WhivieBlog

Brouwerij: Gulden Spoor
Regio: België
Fles: Tack’Aran II, 330ml
Kleur: amber
ABV: 11.8%

Arran

Herinnert u zich de Tack’Aran nog? Dit biertje, dat destijds gebrouwen werd bij ’t Gulden Spoor in Gullegem en rijpte op een Arran Sherry cask (namelijk deze), viel mij erg mee. Johan Tack, de bezieler van deze Tack-biertjes, heeft nu wederom een triple van ’t Gulden Spoor op datzelfde vat laten rijpen. En of ik interesse had om die ook eens te proeven? Nou, Johan, dat laat ik me geen twee keer vragen! Het bier mocht maar liefst 12 maanden op het whiskyvat slapen. Hij schenkt een troebel amber met een witte kraag met erg fijne bellen die snel verdwijnen.

De neus is zomers fris met een flink zuurtje, waardoor hij me heel even aan een lambic doet denken. Gedroogde mandarijn en flink wat roze pompelmoes maken hier een zomers neus van. Maar het vat heeft echt zijn stempel gedrukt (ook al werd het nu voor de tweede keer gebruikt, maar rijpte het bier wel dubbel zo lang). Ik krijg lichte houttoetsen en… ja… echt wel… whisky! Zalig.

Op smaak is hij zoetzuur op Granny Smith appels, abrikozen en pompelmoes. Het geheel blijft aangenaam zomers dankzij een mooie carbonatie. Zo fruitig, zeg. Mooi.

De afdronk is redelijk kort, maar wel echt verfrissend.

Hij is iets toegankelijker dan zijn voorganger. En dat voor 4 EUR. Ik heb me er nog wat bijbesteld. Aanrader!

Geproefd door Mark Dermul op 27-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling 28 Year Old 1991/2020, Ex bourbon & Sauternes, 4.000 bts
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Toekomstige Klassieker

De stocks van 1991 behoren tot de oudste waarover de Teeling broertjes nog beschikken (uit het Cooley tijdperk, dus). In 2016 brachten ze al de Teeling 24 Year Old Vintage Reserve op de markt van dezelfde stocks. Die won vorig jaar nog de titel World’s Best Single Malt. Je zou voor minder je resterende stocks dan op de markt loslaten. En daar kunnen we maar wat blij mee zijn! Na lange rijping op voormalige bourbonvaten, mochten de malts nog even huwen, zoals dat heet, op Sautnernes wijnvaten. Er werden slechts 4.000 flessen van gemaakt, maar ze kregen wel elk een prijskaartje van om en bij de 500 EUR mee.

Het is een waar feest op de neus. Guimauve (yes, yes, yes!), perzik, geflambeerde banaan, nectarines, hint van rode bessen en geroosterde amandelen, zijden lakens (echt waar) en heerlijk subtiele, maar onmiskenbare rook. Er zit peaty malt in de mix, niet aan twijfelen.

Op de tong is hij niet onmiddellijk tropisch zoet, maar offreert hij eerst wat aardse smaken, een subtiel zilte toets en turfrook, alvorens de perzik overgoten met honing op je los te laten. Maar wel zijdezacht en heel elegant.

Hij zindert lekker lang na, tovert een glimlach op je tronie en doet je stiekem rond kijken om te zien of niemand opmerkt dat je snel nog eentje inschenkt.

Dit is wat je een future classic noemt. Ik had mijn neus nog maar net in het glas gestoken en wist al meteen dat ik hier een fles van wilde. Dat werd gaandeweg de tasting sessie alleen meer bevestigd. Van een gelukkig toeval gesproken: deze 28-jarige is tevens mijn 28^e geproefde Teeling.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Brabazon 14 Year Old 2005, OB 2020, Batch 3, 10.000 bts
Kleur: koper
ABV: 49.5%

Liberties

Ik herinner me dat ik de eerste release van de Brabazon – genoemd naar de 17^e eeuwse politicus Chambré Brabazon die de plak zwaaide over de Liberties, de wijk waar de Teeling distilleerderij gevestigd is – nogal excentriek vond, maar wel erg leuk. De tweede batch, gerijpt op portovaten, vond ik dan weer top. Nu komt Teeling opzetten met de derde batch, waarvan de whiskey mocht rijpen op 90 jaar oude PX sherryvaten. Hij krijgt voor het eerst ook een leeftijdsaanduiding: aged 14 years.

