WhivieBlog

Distilleerderij: Isle of Harris
Regio: Schotland
Fles: Isle of Harris Gin
Kleur: clear
ABV: 45%

Esse Quam Videri

Veel opstartende distilleerderijen brengen in eerste instantie gin uit, omdat dit onmiddellijk kan verkocht worden, gezien het product niet hoeft te rijpen. Dat was voor de Isle of Harris Distillery niet anders. Ze opende de deuren in 2015, maar de eerste whisky werd pas in 2023 gelanceerd. Hun gin echter, zag het levenslicht veel eerder. Hij wordt gestookt op een kleine copper gin still, de Dotach genaamd, die langs de grotere koperen broertjes staat waarop de malt spirit wordt gestookt. Het key local ingredient is hun zogenaamde Sugar Kelp, bij ons beter gekend als suikerkombu, een biologisch zeewier uit de ongerepte, voedingsrijke wateren van de Atlantische Oceaan. Daarnaast gebruiken ze tevens korianderzaad, staartpeper, cassia-bark (een Chinese kaneelsoort), orris- en engelwortel, de schil van bittere appelsienen, zoethout en – hoe kan het ook anders? – jeneverbes.

De neus is erg zacht en bijzonder aangenaam. Flink floraal met een mooie, frisse toets van citrus en zachte staartpeper. De jeneverbes overheerst hier niet en gunt de andere botanicals voldoende ruimte om zich te tonen. Maar eerlijk is eerlijk: ik ruik niets van het zeewier.

De gin streelt de tong, zijdezacht, en offreert flink wat citrus en warmte van de peper. Wederom herbaal en zoet (kaneel), terwijl dan midpalate toch een mooie toets van het zoete zeewier verschijnt. Verrassend!

En dat zet zich mooi door in de lange, warmende finish.

Oh, wow, wat een bijzondere gin! Die verdient het echt wel om puur genoten te worden.

Gin & Tonic

Maar als je dan toch een G&T met deze parel wil maken, gebruik dan een relatief neutrale tonic. Ik koos dus voor de klassieke Fever Tree en garneerde hem met enkel schillen van citroen en limoen en dat uiteraard over een flinke hoeveelheid ijsblokjes heen. Het resultaat mag er wezen. Dorstlessend, eetlustopwekkend en simpelweg erg, erg lekker.

Oh, ja, de titel van dit stukje – die zoveel betekent als ‘to be, rather than to seem’, staat op de bodem van de (naar mijn (on)bescheiden mening prachtige) fles. Vond ik een leuke touch.

Geproefd door Mark Dermul op 15-11-2024

Distilleerderij: Holyrood
Regio: Schotland
Fles: Height of Arrows Gin
Kleur: clear
ABV: 43%

Strelend

Holyrood gaat er prat op graag te experimenteren met graansoorten, giststammen en vaten. Voor hun whisky althans. Maar ze maken ook een gin die naar de naam Height of Arrows luistert en in een wel heel erg mooie fles wordt gepresenteerd. Ze gebruiken drie botanicals: jeneverbes, bijenwas en zeezout. Wist je trouwens dat Arthur’s Seat – de bekende heuvel in hartje Edinburgh (ooit een vulkaan!) – eigenlijk Ard-Na-Said heet in het Keltisch? En de letterlijke vertaling van die naam is Height of Arrows. Het werd gewoon verbastert tot wat wij nu als Arthur’s Seat kennen. Leuk wist-je-dat-je, toch?

Oh, da’s lekker fris – eigenlijk zoals het hoort. Een tikkeltje romig (dankjewel, bijenwas) op hars en pijnboompitten, lichte toetsen van citrusschillen met een zilt randje. Eerder klassiek, maar daar hou ik bij gin wel van.

Ook op de tong is hij verrassend olieachtig, bijna stroperig als u begrijpt wat ik bedoel. Nu zijn het de citrustoetsen die eerst komen, gevolgd door een zachte toets van peper die snel aan intensiteit toeneemt en hier best een pittige gin van maakt. Mooi herbaal, ook. Lekker!

De afdronk is echt lang te noemen, wat ik niet vaak heb bij een gin. Hij tintelt op de tong van de kruidigheid.

Een tongstrelende gin in een oogstrelende fles. Oh, ja… ik scoorde een sample op het geweldige Spirits in the Sky, maar daarmee kon ik helaas geen G&T maken.

