Blog Image

WhivieBlog

Whisky voor iedereen!

'Whivie' staat voor Whisky voor iedereen. Het is een site waarvan we hopen dat hij u zal helpen whisky in al zijn facetten te leren appreciëren. Je kan alle informatie terugvinden op onze website whivie.be en op deze blog publiceren we graag de laatste nieuwtjes alsook de tasting notes, evenementen en ga zo maar door. Uw suggesties zijn natuurlijk van harte welkom!

Iona – een oude Toshan blend

Whisky Talk Posted on 06/04/2022 06:31

Als ik Iona zeg, denk je in het beste geval aan die zwaar geturfde malt die Tobermory ooit als distillery exclusive aanbood, genoemd naar het eiland en de gelijknamige abdij. In het slechtste geval zegt het je helemaal niks. Geen zorgen, je bent niet alleen.

Maar in de eerste helft van de vorige eeuw was de Iona blend, met zijn Auchentoshan associaties, erg populair.

Het is dankzij het feit dat de eigenaars destijds zoveel investeerden in de publiciteit dat deze oude blend niet helemaal in de vergetelheid geraakt is. We kunnen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid stellen dat Auchentoshan, mijn geliefkoosde tripel gedistilleerde Lowland malt, het hart vormde van deze whisky.

Maar in de 1960s verdween hij definitief van het toneel.

Geschiedenis

George en John MacLachlan richtten in 1888 een vennootschap op met een kapitaal van £100. Ze hadden al flink wat ervaring. Al twintig jaar lang leidden ze de Castle Brewery in Maryhill en wat later bouwden ze er nog één in Duddingston nabij Edinburgh.

In 1903 maakten ze de overstap naar distilleren met de aanschaf van de Auchentoshan distilleerderij nabij Glasgow. Tot de 1960s zou de distilleerderij in hun bezit blijven.

In 1905 lanceerden ze de Iona Blended Scotch en kochten in tal van kranten advertentieruimte, zowel in het Verenigd Koninkrijk als daarbuiten. Zelfs in het House of Lords stond deze whisky op het schap en genoot groot aanzien. Eén van de slogans die ze lang hanteerden was ‘Once taken, never forsaken’.

Rond 1930 begon de blend het moeilijk te krijgen en tegen 1950 werd het bijna onmogelijk nog een fles te vinden.

In 1964 verkocht G&J MacLachlan de Auchentoshan distilleerderij aan J&R Tennent (van het bekende bier), die op hun beurt de distilleerderij weer verkochten in 1969 aan de wijn- en spiritshandelaars Eadie Cairns Ltd, een bedrijf dat nu vooral nog in vastgoed zit.

Rond 1960 verdween Iona definitief van het toneel.

De oudste fles die ik in mijn Toshan Man verzameling heb (of had, moet ik zeggen, na dat ik deze Iona op de kop kon tikken) is een Auchentoshan Pure Malt en een Glentoshan 5 Year Old (voor de Italiaanse markt) uit begin jaren 1970.

Ik ben dan ook maar wat blij dat ik deze Iona op de kop kon tikken via een online veiling. Hoewel ze niet in al te beste staat is, dat moet ik toegeven. Het belangrijkste – het frontlabel – ontbreekt. De glascode onderaan de fles leert me dat dit een botteling uit 1958 is, terwijl het ruglabel de naam van Auchentoshan zelfs niet eens vermeld.

Maar toch ben ik erg blij met deze aanwinst. Het is een streepje geschiedenis van Auchentoshan dat mij tot nu toe onbekend was. Ooit gaat deze open, beloofd.

May the Malt be with you!



Investeren in vloeibaar pensioen

Whisky Talk Posted on 20/01/2021 16:08

Ik werd onlangs gevraagd voor een interview over investeren in whisky. Of ik daar mijn licht eens op wou schijnen. Tuurlijk. Ik heb daar immers wel een mening over. Maar laten we wel wezen, mijn mening is precies dat: mijn mening.

Het interview werd afgenomen door Financus, een website die haar lezers gratis van informatie voorziet over betalen, investeren, lenen, sparen en verzekeren. Ze helpt dus bij het onderzoeken en vergelijken van tal van financiële producten, die u wegwijs kunnen maken in de financiële wereld.

De blogpost kan je hier terugvinden, inclusief onderstaande video die je via YouTube kan bekijken.

Alvorens de video te bekijken, raad ik aan om een flinke dram in te schenken. De video duurt immers zo’n 25 minuten. Ga er even rustig voor zitten!

Reacties welkom.



Zalm & Whisky

Whisky Talk Posted on 13/06/2020 06:46

Mijn goede vriend Peter zit met een ei. Nee, nee, zo niet bedoeld. Een Green Egg, u weet wel, die leuke kamado (ik werd er fijntjes op gewezen dat een kamado veel meer is dan een gewone barbecue) waarin je ook koud kan roken. Voeg daar aan toe dat Peter al wel eens graag culinair experimenteert… u snapt al welke richting dit uit gaat.

Peter ging aan de slag met een verse zalm. Hij werd eerst gedurende 24 uur gepekeld in een mengsel van zout, bruine suiker, peper, mosterdzaad en wat Ardbeg 10 Year Old & Lagavulin 16 Year Old.  Daarna mocht de zalm 24 uur drogen alvorens Peter hem niet minder dan 8 uur lang koud liet roken in zijn Green Egg. De brandstof was een mengsel van houtzaagsel gemaakt van een whiskyvat en turf – gene zever!

Ik kreeg een flinke portie om te proeven. En uiteraard ging ik zelf op zoek naar de ideale dram daarbij.

Laat ik beginnen met de zalm. Het eerst wat opviel was de geur. Die was ronduit heerlijk. Gerookte zalm domineerde uiteraard, maar onderliggend kwam er een geweldige toets van aarde en turf aan te pas waardoor hij een pak interessanter geurde dan de gerookte zalm die je in plakjes bij de supermarkt kan kopen. Een mooie zilte toets (ja, ja, zilter dan normaal bedoel ik dan, hé) ging een groene kruidigheid vooraf. De zalm geurt echt intens.

Als ik een mooie plak in de mond nam, vielen er twee zaken onmiddellijk op. Ten eerste was hij zijdezacht en romig. Hier moest amper op gekauwd worden. Hij smolt als het ware op de tong. Ten tweede is hij ‘diep gerookt’, als u begrijpt wat ik bedoel. Een pak minder ‘fris’ dan wat je zou verwachten. Hij smaakte intens rokerig, alsof ik nog bij het vreugdevuur stond. De mix van peper, zout, bruine suiker en mosterdzaad heeft duidelijk zijn ding gedaan, want ik kreeg een hint van groene tuinkruiden (deed me zelfs een klein beetje aan de haven van Marseille denken). De ietwat donkerdere stukjes zijn natuurlijk de buitenkant van de zalm, die in direct contact kwamen met de rooklucht. Die waren iets minder zacht en moest je even op kauwen, maar smaakten des te intenser. Het was dan ook mijn favoriete stukje van de zalm. Maar ik beken… ik proefde geen whisky. Niet dat dat hoeft, natuurlijk, maar wetende dat Peter zo’n twee Islay kleppers gebruikte, had ik gedacht dit terug te vinden in de smaak.

En dan het experiment met de malts. Het zou een beetje te voor de hand liggend zijn om hier een Ardbeg of Lagavulin tegenover te zetten, dacht ik zo. Ik probeerde dus wat anders.

Mijn eerst combo was met de Glenfiddich Fire & Cane, maar dat viel aardig tegen. Het mag dan wel een licht geturfde whisky zijn, de zoete toetsen van de rum-gerijpte Speyside malt waren geen match met de zalm en vice versa. Ik zette de Glenfiddich snel aan de kant. Beter ging het met de Orkney 2000 Deadly Valentine van MMM (onze 19-jarige Highland Park, dus). Dat smaakte al veel lekkerder, maar ook deze malt was eigenlijk te zoet om me in vervoering te brengen.

Dan toch maar Islay? Zo gezegd, zo gedaan en de Kilchoman Original Cask Strength (59.2% ABV) leek een schot in de roos! Zalm en malt vulden elkaar niet zomaar aan, ze versterkten elkaar op smaak en het was een ware sensatie. Nu, ik wil niet flauw doen en had uiteraard al eerder gerookte zalm gecombineerd met geturfde whisky, maar deze zalm is toch wel iets anders. Maar de malt was echt erg intens, zelfs een beetje te veel van het goede. Vanaf de tweede slok werd duidelijk dat de Kilchoman eigenlijk een tikkeltje te sterk is om de delicate zalm nog te chaperonneren. Dat heeft ongetwijfeld alles te maken met de methode van roken en de pekel die Peter gebruikte in combinatie met het hoge alcoholpercentage van de klassieke bourbongerijpte Kilchoman. Maar we waren alvast op de goeie weg.

De vierde whisky bleek de ideale partner te zijn: de Compass Box No Name 1. Deze blended malt bestaat voor zo’n 75% uit Ardbeg, 11% Caol Ila en 14% Clynelish en is gebotteld op 48.9%. De Ardbeg zorgde voor de intense rook, terwijl de Caol Ila dat wat probeerde te temmen. De Clynelish leverde ondertussen een mooie, waxy toets en een fruitig zoetje dat mooi contrasteerde met de zalm zonder zo fruitig te worden – zoals de Glenfiddich – dat het gaat vloeken. Dit was perfect in balans en een smaaksensatie van de hoogste orde. Ik was in de zevende hemel.

De zalm was overheerlijk, de whisky was zalig, maar de combinatie was uitzonderlijk.

Peter: u gelieve uw Green Egg asap weer op te stoken en een flinke zalm klaar te maken. Geef maar een gil als hij klaar is, de motor draait en de fles ligt in de kofferbak…

May the Malt be with you!