 Oh, ja, dat is echt wel een mooie neus. Enerzijds de typische, bijna delicate whiskey van het huis, maar gewikkeld in een erg aromatisch jasje van gebakken appels en pruimenconfituur. Geroosterde amandelen en sultanas komen er bij, alsook een hint van kandijsuiker. Tot slot een groene toets waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Salie? Hoe dan ook, het werkt.

Hmmm, prima body, lekker olieachtig en best stevige aankomst. Meteen heerlijk zoet op diezelfde gebakken appels (gooi er gerust een peer bij), sultanas en pruimen. Nou, dat laatste evolueert eerder naar verse vijg. Origine chocolade, met een enkele zilte toets, heel even maar. Goed hoor! Lekker kruidig, ook. Nootmuskaat en iets van… euh… oregano? Ik hou hier erg van.

De afdronk is middellang, begint donkerzoet maar wordt dan snel flink droog.

Heerlijk spul uit de Liberties! Beeld ik het mij nu in, of proef ik nou echt dat het om erg oude vaten ging? Wellicht een truc van mijn geest. Nu moet ik er alleen nog achter zien te komen wat de betekenis is van het ABV, want elke batch werd tot nu toe gebotteld op 49.5%. Iemand een idee?

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Easglesburn
Regio: Nederland
Fles: Interludium Rum, Batch 01, The Netherlands, Eaglesburn, 50 bts
Kleur: koper
ABV: 58%

Verleidelijk

De zomer komt er weer aan en dan staan Mark & Manny op de eerste rij om jullie weer te verleiden met een lekker malternative. De afgelopen vier jaar konden we jullie blij verrassen met de Interludium Gin, maar voor 2020 gooien we het over een hele andere boeg. We zijn dan ook erg trots jullie de eerste batch van onze nieuwe Interludium Rum te kunnen presenteren, gestookt op 31 januari 2017, dus ondertussen ruim 3 jaar gerijpt. We waren danig onder de indruk van de rum die Bart Joosten van Eaglesburn Distillery uit zijn iStill had getoverd en zijn maar wat blij met deze primeur, want het is immers de eerste onafhankelijke botteling van Eaglesburn.

Het eerste wat je ruikt is het vat. Alsof je in het atelier van een meubelmaker staat. Dan barst de rum van de ahornsiroop en gekonfijte appelsien, omfloerst met donkere chocolade. Iets van cuberdons, rabarber en Werther’s Originals. Amandelpasta en pepernoten. Koffie verkeerd en hazelnoten. Mierzoet met een kruidig randje. Denk kruidnagel en kaneel. Deze neus is erg verleidelijk. Met water verliest hij weinig van zijn mooie aroma, behoudens wat kruidigheid. Da’s alvast goed nieuws.

Lekker romig in de mond met onmiddellijk een grote kruidigheid die je mond helemaal in vuur en vlam zet. Chili peper, kruidnagel en iets van kaneel. Heerlijk zoet op gebakken banaan, karamel en geroosterde noten. Wij vinden hem op vatsterkte geweldig. Als we er wat water aan toevoegen, boet hij wat aan kracht en kruidigheid in, maar op smaak blijft hij compleet overeind. De appelsienen zijn iets meer uitgesproken en hij lijkt zelfs wat zoeter te worden.

De finish is bijzonder lang, laat je tong nog lang tintelen van de kruiden en doet je vaak smakken. Voor ons een goed teken. We willen nog een glas. Verdund is de finish minder lang, maar nog steeds heel aangenaam.

