WhivieBlog

Brouwerij: Chimay
Regio: België
Fles: Chimay Blauw b. 2014, 330ml
Kleur: Bruin
ABV: 9%

Grande Réserve

De Chimay Blue ziet het levenslicht pas in 1954 als kerstbier. Pas in 1956 wordt het – met blauwe kroonkurk vandaar de naam – heel het jaar door beschikbaar. Door het ongelooflijk verouderingsvermogen wordt deze ook wel eens de Grande Réserve genoemd. Mijn flesje werd alvast gebotteld in 2014!

De neus is mierzoet op chocolade, cuberdons, blauwe druiven en pruimen. Hint van koude koffie. Uitnodigend en niet zo licht als de Chimay Rood.

Hoewel de aanzet slechts licht zoet is, met vooral karamel en mokka, komt het fruit gaandeweg steeds scherper in beeld. Pruimen, gedroogde abrikozen en zelfs rabarber. Zachte kruidigheid. Dit is een klepper en een hele andere categorie dan de Chimay Rood (no offense!).

De afdronk is lang en zelfs lichtjes warmend. Origine chocolade op het sterfbed.

Goed gerief! Het moge duidelijk wezen: deze werd gebotteld in 2014 met een ‘tenminste houdbaar tot’ datum 2019, maar hij is in 2022 absoluut geweldig.

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Chimay
Regio: België
Fles: Chimay Rood, Première, 330ml
Kleur: roodbruin
ABV: 7%

Première

De brouwerij werd op het plateau van Scourmont gebouwd in 1850 toen de pastoor van Virelles, de abt Jean-Baptiste Jourdin en de prins van Chimay Joseph de Riquet de Caraman, opdracht gaven de regio rond Chimay te helpen. Naast het maken van een nieuwe kaassoort werd ook het bier geboren en de Chimay Red is het eerste bier dat ze brouwden, in 1862, vandaar dat het de dag van vandaag ook wel eens de Chimay Première wordt genoemd.

De neus is zoet op toffee, perzik en abrikoos, maar wel een tikkeltje aan de lichte kant.

Op smaak wordt de toffee karamel, terwijl bloedappelsien, perzik, abrikoos en iets van noten naar voor komt, met een zacht bittertje als van een walnoot. Een beetje een zoet lichtgewicht, als ik dat mag zeggen. En gevaarlijk drinkbaar.

Fijn is wel dat de afdronk lekker lang duurt.

Een harmonieuze, zij het wel ietwat lichte, dubbel van deze Waalse brouwerij.

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Pohjala
Regio: Estland
Fles: Pohjala & Tempest Cellar Series Glen Noble, aged on Glen Garioch & Auchentoshan casks
Kleur: bruin
ABV: 13.2%

Snoepwinkel

Dit biertje staat al twee jaar stof te vergaren in mijn bierkelder en was er eentje dat een goeie vriend Koen meebracht uit de UK. Het is een zogenaamde Scotch Ale Wee Heavy gebrouwen met wilde bloemenhoning in Tallinn, Estland door Pohjala, weliswaar in collaboratie met Tempest. Hij komt uit de zogenaamde Cellar Series en als ik u zeg dat dit biertje – op 13.2%! – rijpte op een mix van Glen Garioch en Auchentoshan vaten, dan snapt u waarom ik dit niet aan mij kon laten voorbij gaan. Hij schenkt chocoladebruin met een witte kraag die onmiddellijk verdwijnt.

De neus is mierzoet en de honing is het eerst wat opvalt. Daarnaast pruimen, rozijnen en pruimtabak alvorens mijn neusvleugels helemaal worden ingepakt door toetsen van whisky. Yup, hier wordt ik blij van.

Hij is lekker volmondig, zo goed als romig, en blijft geweldig plakken. Kandijsiroop, pruimenconfituur, opgelegde rozijntjes, cuberdons en een hint van chocolade. Wee Heavy? Zeg wel. Het alcoholpercentage wordt flink gemaskeerd door de grote zoetigheid, maar halverwege het glas krijg ik toch de neiging om eventjes in de zetel te gaan liggen.

De afdronk is zoet en kleverig. Ik heb net een snoepwinkel leeg gesmuld.

Leuk biertje, maar nog moeilijk te vinden. Prijskaartje was wel 9 EUR, wat niet weinig is. Maar wat een smaaksensatie – zeker als je een zoetekauw bent als ik. Bedankt, Koen!

