Een paar weken geleden kondigde ik op mijn blog deze nieuwe releases aan, maar vandaag heb ik het genoegen u mijn, neen: ‘onze’, tasting notes te presenteren. Ik heb namelijk het geluk gehad bezoek te krijgen van een goeie vriend die samples had van elke fles. Jawel, Arno en ik maken er een jaarlijkse traditie van om de Special Release samen te ontdekken. Da’s een opportuniteit die ik niet laat passeren, natuurlijk. Doe er uw voordeel mee, zou ik zeggen. Hieronder kan u lezen wat wij er samen van vonden. Oh, voor ik het vergeet… we zijn begonnen met een aperitiefje: de nieuwe Johnnie Walker Blue Label Elusive Umami, een enigmatische release in samenwerking met de bekende Chef Kei Kobayashi van het driesterrenrestaurant Kei in Parijs.
Aan de slag!
Johnnie Walker Blue Label – “Elusive Umami” – NAS – ABV: 43% – 350 EUR
N: Heerlijk fruitig met appelsienen op kop, gevolgd door gember, digestieve koekjes en een hint van chocolade. Hij heeft wat tijd nodig, maar vertoont dan wel zijn complexe karakter.
S: Meer van hetzelfde, maar met een mooie toets van sandelhout en woodsmoke. Het lijkt wel alsof de umami gegenereerd wordt een door zachte toets van turf.
F: Relatief kort en droog op gekonfijte gember.
C: Boeiende blend die ik tussen de klassieke Blue Label en de uitstekende Ghost & Rare serie plaats.
86/100
Roseisle – “The Origami Kite” – 12 YO – ABV: 56.5% – 145 EUR
N: Smoutebollen en vanille, gevolgd door wat limoen of yuzu, appeltaart met bloemsuiker. Verrassend fris en uitnodigend. Ik ben bijzonder aangenaam verrast.
S: De smaak ligt mooi in het verlengde van de neus, maar wordt iets donkerder, als u begrijpt wat ik bedoel. Gebakken appels en gekonfijte perzik met een toets van munt.
F: Mooie, lange afdronk die erg fruitig wordt.
C: Dit is op en top Speyside. Zomer in het glas. Aanrader!
87/100
Glenkinchie – “The Floral Treasure” – 27 YO – ABV: 58.3% – 410 EUR
N: Floraal zoals de naam al doet vermoeden, maar ook fruitig op frambozen en groene banaan. Iets van kiezeltjes en boterbollen. Erg elegant.
S: Op de tong is het toch wel een ander verhaal. De elegante dame blijkt een sterk karakter te hebben en wordt pittig qua kruidigheid, terwijl het fruit aangevuld wordt met boterbollen. Zoethout verschijnt. Een malt met ballen, zou ik bijna zeggen.
F: Op de lekker lange finish verschijnt een aangename toets van tijgerbalsem.
C: Dit is één van de oudste officiële Glenkinchie ooit gebotteld en kan ik erg warm aanbevelen. Het prijskaartje is fiks, maar de malt is dan ook bijna drie decennia gerijpt.
88/100
The Singleton of Glendullan – “The Silken Gown” – 14 YO – ABV: 55% – 155 EUR
N: De neus transporteert me onmiddellijk naar een zonovergoten terras met een glas goeie witte wijn voor mijn neus, terwijl een zeebries door mijn haren (welke?) waait. Aangevuld met boter en een hint van leder. Leuk!
S: Op smaak is hij erg strak, als u begrijpt wat ik bedoel. Zoet, maar met een mooie toets van agrums, krijgt en iets licht herbaal waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Het ziltje keert weer. De wijntoets is echt aangenaam en niet dominerend.
F: Dat ziltje komt terug in de mooie, zacht drogende finish.
C: Ik verwachtte weinig van deze malt die gefinished werd op Chardonnay de Bourgogne vaten, maar hij kon me erg aangenaam verrassen.
86/100
Clynelish – “The Jazz Crescendo” – 10 YO – ABV: 57.5% – 205 EUR
N: Fruitig en waxy met wat mosterdzaad en geurkaarsen. Als een warm dekentje op de sofa. Dit is een schoolvoorbeeld van dit huis. Magnifiek!
