WhivieBlog

Distilleerderij:
Buffalo Trace
Distillery
Regio: USA
Fles: William Larue Weller 2003/2016 Barrel Proof, 13420 bts
Kleur: mahonie
ABV: 67.7%

Spectaculair

Elk jaar opnieuw kijken bourbonliefhebbers uit naar de
Antique Collection waarin 5 bourbons worden uitgebracht, met name Thomas H.
Handy, Sazerac, George T Stagg, Eagle Rare en deze William Larue Weller. Het is
een beetje de tegenhanger van de Diageo Special Releases in Amerika zeg maar.
Deze William Larue Weller uit 2003 rijpte 12 jaar lang in het hete klimaat van
Kentucky. En ondanks het feit dat er meer dan 13.000 flessen van op de markt
kwamen, is hij nog amper te vinden.

Wow, erg aromatische en complexe neus! Pomme d’amour,
gekarameliseerde appelsienschillen, rozijnen, butterscotch, een enkele druppel
balsamico, Luikse siroop en amandelcake met kersenlikeur. Kaneelstok, gummi
bears, colasnoepjes en marachino. Iets van munt met een hint van dennenappels.
Ge-wel-dig! Maar hij kan ook best wat water verdragen. Hij wordt dan nog wat
zoeter en snoeperiger (is dat een woord?), maar verliest niks van zijn complexiteit.

Ka-boom! Deze komt stevig binnen, maar hij blijft drinkbaar
zonder water (dankzij overactieve speekselklieren). Mierzoet op allerhande
suikers en flink wat fruit, net als op de neus. De cola-snoepjes zijn prominent
aanwezig en brengen een glimlach op mijn tronie. Al snel komen daar een
heleboel extra smaken aan te pas: gesuikerde amandelen, vanille, kaneel,
kruidnagel, kandijsuiker, gember en flink wat zoethout. De tannine begint de
whiskey in zijn greep te krijgen, maar de spirit geeft goed tegengas en
volhardt in de zoetheid. Verdund blijft hij genadeloos zoet en krijgt de
tannine geen voet aan de grond.

De afdronk is er één van kruidige pepers en kaneel met
slechts wat bittere appelsienen op het sterfbed, zelfs als je hem wat water
geeft.

Spectaculaire bourbon, hoor! En prima zwemmer. Ondertussen
is dit een fles geworden waar je zo’n 750 tot 1000 EUR voor dient neer te
tellen. Crazy! Een dikke ‘merci’ aan
mijn Canadese vriend Robert voor het gulle sample.

91/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Westland Distillery
Regio: USA
Fles: Westland Single Cask #397 for La Maison du Whisky, OB 2016, 232 bts
Kleur: koper
ABV: 54.4%

Verre
Oosten

Westland werd pas in 2010 opgericht in Seattle, Washington,
aan de westkust van het land (vandaar de naam). Ze maken uitsluitend single
malt en gebruiken daarvoor zelfs Belgische gist. Hun core-range, die bestaat
uit de American Oak,
Sherry Wood
en Peated,
zijn sinds 2016 in onze contreien beschikbaar. Groothandelaar La Maison du
Wisky, legde echter de hand op dit single cask en bottelde het op vatsterkte in
2016 ter ere van hun 60e verjaardag.

De neus is alvast zoet op pruimen en rozijntjes, maar
tevens atypisch op curry ketchup, meubelpoets en doet me op één of andere
manier aan het Verre Oosten denken. Maar ook een beetje aan… euh… Springbank?
Met een beetje kalk en jute op de achtergrond en een flinke stalgeur. En het
werkt! Dit is een heerlijke neus die de jonge leeftijd van deze whisky totaal
doet vergeten.

Op smaak is het in eerste instantie allemaal eikenhout,
moet ik zeggen. Flink wat kruidigheid met een bizarre twist die me wederom naar
het Verre Oosten stuurt. Maar er zit ook een toets in waar ik niet meteen de
vinger op kan leggen… ik hou het op stopverf gemixt met tabak en turf. Vreemd
en ik ben er nog niet uit of ik het een off-note vind of niet. Enkele
appelsienen zorgen voor een zoetzure toets. Flink wat woodsmoke komt opzetten.

De afdronk is erg lang en kruidig… en nu kan hij zijn jonge
leeftijd niet langer verbergen.

Wat een leuke ervaring! Absoluut atypische Amerikaanse
single malt (is er andere?).

