WhivieBlog

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka 5 Year Old 2018/2023 for Asta Morris, Bourbon Barrel #734, 500ml, 325 bts
Kleur: goud
ABV: 55.6%

壮大な

Vlak voor de feestdagen kondigde Asta Morris nog twee releases aan. Het werden de oudste Bielle ooit gebotteld – ja, een heerlijke rhum agricole – en dit jonge beestje uit het land van de rijzende zon. Gestookt in 2018 op hun zogenaamde W-Still, da’s de wood fired still, en dan 5 jaar te slapen gelegd op een bourbon barrel. Dit is dus wel degelijk een single cask waar Zotte Bert de hand op kon leggen. Om zoveel mogelijk liefhebbers van de gouden nectar te kunnen laten genieten, heeft hij de Japanse malt gebotteld in flesjes van 500ml.

De neus is erg aangenaam met flink wat esters en een toefje turf, alsook een flink floraal element.  Denk aan zilverpoets, olieverf, maar ook amandelpasta, anijs, limoenschillen, appels, mango, Japanse thee (doh!) en groene tuinkruiden.

Heerlijk mondgevoel en aanzienlijk zoeter dan de neus aankondigde, met een karrenvracht aan appels en gerookte citrusvruchten. Machtig lekker vanaf de eerste slok. Romige vanillevla, hint van popcorn en witte chocolade, maar vanaf de tweede slok evolueert dit verder naar wat donkerdere toetsen als van karamel en geroosterde noten. De rokerigheid bouwt stevig op. Erg mooi.

Heerlijk lange, heldere finish waarbij de fruitige, kruidige en rokerige toetsen in perfecte harmonie uitdoven.

Komt aardig in de buurt van de recent gelanceerde United S – waarvan ik zei dat ik dat het lekkerste vond wat ze al gebotteld hebben – maar deze is meer gefocust, meer afgelijnd en daardoor iets strakker en, ik moet bekennen, nog net iets meer naar mijn goesting. 壮大な wordt ‘so-dai-na’ uitgesproken en betekent ‘Groots’. Dat is wat ik van zowel deze malt als deze bottelaar vind.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 32 Year Old 1990/2022 Signatory Vintage Cask Strength Collection, Bourbon Barrel #3474+3475, 254 bts
Kleur: vol goud
ABV: 45.7%

Memorabel

Mijn makker Manny kwam op bezoek, nadat hij eerder even halt gehouden had op de Open Flessen Dag van Buds & Barrels. En Tom Haseldonckx, de sympathieke organisator, had dit kleinood – een flesje met winkelwaarde van 835 EUR – op de tafel open staan en was zo gul om een sample mee te geven met de opdracht: ‘Samen proeven met Mark’. Manny en ik volgden dat order uiteraard met veel plezier op. En het was een memorabel moment!

Heerlijk waxy op de neus, zoals het hoort. Galia meloen, snuiftabak, toffee, sigarenkistje en gebakken appels. Hint van tropisch fruit.

Ja, ja… JA! Welkom in het Whisky Walhalla! Dit is zalig waxy op pruimtabak en flink wat groene tuinkruiden, perzik en abrikoos, meloen, bijenwas, toffee, kweepeer, amandelen en mirabellen. Maar alles overgoten met honing en zachtjes gekruid. Ondanks meer dan drie decennia in bourbon barrels geen streepje hout. Fantastisch.

Krachtige, bijzonder lange en diep zoete finish. Ik kan mijn geluk niet meer op.

Elegant en ondanks het lage ABV ronduit schitterend. Bedankt, Tom!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Islay Single Malt 30 Year Old 1993/2023 The Whisky Jury, Bourbon Barrel #199323, 231 bts
Kleur: goud
ABV: 52.7%

Gokje

Joeri hield zijn bedrijf The Whisky Jury precies 4 jaar geleden boven de doopvont en heeft op erg korte tijd een ijzersterke reputatie verdiend met zijn uitstekende vatselecties. Dat moet gevierd worden. En dat doet Joeri in stijl met deze 30-jarige single malt van Islay (waarvan de distilleerderij geheim blijft, maar misschien kunnen we dat wel ontdekken).

Vuile, medicinale neus op pleisters en brandwondenzalf, warm zandstrand en stokvis, aangevuld met teer en scheepstouw, vanille en Sevilla appelsienen. Da’s alvast erg veelbelovend begonnen (en ik waag me al meteen aan een gokje: Laphroaig).