Geproefd door Mark Dermul op 15-11-2024

Bottelaar : Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Paul Beau Lot 70 Grande Champagne, Malternative Belgium #36 ‘En danseuse’, 290 bts
Kleur: koper
ABV: 43.11%

Ballet

Paul Beau doet misschien niet onmiddellijk een belletje rinkelen (hoewel ik al een paar van hun cognacs besproken heb), maar dit is een onvolprezen merk dat Olivier en Léa van het door mij bijzonder geliefde cognachuis Laurichesse in 2023 opnieuw konden inlijven. Oorspronkelijk werd de cognac eind 19^e eeuw door Samuel Beau voor het eerst gestookt en na zijn overlijden in 1914 nam zoon Paul het roer over, vergrootte de wijngaard en moderniseerde het bedrijf. Tot 1977 (een geweldig jaar voor sci-fi liefhebbers, dit terzijde) verkochtten ze al hun stocks aan de grote cognachuizen met Rémy Martin op kop, maar sindsdien brengen ze hun cognac op de markt onder eigen label. Na het overlijden van Paul werd het bedrijf verdergezet door Michel en Guy Laurichesse. Guy is de papa van Olivier. Zoonlief werkte 12 jaar lang voor het huis totdat hij in 2015 Cognac Laurichesse oprichtte. En toen ze in 2023 de kans zagen om het merk terug te kopen, alsook enkele fantastische vaten – zoals hetgene dat we nu aan de lippen gaan zetten – lieten ze die kans niet onbenut. Merk op dat de vatsterkte 43.11% is – da’s wel heel erg precies.

Mooi gelaagde neus op geroosterde amandelschijfjes, overrijpe kaki, drakenfruit, guave en een heel mandje vol gedroogde, tropische vruchten met abrikozen op  kop. Het geheel is besprenkeld met cacaopoeder, een mespuntje chicorei en een flinke lepel smeuïge honing. Heerlijk !

Fluweelzacht op de tong met wederom dat mandje fruit, maar nu in een stoofpotje, dat best pittig gekruid is. Rancio, iets van tabak en iets floraal, aangevuld met een handjevol noten. Amandelen, ja, maar ook iets van okkernoten en pecannoten. Toch gaat hij een pak verder dan de neus al aankondigde. Dit is bijzonder gelaagd en houdt perfect het midden tussen een subtiele verleider en een intense smaakbom.

De lange afdronk is warm en kruidig en tevens een tikkeltje drogend, maar in dit geval doet dat de complexiteit enkel maar toenemen.

Zo elegant als een ballet. Tja, 1970… da’s een geweldig jaar hé… Net geen 290 EUR, maar elke cent waard. Je zou voor minder een dansje doen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-12-2024

Bottelaar : Klubb23
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 91 Klubb23 Release I Bons Bois Single Cask
Kleur: koper
ABV: 58.5%

Libelle

Het lijkt wel alsof steeds meer bottelaars hun oog op cognac laten vallen. Zo ook, blijkt nu, Klubb23, die we vooral kennen van leuke whiskyreleases zoals de Lads of Lobland, Mobsters on Mopeds, Old Travel Posters en BYOB-C releases. Maar onlangs kondigden ze twee cognacs aan, een Lot 88 Petite Champagne speciaal voor grill-restaurant De Boesjerie (slechts 28 flesjes sterk, waarvan fles 28/28 een plekje kreeg in mijn verzameling) en deze Bon Bois Release I, een Lot 91 met een libelle op het label. Die gaan we meteen aan de lippen zetten.

De neus is exotisch op mango, appelsien en mirabellen en tegelijkertijd flink herbaal en floraal, maar vertoont tegelijkertijd iets aparts waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Ik ben geneigd te zeggen – niet lachen! – butaangas. How weird! Maar… ik vind het wel erg lekker.

Dit is een trap tegen je tanden. Flink kruidig, overigens, maar wel erg, erg lekker, zeg. Snoeperig zoet op overrijpe druiven en kersen, pruimen en mirabellen en zelfs wat drakenfruit en bloedappelsien. De sterkte zorgt voor een mooie warmte, het hout voor een prachtige kruidigheid. De vreemde toets van butaangas keert niet weer, maar wordt vervangen door een fantastische toets van rancio. Oh, oh, oh, wat wordt dit groots!

De afdronk is uitstekend. Geweldig lang, kruidig en warm, zacht drogend en intens. Op het sterfbed verschijnt een mooie toets van pruimtabak.

Ik heb nog niet het genoegen gehad om erg veel cognac uit deze regio te proeven, maar herhaal maar wat graag wat ik al eerder zei: ‘Bons Bois is een onderschatte regio’. Wat een fantastische selectie!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-11-2024

Distilleerderij: onbekend
Regio: Hongarije/België
Fles: Brandy Bor Barrel Belgique
Kleur: rood
ABV: 55%

Ruggengraat

Bor is het Hongaarse woord voor wijn. Het mag dan al een minder bekend wijnland zijn, toch worden daar heerlijke wijnen geproduceerd. Denken we maar aan Juhfark, Kadarka, Kékfrankos, Léanyka en Sagrantino – om er maar enkele te noemen. Maar wat krijg je als je zo’n heerlijke witte en rode Hongaarse wijn thuis afstookt tot een brandy? Dat is wat mijn gabber D (hij blijft uiteraard liever anoniem) zich afvroeg en hij voegde de daad bij het woord. Tijdens één van onze veel te sporadische ontmoetingen stopte hij me een flesje van zijn eigen stooksel in de handen. ‘Proeft dat ne keer’, was de opdracht. Deze brandewijn (want dat is het letterlijk) rijpte nog even op een eikenhouten vat. U snapt nu waarom ik dit spul Bor Barrel Belgique gedoopt heb. Een Hongaarse wijn in België gedistilleerd en gerijpt en enkel ‘in den duik’ te proeven.