Geproefd door Mark Dermul op 15-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: onbekend
Regio: België
Fles: Yopi
Kleur: blond
ABV: 7.2%

Gado-Gado

Yopi is een biertje dat in het West-Vlaamse Vleteren wordt gebrouwen en dan gerijpt op citrushout. Watte? Jawel, da’s een boom die je in Centraal-Amerika kan vinden. Best ongewoon. Nog ongewoner is het feit dat dit biertje enkel en alleen geschonken wordt in het Gado-Gado restaurant in hartje Patershol. Gent dus. En het is genoemd naar de gastheer van dit Indonesische restaurant, die met een grote glimlach op het label prijkt.

Fris en zomers op de neus met duidelijke toetsen van citrus. Ik moet me inhouden om niet onmiddellijk een flinke slok te nemen. Dit nodigt uit.

Ik houd me niet in en neem een flinke slok. Fris en monter, heerlijk parelend op mout en citroen. Een verfrissende slok die perfect aansluit bij de rijsttafel die we bestelden.

De afdronk is kort, maar kan de pret niet bederven.

Heerlijk verfrissende en luxueuze pint die perfect de Indonesische schotels van chef Siska complementeert. Aanrader in zijn genre (zowel het restaurant als dit biertje).

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Vanaf de eerste keer dat ik een botteling van Westward geproefd had, was ik fan. Wanneer ze dan een clubbotteling uitbrengen die Belgian Ardennes Trappist Ale genoemd wordt – naar de gebruikte Ardennes Farmhouse gist van Culmination Brewing uit Portland – kon ik niet anders dan Cinoco, de Belgische importeur, smeken om deze naar België te laten komen. En zo geschiedde. Tegelijk met de Belgian Trappist Ale editie werd er ook een heuse Belgium Edition op ons losgelaten, dus die mocht zeker niet aan mij voorbij gaan. Het betreft een single barrel dat versneden werd naar 50%. Ik heb hier enorm naar uitgekeken. Het vat – barrel #780 – werd overigens speciaal door Stephan De Bolle en zijn team van Cinoco geselecteerd. Ik zet ze graag even head-to-head.

Distilleerderij: Westward
Regio: USA
Fles: Westward The Belgium Edition 2021, Barrel #708
Kleur: brons
ABV: 50%

Kalissenhout

Tegelijk met de Belgian Trappist Ale editie werd er ook een heuse Belgium Edition op ons losgelaten, dus die mocht zeker niet aan mij voorbij gaan. Het betreft een single barrel dat versneden werd naar 50%. Ik heb hier enorm naar uitgekeken. Het vat – barrel #780 – werd overigens speciaal door Stephan De Bolle en zijn team van Cinoco geselecteerd. En die weten waar ze mee bezig zijn, dus zet ik me schrap voor een geweldige smaakervaring.

Stevige en aromatische neus op koffie, drop, kalissenhout, jonge takken, chocolade met karamelvulling, crème au beurre, vanille en gekonfijte frambozen. Wow! Boeiende neus die me echt wel een kwartiertje heeft bezig gehouden.

Lekker mondvullend en kruidig. Minder zoet – een pak minder zoet – dan de Belgian Trappist Ale release, waarbij hier de nadruk meer ligt op aardse toetsen en kruiden. Hij vertoont ook wat meer hout. Deze heeft meer gewicht. Meer diepgang. Het kalissenhout keert midpalate weer.

In de afdronk krijg ik Café Noir koekjes, gedroogde abrikozen en kruidnagel.

Uitstekende vatselectie. Hier ga ik me nog een flesje van bestellen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Westward
Regio: USA
Fles: Westward Belgian Ardennes Trappist Ale, Exclusive Release Westward Club OB 2021
Kleur: koper
ABV: 45%

Belgische Ardennen

Vanaf de eerste keer dat ik een botteling van Westward geproefd had, was ik fan. Wanneer ze dan een clubbotteling uitbrengen die Belgian Ardennes Trappist Ale genoemd wordt – naar de gebruikte Ardennes Farmhouse gist van Culmination Brewing uit Portland – kon ik niet anders dan Cinoco, de Belgische importeur, smeken om deze naar België te laten komen. En zo geschiedde. You’re welcome. Laat ik hem dan ook maar snel eens proeven.