Heerlijk puur, maar ook met een blokje ijs mag hij er wezen. Verdund blijft hij mooi overeind en wordt hij een pak toegankelijker, want minder pikant. Doe jezelf een plezier en probeer hem eerst puur. U zal ons achteraf bedanken. Schenk hem in een shotglaasje bij een stevige, zwarte espresso en je kan het dessert zo overslaan.

Interludium rum cocktail : ‘Dutch Eagle’

Deze zomer géén gin en tonic, maar een cocktail met onze Interludium Rum! Als eerbetoon aan onze vriend en stoker Bart Joosten doopten we hem de Dutch Eagle. Neem een long drink glas en knijp hier het sap van een kwart roze pompelmoes in uit. Vul het glas nu tot aan de rand op met grote ijsblokken. Voeg er 5cl Interludium Rum aan toe en top af met de Coca Cola Signature Mixer #2 ‘Spicy’. Even roeren met een barlepel en een schijfje van dezelfde pompelmoes langs de rand tussen je ijsblokjes schuiven.

Yup. De zomer kan beginnen!

Geproefd door Mark & Manny op 19-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Daar zijn ze weer met een nieuwe release, de jongens en meisjes van BYOB-C (oftewel ‘biopsy’), met alweer de zesde release in hun grappige, maar erg smakelijke ‘Mobsters on Mopeds’-reeks. Na de Blair Athol 2000, Cambus 1991, Ardmore 1998, Ledaig 2007 en Old Rhosdu 1993 gaan ze voor de lente hun heil zoeken in een fruitige Speysider: Glen Elgin 1998. Deze rijpte op een butt.

Distilleerderij: Glen Elgin
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Elgin 21 Year Old 1998/2019, BYOB-C, Mobsters on Mopeds, 54 bts
Kleur: goud
ABV: 51.5%

Snoepje

Daar zijn ze weer met een nieuwe release, de jongens en meisjes van BYOB-C (oftewel ‘biopsy’), met alweer de zesde release in hun grappige, maar erg smakelijke ‘Mobsters on Mopeds’-reeks. Na de Blair Athol 2000, Cambus 1991, Ardmore 1998, Ledaig 2007 en Old Rhosdu 1993 gaan ze voor de lente hun heil zoeken in een fruitige Speysider: Glen Elgin 1998. Deze rijpte op een butt.

Een erg vriendelijke en betrekkelijk zoete neus begroet me. Citrus, abrikozen, perzik, jonge appels, kruisbessen en een hint van kweepeer. Erg fruitig beestje, dus, maar zoals gezegd: erg vriendelijk. Daarmee bedoel ik dat je deze makkelijk kan benaderen. Weinig complex, het is waar, maar wel erg uitnodigend. Na vijf minuten in het glas wordt hij gezellig snoeperig.

Mierzoete aankomt om de tong met een pittig pepertje. Het fruit van de neus passeert opnieuw de revue, aangevuld met kinine, witte peper en wat zoethout. Citrus en abrikozen stijgen boven de rest uit en maken hier een mooie lentewhisky van. Nectarine steekt de kop op. Ook op smaak is hij best snoeperig. Het is bijna onmogelijk om dit niet lekker te vinden, toch? En gaat gevaarlijk vlotjes binnen, ondanks het mooie ABV. Water? No way. Heeft hij absoluut niet nodig.

De finish is erg mooi en vertoont karakter. Het kruidige en snoeperige blijft lekker lang in je mond hangen.

Een echt snoepje. Traditiegetrouw kreeg ik de laatste fles in de reeks, nummer 54 van de 54, om toe te voegen aan mijn immer groeiende pensioenfonds (waarmee ik niet wil zeggen dat ik de boel ga verkopen, maar vanaf mijn pensioen ga ik ze allemaal beginnen uitdrinken!).