De neus is snoeperig zoet op kersen en Draculatanden, doet wat aan Mon Chérie bonbons denken, maar vertoont tevens een verrassend umami kantje, alsof er iets van het sap van vers gekookte wortelen aan toegevoegd werd. Dit is aangenaam en boeiend. Door de toevoeging van een theelepeltje water verschijnt er een hint van licht aangebrande karamel – die niet stoort, nota bene.

Op smaak laat de alcohol zich onmiddellijk voelen, wat me naar water doet grijpen. Onverdund is het zoetzuur en alcoholisch, met een flinke prikkel, waardoor het rode snoepgoed zich minder goed kan tonen en iets van witte peper en zoethout de bovenhand nemen. Met water is het een pak aangenamer en een prima verderzetting van de neus. Speels en toch stevig.

Onverdund is de afdronk wat scherp en ongecontroleerd – zag maar ruw – maar met wat water bij is hij lang en gepeperd, maar wel lekker zoet.

Puur vind ik hem best met een goeie scheut water bij, maar ik kan me tevens voorstellen dat dit onverdund een stevige ruggengraat kan zijn voor menig cocktail. En ja, als je zo iets lekkers uit je eigen illicit still kan toveren, kan ik me voorstellen dat je graag aan het experimenteren gaat.

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2024

Distilleerderij: Strathearn
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Strathearn Inaugural Bottling, OB 2024
Kleur: goud
ABV: 50.0%

Doorstart

Nou… ik heb wel wat moeite met ‘Inaugural Bottling’, aangezien Strathearn toch al een paar jaar bezig is. Ik proefde zelfs al wat whisky van hen in 2018 en 2019. Maar in oktober 2019 kondigde Douglas Laing aan dat ze de boel hadden overgenomen. Die zijn dan aan de slag gegaan met de inventaris en brachten dan een ‘nieuwe’ eerste release uit, onder hun eigenaarschap, zeg maar. Okay, tot daar aan toe. Deze nieuwe officiële eerste release is een vatting van bourbon-, sherry en virgin oak vaten. Mag ik zeggen dat ik 85 EUR wat aan de dure kant vind? Maar wie weet is hij wel zinnenstrelend. De verpakking is alvast oogstrelend.

Flink herbale neus met toetsen van eikenhout en iets floraal, ruw graan, een openstaande mashtun en andere geuren die me aan een boerderij doen denken. Het heeft wel iets. Het fruit – ja, hij is ook best fruitig – vertaalt zich naar sappige perzik en overrijpe appeltjes en een enkele, verloren gelopen maar best zure kruisbes. Mooi.

Goeie body, het moet gezegd. Lekker olieachtig en mondvullend. Opnieuw een tikkeltje farmy met ook een heleboel granige toetsen. De korst van een dubbel gebakken wit brood, corn flakes op zondagmorgen, pannenkoeken met ahornsiroop, aangevuld met flink wat kruiden van de eik. Prima balans.

De afdronk is middellang, aangenaam kruidig, zacht drogend en blijft aangenaam zoet.

Nou, hij is dan misschien niet meteen groots, maar het is wel een erg mooie ‘inaugural’ release. We heffen het glas op de ‘doorstart’ van Strathearn.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-10-2024

Distilleerderij: Isle of Harris Distillery
Regio: Schotland (Islands)
Fles: The Hearach First Release, Batch 3, OB 2023
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Harris

The Isle of Harris distilleerderij, op het gelijknamige eiland in de Outer Hebrides opende de deuren in 2015, maar het was wachten tot 2023 alvorens de eerste single malt op de markt kwam. En dat gebeurt onder de naam The Hearach, wat de Keltische naam is voor een inwoner van het eiland. Nu vraag ik me wel af hoelang en hoe vaak je een ‘first release’ kan uitbrengen, want we zijn ondertussen eind 2024 en ondertussen is al batch 16 van hun ‘first release’ uit… Hmm. Wat er ook van zij, het is een nieuwe distilleerderij, dus gaan we met veel plezier op onderzoek uit. Ik proef overigens uit een fles van Batch 3. Het is een vatting van hun malt die rijpte op een mix van vaten, afkomstig van Buffalo Trace, Heaven Hill, oloroso en fino sherry.

