WhivieBlog

Brouwerij: Bosteels
Regio: België
Fles: Tripel Karmeliet Grand Cru, 75cl
Kleur: goud
ABV: 9.4%

Vier Granen

In november 2023 kondigde Bosteels een Grand Cru editie van haar populaire Tripel Karmeliet aan. Je kon ze enkel online bestellen – en slechts 3 flessen per klant – en dat duurde niet erg lang. Ze waren in een oogwenk uitverkocht. Gelukkig kon ik drie flesjes bemachtigen, waarvan ik er eentje cadeau deed aan een vriend, eentje in de kelder aan de kant zette voor (veel) later en eentje vandaag open getrokken heb. In plaats van drie werden voor deze Grand Cru vier verschillende graansoorten werden gebruikt in de productie: gerst, tarwe, haver en rogge. Bovendien rijpte hier bier op eikenhouten vaten. Het schenkt goudkleurig met een spierwitte kraag van minuscule belletjes. Hij blijft lang staan. Dat ziet er erg smakelijk uit!

De neus is een lekker complexe combinatie van graan en fruit. Denk appels en banaan versus moutsuiker en een zachte kruidigheid die ik aan de rogge toeschrijf (en wellicht ook afkomstig van het eiken vat). Het verschil met de klassieke Tripel Karmeliet (op 8.4%) is niet bijster groot, maar voldoende om deze als complexer te omschrijven.

Mijn god, wat is dit verfrissend en lekker, zeg! Rijkelijk rond en best pittig. Dit is een eetlustopwekker, als u het mij vraagt. Nu krijg ik appel en appelsien, groene banaan en flink wat graan. Ook de haver laat zich echt opmerken. En dankzij een flinke carbonatie danst hij letterlijk op de tong. Heerlijk!

Hoewel de afdronk maar middellang is, blijft hij pittig en tintelend en bijzonder bevredigend. Ik kan haast niet wachten om een tweede slok te nemen. Da’s altijd een goed teken!

Wat een heerlijke doordrinker. Ik kan niet beloven dat die derde fles lang in de kelder gaat overleven…

Geproefd door Mark Dermul op 17-02-2024

Brouwerij: Moortgat
Regio: België
Fles: Duvel Barrel Aged Batch 8, Brasil Rhum Rum Edition
Kleur: brons
ABV: 11%

Cachaça

Voor de 8^e batch van de Duvel Barrel Aged zocht meesterbrouwer Cédric Heymans zijn heil in Braziliaanse rhum vaten, wat zoveel betekent als vaten waarop eerder cachaça rijpte. Cachaça wordt gestookt uit het sap van suikerriet en is dus de Braziliaanse variant op rum. Stijn Hiers kan je er alles over vertellen. Niet minder dan 446 vaten van Minas Gerais uit het zuidoosten van Brazilië werden naar de kelders van de Moortgat brouwerij gebracht en afgevuld met hun Duvel bier dat er maar liefst 8 maanden op te slapen werd gelegd. Hij schenkt bronskleurig met een beige kraag met piepkleine belletjes die lang standhouden. Ziet er best smakelijk uit.

De neus is erg aangenaam. Zoet op tropische vruchten in een stoofpotjes met een flinke dosis vanille. Karamel tekent ook present. Er verschijnt zelfs iets van wat me aan melkchocolade met praliné-vulling doet denken. Mooi!

Op smaak levert hij zelfs nog meer dan op de neus, hoera! Ja, deze is echt lekker (sorry, maar dat werd tijd!). Tropisch fruit (ananas, perzik, mango, papaya) in combinatie met hazelnoten en toffee, opgesmukt met kruidnagel. Ook hier verschijnt een mooie, heldere toets van karamel. En de 11% laat zich eerlijke gezegd best wel voelen. Dat zorgt voor een mooie warmte in de mond, als u begrijpt wat ik bedoel.

De middellange finish evolueert van zoet naar zoetzuur, maar zonder over de top te gaan.

De meest boozy van alle batches, naar mijn mening, maar na de vier eerste op bourbonvaten wel mijn favoriet van de reeks. Een verademing om nog eens een lekkere barrel aged Duvel te drinken na de twee mindere goden uit Dublin.

Geproefd door Mark Dermul op 14-02-2024

Brouwerij: Moortgat
Regio: België
Fles: Duvel Barrel Aged Batch 6, Jamaican Rum Edition, 101.325 bts
Kleur: koper
ABV: 11%

Jamaica

Precies een jaar geleden proefde ik Batch 7 – op Teeling vaten en een tegenvaller, moet ik bekennen – maar ik was er nog niet toe gekomen om die van het jaar voordien te proeven. Die heb ik nu uit de kelder van onder het stof gehaald. Het betreft een Duvel die rijpte op Jamaicaanse rumvaten – niet minder dan 390 barrels, samen goed voor 101.325 flessen – en gebotteld werd op 11%. Hij schenkt koperkleurig met een witte kraag die al snel wegtrekt en een film van zo’n 3ml op het bier laat staan.

