WhivieBlog

Distilleerderij: Convalmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Convalmore 16 Year Old 1984/2000 Ian MacLeod Dun Bheagan
Kleur: vol goud
ABV: 54%

Appelsiencake

Convalmore is een distilleerderij die nog
niet eerder op Whivie verscheen. Dat is toch altijd een beetje spannend. Deze
verloren glorie (nou, dat moet nog blijken) werd reeds afgebroken in de jaren
’80 van de vorige eeuw. Zowel officiële als onafhankelijke bottelingen kan je
op de spreekwoordelijke vingers van één hand tellen. Deze 16-jarige werd in
2000 gebotteld door Ian MacLeod onder hun Dun Bheagan-label, genaamd naar een
Schots meer. Het betreft een distillaat van het voorlaatste jaar waarin
Convalmore nog operationeel was.

Stevige neus met heel wat granen en grassen.
Daarnaast was een vreemde toets van turf, peterselie, munt en kruidenbouillon.
Wat is dat voor iets? Dit kan bijna niet anders dan een sherryvat geweest zijn.
Wellicht refill. Na enkele ogenblikken krijg ik nog wat bittere appelsienen en
karamel. Notenmix. Bloeit wel heel mooi open, hoor!

Op smaak is hij dan weer bijzonder zoet. Veel
zoeter dan de neus deed vermoeden. Orangettes, karamel, gesuikerde amandelen.
Doet wat aan appelsiencake denken. Zoethout. Wordt langzaam maar zeker droog en
bitter als thee, maar nooit zodanig dat het gaat storen. Goeie balans.

De finish is middellang en kruidig, maar
opnieuw zeer zoet.

Als eerste kennismaking met deze gesloten
distilleerderij kan dat al tellen. Zeer vreemde neus, dat wel, maar op smaak is
dit een heerlijke whisky. Oeps, ik vergat er water bij te doen. Hij heeft het
dan ook niet echt nodig.

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 15-09-2013
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Convalmore Distillery
Dufftown
Banffshire AB55 4DB
Scotland
Gesloten sinds 1985

Nobele onbekende

U
hoeft zich niet te schamen als u nog nooit van Convalmore heeft gehoord.
Immers, de distilleerderij staat al sinds 1985 te verkommeren in Dufftown, de
whiskyhoofdstad van Schotland, in het hartje van de Speyside. Het
distillatiemateriaal is al lang weggehaald. Enkel de warehouses worden nog
gebruikt. Ze werd opgericht in 1893 door de Convalmore-Glenlivet Distillery Company
Limited (lang voordat de rechter oordeelde dat de distilleerderijen Glenlivet
uit hun benaming moesten halen) en gebouwd naar plannen van Donald Mackay.

Al
in 1904 werd de distilleerderij overgenomen door W & P Lowrie & Co Ltd,
die al een jaar later zelf opgekocht werd door haar eigen belangrijkste klant
James Buchanan & Co. Ook Convalmore werd getroffen door een
allesverwoestende brand (in 1909) en Buchanan moest haar als een feniks uit
haar doen verrijzen. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om een column still
te plaatsen, maar die werd al in 1916 terug weggehaald. Tien jaar later
verkocht Buchanan de distilleerderij aan DCL, de voorlopers van het huidige
Diageo.

William Grants &
Sons

DCL
modernizeerde de distilleerderij in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Verhitting
van de stookketels gebeurde niet langer met kolen, maar met stoom. De stills
werden verdubbeld tot 2 wash en 2 spirit stills. In de jaren ’70 werden er
warehouses bijgebouwd, alsook een faciliteit om het restafval om te zetten in
veevoeders.

Diageo
verkocht de warehouses en de gebouwen, maar niet het merk Convalmore, aan
William Grants & Sons, de eigenaars van Glenfiddich, Balvenie en Kininvie
op een steenworp van de gesloten distilleerderij vandaan. Deze laatste gebruikt
enkel de warehouses voor het rijpen van hun vaten.

Range

Er
bestaat een botteling in de Rare Malts-reeks, alsook een Convalmore 1977 op
vatsterkte en daarmee is de kous af. Convalmore was immers een producent van
whisky voor de blenders.

De
onafhankelijke bottelingen zijn ook niet bepaald talrijk. Of er nog veel stock
is, lijkt twijfelachtig, aangezien de laatste bottelingen al dateren van 2008,
uit de stallen van Gordon & Macphail en Douglas Laing.