WhivieBlog

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Cairdes Feis Ile 2010, Master Edition, 5.000 bts
Kleur: licht goud
ABV: 57.3%

Gerookte kip

Dankzij mijn goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid
de Whisky Ambassadeur van België – kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile
bottelingen van Laphroaig op een rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het
wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de botteling van 2010, de zogenaamde Master
Edition, samengesteld uit Laffie van 11 tot 19 jaar oud die voor 50% uit
bourbon hogsheads en 50% first fill bourbon barrels werd samengesteld.

De neus schreeuwt
‘Laffie’ met zijn medicinale toetsen, overvloedige citrus en mooie rokerigheid.
Er zit wat zoets in als van vanille en hazelnoten, zilt als van zeezout en
zelfs een hint van houtlijm. Nog iets van leder en zelfs donkere chocolade. Ik
ben fan vanaf de eerste keer dat ik mijn neus in het glas stak.

Olieachtige body
en meteen lekker pikant op peper, zout, citrus en… euh… gerookte kip met
een laagje honing! Wait. What? Yup,
het is echt waar. De citrus neemt wel snel de touwtjes in handen. Flink zesty
ook. Best fruitig op ananas en appels. Vanille wordt groots en probeert de turf
tegengas te geven, maar tevergeefs. Maar wel bangelijk lekker.

De afdronk is erg
lang op assen en citrus, heel veel citrus met een gepeperde dood.

Zalige Laffie,
zonder twijfel. Jammer dat deze niet meer te vinden is (toch wel, maar 250 tot
500 EUR kan ik er niet voor neertellen).

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Cairdeas Feis Ile 2009, 12 Year Old, 4000 bts
Kleur: goud
ABV: 57.5%

Zoete Rook &
Citroenen

Dankzij mijn goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid
de Whisky Ambassadeur van België – kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile
bottelingen van Laphroaig op een rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het
wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de botteling van 2009, een 12-jarige Laffie op
57.5%, het hoogste alcoholpercentage van alle Cairdeas bottelingen tot nu toe.

Op de neus krijg
ik heel wat ‘verbrande’ toetsen, als u begrijpt wat ik bedoel. Getoast hout,
crème brûlée, resten van een houtvuur, iets van teer. Ik hou er wel van. Hij
vertoont ook flink wat zoetigheid als van vanille, gekonfijte citrus en
gefermenteerde appels. De turf is eerder discreet. Hij heeft wel een ietwat
mindere toets van rubber, moet ik bekennen. Maar gelukkig stoort het niet al te
veel. Hij heeft iets metaligs, alsof hij uit blik geschonken werd.

Ondanks het hoge
ABV is de aanzet best doenbaar zonder water. Flink wat citrus op kop, gevolgd
door een heftige kruidigheid (peper en zout, gember!) en wat woodsmoke, maar
het typische medicinale karakter van Laphroaig blijft hier toch achterwege.
Zoete rook en citroenen, dat is deze Laffie in een notendop.

De afdronk is
middellang – kort in vergelijking met zijn voorgangers – en betrekkelijk
zoetzuur. Licht drogend naar het einde toe.

Een hele lekkere
malt tout court, maar in alle eerlijkheid valt hij in dit rijtje van Feis Ile
bottelingen wat uit de toon omwille van zijn minder typische karakter.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laproaig
Cairdeas Feis Ile 2008, 3600 bts
Kleur: vol goudABV: 55%

Vriendschap

Dankzij mijn
goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid de Whisky Ambassadeur van België –
kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile bottelingen van Laphroaig op een
rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de
botteling van 2008, een release zonder leeftijdsaanduiding en de eerste die de
benaming Cairdeas krijgt – wat zoveel betekent als ‘vriendschap’. Ik liet me
vertellen dat dit een mix is van 2 vaten 17-jarige Laffie met 33 Quarter Casks,
die allen tussen de 9 en de 15 jaar gerijpt hebben. Nou… dat klinkt
interessant.