Menthol en erg subtiele turf komen eerst, gevolgd door lentefrisse toetsen van gras, limoen en gebakken appeltjes besprenkeld met een handjevol noten. Vers geboend parket. Dit valt mij alvast erg goed mee.

De body is prima. Nu komen de appeltjes eerst, gevolgd door iets van perzik en weer die menthol, die voor een frisse lift zorgt, terwijl de turf richting vreugdevuur gaat, maar wel bijzonder zacht. Het geeft deze malt de kans zijn leeftijd een beetje te loochenen. Het fruit wordt gevolgd door een zachte kruidigheid. Vanille, witte peper, zoethout en iets van tuinkruiden.

De afdronk is middellang en zacht drogend met de subtiele turf die het laatste woord krijgt.

Nou, da’s een mooie introductie! We gaan de Isle of Harris Distillery in de gaten houden (en hun maritieme gin – met suikerkombu – zeer binnenkort ook eens proeven).

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-10-2024

Isle of Harris Distillery

Tarbert
Isle of Harris
HS3 3DJ
UK
+44 1859 502212
https://harrisdistillery.com/

Social Distillery

Toen in september 2015 de Isle of Harris distillery opende op het gelijknamige eiland in de Outer Hebrides, was het de allereerste commerciële distilleerderij op het eiland ooit. Het idee was afkomstig van musicoloog Anderson Bakewell die op het naburige eiland Scarp woont en in de afgelopen 50 jaar met lede ogen aanzag hoe de populatie van Harris steeds verder terugliep. Om dat tegen te gaan, door het eiland een nieuwe economisch impuls te geven, zocht hij partners om een distilleerderij mee op te bouwen. Dat plan startte reeds in 2007.

Hij vond ze in Simon Erlanger, voormalig directeur bij Glenmorangie; Ron MacEachran, voormalig CFO bij Whyte & Mackay en Willie Phillips, voormalig directeur bij Macallan. In 2012 was er dan de doorbraak, toen het bedrijf een subsidie van bijna 2 miljoen pond kreeg van de Schotse overheid. Dat trok een heleboel privé-investeerders over de streep. Zeven jaar nadat Bakewell het idee voor het eerst opperde, opende de distilleerderij in het havenstadje Tarbert de deuren.

De distilleerderij wordt in de volksmond wel eens de Social Distillery genoemd, omwille van het feit dat ze gebouwd werd om de locale community te ondersteunen. Ze is dan ook, wat men noemt, community owned. Toen ze begon, had ze tien werknemers in dienst. Vandaag zijn dat er meer dan 50 en is ze de grootste werkgever op het eiland (dat zo’n 2.000 inwoners telt).

Frilli

De twee stills (een wash still van 7000 liter en spirit still van 5000 liter) werden bij het Italiaanse bedrijf Frilli besteld, omdat de wachtlijst bij Forsyth’s te lang was. Deze worden met stoom verwarmd. De licht geturfde mout, afkomstig uit Inverness, fermenteert na het maischen zo’n 72 tot 120 uren met droge gist van het type Lallemand.

Het rijpen van de spirit, die op 69% opgevangen wordt, gebeurt minstens 4 jaar in vaten afkomstig van Buffalo Trace en Heaven Hill en wordt dan afgewerkt in een panoply aan andere vaten, waaronder oloroso sherry, maar ook madeira, fino en andere.

Een bezoek aan de distilleerderij is anders dan wat je zou verwachten, want hier krijg je je drammetje aan het begin van het bezoek. Wil je graag iets eten? Dan kan je de medewerkers in de kantine vervoegen. Een café of restaurant willen ze niet.

Range

Zoals we wel vaker zien bij nieuwe distilleerderijen, werd ook bij Isle of Harris gestart met de verkoop van gin. Het key local ingredient is hun zogenaamde Sugar Kelp, bij ons beter gekend als suikerkombu, een biologisch zeewier uit de ongerepte, voedingsrijke wateren van de Atlantische Oceaan.

Op de whisky was het wachten tot eind 2023. The Hearach – de Keltische naam voor een inwoner van het Isle of Harris – was geboren. Hij wordt gereleaset in batches (op het ogenblik van schrijven waren dat er al 16). Ze worden gebotteld op 46%. Er zijn ondertussen ook al enkele single casks verschenen, alsook een oloroso cask versie.

Distilleerderij: Sagamore Spirit Distillery
Regio: USA
Fles: Sagamore Spirit Rye Whiskey Cask Strength
Kleur: brons
ABV: 56.1%

Maryland

Volgens de website van deze in Baltimore, Maryland, gevestigde distilleerderij, is hun Cask Strength een vatting van zowel high-rye and low-rye whiskies met een leeftijd van 4 tot 7 jaar. En dan, na de vatting, wordt er nog een touch of limestone-filtered water aan toegevoegd. Ik frons dan ook de wenkbrauwen dat deze als cask strength kan en mag gebotteld worden, als er naar eigen zeggen water aan wordt toegevoegd. Soit, we gaan vooral proeven.