Hoewel de toetsen van honing en karamel, gedroogde perzik en kruiden domineren, is Duvel toch nog netjes herkenbaar op de neus. Dat vind ik een grote plus. Ook wat eikenhout is waarneembaar. Dit is (gelukkig weer) een erg aangename neus.

Op smaak tekent Duvel alweer present, maar zijn de rum-toetsen iets prominenter. Het resulteert in een volle smaak, zoet en zoetzuur, eikenhout en gedroogd fruit. Hint van vanille en rum (doh!), hoewel ik moet bekennen dat ik hem een tikkeltje funky had verwacht (het is immers Jamaica), maar dat is niet echt het geval. Mooie balans, dat wel.

De afdronk is verrassend kort, relatief alcoholisch, maar niet onaardig.

Ja, lekker. Dat doet me goesting krijgen om ook Batch 8 – op Braziliaanse rumvaten (Cachaça dus) – aan de lippen te zetten. Laat die nu toevallig (nope) ook in de kelder staan.

Geproefd door Mark Dermul op 09-01-2024

Brouwerij: Sierra Nevada Brewing Co.
Regio: USA
Fles: Sierra Nevada Brewing Hazy Little Thing IPA
Kleur: blond
ABV: 6.7%

Dennenhars

Ken Grossman begon zelf te brouwen in 1980 en opende niet veel later The Home Brew Shop in Chico, California – waar nu de Sierra Nevada Brewing Company staat, een heuse brouwerij. Een tweede – met dezelfde naam – is te vinden aan de andere kant van de States, namelijk in Mills River, North Carolina. De naam is afkomstig van Ken’s meest geliefde vakantiebestemming. Ze hebben ondertussen een erg uitgebreide range aan bieren en dit is er zo eentje, meegebracht uit de States door mijn goeie vriend John. De Hazy Little Thing schenkt, zoals de naam doet vermoeden, bijzonder troebel – want ongefilterd – maar met een mooie spierwitte kraag.

Op de neus krijg ik hints van tropisch fruit (pompelmoes en ananas) en dennenhars. Vooral dat laatste, zelfs, wat ik een beetje verrassend vind.

Dat zet zich mooi door op smaak, die vol en sappig is, met een intens hopkarakter. Flink wat bitterheid, zonder agressief te worden, waardoor dit gevaarlijk vlot naar binnen gaat. Maar… het moet gezegd: hij is niet zo heel erg smaakvol. Het is allemaal wat aan de lichte kant. Een beetje ijl, zeg maar, zoals de lucht op de toppen van de Sierra Nevada.

De afdronk is fris en zacht drogend met nog een hint van pompelmoes.

Frisse doordrinker die blijkbaar ook in onze contreien te vinden is, maar ik moet bekennen dat ik interessantere IPA’s kan kopen bij ons. Thanks again, John!

Geproefd door Mark Dermul op 07-01-2024

Brouwerij: Devils Backbone Brewery Company
Regio: USA
Fles: Devils Backbone Heavenly Trip Juicy IPA
Kleur: goudblond
ABV: 7%

Licht

Kom, we doen er nog eentje van de Amerikaanse Devils Backbone Brewery Company, met dank aan mijn Amerikaanse vriend John. Voor deze IPA werd gebruik gemaakt van de mouten Pilsner, Golden Naked Oats, Carahell, Acidulated Malt en Carafa Special 2, terwijl de hoppen van dienst Simcoe, Hallertau Blanc, Citra en Mosaic zijn. De naam doet vermoeden dat we een smaakbommetje gepresenteerd gaan krijgen. Deze Heavenly Trip Juicy IPA zit op 7% ABV en schenkt goudblond met een witte kraag die relatief snel oplost.

De neus is een feest! Allerhande tropisch fruit met perzik, ananas en mango op kop, gevolgd door toetsen van banaan, abrikoos en kruisbes. Een zachte hint van honing en karamel maken hem verrassend zoet. Dit is plezant.

Goeie carbonatie, waardoor hij een tikkeltje danst op de tong. De body is verfrissend licht. Op smaak is het iets minder tropisch dan op de neus en krijg ik iets van Ice Tea, gevolgd door een snoeperige toets die me aan Supermanlogos doet denken. Tja, da’s de smaak van abrikozen en suiker, hé, Mark. Inderdaad, ik weet het. My bad. Net een tikkeltje te licht om echt te bekoren.

Afdronk? Welke afdronk? Dit is weg voor je het weet, zo licht is deze IPA.

