besprenkeld lijkt met bruine suiker en de turfachtige toets nog meer tot uiting komt.

Zalige grain. Bij het beste wat ik al van Cambus proefde. Rond de 185 EUR. Bedankt, Manny!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: IN2Spirit
Regio: Schotland
Fles: Blended Grain 35 Year Old 1987/2023, IN2Spirit, Cask #41, 90 bts
Kleur: goud
ABV: 55.1%

Kokosmelk

Ik had het grote voorrecht om via Tijs en Steven deze release te mogen proeven nog voor ze besloten hadden deze te bottelen. Ze vroegen zich – terecht – af of een blended grain wel zou aanspreken bij het grote publiek. Zelfs ik had daar mijn twijfels over, totdat ik het goedje geproefd had. Ik ben blij dat onze vrienden uit Ieper het aangedurfd hebben deze op de markt te brengen en nog veel blijer met het feit dat ik daar een flesje van heb aangeschaft.

Verrassend zachte neus op marsepein, potloodslijpsel, café frappé, tamme kastanjes. Hint van perzik uit blik en kokosnoot. Hij kan wel wat handwarmte gebruiken. Nog iets melkachtigs waar ik niet meteen de vinger op kan leggen, maar deze neus staat me alvast erg aan (in zijn genre).

Mondvullend, wederom verrassend zacht (dus goeie integratie van de alcohol). Kokosmelk (aha!) komt nu eerst, gevolgd door een zachte kruidigheid en wat vanille en witte chocolade, alvorens de eik ook zijn stempel drukt met wat tannine. Potloodslijpsel keert weer, de kastanjes ook. Prima verderzetting van de neus en wat mij betreft een mooie grain omdat hij die toetsen van vernis of houtlijm flink onder controle heeft. Die ontdekt je enkel als je er echt naar op zoek gaat. Da’s goed nieuws.

De afdronk is lang en bevredigend. Zacht gekruid. Witte chocolade op het sterfbed.

Toegegeven, 172 EUR is niet goedkoop, maar je krijgt echt wel waar voor je geld.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: North British
Regio: Lowlands
Fles: North British 26 Year Old 1996 The Electric Coo, Campbeltown Whisky Co, Refill Sherry Hogshead
Kleur: amber
ABV: 50%

David Stirk

Het begint allemaal zoet op sultanas, digestieve koekjes, ananas op de BBQ en zelfs wat limoensorbet, alvorens de typische toetsen van grain whisky zich toch laten zien. Een druppeltje houtlijm en een toets van maïs met een lepeltje honing. Maar het mag gezegd: dit is erg goed (in zijn genre).

Lekker romig op de tong met zoet fruit en popcorn, sultanas en honing. Zelfs iets van geglazuurde hazelnoten. De houtlijm keert weer, alsook wat potloodschaafsel en snuiftabak. Dankzij het sherryvat is deze mooi ‘donkerzoet’ geworden, als u begrijpt wat ik bedoel.

De afdronk is lang, kruidig en licht drogend met peper en kandijsuiker op het sterfbed.

De whisky is zo mooi als het boek – waarvoor deze werd gebotteld – interessant en grappig is. Aanbevolen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

David Stirk publiceerde een zeer leuk en informatief boek getiteld ‘Independent Scotch – The History of Independent Bottlers’ dankzij de hulp van Crowdfunding. Als je het project financieel steunde kreeg je niet alleen een gesigneerde kopie van de eerste druk, maar meteen ook deze fles. Ik was één van de vele supporters en kon dus een fles aan mijn barkast toevoegen. Het betreft een single grain uit Edinburgh van maar liefst 26 jaar oud, gerijpt op een refill sherryvat.

David Stirk is geen onbekende in de whiskywereld. Lange tijd werkte hij voor Cadenhead’s, pende in 2005 het boek ‘The Distilleries of Campbeltown’ (zie mijn review hier) en maakte nadien furore als onafhankelijk bottelaar met zijn Creative Whisky Company. Hij heeft dus best al wat watertjes doorzwommen. Nadat hij zijn eigen bedrijf CWC verkocht werd hij onafhankelijk consultant.

In het boek Independent Scotch brengt David (met wat hulp van de Nederlander Thijs Klaverstijn) een mooi overzicht van de feiten die geleid hebben tot de ondergang van de kleine(re) blenders uit de 1940s tot 1980s en de opkomst van de onafhankelijke bottelaars (het boek is ook doorspekt met interessante interviews met OB’s zoals Signatory, Gordon & Macphail, Good Spirits Company, …). Het boek gaat dieper in op de impact van de OB’s en de strijd die ze hebben gevoerd om hun plek te veroveren in de moderne whiskyindustrie en geeft op die manier een unieke inkijk in dit door velen enorm geliefd onderdeel ervan. In het laatste hoofdstuk onthuld David zijn visie (en die van collega’s) op de toekomst van de OB’s die er, zo blijkt, niet bepaald rooskleurig uitziet. Of hij gelijk heeft? De toekomst zal dit uitwijzen.