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caperdonich
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Caperdonich 18 Year Old Peated, OB 2019, Batch CP/001
Kleur: vol goud
ABV: 48%

Speyside Kampvuur

Ik gaf enkele maanden geleden een Caperdonich tasting. Mijn gabber Benny, die zelf een groot liefhebber is van Caper, bracht zelf nog een extraatje mee om mijn tasting op te fleuren, namelijk deze 18-jarige die… geturfd is! Ja, u leest het goed. Peated Caperdonich en dan nog 18 jaar gerijpt ook.

Mocht je deze blind nosen, zou het je vergeven zijn mocht je denken dat dit Caol Ila is. Voor mij is dat alvast geen straf. Hij offreert zoete toetsen als bosbessen en gekonfijte appelsien, zachte kruiden uit de tuin en flink wat turf dat zich vertaalt naar een kampvuur. Amandelen en karamel, leder en bijna chocolade (‘bijna chocolade’, Mark, wat wil dat in godsnaam zeggen?). Het staat voor mij als een paal boven water dat er een aantal sherryvaten in de mix gegaan zijn van deze release.

De body mocht wat mij betreft wat meer zijn. Dit is licht en net niet waterachtig. Maar qua smaak zit het wel erg goed. En wederom wordt ik richting Caol Ila gestuurd. Moh, how, seg! Romige zoetigheid in de vorm van gebakken peren en appels, mandarijntjes, geroosterde amandelen met lichte bruine suiker, omhuld met iets van munt en flink wat zoete rook. Enkele aardse tonen maken midpalate hun intrede, maar het is rook en citrus dat met de aandacht gaat lopen. Een zilt randje ontbreekt niet.

De afdronk is erg mooi. Lang, zoet versus zilt, rokerig met wat assen op het sterfbed.

Atypisch, natuurlijk, maar ik kan er niet om heen: dit is heerlijk. Ik moet wel bekennen dat ik 170 EUR wat veel vind. Daarom: dankjewel, Benny, voor je gulheid. Dit is een erg leuke Caper!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ardmore 9 Year Old 2009/2018, A&G Rare Cask Selection, Caroni Rum Cask Finish, 230 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 54.5%

Bananenschil & Lampenolie

Net als de vorige Ardmore, is ook deze gebotteld door een (in dit geval pas gestarte) Italiaanse bottelaar. A&G selecteerde een Ardmore die 9 jaar rijpte, waarvan 19 maanden op een Caroni rumvat. Hij werd gebotteld op vatsterkte.

In eerste instantie doet de neus me de wenkbrauwen fronsen. Het lijkt even op een olfactorische kakafonie. De typische Ardmore fruitigheid (appels, peren) met zijn geturfd en soms zelfs wat zilt randje wordt hier volledig overstemt door de bitterzoetigheid (is dat een woord?) van de Caroni. Denk bananenschillen en lampenolie. Mokka gaat in de clinch met vanille. ’t Is even wennen.

De body is olieachtig tot stroperig, wat me aangenaam verrast. Ook hier moet het typische karakter van Ardmore de duimen leggen voor de zoetigheid van de rum. Maar de rookontwikkeling is erg groots en zet je mond in vuur en vlam. Tuinkruiden, banaan, stokvis: ze komen hier samen in een vreemde smeltkroes van smaken. Wederom: het is even wennen, maar op smaak valt het mij al beter mee dan op de neus.

Op de afdronk bewijst de rum dat hij krachtiger is dan de malt. Langzaam sterft de Ardmore, maar lang leve de Caroni. Die blijft nog lang nazinderen.

Als ik niet beter wist zou ik gezegd hebben dat dit een rum was die op een geturfd whiskyvat had gerijpt en niet andersom. Interessante malt.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ardmore 6 Year Old 2010/2016, Hidden Spirits, Ex Bourbon Cask AM 1016, 307 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 50.0%

Rebel

Ardmore werd opgericht in 1898 door Adam Teacher – waarmee u meteen begrijpt dat een groot deel van de productie in de bekende blend Teacher’s verdwijnt – maar is sinds 2012 onderdeel van Beam-Suntory. Vandaag proef ik een release van het Italiaanse Hidden Spirits, uit de zogenaamde Young Rebels Selection. Veel bleker dan dit kan whisky nauwelijks zijn.

