WhivieBlog

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 32 Year Old 1978 OB for Asta Morris, sherry hogshead 7037, 79
bts
Kleur: vol goud
ABV: 48%

Luikse perensiroop

Bert
Bruyneel is niet de eerste de beste ex-Malt Maniac en ex-BenRiach verzamelaar,
natuurlijk. Hij heeft sinds kort zijn eigen label ‘Asta Morris’, wat verdacht
veel lijkt op ‘als het dat maar is’… De eerste BenRiach die ik van hem proefde, een 35-jarige uit 1975, was alleszins een schot in de roos.
Een benieuwd wat hij nu weer voor ons in petto heeft.

Miljaar,
deze neus is nog zoeter dan de 1975 for TWA die ik ook zonet proefde! Maar het
is een andere, donkere zoetigheid. Opgelegde rozijnen, honingdauw-honing,
demerara rum, pruimen, bruine suiker, appelmoes die net een tikkeltje te lang
heeft gesudderd en stilaan heel bruin begint te worden… Wat Luikse perensiroop.
Zachter dan een babyhuid! Niet de minste prikkel – maar dat is geen negatief
punt, versta me niet verkeerd!

Wat een
body! Lekker romig en vol in de mond. Stroperig, bijna. Wat groene banaan,
opnieuw opgelegde rozijnen. Midpalate komt er toch vooral appelsien door, die
hem bitterzoet maakt. Een weinig eik dat tegengas geeft om een geweldige balans
te verwezenlijken. Ik ga proberen niet lyrisch te worden, maar dit is echt top
spul! Waag het niet van hier water aan toe te voegen, infidels (just kidding)!

De afdronk
is echt lang en blijft heerlijk zoet.

Die dekselse
Bert Bruyneel toch… hij blijft maar pareltjes uit de warehouses van BenRiach
plukken. Geen goedkope fles, toegegeven (als je ze überhaupt nog kan vinden),
maar één van de beste BenRiach die ik al proefde (enkel de BenRiach 1975 for Asta Morris vond ik nog beter,
stel je voor… en The One That Cannot Be Named).

Geproefd
door Mark Dermul op 14-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Naar jaarlijkse traditie delen de Malt Maniacs medailles uit de volgens hen
beste whisky’s (althans van de samples die ze toegestuurd krijgen). Dit was
alweer de 9e keer dat deze awards toegekend werden door dit collectief
van onafhankelijke whiskyanoraks.

Dit jaar werden (slechts) 171
whisky’s blind gewikt en gewogen door 14 MM’s (waaronder onze Belgische vriend
Paul Dejong). Grote afwezigen in het MM tasting panel dit jaar waren Serge
Valentin, David de Kergommeaux en oprichter Johannes van den Heuvel.

De grote winnaars die dit jaar de gouden
medaille wegkaapten zijn de volgende:

·
Glendronach 39y 1972/2011, 49.9%,
OB, Oloroso Butt #712, 466 bts.

·
Karuizawa 1981/2011, 55.2%, OB, cask
2634

·
Glendronach 39y 1972/2011, 54.7%, OB
for Taiwan, PX cask 2033

·
Lochside 46y 1965/2011, 52.3%,
Adelphi, Blended, 499 bts.

·
Strathisla 1970/2011, 43%, G&M
Licensed Bottling, 514 bts.

·
Strathisla 1965/2011, 48%, G&M
for LMdW, 1st Fill sherry, cask 3473

·
Port Ellen 28y 1982/2011, 60%,
Wilson & Morgan, cask 2011, 534 bts.

·
Glen Grant 59y 1952, 49.2%, G&M
Book of Kells, cask 1134

Jammer genoeg zijn het geen al te
makkelijk te vinden flessen, die je minstens 150 EUR per stuk zullen kosten.
Niet voor iedereen dus.

Wat ons persoonlijk wel enorm
pleziert is dat ‘onze’ Macduff 2000 for The
Bonding Dram met een score van 87,46 punten een zilveren medaille
heeft bemachtigd.

De scores kan je hier terugvinden,
terwijl het rapport van de Malt Maniacs (met verklaring van de gebruikte
kleuren en enkele leuke quotes van de MM’s) hier terug te vinden
is.

May the Malt be with you!

