WhivieBlog

Brouwerij: Pater Pitte
Regio: België
Fles: Stoute Pitte Donkerbruin, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 8.0%

To Stout or not to Stout

Dit flesje kreeg ik cadeau van Emmely en Inés, twee collega’s uit West-Vlaanderen die vriendinnen geworden zijn. We komen zo’n drie keer per jaar samen. Dan wordt er wel al eens iets leuks overhandigd. Zo ook deze Stoute Pitte, afkomstig van brouwerij Pater Pitte uit Langemark (hoewel gebrouwen bij Belgian Contract Brewers in Menen). Ik vind de naam echter een tikkeltje misleidend, want het is geen stout, ook al heeft het bier de opbouw van een stout. Het is een donkerbruin bier op 8%, gebrouwen met vier moutsoorten. Dat gezegd zijnde heeft het wel de looks van een stout, hoor, dus misschien ben ik te hard in mijn oordeel.

Heerlijk donkerzoete aroma’s die ik wel degelijk met stout associeer, zoals donkere chocolade, gebrande mout, koffie en karamel. Maar ook een hint van rood fruit en een beetje woodsmoke.

Hij is erg romig, bijna stroperig, op de tong. Kandijsiroop! Koffie en chicorei spelen hier tweede viool, dit is één en al kandijsiroop. Het rode fruit maakt op smaak geen schijn van een kans. Maar het mag gezegd: dit is ronduit heerlijk! To Stout or not to Stout? To Stout! De licht gebrande toetsen keren vanaf de tweede slok weer. Ik krijg weer chocolade vanaf de derde slok. Goed gerief!

De afdronk is lang, romig, donkerzoet en erg bevredigend. Café Noir koekjes op het sterfbed.

Aanrader! Ik begin stilaan te denken dat stout mijn favoriete bierstijl aan het worden is. IPA in de lente en de zomer, stout in de herfst en de winter. Klink logisch, toch? Naast deze Stoute Pitte bestaan er nog de Pater Pitte Blond (goudblonde tripel), Rosse Pitte (amberkleurige Pale Ale), Fitte Pitte (alcoholvrij).

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2023

Brouwerij: Pater Pitte
Regio: België
Fles: Pater Pitte Blond, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 8.2%

Langemark

Ik heb het goeie fortuin een prima band opgebouwd te hebben met een aantal collega’s en twee daarvan – Emmely en Inés – spreken drie keer per jaar met mij af om eens gezellig te gaan eten en bij te praten. We zitten immers ondertussen alle drie op een andere werkplek. De locatie om te gaan dineren wisselt elke keer en wanneer het mijn beurt is om gastheer te spelen voor het aperitief en een leuk restaurant te kiezen, zakken de dames af naar Gent. We kennen alle drie onze wereld, natuurlijk, dus ze komen nooit met lege handen af. En wetende dat ik wel een biertje lust (I’m the king of understatement!) slagen ze er altijd wel in iets leuks uit hun streek mee te brengen. De laatste keer brachten ze deze tripel Pater Pitte Blond mee, het allereerste bier dat de brouwerij uit het Westvlaamse Langemark op de markt bracht. Daarmee is de cirkel mooi rond, want de brouwer – Hans Vandeputte – studeerde mouterij en brouwerij in Gent. Sinds 2016 is Pater Pitte beschikbaar voor het grote publiek. Het bier schenkt goudblond met flink wat carbonatie en heeft een spierwitte kraag van kleine belletjes die lang blijft staan. De kleine gistvlokjes die ik nog ontwaar neem ik voor lief.

Frisse neus op zoete mout, bittere hop en iets wat me aan een koeienstal doet denken (zonder dat het een off-note is). Zacht kruidig en herbaal, ook.

Op smaak is het relatief romig en zacht, waarbij de kruidige toets de boventoon voert bij de eerste slok, maar dan snel wegdeemstert en het bier verrassend zoet maakt. Maar ook hier is die herbale toets dominant. Aangenaam hoparoma, dat zeker wel. Balans wordt bereikt, wat ik prettig vind. Nadeel van deze Pater Pitte Blond: die gaat echt veeeeeel te makkelijk naar binnen.

De afdronk is in alle eerlijkheid wat aan de korte kant en een tikkeltje te zoet naar mijn gading. Dat lossen we op door gewoon nog een slok te nemen, toch?