De body is net wat te licht om deze memorabel te noemen, maar qua smaak zit het wel goed. Thanks, John!

Geproefd door Mark Dermul op 06-01-2024

Brouwerij: Devils Backbone Brewery Company
Regio: USA
Fles: Devils Backbone 16 Point Imperial IPA
Kleur: amber
ABV: 9.2%

Buck Tradition

Deze Imperial IPA van Devils Backbone heeft een ABV van maar liefst 9.2%. Hij kreeg de naam 16 Point Imperial IPA mee, wederom in de ‘Buck Tradition’ van de jagers in Virginia. Immers, een hertebok met een gewei van 16 punten wordt een Imperial Stag genoemd (ter vergelijking (en totaal naast de kwestie): een hert met 12 punten wordt een Royal Stag genoemd, eentje met meer dan 16 een Monarch). Terug naar het bier? Voor deze IPA, die voor het eerst op de markt kwam in 2015, werd gewerkt met de mouten Pilsner, Maris Otter, CaraRed, Torrified Wheat en Carafa II, terwijl de hoppen van dienst de volgende zijn: Cascade, Bravo, Citra, Columbus, Centennial, Simco en Beta Aroma Extract. Deze Imperial IPA schenkt amberkleurig met een statige, spierwitte kraag die heel de tasting overeind blijft.

Hola, deze neus is een pak fruitiger van de 8 Points IPA met toetsen van overrijp citrusfruit (citroen en appelsien), maar ook ananas en zelfs een hint van mango. Een mooi zoetje als van karamel verschijnt bijna onmiddellijk. Overheerlijk in deze stijl.

Op smaak komen de toetsen van het fruit weer, alsook de karamel, maar het zijn de ietwat waxy toetsen van dennensap en de zachte bitterheid van de hop die van dit bier wel een specialleke maken. Ja, toegegeven, je proeft wel dat deze relatief hoog in alcohol zit, maar storen doet het zeker niet. Dankzij een gemiddelde carbonatie en een volle body, glijdt deze vlotjes over de smaakpapillen.

De afdronk is relatief lang – voor een IPA – met een mooi bittertje van de hoppen, maar wederom met een flink moutig hart.

De grote broer van de 8 Point IPA, dankzij de toevoeging van meer hop. Hartelijk dank, John!

Geproefd door Mark Dermul op 06-01-2024

Brouwerij: Devils Backbone Brewery Company
Regio: USA
Fles: Devils Backbone 8 Point American IPA
Kleur: goud
ABV: 6.2%

Virginia

Devils Backbone Brewery Company werd in 2008 opgericht in Lexington, Virginia, USA. Nadat oprichters Steve en Heidi Crandall voor het eerst een German Weisse probeerden in een pub in de Zwitserse Alpen wisten ze dat ze dit soort bier zelf wilden gaan maken. Ze noemden hun brouwerij Devils Backbone naar de berg op een uurtje naar het noorden van waar de brouwerij werd neergepoot. Ondertussen hebben ze uiteraard al een hele range biertjes (ze werden immers in 2016 overgenomen door de reus Anheuser-Busch), maar hun allereerste en nog steeds het vlaggenschip van het bedrijf is deze 8 Point American IPA. Hij werd gebrouwen met de volgende moutsoorten: Pilsner, Vienna, CaraStan, Torrified Wheat en Black Malt. De hoppen van dienst zijn Simcoe, Centennial, Comet, Amarillo en Citra. De IPA schenkt goudkleurig met een mooie, spierwitte kraag.

De neus is heerlijk fris en fruitig met flink wat citrus en een lichte, zoetzure toets als van frambozen. Nog een mooie moutige toets met hints van steenfruit. Dit is erg goed en uitnodigend.

Op smaak is hij verrassend droog – als u begrijpt wat ik bedoel – met een mooie bitterheid van de hoppen, die de fruitigheid mooi tegengas geeft, waardoor een prima balans bereikt wordt. De carbonatie is van dien aard dat deze IPA gevaarlijk vlot binnen gaat.

In de afdronk is de bitterheid iets meer uitgesproken dan de fruitige toetsen, maar het moutige hart blijft stevig kloppen.

Ik hou meer van een iets bitterder IPA, maar dit is ook heel erg aangenaam De naam 8 Point verwijst naar een hert met een achtpuntig gewei dat zich nabij de brouwerij ophoudt. Vandaar ook de ‘Buck Tradition’ vermelding op het blik. Met dank aan mijn Amerikaanse vriend John die dit blikje voor me meebracht uit de States. Cheers, John!