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 34 Year Old 1975 OB for The Whisky Agency, bourbon hogshead
3061, 348 bts
Kleur: koper
ABV: 51%

Passievrucht

BenRiach uit
1975… Dat klinkt bekend. Oh, ja, ik proefde al die 33-jarige op portvat, die me niet echt kon bekoren. Maar
daarnaast kon ik ook die geweldige BenRiach 35 Year Old 1975 for Asta Morris proeven op de Wee
Dram Masters. Die was echt ge-wel-dig! Dat was een sherryvat. Dit is een
bourbonvat.

Goh,
onmiddellijk wordt je ondergedompeld in een tropische vruchtensla op de neus.
Grapefruit en ananas op kop, onmiddellijk gevolgd door appelsien, cavaillon en
blauwe druiven. Nog wat peperkoek, honing en gember. Niet onoverkomelijk
complex (lees: integendeel), maar hij heeft dat ook niet nodig. Dit is gewoon
bijzonder lekker.

Hij is
uitermate zoet en romig op smaak. Nu krijg ik één en al passievrucht en flink
wat peper. De honing en appelsien zijn zeker nog aanwezig, maar dringen zich
niet op. Dit is puur genieten, hoor. En water toevoegen… no way! Veel te lekker
zonder.

Hoewel de
afdronk helemaal niets nieuws biedt, is hij lekker lang en meer moet dat niet
zijn om een glimlach op mijn lippen te toveren. Hij blijft flink gekruid nazinderen.

Dit is het
soort whisky waar je voor gaat zitten en met plezier je favoriete tv-programma
mist. Njam njam! Deze BenRiach werd gebotteld voor The Whisky Agency van
Carsten Ehrlich (beter bekend als de man achter het festival in Duitse
Limburg). Hij heeft een geweldige vatkeuze gemaakt.

Geproefd
door Mark Dermul op 14-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 12 Year Old Importanticus Fumosos (peated port finish), 2520 bts
Kleur: vol goud met oranje tint
ABV: 46%

Koeienhuid

BenRiach
bracht in 2007 drie verschillende geturfde versies uit, zijnde de Arumaticus
Fumosus (op rum), Heredotus Fumosus (op sherry) en deze
Importanticus Fumosus (op porto). Hij is, net als zijn twee broertjes, twaalf
jaar oud en rijpte eerst op ex-bourbonvaten, alvorens een finish van zo’n 18
maanden op portvaten te krijgen.

Het zoete
fruit is zeker aanwezig, maar wordt volledig overstemd door de aardetonen en
turf. Ik moet zelfs meteen aan koeienhuid denken. Heel romig en een tikkeltje
vlezig. Een blaadje eucalyptus. Als ik niet beter wist zou ik zelfs durven
zeggen dat ik tomatensoep met balletjes ruik. Beetje vreemd, toch.

Ook op de
tong is hij bijna romig en flink gekruid (zwarte peper en kruidnagel).
Bitterzoete sinasschil en rode bessen. Beetje munt en heel wat rook. Flink
punchy, hoor.

De afdronk
is middellang en rokerig.

Zeker een
lekkere geturfde Speysider, maar ik vind de sherryfinish toch de lekkerste.

Geproefd
door Mark Dermul op 13-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Nog niet zo gek lang geleden rapporteerden wij over de samenwerking tussen Dalmore en Lutwyche, die samen een
exclusief paar schoenen op de markt brachten voor zo’n 650 EUR. Ik grapte toen
nog dat er binnenkort misschien een open haard met Ardbeg, een ruiker bloemen
met Auchentoshan of een stel onderbroeken met Edradour op de markt zou komen.

Welnu, Bowmore ziet er anders wel brood in. En nog
geen beetje… Ze lanceren nu de ‘Bowmore Tweed Savile Row Experience’, het
‘ultieme luxe kerstcadeau voor de Single Malt drinkende gentleman’.

De bekende Savile Row kostuummaker Malcolm Plews zal
namelijk een op maat gemaakt Bowmore Tweed-jasje ontwerpen, gevolgd door een
tasting van Bowmore whisky’s onder leiding van een Bowmore expert. In het
pakket zitten tevens first class vliegtuigtickets (weliswaar te vertrekken
vanuit het UK) naar London, een overnachting voor twee in het poepsjieke
Malmaison Clerkenwell en een lunch is het nog poepsjiekere Sartoria restaurant
op – u raadt het al – Savile Row. Om het pakketje compleet te maken, krijgt u
aan het eind van de rit ook nog een flesje Bowmore 15 Year Old met twee
bijpassende glaasjes.

De Bowmore Tweed Savile Row Experience kan nu, net op
tijd voor de feestdagen, besteld worden voor de luttele som van (zit u neer?)
£3.000.