Eenvoudige tripel, zoveel is zeker, maar soms denk ik less is more. Ik moet misschien wel aanvullen dat, door de grote vraag, het brouwen ondertussen werd uitbesteed aan BCB (Belgian Contract Brewers, voorheen Eutropius) uit Menen.

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2023

Brouwerij: Guilty Monkey
Regio: Nederland
Fles: Guilty Monkey Rum Barrel Aged Beer, 330ml
Kleur: roestbruin
ABV: 10%

Plantation

Guilty Monkey – wat een fantastische naam! – is een craft brouwerij uit Nijmegen, Nederland. Opgericht door Oscar Heijnen – op zijn 50^e, nota bene – op 16 februari 2021, dus lang is hij nog niet bezig, maar toch hebben ze al aardig wat biertjes op de markt. Zo is er de Witte Aap, Blonde Aap, IPA en NEIPA Aap, Tripel Aap en Barley Aap, maar wij konden de hand leggen op een specialleke: de Guilty Monkey Rum Barrel Aged, een barley wine die – zoals de naam al aangeeft – 12 maaden lang op een rumvat werd gerijpt (eentje van Plantation, by the way). Bij het schenken maak ik me onmiddellijk wat zorgen omdat hij roestbruin schenkt (tot daar aan toe) en er absoluut geen kraagvorming plaatsvindt… Toegegeven, da’s eigen aan de stijl barley wine, maar toch.

Op de neus is hij zwaar, maar aangenaam zoet op kersen, rozijnen en frambozen. Er volgt nog wat kandijsuiker en chicorei. Dit valt me al beter mee dan verwacht, dus kijk…

Op smaak is het eerder flets, moet ik zeggen. Ik had me aan een romiger bier verwacht, maar deze is bijna waterachtig. De smaak valt nochtans mee op snoeperige toetsen van kersen, rozijnen, frambozen en zelfs een hint van melkchocolade met stukjes rood fruit in. De toetsen van de rum zijn echter wat te subtiel naar mijn gading. Het feit dat de carbonatie in dit bier zo laag is, maakt het me moeilijk om hier echt van te genieten. Jammer.

De afdronk is relatief kort (hey, het is en blijft wel een biertje, natuurlijk) en mierzoet, maar net als de rest van het bier absoluut niet complex.

Tja… het label is geweldig, het kleurtje valt zeker niet tegen, maar ik ben toch wat underwhelmed van deze schuldige aap.

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2023

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Puppet Master, West Coast IPA, 440ml
Kleur: blond
ABV: 6.5%

Democracy for Dummies

Voor mijn tiende ontmoeting met deze Schotse, eigenzinnige en ondertussen bijzonder grote brouwerij, geniet ik van de BrewDog Puppet Master, een West Coast IPA. Het verschil met een klassieke IPA is dat bij deze Amerikaanse variant gebruikt wordt gemaakt van een dubbele portie hoppen (in dit geval Columbus, Citra, Simcoe en Azacca), waardoor er flink wat citrus en dennenappels verschijnen. Hij schenkt een troebel blond met een mooie witte kraag die heel lang overeind blijft.

Heerlijk frisse neus op citroen, hars en vooral pompelmoes. Nog wat zoete mout op de achtergrond, maar dit is vooral erg fruitig met een mooi, licht bittertje. Ik kan me amper bedwingen om een flinke slok te nemen.

Op smaak kan hij de belofte van de neus niet helemaal waarmaken, helaas. Lekker, versta me niet verkeerd, maar een pak minder intens dat de neus aankondigde. Het bittertje is netjes (de pit van een pompelmoes, zeg maar), maar de fruitigheid is wat underwhelming. De hint van citrusfruit en ook wat steenfruit (vooral perzik, dan) is erg zacht en je moet er wat naar zoeken.

De finish is dan weer best aangenaam, met een mooie balans tussen het zoete fruit enerzijds en een hoppig bittertje anderzijds.

Democracy for Dummies, staat er nog op het blik te lezen. Dat is een knipoog naar de naam van het bier, natuurlijk, maar verder heeft het voor mij weinig betekenis. Bedankt, Rik, voor dit aangename biertje.