De neus is wel heel erg goed! Hij begint wat gesloten, maar handwarmte en geduld worden beloond met een panoplie aan donker fruit, tabaksbladeren, bosbessen, roggebrood en… euh… mentholsigaretten! I kid you not.

Het mondgevoel zit wederom prima, maar de rye is wel onmiddellijk pikant op kruidnagel en kardemom. Het donkere fruit keert weer en wordt aangevuld met een flinke scheut ahornsiroop, een mespuntje vanille en een zachte bitterheid als van walnoten in combinatie met origine chocolade. Nog wat leder en pruimtabak. Dit is zowaar zonder schroom complex te noemen.

De afdronk is zonder meer lang, kruidig en warmen, maar wel heel erg aangenaam op donkerzoete toetsen met een bitter randje en wat woodsmoke.

Lekker! Reken op zo’n 83 EUR. Als je van rye houdt, dan is deze wat mij betreft makkelijk aan te bevelen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2024

Distilleerderij: Sagamore Spirit Distillery
Regio: USA
Fles: Sagamore Spirit Rye Whiskey Double Oak
Kleur: mahonie
ABV: 48.3%

Baltimore

Sagamore Spirits is een distilleerderij in Baltimore, Maryland, die nog niet zo gek lang bezig is (en eigenlijk in Italiaanse handen, want in september 2023 kocht Illva Saronno Holding SpA een meerderheid van de aandelen). Hun Rye is sinds enkele maanden ook bij ons verkrijgbaar. Ik proef hun Double Oak, die na een rijping van 4 jaar in klassieke bourbonvaten nog een finish kreeg in vaten van toasted oak gedurende iets meer dan 12 maanden. Dat maakt dat deze rye zeker 5 jaar oud is. Als ik me niet vergis, is dit wel degelijk spul dat ze zélf hebben gestookt (in tegenstelling tot hun instapper, die een blend van verschillende gesourcete roggewhiskeys is).

Prima neus op rogge, bakkerskruiden, amandelen en ahornsiroop, met een randje dat aan vernis doet denken, zonder te storen. Iets floraal (gedroogde bloemen) en gekonfijt (appelsienschillen). Niet wereldschokkend, wel goed.

Prima mondgevoel. Licht olieachtig en vanaf de eerste slok flink kruidig. Bijna pikant, zelfs. Peper, nootmuskaat, kruidnagel, kardemom, zoethout… the works. Honing en ahornsiroop komen de boel verzachten. Bloedappelsien en bosbessen verschijnen. Dit wordt zelfs erg mooi!

De finish is aangenaam warm, lang en kruidig, heerlijk zoet en slechts een tikkeltje drogend.

Wat een leuke verrassing. Dit is een goeie rye, verkrijgbaar voor zo’n 83 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2024

Distilleerderij: Sagamore Spirit Distillery
Regio: USA
Fles: Sagamore Spirit Rye Whiskey
Kleur: koper
ABV: 41.5%

1909?

Had u al van Sagamore gehoord? Ik niet. Ik leerde hen kennen op Spirits in the Sky in november 2024. Op hun flessen prijkt een datum van 1909, maar hun eerste Rye Whiskey werd pas in november 2021 gelanceerd. Ze stoken nog maar sinds april 2017. Ik hou niet van zulke flauwekul, maar zelf verdedigen ze deze datum om dat hun ‘Spring House’ – het gebouw dat hun waterbron beschermt – in 1909 werd gebouwd. Ja, zeg… Deze producent haalde vroeger zijn spul nog elders (bij onder andere MGP) maar nu hebben ze dus eindelijk hun eigen whiskey. Alhoewel. Op het label staat nog steeds ‘a blend of rye whiskies’. Ik proef hun instapper waarmee ze blijkbaar toch al flink wat prijzen in de wacht gesleept hebben.

Verrassend frisse neus op roggebrood en menthol. Tabaksbladeren en iets van rode bessen. Relatief eenvoudig, als ik dat mag zeggen. Maar niks mis mee.

Oh, da’s al veel beter dan de neus deed vermoeden. Op smaak heb ik vanille, chocolade, kruidnagel, gepofte maïs en een hint van gestoofde rabarber en wit kokosvlees. Lekker kruidig, overigens, wat voor een beetje warmte zorgt. Kaneel en zwarte peper, vooral. Aangenaam.

De afdronk is lang, gepeperd met wat pepernoten (die typische Hollandse snoep tijdens de Sinterklaasperiode) op het sterfbed.

