WhivieBlog

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Untamed Badger, 75cl
Kleur: bruin
ABV : 11%

Kildalton

Wat krijg je als je de quadrupel van de FoxTown Beer Crew uit Vosselaar een maand of 8 laat rusten op een vat waar eerder een Ardbeg op rijpte ? Een Untamed Badger, dus. Deze Quad The Fox op een ‘Kildalton Barrel’ kleurt chocoladebruin met een beige kraag die na enkele minuten pas gaat liggen. Prachtig label, overigens.

Op de neus krijg ik een mooie mix van aardse toetsen als modder en turf met een zoet randje als van rozijntjes en chocolade. Hij vertoont zelfs heel even iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Naarmate hij even in het glas tot rust kan komen, wordt hij alsmaar zoeter.

Op smaak zijn het de zoete toetsen die eerst komen : donker fruit in de vorm van rozijnen en pruimen – misschien zelfs een verloren gelopen vijg. Dan volgt iets aards van de turf, maar het is eerder – en gezien het om een Ardbeg vat gaat verrassend – subtiel. Dit is erg lekker.

De afdronk is kort, maar erg fruitig en zoet. Heerlijk !

Deze ongetemde das zal met de feestdagen opnieuw geschonken worden, want die gaat perfect passen bij mijn stoofpotje van wild. En die mannen van FoxTown. Verdorie, kerels, jullie blijven jezelf maar overtreffen. Kudos!

Geproefd door Mark Dermul op 15-12-2024

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Cuvée Renard, Calvados Infused Brut Beer, 75cl, 476 bts
Kleur: goudblond
ABV : 10.7

Brut Bier

Vorig jaar maakten we kennis met de Cuvée Renard Whisky Barrel Aged, een Brut Beer waarbij ze hun Inner Fox Tripel, die op whiskyvaten gerijpt had, lieten ontgisten en klaren door Dame Jeanne uit Brasschaat. Het resultaat was een fantastische smaakervaring en prima aperitief voor de feestdagen. Het succes van die release bracht de jongens en meisjes uit Vosselaar op het idee die oefening nog eens over te doen, maar dan met hun bier infused met Calvados. Als hij zo lekker is als die van vorig jaar, dan is het aperitief voor dit jaar in de sjakos. Hij schenkt goudblond met een mooie witte kraag die lang stand houdt.

Op de neus ruik ik een heerlijke tripel – lekker zomers met iets van agrums, banaan en Earl Grey – maar dan met een twist van appels. Doh, dat is natuurlijk de Calvados. Hoewel die appeltjes wel helemaal achteraan zitten, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik ruik meer banaan dan appel, just sayin’.

Fris op de tong en bijna romig, zelfs. Wat citrus, wat appels, een zacht bittertje en iets van honing en butterscotch. Erg doordrinkbaar en zoet. Je merkt dat de Calvados zijn werk gedaan heeft, zonder te domineren.

Dit Brut Beer heeft een finish! Jawel, hij blijft lekker plakken en laat de Calvados nog een keertje schitteren in de vorm van appeltaart.

Mocht je me dit blind geschonken hebben, zou ik toch niet gedacht hebben aan een Brut Beer, moet ik toegeven, maar eerder aan een calvados infused tripel. Het leunt qua geur en smaak dichter aan bij bier dan champagne. Maar één ding staat vast : het is erg lekker. En met de feestdagen komt deze zonder enige twijfel op tafel. Zalig kerstfeest!

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2024

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Demolition Exhibition Dumbarton 2000 Aged Imperial Stout, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 13%

Popcorn & Chocomelk

Voor deze editie lieten de heren van de FoxTown Beer Crew hun (wat mij betreft ondertussen befaamde) Imperial Stout rijpen op een vat waar eerder de graanwhisky van Dumbarton in werd grootgebracht. Het was een vat dat in 2000 te slapen werd gelegd en dan gebotteld op 21-jarige leeftijd voor Buds & Barrels. Daarna hebben de mannen van FoxTown er goed gebruik van gemaakt. De naam – Demolition Exhibition – is een vette knipoog naar het feit dat de afbraak van de distilleerderij door middel van controlled demolition live op televisie werd uitgezonden. Op naar de stout ! Die schenkt zwart met een beige kraag die even blijft staan en dan een kleine film op het bier legt.

Het is weer van dattum… Lekker romig en intens bitter op de neus. Denk chicorei, toffee en kandijsiroop. Dat laatste domineert. En dan… de twist, die elke stout van FoxTown anders maakt: hier verschijnt een geweldige en onmiskenbare toets van popcorn. Hallo Dumbarton!