Leuke vooral
zoete neus. Ik krijg heel wat vanille, karamel en noten. De tweede keer dat ik
mijn neus in het glas stop – letterlijk – krijg ik flink wat maritieme toetsen
met zeewier en turf. Citrus en een beetje kokosnoot komen opzetten. De derde
keer krijg ik zelfs… euh… basketsloefkes! Mooie, complexe neus die prima in
balans is.

Zacht en
olieachtig, licht gekruid maar zeer rokerig en de 55% ABV laat zich
onmiddellijk gelden. Hij wordt van meet af aan droog. Wat toetsen van aarde,
wit fruit, citrus (veel citrus!) en zeezout, gevolgd door assen en zeewier.
Klassieke Laffie, die zonder water kan genoten worden, maar wellicht ook best
wat water kan verdragen.

De afdronk is
middellang, rokerig en rond en – vreemd genoeg – minder droog dan de smaak doet
vermoeden. Hij sterft een licht bittere dood.

Helaas niet meer te
vinden, maar als je de kans krijgt deze nog te proeven, laat ze dan niet aan u
voorbij gaan. Wat een zalige Laffie, zeg!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig 17
Year Old 1989 Feis Ile 2007, 4.000 bts
Kleur: amber
ABV: 50.3%

Umami

Dankzij mijn
goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid de Whisky Ambassadeur van België –
kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile bottelingen van Laphroaig op een
rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de
botteling van 2007, een 17-jarige Laffie uit 1989, gebotteld ter ere van de
opening van de nieuwe Friends Lounge op de distilleerderij.

De neus is
verrassend zacht en kan best wat tijd gebruiken om open te komen. Eens dat
gebeurt is het een feest. Hij is erg mineralig met natte steentjes, gedroogd
gras, kalksteen, … Ooh, daar komt wat fruit opzetten! Denk stekelbes, banaan
en granaatappel. Een hint van citrus. Mooi! Maar we zijn er nog niet. Een mooie
medicinale kant laat zich ook nog gelden met jodium en wondpleisters. Iets van
oesters en gerookte vis maakt het plaatje compleet. Op de neus is dit alvast
een bijzonder complex beestje!

Ook op smaak
verrassend zacht, maar wel meteen betrekkelijk peaty waardoor het fruit geen kans krijgt zich te tonen. Dat wordt
meer dan goed gemaakt door allerhande andere smaken zoals jodium, gember,
zeezout, zoete rook… hij wordt een tikkeltje umami. Beef jerky? Uiteindelijk
verschijnt er wel wat citrus aan de horizon. De kruiden en de rook worden
steeds luider.

De afdronk is erg
lang, de rook er zoet en op het sterfbed verschijnt een bittertje van de eik
alsook iets van noten en misschien zelfs een beetje munt.

Ik vind deze
Laffie ronduit geweldig! Eigenlijk is dit al een beetje liquid history, toch? Een fles is ondertussen onbetaalbaar geworden
(tussen de 500 en 900 EUR!).

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig 10
Year Old Cask Strength Batch 009
Kleur: vol goud
ABV: 58.1%

Winterdram

In februari 2017
kwam al de 9e batch uit van de 10-jarige Laffie op vatsterkte. We proefden
eerder al een aantal batches, maar het was toch al een paar jaar geleden. Laat
ons dat even rechtzetten met deze 9e batch, die we scoorden tijdens ons bezoek
aan de Laphroaig distilleerderij in september 2017.

Stevige neus op assen,
teer, medicinale en farmy toetsen en
flink wat turf. Om hier zoetigheid in te ontdekken, heb je een beetje geduld
nodig, want de klassieke Laffie-trekjes eisen flink wat aandacht op. Maar eens
je daar voorbij geraakt, ruik je gebakken appels, banaan en een beetje
Italiaanse espresso, alsook een dikke plak Gandaham. Heerlijk!