S: Yes! Levendig, fris en waxy en precies wat je van een goeie Clynelish mag verwachten. Top.
F: De afdronk is lang, waxy en mooi zoet. Een instant classic.
C: Het prijskaartje mag dan wel wat hoog zijn voor een 10-jarige malt, maar het is wel een toppertje van formaat. Ik kan niet anders dan deze aanbevelen, want het is mijn favoriet uit de reeks.
90/100
Oban – “The Soul of Calypso” – 11 YO – ABV: 58% – 175 EUR
N: Hola, wat is dat hier? Hoge esters, een martieme toets, maar tegelijkertijd erg funky als van een Jamaicaanse rum.
S: Niet gemakkelijk, wat mij betreft. Een beetje boozy en droog en flink wat peper en zout. De rumvaten overstemmen het DNA van Oban. Hij ontbeert de tropische fruitigheid van de rum en offreert enkel de funkiness die we hiermee associëren.
F: In de middellange finish krijg ik vooral… pasticine.
C: Ik had hoge hoop voor deze Oban, maar het is de teleurstelling uit de reeks voor me. Jammer!
82/100
Mortlach – “The Katana’s Edge” – NAS – ABV: 58% – 305 EUR
N: De neus begint donkerzoet op fruit en cuberdons, maar eerder ingetogen. Alsof het Beest getemd is. Uitgepuurd, als u begrijpt wat ik bedoel. Kaizen!
S: Maar op de tong… let the Beast go! Een plakkerige explosie die hem doet denken aan de Mortlach uit vervlogen tijden. Lekker old school en erg goed. Je kan hem bijna kauwen.
F: De afdronk is lang en bevredigend.
C: Wow, deze mag dan al duur zijn – zeker als je weet dat hij geen leeftijdsaanduiding krijgt – maar het is een meesterwerkje. De poster boy voor NAS whisky, me dunkt.
89/100
Talisker – “The Wild Explorador” – NAS – ABV: 59.7% – 145 EUR
N: De neus begint eerder ingetogen op maritieme toetsen en iets van gepekeld vlees. Maar ook vingerverf, plasticine en champignons. Atypisch, maar wel bijzonder.
S: Op de tong tekent de klassieke Talisker Trinity (zilt, peper, turf) wel degelijk present. Dat wordt mooi omfloerst door een zoetje van de portvaten. Maar die domineren hoegenaamd niet, waardoor de malt op smaak dan weer wel als typisch kan bestempeld worden en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Lekker!
F: De finish is bijzonder maritiem met toetsen van scheepstouw en een voorbij tjokkende vissersboot. Het zoetje is ook hier weer present.
C: Een leuke variatie op deze klassieker.
86/100
Lagavulin – “The Ink of Legends” – 12 YO – ABV: 56.4% – 195 EUR
N: Wat een vreemde neus! Zoete schaaldieren en gekookte garnalen worden ingepakt door aardappelschillen en andere vegetale toetsen. Erg interessant, maar toch ook een beetje bevreemdend. De tequila is onmiskenbaar.
S: Wat een vreemde smaak! De tequila komt eerst en wordt dan gevolgd door Lagavulin. Ze lijken naast elkaar te werken in plaats van samen. Ik stel me voor dat Antonio Banderas een tequilabar binnenstap in zijn laarzen van krokodillenleer, maar dat Salma Hayek al aan de bar zit met een glas Laga. Tarantino zou hier een mooi vervolg kunnen maken…
F: Wat een vreemde finish! In de lange afdronk verschijnt plots een opstoot van zilt.
C: Wat een vreemde Lagavulin!
85/100
Bedankt, Arno, voor deze toptasting. Een erg mooie reeks, als u het mij vraagt. Hopelijk kan bovenstaande je helpen kiezen, mocht je interesse hebben in deze reeks. De Clynelish en Mortlach presteren naar verwachting, wat ik niet kan zeggen van de Oban en Lagavulin. Maar de verrassingen – in bijzonder positieve zin – zijn voor mij de Glenkinchie en vooral de Roseisle.
May the Malt be with you!