Geweldig zoete neus op aardbeien en rode vetersnoep. Iets van vers gebrande koffie. Dan volgen banaan en kruidnagel elkaar snel op. Zacht gekruid en heel erg aangenaam en toegankelijk.

Hij heeft een relatief olieachtige body en naast het bijna tropische en erg zoete fruit – banaan wederom op kop – is hij nu lekker pittig gekruid. Zwarte peper, kruidnagel, nootmuskaat. Ja, deze wordt bijna pikant, maar dankzij de grote zoetigheid behoudt hij  zijn balans. Midpalate evolueert hij naar gedroogd fruit. Dit is erg lekker!

De afdronk is lang, zoet, pittig en bevredigend.

Wat een mooi product is dit, zeg. Erg blij dat ik een fles te pakken heb gekregen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kentucky Owl
Regio: USA
Fles: Kentucky Owl Confiscated in 1916 The Wise Man’s Bourbon, OB 2019, 750ml
Kleur: koper
ABV: 48.2%

Wijze Man

Een paar weken geleden kreeg ik mijn vrienden John en Mary-Angela uit de States op bezoek. Niet alleen had John de Oban 18 Year Old – een US exclusive – en de Lagavulin Offerman Edition 2 op Guinness casks – eveneens enkel in de US verkrijgbaar – meegebracht, hij bracht me nog een derde fles mee: deze Kentucky Owl. ‘Een niemendalletje, maar ik vond dat je deze moest geproefd hebben’, voegde hij eraan toe. U vraagt, wij draaien. Hij wordt immers niet voor niets ‘The Wise Man’s Bourbon’ genoemd, toch?

De neus is naar mijn mening toch best complex. Bosbessen, gebakken appeltjes besprenkeld met wat kaneel, karamel en leder met zelfs een mooie toets van woodsmoke. Voeg daar nog wat Reine Claude pruimpjes aan toe. Bijzonder aangenaam, hoor.

Hij is alvast lekker olieachtig, bijna romig. Enerzijds wat zoet, zoals je van een bourbon mag verwachten, anderzijds lekker fruitig op appels, bosbessen en pruimpjes. Prima verderzetting van deneus, maar aangevuld met graeffe suiker en bakkerijkruiden. Tikkeltje pikant, zelfs. Midpalate komen daar zelfs wat licht bittere appelsienen aan te pas. Ik ben erg aangenaam verrast. Het hout komt nu wel om de hoek piepen, maar de balans is dik in orde.

De afdronk is lang, kruidig en bevredigend. Een beetje gekonfijte gember op het sterfbed.

Niemendalletje, my ass. Dit is een erg aangename Kentucky Straight Bourbon. En het feit dat John, die ik als een wijze man beschouw, mij deze Wise Man’s Bourbon aan de hand deed, vind ik erg passend.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-03-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jack Daniel’s
Regio: USA
Fles: Jack Daniel’s Gold No. 27, b. 2020, Oak Barrels & Maple Barrel Finish
Kleur: koper
ABV: 40%

Walnoten

Jack Daniel’s behoeft natuurlijk geen introductie meer. Zijn Old No 7 is één van ’s werelds best verkochte bourbons. Nou, ja, Tennessee Whiskey moet ik eigenlijk zeggen, want hij wordt over houtskool van de ahorn gefilterd volgens het zogenaamde Lincoln County Process. Maar naast de Old No 7 zijn er nog enkele expressies, zoals deze Gold No 27 die een Maple Barrel Finish kreeg. Maple is overigens de ahorn of esdoorn; een loofboom die ook in onze contreien groeit. Het was al van 2016 geleden dat ik deze nog proefde. Ik noemde hem toen ‘tandeloos’. Eens benieuwd of hij enige evolutie heeft doorgemaakt.

Walnoten, pruimtabak, rozijnen en nougat, dat is de neus van deze Tennessee Whiskey in een notendop. Daarnaast, maar in mindere mate, iets wat me aan rum doet denken, alsook wat popcorn. Maar allemaal erg mild, moet ik bekennen.

Nogal lichte body, eerlijk gezegd. Rozijnen, honing, ahornsiroop, vijgen, tabak, gedroogde abrikozen, mais op de BBQ. Maar wederom weinig kruidigheid, waardoor deze erg mild binnenkomt.

De afdronk is eerder kort, zacht en zoet en licht drogend. Popcorn en walnoten keren weer op het sterfbed.