Om het boek te financieren lanceerde David een crowdfundingcampagne waarbij de mensen die bijdroegen niet alleen een gesigneerd exemplaar kregen van de eerste druk, maar bovendien een fles whisky in de befaamde (en beste grappige) Electric Coo Series. Het betrof een North British 26 Year Old 1996 op 50%. En ik vond die whisky erg lekker (je kan de review en Rambling elders op het blog terugvinden).

Tot slot nog meegeven dat ik de stijl waarmee David het boek geschreven heeft erg kon appreciëren: met een groot gevoel voor humor, vooral wanneer hij zijn eigen eerste stappen in de whiskywereld beschrijft. Ik moest een aantal keren hardop lachen.

Besluit:

Dit boek is meer dan de moeite waard als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van onafhankelijke bottelaars. Vlot geschreven met veel ‘insider knowledge’. Aanrader! Het boek is hier verkrijgbaar voor zo’n 30 EUR bij onze vrienden van Whiskyboeken.nl. En meer informatie over de fles North British kan je hier op Whiskybase terugvinden.

Independent Scotch
The History of Independent Bottlers
252 pagina’s, Engels
Hardback
David Stirk (en Thijs Klaverstijn)
Uitgeverij Conceptual Continuity
ISBN 978-1-399-94533-0
30 EUR

Distilleerderij: Dumbarton
Regio: Lowlands
Fles: Dumbarton 20 Year Old 2000/2021 First Cask, Whisky Import Nederland, Red wine finish
Kleur: vol goud
ABV: 55.7%

Kruipbraam

First Cask is een reeks van WIN – oftewel Whisky Import Nederland – waarvan ik al flink wat flesjes aan de lippen mocht zetten, maar dit is bij mijn weten de eerste single grain die ik van hen ga proeven. Het betreft een grain van de in 2009 verloren gegane Dumbarton distilleerderij (tot 1991 werd hier ook de malt Inverleven gestookt, maar da’s een ander verhaal), gestookt in 2000 en gebotteld in 2021. De whisky kreeg een finish op bourgognevaten gedurende 12 weken, wat het kleurtje verklaart.

Oh, dit is aangenaam, zeg! Marsepein, kersen en rode wijn – een combinatie die werkt! Doet heel even – maar dan ook héél even – denken aan de ijswijn uit Niagara Falls. Kruipbraam (beter bekend onder de naam cloudberry). Slechts een hint van houtkrullen en maïs. Verrassend lekker.

Zijdezacht ondanks het bijna adembenemende ABV. Best drinkbaar zonder toevoegen van water. De rode wijn heeft duidelijk zijn stempel gedrukt (meer nog dan op de neus waarneembaar) en geeft hem een flinke kruidigheid die zich pas midpalate ontplooit en voor warmte zorgt in de mond. Erg lekker.

De afdronk is verrassend lang, gepeperd en bevredigend. Het is in de afdronk dat het DNA van de graanwhisky zich pas echt laat zien.

Wel, wel, wel, ik zie net dat dit nog maar mijn 4^e Dumbarton grain ooit is. Daar kijk ik van op. Bedankt voor het sample, Robin.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Dram Mor
Regio: Schotland
Fles: Dumbarton Rock, Blended Malt Scotch Whisky, 2023 Dram Mor
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Rots

Ah, kijk, ik zette deze in een straatje van grain en blijkt dit een blended malt te zijn! Was het dan wel verstandig van Dram Mor om deze de naam Dumbarton Rock mee te geven? Ja en nee. Nee, omwille van het feit dat mensen mogelijks de associatie gaan maken met de (gesloten) graandistilleerderij; ja, omwille van het feit dat Dram Mor zijn hoofdkantoor heeft in de gelijknamige stad ten noordwesten van Glasgow. Het verwijst naar de rots waarop vandaag de dag nog steeds de restanten van Dumbarton Castle te bezichtigen zijn. Het flesje ziet er goed uit, hopelijk is de inhoud dat ook.

Verse croissants met abrikozenconfituur, dubbel gebakken wit brood op zondagmorgen en zachte toetsen van eikenhout. Karamel bij de vleet. Qua fruit denk ik vooral aan appels en aalbessen. Zachte kruidigheid. Heel toegankelijk en vriendelijk, maar wel een tikkeltje saai.

Erg zachte structuur, hoor. En met zijn bescheiden ABV komt deze Dumbarton Rock relatief zacht binnen. Onmiddellijk een tikkeltje pittig op zwarte peper en kardemom, terwijl de zoetigheid het vooral moet hebben van abrikozen en appels. Mirabellen. Kweepeer. Pompelmoes. Ja, onderweg gebeurt er wel een en ander, maar van je sokken geblazen wordt je nooit. Moutig hart en licht drogend naar het einde toe.

De afdronk is middellang en zacht drogend.