Hij is bijna
romig en flink zoet op smaak. Verrassend, moet ik zeggen. Geroosterde ham,
honing, karamel, banaan, appels en vanille komen eerst, alvorens de turf – die
nu echt wel voor een ziltje en flink wat rook zorgt – een kans krijgt zicht te
tonen. Licht drogend. Best kruidig, ook. Denk peper, zout en kruidnagel.
Absoluut heerlijk en heeft geen water nodig.

De finish is erg
lang, rokerig en zilt met een zoete ondertoon. Op het sterfbed krijg ik nog een
opstoot van mercurochroom en houtskool.

Wat een zalige
winterwhisky, zeg. Hier krijg je het lekker warm van.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Quarter Cask, OB 2017
Kleur: vol goud
ABV: 48%

Houtskool

De Laffie Quarter
Cask rijpte eerst op bourbon barrels alvorens re-racked te worden in kleinere vaatjes, die de rijping
bespoedigen. Het is een release die altijd beschikbaar is, maar ik heb toch al
gemerkt dat er – hoe kan het ook anders – flink wat batch-variatie in zit. Ik
proefde hem voor het eerst in 2011 en voor het laatste in 2014. Hoog tijd dus
om hem nog eens aan de lippen te zetten.

Op de neus is het
textbook Laphroaig: turf, zilt,
jodium aangevuld met zoete toetsen als van boter, banaan, iets van thee en de
schil van kokosnoot. Het verschil zit ‘m in het hout, dat je hier op de neus
duidelijk kan ruiken, zonder dat de whisky oaky
wordt. Hij lijkt echter wel jonger dan vorige batches, moet ik zeggen. Ik ruik
zelfs de gerst! Dat gezegd zijnde, blijft dit een erg lekkere neus.

Hij is romig,
mondvullend en verassend zoet. Vanille, perensiroop en iets van citrus gaan
assen en turf en zelfs een beetje zilt zeewier vooraf. Flink wat hout, nu,
zowel eik als woodsmoke. Houtskool! Dit werkt prima.

De afdronk kan je
gerust lang noemen, met de nadruk op rook en zoetigheid.

Ik heb het gevoel
dat de vorige batches net iets beter waren, maar dat neemt niet weg dat de
Laffie QC een dijk van een winterse whisky blijft.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Lore, OB 2016
Kleur: oud oud
ABV: 48%

Onmiskenbaar

In september 2017
zette ik voor het eerst voet op Islay. Wat een fantastische reis was dat, zeg.
We bezochten – uiteraard, zou ik bijna zeggen – alle distilleerderijen (zelfs
Ardnahoe, hoewel daar de werken nog maar pas gestart waren), dus ook Laphroaig.
Een zeer leuke toer viel ons te beurt en aan het einde van de rit kregen we
enkele samples in de hand gedrukt. Eén daarvan was deze Laphroaig Lore,
gebotteld op 48%. Volgens onze toergids werden voor deze release zelfs vaten
uit 1993 gebruikt (hoewel de meeste uiteraard een pak jonger zijn).

De neus is zoet
op appels, peren en ananas, gewikkeld in een rokerig jasje, alhoewel de turf
echt wel een bijrol speelt. Dat gezegd zijnde is het typische karakter van
Laphroaig onmiskenbaar, met teer en scheepstouw op de neus.

Hij is olieachtig
maar beetje muf eerlijk gezegd. Het fruit beperkt zich tot appels en een hint
van appelsien, terwijl de rook nu een pak prominenter wordt. Tikkeltje kruidig
van kruidnagel en curry, woodsmoke en assen. Maar hij is betrekkelijk vlak –
voor een Laffie, althans.

De afdronk is
middellang, betrekkelijk zoet, maar niet langer fruitig. Eerder geturfd
suikerwater, hoe vreemd dat ook mag klinken.