Geproefd door Mark Dermul op 06-01-2024

Brouwerij: Brouwerij Anders
Regio: België
Fles: Tornado ’67, 33cl
Kleur: Blond
ABV: 6.5%

Niet Weggeblazen

Brouwerij Anders uit Halen is een plek waar je zelf een bier op maat kan laten maken, al vanaf 40 hectoliter. Dimitri Hermans van restaurant Tine’s Stoof uit Malle gaf hen opdracht de Tornado ’67 te brouwen naar zijn recept. Het bier werd ontworpen ter nagedachtenis aan de tornado die Oostmalle in 1967 trof (maar gek genoeg was hij niet welkom met zijn bier in 2017, toen de gemeente het ‘Weggeblazen Feest’ organiseerde. Ik zelf leerde het bier pas kennen toen MEUG zijn Carter’s Jenever op de markt bracht. Want toen Dimitri door Corona plots met flink wat van zijn Tornado ’67 bleef zitten, kieperde hij het bier niet weg, maar gaf het een tweede leven door het af te stoken tot jenever. Soit, terug naar het frisse, blonde bier. Het schenkt goudblond met een mooie, spierwitte kraag die lang blijft staan.

Frisse neus op jonge appeltjes en gerst met een zoetje als van moutsuikers. Eenvoudiger kan bijna niet, maar eenvoud siert. Het hebben immers een lager in het glas.

De eerste slok brengt amper iets teweeg, zo licht is het. Vanaf de tweede slok krijg ik zachte toetsen van pompelmoes, maar weinig meer. Een erg zacht bittertje volgt nog.

De afdronk is moutig en kort.

Hier ben ik nu niet bepaald onmiddellijk van weggeblazen (ziet u wat ik daar deed?), maar het is wel een frisse wegdrinker. Ik kan me echter wel goed voorstellen dat het prima past bij enkele gerechtjes die Dimitri en Tine uit hun keuken toveren. Het is trouwens het huisbiertje van Tine’s Stoof, dus ga het daar zeker eens proeven en doe ze dan ineens de groeten. Met dank aan Jeroen Van Dijck voor het flesje.

Geproefd door Mark Dermul op 05-01-2024

Brouwerij: Pater Pitte
Regio: België
Fles: Stoute Pitte Donkerbruin, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 8.0%

To Stout or not to Stout

Dit flesje kreeg ik cadeau van Emmely en Inés, twee collega’s uit West-Vlaanderen die vriendinnen geworden zijn. We komen zo’n drie keer per jaar samen. Dan wordt er wel al eens iets leuks overhandigd. Zo ook deze Stoute Pitte, afkomstig van brouwerij Pater Pitte uit Langemark (hoewel gebrouwen bij Belgian Contract Brewers in Menen). Ik vind de naam echter een tikkeltje misleidend, want het is geen stout, ook al heeft het bier de opbouw van een stout. Het is een donkerbruin bier op 8%, gebrouwen met vier moutsoorten. Dat gezegd zijnde heeft het wel de looks van een stout, hoor, dus misschien ben ik te hard in mijn oordeel.

Heerlijk donkerzoete aroma’s die ik wel degelijk met stout associeer, zoals donkere chocolade, gebrande mout, koffie en karamel. Maar ook een hint van rood fruit en een beetje woodsmoke.

Hij is erg romig, bijna stroperig, op de tong. Kandijsiroop! Koffie en chicorei spelen hier tweede viool, dit is één en al kandijsiroop. Het rode fruit maakt op smaak geen schijn van een kans. Maar het mag gezegd: dit is ronduit heerlijk! To Stout or not to Stout? To Stout! De licht gebrande toetsen keren vanaf de tweede slok weer. Ik krijg weer chocolade vanaf de derde slok. Goed gerief!

De afdronk is lang, romig, donkerzoet en erg bevredigend. Café Noir koekjes op het sterfbed.

Aanrader! Ik begin stilaan te denken dat stout mijn favoriete bierstijl aan het worden is. IPA in de lente en de zomer, stout in de herfst en de winter. Klink logisch, toch? Naast deze Stoute Pitte bestaan er nog de Pater Pitte Blond (goudblonde tripel), Rosse Pitte (amberkleurige Pale Ale), Fitte Pitte (alcoholvrij).

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2023

Brouwerij: Pater Pitte
Regio: België
Fles: Pater Pitte Blond, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 8.2%

Langemark

Ik heb het goeie fortuin een prima band opgebouwd te hebben met een aantal collega’s en twee daarvan – Emmely en Inés – spreken drie keer per jaar met mij af om eens gezellig te gaan eten en bij te praten. We zitten immers ondertussen alle drie op een andere werkplek. De locatie om te gaan dineren wisselt elke keer en wanneer het mijn beurt is om gastheer te spelen voor het aperitief en een leuk restaurant te kiezen, zakken de dames af naar Gent. We kennen alle drie onze wereld, natuurlijk, dus ze komen nooit met lege handen af. En wetende dat ik wel een biertje lust (I’m the king of understatement!) slagen ze er altijd wel in iets leuks uit hun streek mee te brengen. De laatste keer brachten ze deze tripel Pater Pitte Blond mee, het allereerste bier dat de brouwerij uit het Westvlaamse Langemark op de markt bracht. Daarmee is de cirkel mooi rond, want de brouwer – Hans Vandeputte – studeerde mouterij en brouwerij in Gent. Sinds 2016 is Pater Pitte beschikbaar voor het grote publiek. Het bier schenkt goudblond met flink wat carbonatie en heeft een spierwitte kraag van kleine belletjes die lang blijft staan. De kleine gistvlokjes die ik nog ontwaar neem ik voor lief.