Oh, op smaak is het minstens even medicinaal en zelfs wat krachtiger dan wat ik van een 30-jarige Islay zou verwachten, met flink wat kruidigheid en scherpe kantjes. Flink rokerig en peaty (nee, da’s niet hetzelfde) met wederom een beetje vanille en flink wat citrusfruit. Aardse toetsen domineren. Het fruit evolueert naar die ietwat bitterzoete, zelfs zure kant zoals roze pompelmoes. En dat werkt ook perfect, hoor. Ik had op die leeftijd alleen wat minder turf en wat meer fruit verwacht. Ik blijf bij mijn eerste idee dat dit Laffie is, hoewel ik daar natuurlijk absoluut geen zekerheid over heb.

Ja, die afdronk is erg lang en flink medicinaal. Hij blijft maar komen… ik ben nu echt wel zeker van mijn gokje.

Proficiat met de vierde verjaardag van The Whisky Jury, Joeri. En bedankt voor dit mooie sample, Mr Moernaut.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig 10 Year Old 2013/2023 The Whisky Jury, Bourbon Barrel #201323, 269 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 64.1%

Meer dan de Standaard

De nieuwe labels met de herinterpretaties van oude meesterwerken zijn geniaal, toch? Dit is een jonge Laffie van The Whisky Jury, gebotteld op een heuse 64.1% (wat toch een beetje doet vermoeden dat deze spirit op meer dan de standaard van 63.5% op vat ging, niet?). Aan de slag!

Ah, Laphroaig pur sang op de neus. Assen, turf, teer, scheepstouw en wat plasticine. Daaronder, maar relatief goed verscholen, nog wat vanille en groene banaan. Nog wat boerderijgeuren en een beetje gerookte ham en het plaatje is compleet.

Uiteraard komt hij lekker stevig binnen, maar water is overbodig. Lekker brak en zoet tegelijkertijd met enerzijds zout water, zeewier en andere maritieme toetsen en anderzijds banaan en citrusfruit. Lekker kruidig, dat wel. De rook wordt plotsklaps erg groot en maakt de mond helemaal warm. Hoe gezellig, tijdens deze periode van het jaar!

De finish is middellang, brak, assig en simpelweg heerlijk (als je van dit profiel houdt, zoals ik).

Textbook Laphroaig. Mijn enige punt van kritiek is de prijs. 220 EUR ophoesten voor een 10-jarige Laffie is te veel van het goede voor me. De Williamson releases van enkele jaren geleden waren ocharme 80 EUR. What happened? Met dank aan Care for Craft Spirits voor het gulle sample.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Ben Nevis 27 Year Old 1997/2023 The Whisky Jury + The Whisky Blues, refill hogshead #843, 90 bts
Kleur: goud
ABV: 54.9%

Pikant & Waxy

Ik denk dat het fair is te zeggen dat we op een punt gekomen zijn dat we verwachten dat wanneer The Whisky Jury een nieuwe reeks bottelingen aankondigt, dat daar een Ben Nevis bij zal zijn. Ik kijk alvast vreemd op wanneer dat niet zo is. Joeri heeft mijn voorliefde voor Ben Nevis naar the next level gebracht met zijn excellente vatkeuzes. Jammer genoeg zijn ze zo beperkt in aantallen, niet bepaald goedkoop (maar wél value for money!) en gewild, dat ik niet altijd een fles te pakken kan krijgen. Deze werd dan nog eens gedeeld met Whisky AGE, hun distributeur in Taiwan. Dan prijs ik mij gelukkig dat ik links of rechts toch een goeie ziel ken die zijn fles met mij wil delen. Bedankt, Jeroen!

Kalk en kiezels, da’s het eerst wat ik ruik als ik mijn neus in het glas stop. Dat wordt onmiddellijk gevolgd door de ondertussen als obligaat beschouwde fruitigheid, hoewel dat in dit geval wat ingetogen begint en een beetje tijd nodig heeft. Dan blijkt ook deze weer lekker waxy en tropisch. Denk ananas, pompelmoes en papaya. Net als bij zijn vorige botteling ervaar ik hier ook wat zilverpoets op de neus. Gewoon uitstekend, alweer.

Op smaak komen wat kruidige toetsen eerst (peper, bakkerskruiden) die relatief groots worden. Dit is bijna een pikante Ben Nevis! Het fruit vertaalt zich nu vooral naar bitterzoete toetsen als van roze pompelmoes en groene druiven. Iets van banaan en Granny Smith appels. En wederom lekker waxy, dat vind ik echt tof.

Heerlijk lange en bitterzoete afdronk met zowel een zuurtje als een zilt randje. Hoe goed is dat, zeg!