Verrassend zoete neus, moet ik zeggen, maar wel erg één dimensionaal. Ik krijg appels en vanille en that’s it. Pas op, da’s niet erg. Hij is lekker. Na enkele minuten ademen komt daar iets van een vers pak papier en gras aan te pas. Wel flink spirity, maar als je een zwak hebt voor new make is dat geen straf.

Ha, kijk, op smaak is het al stukken beter! Lekker olieachtig. Terug appels en vanille, maar met een mooie toets van turf, hooi, iets medicinaals waardoor je je heel even op Islay waant en tot slot een rookontwikkeling die je mond lekker warm maakt. Hier hou ik wel van.

De afdronk transporteert me naar Port Askaig en dat brengt altijd een glimlach op mijn tronie.

Jonge, zacht geturfde maar erg aantrekkelijke Ardmore die je blind zo maar Caol Ila zou durven noemen. Young Rebels, inderdaad!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Ik was er bij in de live-uitzending van Saint Mac toen Bert Dexters van Liquid Art in absolute avant-première deze fles voorstelde. Het duurde niet lang voordat ze arriveerde op het Whivie HQ. Deze 14-jarige Bruichladdich zit op een vatsterkte van 51.7%. Sorry, korte intro, maar ik ben er erg op gebrand deze te proeven!

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 14 Year Old 2006/2020, Liquid Art, 105 bts
Kleur: goud
ABV: 51.7%

Zoetzilte Rook

Ik was er bij in de live-uitzending van Saint Mac toen Bert Dexters van Liquid Art in absolute avant-première deze fles voorstelde. Het duurde niet lang voordat ze arriveerde op het Whivie HQ. Deze 14-jarige Bruichladdich zit op een vatsterkte van 51.7%. Sorry, korte intro, maar ik ben er erg op gebrand deze te proeven!

Lekker zoet en prikkelend op de neus op gesuikerde (ja!) citroenschillen met boterbloempjes, een lekker zilte rand, iets van wit fruit en een hint van jonge ananas. Er is wel wat rookontwikkeling, maar verrassend discreet.

Clean en krachtig op de tong, lichtjes olieachtig, maar wederom dat heerlijke samenspel tussen zoet en zilt. Wit fruit en citrus gaan een mooie, nu toch wel openlijk grootse, rook vooraf. Speels en erg lekker.

De afdronk is zijn forté. Gewoon zalig hoe hij nazindert op de tong. Zoetzilte (dat bestaat niet, maar je begrijpt me) rook, mooie warme kruidigheid. Ik ben verkocht!

Zo’n flesje kan je bemachtigen bij een groot aantal van de Whivie-sponsors voor 130 EUR. Aanrader.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kilchoman
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Kilchoman Machir Bay Collaborative Vatting McShelfie
Kleur: stro
ABV: 46%

Cask Influence

Kilchoman heeft al zo’n 20 zogenaamde ‘Collaborative Vatting’ releases achter de rug. Bij deze vattings wordt de ‘Cask Influence’ nagegaan. In het geval van de botteling voor onze vrienden van De Schelf uit Hamme – whiskyclub McShelfie, dus – gaat het om 95% bourbon en 5% sherry. Ze worden allemaal gebotteld op 46%.

De neus is lekker peaty, moet ik zeggen. Graan, mandarijn, appels met slechts een hint van rozijntjes en bittere appelsienmarmalade. Iets van plasticine steekt de kop op, alsook zachte, zoete rook. Goh, ja, jong en dartel, maar altijd goed, die Kilchoman.