Frisse neus op zoete mout, bittere hop en iets wat me aan een koeienstal doet denken (zonder dat het een off-note is). Zacht kruidig en herbaal, ook.

Op smaak is het relatief romig en zacht, waarbij de kruidige toets de boventoon voert bij de eerste slok, maar dan snel wegdeemstert en het bier verrassend zoet maakt. Maar ook hier is die herbale toets dominant. Aangenaam hoparoma, dat zeker wel. Balans wordt bereikt, wat ik prettig vind. Nadeel van deze Pater Pitte Blond: die gaat echt veeeeeel te makkelijk naar binnen.

De afdronk is in alle eerlijkheid wat aan de korte kant en een tikkeltje te zoet naar mijn gading. Dat lossen we op door gewoon nog een slok te nemen, toch?

Eenvoudige tripel, zoveel is zeker, maar soms denk ik less is more. Ik moet misschien wel aanvullen dat, door de grote vraag, het brouwen ondertussen werd uitbesteed aan BCB (Belgian Contract Brewers, voorheen Eutropius) uit Menen.

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2023

Brouwerij: Guilty Monkey
Regio: Nederland
Fles: Guilty Monkey Rum Barrel Aged Beer, 330ml
Kleur: roestbruin
ABV: 10%

Plantation

Guilty Monkey – wat een fantastische naam! – is een craft brouwerij uit Nijmegen, Nederland. Opgericht door Oscar Heijnen – op zijn 50^e, nota bene – op 16 februari 2021, dus lang is hij nog niet bezig, maar toch hebben ze al aardig wat biertjes op de markt. Zo is er de Witte Aap, Blonde Aap, IPA en NEIPA Aap, Tripel Aap en Barley Aap, maar wij konden de hand leggen op een specialleke: de Guilty Monkey Rum Barrel Aged, een barley wine die – zoals de naam al aangeeft – 12 maaden lang op een rumvat werd gerijpt (eentje van Plantation, by the way). Bij het schenken maak ik me onmiddellijk wat zorgen omdat hij roestbruin schenkt (tot daar aan toe) en er absoluut geen kraagvorming plaatsvindt… Toegegeven, da’s eigen aan de stijl barley wine, maar toch.

Op de neus is hij zwaar, maar aangenaam zoet op kersen, rozijnen en frambozen. Er volgt nog wat kandijsuiker en chicorei. Dit valt me al beter mee dan verwacht, dus kijk…

Op smaak is het eerder flets, moet ik zeggen. Ik had me aan een romiger bier verwacht, maar deze is bijna waterachtig. De smaak valt nochtans mee op snoeperige toetsen van kersen, rozijnen, frambozen en zelfs een hint van melkchocolade met stukjes rood fruit in. De toetsen van de rum zijn echter wat te subtiel naar mijn gading. Het feit dat de carbonatie in dit bier zo laag is, maakt het me moeilijk om hier echt van te genieten. Jammer.

De afdronk is relatief kort (hey, het is en blijft wel een biertje, natuurlijk) en mierzoet, maar net als de rest van het bier absoluut niet complex.

Tja… het label is geweldig, het kleurtje valt zeker niet tegen, maar ik ben toch wat underwhelmed van deze schuldige aap.

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2023

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Puppet Master, West Coast IPA, 440ml
Kleur: blond
ABV: 6.5%

Democracy for Dummies

Voor mijn tiende ontmoeting met deze Schotse, eigenzinnige en ondertussen bijzonder grote brouwerij, geniet ik van de BrewDog Puppet Master, een West Coast IPA. Het verschil met een klassieke IPA is dat bij deze Amerikaanse variant gebruikt wordt gemaakt van een dubbele portie hoppen (in dit geval Columbus, Citra, Simcoe en Azacca), waardoor er flink wat citrus en dennenappels verschijnen. Hij schenkt een troebel blond met een mooie witte kraag die heel lang overeind blijft.

Heerlijk frisse neus op citroen, hars en vooral pompelmoes. Nog wat zoete mout op de achtergrond, maar dit is vooral erg fruitig met een mooi, licht bittertje. Ik kan me amper bedwingen om een flinke slok te nemen.