Ben Nevis uit de 1990s begint stilaan onbetaalbaar te worden, dus geniet ervan nu het nog kan, zou ik zeggen.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Rasta Morris
Regio: Marie-Galante
Fles: Bielle 20 Year Old 2002, Rasta Morris 2022, cask #RM029, 57 bts
Kleur: brons
ABV: 49.4%

Buitengewoon

Hola, wat krijgen we nu? Dit is zonder enige twijfel de oudste Bielle die ooit gebotteld werd. En uiteraard is het Rasta Morris die deze stunt voor zijn rekening neemt. Ocharme 57 flesjes zijn er beschikbaar, kun je nagaan. Wel erg duur, maar dat hoeft niet te verbazen. En aangezien Bielle mijn favoriete rum is én ik de flessen van Rasta Morris verzamel, kon ik niet anders dan mijn spaarpotje open breken. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb.

OMFG… dit is buitengewoon, zelfs voor een Bielle. Zoet en een tikkeltje funky tegelijkertijd met abrikozen, zoethout, jasmijnthee en kampernoelies, maar ook een kleerkast met oude jassen op zolder. Zilverpoets, eekhoorntjesbrood, Sirop de Liège en potaarde. Het lederen interieur van een oude racewagen. Komt zelfs aardig in de buurt van een oude, ietwat vuile Armagnac. Bui-ten-ge-woon!

Lekker plakkerig op de tong. En weer die mooie funky toets. Flink wat abrikozen en nu ook perziken en rozijnen, met wat pruimtabak op de achtergrond. Een bijzonder frisse lift van menthol die een verrassende toets van gekonfijte bloedappelsien voorafgaat. Zoethout komt groots opzetten. Wat een machtige Bielle, zelfs voor een Bielle.

De afdronk duurt een eeuwigheid en is nog niet lang genoeg naar mijn gading.

Dit is het rum-equivalent van Napels zien. Toegegeven, met een prijskaartje van 850 EUR voor een flesje is het geen rum die je zomaar even op tafel zet en met vrienden deelt (tenzij je een vette bankrekening hebt), maar het is wel één van de lekkerste rums die ik ooit al proefde. En je krijgt er bovendien een mooi kistje bij (oké, dat laatste is sarcastisch bedoeld).

93/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-12-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Roots
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Secret Highland 42 Year Old 1978/2020/2023, Refill Sherry Butt #T30154, 221 bts
Kleur: oud goud
ABV: 43.6%

TmTn

De nieuwste release van The Roots, deskundig geselecteerd door Joren Nuyts, is een beetje een enigma. Hij werd gestookt in 1978 en gebotteld in 2023 en toch is hij maar 42 jaar oud. Dat komt omdat hij reeds in 2020 ‘disgorged’ werd, wat zoveel betekent als ‘van het vat gehaald, maar nog niet gebotteld’ (maw overgeheveld naar een plastic of stalen container), waardoor de rijping stopt. Waar hij dan de laatste drie jaar gezeten heeft blijft een goed bewaard geheim. De distilleerderij is een minder goed bewaard geheim, want de tomaten op het label spreken boekdelen. Een goeie verstaander… Ik proefde hem voor het eerst op een erg leuke tasting in hartje Gent en moest niet eens smeken om nog een extra sample voor het blog. Bedankt, Jeroen!

Delicate doch succulente neus op al het tropische fruit dat je van een oudje van dit huis mag verwachten. Een heerlijke mix van zowel gedroogd als sappig tropisch fruit met mango, papaya, kiwi, banaan en ananas op kop. Daar mogen nog wat appels en peren uit de Europese boomgaard bij ook. Amper een spoortje eik. Bijzonder zacht gekruid. Erg verleidelijke neus!

Heerlijk olieachtig op de tong, bijna romig. Nu toch iets meer kruidigheid, maar zeker niet dominant. De eik speelt hier geen tweede maar vijfde viool. Eerst komt er nog een heel orkest van tropische vruchten die je doen watertanden. Geen tomaat te bespeuren. Vanaf de tweede slok is het GnTn… sorry, dat moest Genieten zijn (ja, met hoofdletter; komaan mensen, makkelijker kan ik het echt niet maken).

De afdronk is lekker lang, geweldig fruitig en licht drogend naar het einde toe.

Goh, dit is één van de hoogtepunten van het jaar, hoor. Wat een kanjer van een TmTn! Gedurfde selectie ook van Joren, want wie durft er vandaag de dag nog een malt uit de 1970s op de markt brengen? Ik hoorde links en rechts dat de kostprijs heftig is – 700 EUR – maar als je een officiële release van dit goedje zou willen, zou je dat het 4-voudige kosten. Just sayin’.