Zacht op de tong, maar wel zoeter dan ik had verwacht. Appels worden nu mooi aangevuld met citrustoetsen en zelfs wat jonge ananas. De rokerigheid grijpt erg snel flink om zich heen, waarbij je mond lekker warm gemaakt wordt. Gember, zoethout en zwarte peper geven hem punch. Een druppeltje visolie zorgt voor een maritieme toets. Erg aangenaam.

De rokerig zoete afdronk is heerlijk.

Een geweldige winterdram. Die mag op het bovenste schap (zag u wat ik daar deed?), even aan de kant. Die verdient een plek in de Kilchoman Kaleidoscope tasting die ik binnenkort plan.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bowmore 21 Year Old 1989/2011, Siler Seal, 565 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 46%

Morgenochtend

‘Schat, tegen 8u vanavond komt Bob efkes een fles ophalen, oké?’
‘Tuurlijk, liefste.’ ’t Is toch een schatje, mijn vrouw.
Bob kwam toe om half negen en vertrok ten langen leste – na wederom een beruchte front-door-tasting – naar huis rond half één ’s nachts. Maar wat een heerlijk spul hebben we gedronken. Eén van de hoogtepunten van de avond was deze oudere Bowmore van Silver Seal (waarvan ik de kurk brak bij het openen van de fles, waarvoor nogmaals mijn excuses, Bob!).

Elegante neus met verrassend veel heldere en frisse citrustoetsen (denk limoen en citroen) en gele meloen. Dat wordt onmiddellijk gevolgd door olijfolie, zeebries, hooi en kamfer. Doet me heel even aan mezcal denken (note to self: dringend nog eens naar Palenque afzakken!). Een toefje rubber, een beetje teer, zachte rokerigheid, licht medicinaal met een al even zachte zilte rand, maar vooral perfect gebalanceerd.

Hoewel hij zacht binnenkomt, ontwikkelt hij wel onmiddellijk een groots zilt element en wordt ook de rook meteen even in your face. Maar als je daar voorbij bent, ontdek je een ware parel met mooie toetsen van Mirabellen, limoen, ansjovis en sappige peren. Zelfs een hint van mango en ananas (’t is even zoeken, maar te vinden).

De afdronk is heerlijk lang, zilt versus zoet met vooral citrus en zoethout.

Zet het glas op het aanrecht en ga slapen. Eerste werk morgenochtend: ruiken aan dat glas. You’ll thank me later. Bedankt,  Bob, om deze prachtige Bowmore met mij te delen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bowmore 24 Year Old 1992/2016 Citrus Sizzle, Wemyss, hogshead, 250 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 54.4%

Complexe Aciditeit

Het was al weer enkele maanden geleden dat ik nog eens een Bowmore aan de lippen mocht zetten, maar deze werd door een aantal van mijn vrienden erg warm aanbevolen. Eén iemand noemde het zelfs de beste Bowmore die hij ooit had gedronken. Stel je voor! Dus opende ik de jacht op een sample en vond deze op Spirits in the Sky vorig jaar. Ik ga me er even voor zetten.

Je ruikt onmiddellijk de turf alsook de zee, maar al gauw wordt dit op een elegante manier teruggedrongen door een karrenvracht aan citrusfruit, met citroen op kop, op de hielen gevolgd door limoen. Fris en helder, gevolgd door flink wat vanille en iets van gras. Een erg zomerse Bowmore op de neus.

Erg gevarieerde aankomst. Meteen is er van alles aan de gang: turf, zilt, citrus, koude assen en iets van munt. Gamba’s op de barbecue, besprenkeld met fris citroensap. Goeie body, overigens. Een beetje peper en munt zorgen voor wat zing, terwijl de rook langzaam ontwikkelt en eerder op de achtergrond blijft hangen en toch het geheeld draagt, als u begrijpt wat ik bedoel. Complexe aciditeit (wow, Mark, dat klinkt erg goed… show-off). Een bittertje als van een druivenpit naar het einde toe. Het geheel is erg harmonieus, moet ik zeggen.