85/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar:
The Whisky Mercenary
Regio: USA
Fles: Tennessee 13 Year Old 2003/2017, The Whisky Mercenary
Kleur: brons
ABV: 51.5%

Indrukwekkend

Een Tennessee voldoet technisch gezien aan alle vereisten
om een bourbon te mogen heten. De onderscheiding is te vinden in het feit dat
er één extra stap aan het productieproces wordt toegevoegd, namelijk het
filteren van de spirit door houtskool van de suikerahorn. Jack Daniel’s is het
meest bekende voorbeeld. Deze Tennessee, gebotteld door Jurgen Vromans, rijpte
maar liefst 13 jaar, wat lang is voor een bourbon. Ik heb nog maar 2 Tennessee
uit 2003 geproefd: die van North Star Spirits en onze eigen botteling voor
Mark & Manny’s
Malts. Een benieuwd of deze even lekker gaat zijn.

Perfect gebalanceerde neus met enerzijds kruiden als peper,
vanille en nootmuskaat en anderzijds zalig fruit – quasi-tropisch – met mango
en kersen in de hoofdrol. Gebakken peren ontbreken niet en worden aangevuld met
karamel en een toefje snuiftabak.

Lekker kruidig op smaak met bakkerskruiden en chili pepers
op de voorgrond, snel geblust door rozijnen, gebakken peren, mango en
abrikozen. Romig en mondvullend. Hint van Italiaanse koffie. Toch wel een
smaakbom en puur heerlijk drinkbaar!

Lekker lange, warme en kruidige afdronk, die je mond droog
achterlaat.

Indrukwekkende Tennessee, wederom, die mooi in dat rijtje
staat, hoor.

87/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Hotaling & Co
Regio: USA
Fles: Old Potrero Single Malt 18th Century Style Whiskey, OB 2016
Kleur: goud
ABV: 52.0%

Maggimix

Old Potrero is een single malt uit San Fransisco,
gedistilleerd en gerijpt door de Achor Distilling Company (hoewel ze onlangs
hun naam wijzigden in Hotaling & Co, nadat de Achor Brewing Company uit de
groep werd verkocht, maar de distilleerderij niet en ze verwarring wilden
voorkomen). Met hun Old Potrero trachten ze de originele whiskey – gestookt in
klassieke pot stills – te reconstrueren. Hij wordt gestookt uit 100% gemoute
rogge. Hij rijpte twee jaar en zes maanden.

Oxo! De kruidenbouillons van Maggi. Dat is het eerste wat
ik ruik. Hoe atypisch, zeg! Allerhande bouillongeuren die weinig uitstaans
hebben met whisky, wat mij betreft. Daarnaast wat anijs en flink wat blank
hout. Dit ruikt meer naar een op nieuwe eik gerijpte grappa dan een single
malt.

De aanzet is krachtig en heet, maar gelukkig nu wel meteen
zoetje. Denk abrikozen, witte chocolade en wat honing. Maar de groene kruiden
en vooral de eik komen heel snel weer erg sterk opzetten.

De finish is zacht, middellang en zoet, maar met een flinke
toets van hout op het sterfbed. Pure plank. Bah.

Heel aparte whiskey, hoor. Maar absoluut niet mijn ding. Vooral
de neus is moeilijk. Met dank aan mijn makker Robert uit het verre Québec. Ik
heb ‘m nog nergens gezien in onze contreien.

79/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Heaven Hill
Regio: USA
Fles: Rittenhouse Rye, Straight Rye Whiskey, OB 2014, 100 Proof Bottled-in-Bond
Kleur: brons
ABV: 50%

Verrassend
Zacht

Hoewel Rittenhouse eigenlijk een stijl van roggewhiskey uit
Pennsylvania is (Philadelphia, om precies te zijn), wordt hij gestookt bij
Heaven Hill, die het merk decennia geleden overnam. De mashbill bestaat voor
51% uit rogge, 37% maïs en de overige 12% is gemoute gerst. Merk op dat hij op
het label trots ‘Bottled-in-Bond’ vermeldt. Dat betekent dat het een whiskey
betreft van één bepaald seizoen, één distilleerderij, minstens 4 jaar gerijpt
heeft in een warehouse dat onder toezicht staat van de overheid en bovendien
gebotteld werd op exact 100 Proof (50% ABV).

Eerst ruik ik het graan in de vorm van grof brood, corn
flakes en havermoutpap. Dan volgt iets van fruit, maar vooral de gedroogde
variant. Denk aan perzik en banaan. Verrassend zacht voor een roggewhiskey.

Hmm, lekker! Erg levendig palate op appelsien, nougat en
toffee, terwijl de kruiden er hun tijd voor nemen om je mond lekker op te
warmen. Kaneel, kruidnagel, nootmuskaat, peper en cacao: ze spelen allemaal hun
rol. Dit is wederom verrassend zacht voor een roggewhiskey, hoor.

Ook in de finish – die weliswaar erg kort is – komt het
zoete, gedroogde fruit het meest tot uiting.