De neus doet deze rye weinig eer aan. Op smaak en in de finish viel dit mij best mee. Reken op zo’n 64 EUR.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2024

Distilleerderij: Warenghem
Regio: France
Fles: Armorik Yeun Elez 4 Year Old 2020 Exclusive Edition, Oloroso Sherry, 1.200 bts
Kleur: brons
ABV: 56.3%

Indrukwekkend!

Een klein jaar geleden lanceerde ik een Rambling op YouTube waarin ik geturfde versie van de Armorik whisky voorstelde, die naar de naam Yeun Elez luistert. Hij is genoemd naar een nabijgelegen turfveld aan de woeste Bretoense kust. Welnu, zopas lanceerde Armorik een exclusive editie die slechts 1200 flessen sterk is en exclusief werd gerijpt op Oloroso sherryvaten (80% Amerikaanse eik en 20% Spaanse eik). Hij werd gedistilleerd van geturfde (50ppm) Schotse mout! Ik scoorde het sample op Spirits in the Sky 2024 in Brussel, waar ik mijn goeie vriend Paul Klocke opnieuw ontmoette. Het was een fijn weerzien.

Heerlijke, dieprode (als u begrijpt wat ik bedoel) neus op allerhande gekonfijt fruit, geroosterde pindanoten en mooie rokerige toetsen als van een vreugdevuur op het strand, woodsmoke en assen. Ja, roet! Hij doet me even denken aan ketchup (het is niet anders), maar ook met een licht medicinale toets. Dit zou je blind zomaar met een Islay kunnen verwarren.

Lekker olieachtig en meteen rokerig op geroosterde kastanjes, kruidnagel en kamfer, maar ook iets van honing, cacao en appelsienenconfituur. De rokerigheid wordt plots wel heel erg groot en maakt je mond helemaal warm. Dit is indrukwekkend!

De afdronk is lang en warm op sinaasappel en roet. Bijzonder, hoor.

Wel, wel, wel… ik weet natuurlijk al langer dat ze bij Distillerie Warenghem goed spul maken, maar dit spant toch wel de kroon. Kudos!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-11-2024

Distilleerderij: De Molenberg
Regio: België
Fles: Gouden Carolus 6 Year Old 2016 Dame Jeanne, 500ml, Armagnac Barrel H-X-1 tot en met H-X-5, 6.000 bts
Kleur: goud
ABV: 46.0%

Armagnac

Dame Jeanne is een Gouden Carolus whisky die 78 maanden lang mocht rijpen op 5 verschillende Armagnac-vaten uit Frankrijk. Het betreft een botteling voor De Gouden Cirkel, een club van Gouden Carolus liefhebbers waartoe je via de officiële site van Het Anker gratis kan toetreden. Dame Jeanne is natuurlijk een vette knipoog naar die typische glazen kruiken waarin cognac en armagnac wordt bewaard, nadat hij volgens de producent voldoende is gerijpt, maar nog geen koper heeft gevonden.

Vreemd genoeg doet de neus me in eerste instantie aan bier denken, in plaats van whisky. Ik heb wat tripel in de neus, aangevuld met stalgeuren en iets van rozijntjes. Mag ik zo brutaal zijn om te zeggen dat dit me weinig kan enthousiasmeren?

Op smaak komt het bier weer, maar wordt dan wel mooi opgesmukt met toetsen van honing, rozijntjes, vanille en zoethout. De Armagnac – de vuile nonkel van cognac, zeg maar – is duidelijk en prominent aanwezig en tilt deze whisky wel degelijk een paar categorieën hoger. Het maakt de saaie neus helemaal goed.

De afdronk is middellang en aangenaam zoet.

Een aangename variant in de Gouden Carolus reeks, maar 80 EUR voor een flesje van een halve liter is echt wel overdreven. Toch bedankt, Dieter!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-11-2024

Distilleerderij: Tuthilltown Spirits
Regio: USA
Fles: Hudson Manhattan Rye Whiskey, 350ml
Kleur: koper
ABV: 46.0%

Monotoon

De Hudson Manhattan Rye wordt – doh?! – nabij New York City geproduceerd (nou, ja, zo’n 140km ten noorden van Manhattan). Iets wat weinigen weten is dat het bedrijf sinds mei 2017 in handen is van William Grant & Sons, het bedrijf achter Glenfiddich. Maar dit terzijde. In het glas zit een roggewhisky, dus, die al jarenlang op de markt is en telkens in half bottles wordt gepresenteerd.

De neus is wat aan de droge kant met rozemarijn en bruin brood, iets van honing en een flink florale toets. Hooi, als u het mij vraagt. Niet zo ‘pikant’ als ik van een rye zou verwachten, als ik eerlijk ben.

