WhivieBlog

Brouwerij: Pater Pitte
Regio: België
Fles: Pater Pitte Blond, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 8.2%

Langemark

Ik heb het goeie fortuin een prima band opgebouwd te hebben met een aantal collega’s en twee daarvan – Emmely en Inés – spreken drie keer per jaar met mij af om eens gezellig te gaan eten en bij te praten. We zitten immers ondertussen alle drie op een andere werkplek. De locatie om te gaan dineren wisselt elke keer en wanneer het mijn beurt is om gastheer te spelen voor het aperitief en een leuk restaurant te kiezen, zakken de dames af naar Gent. We kennen alle drie onze wereld, natuurlijk, dus ze komen nooit met lege handen af. En wetende dat ik wel een biertje lust (I’m the king of understatement!) slagen ze er altijd wel in iets leuks uit hun streek mee te brengen. De laatste keer brachten ze deze tripel Pater Pitte Blond mee, het allereerste bier dat de brouwerij uit het Westvlaamse Langemark op de markt bracht. Daarmee is de cirkel mooi rond, want de brouwer – Hans Vandeputte – studeerde mouterij en brouwerij in Gent. Sinds 2016 is Pater Pitte beschikbaar voor het grote publiek. Het bier schenkt goudblond met flink wat carbonatie en heeft een spierwitte kraag van kleine belletjes die lang blijft staan. De kleine gistvlokjes die ik nog ontwaar neem ik voor lief.

Frisse neus op zoete mout, bittere hop en iets wat me aan een koeienstal doet denken (zonder dat het een off-note is). Zacht kruidig en herbaal, ook.

Op smaak is het relatief romig en zacht, waarbij de kruidige toets de boventoon voert bij de eerste slok, maar dan snel wegdeemstert en het bier verrassend zoet maakt. Maar ook hier is die herbale toets dominant. Aangenaam hoparoma, dat zeker wel. Balans wordt bereikt, wat ik prettig vind. Nadeel van deze Pater Pitte Blond: die gaat echt veeeeeel te makkelijk naar binnen.

De afdronk is in alle eerlijkheid wat aan de korte kant en een tikkeltje te zoet naar mijn gading. Dat lossen we op door gewoon nog een slok te nemen, toch?

Eenvoudige tripel, zoveel is zeker, maar soms denk ik less is more. Ik moet misschien wel aanvullen dat, door de grote vraag, het brouwen ondertussen werd uitbesteed aan BCB (Belgian Contract Brewers, voorheen Eutropius) uit Menen.

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2023

Brouwerij: Guilty Monkey
Regio: Nederland
Fles: Guilty Monkey Rum Barrel Aged Beer, 330ml
Kleur: roestbruin
ABV: 10%

Plantation

Guilty Monkey – wat een fantastische naam! – is een craft brouwerij uit Nijmegen, Nederland. Opgericht door Oscar Heijnen – op zijn 50^e, nota bene – op 16 februari 2021, dus lang is hij nog niet bezig, maar toch hebben ze al aardig wat biertjes op de markt. Zo is er de Witte Aap, Blonde Aap, IPA en NEIPA Aap, Tripel Aap en Barley Aap, maar wij konden de hand leggen op een specialleke: de Guilty Monkey Rum Barrel Aged, een barley wine die – zoals de naam al aangeeft – 12 maaden lang op een rumvat werd gerijpt (eentje van Plantation, by the way). Bij het schenken maak ik me onmiddellijk wat zorgen omdat hij roestbruin schenkt (tot daar aan toe) en er absoluut geen kraagvorming plaatsvindt… Toegegeven, da’s eigen aan de stijl barley wine, maar toch.

Op de neus is hij zwaar, maar aangenaam zoet op kersen, rozijnen en frambozen. Er volgt nog wat kandijsuiker en chicorei. Dit valt me al beter mee dan verwacht, dus kijk…

Op smaak is het eerder flets, moet ik zeggen. Ik had me aan een romiger bier verwacht, maar deze is bijna waterachtig. De smaak valt nochtans mee op snoeperige toetsen van kersen, rozijnen, frambozen en zelfs een hint van melkchocolade met stukjes rood fruit in. De toetsen van de rum zijn echter wat te subtiel naar mijn gading. Het feit dat de carbonatie in dit bier zo laag is, maakt het me moeilijk om hier echt van te genieten. Jammer.

De afdronk is relatief kort (hey, het is en blijft wel een biertje, natuurlijk) en mierzoet, maar net als de rest van het bier absoluut niet complex.

Tja… het label is geweldig, het kleurtje valt zeker niet tegen, maar ik ben toch wat underwhelmed van deze schuldige aap.

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2023