Een aangename verrassing. Meer fruit en minder kruiden, zeg
maar. Deze is puur erg genietbaar en is bovendien best betaalbaar (ca. 40 EUR).

85/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jim Beam
Regio: USA
Fles: Knob Creek Rye, OB 2017
Kleur: koper
ABV: 50%

Menthol
& Kruiden

Knob Creek is een merk dat door Jim Beam wordt geproduceerd
in hun distilleerderij in Clermont, Kentucky. Het is een zogenaamde small batch
bourbon die mikt naar het hogere segment. Hij kwam initieel als 9-jarige op de
markt, maar tegenwoordig heeft hij geen leeftijdsaanduiding meer. Naast de
Original 100 Proof is er ook een Single Barrel Reserve, een Smoked Maple
Bourbon (eigenlijk een likeur) en een 2001 Limited Edition (ter ere van de
overdracht van de fakkel van Booker Noe aan zijn zoon Fred). In 2012 werd deze
Knob Creek Rye voor het eerst geïntroduceerd.

Zoete neus op flink wat vanille, maar aangevuld met
enerzijds wilde bloemen en anderzijds flink wat nagellakverwijderaar. Wel erg
romig en zacht. Toffee komt groots opzetten.

Op smaak komen de kruiden alvast eerst (zwarte peper,
kruidnagel en een karrenvracht aan kaneel), gevolgd door karamel, honing en
toffee. Licht drogend met wat menthol.

Dat zet zich door in de middellange finish: menthol en
kruiden, die langzaam wegdeemsteren en de mond droog achterlaten.

Deze is puur zeker drinkbaar en zelfs lekker, maar ik kan
me voorstellen dat het een geschenk uit de hemel is voor bartenders. Ik ga met
deze zelf ook eens aan de slag om een leuke cocktail mee te maken.

83/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Smooth Ambler Spirits
Regio: USA
Fles: Smooth Ambler 7 Year Old Rye, OB 2015, Batch No 61
Kleur: brons
ABV: 49.5%

Mix van
Siropen

Het was al bijna 4 jaar geleden dat ik deze nog een aan de
lippen had gezet. Ik ben eens benieuwd of deze batch of deze even smooth is als de vorige versie. Smooth
Ambler… ik blijf het een mooie naam vinden. Deze craft distiller uit West Virginia
opende pas in 2009 de deuren, overigens.

Mierzoete neus op melasse met een tikkeltje kruiden. Blind
zou je eerder aan een rum agricole denken, moet ik zeggen. Betrekkelijk
geparfumeerd, in alle eerlijkheid. Gelukkig niet in die mate dat het gaat storen.
Iets van Double Lait chocolade. En helemaal achteraan een ietwat onaangename
toets van zweet… Vreemd.

De body is licht, maar wel bijzonder zoet. En deze keer erg
pittig gekruid. Niets van fruitigheid, echter. Het lijkt allemaal op een mix
van siropen met karamel en bruine suiker, besprenkeld met nootmuskaat,
kruidnagel en wat zwarte peper.

De finish is eerder kort, maar wel erg pittig.

Hij is een pak minder ‘smooth’ dan zijn voorganger, maar
tevens een pak zoeter, waardoor dit mij een ideaal drankje lijkt voor een
cocktail. Puur vind ik deze maar zo-zo.

79/100

Geproefd door
Mark Dermul op 09-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Heaven Hill
Regio: USA
Fles: Heaven Hill 8 Year Old 2009/2017, Valinch & Mallet, 275 bts
Kleur: vol goud
ABV: 48.8%

Perzik

Onze vrienden van Valinch & Mallet – Italiaans
onafhankelijk bottelaar die ik ondertussen persoonlijk goed leerde kennen
(zowel de bottelingen als de mensen achter het label) – hebben de hand kunnen
leggen op een vat van Heaven Hill uit 2009. Het is totnogtoe hun enige uitje
naar de States.

Nou, de neus is alvast atypisch. Verwacht je niet aan een
zoete bom, hoor. Hier ruik je vooral het verse eikenhout. Houtkrullen met een
licht zoetje, ik kan het niet anders omschrijven. Van fruit is amper sprake,
maar dat maakt hem daarom niet minder interessant. Integendeel. Na enkele
ogenblikken begint er iets quasi tropisch door te schemeren. Perzik in blik! Op
de achtergrond nog een mespuntje kaneel en wat kruidnagel. Een mix van bloem-
en bruine suiker maken deze neus dan toch een tikkeltje zoet.

Zacht op smaak, waarbij de perzik nu toch flink moet
opboksen tegen een heftige kruidigheid. Iets van grof brood komt er door heen,
terwijl het kruidnagel evolueert naar chili poeder. Krachtig!