Whivie’s Whiskyglazen Test

Whisky Talk Posted on 12/06/2020 06:25

Whiskyglazen – welk type te gebruiken of te mijden?

Ik speelde al lang met de idee om eens iets over te schrijven over het gebruik van whiskyglazen, maar het kwam er nog niet van. Totdat ik tijdens een live-stream Bob Minnekeer opnieuw zijn geweldige ballonglas zag gebruiken én een bevriend whiskyliefhebber me zijn speciale blender’s glas uitleende. Dat was voor mij de druppel! Nu moest ik wel met die glazen aan de slag.

Ik zet de verschillende glazen die ik voor het drinken en proeven van whisky gebruik (of gebruikt heb) even voor u op een rijtje met hun voor- en nadelen.

  • Tumbler
  • Glencairn
  • Het mini-Glencairn glas
  • Tulpglas
  • Copita
  • Ballonglas
  • 1920s Blender’s Glass

 

Laat ik hieronder mijn ervaringen voor elke type glas even voor u verduidelijken. Maar weet dat whiskyglas 4 (het tulpglas) mijn dagdagelijkse glas is en dat het prima zijn werk doet.

Om dit artikel te schrijven zette ik alle 8 glazen op een rijtje en vulde ze met 3cl van dezelfde whisky, eentje waar ik erg mee vertrouwd ben, zijnde Auchentoshan American Oak Reserve.

Glas 1: de tumbler

Het hoeft geen betoog dat dit type glas maar één functie heeft: het genieten van een glas whisky (eventueel met een ijsblokje) op een zonovergoten terras of in je fauteuil terwijl je naar je favoriete film kijkt. Dit gebruik je enkel voor whisky die je al kent (of een goedkope blend) en waarvan je het niet erg vindt dat je niet alle aroma’s kan ontdekken. Je wil gewoon op je gemak van een malt genieten, maar er niet te veel bij nadenken. Voor het ontdekken van whisky is dit glas totaal ongeschikt.

Glas 2: het Glencairn glas

Ik heb lang bij dit glas gezworen en de eerste acht jaar van mijn blog mijn tasting notes geschreven gebruik makend van dit type whisky glas. Het heeft een goeie vorm voor het geleiden van de aroma’s en ligt bovendien goed in de hand. De flinke basis zorgt ervoor dat je het glas kan hanteren zonder je whisky op te warmen. Prima geschikt om tasting notes te schrijven, hoor. Het is niet voor niets hét officiële whiskyglas bij uitstek geworden. Dit kan prima dienen om tasting notes te schrijven. Makkelijk in onderhoud, mag in de afwasmachine en breekt quasi nooit (geloof het of niet, ik heb er al een paar laten vallen, maar dankzij het gewicht van de basis kwam het daar telkens op terecht en in de meeste gevallen brak het niet!).

Glas 3: het mini-Glencairn glas

Zoals de naam al doet vermoeden is dit een kleinere versie van het Glencairn glas. Het heeft dezelfde voordelen als het Glencairn glas, maar is m.i. iets minder geschikt voor het schrijven van tasting notes (hoewel erg makkelijk op verplaatsing, want past zo in je broekzak) omdat je bij de minimale vereist hoeveelheid voor het schrijven van notes (2 tot 3cl) eigenlijk al een betrekkelijk vol glas hebt, waardoor de aroma’s moeite krijgen om zich te ontwikkelen. Giet je echter maar 1cl, dan komen de aroma’s ook niet helemaal door. Dan ben je beter af met het gewone Glencairn glas.

Glas 4: het tulpglas

Het tulpglas is volgens mij ideaal. Het werkt met 2 tot 3cl whisky (wat ik voor het schrijven van mijn tasting notes gebruik) en legt de nadruk op de verschillende aroma’s die een whisky rijk is, terwijl het de alcohol bij whisky’s op vatsterkte niet naar de voorgrond laat treden zoals een copita dat wel doet. Werkt goed bij zowel oude, complexe whisky’s als moderne creaties en zorgt bijgevolg naar mijn mening voor het beste resultaat. Daarnaast is het goed betaalbaar (2 tot 3 EUR per stuk), makkelijk te vinden (zelfs in de supermarkt) en gemakkelijk af te drogen. Ook in restaurants hebben ze dit glas vaak op het schap staan (om porto en/of sherry in te serveren). Ik vraag dan ook steevast om mijn whisky (zonder ijs!) in dit type glas te serveren als ik uit eten ga.

Dit is dan ook het glas dat ik gebruik voor mijn tasting notes én de reden waarom ik dit type glas liet bedrukken met het Whivie-logo om te gebruiken tijdens mijn tastings. Hoewel het ballonglas en vooral het 1920s Blender’s Glass nog méér aroma biedt, wegen deze naar mijn mening niet op tegen het tulpglas. Aangezien ik ‘mijn glas’ ook steevast meeneem op vakantie of naar festivals, zweer ik bij dit glas. Zo blijf ik ook consequent in mijn tasting notes.

Glas 5: de Copita

De Copita is een zeer geschikt glas en komt met zowel een korte als lange steel (ik prefereer de lange steel) en wordt ook vaak in distilleerderijen gebruikt. Het lijkt erg veel op het tulpglas en is makkelijk in onderhoud, maar naar mijn mening accentueert het in eerste instantie de alcohol en minder de esters, waardoor ik eerder geneigd ben het tulpglas te gebruiken. Indien ik geen tulpglas bij de hand heb, zal ik bijgevolg eerder naar een Glencairn reiken dan naar deze copita.

Glas 6: het ballonglas

Volgens whiskyguru Bob Minnekeer zou dit het beste glas zijn. Hij daagde ons tijdens een live-interview uit om dit (blind) uit te proberen. Het ballonglas – vaak als cognacglas bestempeld – zou het meeste aroma aanbieden en ook de meeste diversiteit. Zo zou je andere zaken ruiken wanneer je de onderrand of de bovenrand van het glas aan je neus houdt onder 45°. En gelijk heeft hij! Wanneer ik aan de onderrand van het glas ruik, krijg ik quasi dezelfde ervaring als bij mijn vertrouwde tulpglas, maar wanneer ik aan de bovenrand van het glas ruik krijg ik andere aroma’s die ik niet eerder in de whisky ontdekte. Interessant! Maar de verschillen met mijn tulpglas zijn te klein voor mij om definitief over te schakelen op het ballonglas.

Glas 7: het 1920s Blender’s Glass

Dit is een relatief nieuw glas dat ontworpen werd op basis van een glas van zo’n 100 jaar geleden dat door professionals werd gebruikt. Bekend whiskyschrijver (en persoonlijke vriend) Angus MacRaild ontwierp het in samenwerking met de bekende (online) whisky shop The Whisky Exchange. Het heeft een bijzonder grote ui-vorm. De bodem is makkelijk het drievoudige van mijn favoriete tulpglas, maar de opening langs waar de aroma’s je tegemoet komen is dan weer verrassend smaller. Het was een verrassende ervaring. Het verschil met mijn tulpglas is groot. En ook met de andere glazen. Dit is het glas dat er uit springt. Maar het heeft ook verschillende nadelen.

Ten eerste is het verschrikkelijk duur. Reken op 30 EUR voor één glas. Ten tweede zou ik – om consequent te zijn in mijn tasting notes – vanaf nu enkel en alleen dit glas mogen gebruiken. Dat is praktisch onhaalbaar. Ten derde is het betrekkelijk fragiel en quasi onmogelijk om het deftig te onderhouden. Afdrogen is een nachtmerrie.

Besluit: ik opteer ervoor om mijn vertrouwde tulpglas te blijven gebruiken voor het schrijven van mijn tasting notes. Het blijft ook mijn dagdagelijkse glas om whisky uit te drinken. Maar ik overweeg sterk zo’n 1920s Blender’s Glass aan te schaffen voor het proeven van exclusieve of oudere malts voor mijn persoonlijke verrijking. Maar geloof me vrij: het ‘dagdagelijkse’ tulpglas is ruim voldoende om een whisky te ontdekken.

Tot slot nog even het Norlan Whisky Glass vermelden. Dit werd enkele jaren geleden geïntroduceerd en wil de looks van een tumbler combineren met de vorm van een tulpglas. Maar ik heb nog niet de neiging gehad om dit glas aan te schaffen omdat het zo’n 45 EUR per stuk (!) kost en bovendien (naar mijn mening) spuuglelijk is én een dikke rand heeft om van te proeven (omwille van de dubbele rand). Mocht iemand van jullie zo’n glas hebben, laat gerust je bevindingen weten of leen het mij een keertje uit.

Ik blijf ondertussen lustig verder proeven met mijn tulpglas.

May the Malt be with you!



Interview met Alex Chasko, Master Distiller bij Teeling

Whisky Talk Posted on 15/09/2019 06:45

Op 11 september 2019 kon ik, voorafgaand aan een geweldige VIP Masterclass, kennis maken met Alex Chasko, de Master Distiller & Master Blender van de Ierse distilleerderij Teeling.

Deze Amerikaan, geboren en getogen in Oregon, is een indrukwekkende verschijning. Boomlang met een diepe baritonstem. Maar eens we over Teeling beginnen zie je de glinstering in zijn ogen en een brede glimlach verschijnt om zijn lippen. Dit is een gepassioneerd distilleerder. En naar eigen zeggen ook de eerste medewerker van Teeling (hij was er al bij toen Jack met het plan rondliep, maar nog voor diens broer Stephen er bij was gekomen).

Je bent de Master Distiller bij Teeling. Wat betekent dat eigenlijk?

‘Ik ben verantwoordelijk voor alle liquid in de Teeling Company, dus als je de fles, het label of de prijs van de whiskey niet goed vind… dat is iemand anders (lacht), maar als je de whiskey niet goed vindt, dan is dat mijn schuld’.