Leuke Laffie,
maar betrekkelijk rechttoe-rechtaan. Niet echt veel diepgang, waardoor deze
NAS-expressie bijna – maar niet helemaal – teleurstellend genoemd kan worden.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila Distillery Exclusive 2017, OB, 3.000 bts
Kleur: goud
ABV: 58.8%

Aardappelen
& Aardbeien

Toen ik in september
2017 Caol Ila bezocht, werd de nieuwe Distillery Exclusive op tafel gezet. Het
is de eerste keer dat Caol Ila whisky liet rijpen op rode wijnvaten.
‘Proeven?’, vroeg de verantwoordelijke van het bezoekerscentrum. ‘Is dat een
strikvraag?’ was ons antwoord. En ja, na het proeven mocht een fles
onmiddellijk in de handbagage. Want deze is wel heel erg lekker!

Jodium, zeewier,
oestersap en natte aarde gaan vooraf aan een atypische toets van rosbief en
rabarber op deze geweldige neus. Hij is verrassend umami met een licht zurige
toets als van brandnetels, rauwe aardappelen en rode besjes. Maar het werkt
perfect!

Op smaak is het een
bommetje met meer van de klassieke Caol Ila trekjes – flink wat assen,
overigens – maar ook hier proef je iets atypisch dat meteen charmeert. De
rosbief maakt plaats voor meer rood fruit met frambozen en zelfs een verloren
gelopen aardbei op smaak. Het geheel is gewikkeld in een licht rokerig jasje.
De turf biedt ondersteuning, zonder te domineren.

Middellange finish –
die flink wat rook en assen vertoont – legt nog maar eens de nadruk op de zoete
kant van deze Caol Ila.

Hoera! Een atypische,
maar erg lekkere Caol Ila.

88/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 15 Year Old 2002/2017 Valinch & Mallet ‘Hidden Cask
Collection’, Sherry Hogshead 17-002, 319 bts
Kleur: vol goud
ABV: 52.8%

Geniet-whisky

Ik proefde deze
15-jarige Caol Ila voor het eerst op het Antwerps Whisky & Spirits Festival en was
meteen verkocht. Het was het lekkerste wat ik die dag aan de lippen had gezet.
Eigenaar Davide Romano en ik hebben lang gesproken over Valinch & Mallet,
een onafhankelijk bottelaar (opgericht in 2015) die in onze contreien nog niet
zo veel zichtbaarheid geniet, maar dat is volgens mij onterecht. Ik proefde tot
op heden nog maar 4 bottelingen, maar ze vielen allemaal erg mee. Deze Coal Ila
proef ik met heel veel gusto nog een
keer. Hij rijpte op een sherryvat dat in 2017 slechts 319 flessen opleverde.

De maritieme en
medicinale elementen die we van Caol Ila gewoon zijn tekenen present, maar
worden wel omfloerst door mirabellen, zoete boter en aardse tonen.
Gekaramelizeerde houtskool. Pruimen, dadels en kamfer maken het plaatje
compleet. Warme en uitnodigende neus. Caol Ila op sherry werkt geweldig.

De body is zeer
olieachtig, de dram onmiddellijk donkerzoet en rokerig. Oh, my God, dit is lekker! Assen en verbrand hout gaan hand in hand
met karamel en donker (steen)fruit, aangevuld met mooie kruiden (nootmuskaat,
kruidnagel, peper). Een hint van bruine suiker en iets van eucalyptus. Erg
gelaagd en mooi in balans en, vooral, bijzonder lekker!

De finish is lang,
zoet, kruidig, rokerig en in één woord: zalig.

Davide, zoals ik al zei
toen we elkaar spraken op het festival: deze is geweldig! Ik kan hem niet
genoeg aanbevelen! Dit is absolute top. Fantastische keuze. Hier geef ik graag
125 EUR aan. Het is een geniet-whisky. Whivie-sponsor Anverness is de importeur
van V&M. Loop daar zeker eens langs!

88/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Toen
ik in september 2017 Coal Ila bezocht, werd de nieuwe Distillery Exclusive op
tafel gezet. Het is de eerste keer dat Caol Ila whisky liet rijpen op rode
wijnvaten. ‘Proeven?’, vroeg de verantwoordelijke van het bezoekerscentrum. ‘Is
dat een strikvraag?’ was ons antwoord. En ja, na het proeven mocht een fles
onmiddellijk in de handbagage. Want deze is wel heel erg lekker!