In de middellange finish deemsters het kruidige geweld
langzaam weg, komt de perzik even terug piepen, maar uiteindelijk is het
vanille dat het laatste woord heeft.

Erg leuke ervaring en totaal anders dan wat je van Heaven
Hill gewend bent.

85/100

Geproefd door
Mark Dermul op 09-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Heaven Hill
Regio: USA
Fles: Elijah Craig 12 Year Old, OB 2015
Kleur: brons
ABV: 47%

Legende

Van Elijah Craig wordt gezegd dat hij de uitvinder van de
bourbon is. Historisch bewijst spreekt dat tegen, maar dat houdt de
bourbonindustrie – met producent Heaven Hill op kop – niet tegen om deze
legende overeind te houden. Immers, elke bourbon heeft een goed verhaal nodig. De
Elijah Craig 12 wordt overigens niet langer op de markt gebracht. Hij werd
vervangen door een NAS-variant. Jammer, want dit is een lekkere, toegankelijke
bourbon.

Mooie, ronde, zoete neus op gekaramelizeerde
sinaasschillen, kandijsuiker, pomme d’amour, gebakken peer met kaneel en een
prima eiken toets. Hij heeft zelfs iets stoffigs, alsof ik hem aan de neus zet
op de zolder. Vermolmd hout en leder treden bij. Dit is erg aangenaam.

Hij is mooi rond en zoet en zacht. Minder kruidig dan ik me
kan herinneren. Iets van peper en kaneel en wat hout, maar het is vooral toch
de appelsien en peer die de plak zwaaien. De karamel is nooit veraf, waardoor
hij net een tikkeltje plakkerig wordt, maar niet in die mate dat het stoort.

De afdronk is kort noch lang, maar laat je mond wel
helemaal droog achter, ondanks de fruitige aanvang ervan.

Het is nog maar een jaar of twee geleden dat ik deze
proefde, maar deze recente batch is me veel beter meegevallen.

84/100

Geproefd door
Mark Dermul op 09-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Buffalo Trace
Distillery
Regio: USA
Fles: Blanton’s Original Single Barrel, OB 2017, Cask #147
Kleur: koper
ABV: 46.5%

Warehouse
H

Vandaag de dag zijn single barrel bourbons niet meer weg te
denken van de markt. Maar een kleine eeuw geleden was het Kolonel Albert B.
Blanton van de Buffalo Trace Distillery die als eerste zo’n single barrel
bourbon op de markt bracht. De jongens van de marketing willen u laten geloven
dat de beste vaten liggen te rijpen in het midden van Warehouse H en dat die
dus zorgvuldig worden uitgezocht om als single barrel op de markt te komen. Dit
is barrel #147.

Heldere en verrassend frisse neus op sinaasappel en
limoensap, karamel en vanille, maar ook iets wat me aan rood fruit doet denken.
Wat kaneel en anijszaad. Melkchocolade.

Hij mocht wat mij betreft iets meer body hebben. Hij is
snoeperig zoet! Denk parma violets,
maar dan wel flink gekruid. Kruidnagel, nootmuskaat, vanille. Het fruit moet
wel de duimen leggen tegen de karamel en kandijsuiker. Erg zoet.

De afdronk is middellang en geeft, na eerst een flinke
opstoot van warme kruiden, opnieuw het woord aan de citrusvruchten.

Mooie, aangename bourbon in een prachtige fles (waaruit het
niet bepaald handig schenken is).

81/100

Geproefd door
Mark Dermul op 09-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maker’s Mark
Regio: USA
Fles: Maker’s Mark (Red Wax)
Kleur: koper
ABV: 45%

Nougat

Het verhaal van Maker’s Mark loont echt de moeite om eens
na te lezen. Ik kan u het boek ‘Bourbon’ uit 2016 van Fred Minnick hartelijk
aanbevelen. De stokerij ging pas in 1954 van start en is altijd al een beetje
tegen de stroom ingegaan en positioneerde zich (destijds) als luxe bourbon. Het
idee van de rode was kwam van de echtgenote van de eigenaar en werd
onmiddellijk gepatenteerd. Rogge gebruiken ze niet. Naast maïs gaan er
wintertarwe en gemoute gerst in de mashbill.

Eerder muffige neus op wit brood, boerenboter en bruine suiker.
Nougat en hazelnoten. Appelsienen op de achtergrond. Zelfs iets van koude thee.
Niets wereldschokkends, echter.

Hij is mooi romig op de tong. Onmiddellijk mierzoet met een
groene toets. Denk karamel, appelsien, gummi bears, kokos en kersenlikeur. Best
aangenaam.

Verrassend lange finish waarin de kruiden met de aandacht
gaan lopen.