Bovendien ben je ook de Master Blender.

‘Klopt. Ik ben dus ook verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de whiskey, van het merk en het beheer van de bestaande stocks alsook het opbouwen van nieuwe stock en hoe we de distilleerderij verder kunnen laten ontwikkelen.’

Teeling is een nieuwe distilleerderij, gestart in 2012. Verbazingwekkend toch, als je weet dat het de eerste distilleerderij is die in Dublin werd neergepoot in meer dan 125 jaar.

‘Het was inderdaad een gek idee op dat moment.’

Vanwaar die vernieuwde interesse in Ierse whiskey in het algemeen en Teeling in het bijzonder?

‘Ik denk dat category leader Jameson voor een groot stuk aan de basis van het succes van Ierse whiskey ligt, net als enkele andere grote spelers als Bacardi en Seagram’s. Wij bij Teeling willen graag ons steentje bijdragen en iets nieuws op de markt brengen.’

‘Het openen van de Cooley Distillery in 1987 was ook een key moment voor de hernieuwde interesse voor Ierse whiskey. Er zijn ook verschillende multinationals naar Ierland gekomen om bestaande merken te kopen en nieuwe distilleerderijprojecten op te starten. Er is ook duidelijk een grotere interesse in brown spirits in het algemeen.’

‘Ierse whiskey is erg licht en toegankelijk en zoet van nature en leent zich erg goed tot kennismaken met deze drank.’

Teeling is eigenlijk nog erg jong en toch hebben ze al heel wat awards en medailles weten op te strijken. Hoe komt dat? Zijn jullie dan zo goed?

‘Ik denk dat we erg veel geluk gehad hebben (gevolgd door een bulderlach)! We hebben onze focus altijd op de whiskey gelegd. Teeling’s ervaring met onder andere Cooley heeft ons geleerd dat de liquid het belangrijkste is. We beseffen dat het merk, de verpakking en de prijszetting van belang zijn, maar onze eerste bekommernis is dat de consument onze whiskey lekker vindt.’

Alex wijst naar een reeks flessen van Teeling die op het schap staan in TastToe te Boortmeerbeek, waar dit interview plaatsvind.

‘We mikken vooral op smaak en dat verklaart waarom er zoveel verschillende expressies bestaan in ons gamma. De verschillende vattypes…’

Mijn oogt valt op de Brabazon, een persoonlijke favoriet van me.

De Brabazon vind ik een beetje ‘funky’, en daardoor één van mijn persoonlijke favorieten. Vooral batch 1 op sherry vind ik geweldig, beter dan de tweede batch op portovaten.

‘Tja, sherry en port zijn natuurlijk niet nieuw en worden in de whisky industrie vaak gebruikt, maar ik vond het leuk om deze te maken. Maar de meningen lopen erg uit elkaar. They split the room. De ene houdt van batch 1, de andere wil enkel batch 2. Persoonlijk hou ik meer van batch 2!’

Oké, dit gesprek is voorbij… (lacht)

‘Hahaha, dat is het dan! Leuk je ontmoet te hebben!’ (lacht)

Vandaag bent u hier om de nieuwe Single Pot Still van Teeling voor te stellen. Wat is Single Pot Still eigenlijk en hoe onderscheidt het zich van andere whiskey?

‘Single Pot Still is uniek en wordt enkel in Ierland toegepast. Het is een whiskey die gestookt wordt van een mash die uit zowel gemoute als ongemoute gerst bestaat. Je neemt een deel gerst van het veld – dat is je ongemoute gerst. Een ander deel ga je mouten door het te steepen in water en dan te op de moutvloer te laten drogen. Dat is je gemoute gerst. Die wordt gebruikt voor bier en single malt. In Ierland hebben we dus de traditie om dit type recept te gebruiken (bij Teeling is dat 50-50, nvdr) om onze whiskey te maken.’

‘Het kan een verwarrende term zijn, omdat mensen het associëren met de pot still, de alambiek en denken dan misschien ‘Oh, een single malt kan ook een single pot still zijn’, maar dat is dus niet het geval. Het gaat ‘m om het recept.’

‘De benaming is eigenlijk historisch afkomstig van het feit dat de industrie zich wilde afzetten tegen de producenten van graanwhiskey, die toen silent spirits werden genoemd. We weten vandaag wel beter. Graanwhisky is zeker niet silent, maar in een ver verleden wilde de malt whiskey producenten zich onderscheiden van de grain die in kolomstills werd geproduceerd. En dus besloten ze een naam te bedenken die synoniem stond voor de iconische vorm van de alambiek, maar het gaat ‘m dus om het recept.’

De eerste batch van de nieuwe Single Pot Still was enkel beschikbaar in Ierland en als ik me goed herinner werden de eerste 100 flessen geveild voor het goede doel?

‘Inderdaad. En de eerste flessen veilden we. Fles nummer één haalde meer dan £10.000 pond op, het hoogste bedrag ooit betaald voor een nieuwe release van een jonge distilleerderij. Daar zijn we wel erg trots op.’

Maar vandaag kunnen we hem eindelijk ook in België proeven.

‘Inderdaad. En ‘eindelijk’ is goed gekozen, want het is een lange weg geweest. Het opzetten van het bedrijf, ideeën en dromen delen en proberen waar te maken… het duurt wel even om alle energie – en al het geld (lacht) – samen te krijgen, de onderdelen van de distilleerderij bestellen, de volledige bouw en ga zo maar door… om dan uiteindelijk de whiskey te beginnen maken. En dan moet je natuurlijk ook nog drie jaar wachten alvorens je je product ook effectief whiskey kan noemen.’

‘Voor ons is het dus best wel spannend om hier vandaag te zijn om onze nieuwe whiskey voor te stellen. Het is een key moment in de geschiedenis van Teeling. En naar ik hoop ook voor de Ierse whiskey. Dit is het moment waarop we Pot Still terug naar Dublin brengen.’

‘Maar om van Pot Still terug een bloeiende categorie te maken, moeten er natuurlijk meerdere producenten zijn. We hebben ‘diepte en breedte’ nodig, als je me begrijpt. Net zoals jullie dat nodig hebben voor Belgisch bier of de Schotten met hun single malts. We hebben vele producenten nodig die vele stijlen produceren en ik hoop dat dat gebeurt met Pot Still en dat Teeling daaraan zijn steentje kan bijdragen.’

Daarna ging ik, net als een dikke twintig andere liefhebbers, aan tafel om te genieten van een heuse Teeling VIP Masterclass. Dat verslag kan je hier terugvinden.

May the Malt be with you.



Rachel Barrie ruilt Auchentoshan voor BenRiach

Whisky Talk Posted on 21/02/2017 07:31

Rachel Barrie, mijn whisky
muze, de dame die mijn geliefde Auchentoshan naar nieuwe hoogten stuwde,
verlaat Morrison-Bowmore Distillers (MBD) na vijf jaar om een nieuw
whiskyavontuur te starten als Whisky Maker bij BenRiach Distillery Company. Ik
beken, toen ik het artikel de eerste keer las… brak mijn hart. Maar dat was wel een erg
egoïstische emotie, want het ging mij louter over het feit dat deze lieftallig
dame – die ik persoonlijk leerde kennen als een gepassioneerde professional met
een warm hart – niet langer zou instaan voor het creëren van mijn favoriete
whisky. Een beetje introspectie deed me uiteraard beseffen dat dit nieuwe
mogelijkheden creëert voor Auchentoshan, maar vooral – en belangrijker – dat
Rachel haar volgende stap zet in en nu al illustere carrière. En uiteraard wens
ik haar heel veel succes!

Rachel startte haar
loopbaan in 1991 in het Scotch Whisky Research Institute, waar ze de tricks of the trade leerde van niemand
minder dan wijlen Dr Jim Swan (die overleed op Valentijnsdag 2017 op 75-jarige
leeftijd).

In 1995 werd ze daar
weggekaapt door Dr Bill Lumsden en kon ze bij Glenmorangie aan de slag als
Quality Lab Manager. In de daaropvolgende jaren zou ze opklimmen tot Master
Blender en de titel Whisky Creator krijgen. In die 16 jaar bij Glenmorangie
stak ze pareltjes in elkaar zoals de Glenmorangie Signet en de Ardbeg Uigeadail,
de Whisky of the Year in 2009.

Een grote dame in de
whiskywereld, zoveel is zeker.

Groot was dan ook
mijn vreugde toen ik in november 2011 vernam dat Rachel zou aantreden bij MBD
als Master Blender. Vanaf januari 2012 zou Rachel zich gaan bezighouden met het
creëren van nieuwe releases van Glen Garioch, Bowmore en Auchentoshan.

Ze drukte
onmiddellijk haar stempel met de release van nieuwe Auchentoshan expressies
voor duty free met de Springwood,
Heartwood, Cooper’s Reserve, Silveroak en Solera. Nadien volgden nog enkele
prachtige releases zoals de Blood Oak, Noble Oak en – bij Bowmore – Devil’s
Casks en Mizunara Oak. Het hoeft geen betoog, de invloed van Rachel was
onmiskenbaar. Niet voor niets kreeg ze de titel First Lady of Whisky.

In 2014, toen Niek,
Ilse en ikzelf naarstig aan het werk waren voor ons boek ‘Whisky
Voor Iedereen’
, kregen we de
kans om Rachel te interviewen. Het was meteen ook een geweldig excuus om de
Auchentsohan 50 Year Old 1957 persoonlijk te gaan ophalen.

Dat interview is
uiteraard in ons boek verschenen, maar de video – die we maakten om het
interview nadien te kunnen verwerken in ons boek – is nooit eerder vertoond.
Als tribute aan Rachel’s werk bij MBD
zullen we die video van 26 minuten binnenkort als Whisky Rambling op u
loslaten. Het loont echt de moeite!