Hij is zoals ik hem mij herinner. Aangenaam, beter dan de Old No 7 (daar is niet veel voor nodig), maar helaas te duur voor wat je krijgt, naar mijn mening.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-03-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Een paar maanden geleden kreeg ik mijn vrienden John en Mary-Angela uit de States op bezoek. Niet alleen had John de Oban 18 Year Old – een US exclusive – en de Lagavulin Offerman Edition 2 op Guinness casks – eveneens enkel in de US verkrijgbaar – meegebracht, hij bracht me nog een derde fles mee: deze Kentucky Owl. ‘Een niemendalletje, maar ik vond dat je deze moest geproefd hebben’, voegde hij eraan toe. U vraagt, wij draaien. Hij wordt immers niet voor niets ‘The Wise Man’s Bourbon’ genoemd, toch?

Voor het zesde jaar op rij nam ik deel aan de leukste blindproeverij van de Lage Landen, perfect georganiseerd door Norbert Terbarts en zijn kornuiten. Maar deze keer was het toch met een meewarig gevoel want… dit was The Final Edition. En hoewel ik Norbert’s redenen volkomen begrijp (ik ga ze hier niet herhalen, u kan het in de Facebook groep lezen), vind ik het erg jammer, want het is een absoluut feest.

Voor zij die niet bekend zijn met het concept: je krijgt een aantal samples toegestuurd – in dit geval 16 – die je blind dient te proeven en je bevindingen invult op een speciaal daarvoor ontwikkelde website. Type, land van herkomst, naam, regio, leeftijd, ABV, OB of IB en ga zo maar door. Elk onderdeel kan punten opleveren en er zijn ook bonuspunten te verdienen. Erg plezant, maar wel aartsmoeilijk, dat weet iedereen.

Toen ik voor het eerst deelnam, in 2017, eindigde ik op de 48^e plaats met 234 punten. Op een deelnemersveld van zo’n 80 deelnemers vond ik dat nog meevallen. In 2018 haalde ik 250 punten en steeg ik naar de 40^e plaats, maar 2019 bleek een lastig jaar. Pas 53^e ondanks mijn 257 punten. 2020, daarentegen, was dan weer een topjaar met 375 punten en een verdienstelijke 14^e plek. Vorig jaar eindige ik dan weer 41^e met 279 punten. Dit jaar? Wait for it…

Ik wil nog even aangeven dat ik op voorhand proef. De periode waarin de Proefolympics worden gehouden is traditioneel erg druk voor me, dus had ik al een paar zondagnamiddagen geblokkeerd in mei om mijn proefsessies te houden. En traditioneel probeer ik nadien niets meer te wijzigen, tenzij het echt moet (wanneer bijvoorbeeld mijn regio voor morgen overeenkomt met het resultaat van vandaag, wat niet kan). De resultaten werden elke avond om 22u bekend gemaakt van maandag 20 juni tot en met zaterdag 2 juli.

Hieronder een kleine opsomming van wat we geproefd hebben – er waren echt mooie pareltjes bij – met tussen haakjes wat ik dacht dat het was (en soms ligt dat mijlenver uit elkaar, hoor) en daar achter de plek in het klassement die ik op dat moment behaald had.

Lachen mag, maar geloof me: blind proeven is aartsmoeilijk!

1. Lagavulin 8 Year Old 200^th Anniversary (Ledaig) – 40
2. Edradour 9 Year Old 2011 The Ultimate (Ben Nevis) – 34
3. Kingsbarns Balcomie (GlenAllachie) – 27
4. Glen Moray 12 Year Old 2007 The Daily Dram (Raasay) – 36
5. Auchentoshan 11 Year Old Cadenheads (Auchentoshan) – 21
6. Colonel E.H. Taylor Small Batch (Wild Turkey Longbranch) – 24
7. Laphroaig 8 Year Old 2014 Creative Whisky Company (Ardmore) – 32
8. Armorik 6 Year Old 2015 Vinho STR Refill (Epicurean) – 34
9. Glen Scotia 12 Year Old Seasonal Release (Springbank) – 24
10. Glenfarclas Spring Edition 2021 (Highland Park) – 24
11. Arran 18 Year Old (Fettercairn) – 23
12. Glendullan 20 Year Old 1999 Dun Bheagan (Annandale) – 30
13. Milk & Honey Apex Rum Cask (Westward) – 23
14. Annandale Peated 2015 for Whisky Druid (Loch Lomond) – 26
15. Woodford Reserve Master’s Collection 2018 (Jack Daniel’s) – 22
16. Bunnahabhain 28 Year Old Untold Riches Wemyss Malts (Caperdonich) – 24