Het is al jaren geleden dat ik deze nog geproefd had, maar
ik herinner mij hem een pak zoeter, maar daarom niet beter. Deze batch valt mij
goed mee.

81/100

Geproefd door
Mark Dermul op 09-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Heaven Hill
Regio: USA
Fles: Evan Williams Single Barrel Vintage 2009, OB 2017, Cask #678
Kleur: koper
ABV: 43.3%

Floraal
& Fruitig

Evan Williams is een erg toegankelijke bourbon die door
Heaven Hill gemaakt wordt. Hij is genoemd naar de man die in 1753 één van de
eerste commerciële distilleerderijen neerpootte in Louisville, Kentucky. Het
merk is al decennialang eigendom van Heaven Hill, dat ook een heleboel andere
bourbons op de markt brengt.

De neus biedt naast donkere karamel en zoete eik ook iets
floraal en fruitig. Hint van appelsien en kersen, leder en noten. Flink wat
honing en pomme d’amour. Prima neus.

Hij komt zacht binnen, maar al snel ontwikkeld zich een
mooie kruidigheid. De rogge in de mashbill doet zijn werk, maar laat toch ook
voldoende plaats voor honing, wit fruit en flink wat bessen en appelsien. Iets van munt en misschien zelfs wat witte
chocolade.

In de eerder korte finish trekt het fruit zich wat terug en
komen de kruiden nog een keertje opzetten.

Erg toegankelijke en betaalbare bourbon.

84/100

Geproefd door
Mark Dermul op 09-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Vorig jaar naam ik voor het eerst
deel aan de ProefOlympics (die toen al aan hun derde editie toe waren). Ik moet
bekennen: het is aartsmoeilijk, maar wel bijzonder leuk.

Zo’n 85 deelnemers uit Nederland en
België namen deel aan deze blinde proeverij, waarbij organisator Norbert
Tebarts niet alleen een mooie line-up bedenkt en die naar de deelnemers stuurt
(een paar weken op voorhand, gelukkig), maar bovendien elke dag een blogpost
publiceert op Facebook die – zo wordt ons toch voorgehouden – enkele tips zou
kunnen bevatten.

Tweede bekentenis: ik lees die
nooit, want wil niet beïnvloed worden – en proef lang op voorhand (maar als ik mijn scores zo bekijk, zou
ik dat misschien beter wel doen).

Vorig jaar eindigde ik op de 48e
plaats met 234 punten. Mijn betrachting was om dit jaar beter te doen. Veel
meer ambitie had ik niet, want ervaring leert dat blind proeven echt wel
bijzonder moeilijk is.

Ik ga er niet veel meer woorden aan
vuil maken, maar louter opsommen wat we uiteindelijk voor de kiezen kregen met
daarachter (tussen haakjes) wat ik dacht dat ik geproefd had. Beloof me aub
niet te hard te lachen. Ja, kijk maar… in vele gevallen zat ik blijkbaar met
mijn sample op een andere planeet!

11 juni: GlenDronach 18 Year Old Allardice
(Isle of Jura)
12 juni: Glenlivet 16 Year Old Nadurra (Braes of Glenlivet)
13 juni: Hakushu 18 Year Old (Monkey Shoulder – OMG…)
14 juni: Bruichladdich 16 Year Old 1993 Old Malt Cask (Glenkinchie – OMG…)
15 juni: Tullibardine 20 Year Old (Inchmurrin)
16 juni: Caol Ila 25 Year Old 1991 Cooper’s Choice (Lagavulin)

Na de eerste week wist ik al dat ik er niet veel van ging terecht brengen, dit
jaar. Slechts een paar puntjes werden gesprokkeld en we belandden meteen aan de
onderkant van de tabel.

18 juni: Hazelburn 9 Year Old 2007
Barolo (Auchroisk)
19 juni: Aultmore 5 Year Old Provenance Autumn (Blair Athol)
20 juni: Port Dundas 20 Year Old 1990 Single Grain (Elijah Craig)

Na 9 dagen was ik helemaal onderaan beland, op de allerlaatste plaats. Rode
lantaarn. Ik weet dat ik al lekker spul geproefd heb, maar daar is mijn ego
niks mee…

21 juni: Kilkerran Work in Progress
VI Bourbon (Auchentoshan – het is niet waar, hé!!!)
22 juni: Ledaig 12 Year Old 2004 Gordon & Macphail (Ledaig)

Eindelijk! Ik pak 57 punten, wat de
tweede score van de dag is. Ik stijg met stip in de tabel en krijg er weer zin
in.