Ik ga mij ervan weerhouden flauwe grappen te maken
zoals ik eerder deed, want voor je het weet brengt Highland Park een speciale
editie uit met een twee weken durende middeleeuwse vakantie in de kathedraal
van Kirkwall… (oeps, nu doe ik het toch).

May the Malt be with you!

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 23 Year Old 1985/2009 Bladnoch Forum, Cask 5492, 226 bts
Kleur: stro
ABV: 49,7%

Steenfruit

Deze
BenRiach werd in 2009 gebotteld voor de leden van het Bladnoch Forum. Het
betreft een BenRiach die te slapen werd gelegd in 1985 en gewekt na 23 jaar. Het
betreft een bourbonvat, nummer 5492, dat 226 flessen opleverde.

De neus is
elegant en licht met heel wat bourbon-trekjes: vanille en graan. Daarnaast
lekker gesuikerd wit fruit, koffie, toffee en wat honing.

Hij vult de
mond helemaal, lekker romig, en levert eerst honing en steenvruchten (à la
perzik) en wat citrus. Ik krijg ook wat wilde bloemen, heide en lichte kruiden.
Het eik blijft subtiel. Bij de tweede slok overheerst het fruit, lekker zoet.
Water toevoegen lijkt me niet nodig.

De afdronk
is middellang en een mooie verderzetting van de smaak.

Dit is een
lekker fruitige BenRiach, zonder franjes. Ik proefde eerder al de BenRiach 24 Year Old 1985, cask 5484 en die was toch
stukken beter.

Geproefd
door Mark Dermul op 13-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 17 Year Old Burgundy Wood Finish
Kleur: amber
ABV: 46%

Humus

Deze
17-jarige Speysider werd gelanceerd in 2010, samen met de Rioja en Claret Wood
Finishes. Hij rijpte op ex-bourbon barrels en kreeg nadien een finish in
Bourgogne-vaten. Burgundy is Engels voor Bourgogne, maar dat had u al begrepen,
en is vooral bekend van de rode Pinot Noir en de witte Chardonnay.

Op de neus
krijg ik zomerse bessen, aardbeien, geroosterde amandelen en humus. Zelfs een
flink spoortje rook. Onderliggend ook heel wat vanille, maar het eikenvat legt
duidelijk de duimen voor het wijnvat.

In de mond
is hij fruitig en pikant. Midpalate wordt hij echter een beetje winey en bitter van het hout. Naar het
einde toe wordt hij terug wat zoeter. Denk crème brulée.

De afdronk
is kort tot middellang en verrassend zuur.

Ik had al
goede dingen over deze BenRiach gehoord, maar mij kan hij niet echt bekoren.

Geproefd
door Mark Dermul op 10-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: BenRiach
Regio:
Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 16 Year Old Sauternes Wood Finish
Kleur: vol goud
ABV: 46%

BenYquem

Deze zomer bezocht
ik mijn whiskygabber Expensivevino in Grimbergen voor een leuke whiskymiddag.
Daar proefde ik de BenRiach Sauterness voor het eerst. Ik
kreeg nog een sample mee om opnieuw te proberen, wat ik nu meteen doe. Deze
whisky kreeg een klassieke rijping van zo’n 15 jaar in Amerikaanse eik en
nadien een finish van anderhalf jaar in wijnvaten van Château D’Yquem Premier
Cru Supérieur Sauternes uit de Franse Bordeaux-streek.

Geweldig
fruitige neus, met appels, peer en meloen, maar ook licht tropisch. Ananas,
misschien? Het geheel is besprenkeld met kaneel.

Hij smaakt
lekker romig en flink kruidig (witte peper en nootmuskaat). Heel zoet op
vanille en fruit. Nu krijg ik naast het witte fruit uit de neus ook pêche,
Indische vijg en abrikozen.

De afdronk
is eerder kort, maar wel aangenaam zoet en granig.

Ik dronk
eerder al een Edradour, Tullibardine en GlenDronach met een Sauternes finish. Mijn
favoriet is de GlenDronach, met deze BenRiach en de Tullibardine vlak op zijn
hielen. Maar ik vond hem afgelopen zomer beter… Dit is gewoon niet het seizoen
voor dit soort dram, me dunkt.