Geproefd door Mark Dermul op 20-10-2023

Brouwerij: Grimbergen Microbrouwerij
Regio: België
Fles: Grimbergen Astrum Pale Ale Microbrew #3, 33cl
Kleur: amber
ABV: 6%

Fazant

Het derde en laatste biertje van de microbrouwerij aan de abdij van Grimbergen – geopend in 2019 – is deze Astrum Pale Ale op 6%, die gebrouwen werd met Vlaamse hoppen, maar ook met Galaxy hop uit Australië, voor het eerst gekweekt in 1994. Hij schenkt amberkleurig met een mooie, witte kraag met die lekker lang blijft staan en het bier een aantrekkelijk uiterlijk geeft.

Heerlijk soepele neus op tropisch fruit (dank u, Galaxy hop) dat doet denken aan sinaasappel, kruisbes, passievrucht en papaja. Maar hij heeft ook iets aantrekkelijk kruidigs, moet ik zeggen. Dit is een uitstekende neus!

Dit gaat gevaarlijk vlot naar binnen, moet ik zeggen. Verfrissend en dartel op de tong met wederom die toetsen van tropische vruchten, aangevuld met zoete mout, zachte kruiden en een perfect bittertje dat voor een prima balans zorgt.

Frisse afdronk op zoete mout en zachte kruiden.

Zonder enige twijfel mijn favoriet van de drie innovatieve brouwsels. Hij paste prima bij mijn hoofdgerecht van fazant met kroketjes. Santé, Marc D, voor dit leuke eindejaarsgeschenk.

Geproefd door Mark Dermul op 31-12-2023

Brouwerij: Grimbergen Microbrouwerij
Regio: België
Fles: Grimbergen Ignis Quadruple Microbrew#2, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 10%

Weeïg

Ter gelegenheid van de opening van de nieuwe microbrouwerij aan de abdij van Grimbergen – we schrijven 2019 – werden drie innovatieve biertjes gebrouwen. Dit is er zo eentje: de Grimbergen Ignis Quadruple op 10%, die gebrouwen werd met op beukenhout gerookte mout. Hij schenkt een licht bruin met een witte kraag die erg snel gaat liggen.

De neus is een tikkeltje weeïg op zoete, zacht gerookte mout met rozijnen, pruimen en vijgen op de achtergrond. Hij heeft iets zoetzuurs waar ik even aan moet wennen.

De smaak is oké, maar niet top, in alle eerlijkheid. Een tikkeltje te zuur en met een toets die me aan iets van metaal of zelfs bloed doet denken. Midpalate verschijnt een bittertje als van pompelmoes, maar dat weeïge dat ik al op de neus had, keert op smaak weer. Jammer, maar dit is niet meteen mijn ding.

De afdronk is zacht en (te) zoet.

Desalniettemin een welverdiende dank u aan mijn vriend Marc D, die me de drie flesjes cadeau deed.

Geproefd door Mark Dermul op 31-12-2023

Brouwerij: Grimbergen Microbrouwerij
Regio: België
Fles: Grimbergen Magnum Opus Brut Beer Microbrew#1, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 8%

Lotte

De Heilige Norbertus bouwde in 1128 een abdij voor de kloosterorde der Norbertijnen in de Brabantse gemeente Grimbergen. De abdij werd in de loop van de geschiedenis meermaals verwoest. En met het uitbreken van de Franse Revolutie verdween niet alleen het klooster, maar ook de brouwerij. De Grimbergen Dubbel en Tripel werden vanaf 1958 gecommercialiseerd. De productie wordt al lange tijd uitbesteed aan de brouwerij Alken-Maes en sinds 1997 wordt een gedeelte van de abdij gebruikt als abdijbiermuseum, maar in 2019 werd op de plek waar ooit de oude brouwerij stond een nieuwe microbrouwerij opgericht. Ter gelegenheid hiervan werden drie biertjes gelanceerd: Magnus Opus Brut Beer, Ignis Quadruple en de Astrum Pale Ale. We zetten ze graag even op een rijtje en beginnen met de Magnus Opus Brut Beert, die goudblond schenkt met een witte kraag (die relatief snel gaat liggen).

Frisse en bijzonder zoete neus op appels en sappige peren met een ondertoon van vanille.

Op smaak is hij minstens even fris en wordt het witte fruit dat ik al op de neus ontwaarde, aangevuld met milde toetsen van appelsiensap. Zoete mout maakt het plaatje compleet.

Van een afdronk is hier amper sprake, moet ik bekennen.

Elegante en vlotte doordrinker, die prima paste bij mijn voorgerecht van lotte in roomsaus. Bedankt, Marc!