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: John Distilleries
Regio: India
Fles: Paul John Christmas Edition 2023
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Santa Colheita

Net als vorig jaar had ik ook deze keer de eer en het genoegen om deze Christmas Edition van Paul John live te bespreken op Instagram met niemand minder dan hun Global Brand Ambassador. Leuk, toch? Voor deze nieuwe – hun zesde al en deze keer compleet unpeated – Christmas Edition hebben ze gebruik gemaakt van twee typen vaten: Ex-Bourbon voor de rijping en dan een Single Vintage Colheita Tawny Port cask voor de finish. Ter info: Colheita is een portwijn gemaakt van druiven van één oogstjaar die minstens 7 jaar op vat rijpt.

De neus begint eerder gesloten – of vriendelijk, zo u wil – waarbij niet meteen iets eruit springt, maar ik krijg wel mooie toetsen van gedroogde Seville appelsienen, romige vanillevla en een zachte toets van rood fruit, afgerond met wat origine chocolade. Maar allemaal heerlijk delicaat.

Op smaak is het een ander verhaal! Lekker stroperig – bijna als siroop – met meer vanille, maar nu ook karamel en mooie toetsen van rood fruit zoals kersen en aardbeien, gehuld in een jasje van mokka. De tannine van het vat zorgen trouwens dat de flinke zoetigheid wat tegengas wordt gegeven en op die manier wordt een erg mooie balans bereikt. Dit staat mij erg aan.

De afdronk is lang, rijk en een mooi evenwicht tussen zoet en droog.

Perfecte whisky voor het seizoen, zoveel is zeker! Dikke shout out naar het team van The Nectar en de mensen van Paul John voor de geweldige opportuniteit om dit samen met hen te ontdekken. Ik blokkeer nu al mijn agenda voor december 2024 (hint, hint).

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Net als vorig jaar had ik ook deze keer de eer en het genoegen om deze Christmas Edition van Paul John live te bespreken op Instagram met niemand minder dan hun Global Brand Ambassador. Leuk, toch? Voor deze nieuwe – hun zesde al en deze keer compleet unpeated – Christmas Edition hebben ze gebruik gemaakt van twee typen vaten: Ex-Bourbon voor de rijping en dan een Single Vintage Colheita Tawny Port cask voor de finish. Ter info: Colheita is een portwijn gemaakt van druiven van één oogstjaar die minstens 7 jaar op vat rijpt.

Brouwerij: Van Steenberge
Regio: België
Fles: Gulden Draak Imperial Stout 2018, 75cl
Kleur: zwart
ABV: 12%

Stoofvleessaus

De Imperial Stout is het zwaarste bier in het Gulden Draak gamma, waarvan ik nu alles heb geproefd met uitzondering van hun Gulden Draak Smoked. Die heb ik zelfs nog nergens gezien. De Imperial Stout heeft zelfs al wat prijzen in de wacht gesleept, onder meer goud op de European Beer Challenge in Londen in 2020, goud in de New York International Beer Competition én de World Beer Challenge in 2019 en zelfs dubbel goud op de European Beer Challenge in datzelfde jaar.

De neus vertoont de typische toetsen van gebrande koffie, chocolade en zelfs stoofvleessaus, zij het wel een pak minder romig dan ik al bij menig andere stout heb ervaren. Desalniettemin een aangename neus.

De smaak is prima, precies wat je van een stout mag verwachten. Een karrenvracht aan chocolade en koffie, opgesmukt met toets van karamel en banaan. De smaak van gekarameliseerde mout is onmiskenbaar. En heerlijk, het mag gezegd.

De bitterzoete afdronk is relatief krachtig en best rijk te noemen. Ik moet even aan kandijsiroop denken.

Geen halve maaltijd zoals ik al wel eens durf te ervaren bij craft breweries, maar een erg drinkbare, prima gebalanceerde stout.

Geproefd door Mark Dermul op 05-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brambrass
Regio: België
Fles: Brambrass Soon May the Wellerman Come Stout, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 12%

Kandijsiroop

Brambrass is de micro-brouwerij van Bram Nuydts uit Zwevegem. Zelf noemt hij het een gyspy brewery. Zijn stout werd gemaakt van Pale Ale, Dark en Chocolate Malt, bruine haver en kandijsiroop, met Tomahawk hop. De magie vond plaats met New World Strong Ale gist en tot slot werd hij gerijpt op  Weller Bourbon Barrels van de Buffalo Trace Distillery. Echt een biertje naar de hand van mijn goeie vriend Wouter. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat hij me dit flesje in de hand drukte. Hij schenkt gitzwart met amper een kraag; enkel een erg dunne, donkerbruine schuimlaag blijft op deze stout achter.