Op smaak kan hij de belofte van de neus niet helemaal waarmaken, helaas. Lekker, versta me niet verkeerd, maar een pak minder intens dat de neus aankondigde. Het bittertje is netjes (de pit van een pompelmoes, zeg maar), maar de fruitigheid is wat underwhelming. De hint van citrusfruit en ook wat steenfruit (vooral perzik, dan) is erg zacht en je moet er wat naar zoeken.

De finish is dan weer best aangenaam, met een mooie balans tussen het zoete fruit enerzijds en een hoppig bittertje anderzijds.

Democracy for Dummies, staat er nog op het blik te lezen. Dat is een knipoog naar de naam van het bier, natuurlijk, maar verder heeft het voor mij weinig betekenis. Bedankt, Rik, voor dit aangename biertje.

Geproefd door Mark Dermul op 20-10-2023

Brouwerij: Grimbergen Microbrouwerij
Regio: België
Fles: Grimbergen Astrum Pale Ale Microbrew #3, 33cl
Kleur: amber
ABV: 6%

Fazant

Het derde en laatste biertje van de microbrouwerij aan de abdij van Grimbergen – geopend in 2019 – is deze Astrum Pale Ale op 6%, die gebrouwen werd met Vlaamse hoppen, maar ook met Galaxy hop uit Australië, voor het eerst gekweekt in 1994. Hij schenkt amberkleurig met een mooie, witte kraag met die lekker lang blijft staan en het bier een aantrekkelijk uiterlijk geeft.

Heerlijk soepele neus op tropisch fruit (dank u, Galaxy hop) dat doet denken aan sinaasappel, kruisbes, passievrucht en papaja. Maar hij heeft ook iets aantrekkelijk kruidigs, moet ik zeggen. Dit is een uitstekende neus!

Dit gaat gevaarlijk vlot naar binnen, moet ik zeggen. Verfrissend en dartel op de tong met wederom die toetsen van tropische vruchten, aangevuld met zoete mout, zachte kruiden en een perfect bittertje dat voor een prima balans zorgt.

Frisse afdronk op zoete mout en zachte kruiden.

Zonder enige twijfel mijn favoriet van de drie innovatieve brouwsels. Hij paste prima bij mijn hoofdgerecht van fazant met kroketjes. Santé, Marc D, voor dit leuke eindejaarsgeschenk.

Geproefd door Mark Dermul op 31-12-2023

Brouwerij: Grimbergen Microbrouwerij
Regio: België
Fles: Grimbergen Ignis Quadruple Microbrew#2, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 10%

Weeïg

Ter gelegenheid van de opening van de nieuwe microbrouwerij aan de abdij van Grimbergen – we schrijven 2019 – werden drie innovatieve biertjes gebrouwen. Dit is er zo eentje: de Grimbergen Ignis Quadruple op 10%, die gebrouwen werd met op beukenhout gerookte mout. Hij schenkt een licht bruin met een witte kraag die erg snel gaat liggen.

De neus is een tikkeltje weeïg op zoete, zacht gerookte mout met rozijnen, pruimen en vijgen op de achtergrond. Hij heeft iets zoetzuurs waar ik even aan moet wennen.

De smaak is oké, maar niet top, in alle eerlijkheid. Een tikkeltje te zuur en met een toets die me aan iets van metaal of zelfs bloed doet denken. Midpalate verschijnt een bittertje als van pompelmoes, maar dat weeïge dat ik al op de neus had, keert op smaak weer. Jammer, maar dit is niet meteen mijn ding.

De afdronk is zacht en (te) zoet.

Desalniettemin een welverdiende dank u aan mijn vriend Marc D, die me de drie flesjes cadeau deed.

Geproefd door Mark Dermul op 31-12-2023

Brouwerij: Grimbergen Microbrouwerij
Regio: België
Fles: Grimbergen Magnum Opus Brut Beer Microbrew#1, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 8%

Lotte

De Heilige Norbertus bouwde in 1128 een abdij voor de kloosterorde der Norbertijnen in de Brabantse gemeente Grimbergen. De abdij werd in de loop van de geschiedenis meermaals verwoest. En met het uitbreken van de Franse Revolutie verdween niet alleen het klooster, maar ook de brouwerij. De Grimbergen Dubbel en Tripel werden vanaf 1958 gecommercialiseerd. De productie wordt al lange tijd uitbesteed aan de brouwerij Alken-Maes en sinds 1997 wordt een gedeelte van de abdij gebruikt als abdijbiermuseum, maar in 2019 werd op de plek waar ooit de oude brouwerij stond een nieuwe microbrouwerij opgericht. Ter gelegenheid hiervan werden drie biertjes gelanceerd: Magnus Opus Brut Beer, Ignis Quadruple en de Astrum Pale Ale. We zetten ze graag even op een rijtje en beginnen met de Magnus Opus Brut Beert, die goudblond schenkt met een witte kraag (die relatief snel gaat liggen).