Bottelaar: Creative
Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Islay Single Cask Exclusives LNB002, Creative Whisky Company
Kleur: witte wijn
ABV: 50%

Gekookte Hesp

David Stirk heeft
met zijn Creative Whisky Company sinds kort enkele Single Cask Exclusives,
waarvan de distilleerderij geheim wordt gehouden… of toch zo goed als. Er
wordt enkel verwezen naar een ‘cask reference’, die in dit geval LNB is. Dat
staat voor Loch Nam Burn en is de waterbron van Caol Ila. Ik zei het al: zo
goed al geheim, maar niet helemaal dus. Deze botteling kreeg geen
leeftijdsaanduiding.

Op de neus is hij
alvast atypisch voor Caol Ila. Ik krijg de maritieme elementen, alsook wat
citrus, maar de neus wordt hier gedomineerd door gekookte hesp en plasticine.
Een combinatie die toch even schrikken is, hoewel het wel werkt.

Op smaak is het
dan weer boenk erop. Citrus,
moutsuikers, vanille, turfrook, zilt, oestersap en zoethout delen de lakens
uit. Maar de plasticine komt toch een beetje terug, zij het wel zonder storend
te worden. De malt is echter wel flink in
your face moet ik zeggen.

De afdronk is
eerder aan de korte kant op meer van ’t zelfde, maar wel betrekkelijk scherp en
kruidig.

Een brutale
vlegel, hoor, deze – overduidelijk jonge – Caol Ila. Pakweg 50 EUR.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Askaig 30 Year Old, 2015 Release, Specialty Drinks
Kleur: goud
ABV: 45.8%

Gezouten
Karamel

De Port Askaig 30
Year Old komt in een prachtige houten kist, die voor een groot stuk het
prijskaartje van 450 EUR moet verklaren, me dunkt. Dat gezegd zijne kom je niet
zo vaak Caol Ila van deze leeftijd tegen. Enkel in 2014 verscheen een officiële
release voor een kleine 600 EUR. Maar is dit wel Caol Ila? Er doen geruchten de
ronde dat dit wel eens een andere Ileach zou kunnen zijn.

De typische
medicinale en maritieme toetsen zijn hier amper waarneembaar op de neus. Ik heb
vooral erg fruitige toetsen als van appel, appelsien en ananas, zelfs een
beetje banaan. Dit is een fruitige dram, hoor! Een mooie hint van muntblaadjes
en iets van kamfer. Niet bepaald complex, maar wel heerlijk.

De body is verrassend
licht en onmiddellijk fruitig, maar wel mooi gekruid. Denk peper, zout,
zoethout, kamfer en wat zoethout. De citrustoetsen gaan richting marmelade –
besprenkeld met honing en een vanillestokje langs de kant – met iets van
walnoten en groene thee. Een zachte rookontwikkeling volgt, houttoetsen doen
hun intrede en wat meer turf komt tevoorschijn. Vanaf de tweede sip wordt het
gezouten karamel.

De lange afdronk
houdt het midden tussen zoet en zilt, is licht drogend en doet opnieuw aan
groene thee met honing denken.

Erg fruitige Islay
whisky, waarvan ik stiekem toch vermoed dat het om Caol Ila gaat.

88/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Askaig 8 Year Old, 2016 release, Specialty Drinks
Kleur: witte wijn
ABV: 45.8%

Citrusschillen

Het is een publiek
geheim dat Port Askaig, vermarkt door Specialty Drinks van Sukhinder Singh,
eigenlijk Coal Ila, Lagavulin of Bunnahabhain bevat. Deze is de jongste uit de serie, althans met leeftijdsaanduiding. Deze 8-jarige
werd gebotteld op 45.8%, wat geen vatsterkte betreft, maar een commerciële
drinksterkte die voor heel wat Port Askaig wordt gebruikt. Het is een Lagavulin!

