WhivieBlog

Abhainn Dearg Distillery

Carnish

Isle of Lewis

Outer
Hebrides

HS2 9EX

Scotland
+44 1851 672 429
enquiries@abhainndearg.co.uk

www.abhainndearg.co.uk

Red River

Toen
de Britse fiscus in november 2008 een licentie tot stoken afleverde aan Mark
Tayburn voor zijn distilleerderij op het eiland Lewis, was dit de eerste keer
sinds 170 jaar. Abhainn Dearg is de meest noordwestelijke distilleerderij van
Schotland, in het stadje Uig, op de westkust van het Hebrideneiland Lewis, een
uurtje ten westen van Stornoway. Abhainn Dearg wordt ‘aveen jieruk’
uitgesproken en betekent ‘rode rivier’. De distilleerderij wordt daarom ook de
Red River Distillery genoemd.

Mark
Tayburn heeft een oude visboerderij omgebouwd tot distilleerderij, die beschikt
over één spirit still en één wash still. Voor haar productie haalt ze water uit
de Abhainn Dearg, de snelstromende rode rivier waarnaar de distilleerderij werd
vernoemd. Het is nog een beetje koffiedik kijken om te zien hoe groot de
productie eigenlijk is, maar veel is het zeker niet.

Range

De
eerste spirit, toepasselijk gebotteld onder de naam ‘Spirit of Lewis’, werd
tijdens het Whisky Olympics festival in Stornoway in 2009 voorgesteld.
Daarnaast bestaan er maar een handjevol producten, die hier best moeilijk te
verkrijgen zijn. De new make wordt enkel op de distilleerderij verkocht, alsook
enkele spirits (1, 2 en 3 jaar gerijpt). Ook de eerste whisky is ondertussen
gebotteld, maar werd op zeer gemengde gevoelens onthaald, niet alleen omwille
van de smaak, maar zeker omwille van de prijs. Een flesje van 50cl van de
jongste single malt kost je al meer dan 150 EUR. Blijkbaar hebben Mark en zijn
team nog een weg af te leggen.

Er
bestaan (nog) geen onafhankelijke bottelingen van Abahainn Dearg, wat niet
verbaast. De productie wordt voornamelijk lokaal verkocht.

Knockdhu Distillery

Knock, by Huntley

Aberdeenshire AB5 5LI

Scotland
Tel +44 1466 771 223

www.ancnoc.com

Inver House

De
Knockdhu distilleerderij werd opgericht in 1893 nabij Huntley (dus min of meer
op de verzonnen grens tussen Speyside en Highlands) door de Distillers Company
Limited. Ze produceerde onafgebroken tot 1931, ondanks de Pattison Crash die
vele distilleerderijen een moeilijke periode bezorgde. De overnemer, Scottish
Malt Distillers, heropende de distilleerderij in 1933 en een halve eeuw lang
produceerde ze wederom zonder onderbreking (de twee Wereldoorlogen even buiten
beschouwing gelaten) totdat de toenmalige eigenaar United Distillers besloot ze
te sluiten in 1983 omwille van de toenmalige crisis.

Maar
Inver House Distillers zag wel brood in de Knockdhu distillery en kocht ze 5
jaar later. Op 6 februari 1989 werden de alambieken (1 wash still en 1 spirit
still) terug opgestookt. Ze produceert nu om en bij het anderhalf miljoen liter
spirit per jaar. en de eerste single malt release was een feit in 1990. In 2003
kwam Inver House in handen van Pacific Spirits, onderdeel van ThaiBev uit
Thailand.

AnCnoc

In
1993, echter, besloten de eigenaars om de naam van hun single malt te wijzigen
van Knockdhu naar AnCnoc (wat ‘de heuvel’ betekent), omwille van de mogelijke
verwarring met de Knockando distilleerderij die maar een paar kilometer ten
zuidoosten van Knockdhu lag.

Enkele
jaren geleden sloeg Knockdhu de handen in elkaar met de bekende Schotse (in New
York wonende) illustrator Peter Arkle. Hij ontwierp de verpakking en labels van
enkele exclusieve releases.

Range

De
huidige range bestaat uit de 12-, 16-, 22- en 35-jarige AnCnoc, er is een
jaarlijkse vintage en de voornoemde speciale reeks van Peter Arkle, waaronder
ééntje voor het travel retail segment.

Onafhankelijke
bottelingen zijn eerder zeldzaam.

Glenlochy Distillery

North Road

Fort William PH33 6TQ

Scotland

Gesloten sinds 1983

Erfgoed

Aan
de voet van de berg Ben Nevis, aan de rivier Lochy en vlakbij het bekende Fort
William, richtte David McAndie de Glenlochy-Fort William Distillery op in 1898.
Omdat ze – voor die tijd – zeer modern was, kon ze operationeel gehouden worden
met een zeer klein aantal werklieden. Nog binnen het jaar zou de Pattison Crash
heel wat distilleerderijen naar de rand van het bankroet leidden, maar
Glenlochy overleerde tot aan de Eerste Wereldoorlog.

Vijf
jaar later ging ze terug open om in 1937 over te gaan in de handen van Train
and MacIntyre die op hun beurt in 1953 werden uitgekocht door de Distillers
Company Ltd, de voorloper van het hedendaagse Diageo (samen met een aantal
andere distilleerderijen, zijnde Glenesk, Benromach en Glenury Royal).

In
1968 ging ze opnieuw dicht. Na een derde poging, die gepaard ging met een
aantal moderniseringen, zag Diageo zich genoodzaakt de distilleerderij – samen
met een heleboel andere, waaronder Banff, Brora, Dallas Dhu, Glen Albyn, Glen
Mohr, Knockdhu, North Port en Saint Magdalene – te sluiten in 1983. In 1992
werden de gebouwen verkocht, onder andere aan West Coast Inns Ltd, die meteen
een hotel en restaurant in de kiln bouwden. De overige gebouwen van de
distilleerderij bevatten momenteel kantoren. Het imposante pagoda-dak staat er
nog steeds op. Het afbreken hiervan werd in 1986 geweigerd (gelukkig!) en
ondertussen is het gebouw beschermd als historisch erfgoed.

Range

Enkel
in de Rare Malts serie werden enkele Glenlochy gelanceerd, maar het overgrote
deel van de productie ging naar de blenders.

Ook
bij de onafhankelijke spelers zoals Douglas Laing, Gordon & Macphails, Duncan
Taylor, Cadenhead en Signatory zijn de bottelingen van Glenlochy few and far between.