Geen hoogvlieger, maar een degelijke whisky voor een charmante prijs: 45 EUR. Dankjewel voor het sample, Benny.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Maandag 9 oktober 2023 is een datum die nog lang in mijn geheugen gegrift zal staan… die avond was ik te gast op een tasting – neen, een culinaire, spiritueuze verwennerij – bij Krien en Stef in restaurant de Cluysenaer. Mario Groteklaes van importeur The Nectar had werkelijk alle remmen losgegooid om de (wat mij betreft nu al legendarische) whiskyreeks Macbeth voor te stellen.

De whiskyreeks, gebaseerd op het bekende toneelstuk van William Shakespeare, is al four years in the making en zal uiteindelijk uit niet minder dan 42 flessen bestaan. De releases worden gespreid over 5 jaar, want Macbeth kent 5 ‘acts’. Act 1 is nu verkrijgbaar en bestaat uit 9 releases. Het loont de moeite om even te schetsen wie er allemaal bij betrokken is, zodat u zich een beeld kan vormen van de enorme scope van dit unieke project. Er volgen dus nog 4 ‘acts’, wat betekent dat de laatste reeks op de markt zal verschijnen in 2027!

Alexis Livingstone Burgess is de bedenker. Hij is eigenaar van Burgess Studio, een design company die exclusief voor Scotch werkt. Hij presenteerde zijn idee aan Dave Broom, de bekende whiskyschrijver die bovendien een groot bewonderaar is van Shakespeare in het algemeen en Macbeth in het bijzonder. Hem werd gevraagd om de personages te beschrijven. Sir Quentin Blake werd voor de kar gespannen om de personages te tekenen voor de labels. Hij is bekend als illustrator van de Roald Dahl boeken van weleer en vogelliefhebber. Dat verklaart het feit dat alle personages uit Macbeth voor deze reeks als vogels worden weergegeven. Niemand minder dan levende legende Sukhinder Singh van Elixir Distillers (voorheen de eigenaar van The Whisky Exchange en nu eigenaar van Tormore en de nieuwe Portintruan op Islay) werd bereid gevonden het project leven in te blazen en gaf zijn aimabele, onvolprezen Master Blender Oliver Chilton opdracht om de whisky’s samen te stellen. Het resultaat is fenomenaal te noemen.

Toen de uitnodiging voor deze ongelooflijke avond in de virtuele brievenbus verscheen, was ik niet alleen vereerd, maar vooral ook geïntrigeerd, want er werd gewag gemaakt dat Sukhinder Singh hoogstpersoonlijk aanwezig zou zijn. Da’s een primeur; hij heeft nooit eerder ons kleine landje bezocht! Maar mijn verbazing was nog groter toen ik arriveerde in De Cluysenaer om vast te stellen dat niet alleen Mr Singh aanwezig was, maar ook Alexis (‘Lexi’ voor de vrienden) Burgess en Oliver Chilton, om Céline Têtu niet te vergeten. Ook Mario zelve, Maarten en Rens tekenden present (je zou voor minder, zou ik zo denken). Wat een uitgelezen gezelschap, zeg!

Na de hartelijke ontvangst door gastvrouw Krien – die me een heerlijke cocktail in de hand drukte als aperitief – werden we verzocht aan de speciaal aangeklede tafels plaats te nemen. Ik had het fortuin om naast de Master Blender te zitten. Oliver bleek een begenadigd storyteller met een groot gevoel voor humor, maar bovendien – hoe kan het ook anders? – een vat (ziet u wat ik daar deed?) vol kennis. De passie waarmee hij over de totstandkoming van deze reeks praatte, was aanstekelijk.

Na enkele erg smaakvolle amuses van de chef werden de debatten geopend. Hieronder mijn tasting notes van de geproefde whisky’s (voor zover ik nog uit mijn eigen handschrift wijs geraakte).

Cambus 31 Year Old ‘First Ghost’ – 46.2% – RRP 300 EUR

False face must hide what the false heart doth know – Macbeth (Act 1 Scene 7)

Neus: Zoet en delicaat met een hint van potloodslijpsel en kokos, vanille en een toets van agrum. Jelly Beans and kamillethee met een blaadje munt.
Smaak: Zoet, maar niet overdreven, met meer kokosnoot dan de neus aankondigde. De agrum keert weer. Relatief zacht waarbij de munt eerder naar menthol evolueert.
Finish: Middellang op koskos en de eerste toetsen van houtkrullen.

Kiezen voor een gesloten distilleerderij voor dit personage ligt misschien wat voor de hand, maar het blijft een goeie keuze. Lekker grain om de smaakpapillen te ontwaken.

Chef Stef serveerde hierbij een Tartaar van Black Angusbeef, gekonfijt Bintje, Chinese Crush, gefermenteerde rode uit en ‘Ardmorespray’. Heerlijke start.

Blair Athol 10 Year Old ‘Bloody Sergeant’ – 51.8% – RRP 95 EUR

What bloody man is that? – King Duncan (Act 1 Scene 1)

Neus: Rijk en aromatisch op herfstbladeren, gebakken appels, versterkte wijn en Christmas Cake.
Smaak: Rood fruit met wat drogende tannine worden omfloerst door bakkerijkruiden. Chocolade en iets wat me aan metaal doet denken. Lekker complex voor zo’n jonge malt.
Finish: Lekker lang en kruidig, zelfs een tikkeltje umami.