Geproefd
door Mark Dermul op 10-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Port
Charlotte
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Charlotte 9 Year Old 2001/2011, Malts of Scotland, White Rioja
Hogshead 11017, 212 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 66,3%

Brak Vuurwater

Laat ik
beginnen met de mededeling dat ik weinig ervaring heb met Port Charlotte. Dit
is nog maar mijn vijfde (en tevens de derde van de bottelaar Malts of
Scotland). Wat deze 9-jarige Port Charlotte zo bijzonder maakt, is dat hij werd
gerijpt op een Rioja witte wijnvat.

De neus
verraadt alleszins weinig over de wijn. Toegegeven, hij is zoeter dan de PC’s
die ik al proefde, maar toch komen de typische trekjes stevig opzetten:
koeienhuid, amandelen, zeewier, petroleum en turf. En na enkele ogenblikken
iets wat me aan oude kaas doet denken. Wat mij betreft op het randje van een
off-note… Gelukkig blijft het niet lang hangen. Een lichte zurigheid, ook. Is
dat dan de Rioja? Wellicht. Het toevoegen van water verandert de whisky
aanzienlijk. De stalgeur trekt snel weg en maakt plaats voor citrus en vooral
toffee.

Met een
alcoholpercentage dat hoger ligt dan hetgene waarop new make normaliter in het vat gaat, hoeft het niet te verbazen dat
deze schroeiend heet is. Toch is hij heerlijk zoet. Nu wat meer turf, maar vooral
een karrenvracht citrus en peper. Midpalate wordt hij bijzonder zilt. Amai,
mijn klak, dit is brak vuurwater! Water toevoegen maakt hem een pak zoeter,
maar hij blijft brak in het midden.

De finish is
zeer kruidig en lang. Hij sterft een zoute dood.

Port
Charlotte heeft, wat mij betreft, al lang bewezen op zeer jonge leeftijd een
enorme complexiteit te verwerven. Bij deze is dat niet anders. Verkrijgbaar
voor zo’n 85 EUR.

Geproefd
door Mark Dermul op 20-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Port
Ellen
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Ellen 28 Year Old 1983/2011, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead
11011, 267 bts
Kleur: stro
ABV: 58,9%

Port Lemon

Onlangs nog
las ik op die blauwe sociale netwerksite een commentaar van een whiskyvriend
die zijn beklag deed over alle lofzang die er over Port Ellen wordt gezongen.
‘Er is nog wel wat anders dan Port Ellen, hoor!’. Klopt. Maar dat neemt niet
weg dat het toch altijd wel een beetje feest is als je PE aan de lippen kan
zetten, toch? Dit is nog maar mijn 15e, dus… ik ga nog even door,
met deze bleke 28-jarige uit 1983, het jaar waarin PE de deuren sloot.

Op de neus
is hij bijzonder zoet en fruitig. Turks fruit, heel veel citrus: citroen,
gedroogde appelsien en pompelmoes. Ook
nog kristalsuiker en vanille. Daarnaast vertoont hij (uiteraard, zou ik bijna
zeggen) typische elementen van de Islay kust: zeewier en –zout, rook en zoete
turf. Het geheel is bijzonder zacht en toegankelijk, bijna vrouwelijk.

Zo zacht als
de neus is, zo krachtig is de aanzet. Opnieuw heel veel citrus (nog meer dan op
de neus), maar flink gepeperd. Krachtig en groots. Hij blijft wel uitzonderlijk
zoet en ik moet zeggen, het bevalt me enorm! Ondanks het torenhoge ABV is deze
geweldig drinkbaar.

De finish is
middellang op dezelfde smaken. Maar als het quasi perfect is, kan je dat alleen
maar toejuichen.

Laten we
eerlijk zijn: dit is excellente Port Ellen aan een betaalbare prijs.
Betaalbaar? 200 EUR verdorie. Ja, da’s waar. Maar deze is minstens even goed
als de officiële releases, wellicht zelfs beter (ik moet zien wat ik zeg, want
heb enkel de geweldige 7th Release in huis). En die kosten toch al makkelijk de
helft meer. C’mon Santa, make my day!

Geproefd
door Mark Dermul op 19-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig 13 Year Old 1998/2011, Malts of Scotland, Sherry Hogshead
11007, 349 bts
Kleur: goud
ABV: 52,5%

Zoete Laffie

Hmmm, een
jonge Laphroaig op sherryvat? Dat ben ik nog niet veel tegengekomen. Ik heb er
dan ook nog maar 13 geproefd. Dit is de 14e en het is een jong
beestje uit de stal van Malts of Scotland.