Fettercairn Distillery

Distillery Road

Fettercairn

Kincardineshire AB30 1YB
Scotland
Tel +44 1561 340 205

Fax +44 1561 340 447

http://www.whyteandmackay.com

Netherhill

In 1824 werd in de Eastern Highlands
de Old Fettercairn Distillery opgericht, door Sir Alexander Ramsay.
Afgezien van een felle brand in 1887 en het overgaan van de ene naar de andere
eigenaar gedurende de eerste eeuw van haar bestaan, leidde Old Fettercairn, die
toen de naam Netherhill droeg, best een rustig bestaan.

Tussen
1926 en 1939 was de distilleerderij dicht. In 1960 werd de moutvloer gesloten,
in 1966 werd het aantal stills verdubbeld naar vier. In 1973 komt ze in handen
van de Scottish & Universal Investment Trust, die ook Whyte & Mackay
kopen in dat jaar. Vanaf dan zal de link tussen Fettercairn en Whyte &
Mackay er altijd zijn.

United Spirits

Tussen
1974 en 2007 vinden nog allerlei fusies en overnames plaats, waardoor een
heleboel nieuwe eigenaars de revue passeren, totdat in 2007 de Indische
zakenman Vijay Mallaya – grote baas van United Spirits – de hele zwik aankoopt,
inclusief Isle of Jura en Dalmore. Onmiddellijk wordt Old Fettercairn gewoon
Fettercairn en wordt het merk heruitgevonden en geherpositioneerd als een
luxewhisky (wat ook van Dalmore en in mindere mate van Jura kan gezegd worden).
Ondertussen heeft de crisis al heel wat roet in het eten gegooid – vooral
Mallaya’s luchtvaartmaatschappij Kingfisher heeft zwaar te lijden – waardoor de
whiskypoot van het bedrijf al even te koop staat.

Fettercairn
heeft twee wash en twee spirit stills en betrekt haar water van diverse bronnen
in de Grampian Mountains. Ze kan per jaar tot zo’n 1,6 miljoen liter spirit per
jaar produceren.

Range

Met
de herpositionering van het merk, kwamen ook nieuwe expressies. De Fettercain
Fior is de instapmalt, terwijl er ook luxueus verpakte vintages zijn, zoals de
24 Year Old, de 30 Year Old en de 40 Year Old.

Er
zijn ook een heleboel onafhankelijke bottelingen van o.a. Cadenhead, Douglas
Laing, Gordon & Macphail en Signatory.

Gordon & MacPhail

58-60 South St

Elgin, IV30 1JY

Scotland

+44 1343 545 110

www.gordonandmacphail.com

Urquhart

In 1895 namen James Gordon en John Alexander MacPhail hun intrek in het pand aan de South Street in Elgin en begonnen hun kruidenierszaak, waar ook thee, wijn en spirits verkocht werden. Nog in het eerste jaar trad een jongeman van 15 in dienst die van onschatbare waarde zou blijken voor de partners, als het ging om het selecteren van whiskyvaten en het samenstellen van de blends van het huis. Die jongeman was John Urquhart.

Urquhart zou uiteindelijk als partner toetreden tot de zaak, nadat MacPhail in maart 1915 met pensioen ging. Twee weken later overleed Gordon dan plots, waardoor John, nu 35, de zaak alleen verder zette. Hij ging zich steeds meer specializeren in single malts en bottelde grote namen als Macallan, Glenlivet, Glen Grant, Linkwood en Mortlach. Dankzij het grote succes ging hij zelfs zijn eigen vaten kopen om te laten vullen op de distilleerderij met new make en te rijpen te leggen in eigen warehouses. De stocks van Gordon & MacPhail zijn ook vandaag nog steeds legendarisch.

Connoisseurs

In 1933 traden zijn kinderen George en Betty toe en in 1950 zijn jongere zoon Gordon. Het familiebedrijf bezat op dat ogenblik (en wellicht nu nog steeds) de grootste voorraad single malt ter wereld. John overleed in 1956 en vier jaar later lanceerde George de Connoisseur’s Choice, waarbij voor het eerst verschillende malts onder één merknaam werden verkocht.

George bracht zijn eigen kinderen ook in de firma: Ian in 1967, David in 1972, Michael en Rosemary in 1981. Einde jaren ’70 werd het familiebedrijf een Ltd company, maar het bleef toch in familiehanden. In 2001 overleed George Urquhart. In 2006 traden zijn kleinzonen Stephen Rankin en Neil Urquhart toe tot het bedrijf, waar ze in 2010 benoemd werden tot de directie. Vandaag zitten Richard en Stuart Urquhart, de vierde generatie al, eveneens in het bedrijf.

Benromach

Doorheen de lange geschiedenis van het bedrijf droomde de Urquharts er altijd van om een eigen distilleerderij te runnen. Die droom ging in vervulling toen ze in 1993 de Benromach Distillery in Forres kochten. In 1998 werd ze, na grondige opknapbeurt, heropend onder leiding van Prince Charles.

Over de Benromach Distillery kan je hier één en ander terugvinden.

Range

In 2010 schreef G&M geschiedenis door de release van de oudste single malt ooit, zijnde een 70-jarige Mortlach. In 2011 volgde dan de Glenlivet 70 Year Old. Maar naast die Generations, die niet voor de gewone sterveling zijn, kennen we Gordon & MacPhail voornamelijk van hun uitgebreide ranges.

Connoisseurs Choice, CASK, Private Collection, Rare Old, Rare Vintage, Speymalt en de MacPhail’s Collection.

Inchgower Distillery

Buckie

Banffshire AB56 5AB

Scotland
Tel +44 1542 836 700

Buckie

Toen
Alexander Wilson & Co in 1871 de Inchgower Distillery bouwden, gebruikten
ze hiervoor het materiaal van de Tochineal distilleerderij, die al gesloten
was. Ze werd gebouwd in Buckie aan de kust ten westen van Banff in het noorden
van de Speyside en had een eigen kuiperij en bood onderdak aan de arbeiders. Ze
beschikt over 13 warehouses, maar er rijpen ook vaten van andere
distilleerderijen. Het bedrijf ging in 1936 failliet en de Buckie Town Council
moest tussenkomen. Ze kocht de distilleerderij voor een prikje en verkocht ze het
jaar nadien voor het dubbele aan Arthur Bell & Sons. Die ging de whisky
meteen gebruiken in zijn blends.

Het
zou nog tot 1966 duren alvorens de nieuwe eigenaars de distilleerderij grondig
zou moderniseren en uitbreiden. De capaciteit verdubbelde door installatie van
twee bijkomende stills. Bells werd overgenomen door Guinness, Guinness werd
United Distillers & Vintners in 1987. UDV ging samen met Distillers Company
Limited (DCL), wat uitmondde in Diageo.