Toen Beam en Suntory
enkele jaren geleden fusioneerden om ’s werelds tweede grootste drankenconcern
te vormen (waarbij ook Laphroaig en Ardmore de rangen vervoegden) was er flink
wat personeelsverloop. Niet onlogisch. Maar Rachel bleef aan de slag om in
september 2016 de re-branding van
Auchentoshan – The New Malt Order
in goede banen te leiden. Haar laatste release – eentje die ik zeker zal
koesteren – wordt de Auchentoshan Bartender’s Malt, die er deze zomer aan komt.
Voor Bowmore is dat de Feis Ile 2017.

Maar op 1 maart 2017
zal het Billy Walker en zijn team zijn die Rachel ontvangen op het HQ van
BenRiach. Rachel zal Whisky Maker worden en zich ontfermen over de nieuwe
releases van BenRiach, GlenDronach en Glenglassaugh. De BenRiach Distillery
Company maakt ondertussen eveneens deel uit van een groot concern, namelijk
Brown-Forman (die in juni 2016 maar liefst 281 miljoen pond op tafel legde voor
dit Speyside trio). Rachel zal Billy Walker opvolgen, dus. Hoewel het bedrijf
niet wilde bevestigen dat Billy de fakkel zou doorgeven, kunnen we dit wel
afleiden uit het artikel dat verscheen op 16 februari, waarin Rachel verklaart: ‘Billy is moving on, sof or me to follow in
his footsteps to take a view on so many aspects of whisky creation was a good
opportunity’.

Billy, gij gelukzak!
De liefhebbers van BenRiach, GlenDronach en Glenglassaugh kunnen zich alvast in
de handen wrijven. Good things are coming
your way!

En Rachel wensen we
uiteraard heel veel succes met deze nieuwe uitdaging. Ik ben er van overtuigd
dat ze MBD – en in het bijzonder mijn geliefde Auchentoshan – in goede handen
zal achterlaten.

Go, Rachel, go! And thank you from the Toshan Man!

May
the Malt be with you!



Catawiki Whiskyveilingen

Whisky Talk Posted on 18/06/2016 05:53

Ik ben sinds november 2015 deeltijds veilingsmeester whisky bij Catawiki.

Kwestie van – in het kader van transparantie – dit artikel van meet af aan in de juiste context te plaatsen.

Op 10 september 2008 lanceerden de Nederlandse stripverzamelaar René Schoenmakers en zijn goede vriend en programmeur Marco Jansen een soort wikipagina voor stripboeken: Catawiki – cata voor catalogus, wiki voor wikipedia. Een online verzamelcatalogus zeg maar. Al snel kwamen daar postzegels, munten en telefoonkaarten bij. In 2011 hadden verzamelaars de catalogus al gevoed met meer dan 1.200.000 artikelen, goed voor 70 rubrieken. Drie jaar later was de catalogus al uitgegroeid tot 2.500.000 miljoen items en kreeg het maar liefst 8 miljoen unieke bezoekers over de virtuele vloer. De vraag van de verzamelaars volgde al snel om een manier te vinden om items uit de catalogi te kunnen aankopen voor de eigen verzameling.

In 2011 besloot Catawiki online veilingen te organiseren in tientallen categorieën. Sinds 2016 bestaat dit online veilingplatform in 8 talen: Nederlands, Engels, Duits, Frans, Spaans, Italiaans, simpel Chinees en traditioneel Chinees. Daar zullen binnenkort nog talen bij komen, want Catawiki groeit. En nog geen klein beetje ook. Er worden in die veilingen wekelijks zo’n 10.000 items geveild. Enkele speciallekes die al via Catawiki over de virtuele toonbank gingen zijn de hoed van Charlie Chaplin, de auto uit Knight Rider, kunstwerken van Herman Brood en Andy Warhol, vooroorlogse Harley Davidson motoren, de acetate lp Hunky Dory van David Bowie, het kalotje van Paus Fransiscus en ga zo maar door.

Accel Partners (één van de eerste investeerders in Facebook) stak in september 2014 niet minder dan 10 miljoen euro in het bedrijf. Lead Edge Capital (één van de eerste investeerders in Spotify) legde in juli 2015 maar liefst 75 miljoen euro op tafel. Dit stelde Catawiki in staat heel snel te groeien, dat zei ik al. Zie ook dit artikel in De Standaard of dit artikel op Bloovi.

Eind 2015 kaapte Catawiki de titel ‘Snelst groeiend bedrijf van Europa’ weg op Deloitte Fast 500. De omzet van Catawiki is de afgelopen vier jaar gestegen met… 45.000%. U leest het goed. Catawiki kon fiks uitbreiden en heeft nu niet alleen een kantoor in het Nederlandse Assen, maar ook in Amsterdam, Londen en Parijs. Het bedrijf breidde zijn personeelsbestand uit van 100 naar meer dan 300 medewerkers vandaag. Ondergetekende is er één van, dat zei ik al aan het begin. Ik heb nog enkele geweldige collega’s.

Het grote verschil met andere online platformen zoals bv. eBay is het feit dat Catawiki werkt met veilingmeesters; mensen die met kennis van zaken over de ter veiling aangeboden loten kunnen spreken. Want om iets via Catawiki te koop aan te bieden, moet het wel een interessant lot zijn en een minimum opbrengst van 75 EUR genereren. Vele van de aangeboden loten zijn gelukkig een pak interessanter en uitzonderlijke of beperkte releases die gretig aftrek vinden bij whiskyliefhebbers, -verzamelaars en –investeerders. Wekelijks veilen we zo’n 350 whiskyloten in drie verschillende veilingen: Whisky Veiling, Whisky Weekend Veiling en Exclusieve Whiskyveiling. Deze laatste bevat loten met een opbrengst van minimaal 350 EUR, maar er werden ook al flessen verkocht voor 5.000 EUR en meer, kan je nagaan. Af en toe organiseren we ook thematische veilingen, zoals ‘Closed Distilleries’ of ‘Japanese Whisky’.

Zelf leerde ik Catawiki kennen in februari 2015 op het whiskyfestival in Gent. Ik probeerde het uit – als gebruiker dus – en was aangenaam verrast. Kopers en verkopers maken graag gebruik van Catawiki om verschillende redenen, niet in het minst omwille van de gebruiksvriendelijkheid, de kwaliteit van de loten en het interessante aanbod. En dit aan een faire kostprijs. Immers, verkopers (zowel particulieren als professionelen) betalen 12,5% commissie, de kopers 9%. Catawiki ontvangt het geld van de koper, maar stort dit pas door naar de verkoper als de deal naar ieders tevredenheid afgerond werd. In geval van dispuut – wat gelukkig niet al te vaak voorvalt – beschikt het bedrijf over een goede customer support die kan bemiddelen.

Dus als je op zoek bent naar een online veiling platform om flessen te kopen of te verkopen, zorg dan dat Catawiki top op mind is. Het loont echt de moeite. Ik was een overtuigd gebruiker, nu ben ik blij dat ik mijn diensten kan aanbieden aan andere whiskyliefhebbers.

Tot slot nog even een noot in alle transparantie: ben je van plan je aan te melden als verkoper of koper op Catawiki, gebruik dan aub de link via de homepage van whivie.be. Voor elke registratie krijgen we een kleine vergoeding, die we investeren in nieuwe flessen!

May the Malt be with you!



Flaviar – Tasting Packs Abonnement

Whisky Talk Posted on 20/10/2015 07:31

Enkele weken geleden kreeg ik een mailtje van een vertegenwoordiger van het online bedrijf Flaviar. Of ik interesse had om een proefpakketje te ontvangen? De enige tegenprestatie die verwacht werd: informeer uw lezers over onze service.

Bij deze.

Het eerst wat opvalt, als je hun site bezoekt, is dat het er allemaal heel verzorgd en professioneel uitziet. Zeker ook het blog, waar je talloze artikels vindt die best goed geschreven zijn (en ik heb nog geen fouten ontdekt). Maar ik loop op mezelf vooruit.

Eerst even schetsen wat Flaviar precies is.

Wat is Flaviar?

Op de website wordt het omschreven als een club van spirit-lovers die graag nieuwe drankjes willen ontdekken. Ik lees het als: een bedrijf dat tasting packs aanbiedt en zo de klanten in staat stelt elke maand nieuwe drankjes te ontdekken. Een maandelijks abonnement dat je elke maand vijf nieuwe samples oplevert.

Dat is zeker niets nieuws. Er bestaan verschillende bedrijfjes die dit doen.

Waarin onderscheidt Flaviar zich dan? Zo kom ik terug op bovenstaande. Het ziet er namelijk allemaal heel strak uit en het bedrijf biedt meer dan louter een pakketje met samples. Het wordt mooi omkaderd en de site biedt echt ondersteuning aan de beginnende whiskyliefhebber. Ik herhaal: beginnende. Je gaat er geen exclusieve flessen kunnen proeven. Geeks komen hier minder aan hun trekken.

Voor ik het vergeet: je kan je ook abonneren voor rum, cognac, gin, vodka, grappa, tequila… maar whisky maakt zeker een belangrijk deel uit van het aanbod. Nieuw is dat je er ook 70cl flessen kan bestellen.

Hoe werkt het? Wat kost het?

Je abonnement kost 35 EUR per maand (de eerste maand slechts 20 EUR). Het abonnement geeft je recht op 1 tasting pack van 5 samples van 4,5cl. De verzending van dit pakketje is in de prijs inbegrepen. Dat is best een aangename prijs, vooral als je ziet hoe het pakket er uit ziet. Strakke quasi-cadeau verpakking met geprinte tasting notes en tips & tricks (ik zei het al: voor beginners).