Op de neus
zijn de typische Laffie-karaktertrekken onmiddellijk waarneembaar: zeewier,
mercurochroom, turfrook. Maar het sherryvaatje doet meteen zijn duit in het
zakje door een donkere, zoete toets toe te voegen: oud leder, pruimencompote en
bloedappelsien. In de verte nog wat koeienhuid.

In de mond
neemt het sherryvaatje het heft in handen en levert lekkere honing en opnieuw
bloedappelsienen (maar gestoofd, deze keer), overgoten met heel wat warmende
kruiden, alvorens de klassieke Laffie zijn zegje kan doen. Lekker rokerig spul,
met een zoete twist. Met water… ‘k zou het niet weten. Dit is neat geweldig drinkbaar.

De lange,
rokerige finish eindigt in een zilte toets.

Dit is een
eerder atypische Laphroaig, maar wel een zéér lekkere. Prijskaartje: 75 EUR.
Die gaat onder de kerstboom!

Geproefd
door Mark Dermul op 19-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Er
bestaan online verschillende whisky communities en fora met allemaal hun eigen
stijl en identiteit. Zo ben ik zelf al twee jaar actief op Connosr,
wat ik persoonlijk een heel sympathieke community vind. Maar als je community
wil mixen met een grote database aan informatie, dan is Whiskybase.com
the place to be.

Opgestart
in 2007, is dit het geesteskind van Menno Bijmolt en enkele vrienden. Op het
moment van schrijven kon je op Whiskybase.com informatie terugvinden over 333
merken en 27.217 whisky’s (en er staan geen blends op!). Ook de meeste
onafhankelijke bottelaars staan erop als een heleboel shops in Europa
(waaronder enkele Whiviesponsors).

Je
kan er afbeeldingen terugvinden van 11.521 flessen en 1.495 labels, allemaal
geüpload door de community zelf, die momenteel 3.332 leden sterk is. De
verzameling (van diegene die besloten hebben ze online te zetten) bevat 130.216
flessen.

Enfin,
om u maar te zeggen dat er dus een schat aan informatie te vinden is, waar ik
dankbaar gebruik van maak als ik achtergrondinformatie nodig heb over een
bepaalde fles bij het schrijven van mijn tasting notes.

Bijmolt
en de zijnen maken zich sterk dat ze informatie over elke fles online hebben.
Een ambitieus doel waar zij wonderwel in slagen, dankzij de bijdragen van de
leden.

Sinds
22 november 2011 beschikt Whiskybase tevens over een heuse whiskyshop,
zowel fysiek in Rotterdam als online. En hoewel de meeste flessen ook bij onze
sponsors te verkrijgen zijn (aan lagere verzendingskosten omdat het niet uit
Nederland moet komen, natuurlijk) zijn er toch enkele unieke flessen te
krijgen, die Whiskybase zelf vermarkt onder het Archives-label. De ‘Inaugural
Release’ bestaat uit een Caol Ila 2000, een Clynelish 1997, een Littlemill 1989
en een Strathmill 1974. Allemaal op vatsterkte en de prijzen vallen m.i. mee:
van 60 tot 170 EUR.

Zelf
ben ik sinds 1 november van dit jaar actief op Whiskybase. Je kan mijn profiel
terugvinden onder ‘markjedi1’.

Distilleerderij: Ledaig
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 13 Year Old 1998/2011, Malts of Scotland, Sherry Butt 11010, 258
bts
Kleur: amber
ABV: 61,2%

Nerveuze Neus

Ledaig
(spreek uit ‘ledsjik’) is geturfde whisky van Tobermory, de distilleerderij op
het eiland Mull. Dit sherryvat werd te slapen gelegd in 1998 en door Malts of
Scotland gebotteld na 13 jaar. Het is, als ik me niet vergis, reeds de derde
Ledaig van MoS (en de tweede op sherryvat).

Kan je van
een neus zeggen dat hij nerveus is? Zo ja, dan valt deze in die categorie, me
dunkt. Ik krijg een mix van zoet versus zout. Bij zoet denk ik aan rozijnen en
wat toffee, maar het zout is sterker vertegenwoordigd met pekel en gedroogde
vis. Ook wat natte aarde en vuursteentjes. Gestoomde groenten à la bloemkool en
broccoli. Lekker veel turf, ook. Water toevoegen maakt hem zoeter en vind ik
persoonlijk een goede zaak.

