WhivieBlog

Brouwerij: FrauGruber
Regio: Duitsland
Fles: FrauGruber Black Forest Chocolate Cake, Imperial Pastry Stout, 440ml
Kleur: zwart
ABV: 10.6%

Sjoekelat

FrauGruber is een craft brewery in Gundelfingen an der Donau, zo pakweg halverwege tussen Stuttgart en Munchen. Zoals het een goeie craft betaamt, hebben ze allerhande bieren (meer dan 120!) van IPA tot stout. In het glas zit hun Imperial Pastry Stout die naar de ronkende naam Black Forest Chocolate Cake luistert, die gebrouwen werd met 4% Belgische chocolade en 11% kersenpuree. Hij schenkt gitzwart (ah, ja!) en zo stroperig als motorolie met een beige kraag die relatief lang stand houdt.

Op de neus krijg ik de obligate toetsen van koffie en chocolade, maar hier domineren vooral de kersen, die hem een verrassend frisse lift geven, hoewel het bier bijzonder romig en bijna stroperig ruikt. Ja, maak daar gerust kandijsiroop van. En weet je… ik vind het heerlijk ruiken!

OMFG, dit is een gesmolten dame blanche met chocoladesaus en kersen. Olieachtig is een te zachte uitdrukking. Dit glijdt naar binnen als siroop. Eén en al ‘sjoekelat’, zoals ik als kind van Antwerpen placht te zeggen. Mierzoet op chocolade, koude koffie, kersensap en een zacht bittertje.

De afdronk is wat aan de korte kant, maar het stoort allerminst. De rest van mijn glas ga ik uitlepelen.

Voor uw volgende dessert: bespaar u alle moeite en haal dit gewoon in huis. Drop er voor mijn part nog een bolletje vanille-ijs in.

Geproefd door Mark Dermul op 17-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Magic Rock Brewing
Regio: UK
Fles: Dark Arts Surreal Stout, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 6%

Chicorei

Magic Rock Brewing in Huddersfield (UK) werd opgericht in 2011. Hun biertjes beslaan het hele spectrum van alcoholvrij, langs IPA, West Coast Pale Ale en Gose tot Stout. Die laatste luistert naar de naam Dark Arts en zit nu in het glas. Hij werd gebrouwen met vier verschillende moutsoorten en de hoppen Target en Eureka. Hij schenkt gitzwart met een mooie beige kraag die lang stand houdt.

Mooie, romige neus op geroosterde mout met iets van gerst. Heel even waan ik me bij een mashtun in een Schotse distilleerderij. Dan verschijnen ook mooie toetsen van koude koffie en karamel gevolgd door een hint van drop en chocolade. Havermout!

Op smaak krijg ik wederom koffie en chocolade, maar ook een erg grote en dominerende toets van chicorei, gevolgd door een hint van zwarte bessen en zoethout. Bitterzoet en stevig.

De afdronk legt dan weer de nadruk op de geroosterde mout. Hij sterft een zacht bittere dood.

Dit is erg smakelijk op deze winderige, regenachtige dag.

Geproefd door Mark Dermul op 10-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Orkney Brewery
Regio: Schotland
Fles: Orkney Brewery Dragonhead Stout, 500ml
Kleur: zwart
ABV: 4%

Orkney

Ha, een stout van Orkney, wat meteen mooie herinnering ophaalt aan mijn laatste trip naar Schotland, samen met Dearly Beloved en mijn goede vriend Manny. Het is trouwens van deze laatste dat ik dit flesje cadeau kreeg. Het verwijst naar de trotse link die Orkney heeft met de Vikingen en meer bepaald met het eerst wat het eiland zou raken als die op bezoek kwamen: het Dragonhead van hun longships, dat trouwens trots op het label prijkt. De stout is erg licht qua alcohol met zijn 4%. Hij schenkt zwart met een beige kraag met grote bellen die het lang volhoudt, maar niet tot het einde van de proefsessie. Dat kan ook te maken hebben met het feit dat het om een fles van 500ml gaat… Op jouw gezondheid, Manny!