Hij is verrassend zacht op de tong, zelf. Wederom niet zo pikant als verwacht, op ontbijtgranen en een zachte kruidigheid. Denk kardemom, rozemarijn en peper. Bruin brood keert weer – uiteraard, zou ik bijna zeggen – en wordt aangevuld met wat honing. Alles bij elkaar is dit een erg brave roggewhiskey, hoewel foutloos.

In de afdronk krijg ik nog wat vers gebak op zondagmorgen.

Een erg toegankelijke, maar eerder monotone rye. Dankjewel, Dieter!

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-11-2024

Distilleerderij: Paul John
Regio: India
Fles: Paul John Single Cask for Malt Society Arabia, OB 2021, Oloroso cask #12877, 324 bts
Kleur: brons
ABV: 57.5%

Verenigde Arabische Emiraten

Paul John’s standaard range mag dan eerder ‘gewoontjes’ zijn, hun single casks hebben me telkens kunnen bekoren. Ik ben dan ook er benieuwd naar dit single cask – peated oloroso! – dat speciaal voor de Malt Society Arabia werd gebotteld. Het is overigens de 20^e fles van Paul John die ik aan de lippen zet.

De neus is zacht rokerig op turf en flink wat honing, citrus (mandarijn, limoen) en wat gedroogd fruit (dadels, vijgen). Het DNA van het huis is onmiskenbaar en voelt een beetje als thuiskomen. Erg herkenbaar. Natte aarde, flink vegetaal en zelfs een hint van plasticine, zonder te storen. Iets van heide, cacao en hazelnoten. Geblakerde eik en zelfs een mespuntje currypoeder. Heerlijk.

Lekker olieachtig. Prima sterkte. Onmiddellijk zoet met duidelijke sherrytoetsen als van gekonfijt fruit en kruidnagel, maar de turf zorgt voor een zoetzure toets die echt bekoort. Lekker pittig, hoor. Een perfect mix van donkerzoete toetsen (honing incluis) en rokerige toetsen van de turf. Mooi zilt randje en midpalate zelfs een bittertje als van een druivenpit. Hij wordt nooit oaky, ook al vertoont hij flink wat kruiden van de eik. Prima balans.

De finish is gezellig lang, warm en kruidig, rokerig en aangenaam. Hij eindigt in een toets van limoen en assen. Geweldig.

De jongens en meisjes van de Malt Society Arabia (stuk voor stuk expats die in de Verenigde Arabische Emiraten aan de slag zijn) hebben alvast erg goeie smaak. Dit was excellent! Thanks, Dennis.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-11-2024

Distilleerderij: Kemlya
Regio: Rusland
Fles: Kemlya 2 Year Old Spirit
Kleur: goud
ABV: 63.5%

Beloftevol

Ik proefde eerder de Kemlya Bog Oak die in 2023 verscheen. Die was wat underwhelming. Ondertussen is er in de distilleerderij wel één en ander veranderd… En wat ik nu in het glas heb zitten is een 2-jarige spirit die volgens een volledig nieuw recept werd gestookt, een innovatie geïnitieerd door hun Master Blender Gennady Silivanof. Binnenkort zal de single malt van Kemlya dus een ander profiel kennen en dit is daar een voorbode van.

Vanille en hout zijn de eerste twee aroma’s die mijn neusvleugels tegemoet treden, maar weinig meer. Hier is dus nog wel wat werk aan de winkel, maar dat viel te verwachten.

Op smaak is hij al wat beloftevoller: een moutig hart met vanille, karamel, amandelschaafsel en zachte tannine. Iets van marsepein en een florale toets. Zacht en toegankelijk, ondanks het hoge ABV van deze spirit.

De afdronk is verrassend lang (nou ja, verrassend…) en kruidig op witte peper, zoethout en gember.

Beloftevol, inderdaad, want nu al beter dan hun Black Oak release uit 2023. Ik ga Kemlya toch maar in de gaten houden.

Geproefd door Mark Dermul op 14-10-2024

Kemlya is een Russische distilleerderij in Mordovië die werd opgericht door Stepan Stepanovich Krotkov in 1828 in het gelijknamige dorp zo halverwege tussen Moskou en Samara. Het is onafgebroken in productie geweest en viert dus over enkele jaren de 200^e verjaardag. De productie van whisky is een pak recenter. De eerste release dateert van 2022. Mijn vriend Kit kwam onlangs bij me op bezoek en bracht deze prachtig verpakte fles mee. Het is de allereerste Russische single malt die ik proef! De Black Oak rijpte op twee bourbon barrels (nummers #1367 en #1370) en kreeg nadien een finish van 6 maanden op zogenaamde bog oak, vaten gemaakt van deels versteende, erg oude eik uit een moerassig gebied. Boeiend!