Jonge, frisse neus
met flink wat maritieme elementen op een bedje van vanille en citrus. Een
schoolvoorbeeld van jonge Lagavulin (en beter dan ik me kon herinneren).

Hij is mooi
olieachtig en verrassend zoet. De turf, zeewier en medicinale elementen maken
onmiddellijk plaats voor moutsuiker, vanille, ontbijtgranen en gesuikerde
citrusschillen. Maar de kruidigheid laat zich niet ontbetuigd. Een mooi
pepertje, nootmuskaat en een enkele kruidnagel doen hun duit in het zakje. Dan
laat het zoete zich opnieuw omsingelen door rook en ham op de barbecue.

De finish is
middellang en doet de rokerigheid nog even opspelen, terwijl de kruiden
zachtjes uitdoven en je mond droog achterlaten met een zoete, fruitige toets op
het sterfbed.

Prijs-kwaliteit is dit
één van de beste Lagavulin op de markt.

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 9 Year Old 2008/2017, Signatory for Flander’s Finest Cask
Selection, Hogshead #307201, 316 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Suikerspin

De jongens van
Flander’s Finest Cask Selection (PROOF uit Gent, Single Malt Whisky Shop uit
Zammel, Prima Vinum, Huis Windels en La Casa Del Tabaco) selecteerden deze
jonge Caol Ila tijdens hun laatste bezoek aan Signatory. Ik kon hem op de dag
van release proeven in Gent en besloot on
the spot om twee flessen mee naar huis te nemen. Waarom? Lees verder.

Het is op de neus een
klassieke Caol Ila, maar met een extra zoete twist. Zeewier, stokvis en de
branding van de woeste zee tegen met mos bedekte rotsen gaan hand in hand met
jonge appeltjes en mandarijn, flink wat vanille en een toefje honing. Hint van
gras. De extra zoete twist doet me wat denken aan suikerspin, die langzaam
overgaat in espresso. Een tikkeltje snoeperig. I like it!

Hij is erg clean in
de mond. Limoensap, toffee, zoethout, assen, gember, cappuccino, wat is dat
hier allemaal? Erg plezant en erg lekker. Een pepertje zorgt voor wat punch,
terwijl de rook langzaam maar zeker steeds groter wordt.

Mooie, betrekkelijk
lange afdronk, waarbij zilt en zoet even overleggen om uiteindelijk gewoon samen
over de finish te trekken. De rokerigheid blijft ondertussen gewoon hangen.

Wat zei u? 65 ER voor
en fles? Serieus? Voor mij twee graag.

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Ik hou van Caol Ila, dus sta me toe dat ik deze
onafhankelijk gebottelde Caol Ila 2002 aan u voorstel. Valinch & Mallet
werd pas in 2015 opgericht en is daarom nog niet op ieders radar verschenen.
Dat wil ik graag rechtzetten, want ze hebben al flink wat juweeltjes gebotteld.
Deze Caol Ila rijpte op een sherryvat dat slechts 319 flessen op vatsterkte
opleverde.

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 17 Year Old Unpeated Style, Diageo Special Release 2015
Kleur: goud
ABV: 55.9%

Winterdram

Caol Ila – wat ‘Sound
of Islay’ betekent in het Keltisch en dus verwijst naar de zeestraat tussen
Islay en het Isle of Jura – heeft sinds 2008 een zogenaamde ‘Unpeated Style’ op
de markt. Da’s letterlijk te nemen, overigens. Deze Coal Ila – die als 8-jarige
voor het eerst verscheen, maar nu al aan zijn 18-jarige toe is – wordt gemaakt
van ongeturfde mout. Ik proefde deze 17-jarige (gebotteld in 2015) head-to-head
met de nieuwste in het bezoekerscentrum van Caol Ila tijdens mijn verblijf in
september 2017. Deze stond mij veel meer aan, dus bracht ik een flesje mee naar
huis.