Geproefd door Mark Dermul op 31-12-2023

Telkens wanneer mijn Amerikaanse vriend John op bezoek komt, brengt hij een flesje mee, iets waarvan ik telkens zeg dat hij dat niet zou moeten doen, maar iets waarvan ik toch telkens blij ben dat hij het gedaan heeft. Zo bracht hij tijdens zijn laatste reis deze Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend mee, op de kop getikt in Japan. Nu, de Malts Blend is dan uiteraard een blended malt, die in dit geval werd samengesteld door Chivas’ master blender Sandy Hyslop, met niet minder dan 21 malts die bovendien allemaal minstens 21 jaar gerijpt hebben en uit alle verschillende whisky regio’s afkomstig zijn. Boeiend!

Bottelaar: Chivas Brothers
Regio: Schotland
Fles: Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend, b. 2019
Kleur: koper
ABV: 40%

Boeiend

Telkens wanneer mijn Amerikaanse vriend John op bezoek komt, brengt hij een flesje mee, iets waarvan ik telkens zeg dat hij dat niet zou moeten doen, maar iets waarvan ik toch telkens blij ben dat hij het gedaan heeft. Zo bracht hij tijdens zijn laatste reis deze Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend mee, op de kop getikt in Japan. Nu, de Malts Blend is dan uiteraard een blended malt, die in dit geval werd samengesteld door Chivas’ master blender Sandy Hyslop, met niet minder dan 21 malts die bovendien allemaal minstens 21 jaar gerijpt hebben en uit alle verschillende whisky regio’s afkomstig zijn. Boeiend!

Delicate en zacht rokerige neus op zoet, overrijp fruit, zachte kruiden en waxy toetsen met slechts een hint van eikenhout. Dat fruit vertaalt zich naar sultanas, perzik en appels, gul besprenkeld met honing. Deze neus is eigenlijk uitstekend, no two ways about it.

De body is prima. Licht, doch waxy, met een mooie balans tussen de zoete toetsen van het fruit, de drogende tannine van het hout en de kruiden. Perzik en sultanas keren weer, aangevuld met iets van noten en honing. Mooie balans, hoor. Maar net iets minder complex dan de neus beloofde.

De afdronk is middellang met een hint van rook en zachte tannine. Licht drogend, dus. Maar wel mooi.

Wie zei ook alweer dat enkel single malts echt goed konden zijn? It wasn’t me. Ik heb slechts 2 puntjes van kritiek. Ten eerste hou ik niet van dit type karaf, maar da’s natuurlijk heel persoonlijk. Ik vind het jammer dat ik de inhoud niet kan zien. En ten tweede: dit was wellicht een 90+ whisky indien hij was gebotteld op 46% of meer. Maar afgezien daarvan: wat een mooie whisky, zeg!

 87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Royal Brackla
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Royal Brackla 12 Year Old 2010/2022 Signatory Vintage, The Un-Chillfiltered Collection – Cask Strength for Whiskyworld Massen, first fill bourbon barrel #307496, 192 bts
Kleur: goud
ABV: 56.3%

Zeventien

De Brackla Distillery ligt op de grens tussen de Speyside en de Highlands, vlakbij Cawdor Castle, bekend van Shakespeare’s drama Macbeth. In het glas zit een 12-jarige die enkele jaren geleden gebotteld werd door Signatory in hun bekende Un-Chillfiltered Collection, speciaal voor Whiskyworld Massen in Luxemburg. Ik kreeg een sample in de handen gestopt door mijn goeie vriend Benny J. Met meer dan 7500 tasting notes op mijn blog, ben ik verrast dat dit nog maar mijn 17^e Brackla is, eerlijk gezegd.

Lentefrisse neus op wit fruit, honing en mirabellen. Tikkeltje snoeperig, verre van onaardig. Dat gezegd zijnde, ook niet meteen een hoogvlieger. Gewoon een prima neus die aan de lente doet denken.

Oh! Op smaak is het wel stukken beter, moet ik zeggen. Krachtig, fruitig, helder, uitnodigend op appels en peren, noten, flink wat honing, sultanas, zoete mout, perzik en bijenwas. Dit is veel boeiender dan de neus deed vermoeden.

De afdronk is lekker lang, kruidig, snoeperig zoet en erg bevredigend.