Distilleerderij: Kemlya
Regio: Rusland
Fles: Kemlya Black Oak
Kleur: licht goud
ABV: 51.3%

Moeraseik

Kemlya is een Russische distilleerderij in Mordovië die werd opgericht door Stepan Stepanovich Krotkov in 1828 in het gelijknamige dorp zo halverwege tussen Moskou en Samara. Het is onafgebroken in productie geweest en viert dus over enkele jaren haar 200^e verjaardag. De productie van whisky is een pak recenter. De eerste release dateert van 2022. Mijn vriend Kit kwam onlangs bij me op bezoek en bracht deze prachtig verpakte fles mee. Het is de allereerste Russische single malt die ik proef! De Black Oak rijpte op twee bourbon barrels (nummers #1367 en #1370) en kreeg nadien een finish van 6 maanden op zogenaamde bog oak, vaten gemaakt van deels versteende, erg oude eik uit een moerassig gebied. Boeiend!

De neus is verrassend droog en verstoken van enige zoetigheid. Ik krijg leder, graan, vermolmd hout, een koeienstal en zelfs een tikkeltje zeewier. Aangenaam, interessant, zelfs boeiend, maar niet wereldschokkend, laat staan lekker. Sorry, dat klinkt brutaler dan het bedoeld is.

Op smaak is het een verderzetting van wat ik al op de neus mocht ervaren, aangevuld met een zoete toets als van vanille. Daarnaast proef ik wat gember en zoethout. Het ABV laat zich zeker gewaarworden. Verre van slecht, hoor, maar iets te droog en kruidig om echt te bekoren.

De afdronk is zonder meer lang te noemen, maar tegelijkertijd erg droog en een tikkeltje zilt.

Dit is zonder meer boeiend, maar te droog en houterig om echt lekker te zijn. Thanks, Kit!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-10-2024

Distilleerderij: Garrison Brothers Distillery
Regio: USA
Fles: Garrison Brothers 3 Year Old 2019/2024, Single Barrel #20413
Kleur: koper
ABV: 47.0%

Altijd Anders

Garrison Brothers werd opgericht in 2006 in Hey, Texas. Ik leerde ze kennen via mijn goeie vriend en bourbon-liefhebber Wouter B. Buiten de States is deze bourbon niet (of nauwelijks) te pakken te krijgen, dus prijs ik mij wederom gelukkig dat Wouter zo vrijgevig was om mij een sample van zijn fles te bezorgen. Het is mijn derde ontmoeting met deze Texaanse bourbon, deze keer een single barrel.

Grenenhout, bruine toast, marsepein, popcorn, pruimtabak en iets van gedroogde vijgen. Een hint van mokka en koude koffie, maar ook walnoten en vers gezaagd hout. Prima neus.

Relatief lichte body, eerlijk gezegd. Maar ik krijg wel onmiddellijk flink wat kruidigheid met kruidnagel, kaneel, zoethout en gember. De tannine geeft hem een flink drogend karakter, maar niet voordat flink wat fruitigheid de revue gepasseerd is. Denk vijgen, rozijnen, kersen. Maar ook peperkoek en zelfs cuberdons. Cacao en iets van koffie verkeerd. Aangenaam.

De afdronk is verrassend lang, met wat koffie, mokka en chicorei. Hij sterft wel een flink bittere en droge dood.

Garrison Brothers is toch altijd een beetje anders dan wat je verwacht en dat maakt deze Texaanse distilleerderij zo interessant. Jammer dat dit bij ons niet verkrijgbaar is. Thanks, Wouter!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-08-2024

Distilleerderij: Maker’s Mark Distillery Inc
Regio: USA
Fles: Maker’s Mark, New American White Oak, OB 17.03.1995
Kleur: amber
ABV: 45.0%

Aangenaam Zoet

Maker’s Mark is één van de meest herkenbare bourbons op de markt, omwille van de vierkante fles
met de rode was, die als sinds 1958 op de markt komt. Ik proefde eerder al een release uit 2007 en uit 2011, maar nu gaan we toch een flink stuk terug in de tijd. Deze Maker’s Mark werd gebotteld op 17 maart 1995. Ondergetekende was toen 25 jaar en nog niet met whisky, whiskey of bourbon bezig. Liquid history, als u het mij vraagt.

Honing, gedroogde appelsienschillen, kruidnagel, karamel, tarwe en eikenhout. Het geheel is besprenkeld met kaneel – da’s de neus van deze oude Maker’s Mark in a nutshell.

Best olieachtig op de tong met onmiddellijk mooie zoete toetsen als van vanille, crème brûlée, cuberdons en appelgebak. Hint van kokosrotsjes. Iets van kersensiroop. Aangenaam zoet zonder echt cloying te worden, als u begrijpt wat ik bedoel. In dat opzicht eigenlijk toch een stuk aangenamer dan recentere releases.

De afdronk is middellang, kruidig en zoet.

Dit was goed spul, zonder wereldschokkend te zijn. Blijft wellicht ook erg goed overeind in een cocktail. Thanks, Wouter!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-08-2024