Modern

Diageo
sloot de distilleerderij van 2006 tot 2007 voor verdere modernisering. Ze
beschikt nu over een semi louter mash
tun en zes washbacks van Oregon pine. Het meest bijzonder is wellicht het feit
dat ze over een computergestuurd systeem beschikt dat automatisch de gist
toevoegd aan de wash.

De
mout wordt geproduceerd in Burghead, zo’n 30 kilometer verderop. Het water
betrekt Inchgower van verschillende bronnen in de Menduff Hills. In totaliteit
wordt zo’n 2,2 miljoen spirit per jaar gestookt. Maar lang niet alle vaten
rijper ter plekke. Diageo wisselt vaten uit tussen de verschillende
distilleerderijen die ze heeft (28 bij de laatste telling) om het risico op
verlies, bijvoorbeeld bij een brand, te beperken.

Range

Er
zijn amper distilleerderijbottelingen want 99% is bestemd voor blends. Naast de
Flora & Fauna zijn er nog twee Rare Malts, een Manager’s Dram en een
Manager’s Choice. De whisky levert vandaag nog steeds een belangrijke bijdrage
aan de Bell’s Blend, alsook aan die van White Horse en Johnnie Walker.

Er
is wel een hele resem aan onafhankelijke bottelingen.

Teaninich Distillery
Alness, Ross-shire IV17 0XB
Scotland
Tel +44 1349 885 001

Munro

Zo’n
20 kilometer ten noorden van Inverness, vlakbij Invergordon aan de Cromarty
Firth, werd in 1817 de Teaninich Distillery opgericht. Captain Hugo Munro, de
oprichter, verkocht ze dertien jaar later aan zijn jongere broer,
Luitenant-Generaal John Munro. Het combineren van een militaire loopbaan en die
van een distillateur bleken echter moeilijk combineerbaar, dus leasde hij de
distilleerderij vanaf 1850 aan Robert Pattison uit Leith.

Tussen
1869 en 1932 gaat de distilleerderij nog een aantal keer over in andere handen,
waaronder in die van Robert Innes Cameron (vanaf 1904), die ook een vinger in
de pap had bij Benrinnes, Linkwood en Tamdhu. Na zijn dood werd de
distilleerderij verkocht aan DCL (de voorloper van Diageo), die tot op heden
nog steeds eigenaar is. Teaninich is een eerder onbekende malt, omdat Diageo ze
bijna uitsluitend gebruikt voor haar blends, zoals Johnnie Walker. Ze staat
misschien nog het meest bekend omwille van het feit dat het de eerste
distilleerderij was waar zowel electriciteit als de telefoon werden ingevoerd.

A-side / B-side

In
1970 bouwde DCL een volledig nieuwe distilleerderij (die de ‘A-side’ werd
genoemd) naast de oude (vanaf dan de ‘B-side’). Gedurende enkele jaren
produceerden zij naast elkaar, totdat als gevolg van de crisis de oude in 1984
werd gesloten, de nieuwe in 1985. In 1991 werd enkel de nieuwe distilleerderij
heropend door United Vintners & Distillers (de opvolger van DCL).

Naast
de zes stills beschikt Teaninich over een uniek systeem voor de productie van
de mash. In plaats van de klassieke mash tun, gebruikt Teaninich een filterpers
(zoals die ook bij verschillende brouwerijen gebruikt wordt), waarbij de wort
wordt opgevangen nadat de mash door 24 lagen stof werden geperst en de draf
werd afgevoerd. Teaninich produceert jaarlijks om en bij de 4 miljoen liter.

Investeringen

In
april 2013 kondigde Diageo enkele grote investeringen aan, waaronder de bouw
van een volledig nieuwe distilleerderij in Alness, op hetzelfde terrein waar
momenteel Teaninich staat. Deze nieuwe distilleerderij zou 50 miljoen pond
kosten, 16 stills krijgen en een jaarproductie kunnen opleveren van maar liefst
13 miljoen liter spirit per jaar.

Ook
in de Teaninich distilleerderij zelf zal 12 miljoen gestoken worden om diens
productie te verdubbelen. De B-side heropenen? En verder gaat Diageo ook flink
investeren in twee van haar Speyside distilleerderijen: Mortlach en Glendullan.

Range

Zoals
gezegd wordt het leeuwendeel van de productie gebruikt voor de blends van
Diageo en dus maar een klein percentage als single malt gebotteld. Er is de
semi-officiële Flora & Fauna 10 Year Old en twee Rare Malts selections, alsook
de Manager’s Dram uit 2001 en de Manager’s Choice uit 2009. Er werd ook een
speciale 12 Year Old gebotteld voor de heropening van de distilleerderij in
1991.

Cadenhead,
Signatory, Ian MacLeod, Duncan Taylor, maar vooral de Scotch Malt Whisky
Society en Gordon & Macphail zijn de onafhankelijke bottelaars die
Teaninich aanbieden.

Millburn Distillery
Millburn Road, Inverness
Inverness-shire IV2 3QX
Scotland
Gesloten sinds 1985, ontmanteld in 1988

Inverness

Inverness,
in de noordelijke Highlands, had op een gegeven moment maar liefst drie
distilleerderijen, zijnde Inverness Distillery, Glen Mhor en Glen Albyn.
Vandaag de dag zijn die alle drie verdwenen. Inverness Distillery was overigens
de oudste van de drie, opgericht door Mr Welsh in 1807, meer dan 15 jaar
voordat de Excise Act werd gestemd die stoken legaal maakte. In 1825 namen
James Rose en Alexander MacDonald de distilleerderij over.

In
1853 werd ze verworven door David Rose, die ze omvormde in een graanmolen en
pas in 1876 ze opnieuw tot een distilleerderij verbouwde. In 1881 nam zijn zoon
George ze een decennium lang over. In 1892 werd ze verkocht aan Andrew Haig
& Co en kreeg ze de naam Millburn Distillery.

Beefeater

Haig
verkocht de distilleerderij aan Booth’s Distillers, ginmakers uit London, in
1921, die ze een jaar later volledig diende herop te bouwen nadat ze door een
hevige brand volledig verwoest was. In de komende jaren zou de distilleerderij
door overnames en fusies uiteindelijk terechtkomen in de portfolio van wat
vandaag de dag bekend staat als Diageo.

Na
de whiskycrisis in de jaren ’80 van de vorige eeuw, sloot Diageo de
distilleerderij en verkocht de gebouwen drie jaar later aan projectontwikkelaars.
In het oude distilleerderijgebouw werd eerst een Beefeater Restaurant met de
naam ‘The Auld Distillery’ (hey, dat deden ze ook al bij Rosebank!), maar later
werd dit ingepalmd door een Premier Inn motel.