Ouch, wat
een hete aanzet! Wat wil je, met zo’n alcoholpercentage? Opnieuw is het de
pekel die het voortouw neemt, onmiddellijk gevolgd door zoete turf en donker
fruit. Rozijnen, opnieuw, maar ook gedroogde pruimen en misschien zelfs wat
bloedappelsien. Maar zo brak! Met een theelepeltje water (twee zelfs, maar hou
het stil) is hij veel zachter en – althans volgens mij – veel lekkerder. Het
zoete fruit wordt meer in de verf gezet.

De
onverdunde afdronk is bitterzout, terwijl hij met een beetje water eerder
bitterzoet wordt.

Een nerveuze
Ledaig die alle kanten opgaat, maar dankzij de toevoeging van water tot bedaren
komt en plots in een pareltje verandert. Da’s geen slechte zaak, want meer bang for your buck, toch? Om en bij de
80 EUR.

Geproefd
door Mark Dermul op 17-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Vorig
jaar kondigde de Scotch Whisky Association aan dat de benamingen van whisky
zouden aangepast worden om de consument te beschermen en beter in te lichten.
Termen zoals Pure Malt, Vatted Malt en dergelijke moeten definitief verdwijnen.
Er zullen enkel nog deze vijf definities overblijven.

–
Blended Scotch Whisky (de
klassieke blend, met meerdere single malts en single grains)

–
Blended Malt Scotch Whisky (voorheen
vatted of pure malt, blend van enkel single malts)

–
Blended Grain Scotch Whisky (blend van
verschillende grain whisky’s)

–
Single Malt Scotch Whisky (de ouwe
getrouwe single malt)

–
Single Grain Scotch Whisky (een
graan(maar-geen-malt)whisky van één distilleerderij)

Vanaf
23 november 2011 is het zover.

De
bekende whiskymaker John Glaser van Compass Box (en de marketingmachine
erachter) maken van deze gelegenheid gebruik om te stunten door een limited
edition op de markt te brengen van The Last Vatted Malt, een blended
malt op vatsterkte met 2 single malt whisky’s (22% is een 34-jarige Speysider
en de overige 78% een 26-jarige Islay). De laatste fles zal ceremoniëel
afgevuld worden op 22 november om 23u59 (die marketingjongens toch). Slechts
1323 flessen zullen afgevuld worden, persoonlijk gesigneerd door John Glaser en
te koop aangeboden voor £175 (omgerekend toch zo’n 200 EUR).

Oh,
ja, we zouden het nog bijna vergeten. Ook de Last Vatted Grain wordt dan
voorgesteld.

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bowmore 22 Year Old 1989/2011 Malts of Scotland, Bourbon Hogshead 11004,
238 bts
Kleur: stro
ABV: 51,2%

Boerderijboter

Nog maar
eens een Bowmore. Maar ja, kan je daar ooit genoeg van krijgen? Bow more, denk
ik dan. Deze is al meteen een flinke 22 jaar oud en onlangs gebotteld door
Malts of Scotland.

De neus
deponeert je op de rotsachtige kust van Islay met zijn typische zeewier en
zachte, zoete turf. Hij ruikt best vettig. Boerderijboter. Citrus, banaan en
wat toffee maken hem lekker zoet. Na verloop van tijd krijg ik zelfs
sardientjes in blik door. Pittig, hoor.

De aanzet is
kruidig en grassig. De turf spreekt nu luider, maar het is vooral het zilt dat
me doet watertanden. Ook wat drogende eik die hem netjes bitter maakt.
Heerlijke en romige karamel. Mooie balans.

De finish is
lekker lang op zeezout en peper. Uiteindelijk blijft je mond droog achter.

Wat een
lekkere Bowmore. Hij doet me denken aan die heerlijke Bowmore 21 Year Old die Koen onlangs
bottelde voor QV.ID. Het zou me niet verbazen mocht dit een zustervat zijn (hij
heeft zelfs hetzelfde ABV). Hij kost rond de 110 EUR.

Geproefd
door Mark Dermul op 17-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 28 Year Old 1982/2011, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead
11015, 275 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53,7%

Smirk

Dat Malts of Scotland mooie Clynelish heeft liggen,
wisten we al langer. Getuige
het prachtige duo casks 5894 & 5895, dat ik anderhalf jaar geleden proefde.
Deze 28-jarige is van hetzelfde jaar. De kans is dus groot dat hij minstens
even lekker is. Dat is echter een heuse opgave, want de ‘goddelijke tweeling’
was ronduit subliem.