Mijn pakketje (dat overigens vanuit Ljubljana, Slovenië was verzonden) bevatte volgende samples: Writer’s Tears, Amrut, Yoichi 10, Glenmorangie Quite Ruban en Säntis Peated Malt. Elke maand wordt het pakketje door Flaviar zelf samengesteld, maar het staat je vrij dit niet te nemen en te laten vervangen door een ander.

Het pakketje van oktober 2015 omvat Lark Rum Cask Finish, Milford 10 Year Old, Kavalan single malt, Togouchi blended en Paul John Brilliance. Best een mooi aanbod, toch? Mocht je deze flessen zelf willen aankopen, ben je makkelijk 200 à 300 EUR kwijt.

Tot slot heb je nog de mogelijkheid om online je barkast te beheren.

Conclusie

Leuk voor beginnende whiskyliefhebbers tegen een faire prijs. Ook leuk als geschenk – je kan immers losse pakketjes of flessen zonder abonnement kopen. Oh, ja: er is ook een app.

May the Malt be with you!



Glenfiddich Gallery

Whisky Talk Posted on 01/02/2015 10:34

Zelf je whisky blenden is iets wat al door verschillende bedrijven wordt aangeboden. Denken we maar aan Master of Malt of WhiskyBlender. Maar nu komt William Grant & Sons met een soortgelijk project op de proppen met de ronkende naam Glenfiddich Gallery. Het is een unieke online whisky service waarbij je aan de hand van een online toepassing je eigen smakenpalet kan bepalen om dan te zien welk single cask uit de gallerij daar het beste bij aansluit. De galerij bevat een indrukwekkende reeks single casks van 1958 tot 1994 waarbij de ‘oplage’ varieert van 3 flessen tot 100. De vaten werden uitgezocht door hun Malt Master Brian Kinsman.

De Taste Profiler is een eenvoudig en intuïtief te gebruiken toepassing die je al na vier stappen een gepersonaliseerde flavour map laat zien en vervolgens een aantal vaten voorstelt. Wanneer je een vat gevonden hebt en beslist het prijskaartje ervoor te willen neertellen (opgelet, de goedkoopste fles kost zo’n 450 EUR, terwijl de duurste richting 125.000 EUR gaat!), komt het leuke gedeelte.

Nu krijg je de mogelijkheid om zelf je verpakking en je label te kiezen. Er zijn verschillende kleurencombinaties mogelijk. En uiteraard kan je het label personaliseren.

Dan rest er enkel nog je kredietkaart boven te halen en een paar weken geduld te oefenen alvorens je je persoonlijke Glenfiddich thuis toegestuurd krijgt.

Brian Kinsman maakt zich sterk dat hij nog een hele reeks vaten op zijn verlanglijstje heeft staan voor het geval één of meerdere zouden uitverkocht geraken. Op die manier wenst Glenfiddich niet alleen een unieke service aan te bieden aan haar cliënten, maar positioneert ze tevens het merk naar de toekomst toe, nl. met een online service.

We zijn eens benieuwd hoe lang het zal duren alvorens andere distilleerderijen dit voorbeeld zullen oppikken. Wat ons betreft – afgezien van het prijskaartje – is het alvast een trend die we toejuichen.



Whivie’s Jaaroverzicht 2014

Whisky Talk Posted on 14/01/2015 07:35

Ah, het nieuwe jaar is alvast goed van start gegaan. Tijd om even achterom te kijken en te zien wat we allemaal al hebben uitgespookt. We blikken terug op de eerste vijf jaar.

Wat hebben we zoal uitgespookt in die periode?

Whiskynieuws en vooral tasting notes worden dagelijks op ons goed bezochte blog geplaatst. Bijna 3.000 blogposts waren samen al goed voor zo’n 500.000 (!) hits (dus zo’n 100.000 per jaar). Wow!

– Een Facebook pagina met bijna 500 vrienden, waarvan we ondertussen al de helft persoonlijk ontmoet hebben (en velen ondertussen ook echte vrienden geworden zijn, waar het uiteindelijk toch om te doen is)

– Evenveel abonnees op de WhivieNewsletter

170 distilleerderijen besproken, waarvan 20 zelf bezocht tijdens verschillende whiskyreizen

– Meer dan 2.400 tasting notes gepubliceerd!

– Meer dan 150 tastings en events bezocht of zelf gegeven

– Al 100 Whisky Ramblings op YouTube

– De derde editie van Qwhizky, onze interactieve whisky quiz, was opnieuw een klinkend succes

– We stonden mee aan de wieg voor de selectie van enkele exclusieve bottelingen voor België

– We bezochten distilleerderijen in Schotland, Japan, België en Australië

– Zowel Whivie.be als boegbeeld Mark werden genomineerd voor de Belgische Whisky Awards

We werkten naarstig verder aan ons whiskyboek en konden interviews regelen met enkele grote namen uit de industrie

We zitten niet stil, zoveel is duidelijk. Een belangrijke drijfveer… zijn jullie! Het is tof te ondervinden dat jullie Whivie interessant, leuk en zelfs leerzaam vinden. Dat we jullie mogen meenemen op onze ontdekkingstocht. Niets is leuker dan dit te delen met vrienden, al of niet virtueel.

Immers, dat is toch ons motto: ‘Whisky voor Iedereen!’

In 2015 staat er weer heel wat te gebeuren. We plannen ons boek te publiceren, de vierde editie van onze whiskyquiz Qwhizky komt er aan op 27 maart, Mark’s fameuze Birthday Toshan Tasting werd aangekondigd voor 8 februari, een eigen botteling zit er ook aan te komen en nog zo veel meer. Ja, 2015 beloofd een druk whiskyjaar te worden en we kijken er samen met u naar uit.

Stay tuned en slàinte!

Mark, Ilse & Niek



Bowmore Limited Edition Chocolate Bars

Whisky Talk Posted on 25/04/2014 07:20

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Highlands)

Toen ik terugkeerde
van mijn reis naar Tunesië tijdens de paasvakantie, lag er een doosje op me te
wachten. Bowmore Distillers Ltd stond er op het label van de afzender. Een leuk
paaspakketje met binnenin een groot chocolade paasei (dat de dag niet overleefde)
en iets exclusiefs: twee repen Bowmore chocolade!

In samenwerking met
de bekende Britse chocolatier Montezuma ontwikkelden ze een reep pure chocolade
infused met de nieuwe Bowmore Small
Batch en een reep pure chocolade met hun bekende 15 Year Old Darkest. In het
pakketje zaten trouwens ook miniatuurtjes van de betrokken whisky’s. Dus…
niet langer dralen en meteen aan de slag!

Luxurious Dark Chocolate with Bowmore Small Batch

De eerste verrassing
kwam al toen ik in de chocolade beet. Ik verwachtte me aan een brok, maar het
is een reep gevuld met een soort praliné die lekker kruidig is. Zowel zoetheid als
van honing en flink wat kaneel gaan vooraf een minuscule zilte toets. Een
beetje karamel en flink wat vanille ontwaar ik ook nog op de tong. Maar hij is
op zijn best als je hem op je tong laat smelten en er dan een scheurtje van de
bijpassende whisky – de Small Batch dus, die op bourbonvaten rijpte – aan
toevoegt. Het zoete van de cacao en het zilte van de whisky vormen een geweldig
stel!

Decadent Dark Chocolate with Bowmore 15 Year Old
Darkest

Het grote contrast
met de Small Batch is het feit dat de 15 Year Old Darkest natuurlijk op
sherryvaten rijpte. Dat proef je ook meteen als je deze reep op de tong laat
smelten. Hij is een pak zoeter en minder kruidig. Hier krijg je meteen de volle
smaak van pure chocolade, aangevuld met heerlijke rozijnen, gedroogd rood fruit
en een toefje Luikse siroop. Ook hier valt het echt wel aan te raden om een
slokje van de whisky in de mond te nemen. Dat geeft hem een mooi rokerig kantje
wat van deze chocolade en echte delicatesse maakt.

Dat whisky en
chocolade dikwijls goed matchen, hadden we al eerder ontdekt, maar ik moet
zeggen, deze innovatieve producten van Bowmore zullen volgens mij aanslaan bij
het publiek. Vooral de decadente reep met de Darkest is simpelweg heerlijk en
moet je geprobeerd hebben.

Geproefd
door Mark Dermul op 23-04-2014
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).



Whiskybar ‘t Parlement

Whisky Talk Posted on 26/03/2013 06:11

Op maandag 18 maart was ik te gast op de geweldige 1973 Birthday Tasting van mijn whiskygabber Chris. We proefden daar geweldige dingen, maar ons ondertussen welgetrainde oog viel ook op de flessen die achter de toog stonden te blinken. Een andere whiskygabber, Bart A (ik durf zijn familienaam niet meer te schrijven om spellingsfouten te vermijden – you know why, Bart!) had het ook gezien en samen besloten we nog een paar dingen uit te proberen.

Het was moeilijk kiezen (nou, ja), maar de bar stond tot de nok toe gevuld met Connoisseurs Choice bottelingen van Gordon & Macphail, die broederlijk blonken naast Old Malt Casks van Doublas Laing. We spotten nog enkele Japanners en maar liefst vijf Belgische Goldlys flessen, rums, sherry en gin en diets meer. Highland Park, Dalmore, Miltonduff, Strathisla en zelfs Auchentoshan. Een barvrouw met kennis van zaken, dus. Ja, u moet weten, Mina is verantwoordelijk voor de whisky-afdeling terwijl Frank zich specialiseert in bieren. Ook daaraan geen gebrek!

De prijzen van de whiskybar zijn meer dan billijk. Je kan al heel wat goeie drams proeven voor 4 en 5 EUR. Het betere werk vergt iets diepere zakken, natuurlijk. Zo kan je een Ben Nevis 45 Year Old Director’s Cut slurpen voor iets meer dan 30 EUR.