Ja, ja, de neus was slechts een kleine introductie tot deze erg krachtige en mooie Royal Brackla. Een sluipschutter als u het mij vraagt. En dan te bedenken dat je dit voor minder dan 70 EUR kan kopen, nog steeds. Heerlijk. Dankjewel, Benny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Giboin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Giboin 2003 Fins Bois for Passion for Whisky, Fût #602, 120 bts
Kleur: brons
ABV: 46.5%

Terroir

Afgelopen zomer maakte ik voor het eerst kennis met Giboin, een producent van pineau en cognac uit Chèvres-Richemont – de 9^e generatie al, want bezig sinds 1830. Deze keer hebben we een 20-jarige in het glas van een single cask gebotteld voor de Nederlandse shop Passion for Whisky. Het terroir van deze cognac is Fin Bois, ten noorden van de stad Cognac (waar ik deze zomer weer naartoe trek).

Intens fruitig op pomelo, abrikozenconfituur, sappige nectarines en een verloren gelopen goudbes. Iets van pijnboompitten en geroosterde pindas. Daaronder zit nog een mooie streepje snuiftabak en iets van gekonfijte appelsienschillen. Hij heeft ook een mooi floraal parfum, wat erg aangenaam overkomt. Als je hem bovendien even laat ademen verschijnt er zelfs een eerste hint van rancio. Hier is verrassend veel aan de gang.

De body is lekker waxy, wat deze cognac onmiddellijk flink wat gewicht geeft, als u begrijpt wat ik bedoel. En tegelijkertijd wordt mijn tong helemaal ingepalmd door een prachtige kruidigheid – op het randje van pikant – alvorens de zoete trekjes van het fruit de boel komen verzachten. Denk pruimen, vijgen en bloedappelsien. Hemels !

De afdronk is langer dan Ik had gehoopt. Donkerzoet en bevredigend!

Dit is een erg mooie vatkeuze van Passion for Whisky en het feit dat de cognac gebotteld werd op 46.5% zorgt ervoor dat het terroir zeer mooi tot uiting komt. Verkrijgbaar bij Stefan Van Der Boog en Michel Doove via deze link. Niet eens 80 EUR.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: The Lost Explorer
Regio: Mexico
Fles: The Lost Explorer 12 Year Old Salmiana
Kleur: clear
ABV: 42%

Salmiana

Mezcal… ik heb het nooit een makkelijke druppel gevonden, maar ontdek graag nieuwe smaken, dus toen Timon mij een paar weken geleden benaderde met drie mezcals van het huis The Lost Explorer was ik er als de kippen bij om samples te sprokkelen. Timon had drie flessen mee van dit huis: een 8-jarige Espadin, een 10-jarige Tobala en een 12-jarige Salmiana. Ik zet ze graag alle drie even op een rijtje, eindigend met de oudste, geproduceerd van de agave Salmiana van 12 jaar oud. Deze agave staat ook bekend als maguey pulquero of ‘groene agave’. Het is een agave die maar één keer bloeit en dan sterft. De plant kan een stam tot 4 meter hoog hebben.

De neus is een panoplie van augurken, verse groene chili en een karrenvracht aan pompelmoesschillen, met een hint van munt en amandelschaafsel op de achtergrond. Hier kan ik aan blijven ruiken.

Zacht en zoet bij de aanzet, vertoont hij na enkele seconden op de tong een mooie kruidigheid en flink wat frisse citrustoetsen. Limoenschillen, druppeltje sap van yuzu en twee drupeltjes pekel waarop augurken worden bewaard. En dat alles gewikkeld in een zacht jasje van rook. Deze mezcal is subtiel en rond tegelijkertijd. Erg mooi.

De grote troef van deze excellente mezcal is wel zijn afdronk. Die is lang, rokerig, mineraal en ronduit heerlijk. Blijft pittig nazinderen.

Deze mezcal heeft me echt over de streep getrokken als mezcal-liefhebber. Zo complex en boeiend (in zijn genre), dat ik er echt een kwartier mee bezig ben geweest om hem alleen al te ruiken. Als je eens echt uit de bol wil gaan en bereid bent deze allesbehalve goedkope maar heerlijk complexe mezcal wil gebruiken in een cocktail, ziehier dan mijn suggesties: de Naked & Famous (met Chartreuse en Aperol) of de Mezcal Sunrise (met grenadine en appelsiensap). Dat gezegd zijnde… misschien dat je een mezcal van zo’n 165 EUR liever puur proeft.