De neus is verrassend rijk aan kaneel en vanille, melkchocolade (nee, chocolademelk!) en geroosterde mout. Nog iets van koffiegruis en een hint van donker fruit. Marshmallows! Pruimen, denk ik. Dit valt mij heel erg goed mee.

Op smaak is het vooral een bittere bedoening. Weg zijn de melkchocolade en donkere vruchten. Dit is één en al koffie, geroosterde mout, chicorei en zelfs wat assen. Jammer, want de neus beloofde zoveel. Midpalate wordt hij zelfs droog en eerlijk gezegd wat gewoontjes.

De afdronk is middellang, droog en bitter als van walnoten.

Zalige neus, maar op smaak verliest hij flink wat zoetigheid. Desalniettemin een leuke en drinkbare stout die het ongetwijfeld heel erg goed zal doen bij een authentieke, Schotse sticky toffee pudding. Ah… good memories.

Geproefd door Mark Dermul op 25-02-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Stroom
Regio: België
Fles: Stroom The House Oatmeal Stout, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 6.5%

Lichtvlieggewicht

Stroom is een Gentse craft brewery, opgericht door twee vrienden die elkaar meer dan tien jaar geleden in Kirgistan ontmoetten: Farrell uit Colorado en Carl uit Gent. Ondertussen hebben ze al een mooie range opgebouwd die je in hun proeflokaal in de Forelstraat kan ontdekken. Ik proef hun stout. Het label voor deze Oatmeal Stout werd ontworpen door Karin Borghouts, Belgisch ontwerpster en fotografe met een specialisatie in architectuur en interieurs. De foto op het label kreeg de titel ‘The House’ mee, vandaar de naam van deze stout. Hij werd geproduceerd met Golden Promise haver, maar ook Maris Otter Pale Malt, Caramel Malt, Chocolate Wheat, Roasted Barely én cacao nibs. Hij schenkt gitzwart met een beige kraag met kleine bellen. Hij houdt lekker lang stand.

De neus begint eerder gesloten, want initieel ruik ik… niets! Enkel een metalige toets die me eraan herinnert dat ik hem uit een blik heb geschonken. Oh-oh, als dat maar goed komt.

Hij is bijzonder zacht op de tong – zeker niet romig, de body is echt wel aan de lichte kant voor een stout – en verraadt slechts een lichte toets van pure chocolade en koffie, maar helaas weinig meer. Ik beken: dit valt me enigszins tegen.

Pas in de korte afdronk krijg ik nog een opstoot van koffie.

Meestal vind ik een stout een zwaar bier. Maar als ik deze stout even met een term uit het boksen mag vergelijken, dan is dit een lichtvlieggewicht. Toch bedankt, Rik!

Geproefd door Mark Dermul op 25-02-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Adriaensens
Regio: België
Fles: Stoutn Ieperlink, stout, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 10%

Hazelnoten & Marsepein

Begin 2020 begonnen Ieperlingen Erjen Adriaensen en Conny Adriaen (grappig hoe die namen op elkaar lijken en hoe dat mooi in het logo is verwerkt) te brouwen in de Bargiestraat in Ieper. Hun bier heet dan ook Ieperlink. Eén van mijn collega’s is van die stad afkomstig en toen ze laatst op bezoek kwam, overhandigde ze mij deze Stoutn Ieperlink, een stout op 10%. Hij schenkt gitzwart met een mooie, romige, beige schuimkraag met hele kleine belletjes die lang stand houdt.

Geweldig romige neus op bittere chocolade en café latté, met een mooie hint van hazelnoten en zelfs marsepein op de achtergrond. Heerlijk!

Ook op de tong is dit een zacht romige stout en die hazelnoten en marsepein keren weer, wat ik erg leuk vind. Dan iets van bruine suiker en karamel, maar ook koude koffie. Iets helderder en lichter dan ik van een stout gewend ben, waardoor hij gevaarlijk vlot naar binnen gaat.