De neus offreert
flink wat zoete moutsuikers, karamel, vanille, speculaas en iets van crème
brûlée. Maritieme toetsen? Ja, maar mooi op de achtergrond. Wat in zout gedepte
citrusschillen, dat wel. En iets van natte aarde. Frisse, jonge appeltjes met
een druppeltje honing komen na enkele minuten deze neus domineren. Hij wordt
alsmaar zoeter en gaat zelfs flirten met tropisch fruit.

Op smaak zijn het
onmiskenbaar zilt en citrus die gaan domineren. Bitterzoet op grapefruit en
limoen, flink wat zilte toetsen, aangevuld met een groene kruidigheid die hem
wat punch geeft. Denk munt, peper en iets van woodspice. Het alcoholpercentage
maakt hem krachtig, maar niet schroeiend. Dit is prima drinkbaar zonder water.
En bovendien erg lekker!

De afdronk is zalig
lang, warm, een tikkeltje rokerig (dat moet dan wel van het hout zijn) en
bitterzoet tot op het sterfbed.

Een grootse Caol Ila,
die je helemaal opwarmt vanbinnen. Winterdram!

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Octomore Masterclass 08.3 309ppm Islay Barley 2011/2017, 18.000 bts
Kleur: vol goud
ABV: 61.2%

Pruimtabak

Eén van de meest recente releases van
Octomore is deze Masterclass 08.3, die in 2017 op de markt kwam. Mooi kleurtje,
als u het mij vraagt. Hij is slechts 5 jaar oud en rijpte volgens de
meegeleverde info voor 56% op first fill bourbonvaten. De overige 44% rijpte op
wijnvaten van Paulliac, Ventoux, Rhone en Bougogne. Hij werd gemaakt van 100%
Islay barley. Het ppm gehalte van de mout is een ongehoorde 309ppm, het
alcoholpercentage een whopping 61.2%.
Ik zal maar wat water bij de hand houden.

Zalige neus, die absoluut niet brandt, op
schapenstal, beef jerky, karamel en een karrenvracht aan smeuïge honing. Flink
wat tropisch fruit, ook. Dille, tijm, munt. Mango, gedroogde abrikoos, sultana.
En dat alles gewikkeld in een heerlijk rokerige dekentje. Wat een aangename
verrassing, zeg!

Hij is zalig romig en zoet, maar erg rokerig
nu. Je proeft zoete moutsuikers, tropisch fruit en groene kruiden, terwijl de
rook steeds intenser wordt. Pruimtabak, pure chocolade, appelsienmarmelade,
honing en eucalyptus. Heerlijk.

In de bijzonder lange afdronk krijg ik wat assen
en getoaste eik, zoethout en rook, terwijl het zoete fruit tot aan het sterfbed
domineert.

Verrassend fruitige Octomore en één van de
lekkerste die ik al proefde. Je telt er wij bijna 200 EUR voor neer, wat ik
betrekkelijk duur vind.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Octomore 10 Year Old 2nd Edition, OB 2016, First Fill Bourbon &
Grenache Blanc Casks, 18.000 bts
Kleur: vol goud
ABV: 57.3%

Octogin

Octomore, de ‘zwaar geturfde’ malt van
Bruichladdich, bracht in 2016 zijn 2e editie van de 10-jarige op de markt, die
gerijpt heeft op first fill bourbon en Grenache Blanc vaten. Grenache Blanc is
een wit druivenras dat oorspronkelijk in Spanje werd verbouwd, maar ondertussen
ook in Frankrijk wijd aangeplant werd. De wijnen zijn veelal droog, zacht en
fruitig met flink wat anijs, dille en nectarine. Eens benieuwd wat dat zal
geven met deze geturfde spirit.

De neus is nochtans geen turfbom, hoor. Maar
wel flink herbaal met allerhande kruiden, zoals kardemom en venkel. Ik moet
eerlijk gezegd in eerste instantie zelfs aan gin denken! Zoete mout, citrus en
iets van menthol of zelfs wat dissolvent. En wat plasticine ook.

