WhivieBlog

Distilleerderij: Glen Albyn
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Albyn 20 Year Old 1977/1998 Signatory Vintage Collection, cask
#1954, 380 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 43%

Beetje

Single malt van Glen Albyn zal je in
officiële bottelingen niet meer tegenkomen. De laatste semi-officiële botteling
dateert al uit 2002, de Rare Malts Selection van Diageo. Maar er zijn her en
der wel wat onafhankelijke bottelingen van deze vergane glorie te vinden. Ik
zet drie Glen Albyn op een rijtje, alle drie gebotteld door Signatory, van
Andrew Symington. Beginnen doe ik met deze Glen Albyn 20 Year Old uit 1977
(overigens het jaar waarin Star Wars in première ging, maar dit volledig
terzijde).

De neus is ongelooflijk licht. Dit is één en
al gras. Zowel vers afgereden gras als pas besproeid gazon. Wilde bloemen in de
wei,ook. Heel herbaal. Lichte hint van peper, maar echt helemaal op de
achtergrond. Nog een hint van karnemelk en koude thee. Ik ben voorlopig niet
erg onder de indruk. Wacht even. Er komt langzaam maar zeker wat leven in.
Beetje citrus, beetje vanille, beetje witte chocolade, beetje eik. Meh.

Hij is licht olieachtig en zacht gekruid. Een
pak zoeter en expressiever dan op de neus (daar was niet veel voor nodig). Maar
lekker is dit niet bepaald. Graan, limoen en dat is het zowat. Thee, opnieuw,
die halverwege voor een flink bittere toets zorgt.

In de afdronk krijg ik nog een opstoot van
kristalsuiker en eik.

Hmm, wat jammer. Van gewoontjes naar
eigenlijk helemaal niet zo best. Deze is ondertussen al onvindbaar geworden,
maar daar hoeft u dus geen slaap voor te laten. Bedankt, Chris.

69/100

Geproefd
door Mark Dermul op 11-09-2013
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Glen Albyn Distillery

Great North Road, By Muirtown Basin

Merkinch, Inverness IV3 5LU

Scotland

Gesloten sinds 1983, afgebroken in 1988

Alba

De
Provost (burgemeester) van Inverness, James Sutherland, richtte de Glen Albyn
Distillery op in het noordwesten van de stad in 1844. De eerste productie begon
in 1846. Albyn is overigens de oude naam van Schotland en de Highlands in het
bijzonder, afgeleid dus van Albion or Alba. Nadat een brand de distilleerderij
in de as had gelegd in 1849 werd ze volledig herbouwd. Dit gebeurde echter wel
pas in 1884. In tussentijd werd ze gebruikt als een graanmolen.

Toen
op het einde van de 19e eeuw de vraag naar whisky spectaculair
steeg, werd de distilleerderij terug in ere hersteld en begon de manager, John
Birnie, met de bouw van een tweede distilleerderij vlakbij: Glen Mhor. Tijdens
de Eerste Wereldoorlog deed de distilleerderij dienst als marinebasis voor de
Amerikanen en werden hier netten en zeemijnen ontwikkeld.

Saladin Box

Glen
Albyn was één van de weinige distilleerderijen die gebruikt maakte van de
zogenaamde Saladin Box voor het mouten van de gerst. In 1980 werd hij uit
productie genomen. Voorts beschikte de distilleerderij over drie washbacks, één
wash en één spirit still, terwijl de mashtun bijzonder klein was en daarom
schertsend de mashtub werd genoemd. Hij was gemaakt uit larikshout. Het water
voor de productie kwam uit het Loch Ness. De kiln werd gestookt met zowel turf
uit Dave Moor als met cokes.

Uiteindelijk
zouden beide distilleerderijen in 1972 in handen komen van wat vandaag de dag
Diageo is, die ze allebei sloot in 1983. Tussen 1986 en 1988 werden beiden
gesloopt om plaats te maken voor een shopping center. Op de plek waar ooit Glen
Albyn stookte staat nu een B&Q complex (dat overigens zelf al lang staat te
verkommeren).

Range

Van de huisstijl wordt gezegd dat hij delicaat,
fruitig, notig en droog is, maar een fles op de kop tikken is geen sinecure. Van
officiële bottelingen is geen sprake meer, behoudens eventueel de Glen Albyn
1975 uit de Rare Malts Selection die in 2002 op de markt kwam.

Onafhankelijke bottelingen werden vooral door
Signatory en Gordon & Macphail op de markt gebracht.

Distilleerderij: Banff
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Banff 36 Year Old 1978/2013, Cadenhead’s Small Batch, 192 bts
Kleur: goud
ABV: 49,8%

Silex

Cadenhead heeft zopas, onder impuls van Mark
Watt, een nieuwe reeks op de markt gebracht genaamd Small Batch. Hij grijpt
hiervoor terug naar een ouderwetse look, die Cadenhead in de jaren stillekes al
eens hanteerde. Ik vind ze alvast heel mooi. Ik proefde eerder in deze reeks al
een geweldige Highland Park 1988. Vandaag een Banff,
waarvan de distilleerderij al dicht is sinds 1983 en ondertussen ook helemaal
afgebroken. Liquid history, dus.

Mijn God, wat een fruitige neus! Wie dacht
dat deze na 36 jaar op vat veel hout zou vertonen, komt bedrogen uit. Dit is
heel zacht. Citrus, kiwi, stekelbessen. Een beetje zoetzuur en een beetje waxy.
Evolueert mooi in het glas richting leder en silex (vuursteentjes). Beetje
motorolie en flink wat vanille, ook. Hazelnoten. Erg aromatisch en interessant,
allemaal.

Hij is licht olieachtig en onmiddellijk
fruitig. Nu drukt het vat toch een beetje zijn stempel met peper, mosterd,
menthol en gember. Het fruit is nu vooral appelsien en grapefruit. Licht
bitter, maar nooit erover. Tikkeltje grassig. Dit mag gerust complex genoemd
worden.

De finish is lekker lang, warm en een beetje
drogend.

Een knaller! Zopas verschenen. Zo’n 320 EUR,
wat niet bepaald goedkoop is. Bedankt, Jeroen!

91/100

Geproefd
door Mark Dermul op 06-09-2013
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).