Range

Er
zijn geen officiële bottelingen van Millburn beschikbaar, behalve drie in de
Rare Malts Selection van Diageo: een 18-jarige uit 1993, een 25-jarige uit 2001
en een 35-jarige uit 2005.

Er
zijn wel een heleboel onafhankelijke bottelingen te vinden bij de usual suspects zoals Gordon &
Machail, Cadenhead, Signatory en – in veel mindere mate – een paar andere
bottelaars.

Mannochmore Distillery
Elgin Morayshire IV30 3SS
Scotland
Tel +44 1343 860 331

Haig

Mannochmore
is een zeer jonge distilleerderij, opgericht nabij Elgin (Speyside) door John
Haig & Co in 1971. In 1985 ging ze reeds in de mottenballen en in 1989 ging
ze dicht. Pas in 1992 ging ze opnieuw in productie. Van 1995 tot 2008
produceerde ze een jaar lang en zweeg dan een jaar lang. Ze deelde haar
werklieden met de nabijgelegen Glenlossie
Distillery, maar sinds 2008 heeft ze haar eigen crew. Net als Glenlossie is
de Bardon Burn de waterbron voor de productie. En net als Glenlossie is
Mannochmore onderdeel van de Haig
blend.

Mannochmore
heeft trouwens een capaciteit die drie keer zo groot is als Glenlossie, dat 95
jaar eerder werd opgericht. Ze gebruiken een graanmolen van Porteus, een mash
tun uit gietijzer van 11,5 ton met koperen deksel, 8 washbacks uit larikshout
en drie wash- en drie spirit stills. Een grote speler, dus. Vandaag de dag is
Mannochmore in handen van de gigant Diageo.

Loch Dhu

Omdat
Mannochmore enkel voor de blending
industry produceerde, is ze altijd een nobele onbekende geweest, totdat ze
in 1996 plots een bizarre whisky op de markt bracht onder de welluidende naam
Loch Dhu 10 Year Old ‘The Black Whisky’. Sinds 1999 wordt hij niet langer
gemaakt.

Deze
gitzwarte whisky is vreemd genoeg een collectors item geworden, hoewel degene
die hem geproefd hebben hem over het algemeen verfoeien. Op deze website betaal je al gauw
meer dan 200 EUR voor een fles (een aanbod dat we al meer dan twee jaar zien,
dus…). Trouwens, de Speyside Distillery heeft een soortgelijke whisky op de
markt gebracht – de Cu Dhub (spreek uit ‘kadoe’) wat zwarte hond betekent –
maar die is een pak drinkbaarder.

Range

Mannochmore
werd amper als single malt op de markt gebracht: enkel de 12 Year Old Fauna
& Flora, een 18 Year Old en 18 Year Old Manager’s Dram en een 22 Year Old
Rare Malts Selection 1974. Oh, ja, en voornoemde Loch Dhu.

Bij
de onafhankelijke bottelaars kan je al eerder terecht voor een Mannochmore, met
name bij de Scotch Malt Whisky Society, Signatory, Cadenhead’s en Gordon &
Macphail.

Glendullan Distillery
Dufftown, Keith
Banffshire AB55 4DJ
Tel +44 1340 820 250
Scotland
www.malts.com

Oud

William
Williams & Sons Ltd, blenders uit Aberdeen, bouwden de Glendullan distillery
in Dufftown, de whiskyhoofdstad in Speyside, in 1897. Na de Pattinson Crash en
de Eerste Wereldoorlog wijzigde de naam in Macdonald Greenlees Licensed
Distillers, wat vandaag de dag nog altijd op de oude gebouwen geblokletterd
staat. De legende wil dat ze werd gebouwd omdat een overnamebod op Glenfiddich
en Balvenie, op de figuurlijke steenworp afstand, mislukte.

Tijdens
de Tweede Wereldoorlog moest Glendullan sluiten omwille van de gerstschaarste. Sinds
1926 is Glendullan in handen van (de voorlopers van) Diageo, die momenteel maar
liefst 28 distilleerderijen in portfolio heeft. De distilleerderij werd in de
jaren ’60 van de vorige eeuw gerenoveerd, waarbij de twee oude stills werden
vervangen door nieuwe.

Nieuw

Maar
in 1972 werd een volledig nieuwe distilleerderij gebouwd, vlak naast de oude.
Een beetje te vergelijken met het verhaal van Brora & Clynelish, zeg maar.
De nieuwe distilleerderij is wel een pak groter en heeft maar liefst 6 stills,
wat de capaciteit verdrievoudigde. De oude distilleerderij werd in 1985
definitief gesloten en alle productie verloopt sindsdien via de nieuwe. Tussen
1972 en 1985, echter, opereerden beide distilleerderijen tegelijkertijd, onder
dezelfde naam en werd de whisky van beide distilleerderijen wel degelijk gehuwd
alvorens te bottelen, een praktijk die vandaag de dag niet meer mogelijk zou
zijn.

Glendullan
is een weinig bekende distilleerderij, wat een beetje verbaast als je ziet hoe
groot de productiecapaciteit wel is. Het is één van de grootste spelers met
bijna 4 miljoen liter spirit per jaar, waarvan meer dan 90% bestemd is voor de
blends uit Diageo’s portfolio en daarbuiten.

Range

Er
zijn slechts een handjevol officiële bottelingen geweest onder Macdonald &
Greenlees en in de jaren ’90 verscheen de whisky in de Rare Malts Collection
van Diageo. In 2007 besloot Diageo om Glendullan ook als single malt te
bottelen onder het label ‘The Singleton’ (waaronder ook Glen Ord en Auchroisk
gebotteld werden, zij het allemaal voor verschillende markten, de Glendullan
was bestemd voor de USA). De meest recente botteling is de Manager’s Choice
1995, die in 2009 verscheen, maar met een prijskaartje van £200 voor een
13-jarige Glendullan zal die nog wel even beschikbaar blijven.

De
onafhankelijke bottelaars zoals Signatory, Cadenhead, Gordon & Macphail en
Murray McDavid hebben ook enkele bottelingen op hun actief.

Aberfeldy Distillery

Aberfeldy, Perthshire PH15 2EB

Scotland

Tel +44 1887 822 010

Fax +44 1887 822 012

www.dewarswow.com

worldofwhisky@dewars.com

Aberfeldy-Perth

De
connectie tussen Dewar’s en Aberfeldy is altijd al heel sterk geweest. Het was
immers John Dewar & Sons, de bekende blender, die de distilleerderij aan de
Tay oprichtte in 1896, vlak voor de Pattison Crash. Ze ligt in het dorp met
dezelfde naam, in het midden van Schotland, ten zuidwesten van de Speyside,
waardoor ze tot de Highlands behoort.

