WhivieBlog

Brouwerij: Brouweri De Feniks
Regio: België
Fles: Tack’Ard, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Ardmore

Brouwerij De Feniks staat bekend om zijn bieren op maat. Dat inspireerde Johan Tack om eens te gaan praten met Bram Neudt – ook wel bekend als BramBrass – om een Imperial Stout te laten brouwen die dan op verschillende types whiskyvaten kon rijpen. Ik kreeg de eer zowel het basisbier te proeven als de drie gerijpte whiskybieren: Tack’Ard, Tack’Led en Tack’Truan. Beginnen doen we met de Tack’Ard die, zoals u al kon vermoeden, 4 maanden gerijpt heeft op een voormalig vat van de Ardmore distilleerderij. Hij schenkt gitzwart met een dikke, donkerbruine kraag met kleine belletjes. Hij blijft geweldig lang op het bier staan, wat voor een zeer smakelijk uitzicht zorgt.

Frisse, zoetzure neus op rood fruit zoals aardbeien en aalbessen met een grondige ondertoon van turf en vermolmd hout. Koude koffie en mokka en zelfs iets van sojasaus.

Dankzij een goeie carbonatie gaat hij vlotjes binnen. Het is nochtans een stevige jongen met zijn 10%. Daarom komt hij tegelijkertijd wel een beetje boozy over, als u begrijpt wat ik bedoel. De bijdrage van het whiskyvat lijkt mij (maar wat weet ik er van?) eerder beperkt. Ik denk dat ik iets van woodsmoke of turf krijg, maar ik kan het mij evengoed inbeelden. Maar who cares? Dit is gewoon erg lekker.

De afdronk evolueert van zoet naar bitter, alsof ik net een kop koffie met flink wat chicorei binnen heb. Mijn mond plakt er van.

Deze Tack’Ard is een typische stout met alle kenmerken van dien, met een frisse carbonatie, waardoor hij (iets te) makkelijk naar binnen kapt. Hij ging wel perfect mij mijn gemarineerde kippenboutjes op de barbecue!

Geproefd door Mark Dermul op 26-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Gulden Spoor
Regio: België
Fles: Tack’Aran II, 330ml
Kleur: amber
ABV: 11.8%

Arran

Herinnert u zich de Tack’Aran nog? Dit biertje, dat destijds gebrouwen werd bij ’t Gulden Spoor in Gullegem en rijpte op een Arran Sherry cask (namelijk deze), viel mij erg mee. Johan Tack, de bezieler van deze Tack-biertjes, heeft nu wederom een triple van ’t Gulden Spoor op datzelfde vat laten rijpen. En of ik interesse had om die ook eens te proeven? Nou, Johan, dat laat ik me geen twee keer vragen! Het bier mocht maar liefst 12 maanden op het whiskyvat slapen. Hij schenkt een troebel amber met een witte kraag met erg fijne bellen die snel verdwijnen.

De neus is zomers fris met een flink zuurtje, waardoor hij me heel even aan een lambic doet denken. Gedroogde mandarijn en flink wat roze pompelmoes maken hier een zomers neus van. Maar het vat heeft echt zijn stempel gedrukt (ook al werd het nu voor de tweede keer gebruikt, maar rijpte het bier wel dubbel zo lang). Ik krijg lichte houttoetsen en… ja… echt wel… whisky! Zalig.

Op smaak is hij zoetzuur op Granny Smith appels, abrikozen en pompelmoes. Het geheel blijft aangenaam zomers dankzij een mooie carbonatie. Zo fruitig, zeg. Mooi.

De afdronk is redelijk kort, maar wel echt verfrissend.

Hij is iets toegankelijker dan zijn voorganger. En dat voor 4 EUR. Ik heb me er nog wat bijbesteld. Aanrader!

Geproefd door Mark Dermul op 27-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).