Ja, lap, het
is meteen een schot in de roos met die neus. Een Han Solo-achtige smirk maakt zich meester van mijn
onderkaak (lees: brede glimlach). Zeer fruitige en verrassend krokante neus met
rijpe banaan, meloen, ananas, stekelbessen, limoen en een beetje roze
pompelmoes. Wat zoete mout en letterkoekjes. Bijenwas, honing en vanille. Het
geheel is gehuld in een zachte mantel van rook. Subliem!

Hij is
romig, bijna vettig, op de tong. Mondvullend en –verwarmend. Flink gepeperd.
Bodybuilder. Citrus en vanille trekken een sprintje, de rest van het fruit het
nakijken gevend. Maar het komt allemaal binnen de vooropgestelde tijd over de
meet. Het zoete wordt getemperd door een licht zoute toets. Smullen!

De finish is
heerlijk lang. De whisky sterft een zilte dood. Je blijft smakken, weet je wel?

Dit is het
soort whisky waar ik minutenlang aan kan ruiken alvorens hem aan de lippen te
zetten. Echt een feest! Maar op smaak moet hij niet onderdoen. Voor een mooie
tekening en grote wortel in je schoen (en een omslag met zo’n 125 EUR), zal de
Sint hem ongetwijfeld met plezier langsbrengen. Als je écht heel braaf geweest
bent, welteverstaan.

Geproefd
door Mark Dermul op 16-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 13 Year Old 1998/2011, Malts of Scotland, Sherry Hogshead
11006, 289 bts
Kleur: koper
ABV: 53,7%

Zinnenstrelend

Deze
Glengoyne is koperkleurig, afkomstig van een sherryvat dat na 13 jaar 289
flessen opleverde voor Malts of Scotland. MoS is hiermee zeker niet aan zijn
proefstuk toe en ik heb een oloroso-bruin vermoeden dat MoS nog over enkele
mooie Glengoyne-vaatjes waakt in hun warehouse in Paderborn.

De neus is
wederom wreed gesherried, net zoals cask 1132 dat in februari 2010 werd gebotteld. Eens
voorbij de alcohol krijg je crème brulée, geroosterde noten, peperkoek met
spijs, tabak en een hint van balsamico. Walnoten, een blaadje munt en een takje
thym. Mandarijn. Een mooie ontwikkeling, als je ’t mij vraagt.

Als hij over
de tong rolt, laat deze olieachtige Glengoyne er geen twijfel over bestaan: een
heus sherrymonster! Echt zinnenstrelend met dezelfde associaties als op de
neus: appelsien, walnoten, gember, karamel. De eik spreekt ook en zorgt voor
een bitter randje.

De
finishhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh… ahhhhhhhhhhhhhhhh… You know what I mean.

Actief
vaatje! First fill, wellicht. Waarom is het toch altijd wachten op
onafhankelijke bottelingen zoals deze om zo’n geweldige whisky te vinden? De
officiële reeks is niet mis, versta me niet verkeerd. Maar die kunnen wat mij
betreft niet tippen aan deze single cask. Voor zo’n 80 EUR is hij de jouwe.

Geproefd
door Mark Dermul op 16-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Cragganmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cragganmore 11 Year Old 1999/2011, Malts of Scotland, Bourbon Hogsh
MoS11012, 298 bts
Kleur: oud goud
ABV: 55,1%

Granny Smith

Deze
Cragganmore rijpte 11 jaar op een bourbon hogshead dat 298 flessen opleverde.
Hij maakt deel uit van de nieuwste lichting van Malts of Scotland, de Duitse
bottelaar die langzaam maar zeker een ijzersterke reputatie aan het opbouwen is
in België en ver daarbuiten met zijn single cask bottelingen op vatsterkte.
Deze heeft alvast een prachtige oud gouden kleur en traant mooi in het glas.

De neus is
warm en fruitig. Pompelmoes en Granny Smith appels. Cake, witte chocolade en
wat potpourri van rozen. Appelsien en geroosterde noten. Vers afgereden gras en
een tikkeltje rook. Zoet en uitnodigend. Het toevoegen van water maakt hem een
tikkeltje cheesy.

Hij is
olieachtig en zoet, maar met een flinke trap tegen je tanden, waar het ABV voor
verantwoordelijk is. Heet, zelfs, maar tegelijk hartverwarmend. Opnieuw flink
zoet en fruitig met wat meer appelsien dan op de neus. Woodspice en zoethout.
Een licht metalige toets, die wat verbaast. Best drinkbaar zonder water, maar
ik voegde toch wat toe. Foutje. De smaken worden hierdoor flink uitgevlakt en
hij verliest flink wat punch.