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: The Lost Explorer
Regio: Mexico
Fles: The Lost Explorer 10 Year Old Tobala
Kleur: clear
ABV: 42%

Tobala

Mezcal… ik heb het nooit een makkelijke druppel gevonden, maar ontdek graag nieuwe smaken, dus toen Timon mij een paar weken geleden benaderde met drie mezcals van het huis The Lost Explorer was ik er als de kippen bij om samples te sprokkelen. Timon had drie flessen mee van dit huis: een 8-jarige Espadin, een 10-jarige Tobala en een 12-jarige Salmiana. Ik zet ze graag alle drie even op een rijtje. In het glas zit een mezcal, geproduceerd van Maguey Tobala van 10 jaar oud. Maguey Tobala groeit op hoge hoogte en is relatief klein en tevens moeilijk te vinden. Er zijn overigens twee soorten Tobala te vinden: tobala chino die in de zon groeit en tobala orejon die in de schaduw groeit. Geen idee welke voor deze mezcal werd gebruikt, moet ik bekennen.

Deze neus is alvast complex te noemen. Heerlijke toetsen van vanille en cacao, vermengd met leder en natte klei, aangevuld met droge tabaksbladeren. Dit is best indrukwekkend (voor een mezcal, hé).

Zacht op de tong met een verrassend zoete twist die me aan gekonfijte limoen en vanille doet denken, maar opnieuw met een prachtig spoortje rook dat de mond helemaal gezellig warm maakt. Ook hier is de link met gin wel te leggen, maar dit gaat wel een pak verder, moet ik zeggen.

In de afdronk komen de citrustoetsen en iets flink aards terug alsook een verrassende toets van vers afgereden gras.

Van deze mezcal ben ik best wel onder de indruk. Erg genietbaar op zich (ja, een blokje ijs mag), maar zal het ongetwijfeld ook erg goed doen in een Mezcal Negroni (met Campari) of een Oaxaca Old Fashioned (met Tequila reposado en honing). Je moet hier wel zo’n 125 EUR voor over hebben, wat natuurlijk niet bepaald goedkoop is.

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: The Lost Explorer
Regio: Mexico
Fles: The Lost Explorer 8 Year Old Espadin
Kleur: clear
ABV: 42%

Espadin

Mezcal… ik heb het nooit een makkelijke druppel gevonden, maar ontdek graag nieuwe smaken, dus toen Timon mij een paar weken geleden benaderde met drie mezcals van het huis The Lost Explorer was ik er als de kippen bij om samples te sprokkelen. Timon had drie flessen mee van dit huis: een 8-jarige Espadin, een 10-jarige Tobala en een 12-jarige Salmiana. Ik zet ze graag alle drie even op een rijtje, beginnende bij de jongste, geproduceerd van Maguey Espadin van 8 jaar oud. De Maguey Espadin is de meest gebruikte agave in de productie van mezcal. De plant groeit in de dorre vallei van San Pablo Huixtepec. Aan de slag!

Frisse neus op agave, spearmint, onrijpe ananas en gin. Hint van bubblegum. Erg uitnodigend en benaderbaar.

Op smaak is dit al even toegankelijk als op de neus. Heeft wat weg van gin, maar dan met een mooi streepje rook.

De afdronk is lang en houdt de mond heerlijk warm.

Deze kost zo’n 65 tot 70 EUR in onze contreien. Dit is volgens mij een mezcal die iedereen wel zal lusten. En ik zie me hier ook best wel cocktails met maken, zoals een Mezcal Margarita (met Cointreau en limoensap) of Mezcal Paloma (met pompelmoessap en soda).

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: Leleyndas
Regio: Mexico
Fles: Mezcal de Leyendas Durango
Kleur: clear
ABV: 47.2%

Cenizo

Het huis Leyendas is een relatieve nieuwkomer op de markt van mezcal, want werd pas in 2005 opgericht. Hun claim to fame is het feit dat ze de allereerste mezcal-bar openden in Mexico City, genaamd La Botica. Durango verwijst overigens naar de stad in Mexico waar deze mezcal wordt gedistilleerd, want de agave die gebruikt werd is de Maguey Cenizo (waarvan 20kg nodig is om 1 liter mezcal te maken), gestookt door José Ventura Gallegos, een man met meer dan 20 jaar ervaring in de branche.