De afdronk is echter zijn troef. Erg lang, licht drogend, met prachtige zoete versus zilte toetsen, de rook die groter wordt en je even op de vingers tikt ‘dit is wel Islay, hé!’. Doet me zelfs even aan mijn geliefde Caol Ila denken (dat zullen ze bij Bowmore misschien niet graag horen, maar voor mij is dat muziek in de oren). Wat gekonfijte gember op het sterfbed.

Zalige Bowmore, inderdaad. En als je bedenkt dat ik deze tasting note op een zaterdagmorgen maak, voor het ontbijt (omdat de smaakpapillen dat nog fris zijn), kan je je inbeelden dat mijn dag niet meer stuk kan.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Eén van de leuke dingen van op reis gaan is… shoppen in de duty free, natuurlijk! Op terugweg van mijn skivakantie in Oostenrijk, vond ik op de luchthaven deze jonge Lagavulin 10 Year Old die ik voor een aantrekkelijke prijs kon meepakken. Zo gezegd, zo gedaan.

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 10 Year Old Travel Retail Exclusive
Kleur: oud goud
ABV: 43%

Walnoten & Zeezout

Eén van de leuke dingen van op reis gaan is… shoppen in de duty free, natuurlijk! Op terugweg van mijn skivakantie in Oostenrijk, vond ik op de luchthaven deze jonge Lagavulin die ik voor een aantrekkelijke prijs kon meepakken. Zo gezegd, zo gedaan.

Rook, teer, assen, kelp, smeulend hout en vingerverf, opgeleukt met honing, amandelen, abrikozen, citroen en potlood… Schoolvoorbeeld van Lagavulin dus. Maar wel aan de brave kant, als u het mij vraagt. Niks mis mee, natuurlijk.

Op smaak komt het zoete eerst, met naast citrus nu ook boomgaardfruit en wordt de rook plots erg groot, gevolgd door de typische assen. Walnoten. Zeezout. Kamfer. Mooie kruidigheid, ook. Dit lijkt er al meer op.

De afdronk is best lang, gepeperd met een hint van gekonfijte appelsienschillen. Redelijk intens.

Ik vind hem net iets beter dan de 8-jarige die voor de 200^e verjaardag werd gebotteld. Ook de 9-jarige uit de Game of Thrones reeks overtreft hij. Maar het is nog geen klassieke 16-jarige, hoor. Desalniettemin, en erg mooie Lagavulin op prima sterkte.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Scarabus Islay Single Malt, Feis Ile 2019, Hunter Laing & Co
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Scheepstouw

Hunter Laing & Co, het bedrijf achter de nieuwe Ardnahoe Distillery op Islay, sprong in 2019 mee op de Feis Ile kar me de release van deze single malt die luistert naar de naam Scarabus. Weet dat er op Islay een Scarrabus (met dubbele ‘r’) boerderij bestaat vlakbij Bridgend.  Uit geschriften blijkt zelfs dat er tussen 1817 en 1818 een pot still zou gestaan hebben, maar die blijkt nooit operationeel te zijn geweest. Dat geeft ons nog steeds geen enkele hint over de inhoud van deze fles, natuurlijk. Maar dat ze er goed uitziet, daar kunnen we het allemaal wel over eens zijn, denk ik.

De turf laat zich meteen gelden in de vorm van een vreugdevuur op het strand, maar wordt wel makkelijk overstemt door enkele citrusvruchten en een karrenvracht aan karamel. Doet wat jong aan, maar het stoort me niet. In tweede instantie krijg ik vers geboend leder en iets van plasticine. Er zit zelfs een snoeperig kantje aan en… wat mij betreft werkt het. Ik vind dit een leuke Islay neus.

Yummie op de tong. Tikketje zilt, beetje zoet, flink wat gezouten karamel en gekonfijte appelsienen. Dat wordt ondersteund door een flinke rokerigheid met zwarte peper en wat nootmuskaat. Iets van ingevette scheepstouwen en leder komen piepen, terwijl een druppeltje balsamico de boel een beetje komt verzachten.