Heerlijk zoet, volledig volgens verwachting, op kandijsiroop, bourbon en zelfs iets van rum. Er zit zelfs een kruidig randje aan. Heerlijk romig, ook.

Hola, waar is mijn lepel? De eerste slok geeft me al onmiddellijk het gevoel dat ik dit glas kan uitlepelen, zo romig is hij! Lekker snoeperig zoet op kandijsiroop, cuberdons, pure chocolade en een karrenvracht aan karamel met een lekker boozy kantje dat ik aan de bourbonvat toeschrijf. Goh, dit is weer zo’n vloeibaar dessert en dat van eigen bodem. Kudos!

Pas in de finish proef ik ook wat bittere toetsen als van chicorei en tannine van het hout. Maar alles is wel erg mooi in balans.

Heerlijk! Proef hem terwijl je naar het bekende zeemanslied luistert. Aanrader!

Geproefd door Mark Dermul op 31-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Nerdbrewing in collab met Emperor’s Brewery
Regio: Zweden
Fles: Nerdbrewing Brute Force Imperial Stout, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 13.3%

May the Stout be with you!

Het Zweedse Nerdbrewing uit Malmö ontwikkelde deze Imperial Stout in samenwerking met Emperor’s Brewery uit Newbold (UK) en werd Brute Force genoemd. Als Star Wars fan kan ik niet anders dan dit een leuk flesje vinden, toch? Eerder proefde ik al hun Yoda Condition (die ik van mijn makker Wouter kreeg, net als dit flesje) en die vond ik erg leuk. Die zat op 12.5%, deze doet daar nog een schepje bovenop: 13.3%. Op het label, waar overigens de Death Star uit Return of the Jedi op prijkt, lees ik nog dat er zowel gemoute gerst als gemoute tarwe in de mix ging. Hij schenkt zo zwart als de kont van Darth Maul en de schuimkraag met de kleur van de pels van een Ewoks verdwijnt relatief snel, maar laat wel een mooie film op de stout staan.

Koffie, noten, geroosterde kastanjes, koskosnoot, gekarameliseerd witloof, mokka, chocomelk, nougat en flink bittere origine chocolade… Deze neus is bijzonder verleidelijk, net als de Dark Side of the Force.

Hola! Da’s zo stroperig en zoet dat ik even denk dat ik kandijsuiker naar binnen kap – maar dan wel op steroïden. Boozy en snoeperig, een vloeibaar dessert. De chocomelk en koffie keren weer, besprenkeld met kaneel. Midpalate iets van marsepein. Bounty, maar dan in de pure chocolade! Echt waar, de kokostoets is onmiskenbaar. Dit is een kerstbiertje met flink wat midi-chlorians. Ik vind hem zelfs nog iets beter dan de Yoda Condition.

De afdronk is zijn forté – of moet ik nu Force zeggen? – met een prachtige bitterheid van koffie en chicorei, aangevuld met flink wat chocomelk en kokosnoot.

Wow! Als je na een heerlijke maaltijd overweegt om een crème brûlée of een Dame Blanche te bestellen, zorg dat dat je dit biertje er naast kan zetten. May the Stout be with you! Dank je wel, Wouter!

Geproefd door Mark Dermul op 31-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Galea
Regio: België
Fles: Galea Antwerp Barrel Aged, Brandy Vanilla barrels Russian Imperial Stout
Kleur: zwart
ABV: 14%

Moddervet

Galea is een craft brewery uit Brasschaat, nabij Antwerpen, die al een aantal leuke biertjes op de markt heeft gebracht en daarmee zelfs al wat prijzen in de wacht heeft gesleept. Ik proef de Antwerp Barrel Aged, een Russian Imperial Stout die 6 maanden op Brandy Vanilla barrels gelagerd werd en dan gebotteld op een heuse 14% ABV! De mout werd geleverd door Dingemans, het beer werd dan nog aangevuld met geroosterde koffiebonen van Crossroast (ook uit Antwerpen) en dan aangevuld met cacao- en vanillebonen en wat verse kaneel, alvorens dus op die speciale Brandy Vanilla vaten te gaan. Hij schenkt gitzwart met een beige kraag van fijne bellen die lang overeind blijft. Mooi!

Donkerzoete neus op chocolade en vanille, koude koffie en appelmoes. Erg, erg romig! Een toets van aarde. Maak daar gerust modder van. Ik ben nu al verkocht.

Hola! Vol en vet. Moddervet (ziet u wat ik daar deed, Noorderburen?). Zalig zoet (maar ook weer niet te…) en romig op meer van hetzelfde, maar aangevuld met een onmiskenbare toets van Café Noir koekjes en kaneel. Vanille steekt midpalate de kop op en gaat domineren, maar je hoort mij zeker niet klagen, hoor.