Heerlijke malt en de wijnvaten in de mix zorgen voor die specifieke toets die je de bloedende sergeant uit het eerste hoofdstuk zo voor ogen doet krijgen. Knappe selectie!

De Blair Athol werd vergezeld van een Bouillabaisse ‘North Sea & Springbank Style’ met venkelcurry, steranijs en kumquat. Een waar kunstwerkje.

Linkwood 31 Year Old ‘Lady Macduff’ – 48.2% – RRP 750 EUR

Yet do I fear thy nature; it is too full o’ the milk of human kindness – Lady Macbeth (Act 1 Scene 5)

Neus: Elegant en floraal op steenvruchten en wit fruit uit de boomgaard. Erg fruitig.
Smaak: Al even elegant, maar de kruidigheid die tevoorschijn komt maakt hier ook een stevige malt van. Het is, net als het personage, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Finish: Middellang, intens, fruitige zoet en kruidig.

In een opwelling nam ik de challenge op om deze fles te bespreken in een sonnet…

Lady Macduff is married to the Lord, Thane of Fife
Her character is limited to just one scene
Because of Lord Macduff’s flight, she is a furious wife
Not to be trifled with, she’s elegant but can be mean

The same can be said about the beguiling liquid
Golden sheen in both the bottle and the glass
Elegant, yet firm and strong like a spouse conflicted
Clearly the drink of choice for the upper class

Fruits of the orchards with a lovely floral touch
Feminine, beautiful, a caress of the soul
But spicy too, as if she holds a grudge
Behold, our breath away she stole

One sip and a collective gasp of appreciation sounds
Begging the bottle to go for some extra rounds

Benriach 31 Year Old ‘Menteith’ – 53.1% – RRP 750 EUR

If it were done when ‘tis done, then ‘twere well it were done quickly – Macbeth (Act 1 Scene 7)

Neus: Begint eerder gesloten, understated, aards. Pruimen en honing met een hint van eik.
Smaak: Op smaak laat het fruit zich plots zien: appels, kruisbessen, bloedappelsien. Heerlijke kruidigheid en een tikkeltje geparfumeerd.
Finish: Lang, vol, met een verrassende toets van hazelnoten op het sterfbed.

Een gewaagde keuze voor deze nobelman, die het opneemt tegen Macbeth in de laatste akte.

Glen Garioch 31 Year Old ‘Angus’ – 54.6% – RRP 750 EUR

Present fears are less than horrible imaginings – King Duncan (Act 1 Scene 4)

Neus: Mysterieus, mineraal begin dat langzaam opent richting amandelkoekjes en citrus. Een mooie florale toets, ook. Kruisbessen en vanille. Machtig.
Smaak: Mondvullend en een tikkeltje vuil, lekker old school, fruitig en kruidig tegelijkertijd op appelsienen, kruisbessen, gember en nootmuskaat. Geweldig.
Finish: Lang, stevig op kruiden met hints van zoetzuur fruit.

Ah, wat een geweldige Glen Garioch. Het was mijn favoriet van de avond, moet ik bekennen.

Voor de Linkwood, Benriach en Glen Garioch bedacht Chef Stef een gerecht dat mij bijzonder kon bekoren: Kangoeroefilet (die malser was dan de bips van een baby!) met pompoencrème, zoetzure bietjes, gepofte aardappel en een wildjus bosbessen ‘Ballechin’. Dat was een waar smakenfestijn en een uitstekende match met het trio van malts!

Ardmore 12 Year Old ‘Seyton’ – 52.5% – RRP 100 EUR

What! can the devil speak true? – Banquo (Act 1 Scene 3)

Neus: Flink vegetale en geturfde neus met medicinale toetsen die je niet verwacht van dit huis (maar ongetwijfeld zit het feit dat er gefinisht werd op ex-Laffie vaten daar voor veel tussen).
Smaak: Op smaak wordt hij lekker zoet(zuur) op toetsen van citroen en wit fruit, mosterdzaad en zelfs een paar druppels brak water.
Finish: Lang, zoet versus zilt en rokerig.

Uitstekende Ardmore, die verrijkt is met toetsen van Laphroaig, wat hem extra peaty maakt. Het werkt prima.

Isle of Mull 18 Year Old ‘First Murderer’ – 50.5% – RRP 225 EUR

Come what come may, Time and the hour runs through the roughest day – Macbeth (Act 1 Scene 3)

Neus: Een vuile neus op karton, nat papier, tattoo-inkt, boter, limoen en een hint van witte chocolade. Erg apart, maar ik ben er nog niet uit of ik ‘m lekker vind.
Smaak: Op smaak wordt dat lekker verder gezet met bijkomend wat geroosterde noten en diesel.
Finish: Lang op gekookte hesp, geitenkaas en assen. Een streepje rook (zowel peat als woodsmoke) op het sterfbed.