De afdronk is middellang en houdt mooi het midden tussen (erg) zoet en bitter. Chicorei op het sterfbed.

Goed gerief uit Ieper. Dankjewel, Emmely!

Geproefd door Mark Dermul op 25-02-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Willett Distillery
Regio: USA
Fles: Willett 3 Year Old, Family Estate Bottled Small Batch Rye, 750ml
Kleur: koper
ABV: 54.8%

Dieu et mon devoir

De Willett Distillery ligt in Bardstown, Kentucky en werd opgericht door de toen 27-jarige Thompson Willett in 1936. Hun Family Estate Rye Whiskey wordt in kleine batches gemaakt en is een mix van twee mash bills. De eerste bevat 74% rogge, 11% maïs en 15% gemoute gerst, terwijl de tweede bestaat uit 51% rogge, 34% maïs en 15% gemoute gerst.

De neus is minder kruidig dan verwacht. Ik heb kamillethee, vanille, gras en hooi, verse munt en een hint van nougat. De rogge speelt tweede viool.

Goeie body. Hij komt best stevig binnen. De smaak is een prima verderzetting van de neus met vooral vanille en munt die domineren.

De afdronk is middellang, zacht kruidig met opnieuw vanille en munt.

Lekker, maar ik moet wel bekennen dat hij wat complexiteit mist. Dieu et mon devoir – oftewel God en mijn plicht – is het bedrijfscredo en staat ook op het familieschild van Willett. Merci, Wouter!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Buffalo Trace
Regio: USA
Fles: Colonel E.H. Taylor Single Barrel, Bottled in Bond, 750ml
Kleur: koper
ABV: 50%

Warehouse C

Colonel E.H. Taylor Jr. wordt algemeen beschouwd als een van de grondleggers van de bourbonindustrie en dertig jaar nadat hij de Buffalo Trace Distillery kocht was hij tevens één van de voorvechters van de Bottled-in-Bond Act van 1897. Eén van de innovaties die aan hem wordt toegeschreven is het klimaatbeheerste warehouse (hij bouwde het eerste – Warehouse C – in 1881). Vandaag wordt in zijn naam nog met de regelmaat van de klok een single barrel uit dat magazijn geselecteerd om te bottelen in zijn naam.

De neus is bijzonder elegant met een kleine prikkel van de alcohol. Het begint met zoete maïs op de BBQ, dan wat appelsiensap en vanille opgesmukt met kaneel en nootmuskaat. Flink wat geroosterde amandelen en een hint van houtlijm. Karamel en een mooie toets van hout. Elegant, ik zei het al.

Prima body. Lekker romig. Karamel en vanille komen nu eerst, hand-in-hand met flink wat peper, wat hem warm maakt. Dan volgen appelsien en amandelen elkaar snel op, aangevuld met sultanas en kaneel. Tot slot nog wat kardemom en vanille. Doet zelfs heel even aan rum denken.

De kruidigheid blijft hangen in de eerder korte afdronk, waarbij het hout plots wel voor een bittertje zorgt. Vanille en nootmuskaat krijgen het laatste woord.

Erg mooie bourbon, maar vandaag de dag relatief duur. Dankjewel, Wouter.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Onlangs kwam mijn Amerikaanse vriend John nog eens langs. En wederom had hij een flesje bij dat ik nog niet eerder had gezien, laat staan geproefd. Uit Virginia nog wel. De Virginia Distillery ligt aan de voet van de befaamde Blue Ridge Mountains. Maar toen ik het label las, keek ik toch even op, want hier staat zeer duidelijk vermeld: ‘A marriage of Scotch malt whisky and American whisky finished in port wine casks’. Dit is dus eigenlijk een blended malt, want ook de Amerikaanse whisky is 100% single malt. Ik noem het een hybride, akkoord? En je moet weten dat de Amerikaan in de mix 5 jaar rijpte en dat het geheel na huwen nog 12 maanden op portovaten gefinisht werd. De whisky heeft op de World Whisky Awards de titel Best American Blended Malt 5 years and running in de wacht gesleept in 2017, 2018, 2019, 2020 en 2021! Ik vraag me wel af hoeveel inzendingen er voor die categorie waren. Maar genoeg gezeverd, ploppen die fles!