De afdronk is lekker. De malt verzacht, het vuur en de kruiden doven en de appelsienen keren nog eens weer.

Een erg leuke Ileach. Wat mij betreft een jonge Lagavulin op sherryvat, maar ik kon het nergens bevestigd krijgen. Als je weet dat je deze kan kopen voor de luttele som van 35 à 45 EUR, kan je hem wel bang for your buck noemen, wat mij betreft. Dankjewel, Manny! Ik haal ik mij nog een fles van in huis.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Vintage Malt Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Finlaggan Cask Strength, b. 2017
Kleur: licht goud
ABV: 58%

Misnomer

Ik proefde al eerder de Finlaggan Cask Strength, zowel een botteling uit 2013 als eentje uit 2015. Beiden waren op 58% gebotteld en deze release van 2017 heeft eveneens dit ABV. Dan is Cask Strength natuurlijk een misnomer, want deze is duidelijk versneden naar dit gelijke alcoholpercentage. Maar goed, dat is wellicht muggenzifterij, het blijft immers een Finlaggan op hoge sterkte.

Hoewel er appels en zelfs bananen op de neus te ontwaren vallen, wordt dit flink gemaskeerd door aardse toetsen, zoete turf, iets medicinaals en assen. Betrekkelijk zilt, ook. Delicate rook. Nog iets herbaal ook, maar het geheel is wel best aangenaam als je van Islay houdt.

Verrassend zoet op smaak en hij schreeuwt gewoon ‘Lagavulin’, hoewel ik daar geen zekerheid over heb. Zilt en geturfd, mooie rookontwikkeling, sterke kruidenmix, appels en limoen, natte aarde en zoethout. Dit is een stevige jongen.

De afdronk is lang, zilt, rokerig en pikant.

Stevige Islay die niet teleurstelt. Je kan je dit flesje aanschaffen voor amper 30 EUR. Geweldig, toch? Bedankt, Pat!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: The Vintage Malt Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Finlaggan Old Reserve, b. 2017
Kleur: zonlicht
ABV: 40%

Nieuwe Schoenen

De single malt Finlaggan is genoemd naar het oude Finlaggan Castle op Islay, van waaruit de Lord of the Isles en Clan MacDonald regeerden. Vandaag schiet daar enkel nog een ruïne van over. Het was al vijf jaar geleden dat ik deze spotgoedkope Ileach proefde, maar dankzij mijn whiskygabber Pat kan ik een recente botteling proberen.

De neus is een pak romiger en ‘donkerder’ dan de recente Original Peaty. Hier krijg ik duidelijke toetsen van pindanoten, citrus, appels, karamel en butterscotch, ondersteund door delicate rook. Nieuwe schoenen… Er zit zelfs een toets van ananas op de barbecue aan. Dit valt mij erg goed mee.

Jammer dat de body zo licht is. Fanta limoen met wat turf. Kan de belofte van de neus niet invullen en dat vind ik spijtig. Desalniettemin mooie rokerigheid die steeds groter wordt, zoet versus zilt (veel vanille, trouwens) en dan wat jonge appeltjes besprenkeld met Hawaiaans zwart zout.

Een korte afdronk is mijn deel, op rook en vanille.

Erg eenvoudig, maar niet eens 30 EUR. No brainer als je op zoek bent naar een peaty daily dram. Bedankt, Pat!

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

De jongens van de Ypres Whisky Friends hebben hun eerste clubbotteling te pakken. Het is een Islay Blended Malt geworden, hoewel dat met een korrel zout mag genomen worden. Het vatnummer laat er geen twijfel over bestaan dat dit een Laphroaig is, maar volgens insiders werd hij geteaspooned met een scheutje Caol Ila, zodat het dus geen single malt meer genoemd kan worden. Ze delen het vat met de Magnificent Five – eveneens uit West-Vlaanderen – die de rest van het vat op hun naam schreven, maar wel voor een totaal andere verpakking kozen.