De Sint is in het
land heeft meegebracht: Macallan!
Of zoiets.
Woensdag 6 december
zakte ik – met met trouwe metgezellen Niek & Ilse – af naar PROOF in Gent
voor een tasting van deze erg populaire Speyside Distillery.
Jarenlang stond ze
bekend om haar geweldige whisky’s die steeds 100% op sherryvaten rijpte – iets
waar de distilleerderij mee dweepte, wat een verklaring is voor het feit dat
haar reputatie ongewild een flinke deuk kreeg toen ze in 2004 op de proppen
kwam met haar Fine Oak reeks.
De distilleerderij
werd opgericht in 1824 als de Echlies Distillery onder leiding van Alexander
Reid. Pas in 1980 werd ze omgedoopt tot Macallan. Roderick Kemp stond aan het
roer tot 1994, toen de distilleerderij werd overgenomen door Suntory. Maar
sinds 1999 behoort ze toe aan de Edrington Group (die we ook kennen van Highland
Park, natuurlijk), die op haar beurt in de spirits portefeuille zit van…
tromgeroffel – Coca Cola. De ambassadeur maakte er een zeer gesmaakt grapje
over en het ijs was gebroken (goh, whisky, cola en ijs in één paragraaf, je
moet maar durven…).
Vanavond stonden er
zes Macallan op het menu met Wood Management als thema.
Macallan
12 Year Old Fine Oak, 40%
Deze 12-jarige Fine
Oak is een leuk aperitief, niet al te veeleisend, fris en fruitig met wat
sherrytoetsen (banaan) op de neus. Hij is best vettig in de mond, maar wel
licht drogend op citrus en kruiden (vooral in de finish zet die kruidigheid
zich stevig door). De samenstelling zou vandaag zo’n 80% bourbon zijn, 20%
sherry. Pakweg 80 EUR.
Macallan
12 Year Old Double Cask, 40%
Deze Double Cask,
eveneens 12 jaar, zal de nieuwe standaard worden bij Macallan. Hij is 100%
sherrygerijpt, waarvan 50% op Europese eik en 50% op Amerikaanse eik. Bij de
eerste snuif had ik hars en cacao, iets van appelsien en noten, maar helaas ook
een toefje fietsband. Gelukkig trok dat laatste betrekkelijk snel weg. Hoe
langer je hem laat staan, hoe beter hij wordt. In de mond is hij rijk en rond,
met een drogend effect. Op de finish kreeg ik nog kaneel en nootmuskaat.
Lekker! Zo’n 77 EUR.
Macallan 12 Year Old Sherry Matured, 40%
De derde 12-jarige in
deze vergelijking is de ‘klassieke’ Macallan, gerijpt op Europese sherryvaten.
Een erg populaire ‘old school’ Macallan, maar naar mijn (on)bescheiden mening
is de Double Cask iets lekkerder. Deze heeft natuurlijk de zeer uitgesproken
smaak die we kennen van Macallan. Donker droog fruit (rozijnen) en chocolade,
terwijl hij op de tong tintelt van de kruidigheid, ondanks zijn donkerzoete
fruitigheid. De afdronk is wel erg droog.
Na een korte pauze
was het tijd voor de speciallekes.
Macallan Edition No. 3, 48.3%
Voor deze derde
‘edition’ werkte Bob Dalgarno samen met parfumier Roja Dove. Het resultaat is
een heerlijk delicate Macallan op de neus met boter, vanille, mokatine en
appelsien. Des te groter was dat ook de verrassing (en het plezier) wanneer
deze op smaak een absolute bom blijkt te zijn met donker fruit, grapefruit,
peperkoek en een heerlijke kruidigheid die je mond helemaal warm maakt. De
afdronk was bij de langste die ik vanavond mocht ervaren. Hij werd samengesteld
uit sherry butts en sherry puncheons (93%) en afgewerkt met 7% bourbongerijpte
Macallan. Voor 105 EUR haal je een erg mooie Macallan in huis. Wat mij betreft
de winnaar van de avond.
Macallan Sienna, 43%
In 2013 schoot
Macallan zich – marketing wise –
opnieuw in de eigen voet door haar flessen met leeftijdsaanduiding te gaan
vervangen door de zogenaamde 1824 Series, waarbij leeftijd niet langer
belangrijk was, maar de distilleerderij zich ging concentreren op het hout, de
smaak en de kleur. De reeks bestaat uit de Gold, Amber, Sienna en Ruby (die
ondertussen al niet meer wordt gemaakt). Op de neus had ik orangettes,
sinaasappelsap en iets van netels. Op smaak vertaalde zich dat in Granny Smith
appels, appelsienzeste en kruiden terwijl de middellange finish naast vanille
opnieuw vooral appelsienen bood. Hij werd samengesteld uit 100% first fill
oloroso sherryvaten, waarvan het overgrote deel op Europese eik. Kostprijs is
115 EUR (ik kocht mijn fles 4 jaar geleden nog voor 75 EUR, maar dat is een
ander verhaal). Ik moet bekennen dat ik hem mooi vind, maar zeker niet top.
Macallan Rare Cask, 43%
Dit was het
luxebeestje van vanavond (bekijk die verpakking!), dus de verwachtingen waren
erg hoog gespannen. Dit was de enige uit de reeks die ik nog niet had geproefd
en dus eigenlijk de belangrijkste reden om af te zakken naar deze tasting. Hij
werd samengesteld uit niet minder dan 16 verschillende vattypes, allemaal
sherry, waarvan de meeste first fill. Het resulteerde in een mooie – weliswaar
zachte – neus van gedroogd fruit, inclusief wat rood fruit, vanille, vijgen en
donkere honing. Op smaak is hij zacht en zoet, maar ik vond hem een beetje te
licht van body. Ook de finish was teleurstellend kort. Nu, begrijp me niet
verkeerd, dit was wel degelijk een lekkere Macallan, maar niet 275 EUR lekker…
Ik moet zeggen dat ik
het een bijzonder leuke tasting vond, maar dat lag niet alleen aan de whisky,
maar vooral aan het gezelschap. Het was een van de meest geanimeerde tastings,
alvast. Er werd flink gediscussieerd, gegrapt en geproefd. Zeer interactieve
boel, wat het wel erg interessant maakt.
De Macallan Edition
No 3 mocht meer naar huis.
May
the Malt be with you!