Bart en ik lieten ons ander spul welgevallen. Ik ga u niet vervelen met hier gedetailleerde tasting notes te reproduceren, want die heb ik niet. Bedoeling was nu eens even ongebreideld genieten zonder er al te veel bij na te denken, iets wat minstens even belangrijk – zo niet belangrijker – is. Dat neemt niet weg dat Bart en ik al snel het lawaai om ons heen niet meer hoorden en volledig overgeleverd waren aan deze fantastische drams. Even kort op een rijtje:

Strathisla 40 Year Old Gordon & Macphail Licensed Bottling, 43% ABV
Zeeeeeer lekker old school Strathisla, die niet teleurstelt.

Glen Grant 48 Year Old 1963/2011 Gordon & Macphail Licensed Bottling, 40% ABV
De beste Glen Grant die ik al aan de lippen mocht zetten!

Royal Brackla 12 Year Old 1999/2011 Duncan Taylor NC2, 46% ABV
Ietwat weinigzeggende neus, maar op het palate en vooral in de finish is dit genieten. Zwaar onderschatte malt.

Littlemill 19 Year Old 1991/2010 DL Old Malt Cask, 50% ABV
Deze viel mij persoonlijk wat tegen, zelfs op de neus, maar Bart was het er niet mee eens – hij heeft ongetwijfeld gelijk.

Longmorn 30 Year Old Gordon & Macphail Licensed Bottling, 43% ABV
Eentje die tijd nodig heeft om open bloeien, maar dan… klets, boem, paukenslag!

Bunnahabhain 14 Year Old 1997/2012 DL Old Malt Cask, 50% ABV
Unieke botteling van één fles ter ere van de opening van de zaak ’t Parlement, zweterige, vuile, rokerige zuurkool Bunna – je moet er van houden.

Als we u toevertrouwen dat we slechts 60 EUR kwijt waren voor deze drams (3cl), dan mag je toch zeggen dat ze democratisch geprijsd zijn, vinden wij.

Frank en Mina, we zijn er van overtuigd dat ’t Parlement een mooie toekomst tegemoet gaat.

’t Parlement

Betere whisky’s, Belgische bieren, bubbles en bapas

Klinkaert 10

1500 Halle

https://www.facebook.com/tparlement.halle

May the Malt be with you!



Whivie’s Jaaroverzicht 2012

Whisky Talk Posted on 27/12/2012 21:05

Whivie
blikt terug op haar eerste drie jaar (we gingen eind oktober 2009 online) en
ziet dat het goed is.

Wat
hebben we zoal uitgespookt in die periode?

§ Whiskynieuws en
vooral tasting notes worden
dagelijks op ons goed bezochte blog geplaatst, de laatste maanden zelfs
twee nieuwtjes per dag. Bijna 1.700 blogposts waren samen al goed voor zo’n 285.000
(!) hits (dus bijna 100.000 per jaar). Wow!

§ De website blijft een
vaste waarde, waar tot op heden meer dan 17.000 bezoekers over de virtuele
vloer zijn geweest.

§ Een Facebook pagina met meer
dan 300 vrienden, waarvan we ondertussen al de helft persoonlijk ontmoet hebben
(en velen ondertussen ook echte vrienden geworden zijn, waar het uiteindelijk
toch om te doen is)

§ Bijna 300 abonnees op de
WhivieNewsletter

§ 90 distilleerderijen besproken, waarvan 20 zelf
bezocht tijdens verschillende whiskyreizen

§ Meer dan 1200 whisky’s
geproefd, dat is bijna 1 per dag!

§ Meer dan 85 tastings en events
bezocht en verschillende zelf (mee) georganiseerd

§ Publicaties in
Connosr Distilled, Whisky Passion en (binnenkort) De Kiln

§ Al 30 Whisky Ramblings op YouTube

§ Ons
jaarlijks whisky dinner was een groot succes

§ We
lanceerden Qwhizky, onze interactieve whisky quiz

§ We
stonden mee aan de wieg voor de selectie van enkele exclusieve bottelingen voor
België

§ We bezochten distilleerderijen in
Schotland, Japan, België
en Australië

§ Tientallen samples geruild
met andere liefhebbers, dankzij het Dram Sharing principe

§ De tweede draft afgewerkt van ons
fameus whiskyboek, dat hopelijk in 2013
klaar zal zijn

We zitten
niet stil, zoveel is duidelijk. Een belangrijke drijfveer… zijn jullie! Het is
tof te ondervinden dat jullie Whivie interessant, leuk en zelfs leerzaam
vinden. Dat we jullie mogen meenemen op onze ontdekkingstocht. Niets is leuker
dan dit te delen met vrienden, al of niet virtueel.

Immers,
dat is toch ons motto: ‘Whisky
voor Iedereen!’

In 2013 staat er weer heel wat te
gebeuren. We plannen ons boek te publiceren, de tweede editie van onze
whiskyquiz Qwhizky komt er aan,
Mark’s fameuze Birthday Toshan Tasting
wordt binnenkort aangekondigd, een reis naar Schotland zit nog in de pipeline en nog zo veel meer. Ja, 2013
beloofd een druk whiskyjaar te worden en we kijken er samen met u naar uit.

Stay
tuned en slàinte!

Mark,
Ilse & Niek



Whisky Tips voor Eindejaar

Whisky Talk Posted on 18/12/2012 07:20

Naar
het jaareinde toe valt er altijd nog heel wat whiskynieuws te rapen, omdat heel
wat nieuw spul op de markt komt, precies op tijd voor de feestdagen. We maakten
voor u een overzichtje van wat voor ons in het oog sprong.

Teeling Whiskey
Company’s Hybrid Malt

Jack
Teeling maakte furore in de whiskywereld met de opening van de Cooley
Distillery, die verantwoordelijk is voor de Greenore Single Grain, Kilbeggan en
Tyrconnel whiskey en de geturfde Connemara. Nog niet zo gek lang geleden werd
het boeltje overgenomen door het Amerikaanse Jim Beam Ltd, waardoor de laatste
Ierse onafhankelijke distilleerderij haar onafhankelijkheid verloor. Sindsdien
is het eerlijk gezegd betrekkelijk stilletjes wat die whiskey’s betreft. Maar
Teeling zelf heeft niet stilgezeten.

De
Teeling Whiskey
Company
werd op 1 april 2012 boven de doopvont gehouden. En het
eerste product dat ze zopas lanceerden is toch uniek te noemen: de Hybrid Malt Whiskey. Edition No. 1 is
een huwelijk van Ierse Cooley Single Malt Whiskey en Schotse Bruichladdich 10
Year Old, die al acht jaar samenhokken in oak barrels. Doet een beetje aan
Celtic Nations denken, niet? De eerste batch werd gebotteld op een vatsterkte
van 44,1% ABV, zonder koelfiltratie of kleuring. Er werden slechts 1.200
flessen op de markt gebracht voor 55 EUR per stuk. Het volgende product van
Teeling staat ondertussen ook al klaar voor botteling: de Poitin, de Ierse spirit op 61,5% ABV in flesjes van 50cl.

Whisky Troef!

‘Whiskyliefhebbers
houden ook wel van een leuk kaartspel’, moeten de bedenkers van Whisky Trumps gedacht hebben. Het
kaartspel bevat 36 kaarten waarop telkens een whisky afgebeeld staat met enkele
categorieën, zijnde leeftijd, ABV, oprichtingsdatum, zeldzaamheidswaarde en
prijs. De speler die aan de beurt is kiest een categorie en legt zijn whiskykaart
op tafel. De andere spelers volgen het voorbeeld. Die met de hoogste score wint
alle kaarten. Poepsimpel, maar wel leuk en misschien zelfs een beetje
educatief.

Elke
kaart bevat overigens nog een korte tasting note. Deze eerste editie kan voor
£10 de jouwe zijn. Te koop via de Angels Whisky Club.

Reiskriebels van
Johnnie Walker

Binnenkort
lanceert Johnnie Walker een nieuw gamma van blends voor de Duty Free range. Dat
is niet onlogisch als je weet dat het thema de verre reizen van John Walker
& Sons is. De range kreeg dan ook de naam Explorers’ Club Collection mee. De eerste reeks in deze collectie
wordt een trio onder de naam The Trade
Routes
. De eerste release is de mooi verpakte (het oog wil ook wat) The Spice Road, gebotteld op 40% ABV in
flessen van 1 liter, kostprijs zo rond de 40 EUR.

De
releases van The Gold Route en The Royal Route zouden deze The Trade
Routes-serie in 2013 moeten vervolledigen.

Tullamore New

Nee,
het is geen typo in deze titel. Ik heb het natuurlijk over Tullamore Dew, de geliefde Ierse
single malt, die sinds kort in handen is van William Grants &
Sons
.
De New slaat op het feit dat deze whiskey zopas in een volledig nieuw jasje
gestoken is.

Bovendien
opende een splinternieuw bezoekerscentrum de deuren in Tullamore, aan de oevers van het Grand Canal. Zeker een bezoekje
waard! Verwacht wordt dat er jaarlijks 40.000 bezoekers hun weg hiernaartoe
zullen vinden en Tullamore Dew aan de lippen kunnen zetten. Dat was voor mij
alweer veel te lang geleden, dus ben ik maar wat blij dat ik een nieuwe fles
heb mogen ontvangen. Kijk ook zeker uit naar de cadeauverpakking met glas
tijdens de feestdagen.

Glenfiddich viert
zijn 125e verjaardag

We
blijven nog even bij de familie van William
Grants
. Immers, zij zijn de oprichters van de moeder van alle single malts,
Glenfiddich, naar eigen
zeggen ‘the best dram in the valley’.