Het mag gezegd: om de Eerste Moordenaar te vertolken is deze Ledaig een geweldig keuze. Maar iets te speciaal naar mijn goesting om te bekoren.

Islay Single Malt 19 Year Old ‘First Witch’ – 51.7% – RRP 550

Fair is foul, and foul is fair – Three Witches (Act 1 Scene 1)

Neus: Donkerzoet fruit als rozijntjes, verse vijg en bloedappelsien, gewikkeld in een jasje van assen en teer. Orangettes! Hou ik wel van. Maar ook pruimtabak en zeewier. Machtige neus!
Smaak: Een explosie van fruit komt eerst, met de invloed van de PX overduidelijk. Een perfect huwelijk van peat en PX. Pruimen, origine chocolade, kaneel en staartpeper. Duivels!
Finish: Heerlijk lang op chocolade met rozijnen, tabaksbladeren en turf. Excellent!

Omdat de heksen geen namen hebben in het stuk – ze staan enkel bekend als de Weird Sisters – vonden de makers van de reeks het belangrijk de distilleerderij eveneens niet te benoemen. Dit is nochtans een Ardbeg die 2 jaar mocht rusten op PX!

Terwijl we genoten van deze drie ‘smoky’ malts, toverde Chef Stef een dessertje op tafel onder de noemer ‘The Art of Coffee & Cocoa’ met een koffiebavarois, ganache van Valrhona chocolade getooid in een cacao crème espressosaus ‘Glendronach’.

Mensenlief, wat een magnifiek project! Alles komt perfect samen. Machtige malts, prachtige verpakking, unieke labels en voor elke portemonnee wel een fles – en alles perfect gecombineerd met de kookkunst van Stef Roesbeke. Hier gaat nog lang over gesproken worden.

De aandachtige lezer heeft natuurlijk opgemerkt dat we acht malts hebben geproefd in plaats van negen. Er werd namelijk ook een regal malt gebotteld ter ere van King Duncan, namelijk een 56-jarige Glen Grant uit 1965 op 48.2%. Maar met een prijskaartje van 9.900 EUR en een oplage van slechts 100 flessen, zou het folly geweest zijn te verwachten dat deze ook op het menu stond.

Van menu gesproken, wat Chef Stef uit zijn keuken toverde was wederom niet te versmaden. Zijn talent staat in schril contract met zijn bescheidenheid. Ik geniet iedere keer weer als ik aan tafel mag plaatsnemen in De Cluysenaer, maar deze menu was zo’n perfecte match met de malts die gepresenteerd werden, dat het – zoals ik al zei in de introductie – een culinaire, spiritueuze verwennerij werd.

Via deze weg wil ik erg graag een groot woord van dank uitspreken aan het adres van The Nectar en Mario Groteklaes in het bijzonder. Niet alleen voor de uitnodiging, maar ook voor het feit dat ze dit evenement op poten hebben gezet. Daar is zonder enige twijfel bijzonder veel tijd en moeite (en budget!) in gestoken. Kudos!

Bedankt, Maarten, voor de lift huiswaarts.

Als afsluiter… Sukhinder en Oliver wilden uiteraard nog niet verklappen wat er in de komende releases op ons af zal komen, maar één ding konden ze me helaas al wel verklappen. Er is geen enkel personage bij dat volgens hen in aanmerking komt voor een Auchentoshan. I beg to differ! Een mooie, oloroso sherrygerijpte Auchentoshan uit 1997 zou perfect passen voor Porter, de dronken portier van Macbeth’s kasteel. Toch?

Anon, anon. I pray you, remember the porter.

Er is nog tijd om een tikkeltje bij te sturen, hé…

May the Malt be with you!

Distilleerderij: onbekend
Regio: Highlands
Fles: The Targe 12 Year Old Highland Single Grain Scotch Whisky
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Klein Schild

The Targe is een graanwhisky uit de Highlands waarvan de herkomst niet bekend wordt gemaakt. De fles is uitsluitend verkrijgbaar in de discount supermarktketen Lidl in Duitsland. Daar is ze verkrijgbaar voor amper 23 EUR. Echter, aangezien dat we weten dat het een graanwhisky uit de Highlands is, is de keuze wel beperkt tot oftewel Loch Lomond (vlakbij de grens met de Lowlands) oftewel Invergordon, net ten noorden van Inverness.

Brave, maar niet onaardige neus op mais, vanille, banaan en witte chocolade. Leuke verrassing: de toets van houtlijm die ik vaak bij jonge graanwhisky ontwaar, is hier absoluut afwezig. Nog wat marsepein en groene druiven. Ja, dit is toch verrassend aangenaam, hoor.

Op smaak kan hij zijn herkomst (lees: graanwhisky) niet wegsteken. Mierzoet op vanille, boterkoekjes en pruimencake maar ook witte peper en iets van houtkrullen. Komt erg jong over (tja, dat is hij ook, natuurlijk). Maar laten we eerlijk zijn: dit valt allemaal best mee.

Nou, die afdronk is verrassend lang, zoet en zacht drogend.