Distilleerderij: Virginia Distillery Co
Regio: USA
Fles: Virginia Highland Whisky Port Cask Finished, Batch 15, 750ml
Kleur: koper
ABV: 46%

Hybride

Onlangs kwam mijn Amerikaanse vriend John nog eens langs. En wederom had hij een flesje bij dat ik nog niet eerder had gezien, laat staan geproefd. Uit Virginia nog wel. De Virginia Distillery ligt aan de voet van de befaamde Blue Ridge Mountains. Maar toen ik het label las, keek ik toch even op, want hier staat zeer duidelijk vermeld: ‘A marriage of Scotch malt whisky and American whisky finished in port wine casks’. WTF…? Dit is dus eigenlijk een blended malt, want ook de Amerikaanse whisky is 100% single malt. Ik noem het een hybride, akkoord? En je moet weten dat de Amerikaan in de mix 5 jaar rijpte en dat het geheel na huwen nog 12 maanden op portovaten gefinisht werd. De whisky heeft op de World Whisky Awards de titel Best American Blended Malt 5 years and running in de wacht gesleept in 2017, 2018, 2019, 2020 en 2021! Ik vraag me wel af hoeveel inzendingen er voor die categorie waren. Maar genoeg gezeverd, ploppen die fles!

De neus verraadt een moutig hart met een vuil randje. Flink wat karamel en een hint van rood fruit, maar in alle eerlijkheid niet zo heel erg uitgesproken. Vijgen en walnoten, weinig meer. Oh, nog een toets van natte aarde en een beetje roest. Dat gezegd zijnde ruikt dit best aangenaam zonder groots te zijn.

Op de smaak is dit verrassend romig en onmiddellijk zowel mierzoet als flink gepeperd. Rode en blauwe bessen, confituur van aardbeien, stoofpotje van rabarber en kweepeer, gebakken appels met kaneel, opgesmukt met chilipeper, kardemom en licht aangebrande karamel. Een streepje woodsmoke. Hij heeft zelfs iets funky waar ik niet meteen de hand op kan leggen, maar die me wel intrigeert. Ik steek het op de portvaten. Aangenaam, hoor.

De afdronk is middellang, snoeperig zoet en lekker warm van de kruiden.

Wat een boeiende blended malt is me dat. Uniek. Thx, John!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Woodstone Creek
Regio: USA
Fles: Woodstone Creek Bourbon Barrel #2, 750ml
Kleur: koper
ABV: 47.5%

Ohio

Nog nooit van Woodstone Creek gehoord? Dat hoeft niet te verbazen, want dit is een bijzonder kleine speler uit Cincinnati, Ohio. Het is in eerste instantie een winery, opgericht in 1999, maar maakt sinds een paar jaar ook spirits, allemaal small batch en single barrel. De Master Distiller lacht bij de productiecapaciteit, die gelimiteerd is tot ocharme 3 barrels per jaar, met de woorden: ‘We make less than the big guys spill on the floor’. Ze hebben geen productielijnen, geen geautomatiseerde uitrusting, geen computers, geen bottellijn en geen personeel. Het mag dan ook al een wonder heten dat er een fles in België is beland, maar de eigenaar geeft probleemloos toe dat hij de fles op een veiling kocht. Ik kreeg een sample en ging er graag mee aan de slag.

De neus is een aangename mix van gebakken banaan, vernis, jonge takken, toffee en melkchocolade met praliné vulling.