Die
verjaardag wordt met allerlei feestelijke releases gevierd. Naar goede gewoonte
wordt hun standaardrange aangeboden bij de betere cavisten (maar ook in de
supermarkt) in heerlijke geschenkverpakkingen. Zo komt er een Glenfiddich 12 Year Old met gegraveerde
manchetknopen op de markt (28 EUR), alsook een 15-jarige (40 EUR) en 18-jarige
(54 EUR) met houten glasonderlegger en tumblerglas.

Jack’s Holiday Select

Ook
Jack Daniel’s laat de feestdagen niet onopgemerkt voorbij gaan. Ze houden erg
veel van limited edition – ze beschikken immers over een hele schare
volgelingen – en voor de feestdagen hebben ze een speciale limited edition Jack Daniel’s Holiday Select 2012
uitgebracht.

De
vaten waren opgestapeld om een soort kerstboom mee te maken op de
distilleerderij en nu werden ze afgevuld voor deze botteling. Hij werd begin
december aangekondigd, maar is ondertussen al moeilijk te vinden.

GlenDronach op
vatsterkte

GlenDronach, de
distilleerderij uit Aberdeenshire, heeft een eerste batch op de markt van een
nieuwe reeks die simpelweg Cask Strength
zal heten.

De
vaten werden door Billy Walker geselecteerd en is een marriage van Pedro
Ximenez en Oloroso sherryvaten. De eerste batch bestaat uit slechts (nou, ja) 12.000
flessen. Hij werd niet bijgekleurd en ook niet koelgefiltered en gebotteld op
54,8% ABV.

Prettig eindejaar!



Malt Maniac Awards 2012

Whisky Talk Posted on 07/12/2012 07:26

Naar
jaarlijkse gewoonte hebben de Malt
Maniacs
hun awards uitgereikt. Om meer informatie over de Malt Maniacs en
hun awards te vinden, verwijs ik u graag naar hun pagina.

Ik
zal me hier beperken tot het vermelden van enkele prijsbeesten, te beginnen met
de grote winnaar, zijnde de Glendronach
40 Year Old 1972 for La Maison du Whisky, cask 713
. Wie zich de MMA van
vorig jaar nog herinnert, stelt vast dat zustervat 712 toen ook al met een
gouden medaille aan de haal ging.

De
‘best sherried whisky’ was de Glengoyne
40 Year Old 1972 van Malts of Scotland
(da’s geen verrassing, ik gaf hem
zelf 94 punten, wat hem
voor mij de beste whisky van 2012 maakt). Een mooie bekroning voor een
prachtige botteling. Trouwens, MoS valt nog twee keer in de prijzen bij de
zilveren medailles, namelijk met hun Laphroaig 1996 en met hun Tormore
1988 (die ik onlangs proefde en binnenkort zal publiceren).

Een
consistente de afgelopen jaren is dat heel wat whisky op sherryvaten met de
meeste prijzen gaat lopen. Bijkomend valt het op dat Glendronach maar liefst
drie keer goud won, maar dat het wel stuk voor stuk whisky’s op leeftijd zijn
en bijgevolg niet voor ieders beurs (dat geldt overigens ook voor de andere
bottelingen).

Dat
de Kariuzawa Noh 28 Year Old zo goed scoort verbaast me ook niets. Ik had al
het genoegen een soortgelijke whisky te proeven (weliswaar een 27 Year Old Multi Vintage).

Enfin,
de gouden medailles zijn deze:

92: Glendronach 40y 1972/2012, 50.2%, OB for LMDW, oloroso sherry butt #713, 476 bts.

92: Glengoyne 1972/2012, 55.5%, Malts of Scotland,
sherry hogshead, 254 bts.

91: Glendronach 40y 1971/2011, 47.5%, OB for Taiwan,
PX sherry puncheon #1248, 545 bts.

91: Karuizawa ‘Noh’ 28y 1983/2012, 57.2%, OB, sherry butt #7576, 571 bts.

90: Glenfarclas 1990/2011, 57%, OB The Family Casks
for TSMC Taiwan, cask 5098, 596 bts.

90: Glendronach 41y 1971/2012, 48.9%, OB, PX sherry puncheon #1247, 529 bts.

90: Longmorn 44y 1967/2011, 48.3%, G&M Book of
Kells for LMDW, cask 592

90: Karuizawa 1984/2012, 61.6%, Number One Drinks,
sherry butt #3692, 359 bts.

90: Glen Grant 58y 1953, 47.9%, G&M Book of Kells
for LMDW, sherry butt #2604, 294 bts.

90: Elements of Islay ‘Pl1′, 60%, The Whisky Exchange,
‘Port Charlotte’

90: Benriach 27y 1984/2012, 52.2%, OB,
Hogshead #4050, tawny port finish, 283 bts.

90: Yamazaki ‘Sherry Cask’, 48%, OB 2011

Zou
het u verbazen als ik zeg dat de Glengoyne 40 Year Old 1972 van Malts of
Scotland al niet meer te krijgen is? Such is the power of the Awards!



Whisky Shoes II

Whisky Talk Posted on 28/10/2012 09:39

Precies
een jaar geleden publiceerden we een
artikeltje over de samenwerking van Dalmore en Lutwyche Brogue (en niet veel
later over de Bowmore Tweed Saville
Row Experience
). We vonden het een beetje vreemd dat een
whiskydistilleerderij met een schoenmaker in zee zou gaan, maar blijkbaar is
het toch zo gek niet.

In
september van dit jaar kondige Chivas Brothers namelijk aan dat ook zij een
exclusieve verzameldoos aan het grote publiek zouden voorstellen, zijnde de Chivas Regal 12 Year Old Made for Gentlemen,
ontworpen door Tim Little. Tim Little is een gerenommeerd
schoenenontwerper bij Grenson, een bekend Brits
luxe-schoenen-label (dat is vast en zeker geen bestaand woord, maar u weet waar
ik naartoe wil).

James
Slack, de Global Brand Director van Chivas legt het als volgt uit: ‘Onze kliënten zijn succesvolle, moderne
heren die stijl zoeken in de merken waarmee ze zich verbonden voelen. Onze
samenwerking met Tim Little sluit hier perfect bij aan – het is een stijlvol
paar schoenen, onderscheidend en, belangrijk, een moderne twist op het bekende
whisky-in-doos concept.’
Die mannen kunnen het nogal uitleggen, hé?

Er
zullen niet minder dan 2 miljoen stuks gemaakt worden van deze limited edition
tin (zonder de schoenen, natuurlijk) voor zo’n slordige 35 EUR. En de schoenen?
Die laat je op maakt maken in London. Door Tim Little. Voor veel geld. Maar ja,
u bent toch ook een succesvolle, moderne heer, niet?



Bowmore 1957: de oudste Islay Single Malt ooit

Whisky Talk Posted on 09/10/2012 07:50

Op
17 september deed Bowmore een wel heel speciale aankondiging. Ze lanceerden de
oudste Islay single malt whisky ooit.

Bowmore
is de oudste distilleerderij op Islay (1779) en heeft al heel wat speciale
bottelingen op de markt. Denken we maar aan de Black, White en Gold Bowmore. En
voor de minder kapitaalkrachtigen onder ons (zoals ondergetekende) is er ook de
geweldige Bowmore Tempest.

Maar
nu is er dus de Bowmore 1957, die al in 2011 werd gebotteld na 54 jaar rijping
in de legendarische No. 1 Vaults, het warehouse dat onder de zeespiegel ligt.

De
flessen zijn handgeblazen door Brodie Nairn en Nichola Burns en moeten de
golven evoceren die op het warehouse inbeuken. Ze werden zelfs besprenkeld met
platina om ze – letterlijk – te laten schitteren. Ook de kurk werd van platina
gemaakt.

Er
zijn slechts twaalf (!) flessen van deze legendarische botteling beschikbaar.
Maar ‘beschikbaar’ is hier wel met een grote korrel zout te nemen. Vooreerst
worden twee flessen, nummers één en twee, op veilingen van Bonham’s in
Edinburgh en New York aangeboden, met een startprijs van £100.000. Twee flessen
worden in het officiële archief van de distilleerderij bewaard. Dat betekent
dus dat er slechts 8 flessen in de distillery shop te koop zullen worden
aangeboden. Maar met een prijskaartje van pakweg 125.000 EUR is dit enkel
weggelegd voor de Rupert Murdochs onder ons. Ik vrees dan ook dat hier weinig
van geproefd zal worden. Dat de opbrengst van de verkoop zal geschonken worden
aan vijf Schotse liefdadigheidsinstellingen brengt weinig soelaas.

Het
is natuurlijk een mijlpaal voor whisky in het algemeen en Bowmore in het
bijzonder, maar dat neemt niet weg dat een wrange nasmaak – pun intended –
blijft hangen over deze ultra-schaarse premium bottelingen, die niet voor de
gewone liefhebber bestemd zijn. Er is geen mens op deze planeet die kan
verantwoorden dat een fles whisky zo waardevol is dat je er £100.000 voor kan
neertellen.

Ik
viel al bijna van mijn stoel toen Highland Park een prijskaartje van £10.000 op
zijn 50 Year Old plakte. En ook Dalmore komt meer dan regelmatig met bijna
belachelijke prijzen af voor sommige van haar releases, zoals voor de reeks
Constellations. Het is een trend die voorlopig niet zal stoppen, vrees ik, want
er is nog genoeg new capital in,
onder andere, het Verre Oosten.

Neem
nu een voorbeeld aan Auchentoshan (niet bepaald ’s werelds populairste, maar
toevallig wel my cup of tea single
malt). In 2008 verschijnt hun 50 Year Old uit 1957 voor pakweg
£2.500. Dit jaar verscheen een 44 Year Old uit 1966. Reken maar van yes dat hij
bijna het dubbele moet kosten, i.e. £4.600. Op amper vier jaar tijd! Dit kan
toch niet blijven duren? Of wel?

Blijkbaar
is, totdat de bubble barst, de sky the
limit
.