Doe er een blokje ijs bij en zet je op een zonovergoten terras en deze jonge graanwhisky stelt niet teleur. Een Targe is trouwens een klein, rond schild dat Schotse strijders droegen. Pas in de 18^e Eeuw werd het vertaald naar ‘iets om naar te mikken’ wat dan later verbasterde tot ‘target’. Vandaar ook het label, natuurlijk. Dankjewel, Peter, voor het sample.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Kanaal One – Gigant
Regio: België
Fles: Gigant Yellow Stone – Blond Kveik IPA
Kleur: donkerblond
ABV: 6.1%

Deugd

Voor deze blonde IPA maakte Gigant gebruik van de Noorse Kveik-gist. Hij luistert naar de naam Yellow Stone, wat in dit geval geen verwijzging is naar het natuurpark in de Verenigde Staten maar wel naar de toetsen van geel steenfruit dat dankzij die gist tot stand komt. Hij schenkt donkerblond tot amber met een witte kraag die die na enkele seconden een mooie film van zo’n halve centimeter op het bier laat staan. Ik proefde hem vlak na hun tripel – Shore Thing Beachy Tripel – die ik erg op prijs kon stellen, dus de verwachtingen zijn relatief hoog.

Lekker fris en fruitig aroma op citrusfruit, abrikozen en sappige perzik. In die optiek is de naam er boenk op, ongetwijfeld te danken aan de drie moutsoorten (gerst, tarwe, haver) en de 4 Amerikaanse hoppen. Daarnaast kan ik wederom het idee van een mashtun in een Schotse distilleerderij niet uit mijn geestesoog krijgen. Wat lekker, zeg!

Op smaak is het al even fris en fruitig, maar met een mooi bittertje dat voor een prima balans zorgt. Een licht zoetzure toets die bijzonder dorstlessend werkt, is mijn deel. Als u weet dat ik deze proef op mijn terras terwijl het 30° in de schaduw is, kan u zich wel voorstellen wat een deugd dit biertje mij doet.

De afdronk is minder zoet dan de smaak, eerder bitter en zoetzuur, maar op een goeie manier.

Absoluut heerlijke IPA (toegegeven, het is mijn favoriete bierstijl). Merci, Benny, om mij hiermee kennis te laten maken.

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Kanaal One – Gigant
Regio: België
Fles: Gigant Shore Thing – Beachy Tripel
Kleur: amber
ABV: 7.7%

Mashtun

Gigant is een Belgisch bier, gebrouwen bij Kanaal One Brouwerij in De Panne. Voorlopig hebben ze nog maar 4 biertjes op de markt, maar ik merk dat ze nu al moeilijk te vinden zijn. Toch kon ik er – dankzij een goeie vriend – twee te pakken krijgen. De Shore Thing en de Yellow Stone. Verschillende stijlen, want tripel versus IPA, maar ik zet ze toch graag even naast elkaar. Beginnen doe ik met de Shore Thing, een zelfverklaarde ‘beachy tripel’ omwille van het feit dat er ook zeekraal en -wier aan te pas is gekomen. Hij schenkt donkerblond tot amber met een mooie witte kraag die lang blijft staan. Wel flink wat gistvlokken in mijn glas, maar ik laat het niet aan mijn hart komen.

Op de neus is er van die maritieme elementen maar weinig op te merken. Ik waan me in de Auchentoshan distilleerderij aan de rand van de mashtun. Zoete mout, een tikkeltje karamel en wat appelsien, misschien zelfs wat banaan. En het ruikt heerlijk, hoor!

Hmmm, lekkere doordrinker. Kapt gevaarlijk vlot binnen. En het is inderdaad geen typische tripel, hoor! Op smaak krijg ik nog steeds zoete mout en citrusfruit, maar nu zit er wel degelijk een mooie maritieme toets aan.

Vooral in de afdronk, die heel zacht gekruid lijkt, komt het zeewier mooi tot zijn recht.

Stevig maar erg doordrinkbaar bier dat zonder twijfel goed past bij een mooi visgerecht of zeevruchten. Lekker! Dankjewel, Benny.

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Een paar weken geleden kondigde ik op mijn blog deze nieuwe releases aan, maar vandaag heb ik het genoegen u mijn, neen: ‘onze’, tasting notes te presenteren. Ik heb namelijk het geluk gehad bezoek te krijgen van een goeie vriend die samples had van elke fles. Jawel, Arno en ik maken er een jaarlijkse traditie van om de Special Release samen te ontdekken. Da’s een opportuniteit die ik niet laat passeren, natuurlijk. Doe er uw voordeel mee, zou ik zeggen. Hieronder kan u lezen wat wij er samen van vonden. Oh, voor ik het vergeet… we zijn begonnen met een aperitiefje: de nieuwe Johnnie Walker Blue Label Elusive Umami, een enigmatische release in samenwerking met de bekende Chef Kei Kobayashi van het driesterrenrestaurant Kei in Parijs.

Aan de slag!