Dewar
bouwde ze om zich te verzekeren van een gegarandeerde voorraad Highland style
single malt voor zijn verschillende blends, zoals het populaire White Label. Zoals
de meeste distilleerderijen moest ook Aberfeldy sluiten tijdens de Eerste
Wereldoorlog (ze ging pas dicht in 1917), om gerst te besparen voor de
voedselketen. In 1925 werd de distilleerderij verkocht aan de voorloper van
Diageo, maar in 1998 kocht Bacardi ze terug. Bacardi heeft o.a. Dewar’s in
portfolio, dus de cirkel is rond en Aberfeldy is terug thuis.

Dewar’s World of
Whisky

Tijdens
het interbellum van 1919 tot 1941 produceerde ze weer, maar ook de Tweede
Wereldoorlog noopte Aberfeldy tot een tijdelijke sluiting. Tijdens die periode
werd overigens een spoorweg aangelegd tussen Aberfeldy en Perth, een zegen voor
de distilleerderij, zo zou achteraf blijken. In 1972 kreeg de distilleerderij
vier nieuwe stills. Voor de productie betrekt ze haar water van de Pitilie
Burn. Jaarlijks wordt ongeveer 3,5 tot 4 miljoen liter geproduceerd.

In
2000 opende Dewar’s in de distilleerderij een bezoekerscentrum dat jaarlijks
zo’n 30.000 bezoekers trekt. De investering kostte maar liefst 2 miljoen pond
en kreeg de ronkende naam ‘Dewar’s World of Whisky’ mee. Het moge duidelijk
wezen dat hier vooral de blends van het bedrijf in de kijker worden gezet, maar
dat Aberfeldy, als single malt dan, minder aan bod komt.

Range

Als
single malt bestaat de range van Aberfeldy uit een 12-jarige en een 21-jarige.
Daarnaast werd vorig jaar een speciale botteling ‘Bits of Strange’ uitgebracht,
een 16-jarige op vatsterkte. Van Dewar’s zijn er uiteraard een heleboel blends,
waarvan Aberfeldy het hart vormt.

De
onafhankelijke bottelaars lusten ook wel pap van Aberfeldy, een zeer
toegankelijke single malt.

Dailuaine Distillery

Carron, Aberlour

Banffshire AB38 7RE

Scotland
Tel +44 1340 872 500

Pagode

In
hartje Speyside werd de Dailuaine (spreek uit ‘deel-joe-an’) distilleerderij
opgericht in 1852 door William Mackenzie, die 13 jaar later overleed. James
Fleming, een bankier uit Aberlour, leasde de distilleerderij van Mackenzie’s
weduwe Jane. Fleming, op zijn beurt, richtte samen met de zoon van Jane, Thomas
Mackenzie, de Makenzie & Co op in 1879. Dailuaine was overigens de eerste Schotse
distilleerderij die het iconische pagodedak bovenop de kiln kreeg, ontworpen
door de bekende architect Charles Doig. Dat historische onderdeel ging verloren
in een brand, die in 1917 een deel van de distilleerderij vernielde. Pas in
1920 ging Dailuaine opnieuw open.

Later
zou het bedrijf nog uitbreiden met Imperial en Talisker, om dan in 1925
onderdeel te worden van wat vandaag de dag Diageo heet.

Saladin

Tijdens
een grote renovatie in 1960 werd het aantal stills uitgebreid van 4 naar 6 en
de moutvloer werd vervangen door een Saladin Box. Nog eens vijf jaar later
begon men met het verwarmen van de stills door middel van interne stoom. Het
productiewater wordt betrokken van de Ballieumullich Burn.

De
distilleerderij is uitgerust met een full lauter mash tun en acht washbacks uit
lariks. De capaciteit van Dailuaine ligt zo rond de 3,5 miljoen liter spirit
per jaar. In 1983 werd de Saladin Box buiten bedrijf gesteld en de mout
buitenshuis aangekocht bij industriële mouterijen. Er staan acht granieten
warehouses on site, maar die worden al decennialang niet meer gebruikt.

Range

Slechts
een 2% voor de volledige productie wordt als single malt vermarkt, wat van
Dailuaine een werkpaard voor de blenders maakt. Vooral Johnnie Walker profiteert
van het zachte Speyside karakter van Dailuaine. De 16 Year Old in de Flora
& Fauna-reeks verscheen voor het eerst in 1991. 5 jaar later kwam de Rare
Malts op de markt en in 2000 verscheen dan een 17-jarige Manager’s Dram. De
laatste officiële botteling was een 11-jarige Manager’s Choice uit 2009.

Bij
de onafhankelijke bottelaars kan je zeker terecht voor Dailuaine, want alle
grote namen, maar ook een heleboel kleinere spelers, hebben al wat vaatjes op
hun actief. Denken we maar aan Cadenhead, Douglas Laing, First
Cask, Gordon & Macphail, Signatory en de Scotch Malt Whisky Society.

Convalmore Distillery
Dufftown
Banffshire AB55 4DB
Scotland
Gesloten sinds 1985

Nobele onbekende

U
hoeft zich niet te schamen als u nog nooit van Convalmore heeft gehoord.
Immers, de distilleerderij staat al sinds 1985 te verkommeren in Dufftown, de
whiskyhoofdstad van Schotland, in het hartje van de Speyside. Het
distillatiemateriaal is al lang weggehaald. Enkel de warehouses worden nog
gebruikt. Ze werd opgericht in 1893 door de Convalmore-Glenlivet Distillery Company
Limited (lang voordat de rechter oordeelde dat de distilleerderijen Glenlivet
uit hun benaming moesten halen) en gebouwd naar plannen van Donald Mackay.

Al
in 1904 werd de distilleerderij overgenomen door W & P Lowrie & Co Ltd,
die al een jaar later zelf opgekocht werd door haar eigen belangrijkste klant
James Buchanan & Co. Ook Convalmore werd getroffen door een
allesverwoestende brand (in 1909) en Buchanan moest haar als een feniks uit
haar doen verrijzen. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om een column still
te plaatsen, maar die werd al in 1916 terug weggehaald. Tien jaar later
verkocht Buchanan de distilleerderij aan DCL, de voorlopers van het huidige
Diageo.