De body is wat licht, maar hij blijft wel erg smaakvol. Banaan domineert, net als op de neus, maar wordt nu wat met zwarte peper besprenkeld. De melkchocolade keert ook weer. Er verschijnt een bittertje als van chicorei. De vernis wordt wel wat luider en daar moet je even doorheen.

De afdronk is middellang, wordt weer wat zoeter en laat de mond droog achter.

Nou, ik had me eerlijk gezegd verwacht aan een complete teleurstelling, maar dit valt al bij al nog goed mee. Heb al veel slechter spul uit de States geproefd. Bedankt, Jeroen.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Garrison Brothers Distillery
Regio: USA
Fles: Garrison Brothers 3 Year Old 2012, OB 2015, Charred American Oak Barrels
Kleur: brons
ABV: 47%

Texas

Garrison Brothers werd in 2006 opgericht in Hey, Texas. De eerste batch van hun vlaggenschip ‘Cowboy Bourbon’ verscheen op de markt in 2013 en een nieuwe batch verschijnt jaarlijks. Ondertussen hebben ze al heel wat verschillende varianten op de markt en sinds 2021 zijn die verkrijgbaar in 42 staten, maar buiten Amerika is deze niet te vinden. Ik dank mijn sample aan de vrijgevigheid van Wouter, een goeie vriend en fervent bourbon liefhebber. Vreemd genoeg zet Garrison Brothers het jaar van botteling op het label in plaats van het verwachte jaar van distillatie. Deze bourbon werd in 2012 gestookt en in 2015 – geblokletterd op de fles – gebotteld, versneden naar 47%.

Bruine toast op een vers gezaagde plank, dat is de neus van deze bourbon in een notendop. Met wat meer geduld ontdek ik ook nog gember, kaneel en chilipeper, marsepein en popcorn, bruine suiker en een hint van koffie. Dit valt me best mee (ik ben immers niet echt een bourbonliefhebber).

Prima body. Onmiddellijk zoet op cuberdons, peperkoek en marsepein, flink kruidig op kruidnagel, kaneel, zoethout en gember en zacht drogend van de tannine. Ja, het hout is relatief luid, maar je moet weten dat ze speciale vaten met extra dikke duigen gebruiken om de Texaanse hitte te kunnen doorstaan (hun eerste vaten barstten van de hitte en vele gallons gingen verloren). Ook dit valt me best mee.

De finish is zoet en erg kruidig en duurt best wel lang. Je mond is helemaal droog na enkele ogenblikken.

Kruidige, maar leuke Texaanse bourbon. De sheriff-ster die in het glas geblazen werd is een leuke knipoog naar de tijd van het Wilde Westen. Dankjewel, Wouter!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Op woensdag 28 juni werden Dearly Beloved en ik uitgenodigd voor de presentatie van de BenRiach Sixteen, een Speyside single malt, tijdens een release-evenement in het Warwick Hotel in Brussel voor een ‘Diner in the Dark’-evenement.

Bij aankomst werden we getrakteerd op een Penicillin-cocktail met de BenRiach The Smoky Ten, waarna we een glas BenRiach Sixteen aangeboden kregen.

Vervolgens kregen we een korte introductie over de geschiedenis en het productieproces van de BenRiach-distilleerderij van merkambassadeur Vincent Schietse. Het was kort, krachtig en informatief. Achteraf vernamen we dat het Vincent’s eerste event was voor BenRiach en ik moet zeggen: het was er boenk op.

Daarna werden we naar een verduisterde kamer geleid voor een viergangendiner. Het doel was om whisky in totale duisternis te combineren met de maaltijd, om zo de zintuiglijke sensatie van geur en smaak te versterken.

Het eerste gerecht werd geserveerd met een malt die we niet meteen konden herkennen, maar het was opnieuw de BenRiach Sixteen. Dit bewees dat het experiment inderdaad een succes was. Het verschil – in mijn beleving – met wat ik net daarvoor had geproefd was aanzienlijk. Hoe vreemd – maar wel heel plezant.