Johnnie Walker Blue Label – “Elusive Umami” – NAS – ABV: 43% – 350 EUR

N: Heerlijk fruitig met appelsienen op kop, gevolgd door gember, digestieve koekjes en een hint van chocolade. Hij heeft wat tijd nodig, maar vertoont dan wel zijn complexe karakter.
S: Meer van hetzelfde, maar met een mooie toets van sandelhout en woodsmoke. Het lijkt wel alsof de umami gegenereerd wordt een door zachte toets van turf.
F: Relatief kort en droog op gekonfijte gember.
C: Boeiende blend die ik tussen de klassieke Blue Label en de uitstekende Ghost & Rare serie plaats.
86/100

Roseisle – “The Origami Kite” – 12 YO – ABV: 56.5% – 145 EUR

N: Smoutebollen en vanille, gevolgd door wat limoen of yuzu, appeltaart met bloemsuiker. Verrassend fris en uitnodigend. Ik ben bijzonder aangenaam verrast.
S: De smaak ligt mooi in het verlengde van de neus, maar wordt iets donkerder, als u begrijpt wat ik bedoel. Gebakken appels en gekonfijte perzik met een toets van munt.
F: Mooie, lange afdronk die erg fruitig wordt.
C: Dit is op en top Speyside. Zomer in het glas. Aanrader!
87/100

Glenkinchie – “The Floral Treasure” – 27 YO – ABV: 58.3% – 410 EUR

N: Floraal zoals de naam al doet vermoeden, maar ook fruitig op frambozen en groene banaan. Iets van kiezeltjes en boterbollen. Erg elegant.
S: Op de tong is het toch wel een ander verhaal. De elegante dame blijkt een sterk karakter te hebben en wordt pittig qua kruidigheid, terwijl het fruit aangevuld wordt met boterbollen. Zoethout verschijnt. Een malt met ballen, zou ik bijna zeggen.
F: Op de lekker lange finish verschijnt een aangename toets van tijgerbalsem.
C: Dit is één van de oudste officiële Glenkinchie ooit gebotteld en kan ik erg warm aanbevelen. Het prijskaartje is fiks, maar de malt is dan ook bijna drie decennia gerijpt.
88/100

The Singleton of Glendullan – “The Silken Gown” – 14 YO – ABV: 55% – 155 EUR

N: De neus transporteert me onmiddellijk naar een zonovergoten terras met een glas goeie witte wijn voor mijn neus, terwijl een zeebries door mijn haren (welke?) waait. Aangevuld met boter en een hint van leder. Leuk!
S: Op smaak is hij erg strak, als u begrijpt wat ik bedoel. Zoet, maar met een mooie toets van agrums, krijgt en iets licht herbaal waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Het ziltje keert weer. De wijntoets is echt aangenaam en niet dominerend.
F: Dat ziltje komt terug in de mooie, zacht drogende finish.
C: Ik verwachtte weinig van deze malt die gefinished werd op Chardonnay de Bourgogne vaten, maar hij kon me erg aangenaam verrassen.
86/100

Clynelish – “The Jazz Crescendo” – 10 YO – ABV: 57.5% – 205 EUR

N: Fruitig en waxy met wat mosterdzaad en geurkaarsen. Als een warm dekentje op de sofa. Dit is een schoolvoorbeeld van dit huis. Magnifiek!
S: Yes! Levendig, fris en waxy en precies wat je van een goeie Clynelish mag verwachten. Top.
F: De afdronk is lang, waxy en mooi zoet. Een instant classic.
C: Het prijskaartje mag dan wel wat hoog zijn voor een 10-jarige malt, maar het is wel een toppertje van formaat. Ik kan niet anders dan deze aanbevelen, want het is mijn favoriet uit de reeks.
90/100

Oban – “The Soul of Calypso” – 11 YO – ABV: 58% – 175 EUR

N: Hola, wat is dat hier? Hoge esters, een martieme toets, maar tegelijkertijd erg funky als van een Jamaicaanse rum.
S: Niet gemakkelijk, wat mij betreft. Een beetje boozy en droog en flink wat peper en zout. De rumvaten overstemmen het DNA van Oban. Hij ontbeert de tropische fruitigheid van de rum en offreert enkel de funkiness die we hiermee associëren.
F: In de middellange finish krijg ik vooral… pasticine.
C: Ik had hoge hoop voor deze Oban, maar het is de teleurstelling uit de reeks voor me. Jammer!
82/100

Mortlach – “The Katana’s Edge” – NAS – ABV: 58% – 305 EUR

N: De neus begint donkerzoet op fruit en cuberdons, maar eerder ingetogen. Alsof het Beest getemd is. Uitgepuurd, als u begrijpt wat ik bedoel. Kaizen!
S: Maar op de tong… let the Beast go! Een plakkerige explosie die hem doet denken aan de Mortlach uit vervlogen tijden. Lekker old school en erg goed. Je kan hem bijna kauwen.
F: De afdronk is lang en bevredigend.
C: Wow, deze mag dan al duur zijn – zeker als je weet dat hij geen leeftijdsaanduiding krijgt – maar het is een meesterwerkje. De poster boy voor NAS whisky, me dunkt.
89/100