William Grants &
Sons

DCL
modernizeerde de distilleerderij in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Verhitting
van de stookketels gebeurde niet langer met kolen, maar met stoom. De stills
werden verdubbeld tot 2 wash en 2 spirit stills. In de jaren ’70 werden er
warehouses bijgebouwd, alsook een faciliteit om het restafval om te zetten in
veevoeders.

Diageo
verkocht de warehouses en de gebouwen, maar niet het merk Convalmore, aan
William Grants & Sons, de eigenaars van Glenfiddich, Balvenie en Kininvie
op een steenworp van de gesloten distilleerderij vandaan. Deze laatste gebruikt
enkel de warehouses voor het rijpen van hun vaten.

Range

Er
bestaat een botteling in de Rare Malts-reeks, alsook een Convalmore 1977 op
vatsterkte en daarmee is de kous af. Convalmore was immers een producent van
whisky voor de blenders.

De
onafhankelijke bottelingen zijn ook niet bepaald talrijk. Of er nog veel stock
is, lijkt twijfelachtig, aangezien de laatste bottelingen al dateren van 2008,
uit de stallen van Gordon & Macphail en Douglas Laing.

Royal Lochnagar Distillery
Ballater
Aberdeenshire AB35 5TB
Scotland
Tel +44 1339 742700

Warrant

Eens
de Excise Act in 1823 was gestemd, schoten distilleerderijen als paddenstoelen
uit de grond. Lochnagar is er zo één, opgericht door James Robertson, vlakbij
het Balmoral Castle in de Eastern Highlands. Hij bouwde ze omdat zijn eerste
distilleerderij door de concurrentie in brand werd gestoken en zo met de grond
gelijk gemaakt. Echter, Lochnagar onderging in 1841 hetzelfde lot. Robertson
gaf wijselijk op.

John
Begg bouwde dan in 1845 een nieuwe distilleerderij, deze keer aan de zuidelijke
over van de rivier Dee en noemde haar New Lochnagar. Toen Queen Victoria in
1848 het Balmoral Castle voor het eerst bezocht, kon een bezoekje aan de
distilleerderij niet ontbreken. Immers, het was volop industriële revolutie en
de distilleerderijen waren een belangrijke industrie. Begg en zijn team maakten
een goede beurt, de Queen was amused
en gaf de distilleerderij een Royal Warrant, een feit dat ze maar al te graag bekendmaken
via de toevoeging van ‘Royal’ aan de benaming van hun whisky. Er zijn slechts
twee andere distilleerderijen die deze eer te beurt vielen: Royal Brackla en
Glenury Royal.

Dewar’s

Na
het overlijden van John Begg in 1882 nam zoon Henry over, maar al in 1896
stierf hij ook en moest diens zoon Albert overnemen. Nadat ook hij al in 1916
stierf werd Royal Lochnagar verkocht aan John Dewar & Sons.

Enkel
tijdens de Tweede Wereldoorlog ging de distilleerderij dicht. In 1963 werd ze
volledig gerenoveerd. Naast de roestvrijstalen mashtun zijn er drie washbacks
en twee stills met worm tubs.

Diageo
is momenteel de eigenaar en Royal Lochnagar betekent de kleinste speler in hun
portfolio met amper een half miljoen liter spirit per jaar.

Range

In
het geval van Royal Lochnagar wordt meer dan de helft gebotteld als single malt
(wat natuurlijk alles te maken heeft met de kleine productie), maar een deeltje
gaat nog steeds naar de blenders, met name naar Dewar’s en VAT 69.

Er
bestaan ook talloze onafhankelijke bottelingen van Royal Lochnagar, zowel van
de grote spelers zoals Douglas Laing en Signatory, maar ook bij de minder grote
zoals de Creative Whisky Company, Milroy’s of Soho en Jack Wiebers.

Royal Brackla Distillery
Cawdor, Nairn
Inverness-shire IV12 5QY
Scotland
Tel +44 1667 402002
www.dewarswow.com

King William IV

Captain
William Fraser of Brackla is de oprichter van de Brackla distilleerderij, die
hij in 1812 liet bouwen aan de stadsrand van Nairn, wat de distilleerderij in
de Highlands plaatst, zij het wel op de rand van Speyside. Ze ligt vlakbij
Cawdor Castle, waar volgens de literatuur van Shakespeare het Macbeth drama
heeft afgespeeld.

Toen
King William IV ze bezocht, in 1835, was hij gecharmeerd door de drank en gaf
de distillateur meteen opdracht hofleverancier te worden. Sindsdien mag de
distilleerderij zichzelf Royal Brackla noemen. Twee jaar later stierf William
IV en besteeg Victoria de troon.

Andrew Usher

In
1898 verkocht de familie Fraser de distilleerderij aan John Mitchell &
James Leict, die de distilleerderij vernieuwde en uitbreidde. Tussen 1898 en
1943 veranderde ze nog een paar keer van eigenaar. Scottish Malt Distillers
renoveerde ze opnieuw en verdubbelde het aantal stills in 1970 (van twee naar
vier). Vijftien jaar later ging ze voor zes jaar dicht. In 1993 werd ze
verkocht aan United Distillers, die ze op haar beurt verkocht aan John Dewar
& Sons in 1998.

Andrew
Usher wordt wel eens de vader van de blends genoemd. Toen hij in 1860 begon te
blenden was Royal Brackla één van de eerste malts die hiervoor werd gebruikt.
Dat is tot op de dag van vandaag nog steeds het geval. Ze produceert zo’n 4
miljoen liter per jaar.

Range

Er
zijn slechts een handjevol distilleerderijbottelingen, zoals de Flora &
Fauna en de Rare Malts die in 1998 verscheen. De rest verdwijnt in blends van
Dewar’s alsook Johnnie Walker Gold Label.

Bij
de onafhankelijke bottelaars is het aanbod aanzienlijk groter. Vooral Gordon
& Macphail heeft al menig vat op fles getrokken, maar ook de Scotch Malt
Whisky Society, Signatory en Murray McDavid wisten op een aantal vaten de hand
te leggen.

Signatory Vintage Scotch Whisky Co.
Edradour Distillery
Pitlochry, Perthshire PH16 5JP
Scotland
Tel +44 1796 472 095
www.edradour.com

Symington

Signatory is één van de weinig echte onafhankelijke bottelaars in Schotland, wat betekent volledig in handen van een familie (in plaats van een groot bedrijf). De twee andere zijn Wm. Cadenhead en Gordon & Macphail. Signatory werd boven de doopvont gehouden in 1988 door twee broers. Brian en Andrew Symington werkten samen in het hotel Prestonfield toen het idee ontstond om zelf whisky te gaan bottelen. Het duurde nog tot 1992 totdat ze uiteindelijk de licentie kregen om effectief te bottelen, maar in die 4 jaar zaten de broers niet stil.

