Op woensdag 11 september was ik te gast in TastToe te Boortmeerbeek voor een VIP Teeling Masterclass met niemand minder dan Alex Chasko, de Master Distiller & Blender van deze Ierse distilleerderij. De reden van zijn bezoek: de officiële lancering van de nieuwe Teeling Single Pot Still whiskey.

Naast de gloednieuwe Single Pot Still whiskey, zou Alex ons verblijden met nog enkele andere Teeling expressies, waaronder de 24-jarige en zelfs de 30-jarige. Het moge duidelijk wezen: dit ging een avondje worden dat ik me nog lang zou heugen.

De familie Teeling zit al eeuwenlang in de whiskey-business. Immers, reeds in 1792 had Walter Teeling een distilleerderij in de Liberties wijk in Dublin. Dublin was met zijn 37 distilleerderijen op dat ogenblik het hart van de Ierse whiskeyindustrie. Fast forward naar 1987 en John Teeling – afstammeling van Walter – richtte de Cooley Distillery op die we allemaal kennen van populaire merken als Greenore, Tyrconnell, Locke’s, Kilbeggan en de geturfde Connemara.

Eind 2011 verkocht John zijn bedrijf aan Beam-Suntory en richtte zelf een nieuwe op in Dundalk. Zijn nieuwe Great Northern Distillery is operationeel sinds juni 2015 en produceert zo’n 30 miljoen liter single grain en 12 miljoen liter single malt per jaar.

Maar dat whiskey deze familie echt wel in het bloed zit, werd bewezen door de bouw van een compleet nieuwe distilleerderij in hartje Dublin – de eerste in meer dan 125 jaar – door de zonen van John. Jack en Stephen Teeling hadden het klappen van de zweep natuurlijk al bij Cooley geleerd en met een deel van de opbrengst van de verkoop aan Beam-Suntory konden ze in 2015 de Teeling Distillery bouwen. Met zijn drie pot stills – een wash still van 15.000 liter, een intermediate still van 10.000 en een spirit still van 9.000 liter – produceren ze zo’n 500.000 liter per jaar.

Een aantal family casks – die niet naar Beam-Suntory gingen bij de verkoop – stelde de Teeling broers in staat het merk al op de markt te zetten (en flink wat prijzen in de wacht te slepen), terwijl hun eigen spirit rustig kon rijpen.

Maar nu is de revival dus echt compleet, met de release van de nieuwe Teeling Single Pot Still. De eerste batch was enkel verkrijgbaar in Ierland (de eerste 100 flessen werden zelfs geveild voor het goede doel, waarbij fles nummer 1 maar liefst 10.000 pond opbracht!), maar Teeling is nu klaar om Europa te veroveren met deze nieuwe whiskey.

We werden hartelijk ontvangen in TastToe, een fantastische whiskytempel. Ik voelde me als een kid in the candy store en gelukkig was er nog even tijd om rond te kijken, maar hier moet ik later zeker nog eens terug komen. Het assortiment is adembenemend. En bovendien kreeg ik de mogelijkheid om Alex Chasko even apart te interviewen. U mag dat interview morgen verwachten. Eerst even terug naar vanavond.

De debatten werden geopend met een Boulevard’Eire. Dit aperitief werd samengesteld met Teeling Small Batch, Nardini Rosso en Chazalettes rode  Vermouth en bracht de stemming er meteen in. Na een kort openingswoordje van Rens, vertegenwoordiger van importeur The Nectar – die de organisatie van dit event op zich had genomen – nam de boomlange Alex Chasko het woord.

De in Oregon geboren Master Distiller begon met een korte voorstelling van Teeling, terwijl hij de Spirit of Dublin schonk. Deze new make spirit werd gebotteld op 52.2% en vertoont al heel wat fruitigheid. En het gaf Alex de mogelijkheid om meer uitleg te verschaffen rond het productieproces en de belangrijke invloed van gist.

Daarna was het de beurt aan de fles waarvoor we uitgenodigd waren: de Teeling Single Pot Still. In tegenstelling tot wat velen denken, verwijst de term single pot still niet zozeer naar de alambiek waarin de whiskey gestookt wordt. Het gaat om een uniek recept dat enkel en alleen in Ierland wordt gebruikt. De term single pot still is dan ook beschermd, vergelijkbaar met champagne of mattentaarten.

Het unieke is het feit dat de mash bill – het recept – bestaat uit 50% gemoute en 50% ongemoute gerst. Dat zorgt voor een rijkere, ietwat kruidige toets in de finale whiskey. Alle batches worden gebotteld op 46%.

Het ging een vergelijkend onderzoek worden, want Alex had zowel batch 2 als batch 3 mee, alsook de nieuwe ‘unbatched’ die als maatstaf zal dienen voor de volgende batches. Ze zullen dus niet meer genummerd worden, maar deel gaan uitmaken van de core range van Teeling.

Teeling Single Pot Still Batch #2 is goudkleurig met een mooie viscositeit. Hij is zoet en pittig, maar vertoont tegelijkertijd flink wat granige toetsen. Ik krijg wat abrikozen en banaan op de neus. Op de tong is hij verrassend zacht, maar het fruit moet nu toch de duimen leggen voor het graan. In de afdronk daarentegen komt hij mooi tot zijn recht. Die is lang en zacht. Hij kan zijn leeftijd niet verbergen, maar Alex benadrukt dat dat ook helemaal niet hoeft. Het pretendeert niet ouder te zijn, maar is een showcase van hoe goed een jong product al kan smaken. En in die optiek kan ik hem geen ongelijk geven.