Talisker – “The Wild Explorador” – NAS – ABV: 59.7% – 145 EUR

N: De neus begint eerder ingetogen op maritieme toetsen en iets van gepekeld vlees. Maar ook vingerverf, plasticine en champignons. Atypisch, maar wel bijzonder.
S: Op de tong tekent de klassieke Talisker Trinity (zilt, peper, turf) wel degelijk present. Dat wordt mooi omfloerst door een zoetje van de portvaten. Maar die domineren hoegenaamd niet, waardoor de malt op smaak dan weer wel als typisch kan bestempeld worden en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Lekker!
F: De finish is bijzonder maritiem met toetsen van scheepstouw en een voorbij tjokkende vissersboot. Het zoetje is ook hier weer present.
C: Een leuke variatie op deze klassieker.
86/100

Lagavulin – “The Ink of Legends” – 12 YO – ABV: 56.4% – 195 EUR

N: Wat een vreemde neus! Zoete schaaldieren en gekookte garnalen worden ingepakt door aardappelschillen en andere vegetale toetsen. Erg interessant, maar toch ook een beetje bevreemdend. De tequila is onmiskenbaar.
S: Wat een vreemde smaak! De tequila komt eerst en wordt dan gevolgd door Lagavulin. Ze lijken naast elkaar te werken in plaats van samen. Ik stel me voor dat Antonio Banderas een tequilabar binnenstap in zijn laarzen van krokodillenleer, maar dat Salma Hayek al aan de bar zit met een glas Laga. Tarantino zou hier een mooi vervolg kunnen maken…
F: Wat een vreemde finish! In de lange afdronk verschijnt plots een opstoot van zilt.
C: Wat een vreemde Lagavulin!
85/100

Bedankt, Arno, voor deze toptasting. Een erg mooie reeks, als u het mij vraagt. Hopelijk kan bovenstaande je helpen kiezen, mocht je interesse hebben in deze reeks. De Clynelish en Mortlach presteren naar verwachting, wat ik niet kan zeggen van de Oban en Lagavulin. Maar de verrassingen – in bijzonder positieve zin – zijn voor mij de Glenkinchie en vooral de Roseisle.

May the Malt be with you!

Distilleerderij: Barton
Regio: USA
Fles: 1792 Full Proof, Kentucky Straight Bourbon Whiskey
Kleur: koper
ABV: 62.5%

Snoep

Ah, full proof, oftewel volle sterkte (neen, da’s niet hetzelfde als vatsterkte). En dat is bij deze 1792 maar liefst 62.5%, het originele ‘barrel entry proof’, de sterkte waarop de spirit destijds op vat ging, dus. Oh, ja… in 2020 uitgeroepen tot de World Whisky of the Year door Jim Murray in zijn befaamde bijbel, dus dat kan niet slecht zijn, toch?

Donkerzoete, uitnodigende neus op mokka, cacao, rozijntjes, vanillevla, karamel, bresiliennenootjes, frangipanegebak en café frappé. Ja, dit is een vloeibaar dessertje op de neus. Ik moet me inhouden om hier geen slagroom op te doen. Nog wat typische vernis op de achtergrond. Lekkere neus!

De aanzet is stevig, maar toch brandt deze niet en behoeft hij absoluut geen water. Erg zoet, net als de neus, op veel van hetzelfde, maar met een mooi kruidig randje. Iets van woodsmoke geeft hem diepte. Wordt midpalate misschien net iets te snoeperig. De karamel krijgt de overhand.

Lange, mooi gebalanceerde afdronk.

Goed spul. Doet me goesting krijgen om de rest van 1792 te ontdekken. Bedankt voor het sample, Wouter.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Barton
Regio: USA
Fles: 1792 Aged 12 Year, Kentucky Straight Bourbon Whiskey
Kleur: koper
ABV: 48.3%

Significant

Twaalf jaar is best wel lang voor het rijpen van een bourbon, zeker in het warme klimaat van Kentucky. De 1792 heeft een hoog roggegehalte in het recept, dus ik verwacht me aan flink wat kruidigheid.

Zalig zoete neus op banaan, cacao, vanille, viooltjes (de purperen snoep) en kamille. Karamel tekent natuurlijk ook present, alsook een hint van vernis en hars. Verrassend lekker vind ik het streepje woodsmoke dat deze tentoon spreidt. Erg goeie neus, alweer.

Verrassend zacht op de tong met vooral vanille en kruiden van de rogge, aangevuld met iets van walnoten en late toetsen van fruit. Denk sultanas, geprakte banaan en iets van abrikoos. Wordt midpalate licht drogend, maar nooit oaky. Dit staat mij erg aan.

De afdronk is mooi: zoet, kruidig en lang. Kaneel op het sterfbed.

Het verschil met de single barrel die ik net proefde is significant. Ik ben geen grootse bourbondrinker, maar dit kan ik echt wel smaken. Met dank aan mijn makker en bourbonliefhebber Wouter B.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).