Ze begonnen met de bouw van hun eigen bottelarij in Newhaven, vlakbij de hoofdstad, die klaar was in april 1992. Ondertussen hadden ze ook al heel wat vaten uitgezocht. De naam Signatory werd bedacht, omdat Brian en Andrew het idee hadden opgevat om het label van de flessen van elke release te laten signeren door een beroemdheid. Dat plan werd nooit uitgevoerd, maar de naam werd wel behouden. Het eerste vat dat ze verkochten was een Glenlivet 1968.

Pitlochry

Als onafhankelijk bottelaar tracht Signatory een breed gamma aan te bieden, van zoveel mogelijk verschillende distilleerderijen (zowel malt als grain), zowel operationele als gesloten en zelfs wat legendarische verloren gloriën. In die zin spelen ze een belangrijke rol. Immers, hun releases zijn dikwijls single casks of een vatting van een paar vaten, wat voor een heel andere smaakervaring zorgt dan een officiële release die een bepaald profiel tracht samen te stellen uit een mix van tientallen vaten. Koelfiltratie en kleuring is iets wat onafhankelijke bottelaars meestal ook uit de weg gaan, waardoor je de whisky in zijn pure vorm kan proeven.

In juli 2002 kocht Signatory de kleine distilleerderij Edradour in Pitlochry en verhuisde het hoofdkwartier van het bedrijf, alsook alle stocks en de bottelarij, naar hartje Highlands. In 2011 werd op de site van Edradour een volledig nieuw dunnage warehouse neergepoot, speciaal voor de vaten die voor Signatory bestemd zijn.

Range

De range van Signatory is enorm. Hun bekende reeksen zijn Un-chillfiltered en Silent Stills en ze vermarkten ook Scottish Wildlife, Dun Eideann en The Prestonfield (genaamd naar het hotel waar ze vroeger werkten).

Maar het paradepaardje is ongetwijfeld de Cask Strength Collection, single casks op vatsterkte, gebotteld in heuse decanters. Daarnaast zitten er ook echt hele oude, bijna niet meer te vinden, whisky’s tussen, die gerust liquid history mogen genoemd worden.

Glen Albyn Distillery

Great North Road, By Muirtown Basin

Merkinch, Inverness IV3 5LU

Scotland

Gesloten sinds 1983, afgebroken in 1988

Alba

De
Provost (burgemeester) van Inverness, James Sutherland, richtte de Glen Albyn
Distillery op in het noordwesten van de stad in 1844. De eerste productie begon
in 1846. Albyn is overigens de oude naam van Schotland en de Highlands in het
bijzonder, afgeleid dus van Albion or Alba. Nadat een brand de distilleerderij
in de as had gelegd in 1849 werd ze volledig herbouwd. Dit gebeurde echter wel
pas in 1884. In tussentijd werd ze gebruikt als een graanmolen.

Toen
op het einde van de 19e eeuw de vraag naar whisky spectaculair
steeg, werd de distilleerderij terug in ere hersteld en begon de manager, John
Birnie, met de bouw van een tweede distilleerderij vlakbij: Glen Mhor. Tijdens
de Eerste Wereldoorlog deed de distilleerderij dienst als marinebasis voor de
Amerikanen en werden hier netten en zeemijnen ontwikkeld.

Saladin Box

Glen
Albyn was één van de weinige distilleerderijen die gebruikt maakte van de
zogenaamde Saladin Box voor het mouten van de gerst. In 1980 werd hij uit
productie genomen. Voorts beschikte de distilleerderij over drie washbacks, één
wash en één spirit still, terwijl de mashtun bijzonder klein was en daarom
schertsend de mashtub werd genoemd. Hij was gemaakt uit larikshout. Het water
voor de productie kwam uit het Loch Ness. De kiln werd gestookt met zowel turf
uit Dave Moor als met cokes.

Uiteindelijk
zouden beide distilleerderijen in 1972 in handen komen van wat vandaag de dag
Diageo is, die ze allebei sloot in 1983. Tussen 1986 en 1988 werden beiden
gesloopt om plaats te maken voor een shopping center. Op de plek waar ooit Glen
Albyn stookte staat nu een B&Q complex (dat overigens zelf al lang staat te
verkommeren).

Range

Van de huisstijl wordt gezegd dat hij delicaat,
fruitig, notig en droog is, maar een fles op de kop tikken is geen sinecure. Van
officiële bottelingen is geen sprake meer, behoudens eventueel de Glen Albyn
1975 uit de Rare Malts Selection die in 2002 op de markt kwam.

Onafhankelijke bottelingen werden vooral door
Signatory en Gordon & Macphail op de markt gebracht.

Banff Distillery
Inverboyndie, Banff
Banffshire AB45 2JJ
Scotland
Gesloten sinds 1983, afgebroken

Inverboyndie

James
McKilligan & Co bouwde de eerste distilleerderij met de naam Mill of Banff
in 1824, op de westelijke oever van Banff Bay in het dorpje Inverboyndie. De
distilleerderij werd in 1863 afgebroken en een volledig nieuwe distilleerderij
werd gebouwd op enkele honderden meters van de oude, om betere toegang te
krijgen tot de natuurlijke watervoorraad en tevens te kunnen aansluiten op de
Great North of Scotland Railroad die in 1859 was aangelegd. Lange tijd werd de
nieuwe distilleerderij Inverboyndie Distillery genoemd door de plaatselijke
bevolking. Vele bronnen spreken tevens van 1863 als de oprichtingsdatum van de
Banff Distillery, voorbijgaand aan deze historie.

Zoals
zovele distilleerderijen in die tijd, kreeg ook Banff te kampen met heel wat
branden. Op 9 mei 1877 werd de distilleerderij, op de moutvloer en de
warehouses na, volledig in de as gelegd. De toenmalige eigenaar James Simpson
herbouwde ze op zes maanden tijd. Immers, het waren gouden tijden voor stokers.
En Simpson had zijn les geleerd: hij kocht zijn eigen brandweerwagen die altijd
op de distilleerderij zou staan.

Oorlog

In
1880 breidde de capaciteit gevoelig uit. Het aantal stills werd opgetrokken van
3 naar 6. Tot 1924 werd de spirit op Banff verkregen door triple distillation,
iets wat vandaag de dag uitzonderlijk is. In 1932 nam de voorloper van het
huidige Diageo de distilleerderij over. Niet veel later, tijdens de Tweede
Wereldoorlog, werd Banff gebruikt als kazerne voor het 13th Batallion Highland
Light Infantery. Op 16 augustus van datzelfde jaar werd Banff gebombardeerd
door de Duitsers, die warehouse 12 raakten. Enkele honderden vaten gingen
verloren in een enorme explosie. Duizenden liters stroomden in de watervoorraad
van koeien en andere dieren, die dronken werden als de legende geloofd mag
worden.