De afdronk is lang met een zuurtje en een bittertje. Zo mooi.

Okay, da’s een indrukwekkende stout. Aanrader. Dankjewel voor dit leuke flesje, Benny!

Geproefd door Mark Dermul op 24-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 7 Year Old 2012/2020 Asta Morris, Sherry Butt #AM127, 524 bts
Kleur: oud goud
ABV: 60.0%

Minimaal Maximaal Maritiem

Onlangs liep ik mijn vriend Dieter weer tegen het lijf, op het onvolprezen Spirits in the Sky in Brussel afgelopen november. Hij duwde me een heel pakketje samples in de hand met de uitspraak ‘ge gaat weer huiswerk hebben’. Nou, da’s het soort huiswerk waar ik graag tijd voor vrij maak. Eén van de samples uit het pakketje is deze Caol Ila 2012 van niemand minder dan Zotte Bert in zijn Asta Morris range van enkele jaren terug, toen nog met het gekke kikker-label. Behoudens vergissing is dit de 7^e en voorlaatste Caol Ila die hij bottelde (want in 2022 lanceerde hij nog zijn ‘Asta Ila’). Heeft u trouwens dat ABV opgemerkt?

Nou, op de neus is deze verrassend fruitig en zoet en wat ‘lichter’ dan zijn broertjes op sherry, maar daarom zeker niet minder mooi. Ik hou hier wel van. Ik krijg wat pompelmoes en zelfs ananas, gevolgd door wat gezouten karamel en jute zakken. Iets van diesel en teer, maar ook zachte toetsen van assen en walnoten. Maar minimaal maritiem (oh, wat hou ik toch van alliteraties).

Op smaak is hij meteen erg peaty en krachtig en wordt hij maximaal maritiem. Zout en peper en flink wat warmende rook. Een mooie, medicinale toets laat zich opmerken. Het fruit tekent nog steeds present, maar speelt hier duidelijk tweede viool. De gezouten karamel en iets van Ganda-ham is onmiskenbaar. En heerlijk! Het DNA van het huis primeert en dat doet deugd.

De afdronk duurt een eeuwigheid en brengt een grote glimlach op mijn tronie.

Jammer dat ik die vier jaar geleden gemist heb, want dit is weer zo’n kanjer van Zotte Bert. Dankjewel, Dieter, voor dit heerlijke sample!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 13 Year Old 2008/2022 The Whisky Jury for TastToe, FDC Oloroso Cask Finish, 202 bts
Kleur: vol goud
ABV: 55%

FDC

Niet zo gek lang geleden werd ik enkele samples in de hand gedrukt door mijn makker Rony. Daar zat onder meer deze Caol Ila 2008 bij die exclusief voor TastToe werd gebotteld, een shop uit Boortmeerbeek waar ik al vaker ben gepasseerd. Ik leerde nog dat het vat geselecteerd werd door niemand minder dan The Whisky Jury en dat de malt bovendien 2 jaar werd gefinisht op een oloroso sherryvat van Fernando de Castilla. Er werden uiteindelijk 202 flessen gereleased.

Geweldig aromatische neus op maritieme elementen zoals scheepstouw, visnetten, dieselmotoren, roest en zeewier, maar opgeleukt met enkele – weliswaar subtiele – zoetere toetsen van de sherry.

Op smaak wordt dat prettig verdergezet, maar wel met een kleine trap tegen je tanden. De 55% laat zich in eerste instantie best voelen. Maar eens je speekselklieren de brand wat geblust hebben, word je verblijd met zowel brakke als zoete elementen, waarbij het DNA van het huis zich niet laat wegduwen. Flink maritiem, inderdaad. Stokvis, zeewier, oestersap en zelfs wat olijven en kappertjes. De enige duit die FDC hier in het zakje doet is een zachte toets van honing en een hint van abrikozen. Maar heel subtiel, helemaal niet dominant en precies gebalanceerd.

De afdronk is lang, bevredigend en geeft de sherry uiteindelijk toch de kans om nog even te schitteren. Wow!

Excellente vatkeuze, inderdaad. Als je snel bent kan je misschien nog een fles te pakken krijgen. Ze kost zo’n 135 EUR. Merci, Rony!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 11 Year Old for Tensu Spirits Boutique, A Firkin Original 2023, Marsala cask #SC6AB, 30 bts
Kleur: vol goud
ABV: 48.9%

Haribo²

Nog niet zo gek lang geleden proefde ik mijn eerste release van de Firkin Whisky Company. Dat was een Coal Ila 2010 op een Marsala-vat (nummer SC21), gebotteld op 48.9%. Krijg ik afgelopen weekend toch wel een ander sample in de handen gedrukt door mijn gabber Benny J van een Coal Ila van hetzelfde bedrijf, zustervat SC6AB, eveneens een Marsala-vat, waarvan er slechts 30 flessen werden afgevuld – op exact hetzelfde ABV! – voor de whiskyshop Tensu uit Houthalen-Helchteren. Ik ga er dan ook van uit dat die erg op elkaar zullen gelijken. En dat betekent dat we weer een vloeibaar feestje gaan beleven.