23 juni: Glen Scotia 1992 Coilltean (Isle of
Jura)
25 juni: Fettercairn 28 Year Old 1988 Signatory Cask Strength Collection
(Braeval)
26 juni: Kilchoman 100% Islay 7th Edition (Lagavulin)
27 juni: Old Forrester 12 Year Old 1984 Barrel Reserve (W.L. Weller)
28 juni: Arran 19 Year Old 1996 for The Nectar (Glenrothes)
29 juni: Clynelish 21 Year Old 1997 The Ultimate (Clynelish)

Ja! Op de voorlaatste dag pak ik de
dagscore en heis ik mezelf terug naar de juiste kant van de tabel. Ik stijg met
stip naar plaats 30, wat me aangenaam verrast. Nu maar hopen dat die laatste
dag me niet helemaal terug naar beneden doet tuimelen. Immers, herinner u mijn
ambitie: beter doen dan vorig jaar wil zeggen meer dan 234 punten scoren en
hoger dan 48 eindigen.

30 juni: Macallan 24 Year Old 1988 Adelphi (Edradour
– OMG…).

Tja, bij die laatste zat ik er
(letterlijk en figuurlijk) mijlenver naast, maar dat weerhield me er niet van
mijn ambitie waar te maken.

Eindresultaat: 40e
plaats met 250 punten. Met 11 van de 18 die ik nog nooit eerder had geproefd,
vind ik dat eigenlijk best wel meevallen.

Eindigen doe ik graag op exact
dezelfde manier als vorig jaar.

Eén ding is zeker: de slogan van Norbert ‘Deelnemen is Winnen’ is meer
dan terecht. Want ik heb echt lekkere dingen geproefd en mij reuze geamuseerd
met de commentaren op Facebook tijdens de olympics. Ik zal dan ook met veel
plezier deelnemen aan de volgende editie als ik daar de kans toe krijg.

Tot slot: een dikke proficiat aan Norbert voor het organiseren van deze
Proefolympics. Het kan geen sinecure zijn om zo’n diverse line-up te verzinnen,
aan te schaffen voor 85 man binnen een bepaald budget en er dan voor zorgen dat
iedereen alles probleemloos en tijdig in de bus krijgt. Wat een
organisatie! Well done.

PS. Het wordt hoog tijd om er toch eens een Auchentoshan in te steken,
hoor!

May
the Malt be with you!

Bourbon is een drank die
ingekapseld zit in de Amerikaanse cultuur en geschiedenis. Het is het vloeibare
symbool van de natie, zeg maar. Dit boek – van de hand van Fred Minnick, een
begenadigd spirits schrijver in de States – traceert de geschiedenis van deze
drank door de gehele Amerikaanse geschiedenis vanaf de 18e eeuw,
waarin Ierse, Schotse en Franse settlers voor het eerst hun alambieken
opstookten tot en met de boom die we het afgelopen decennium hebben gekend.

Uiteraard wordt er ook veel
aandacht geschonken aan de moeilijke jaren die de distilleerders hebben gekend
– met veel aandacht voor Prohibition en de illegale speakeasies en
gangsterbendes – en legt hij bloot waar de legende vandaan komt dat Elijah
Craig de ‘uitvinder’ van de drank zou zijn. Dankzij grondig onderzoek van een
bijzonder groot aantal bronnen legt hij uit hoe deze legende is ontstaan,
alsook wie dan eigenlijk wel die eer toekomt (nee, ik ga het hier niet
verklappen).

Het boek is bovendien ook mooi
vormgegeven met vele historische foto’s en advertenties uit vervlogen tijden en
een makkelijk leesbaar boek, ondanks de vele historische feiten die voor ons –
Europeanen – minder ‘behapbaar’ zijn. Maar wie zich wil verdiepen in de
herkomst van heel wat van de merken die we kennen en waar hun distillaat
uiteindelijk vandaan komt of kwam (Pappy Van Winkel is een mooi voorbeeld), zal
aan dit boek een kluif hebben.

De afsluitende paragraaf van dit
boek soms eigenlijk heel mooi op waar het allemaal om gaat. Daarom heb ik de
vrijheid genomen om hem hier integraal over te nemen:

In the end, bourbon is
the spirit that was American born, fought for attention, and largely stayed
true to its recipes and heritage. It died during Prohibition and came back to
life in 1934, and got punched in the kidneys in World War II only to land an
uppercut in 1964 with its congressional declaration; it was on life support in
the 1980s, but passion kept its heart ticking until one day in 2008, bourbon
was back. And it will grow as long as bourbon stays true to what It is. The
only thing that can stop a further rise of bourbon’s interests is the effort to
make bourbon something it is not. It cannot compete with vodka. It should not
become light whiskey or flavored whiskey. Bourbon is bourbon.
Sweet.
Precious.
Bourbon.

Aanrader
voor wie geboeid is in de geschiedenis van de nationale Amerikaanse drank.