Bij het tweede gerecht kregen we de BenRiach Malting Season geserveerd – een lichte, maar wel erg complete BenRiach – terwijl het derde gerecht werd vergezeld door de BenRiach 1997 Virgin Oak – mijn favoriet van de avond. Wat een smaakbom is me dat!

Het dessert werd begeleid door de BenRiach 2005 Oloroso Sherry, nog een uitstekende dram. Een fruitbommetje van hier tot in Elgin.

Daarna werden we teruggebracht naar de foyer, waar onthuld werd wat we hadden gegeten. Dit blijft een geheim voor de lezers van dit artikel, omdat ik vind dat zij zelf deze ‘Dineren in het Donker’-ervaring moeten uitproberen! Laat u verrassend – het is een echte aanrader.

Tot slot wil ik BenRiach & Vincent Schietse bedanken, evenals importeur The Nectar en Rens Defrenne, voor een voortreffelijke avond en een fantastisch zintuiglijk experiment in erg aangenaam gezelschap.

May the Malt be with you!

Hoewel Rittenhouse eigenlijk een stijl van roggewhiskey uit Pennsylvania is (Philadelphia, om precies te zijn), wordt hij gestookt bij Heaven Hill, die het merk decennia geleden overnam. De mashbill bestaat voor 51% uit rogge, 37% maïs en de overige 12% is gemoute gerst. Merk op dat hij op het label trots ‘Bottled-in-Bond’ vermeldt. Dat betekent dat het een whiskey betreft van één bepaald seizoen, één distilleerderij, minstens 4 jaar gerijpt heeft in een warehouse dat onder toezicht staat van de overheid en bovendien gebotteld werd op exact 100 Proof (50% ABV).

Distilleerderij: Wild Turkey Distillery
Regio: USA
Fles: Wild Turkey Rare Breed, Barrel Proof, OB 2021
Kleur: koper
ABV: 58.4%

Ahornsiroop

Het was al meer dan tien jaar geleden dat ik nog eens een Wild Turkey Rare Breed op vatsterkte proefde. Dat was in 2012 – toen de distilleerderij zichzelf nog de Austin Nichols Distilling Company noemde – en op 54.1%. Deze botteling is een pak recenter en het sample werd mij in de handen gedrukt door mijn vriend Pat, waarvoor dank! De naam werd in 1940 bedacht na een jachtpartij op wilde kalkoenen. Thomas McCarthy – de toenmalige eigenaar – had enkele vatstalen van zijn bourbon meegenomen en aan het einde van de jacht vroeg één van de deelnemers ‘So where is that wild turkey whiskey, Tom?’. De naam bleef plakken.

Ja, die neus is best stevig, hoor. Bruin brood, walnoten, dadels, vers geboend leder, oude boeken, thee en munt. Dat is best interessant. Ik had ‘m iets zoeter verwacht, maar dat is hij op de neus eigenlijk niet bepaald. Wel veel hout, moet ik zeggen. Maar zonder dat het stoort.

Krachtige, kruidige – zeg maar pikante – aanzet. Oud leder, demerara suiker, appelsien en rozijnen. Ahornsiroop bij de vleet. En lekker romig overigens. Blijft wel een trap tegen je tanden, hoor. Het ABV laat zich voelen, maar water blijft overbodig. En ja, hij is op smaak aangenaam zoet. Dit staat mij erg aan.

De finish is nog het mooiste aan deze bourbon. Lang, warm op noten, zoethout, kokosnoot en honing.

Een grootse en vrijgevige bourbon. Dikke merci, Pat!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Buffalo Trace
Regio: USA
Fles: Blanton’s Single Barrel, #4 Charred American White Oak Barrel #37
Kleur: brons
ABV: 46.5%

Albert B.