May the Malt be with you!



Jigger’s, The Noble Drugstore

Whisky Talk Posted on 29/09/2012 09:48

In
hartje Gent, goed verscholen in het Patershol, kan je Jigger’s vinden. De
tagline ‘The Noble Drugstore’ verwijst naar ‘The Noble Experiment’, zijnde de
drooglegging uit de jaren ’30 van de vorige eeuw. Tijdens die periode werden
over heel de Verenigde Staten de zogenaamde Speakeasy clubs geopend,
waar je toch nog aan echte whisky kon geraken. The Real McCoy, weet u wel?

Jigger’s
is volledig volgens dat concept ingericht. Je loopt de bar zo voorbij als je ze
niet weet zijn, je geraakt er enkel in als je gereserveerd hebt (de deur zit op
slot en je moet aanbellen, zonder reservatie opduiken heeft geen zin), ze is
sfeervol en donker ingericht in de kelderverdieping van het pand dat uitgeeft
op de Leie en de jongens achter de bar dragen geruite hemden met bretellen en
een strikje. Het ademt alvast de juiste sfeer uit. En de ontvangst door
zaakvoerder Olivier Jacobs is bijzonder hartelijk.

In
stoffige boekjes op de tafel kan je maandelijks een hele resem nieuwe cocktails
ontdekken (en op de eerste pagina’s staan de house rules, die best hilarisch
zijn). Ze worden gemaakt volgens de seizoenen, zou je kunnen zeggen. Ook de
klassiekers zijn natuurlijk te krijgen (zoals de Old Fashioned, Cosmopolitan en
ga zo maar door). Maar daarnaast staan er in de bar ook een heleboel flessen
waarvan je ook zo een borrel kan bestellen. Zo was ik aangenaam verrast te zien
dat er heel wat whisky’s en bourbons pronkten op het schap.

Mijn
collega’s en ik gingen een avondje op stap en wilden hier wel halt houden voor
een aperitiefje of twee (in mijn geval drie). Wat hebben we dan wel gedronken.
De dames hielden het vooral bij cocktails met gin, tonic, martini en dergelijke
meer, maar zelf begon ik met een drammetje Great King Street van Compass
Box. Een bijzonder toegankelijke en eerlijke blend op gebakken appeltjes met vanille
en lichte kruiden. Deze artist’s blend van John Glaser, met een
middellange finish, kan gerust naast menig single malt staan. Ideaal als
aperitief.

Tijdens
de tweede ronde vroeg ik de mixoloog van dienst welke whisky hij gebruikte voor
de Old Fashioned. Ikzelf maak mijn Old Fashioned immers steeds met
Auchentoshan Three Wood, maar aangezien er geen Auchentoshan te bespeuren was
op het schap (iets wat Olivier beloofde snel recht te zetten, ik kan nogal een
kuitenbijter zijn wat dat betreft), was ik wel nieuwsgierig. Normaliter maakt
hij deze met Bulleit Bourbon. Maar voor mij wilde hij wel eens iets verrassends
proberen.

Mijn
Old Fashioned werd gebouwd op een basis van 3ml Rittenhouse Rye 100 Proof
en kreeg een rokerige twist mee, dankzij nog eens een 2ml Talisker 57° North.
Het moet gezegd, deze Old Fashioned was ronduit geweldig. Maar ik had nog nooit
de Bulleit Bourbon geproefd en kon de verleiding niet weerstaan. ‘Zet er maar
zo’n Bulleitje naast, aub.’ Olivier verpinkte niet.

De
Bulleit Bourbon was zacht, maar best kruidig. Hij bevat volgens mij een
goede dosis rogge. Hij is honingzoet, maar met een mooie invloed van de eik die
hem scherper maakt (wat ik goed vind) dan de meeste van zijn soortgenoten. Het
proberen meer dan waard.

Jigger’s
is een ontdekking en een mooie start van een gezellige avond. Aanrader!

Jigger’s

Oudburg 16, 9000 Gent

09/335.70.25.

www.jiggers.be

welcome@jiggers.be



Grant’s Stand Fast 1912

Whisky Talk Posted on 26/09/2012 07:41

Dit
persbericht werd enige tijd geleden reeds gelanceerd, maar ontsnapte aan mijn
aandacht. Toch wil ik het graag met u delen.

Press Release

Paul
Kendall, de archivaris van de familie Grant, deed een belangrijke ontdekking
toen hij een aantal oude stoffige boeken bekeek in Dufftown. Tot zijn grote
verbazing stuitte hij op het oudste whiskyboek van de familie met precieze
vermelding van de whisky’s die William Grant maakte voor Grant’s Stand Fast, vandaag wereldwijd bekend als Grant’s. Het boek
dateert van 11 juni 1912. Dit is een heel zeldzame ontdekking, want tot hiertoe
werden de instructies om Grant’s te maken van generatie op generatie mondeling
via de zes Master Blenders doorgegeven. Zij moeten op basis van hun eigen
intuïtie en kennis de Grant’s Blended Scotch Whisky samenstellen.

“Voor mij is dit de
heilige graal van de whiskyboeken,”
vertelt Paul Kendall, archivaris bij
Grant’s. “Dit boek is onbetaalbaar, want
het toont aan dat een ervaren menger als Grant zelfs 100 geleden al de smaak
kon voorspellen waar de drinkers van zouden houden in een gemengde Schotse
whisky. De Grant’s die u vandaag vindt, is een rechtstreekse afstammeling van
de Grant’s Stand Fast uit 1912.”

Om
deze zeldzame ontdekking te vieren en een stukje geschiedenis te herdenken, zal
de huidige Master Blender van Grant’s, Brian Kinsman, 100 flessen maken van de
originele Stand Fast whisky door de instructies uit het boek van 1912 te
volgen. Hij beschikt over 100 jaar en zes generaties ervaring om hem daarbij te
helpen. De flessen zullen niet verkocht worden, maar opgenomen worden in het
familiearchief naast het mengboek, zodat de toekomstige generaties het glas
kunnen heffen op de vroegere en huidige meester-blenders.

“Als Master Blender
leren we whisky maken door persoonlijke kennisoverdracht van de ene Master
Blender aan de volgende. Daarom duurt een opleiding ongeveer tien jaar en pas
daarna krijgt men de titel,”
vertelt Brian Kinsman, de zesde Master
Blender van Grant’s. “Als ik de gegevens
bekijk en me baseer op mijn ervaring, durf ik te beweren dat William Grant toen
al een whisky creëerde die heel nauw aansluit bij wat we vandaag drinken – een
rijke, honingachtige, gemengde Schotse whisky. Vandaag is Grant’s een whisky
die al heel wat prijzen kreeg van de experts en dat betekent dat de whisky die
William 100 geleden creëerde al bijzonder lekker was.”

Het
verhaal van Grant’s begon toen de stokerij van oprichter William Grant in 1887
de eerste gouden druppel drank produceerde. De ontdekking van het mengboek komt
op een belangrijk moment in de geschiedenis van Grant’s, want het bedrijf
begint later dit jaar met de viering van zijn 125ste verjaardag. Vandaag is
Grant’s, vervaardigd door Master Blender Brian Kinsman, de oudste familieblend
in Schotland en een van de populairste Schotse whisky’s.

End

Wel,
het is een mooi verhaal, op z’n minst. Maar ik kan me niet van de indruk
ontdoen dat het voornamelijk dient als vehikel om niet alleen de huidige Grant’s te verheerlijken
(ok, op zich niets mis mee) en de 125e verjaardag volgende jaar wat
op te luisteren. En het maken van een replica van een oude whisky? Hebben we dat feestje niet pas gevierd?
Het lijkt me overigens vreemd dat de blend na 100 jaar zou kunnen
wedersamengesteld worden, onafgezien van de ‘instructies’ in het boek. Immers,
de productietechnieken zijn toch niet meer dezelfde? En welke malts werden
destijds gebruikt? Wellicht zijn een groot aantal van die whisky’s niet eens
meer beschikbaar. Oh, well, we zullen
het nooit weten, want de 100 flessen worden niet verkocht (euh…?), maar
toegevoegd aan het familiearchief.



Independent Bottler of the Year: Malts of Scotland

Whisky Talk Posted on 12/09/2012 07:21

Whisky
Magazine, het toonaangevende whisky errr… magazine in het Verenigd Koninkrijk, houdt
al sinds 2005 haar verkiezing van Onafhankelijke Bottelaar van het Jaar.
Tijdens de achtste verkiezing, dit jaar dus, werd niemand minder dan het Duitse
Malts of Scotland van Thomas Ewers
door een 17-koppige jury verkozen. Een hele eer. Ze gingen dan ook in elke
categorie met een medaille lopen.

In
de categorie Campbeltown gingen ze aan de haal met zilver voor hun Glen Scotia 1992.

In
de categorie Highlands sloegen ze tweemaal goud aan de haak met hun Glen Ord 1999 en de Glengoyne
1998.

In
de categorie Island (non-Islay) leverde de Ledaig 1998 brons op.

In
de categorie Islay leverde de Bowmore 1995 goud op.

In
de categorie Lowland gingen ze met zowel goud als brons lopen. Goud – en daar
ben ik heel blij om – voor de geweldige Auchentoshan 1999 Warehouse Range, en brons
voor de mooie Bladnoch 1991.

In
de categorie Speyside, tenslotte, werd de Cragganmore 1999 met zilver
beloond, terwijl de Tomintoul 1967 brons in de wacht sleepte.

Alles
bij elkaar had MoS dus de meeste punten, waardoor zij terecht uitgeroepen
werden tot Independent Bottler of the Year 2012. Proficiat Thomas (en ook een
beetje aan de Belgische vertegenwoordiger Dominiek Bouckaert, natuurlijk).

U
kan het volledige overzicht van alle winnaars hier bekijken.



Volgende »