Ik was alvast opgetogen dat ik op dag 5 wel degelijk mijn geliefkoosde Lowlander ontdekte, maar was zo voortvarend (zeg maar onverstandig) om in de Facebook groep van de daken te schreeuwen dat ik met dat sample ging scoren. Dat bleef niet onopgemerkt in de groep. Bleek dat flink wat twijfelaars dan maar Auchentoshan invulden en op die manier extra punten konden sprokkelen. Oh, well, it’s all just a game, right? Het leverde me wel de beste plek op die ik zou halen: 21. Ik zou nog een paar keer over en weer gaan als een jojo en uiteindelijk met een verdienstelijke score van 371 punten op de 24^e plek eindigen. Met een spelersveld van 95 proevers, ben ik daar best blij mee.

Bij sample 10 moest ik effe slikken, want ik had Glenfarclas ingevuld bij sample 11… Even maakte ik me zorgen dat ik misschien de flesjes had omgewisseld, maar zo goed ben ik nu eenmaal niet en dat weet ik. Dus veranderde ik mijn oplossing voor sample 11, maar ik zat er mijlenver naast.

Bij sample 12 dan weer, wijzigde ik van Tomatin naar Annandale, maar zonder succes (wel grappig dat Annandale twee dagen later de revue zou passeren, terwijl ik er van uit ging dat sample 14 de Vital Spark van Loch Lomond was). Sample 13 dacht ik een Dingle herkend te hebben, maar die stond niet eens in het lijstje. Ging dan maar voor Westward (Pinot Noir Casks) omdat ik hem meende te herkennen, maar het bleek de heerlijke malt uit Tel Aviv.

Maar het ergst uit de bocht ging ik ongetwijfeld op de laatste dag, waarbij ik droomde dat ik een Caperdonich in het glas had zitten, terwijl het om een 28-jarige Bunna bleek te gaan. Maar verdomd, welke van de twee het ook zou geweest zijn, het was sowieso eindigen in stijl!

Ik wil wel mijn bewondering uitdrukken voor de Belgische delegatie dit jaar, hoor. Anthony Van Sele kaapt een mooie 4^e plaats weg, terwijl Carl Van Walleghem 7^e eindigt. Bert Dexters klopte me in de laatste paar dagen en eindigt 21^e, ikzelf 24^e gevolgd door Joey Bosmans op de 25^e plek en Sven Schollaert 32^e. Ik noem ze maar even omdat ik ze ken, maar we eindigen dus allemaal samen wel in het eerste derde van het peleton. Proficiat!

Want een intense, heerlijke ontdekkingstocht. In combinatie met de cameraderie die dat teweeg brengt in de Facebook groep is dit een jaarlijks evenement dat ik enorm ga missen.

Bedankt, Norbert en team, voor een fantastisch Final Edition. En chapeau aan alle proevers, trouwens, zeker de top tien. Wat een kanjers!

May the Malt be with you.

Distilleerderij: Templeton Distillery
Regio: USA
Fles: Templeton Rye Barrel Strength, OB 2020
Kleur: koper
ABV: 56.55%

Sinaasappelsap & Walnoten

Templeton versnijdt normaliter al zijn expressies naar 46%, maar voor de Barrel Strength expressie lieten ze de rogge whiskey ongemoeid en werd hij gebotteld op 113.1 Proof, wat zich vertaalt naar 55.55% ABV.

Ja, dat is een aangename neus met toetsen van karamel, blauwe bessen, meringue en walnoten. Citroengras en munt. En ondanks het hoge ABV brandt deze op de neus absoluut niet. Aangenaam.

Lekker olieachtig en relatief intense op de tong. Mierzoete start op een karrenvracht aan karamel, aangevuld met walnoten en snoeperige toetsen, maar tegelijkertijd erg pikant. Chili pepers zonder einde – ik hap even naar adem. Maar nadat de speekselklieren de boel wat gedoofd hebben, komen sinaasappelsap en walnoten weer opzetten, alsook wat menthol en zelfs wat melkchocolade.