Hij is lekker romig en erg zoet, zeer
krachtig en kruidig en onmiddellijk drogend. Flink wat citrus, assen en wat
verbrand zoethout. Niet zozeer geturfd, noch rokerig, maar wel teerachtig.

De afdronk is middellang, licht zilt en
vertoont een bittertje. En wederom moet ik aan gin denken, zij het wel op
steroïden dan.

Octomore is een klasse apart, daar zijn we
het allemaal wel over eens, denk ik. Je kan het amper met iets anders
vergelijken. En hij is ook speciaal, zeker weten. Maar 175 EUR heb ik hier toch
niet voor over.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 11 Year Old 2005/2016 Claxton’s, Rioja Wine Cask
#1605-1052, 339 bts
Kleur: amber met roze
schijn
ABV: 57,2%

Roquefort

Bruichladdich op een Rioja wijnvat… dat
belooft. La Rioja is trouwens één van de meest prestigieuze wijnstreken in
Spanje. Hoewel er witte en roséwijnen worden gemaakt, staat Rioja vooral bekend
omwille van zijn rode wijnen, waarbij vooral gebruikt wordt gemaakt van de
Tempranillo-druif, gevolgd door de Garnacha. Ik hou wel van zo’n crianza of reserva (en durf af en toe wel eens een grand reserva aan de lippen zetten), maar om daar nu Bruichladdich
op te laten rijpen? We gaan het snel weten met deze botteling van Claxton’s,
die een verraderlijk amber kleurtje met roze schijn heeft.

De neus is erg vettig en farmy op koeienstal – zowel stro als mest. Daarnaast gezouten
boerenboter, Roquefort (de schimmelkaas), rauwe biefstuk en een hint van
lucifer. Pas na lang ademen (een minuut of drie op zijn minst) komt er iets
zoets doorheen dat me wat doet denken aan bosbessen. Ik beken: ik ben er (nog)
niet kapot van.

Goeie body met een mooie kruidigheid. Denk
chili pepers, nootmuskaat en kruidnagel. Iets van zoethout. Nu wel wat zoeter
dan de neus deed vermoeden met frambozen en bosbessen, hint van aardbeien en
een enkele kers. Wat pruimtabak. Maak daar maar beef jerky van. Een toets van zwavel, moet ik eerlijkheidshalve
vermelden. Een handjevol noten.

De afdronk is middellang op meer van ’t
zelfde. Kruidig tot op het sterfbed met een verrassende zoete opstoot op het
allerlaatste moment.

Hoewel het een atypische en daarom (voor mij)
een interessante Laddie is, vind ik hem niet erg lekker. Nog te vinden voor
zo’n 90 EUR, wat niet weinig is voor een 11-jarige Laddie…

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 14
Year Old 2002/2016 Claxton’s, Hogshead #1607-3185, 305 bts
Kleur: stro
ABV: 51,6%

Jonge kaas

Claxton’s, met die typische parfumflessen,
heeft in 2017 ook al wat pareltjes op de markt gebracht, maar ik proef nog even
een fles die ze vorig jaar lanceerden: een 14-jarige Bunna uit 2002 die op een
bourbon hogshead rijpte.

De neus is eerder droog, als u begrijpt wat
ik bedoel. Flink wat graan en lichte turftoetsen domineren hier. Wat
plasticine, helemaal achteraan. Vers brood en jonge kaas. Volledig verstoken
van zoetigheid op een tikkeltje vanille en moutsuikers na.

De body is prima, terwijl de smaak nu toch een
pak zoeter is dan de neus deed vermoeden. Vanille, honing, moutsuikers en iets
van Reine Claude pruimpjes. Een lichte rokerigheid ontwikkelt, maar echt peaty durf ik deze niet noemen. Doet me
eerder aan woodsmoke dan turf denken.

De finish is middellang waarin zich een
beetje kruidigheid tentoon spreidt.

Makkelijk drinkbare Bunna, maar betrekkelijk
eendimensionaal. Pakweg 95 EUR, wat ik aan de dure kant vind voor wat je
krijgt.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).