Frisse en bijzonder zoete neus op appels en sappige peren met een ondertoon van vanille.

Op smaak is hij minstens even fris en wordt het witte fruit dat ik al op de neus ontwaarde, aangevuld met milde toetsen van appelsiensap. Zoete mout maakt het plaatje compleet.

Van een afdronk is hier amper sprake, moet ik bekennen.

Elegante en vlotte doordrinker, die prima paste bij mijn voorgerecht van lotte in roomsaus. Bedankt, Marc!

Geproefd door Mark Dermul op 31-12-2023

Telkens wanneer mijn Amerikaanse vriend John op bezoek komt, brengt hij een flesje mee, iets waarvan ik telkens zeg dat hij dat niet zou moeten doen, maar iets waarvan ik toch telkens blij ben dat hij het gedaan heeft. Zo bracht hij tijdens zijn laatste reis deze Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend mee, op de kop getikt in Japan. Nu, de Malts Blend is dan uiteraard een blended malt, die in dit geval werd samengesteld door Chivas’ master blender Sandy Hyslop, met niet minder dan 21 malts die bovendien allemaal minstens 21 jaar gerijpt hebben en uit alle verschillende whisky regio’s afkomstig zijn. Boeiend!

Bottelaar: Chivas Brothers
Regio: Schotland
Fles: Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend, b. 2019
Kleur: koper
ABV: 40%

Boeiend

Telkens wanneer mijn Amerikaanse vriend John op bezoek komt, brengt hij een flesje mee, iets waarvan ik telkens zeg dat hij dat niet zou moeten doen, maar iets waarvan ik toch telkens blij ben dat hij het gedaan heeft. Zo bracht hij tijdens zijn laatste reis deze Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend mee, op de kop getikt in Japan. Nu, de Malts Blend is dan uiteraard een blended malt, die in dit geval werd samengesteld door Chivas’ master blender Sandy Hyslop, met niet minder dan 21 malts die bovendien allemaal minstens 21 jaar gerijpt hebben en uit alle verschillende whisky regio’s afkomstig zijn. Boeiend!

Delicate en zacht rokerige neus op zoet, overrijp fruit, zachte kruiden en waxy toetsen met slechts een hint van eikenhout. Dat fruit vertaalt zich naar sultanas, perzik en appels, gul besprenkeld met honing. Deze neus is eigenlijk uitstekend, no two ways about it.

De body is prima. Licht, doch waxy, met een mooie balans tussen de zoete toetsen van het fruit, de drogende tannine van het hout en de kruiden. Perzik en sultanas keren weer, aangevuld met iets van noten en honing. Mooie balans, hoor. Maar net iets minder complex dan de neus beloofde.

De afdronk is middellang met een hint van rook en zachte tannine. Licht drogend, dus. Maar wel mooi.

Wie zei ook alweer dat enkel single malts echt goed konden zijn? It wasn’t me. Ik heb slechts 2 puntjes van kritiek. Ten eerste hou ik niet van dit type karaf, maar da’s natuurlijk heel persoonlijk. Ik vind het jammer dat ik de inhoud niet kan zien. En ten tweede: dit was wellicht een 90+ whisky indien hij was gebotteld op 46% of meer. Maar afgezien daarvan: wat een mooie whisky, zeg!

 87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Royal Brackla
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Royal Brackla 12 Year Old 2010/2022 Signatory Vintage, The Un-Chillfiltered Collection – Cask Strength for Whiskyworld Massen, first fill bourbon barrel #307496, 192 bts
Kleur: goud
ABV: 56.3%

Zeventien

De Brackla Distillery ligt op de grens tussen de Speyside en de Highlands, vlakbij Cawdor Castle, bekend van Shakespeare’s drama Macbeth. In het glas zit een 12-jarige die enkele jaren geleden gebotteld werd door Signatory in hun bekende Un-Chillfiltered Collection, speciaal voor Whiskyworld Massen in Luxemburg. Ik kreeg een sample in de handen gestopt door mijn goeie vriend Benny J. Met meer dan 7500 tasting notes op mijn blog, ben ik verrast dat dit nog maar mijn 17^e Brackla is, eerlijk gezegd.

Lentefrisse neus op wit fruit, honing en mirabellen. Tikkeltje snoeperig, verre van onaardig. Dat gezegd zijnde, ook niet meteen een hoogvlieger. Gewoon een prima neus die aan de lente doet denken.