De afdronk is romig, gepeperd en zoet. Appelsienlikeur op het sterfbed – die zag ik niet aankomen.

Dit is zonder meer het beste wat ik van Templeton Rye al geproefd heb.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-03-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Templeton Distillery
Regio: USA
Fles: Templeton Rye Caribbean Rum Cask Finish,  OB 2020
Kleur: amber
ABV: 46%

Rum

Ik vind de roggewhiskey van Templeton Rye op zich al erg zoet, dus kan me voorstellen dat deze Caribbean Rum Cask Finish daar enkel maar een schepje bovenop zal doen. We gaan het zien!

Op de neus meen ik zelfs gewoon een rum in het glas te hebben. Banaan, kokos en suikerstok. Ananas komt plots sterk opzetten en ook wat meloen schemert hier door. Maar van de rogge whiskey aan zich vind ik niet zo heel veel terug. Zoals ik al zei, het lijkt wel alsof ik een rum in het glas heb.

De body is verrassend licht en op smaak is dit aangenaam zoet op tropisch fruit. Het fruit dat ik op de neus al had, maar banaan en ananas nemen wel de leiding. Mocht ik niet beter weten zou ik denken een rum in mijn glas te hebben. Enkel de toetsen van mais op de BBQ en de heftige kruidigheid hinten dat het toch om een rogge whiskey gaat, maar storen doet me dat allerminst. Dit is erg lekker.

De afdronk is lang, zacht kruidig en licht drogend. Het hout krijgt het laatste woord.

Als ik louter op smaak af ga – en zo hoort het toch? – vind ik deze erg goed. Maar in zijn genre, namelijk rogge whiskey, vind ik dat de rum hem totaal overheerst. Who cares? Het smaakt!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-03-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Templeton Distillery
Regio: USA
Fles: Templeton Rye Maple Cask Finish, OB 2019
Kleur: koper
ABV: 46%

Ahorn

Deze Amerikaanse rogge whiskey kreeg een finish in vaten van esdoorn. Ik vermoed dat dit betekent dat hij zo mogelijks nog zoeter is dan de Signature Reserve die ik eerder proefde. Hij is alvast donkerder en vooral stroperiger. Deze plakt letterlijk aan het glas en trekt langzaam in dikke druppels naar beneden. Het ziet er alvast erg lekker uit.

De neus is volgens verwachting mierzoet op ahornsiroop (geen verrassing), mais op de BBQ, boerenboter, vanille en iets van munt. Ook het hout tekent present, wat hem een iets drogend effect geeft.

Volmondig en honingzoet streelt deze de smaakpapillen. Amper bite op een beetje gember en zwarte peper na. Het zoete wordt nog verder uitgebreid met karamel en snoepgoed allerhande. Kruidnagel en gember geven hem wat warmte. Naarmate hij wat heeft rond gewalst in de mond, wordt hij  toch iets krachtiger. De munt wordt echt spearmint.

De afdronk is middellang, mierzoet op rumtoetsen en menthol met wat peper op het sterfbed.

Ik kan deze wel appreciëren en denk dat hij het bovendien ook erg goed zal doen in cocktails.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-03-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Templeton Distillery
Regio: USA
Fles: Templeton Rye 4 Year Old Signature Reserve
Kleur: amber
ABV: 40%

Snoepgoed

Lange tijd werd deze rogge whiskey eigenlijk geproduceerd bij MGP (Midwest Grain Products), een industriële distilleerderij die op bestelling stookt. Maar sinds kort heeft Templeton wel degelijk zijn eigen distilleerderij in Templeton, Iowa.

De neus is aangenaam zacht en licht fruitig. Denk blauwe bessen, suikerspin en marshmallow. Een handjevol noten. Bruin brood en hout met een licht florale toets. Paars verschijnt in mijn hoofd.

Hij is olieachtig en zoet. Erg zoet, zelfs. Opnieuw bessen en suikerspin, maar nu ook Haribo beertjes en rode vetersnoep. De rogge levert nu toch enkele mooie kruiden, die hem wat gewicht en diepte geven. Wordt gezellig warm.

De afdronk is eerder kort en blijft zacht tot op het sterfbed.