Teeling Single Pot Still Batch #3 is iets lichter van kleur. Hij lijkt in vele opzichten op de vorige batch, maar ik moet bekennen dat het verschil significant is en – in mijn (on)bescheiden mening – een pak minder verfijnd. Misschien heeft het feit dat hier geen witte wijnvaten in de mix gegaan zijn daar iets mee te maken? Minder fruit, meer ontbijtgranen en meer tannine waardoor deze iets droger is. De afdronk is tevens korter.

En dan werd het tijd om de nieuwe ‘unbatched’ te proeven en… ja, die verschilt toch weer danig van zijn voorgangers!

Teeling Single Pot Still ‘Unbatched’ schenkt een pak donkerder. Alex vertrouwt ons toe dat voor deze release enkel oloroso sherryvaten gebruikt werden. En dat merkt je meteen op de neus. Die is rond en smeuïg, lekker zoet op geel en donker fruit met een hint van noten, onrijpe banaan en abrikozenconfituur. Helemaal op de achtergrond en absoluut niet storend krijg ik nog een hint van afgestreken lucifer. Ik vind hem onmiddellijk lekker. Op smaak zet dat zich door en merk je dat deze zijn leeftijd (ongewild) wel kan verstoppen. Blind zou je deze makkelijk 7 jaar geven. Hij is best verfijnd met zijn licht drogende afdronk. Dit wordt – zeker met het sympathieke prijskaartje van om en bij de 50 EUR – volgens mij een voltreffer.

Ondertussen werd ons een heerlijk gerechtje voorgezet. Een terrine van varkensschenkel met babyprei, mosterzaad en pastinaak. Dat was smullen en paste prima bij deze whisky (of is het andersom?).

Dat was meteen ook de ideale gelegenheid om wat beter kennis te maken met mijn tafelgenoten. Mijn makker Marc en ik hadden tegenover ons het sympathieke koppel Gunther en Ann, twee whiskyliefhebbers met een uitgesproken mening en een geweldig gevoel voor humor. Dat maakte de avond alleen maar prettiger.

Nadat we de Single Pot Still range getest hadden, zette Alex de kleppers op tafel.

Neem nu bijvoorbeeld de volgende whiskey: Teeling 24 Year Old Vintage Reserve die ik enkele maanden geleden voor het eerst mocht ontdekken (hoewel hij al sinds 2016 op de markt is). Deze overheerlijke caleidoscoop aan geuren en smaken viel mij bijzonder mee. Dit stooksel uit september 1991 wond dit jaar bovendien de titel Best Single Malt op de World Whisky Awards. Ik ben niet verbaast. En toen ik mijn originele tasting notes in april schreef, stelde ik het volgende: ‘Turf?! Ja, ik geloof van wel.’ Alex bevestigde vanavond mijn vermoeden. Slechts 5ppm, maar mijn smaakpapillen hadden het dus bij het rechte eind.

Gunther vond hem ook erg lekker, maar niet in de zin van ‘geef me er nog maar eentje’. En laat zijn betere helft nu net de Bob van dienst zijn. ‘Mark, wil jij mijn glas dan?’ Beleefd als ik ben, wilde ik de dame tegenover mij niet teleurstellen, deze heerlijke nectar niet verloren laten gaan en… offerde ik me op. Zo ben ik nu eenmaal.

En terwijl we genoten van dit goddelijke vocht kregen we een lekkere Irish Stew van lamsschouder. Het was een klein kunstwerkje. Kudos aan de catering!

Het feestje was echter nog niet helemaal afgelopen. Alex had immers ook de Teeling 30 Year Old meegebracht, een single malt die in 1987 werd gestookt en 25 jaar rijpte op bourbonvaten en dan nog 5 jaar mocht slapen op White Burgundy vaten. Slechts 500 flessen van dit goedje werden op de markt gebracht en de kostprijs is niet van de poes. Reken op 1500 – 1750 EUR. Maar dat hij erg, erg lekker is, daar valt niet over te redetwisten. Na een eerste vleugje aceton – dat gelukkig snel wegtrekt – krijg ik geprakte banaan met Graeffesuiker, nectarine, mandarijn en perzik. Op smaak komen daar nog groene druiven en aalbessen bij. De afdronk is middellang, maar succulent en soothing. Een absolute topper. Op de vraag waar deze werd geproduceerd, kon Alex helaas geen antwoord geven. Mijn smaakpapillen schreeuwen Bushmills. Alex: ‘I can neither confirm, nor deny.’ Fair enough.

Wow, wat een uitstekende line-up. Uiteraard zijn de laatste twee een tikkeltje buiten categorie, maar ik kijk alvast uit naar de ‘unbatched’ Single Pot Still. Die verdient zeker een plekje in de barkast.

Na het officiële gedeelte was er nog ruimschoots de tijd op na te praten met de aanwezigen en werd er nog een after dinner cocktail op tafel getoverd: The Phoenix’ Neck, een heerlijke mix van Teeling Single Grain, enkele aromatische bitters en Erasmus Bond Ginger Ale. Een leuke afsluiter!

Bij het afscheid nemen werden we nog een leuk geschenkje in de handen gedrukt: een Teeling T-shirt. Wat een leuke attentie. Een groot woord van dank ben ik dan ook verschuldigd aan The Nectar voor de uitnodiging op dit geweldige evenement. Ik ben een tikkeltje gevoelig aan organisatie van een evenement (beroepsmisvorming, wellicht) en het maakt me dan ook altijd blij als een event vlekkeloos verloopt. Dat was hier absoluut het geval. Dikke proficiat.

Lekker spul geproefd in goed gezelschap, met lekker hapjes, een leuke spreker in een topkader. What’s not to like?

May the Malt be with you.