In
1959 werd de distilleerderij opnieuw door een reusachtige ontploffing getroffen,
deze keer te wijten aan dampen die ontvlamden in een still die hersteld werd.
Op 31 mei 1983, samen met een heleboel andere distilleerderijen in handen van
Diageo, ging Banff onherroepelijk dicht. In 1985 ging het stillhouse tegen de vlakte en tegen het einde van dat decennium de
meeste andere gebouwen ook. Het laatste warehouse dat nog rechtop stond, werd
op 11 april 1991 vernield… door een brand.

Range

De
enige officiële botteling die van Banff te krijgen is werd door Diageo
gelanceerd in 2004: de 21-jarige Banff 1987 Rare Malts Selection. De rest van
de productie, een niet onaardige 1 miljoen liter per jaar, ging naar de blends.

Ook
bij de onafhankelijke bottelaars is Banff eerder uitzonderlijk. Douglas Laing,
Duncan Taylor en Gordon & Macphail hebben een betrekkelijk groot aantal
vaten op hun actief.

Auchroisk Distillery
Mulben, Banffshire
EB55 6XS
Scotland
Tel + 44 1542 885 000

Singleton

Auchroisk
is één van de jongste distilleerderijen in Speyside, zo niet in heel Schotland.
Ze werd pas in 1974 opgericht door IDV, de voorloper van het huidige Diageo. Ze
werd speciaal gebouwd om te voldoen aan de stijgende vraag naar single malt
door de blenders (vooral Justerini & Brooks). Auchroisk is Keltisch voor
‘ondiepe doorwaadbare plaats aan de rode stroom’.

De
naam is echter zo goed als onuitspreekbaar: ‘o-thrusjk’ komt nog het dichts in
de buurt. Diageo moet het daarmee eens geweest zijn toen ze in 1986 Auchroisk
als single malt lanceerden. Ze kozen voor de veel makkelijker te onthouden en
uit te spreken naam The Singleton. Maar toen ze een decennium later besloten om
ook andere single malts onder naam Singleton te vermarkten (Glen Ord,
Glendullan en Dufftown), werd de naam Auchroisk terug in gebruik genomen.

De
distilleerderij beschikt over vier wash en vier spirit stills, die samen goed
zijn voor een productie van nagenoeg 4 miljoen liter spirit. Het productiewater
wordt betrokken van de Mulben Burn en de per ongeluk ontdekte Dorie’s Well.

Range

Nog
steeds gaat zo’n 90% van alle productie naar de blenders met J&B als
hoofdafnemer. Wat resteert wordt als single malt vermarkt in de semi-officiële
reeks Flora & Fauna, een Rare Malts, Diageo Special Release en Manager’s
Choice.

Onafhankelijke
bottelaars lijken er wel pap van te lusten, getuige de vele bottelingen door
ondermeer Cadenhead, Douglas Laing, Ian Macleod, Murry McDavid en Signatory.

Wm Cadenhead Ltd
9 Bolgam Street, Campbeltown
Argyll PA28 6HZ
Scotland
www.wmcadenhead.com

Duthies

George
Duncan was een wijnhandelaar en distillery agent in 47 Netherkirkgate, Aberdeen,
die in 1842 de deuren opende. Hij maakte snel fortuin maakte en zocht daarom al
na 10 jaar een partner. Die vond hij in zijn schoonzoon William Cadenhead, die
in 1853 als vertegenwoordiger het land rond reisde. William erfde de zaak in
1858 na de dood van George Duncan en veranderde de naam van het bedrijf naar de
zijne. William Cadenhead zou het bedrijf blijven leiden tot aan zijn dood op 11
december 1904. Het bedrijf had ondertussen een ijzersterke reputatie opgebouwd
in de wijn- en spiritindustrie.

Cadenhead
werd opgevolgd door zijn neef, Robert W. Duthie, die de reputatie van Cadenhead
nog een stap hoger bracht, door zich te specialiseren in Demerara rums en
single malt whisky. Hij was de eerste die een advertentiecampagne opstartte in het
straatbeeld en op bussen en programmaboekjes van theatervoorstellingen, waarin
hij de slogan ‘By test the Best’ introduceerde, die ook vandaag nog gehanteerd
wordt.

Van Aberdeen naar
Campbeltown

Maar
de depressie van de jaren ’30 van de vorige eeuw bracht ook het bedrijf van
Cadenhead tot aan de afgrond en Duthie zag zich genoodzaakt bij de bank aan te
kloppen. Volgens de legende werd hij overreden door een tram onderweg naar zijn
bankier. Sommige kwatongen beweren dat hij zich onder de tram wierp.

De
zaak werd geërfd door de twee zussen van Duthie, maar die kenden niets van de
business en lieten daarom het management over aan de excentrieke Miss Ann
Oliver, de bediende met de langste staat van dienst. Maar mismanagement
forceerde de zusjes om Cadenhead Ltd uiteindelijk te verkopen. Gezien de grote
voorraden was het veilinghuis Christie’s belast met de verkoop. Het was de
grootste verkoop van wijn en spirit ooit in het Verenigd Koninkrijk tot dan
toe. De verkoop liet de familie achter met een winst van meer dan zes cijfers.
We spreken 1972.

De
nieuwe eigenaars J & A Mitchell zijn geen onbekenden in de whiskyindustrie.
Het zijn immers de eigenaars van de Springbank Distillery in Campbeltown, die
later ook nog Glengyle Distillery heropbouwden. Wm Cadenhead Ltd heeft nu zijn
kantoor in Campbeltown.

Range

Wm
Cadenhead, de oudste onafhankelijke bottelaar van Schotland, heeft een
uitgebreide range aan whisky’s, maar ook andere dranken als cognac, gin en rum.
De whisky wordt gebotteld onder verschillende labels en wordt altijd zonder
koelfiltratie of kleuring gebotteld.

De
ranges zijn:

–
Auchentic

–
Duthies

–
Closed Distilleries

–
World Whiskies

–
Chairman’s Stock

–
Small Batch

Begin
2013 werd de look van de range geheel vernieuwd onder impuls van Mark Watt. De
nieuwe flessen zijn een tikkeltje retro met hun dumpy vorm en zwarte label, die
doen herinneren aan de flessen uit de midden jaren ’60 van de vorige eeuw.