Ja, dit is weer snoeperig zoet en bijzonder mooi. Het verschil zit ‘m voornamelijk in het feit dat hier de sappige abrikozen en Haribo-beertjes domineren en het typische karakter van Caol Ila pas in tweede instantie tevoorschijn komt. Denk wit fruit en citrus, zachte turf en een subtiel zilt randje. In die optiek is het Haribo in het kwadraat.

De body is prima en de malt een uitstekende tweestrijd tussen (erg!) zoet en (erg!) brak. Appels versus zeebries, abrikozen versus zout, honing versus woodsmoke. En wat gaat dat mooi hand in hand. Erg aantrekkelijk, hoewel ik me kan voorstellen dat sommige liefhebbers van het huis deze iets te zoet zullen vinden. Het Marsala-vat was alleszins dominant.

En in de finish, kan ik dat zeker volgen. Die blijft wat mij betreft iets te zoet en verdoezeld nu toch net iets te fel het distilleerderijkarakter. Neemt niet weg dat dit erg lekker blijft.

Ja, het is duidelijk een eeneiige tweeling, hoor. Lekker spul. Mooie selectie van zaakvoerder Wim. Dankjewel, Benny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Islay Single Malt 13 Year Old 2009/2022 ‘Aila Col’ The Whisky Jury, Refill Hogshead Twj-Islay-2009-2, 338 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 56.3%

Regenachtige dag op Islay

In september 2023 organiseerde ik een heuse The Whisky Jury tasting, waarin we maar liefst 8 flesjes van deze gerenommeerde Belgisch bottelaar op een rijtje zetten. Eentje daarvan was deze Aila Col, een Islay Single Malt van 13 jaar oud, gestookt en te slapen gelegd in 2009 en gebotteld in 2022. Nou, het spreekt vanzelf dat dit een Caol Ila is. En hoewel eerder geproefd, stel ik vast dat er nog geen tasting notes gepubliceerd werden op het blog. Dat kan niet, hé… Even rechtzetten.

Een klassieke neus vol maritieme elementen, rotsen in de branding en zachte turf, perfect gebalanceerd met jonge appeltjes en citroensap. Een zachte toets van teer en olie. Een regenachtige dag op Islay. Dit is gewoonweg heerlijk.

Oh, oh, oh… stevig, romig, flink wat vanille en prachtige maritieme toetsen die je transporteren naar het magische eiland aan de westkust van Schotland. Eenvoudig doch mooi gekruid met peper en zout, terwijl de citrustoetsen de overhand nemen. Precies wat ik van Caol Ila verwacht.

De afdronk is lang, intens en perfectly peaty (lees: niet dominerend). Het witte fruit en de kruiden gaan met de aandacht lopen.

Een extreem cleane en erg mooie Caol Ila. Uitstekend!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 10 Year Old 2011/2021 First Cask for WIN Dranken BV, Hogshead
Kleur: vol goud
ABV: 56.2%

Atelier

WIN – oftewel Whisky Import Nederland – selecteert bij tijd en stond een leuk single cask. In 2021 lanceerden ze deze jonge Caol Ila op vatsterkte. Dankzij Robin S, een collega liefhebber, kon ik een sample te pakken krijgen. Hij zei ‘deze moet je proeven, echt goed!’ en ik antwoordde ‘bezorg mij een sample, I’ll be the judge of that’. Grapje. Maar het sample werd bezorgd en dus ga ik aan het proeven.

De neus is verrassend zoet op appelmoes, perzik en boterbabbelaars. Hoewel de zachte turf onmiskenbaar is, speelt hij toch duidelijk tweede viool. Limoen komt flink opzetten na enkele minuten. Assen en een zachte walm van diesel maken het plaatje compleet. Op de neus is dit alvast erg, erg aangenaam.

Hij is lekker olieachtig en mondvullend en offreert in eerste instantie vooral zoet fruit. Appels, perzik, abrikoos en zelfs wat appelsien. Dit wordt gevolgd door stevige toetsen van woodsmoke, brak water en wat houtkrullen, alsof ik in het atelier van een meubelmaker sta. Honing versus turf, het is echt de moeite.