Oh! Op smaak is het wel stukken beter, moet ik zeggen. Krachtig, fruitig, helder, uitnodigend op appels en peren, noten, flink wat honing, sultanas, zoete mout, perzik en bijenwas. Dit is veel boeiender dan de neus deed vermoeden.

De afdronk is lekker lang, kruidig, snoeperig zoet en erg bevredigend.

Ja, ja, de neus was slechts een kleine introductie tot deze erg krachtige en mooie Royal Brackla. Een sluipschutter als u het mij vraagt. En dan te bedenken dat je dit voor minder dan 70 EUR kan kopen, nog steeds. Heerlijk. Dankjewel, Benny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Giboin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Giboin 2003 Fins Bois for Passion for Whisky, Fût #602, 120 bts
Kleur: brons
ABV: 46.5%

Terroir

Afgelopen zomer maakte ik voor het eerst kennis met Giboin, een producent van pineau en cognac uit Chèvres-Richemont – de 9^e generatie al, want bezig sinds 1830. Deze keer hebben we een 20-jarige in het glas van een single cask gebotteld voor de Nederlandse shop Passion for Whisky. Het terroir van deze cognac is Fin Bois, ten noorden van de stad Cognac (waar ik deze zomer weer naartoe trek).

Intens fruitig op pomelo, abrikozenconfituur, sappige nectarines en een verloren gelopen goudbes. Iets van pijnboompitten en geroosterde pindas. Daaronder zit nog een mooie streepje snuiftabak en iets van gekonfijte appelsienschillen. Hij heeft ook een mooi floraal parfum, wat erg aangenaam overkomt. Als je hem bovendien even laat ademen verschijnt er zelfs een eerste hint van rancio. Hier is verrassend veel aan de gang.

De body is lekker waxy, wat deze cognac onmiddellijk flink wat gewicht geeft, als u begrijpt wat ik bedoel. En tegelijkertijd wordt mijn tong helemaal ingepalmd door een prachtige kruidigheid – op het randje van pikant – alvorens de zoete trekjes van het fruit de boel komen verzachten. Denk pruimen, vijgen en bloedappelsien. Hemels !

De afdronk is langer dan Ik had gehoopt. Donkerzoet en bevredigend!

Dit is een erg mooie vatkeuze van Passion for Whisky en het feit dat de cognac gebotteld werd op 46.5% zorgt ervoor dat het terroir zeer mooi tot uiting komt. Verkrijgbaar bij Stefan Van Der Boog en Michel Doove via deze link. Niet eens 80 EUR.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: The Lost Explorer
Regio: Mexico
Fles: The Lost Explorer 12 Year Old Salmiana
Kleur: clear
ABV: 42%

Salmiana

Mezcal… ik heb het nooit een makkelijke druppel gevonden, maar ontdek graag nieuwe smaken, dus toen Timon mij een paar weken geleden benaderde met drie mezcals van het huis The Lost Explorer was ik er als de kippen bij om samples te sprokkelen. Timon had drie flessen mee van dit huis: een 8-jarige Espadin, een 10-jarige Tobala en een 12-jarige Salmiana. Ik zet ze graag alle drie even op een rijtje, eindigend met de oudste, geproduceerd van de agave Salmiana van 12 jaar oud. Deze agave staat ook bekend als maguey pulquero of ‘groene agave’. Het is een agave die maar één keer bloeit en dan sterft. De plant kan een stam tot 4 meter hoog hebben.

De neus is een panoplie van augurken, verse groene chili en een karrenvracht aan pompelmoesschillen, met een hint van munt en amandelschaafsel op de achtergrond. Hier kan ik aan blijven ruiken.

Zacht en zoet bij de aanzet, vertoont hij na enkele seconden op de tong een mooie kruidigheid en flink wat frisse citrustoetsen. Limoenschillen, druppeltje sap van yuzu en twee drupeltjes pekel waarop augurken worden bewaard. En dat alles gewikkeld in een zacht jasje van rook. Deze mezcal is subtiel en rond tegelijkertijd. Erg mooi.

De grote troef van deze excellente mezcal is wel zijn afdronk. Die is lang, rokerig, mineraal en ronduit heerlijk. Blijft pittig nazinderen.

Deze mezcal heeft me echt over de streep getrokken als mezcal-liefhebber. Zo complex en boeiend (in zijn genre), dat ik er echt een kwartier mee bezig ben geweest om hem alleen al te ruiken. Als je eens echt uit de bol wil gaan en bereid bent deze allesbehalve goedkope maar heerlijk complexe mezcal wil gebruiken in een cocktail, ziehier dan mijn suggesties: de Naked & Famous (met Chartreuse en Aperol) of de Mezcal Sunrise (met grenadine en appelsiensap). Dat gezegd zijnde… misschien dat je een mezcal van zo’n 165 EUR liever puur proeft.

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).