WhivieBlog

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Octomore 10 Year Old 2nd Edition, OB 2016, First Fill Bourbon &
Grenache Blanc Casks, 18.000 bts
Kleur: vol goud
ABV: 57.3%

Octogin

Octomore, de ‘zwaar geturfde’ malt van
Bruichladdich, bracht in 2016 zijn 2e editie van de 10-jarige op de markt, die
gerijpt heeft op first fill bourbon en Grenache Blanc vaten. Grenache Blanc is
een wit druivenras dat oorspronkelijk in Spanje werd verbouwd, maar ondertussen
ook in Frankrijk wijd aangeplant werd. De wijnen zijn veelal droog, zacht en
fruitig met flink wat anijs, dille en nectarine. Eens benieuwd wat dat zal
geven met deze geturfde spirit.

De neus is nochtans geen turfbom, hoor. Maar
wel flink herbaal met allerhande kruiden, zoals kardemom en venkel. Ik moet
eerlijk gezegd in eerste instantie zelfs aan gin denken! Zoete mout, citrus en
iets van menthol of zelfs wat dissolvent. En wat plasticine ook.

Hij is lekker romig en erg zoet, zeer
krachtig en kruidig en onmiddellijk drogend. Flink wat citrus, assen en wat
verbrand zoethout. Niet zozeer geturfd, noch rokerig, maar wel teerachtig.

De afdronk is middellang, licht zilt en
vertoont een bittertje. En wederom moet ik aan gin denken, zij het wel op
steroïden dan.

Octomore is een klasse apart, daar zijn we
het allemaal wel over eens, denk ik. Je kan het amper met iets anders
vergelijken. En hij is ook speciaal, zeker weten. Maar 175 EUR heb ik hier toch
niet voor over.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 11 Year Old 2005/2016 Claxton’s, Rioja Wine Cask
#1605-1052, 339 bts
Kleur: amber met roze
schijn
ABV: 57,2%

Roquefort

Bruichladdich op een Rioja wijnvat… dat
belooft. La Rioja is trouwens één van de meest prestigieuze wijnstreken in
Spanje. Hoewel er witte en roséwijnen worden gemaakt, staat Rioja vooral bekend
omwille van zijn rode wijnen, waarbij vooral gebruikt wordt gemaakt van de
Tempranillo-druif, gevolgd door de Garnacha. Ik hou wel van zo’n crianza of reserva (en durf af en toe wel eens een grand reserva aan de lippen zetten), maar om daar nu Bruichladdich
op te laten rijpen? We gaan het snel weten met deze botteling van Claxton’s,
die een verraderlijk amber kleurtje met roze schijn heeft.

De neus is erg vettig en farmy op koeienstal – zowel stro als mest. Daarnaast gezouten
boerenboter, Roquefort (de schimmelkaas), rauwe biefstuk en een hint van
lucifer. Pas na lang ademen (een minuut of drie op zijn minst) komt er iets
zoets doorheen dat me wat doet denken aan bosbessen. Ik beken: ik ben er (nog)
niet kapot van.

Goeie body met een mooie kruidigheid. Denk
chili pepers, nootmuskaat en kruidnagel. Iets van zoethout. Nu wel wat zoeter
dan de neus deed vermoeden met frambozen en bosbessen, hint van aardbeien en
een enkele kers. Wat pruimtabak. Maak daar maar beef jerky van. Een toets van zwavel, moet ik eerlijkheidshalve
vermelden. Een handjevol noten.

De afdronk is middellang op meer van ’t
zelfde. Kruidig tot op het sterfbed met een verrassende zoete opstoot op het
allerlaatste moment.

Hoewel het een atypische en daarom (voor mij)
een interessante Laddie is, vind ik hem niet erg lekker. Nog te vinden voor
zo’n 90 EUR, wat niet weinig is voor een 11-jarige Laddie…

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).