Lang, zoet, peaty, op appels en peren, maar ook wat citrus: dat is de afdronk van deze heerlijke Caol Ila in een notendop.

Let’s face it: er bestaat geen slechte Caol Ila. Robin heeft gelijk, deze is inderdaad echt goed. Dankjewel, makker!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 2010, The Firkin Islay, Marsala Cask #SC21
Kleur: vol goud
ABV: 48.9%

Haribo

De Firkin Whisky Company wordt geleid door Michael Collings. Deze naam doet wellicht niet meteen een belletje rinkelen, maar de man verdient het grootste respect, want hij heeft meer dan 50 jaar ervaring in de whisky business, vooral opgedaan bij Diageo. Ik ga u een paar geheimpjes verklappen over meneer Collilngs: hij is de bedenker van de Johnnie Walker Blue Label, stond mee aan de wieg van de Classic Malts reeks, pionierde met de Johnnie Walker Green Label pure malt en kwam tevens op de proppen met het idee voor de Distillers Editions van de klassiekers… toen hij op pensioen ging… ging hij niet op pensioen. Zijn passie leidde ertoe dat hij de Firkin Whisky Company oprichtte, waarmee hij al menig malt gebotteld heeft. Ik proef vandaag de Firkin Islay, een Caol Ila uit 2010 die op een Marsala vat gerijpt heeft.

Hola, dit is een erg mooie neus. Ik krijg enerzijds de typische toetsen die ik met Caol Ila associeer, zoals wit fruit, citrustoetsen en zachte turf, maar dit wordt prima aangevuld met steak op de BBQ, pruimtabak en sappige abrikozen. Dat laatste moet wel van het Marsala-vat komen, toch?

De malt is relatief licht qua body, maar qua smaak is het een bommetje. Denk zeebries, brak water, appel, maar ook woodsmoke, honing, abrikozen en limoensap. Zelfs een verloren gelopen pomme d’amour, echt waar. En helemaal op de achtergrond zelfs een hint van snoeperige Haribo bears. Dit is apart en erg, erg aantrekkelijk. Ik kan een glimlach van gelukzaligheid niet onderdrukken.

De afdronk gaat echter eerder de umami-kant op. Met een mooie kruidigheid en rokerigheid. De balans is uitstekend.

Wat een leuke Caol Ila, zeg! Het Marsala-vat heeft hier echt een leuke, zoete, snoeperige twist aan gegeven die me helemaal bekoort. Aanrader!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Strathmill
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Strathmill 9 Year Old 2014/2023 IN2Spirit, ex-Caol Ila Hogshead finish #804611B, 119 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 57.2%

Ileach

Eind november 2023 kondigden Tijs en Steven – de jongens achter de West-Vlaamse bottelaar IN2Spirit – hun 9^e en 10^e release aan, wederom een Siamese tweeling. Dit keer hadden ze een Strathmill uit 2014 verdeeld over twee vaten: een refill Oloroso Quarter cask en een voormalig Caol Ila hogshead. Tja, we kunnen niet anders dan die tegenover elkaar zetten, natuurlijk. Eindigen doen we met de malt gefinisht op het voormalige Caol Ila vat.

De invloed van het geturfde vat mag op de neus niet onderschat worden. Hij overstemt het karakter van de Strathmill gedeeltelijk en offreert stokvis, appels, zeewier, witte chocolade, mirabellen, banaan en touw… en het werkt erg goed! Dit is een bijzonder aangename neus.

Op smaak komt hij toch wel stevig binnen. Ik hap even naar adem! De smaak is een prima verderzetting van de neus, maar de maritieme toetsen van Caol Ila overstemmen nu toch wel compleet het eerder zachte karakter van Strathmill. Ik weet niet of het fair is om zeggen, maar aangezien ik Caol Ila stukken boeiender vind dat Strathmill, is het in dit geval zeker geen straf. Sterker nog, dit is lekker en blind zou ik eerder aan mijn favoriete Ileach gedacht hebben…

De afdronk is middellang, iets minder maritiem dan verwacht na die smaak. En er zit een vuil kantje aan, moet ik zeggen. Iets wat me een beetje doet denken aan… euh… poetsmiddel? Het is gelukkig niet dominant. Dat is het Caol Ila vat dan weer wel.

Deze Strathmill kon weggeblend worden in de J&B blend of op een ander vaatje gestoken worden ter experiment. Dankjewel, IN2Spirit, om die challenge aan te gaan. Dit was een mooie smaaksensatie. Reken op 97 EUR, net iets meer dan zijn oloroso-broertje, maar hij zit dan ook iets hoger in alcohol. En hij is nog lekker ook!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).