Vandaag de dag zijn single barrel bourbons niet meer weg te denken uit de markt. Maar een kleine eeuw geleden was het Kolonel Albert B. Blanton van de Buffalo Trace Distillery die als eerste zo’n single barrel bourbon op de markt bracht. De jongens van de marketing willen u laten geloven
dat de beste vaten liggen te rijpen in het midden van Warehouse H en dat die dus zorgvuldig worden uitgezocht om als single barrel op de markt te komen. Dit is barrel #37.

Lekkere neus op karamel en vanille, sinaasappel- en limoensap en flink wat rood fruit. Melkchocolade. Kaneel. Steranijs. Aangenaam.

De body is wat aan de lichte kant. Onmiddellijk zoet en kruidig. Vanille en karamel worden vergezeld van ahornsiroop en iets van bubbelgum met aardbeiensmaak. Nootmuskaat, anijs en wat kruidnagel zorgen voor een aangename warmte. Dit is toegankelijk en lekker.

De afdronk is erg mooi. Bloedappelsien en iets wat me aan een oude cognac doet denken. Knap.

Ja, dit vind ik toch wel een beetje een ondergewaardeerde bourbon. Dankjewel, Wouter!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Corsair Artisan Distillery
Regio: USA
Fles: Quinoa Whiskey batch 33, 596 bts
Kleur: brons
ABV: 46%

Biobrandstof

De jongens achter Corsair – Darek Bell en Andrew Webber – wilde eerst biobrandstof gaan maken, maar nadat ze tegen enkele tegenslagen aanliepen besloten het duo om het over een andere boeg te gooien en zo ontstond in 2008 de Corsair Artisan Distillery, opgericht in Bowling Green, Kentucky. Fast forward naar 2016 en de distilleerderij is verhuist naar Nashville, Tennessee, waar de distilleerderij zelfs op twee locaties actief is. Ze maken nogal rebelse spirits, waar ik in 2019 voor het eerst mee in aanraking kwam. Vandaag zit de Quinoa Whiskey (u leest het goed) in het glas, die bijgevolg onder de categorie blended grain valt.

De neus is droog en zoet op hazelnoten, amandelpasta, kandijsiroop en zacht kruiden. Erg toegankelijk, maar niet erg uitgesproken.

De smaak is een prima verderzetting van de neus, aangevuld met meer houtkruiden en wat donkere honing. Violetjes (de paarse gummi snoep, bedoel ik). De noten nemen wel het voortouw. Wordt midpalate zelfs een beetje pikant, maar is verre van onaangenaam.

De finish is betrekkelijk lang, kruidig en warm, maar tegelijkertijd snoeperig zoet en pikant.

Ik beken, de verwachtingen waren aan de lage kant. Maar ik ben erg aangenaam verrast. Bedankt, Dieter. Ik moet bekennen dat ik 80 EUR voor een fles relatief duur vind.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Evan Williams is een erg toegankelijke bourbon die door Heaven Hill gemaakt wordt. Hij is genoemd naar de man die in 1753 één van de eerste commerciële distilleerderijen neerpootte in Louisville, Kentucky. Het merk is al decennialang eigendom van Heaven Hill, dat ook een heleboel andere bourbons op de markt brengt.

Distilleerderij: Journeyman Distillery
Regio: USA
Fles: Featherbone 4 Year Old 2018 Bourbon Whiskey for the Barrel Barron, Bourbon Barrel #FB-18-0223, 270 bts
Kleur: koper
ABV: 45%

Michigan

Journeyman is een craft distillery in Michigan, USA, die sinds 2010 operationeel is. Naast vodka, brandy, gin en rum vervaardigen ze ook een aantal whisky’s, zowel bourbon als rye. Hun Featherbone Bourbon heeft een mashbill van 70% maïs, 25% tarwe en 5% rye. Marcel Kip, de man achter Nederland’s bottelaar The Barrel Baron, selecteerde een single barrel.

Assertieve neus op warm grenenhout, havermoutpap, natte aarde en hazelnoten, onmiddellijk gevolgd door parma violets (de paarse snoepjes), met een hint van ruw graan en pindakaas. Flink wat karamel. Jong en brutaal.