Dit is alvast stukken beter dan de small batch die ik drie jaar geleden proefde.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-03-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Paul en Maria van de Rotterdamse Cley distilleerderij hebben een speciale plek in mijn hart. Ze maken echt leuke whisky en het zijn bovendien supersympathieke mensen. Da’s altijd goed voor een mooi verhaal. En ze krijgen steeds meer bijval – terecht! – want na de speciale festival botteling voor het whisky festival in Eindhoven – geselecteerd door The Barrel Baron – bottelden ze deze keer een erg speciale malt voor het Whisky Festival in Delft van mei 2022. Een Secret Islay nog wel! En triple gedistilleerd! Na 4 jaar op een klassiek bourbonvat kreeg deze Hollandse malt een finish van 18 maanden op een vat waar eerder een Islay whisky op rijpte.

Distilleerderij: Cley
Regio: Nederland
Fles: Cley Secret Islay for Whisky Festival Delft 2022, 500ml
Kleur: goud
ABV: 55.0%

Islay Cley

Paul en Maria van de Rotterdamse Cley distilleerderij hebben een speciale plek in mijn hart. Ze maken echt leuke whisky en het zijn bovendien supersympathieke mensen. Da’s altijd goed voor een mooi verhaal. En ze krijgen steeds meer bijval – terecht! – want na de speciale festival botteling voor het whisky festival in Eindhoven – geselecteerd door The Barrel Baron – bottelden ze deze keer een erg speciale malt voor het Whisky Festival in Delft van mei 2022. Een Secret Islay nog wel! En triple gedistilleerd! Na 4 jaar op een klassiek bourbonvat kreeg deze Hollandse malt een finish van 18 maanden op een vat waar eerder een Islay whisky op rijpte. Welke? Dat is een goed bewaard geheim. Wie weet proef ik het wel.

De neus is alvast uitstekend. Erg toegankelijk op vanille en geel fruit, appelsien, honing, wit brood en banaan. Maar… gewikkeld in een zachte rokerigheid die hem gewicht en diepte verschaft. Een frisse toets van eucalyptus… Wat ruikt dit aantrekkelijk, zeg!

Oh, zalig! De malt komt stevig binnen met een mooie rokerigheid dit snel groeit en je mond helemaal warm maakt, terwijl de vanille en appelsien naar de voorgrond treden. Het Islay cask heeft hier fantastisch werk verricht. Het geeft de malt een prachtige toets zonder te domineren. En de sterkte is nagenoeg perfect.

De afdronk is lang, rokerig en zoet. Terwijl de turf met stille trom vertrekt, verschijnt nog een frisse toets van appelsienzeste.

OMG, ik denk dat ik zopas het lekkerste ooit van Paul en Maria geproefd heb. Kudos! En dat Islay vat? Geen idee. Ik twijfel tussen Kilchoman en Caol Ila. Maar dat maakt absoluut niks uit.

 89/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac Cutxan 15 Year Old 2006, 251 bts
Kleur: koper
ABV: 50.5%

Natte Kelder

Grape of the Art, een relatief nieuwe Duitse speler die zich richt op het bottelen van rum, armagnac en cognac op vatsterkte, lanceerde op 26 juni hun nieuwste aanwinst. Deze Armagnac werd van de Ugni Blanc druif gemaakt en rijpte in de kelders van Domaine Cutxan, nabij Cazaubon in hartje Bas-Armagnac. Van Cazaubon wordt gezegd dat de zomers er koel zijn, het er vaak waait, de grond zanderig is, de kelders nat en de plek in zijn geheel erg vredig. Ideale omstandigheden voor de rijping van hun vloeibare goud. De eigenaars hebben echter onlangs al hun armagnac verkocht aan handelaar L’Encantada om zichzelf te kunnen focussen op hun wijnen. Distilleren doen ze dus niet meer. Dit vat leverde na 15 jaar rijping nog 251 flessen op vatsterkte op.

De neus is zacht en geparfumeerd. Flink wat appelsien en dadels, maar vooral – wat me verraste – veel vanille. Ik ruik ook vermolmd hout en het staat me in dit geval heel erg aan. Sultanas en een hint van zespri. Een mooie balans tussen frisse, fruitige toetsen enerzijds en flink wat houttoetsen anderzijds. Ik moet zeggen dat dit me eigenlijk meer aan bourbon dan aan armagnac doet denken!

Op smaak stelt hij niet teleur, maar verrast hij wel. Opnieuw eerder fris en helder op sultanas en zelfs groene druiven, terwijl het hout van zich laat horen door flink wat kruidigheid toe te voegen. Appelsienschillen en kruidnagel spelen een hoofdrol, gevolgd door pruimtabak en peper.