Bourbon
The Rise, Fall, and Rebirth of an American Whiskey
240 pagina’s, Engels
Hardback
Fred Minnick
Uitgeverij Voyageur Press
ISBN 978-0-7603-5172-7
22 EUR

Ik probeerde drie zustervaten van Auchentoshan. Alle
drie werden gebotteld door Signatory in hun zogenaamde Un-Chillfiltered
Collection. Met dit experiment trachtte ik de gelijkenissen of verschillen van
deze zustervaten bloot te leggen.

Alle drie werden ze gebotteld van Bourbon Barrels.

Distilleerderij:
Auchentoshan
Regio: Schotland
(Lowlands)
Fles: Auchentoshan 18 Year Old 2000/2018, Signatory for Flander’s Finest Cask
Selection, Bourbon Barrel #800038, 227 bts
Kleur: stro
ABV: 46%

Zomer

De jongens en meisjes van Flander’s Finest Cask
Selection zijn begin dit jaar opnieuw gaan snuisteren in de warehouses bij
Andrew Symington en zijn team van Signatory. Eén van de vaatjes die ze besloten
te bottelen – tot mijn groot jolijt – is deze 18-jarige Auchentoshan. Het
betreft een single cask dat 227 flessen opleverde in hun befaamde
Un-Chillfiltered Collection en is dus versneden naar 46%.

Van bij de eerste snuif tovert deze Lowlander
al een glimlach op mijn gezicht. Dit is thuiskomen. Boterbloempjes,
stekelbessen, ananas, peren, hint van onrijpe kiwi, citroengras en limoensap.
De zomer komt er aan en dat zal je met deze Auchentoshan geweten hebben.

De aanzet is verrassend stevig. Flink gekruid,
ook. Witte peper en zoethout. Daarnaast opnieuw wit fruit en citrus (pompelmoes
steekt de kop op) met bloemsuiker en – wederom – stekelbessen.

Ondanks het feit dat de afdronk wat aan de korte kant is, bekoort hij wel met
zijn stevige kruidigheid. Het lijkt alsof ik een in peper gedepte schijf
citroen aflik. I love it!

Dit is duidelijk familie van de Auchentoshan
uit 2000 die in 2016 op de markt kwam en met vaten 800023 en 800024 werd
samengesteld. De grote broer, zeg maar. 95 EUR per fles? Twee graag. Deze gaat
in de bagage voor de zomervakantie.

86/100

Geproefd door
Mark Dermul op 05-06-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Auchentoshan
Regio: Schotland
(Lowlands)
Fles: Auchentoshan 23 Year Old 1992/2016, Signatory Cask Strength Collection,
Bourbon Barrel #535, 192 bts
Kleur: goud
ABV: 49.7%

Quasi-Tropisch

Ik blijft de flessen van de Cask Strength
Collection van Signatory prachtig vinden. Die decanters nemen veel plek in op
het schap, maar ze zien er ook erg robuust en krachtig uit. Enige nadeel: ze
zijn verdomd moeilijk om mee te schenken. In 2016 verscheen in deze reeks een
23-jarige Auchentoshan uit het topjaar 1992. Ik ben er dan ook van overtuigd
dat dit een mooie Lowlander wordt.

Ik blijft de flessen van de Cask Strength
Collection van Signatory prachtig vinden. Die decanters nemen veel plek in op
het schap, maar ze zien er ook erg robuust en krachtig uit. Enige nadeel: ze
zijn verdomd moeilijk om mee te schenken. In 2016 verscheen in deze reeks een
23-jarige Auchentoshan uit het topjaar 1992. Ik ben er dan ook van overtuigd
dat dit een mooie Lowlander wordt.

Frisse, ietwat groene neus boordevol citrus,
gras en vanille. Daar komt al snel wat crème brûlée bij, alsook iets van… euh…
mosterd. Maar na enkele ogenblikken geduld komt daar best wat mooi fruit bij,
zoals mango, groene bananen en iets van papaya. Doet wat aan het betere Ierse
werk denken.

Hij is bijna romig op de tong en onmiddellijk
heerlijk zoet op mango, banaan, limoen, guava en ananas. Ja, dit is een
quasi-tropisch fruitbommetje. Ook mooi gekruid met gember, zoethout en wat
peper. Een hint van nootmuskaat. Midpalate verschijnt ook wat drogende eik,
maar die kan de fruitigheid van deze Auchentoshan niet onderuit halen. Pittig!

De afdronk is kort noch lang. Iets daartussen.
Maar wel fruitig en fris en zeer aangenaam.

Toppertje. Niet complex, maar quasi-tropisch en
perfecte sterkte. Clean, zoet en ronduit heerlijk. Tja, 1992, hé.