Zachte, ietwat zoete neus op natte klei, vers afgereden gras, pas geboend leder en een hint van rook. Erg benaderbaar – maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik mezcal meer en meer begin te begrijpen en appreciëren (tot voor kort vond ik dit een erg moeilijke spirit).

De smaak is funky – zoals je van elke mezcal mag verwachten, overigens – op gras, klei, linoleum en verfverdunner, maar mooi aangevuld met zoete popcorn in boter, perzik en abrikoos en een hint van koriander.

De afdronk is niet echt erg lang, maar dat verwachtte ik ook niet bepaald. Hij is wel erg goed, daarentegen. De funky toetsen zinderen nog lang na.

Je kan mezcal wat mij betreft met niets anders vergelijken (even abstractie maken van tequila, dan). Unieke smaakervaring. Met een dikke merci aan Chris Lauriers voor het sample.

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cameronbridge
Regio: Schotland
Fles: Tanqueray 0.0
Kleur: clear
ABV: 0%

Water

Van deze alcoholvrije gin wordt gezegd dat hij smaakt als een niet-alcoholvrije gin, zo goed is hij. Nou, dat was voor mij reden genoeg om hem in huis te halen en eens te proberen.

Op de neus is het één en al frisse citrus en een ietwat chemische toets die me aan aspartaam en bruistablet doet denken. Maar verder absoluut niets. Mag ik zeggen dat dit geen al te beste start is?

Water met citroenpartjes. Soms maak ik me dit zelf klaar – is geen kunst, hé, gewoon wat citroenpartjes toevoegen aan een drinkbus die je vult met kraantjeswater – om mee te pakken naar de Basic Fit. Awel, dat heeft vaak nog meer karakter dan deze alcoholvrije gin. Dit is vlak, karakter- en smaakloos.

Van een finish is hier absoluut geen sprake.

U zal het mij vergeven dat ik aan dit fletse alternatief geen tonic ga verspillen. Die komt nooit meer in huis.

Geproefd door Mark Dermul op 25-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Univers Drink
Regio: België
Fles: Pvrezero Non-Alcoholic Alternative to Spirits
Kleur: clear
ABV: 0%

Zero

Pvrezero (wat een vreemde naam!) is een alcoholvrij alternatief voor gin, ideaal – volgens de website – voor ‘een heilige gin-tonic’. Ik weet niet wat er zo heilig zou zijn aan een gin & tonic, maar laten we deze variant toch maar eens bekijken. Hij werd samengesteld met 12 botanicals, te weten jenveverbes, kardemom, koriander, sinaasappel en bittere sinaasappel, limoen, kaneel, oranjebloesem, violet, hibiscus, lavendel en mirte. Kijk eens aan. Gebotteld op – of wat had u gedacht – 0.0% ABV.

Hoewel hij – uiteraard – de typische alcohol burn ontbeert, valt deze neus best wel mee. Lichte toetsen van limoen, iets van aspartaam zonder te storen en duidelijk appelsien.

De body valt mij goed mee. Dit is niet waterachtig. Op smaak is het wederom allemaal citrus dat de plak zwaait en komt hij zelfs iets licht drogend over. Het feit dat hij geen alcohol bevat valt hier amper op, maar toch is dit te licht om er een cocktail mee te maken naar mijn gading.

Finish? Welke finish. Dit is Fanta Limoen met een zachte kruidigheid, meer niet.

Dit valt qua smaak nog mee, maar ik ben niet overtuigd dat het in een cocktail overeind blijft. Zo’n 18 EUR in de lokale supermarkt, mocht het u interesseren om hem eens uit te proberen.

Geproefd door Mark Dermul op 25-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Pears Lyons Distillery
Regio: Ierland
Fles: Ha’Penny Dublin Dry Gin
Kleur: clear
ABV: 41%

Dublin

Ha’Penny is een gin die gestookt wordt bij Pears Lyons Distillery in hartje Dublin, ondergebracht in een ontwijde kerk. Ha’Penny is overigens de afkorting van ‘half a penny’, de prijs die destijds betaald diende te worden om de brug (die op het label is afgebeeld) over de Liffey te mogen oversteken. Voor deze gin worden 13 botanicals gebruikt, inclusief jeneverbes, koriander, engelwortel en sinaasappelschil, maar ook minder voor de hand liggende zoals paardenbloem en geranium. Hij wordt overigens gestookt op een pot still, dezelfde die gebruikt wordt voor de single malt van Pears Lyons.