Prima mondgevoel. Lekker zoet zoals je van een bourbon mag verwachten, maar wel stevig gekruid. Chilipeper, kruidnagel en getoaste eik. Opnieuw flink wat aardse tonen, wat hem atypisch, maar wel erg interessant maakt.

In de lange, warme en drogende afdronk krijg ik terug wat snoeperige toetsen en eik.

Ik ben geen echte bourbon drinker, noch kenner, maar deze staat mij wel aan. Doet het wellicht ook erg goed in een Whisky Sour of Old Fashioned. Ik moet wel bekennen dat ik het vatsample dat ik een paar maand voor de botteling mocht proeven – op 57.5% – lekkerder vond. Voor mij moest deze niet versneden worden. Nog verkrijgbaar aan 45 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Gelas
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac Gélas 50 Year Old
Kleur: mahonie
ABV: 40%

Vlierbloesem

Bas-Armagnac van een halve eeuw oud? Waarom niet? Ik dank mijn vriend Marcel Kip voor het openen van deze fles Gélas 50 Year Old en ga er met veel plezier even voor zitten. Gélas is al sinds 1865 actief en momenteel staat Philippe Gélas – 4^e generatie – aan het roer. Deze 50-jarige mag gerust beschouwd worden als het juweel in de kroon. Het mahonie kleurtje doet me al op voorhand watertanden.

Opgelegde rozijnen, gekonfijte appelsienen, vijgen- en rabarberconfituur, ahornsiroop en zelfs ingedikte cola en een toets van anijs: dat is de neus van deze armagnac in een notendop. Het mag gezegd: dit is uitstekend.

Fluweelzacht op de tong en onmiddellijk kruidig en fruitig zoet. Denk sultanas, pruimen, vijgen en citrus. Iets van vlierbloesem! De kruiden dienst in willekeurige volgorde: kruidnagel, chili, oregano, saffraan, zoethout. Midpalate wordt hij zacht drogend.

Lange, pittig gekruide en licht drogende doch zoete afdronk. Astringent op het sterfbed, maar dan kan de pret al lang niet meer drukken.

Zalig. Punt uit. Bedankt, Marcel.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Giboin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Giboin 2006, Fins Bois, ‘Le Lapin’ for Art Malts, 96 bts
Kleur: mahonie
ABV: 53.0%

‘t Konijntje

Driemaal is scheepsrecht, zegt men. Ik proefde eerder mijn eerste Giboin – 2003 Borderies voor Art Malts – en tweede Giboin – 2006 Borderies voor Art Malts & The Meat Cowboys – en zet nu de derde aan de lippen, een Giboin 2006 Fins bois die Art Malts deelde met restaurant Het Konijntje van Jos en Tanya Hubau (note to self : hoog tijd om daar nog eens te gaan dineren !). U snapt onmiddellijk waarom deze cognac dan ook het label ‘le lapin’ mee kreeg. Verrassend donker van kleur, moet ik zeggen. Aan de slag!

Pijnboompitten, pomelo en pinda’s, I kid you not! Toegegeven, kan zijn jonge leeftijd (in dit genre) niet verbergen, maar het gaat hem goed af, als u begrijpt wat ik bedoel. Fris en monter. Lente in het glas.

Lekker olieachtig van structuur wat hem onmiddellijk ‘gewicht’ geeft. Tegelijkertijd erg kruidig op kruidnagel en peper met een hint van zoethout. Doet veel ouder aan dan zijn eigenlijke leeftijd. Foefelaar! Maar overheerlijk. Qua fruit moet ik denken aan sultanas en appelmoes.

De finish is langer dan ik had gehoopt, donkerzoet en bevredigend.

Excellente vatkeuze, Jos en Stevin! Nog online verkrijgbaar bij Art Malts en uiteraard ook in Het Konijntje voor 110 EUR. Aanrader!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).