87/100

Geproefd door
Mark Dermul op 15-04-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Auchentoshan
Regio: Schotland
(Lowlands)
Fles: Auchentoshan Batch 3, 25 Year Old, That Boutique-y Whisky Company 2018,
500ml, 135 bts
Kleur: licht goudABV: 48.6%

Zeep

That Boutique-y Whisky Company – onderdeel van
Master of Malt – is al aan zijn derde Auchentoshan toe, maar deze is wel een specialleke, want de whisky is maar
liefst 25 jaar oud. Dat zou kunnen betekenen dat hij ergens rond 1992 moet
gedistilleerd zijn. Laat dat nu precies een topjaar zijn voor Auchentoshan.
Maar het distillatiejaar wordt niet vermeld en TBWC staat er om bekend om zijn
malts in deze reeks samen te stellen met allerhande cask ends. Dus hoewel de
jongste in de mix dus van begin jaren 1990 moet zijn, kan hier ook veel ouder
spul in zitten.

Moutige neus met een hint van gekonfijt fruit, maar
wel een flinke granigheid moet ik zeggen. Appelmoes en rabarberconfituur. Iets
van pompelmoes en appelsienmarmelade. Mooie neus, maar ik beken dat ik er nog
niet kapot van ben.

Best olieachtig in de mond met een mooie
kruidigheid. Flink wat grassen. Florale toetsen die flirten met het zepige, in
alle eerlijkheid. Doet me niet meteen aan het topjaar 1992 denken, maar eerder
aan de periode 1984-1987 toen Auchentoshan best zepig was (net als Bowmore
overigens).

De finish is aan de korte kant, want in dit
geval misschien geen slecht idee is.

Hier was veel om te doen en dit zou een
geweldige Auchentoshan zijn, maar mij kan hij niet echt bekoren. En dan is
meer dan 100 EUR neertellen voor een half litertje te veel van het goede.

75/100

Geproefd door
Mark Dermul op 15-04-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Auchentoshan
Regio: Schotland
(Lowlands)
Fles: Auchentoshan 19 Year Old 1997/2017, Hunter Laing Old Malt Cask, Refill
Hogshead #HL13300, 285 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 50%

Kokosnoot

Na de split van de broers Laing, richtte Stuart
zijn eigen bedrijf Hunter Laing & Co op en één van de merken die hij meenam
in de deal is het bekende Old Malt Cask, waarin single casks worden gebotteld
op 50%. Deze Auchentoshan uit 1997 rijpte net geen twee decennia.

Frisse, maar kruidige neus op citrus,
bloemsuiker, vanille en een verrassende hoeveelheid kokosnoot.

De body is prima. Opnieuw kruidig met witte
peper en gember. Het fruit van dienst is nog steeds citroen en limoen en ook de
bloemsuiker keert weer. Wat dat betreft een prima verderzetting van de neus.
Maar complex kan je dit niet noemen. Als het lekker is, hoeft dat ook niet per
sé natuurlijk.

De afdronk is kort tot middellang op nog meer
citrus en opnieuw wat kokos.

Redelijk recht-toe-recht-aan whisky van mijn
favoriete distilleerderij. Typische lentewhisky.

83/100

Geproefd door
Mark Dermul op 15-04-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Auchentoshan
Regio: Schotland
(Lowlands)
Fles: Auchentoshan 18 Year Old 1988, Bourbon Barrel #4446 for Belgium
Kleur: vol goud
ABV: 53.9%

Delicaat

Op de laatste editie van mijn ondertussen
beruchte Toshan Man Birthday Tastings opende ik nog eens een oude, officiële
botteling. Deze 18-jarige uit 1988 betreft een single cask dat exclusief voor
België op de markt werd gebracht. Het is een juweeltje, geloof me.

De neus is verrassend delicaat en zoet op graankoekjes
besprenkeld met graeffe suiker, flink wat noten, vanille, chocolade met praliné
vulling en een enkel schijfje limoen.

De aanzet is krachtig, maar niet brandend. Mooi
mondgevoel. In tegenstelling tot de neus krijg ik nu toch vooral citrusfruit
(denk pompelmoes, mandarijn en limoen) met wat houttoetsen en een beetje wit
fruit. Ananas komt er door heen. Verrassend fris.

De afdronk is middellang tot lang, met een
licht bittertje als van het witte vruchtvlees van een pompelmoes op het
sterfbed.

Helaas is deze tegenwoordig erg moeilijk te
vinden en quasi onbetaalbaar geworden. Ik kocht ‘m destijds voor 80 EUR, laatst
gezien voor 300 EUR. Gekkenwerk. Maar lekker, dat zeer zeker.

88/100

Geproefd door
Mark Dermul op 15-04-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).