Op de neus is het een instant classic waarbij de citrustoetsen het voortouw nemen. Heerlijk fris en toegankelijk. Zonder franjes. Less is more in dit geval.

Op smaak is het meer van hetzelfde, maar met een leuk zoetje. De klassieke bittere toets die je van een eetlustopwekkende gin verwacht, is hier zeker present, dus geen zorgen. Hij vertoont ook een mooie, zachte kruidigheid.

De afdronk is middellang en zacht drogend.

Gin & Tonic

Een klassieke gin verdient een al even klassieke tonic. Ik doe flink wat ijs in mijn ballonglas, kieper daar 5cl van de Ha’Penny gin bij en enkele schijfjes citroen en limoen en vul aan met Thomas Henry tonic. Het resultaat is precies wat je er van verwacht: een verfrissende klassieke G&T.

Met zijn prijskaartje van 35 EUR is dit een eerlijke gin die je niet teleurstelt.

Er bestaat ook een rabarberversie op 40%, maar die heb ik nog niet geprobeerd.

Geproefd door Mark Dermul op 11-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Stokerij De Moor
Regio: België
Fles: Moon Distilled Cherry Gin, 500ml
Kleur: roze
ABV: 44%

Kersen

De Moon Distilled Cherry Gin is de zomerse variëteit van deze twee Vlamingen, waarbij naast de klassieke botanicals ook gebruik werd gemaakt van kersen en krieken. Hij kleurt een speels roze. Ik hou mijn hart al vast…

Op de neus is de schade beperkt. Ik maak een grapje. Hij is nog steeds fris en monter en de rode vruchten hebben enkel een zachte, zoete toets toegevoegd. Ik had me aan flink wat snoeperigheid verwacht, maar dat ik gelukkig niet het geval. Dit ruikt uitnodigend.

Op smaak komen de kersen en krieken mooi tot uiting, maar op geen enkel moment gaan ze domineren en de gin veel te zoet maken. Integendeel. Hij blijft bitter genoeg en krijgt enkel een speels zoetje dat me echt wel aanstaat. Alleen… ik heb echt moeite om een roos drankje naar binnen te keilen. Gelukkig is dit wel lekker, ook al ziet het er niet uit (but that’s just me).

In de finish – en echt pas in de finish – krijg ik plots flink wat kersen. En… het stoort allerminst.

Ik was echt beduusd om deze te proeven, maar mijn vooroordeel bleekt totaal onterecht. Vreselijke kleur (maar ja, kan ook niet anders gezien het rode fruit), maar prima smaak.

Geproefd door Mark Dermul op 26-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Stokerij De Moor
Regio: België
Fles: Moon Oriental Distilled Gin, 500ml, 900 bts
Kleur: clear
ABV: 44%

Yuzu

De meest recente expressie van Moon Gin is deze Oriental, die gebruik maakt van Oosterse kruiden zoals garam masala uit India, makrut-limoenblaadjes uit Thailand, groene thee uit China en yuzu uit Japan. Slechts 900 flesjes van een halve liter werden geproduceerd bij Stokerij De Moor in Aalst.

De neus is lentefris, maar tegelijkertijd een beetje weeïg, als u begrijpt wat ik bedoel. Da’s geen off-note, voor alle duidelijkheid. De oriëntaalse botanicals hebben alvast hun werk gedaan om hier een leuke, oosterse toets aan te geven. Vooral de yuzu heeft zijn stempel gedrukt.

Op de tong is het een ware explosie van smaken! Bitter zoals het hoort, zoetzuur als extraatje. Dit is erg, erg lekker. Flink wat frisse citrustoetsen (yuzu, een complexe citrusvrucht die de smaken van citroen, limoen, mandarijn en zelfs wat grapefruit combineert) met iets van dennen. En toch heeft hij ook iets lekker zoets dat tegengas geeft. Prima spul!

De finish is eveneens erg mooi! Lang, zoetzuur met een perfect bittertje. Dorstlessend!

Tonic? Euh… neen, dit is puur zo lekker dat ik het zelfs niet eens zou aanraden. Gewoon een ijsblokje en je bent klaar. Dit is echt een lekkere gin!

Geproefd door Mark Dermul op 26-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).