De afdronk
is behoorlijk lang op appelsien en peper. Bitterzoete dood.

Dit is een
heerlijke Cragganmore, maar met watervrees. Drink hem puur. Verkrijgbaar voor
zo’n 50 EUR.

Geproefd
door Mark Dermul op 15-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glen
Ord
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Ord 12 Year Old 2011, Malts of Scotland, Bourbon Hogshead MoS11013, 292
bts
Kleur: vol goud
ABV: 54,4%

Kiwi

Met Glen Ord
is Malts of Scotland niet aan zijn proefstuk toe. Vorig jaar proefde ik een
lekkere 11-jarige en onlangs nog een
(voor mij net iets mindere) 15-jarige, eveneens van deze
onafhankelijke bottelaar. Deze 12-jarige komt, net als zijn twee voorgangers,
uit een bourbonvat. Hoewel deze toch een pak donkerder is dan degene die ik
laatst proefde.

De neus laat
even op zich wachten, maar na wat handwarmte krijg ik een mooi parfum van jonge
peren, graan, toffee en kiwi (that’s a
first!). Licht stoffig en vers houtschaafsel. Kaarsvet. Tikkeltje saffraan.
Ontwaar ik daar zelfs een spoortje rook? Verrassend complex.

De aanzet is
zoet en prikkelend. Kruidenkoek met marsepein. Krakelingen. Gember en wat
peper. Wordt nu eerder ‘donker’ met leder en wat boenwas. Geflambeerde banaan.
Behoeft geen water, hoor.

De finish…
ah… lekker lange verderzetting van de heerlijke smaak.

Deze Glen
Ord maakt mij blij omwille van de neus alleen al. Ik zou hem blind minstens 5
jaar extra gegeven hebben. Voor slechts 50 EUR durf ik deze ten stelligste
aanbevelen.

Geproefd
door Mark Dermul op 15-11-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Dit
bericht bereikte ons net via André, één van mijn whiskyvrienden van Fulldram.

Beste whisky
liefhebber,

Via deze weg willen
we uw aandacht vestigen op een whiskytasting met lekker whisky’s.

Exclusief!

Op vrijdag 9 december
komt Jim McEwan naar Leuven. Dit zal waarschijnlijk ook de laatste keer zijn
dat hij naar België komt.

Jim McEwan, geboren
en getogen op Islay, is een legende in de Schotse whiskywereld. Vroeger
Distillery Manager van Bowmore en vandaag Master Distiller van Bruichladdich.
Begonnen op z’n 15e als leerling-kuiper bij Bowmore en ondertussen bijna 50
jaar ervaring in de industrie. Er zijn weinigen met een even grote kennis over
whisky en er zijn er nog minder die even gedreven over het product praten als
hij. Een must-see.

Inkom: 60 euro

Plaats: Sportoase te
Leuven

Schrijf je in voor
deze unieke tasting via whisky@fulldram.be.

Let op: je inschrijving is pas bindend na betaling van 60 euro op
rekeningnummer 063-4514511-69. Gelieve als mededeling bij je betaling ‘McEwan‘ te vermelden, alsook je naam en
voornaam, emailadres en telefoonnummer.

De whisky’s die Jim
ons zal laten proeven, zijn stuk voor stuk pareltjes, de ene al verrassender
dan de andere:

– Bruichladdich 5y, 50%, Murray McDavid by Jim Murray, for the 5th
anniversary of The Nectar, enhanced in Chateau d’Yquem Sauternes casks, 500
bottles

– Bruichladdich 18y 1992 Calvados finish, 46%, OB 2011 for The Nectar,
270 bottles

– Bunnahabhain 33y 1976/2010, 49%, Murray McDavid, Celtic Heartlands,465
bottles

– Caol Ila 30y 1980/2010, 51.9%, Murray McDavid, Celtic Heartlands,1017
bottles

– Glenlivet 33y 1977/2010, 47.7%, Murray McDavid, Celtic Heartlands,1358
bottles

– Bruichladdich 32y 1977/2010 ‘MCMLXXVII’, 47.4%, OB, DNA2, 844 bottles

Facebook pagina hier.

Dat
lijkt me een tasting die de moeite zal zijn en een unieke kans om een
whiskylegende te ontmoeten.

Allen
daarheen (zegt WhivieMark meewarig het hoofd schuddend omdat hij er zelf niet
bij kan zijn). Wie stuurt een verslagje in?

May the Malt be with you!