De afdronk is erg lang en betoverend.

Een voor mij totaal onbekend huis, maar wel een aangename kennismaking. Een fles kost 135 EUR – als je ze nog kan vinden, want bij GotA gingen ze 24/06 in de verkoop en twee dagen later waren ze allemaal de deur uit.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Grosperrin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Grosperrin Lot 84 Petite Champagne, Les Bon Vivants, 263 bts
Kleur: koper
ABV: 56.6%

Levensgenieters

Les Bon Vivants oftewel De Levensgenieters zijn niemand minder dan enerzijds Pieter Knapen van Malternative Belgium en anderzijds Bert Bruyneel van Asta Maurice. Ze hebben de handen in elkaar geslagen om lekkere cognac op de markt te brengen en dit is hun eersteling: een Petit Champagne van het huis Grosperrin uit 1984. Opgelet: da’s eigenlijk een cognac uit de beginjaren van dit huis, want Jean Grosperrin begon pas te stoken in 1981 (hoewel het bedrijf al sinds de 18^e eeuw bekend staat als cognac brokers).

Hola, deze neus is toegankelijk en fris, maar tegelijkertijd complex en uitdagend. Citrusfruit, rozijntjes, mirabellen, nectarines, maar ook een leuke hint van houtlijm, zoals je soms ook tegenkomt bij bijzonder oude grain whisky. Het werkt prima. Bergamotolie, pijpajuin en vernis. Machtig!

Ondanks het hoge ABV is dit erg drinkbaar, mits benaderd met respect. Ja, ja, hij is erg kruidig en bijna brutaal bij aankomst, maar eens je speekselklieren de brand geblust hebben, komen citrusfruit en vooral wat abrikozenconfituur door. Hij wordt zelfs een tikkeltje snoeperig en speels.

De afdronk van deze Grosperrin is uitstekend. Begint zoet en kruidig, evolueert dan naar drogend en warm en op het sterfbed krijg ik nog flink wat warmte in de mond. Zalig.

Ik proefde deze voor het eerst op het When Whisky Meats BBQ Festival in Zwijnaarde. Ik twijfelde geen seconde en kocht mij een fles (189 EUR) ter plaatse. Ik moet mij inhouden om geen cognac-ramblings te beginnen…

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Héritage de René Rivière
Regio: Frankrijk
Fles: Malternative Belgium #15 La Roseraie, Borderies, 44 bts
Kleur: koper
ABV: 40.2%

Rozentuin

Miljaarde, van deze La Roseraie zijn ocharme 44 flessen beschikbaar… alhoewel beschikbaar niet het juiste woord is, want deze fles is – ondanks onlangs gebotteld – nog erg moeilijk te vinden. Het betreft een cognac – Lot 11, dus erg oud inderdaad want slaat voor alle duidelijkheid op 1911! – uit de Borderies. La Roseraie, wat zoveel betekent als ‘de rozentuin’ werd gebotteld op 40.2%. Voor de kenners onder ons: de allereerste release van Malternative Belgium was eveneens afkomstig van dit huis. Ik wil toch, alvorens dit aan de lippen te zetten, nog eens herhalen dat deze cognac in 1911 werd geproduceerd. Hij ging in 1983 op dame jeanne, wat betekent dat hij maar liefst 72 jaar gerijpt heeft, wat hier meteen één van de oudste cognac van maakt die ik ooit proefde.

De neus is verrassend helder en floraal – vandaar de rozentuin, natuurlijk – op kweepeer en mandarijn, mango, perzik en abrikozen. Iets van tabaksbladeren op de achtergrond. Een hint van vermolmd hout. Mijn god, dit is fris en fruitig en dat na 72 jaar op vat! Ongelooflijk.

De body is eerder licht, maar desalniettemin mondvullend. Lekker kruidig op nootmuskaat, oregano en staartpeper, terwijl het heldere fruit langzaam maar zeker de overhand neemt. Wat een fruitbommetje, zeg. Succulent, fris en zomers, echt waar. Ik wordt hier gewoon van mijn sokken geblazen.

De afdronk is lang, zoet, kruidig en absoluut bevredigend.

Hallelulja! Je telt (telde?) hier wel 700 EUR voor neer, maar wat een genot!

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).