Op smaak is hij intens romig, maar toch minder zwaar dan gevreesd – mes en vork zijn niet nodig om van deze stout te genieten. Koffie, kandijsiroop, chocomelk en popcorn… In dit geval lijkt het wel alsof er meer gebruik gemaakt werd van geroosterde mout, die we ook wel kennen als chocolate malt. Het verschil zit ‘m in het mondgevoel, me dunkt. En dat zit goed! Ik vind dat hij eerlijk gezegd gevaarlijk vlot naar binnen kapt…

De afdronk is middellang en mierzoet. Een vloeibaar dessert.

Geproefd door Mark Dermul op 02-11-2024

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Grapes Lost in Barley Wine, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 11.8%

Poepkes

In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is een barley wine géén wijn, maar een bier met veel restsuikers. Het is immers een gerstewijn, gemaakt van graan, een bierstijl die zijn oorsprong kent in het Engeland van de 18^e eeuw. Door het hoge alcoholpercentage (dat inderdaad in de buurt van wijn komt, tada!) is het ook een bier dat lang bewaard kan worden. Het gaat dus om een complex bier. En in dit geval hebben de jongens van FoxTown hun barley wine nog eens 8 maanden nagerijpt op een Pinot Noir wijnvat. Vandaar dus de naam. Hij schenkt roodbruin met een beige kraag die onmiddellijk gaat liggen en zelf geen film op het bier achterlaat.

Op de neus krijg ik zoetzure toetsen van rozijnen, aardbeien en – jawel – rode wijn. Verrassend zacht met iets van geroosterd brood en vers gezaagd hout. Bloedappelsienen. Erg aangenaam.

De smaak is vol, lekker romig op een snoeperige rode toets (‘poepkes’ en ‘draculatanden’), opgelegde rozijntjes en de hint van pompelmoes. Dit gaat gevaarlijk vlot binnen.

De afdronk is verrassend kort, wat me in staat stelt snel een nieuwe slok te nemen.

Na hun Eternal Hibernation, is dit de tweede Barley Wine die de mannen uit Vosselaar op de markt brengen. Het is tevens de tweede keer – na de Quad The Fox – dat ze een bier laten narijpen om een Pinot Noir wijnvat. En het is iedere keer – ook nu weer – een schot in de roos. Proost !

Geproefd door Mark Dermul op 02-11-2024

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 12 Year Old 2005/2017 Clan Denny, Douglas McGibbon, Refill Hogshead #DMG11798, 390 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 48.0%

Witte Peper

Clan Denny wordt vaak beschouwd als het ‘b-label’ van Douglas Laing (want Douglas McGibbon is onderdeel van Douglas Laing en de naam verwijst naar Fred Laing’s eerste vrouw Morag McGibbon, wiens grootvader een stillman was op Islay – tot daar de geschiedenisles). In het glas zit een Mortlach die 12 jaar doorbracht op een refill hogshead en zo bleek is als witte wijn.

De neus offreert wit brood en al even wit fruit. Denk appels en peren, dus. Hij lijkt wat waxy te willen worden, maar slaagt daar niet in. Slechts een hint van kaarsvet. Na enkele ogenblikken verschijnen frisse toetsen van limoen en kruisbes en iets van kiezeltjes op het strand.

Hij is lekker fris op de tong met nu eerst het citrusfruit, dan de kiezeltjes en dan… boem, pats, paukenslag: een karrenvracht aan witte peper. Phew!

Pas in de finish, die middellang genoemd kan worden, wordt hij een tikkeltje waxy en zou je The Beast of Dufftown kunnen ontdekken, zij het wel in de vorm van een Puppy.

Jonge, speelse en lentefrisse Mortlach. Thanks, Benny!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2024

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Macduff 32 Year Old 1972 Malt-Brothers
Kleur: licht goud
ABV: 46%

Overheerlijke Neus

Malt-Brothers is een Duits whiskygenootschap uit Ehringhausen, zo’n uurtje ten noorden van Frankfurt am Main. Hun laatste botteling was een single cask Glengoyne uit 1997, maar wat in mijn glas zit is al veel ouder. Een 32-jarige Macduff 1972, dus gebotteld in het begin van deze eeuw. Ik kreeg het sample cadeau van mijn brother from another mother Manny uit Zoetermeer, NL. Waarvoor dank!

Wat een overheerlijke neus! Gebakken appels met kaneel, gedroogde abrikozen, overrijpe perzik, tabaksbladeren en honing, met een hint van munt en woodsmoke. Uitstekend!

De body is helaas wel heel erg licht. Gelukkig blijft de malt wel overeind en krijg ik opnieuw flink wat appels en tabak, hoewel ik nu ook vooral kruidigheid en zelfs wat OBE ervaar. Licht bitter op groene thee naar het einde toe.

De middellange afdronk wordt plots heel erg herbaal en een beetje te bitter om nog echt te bekoren.

Deze ging helaas een tikkeltje bergaf, beginnende met een uitstekende neus – een belofte die de malt niet kon volhouden op smaak, laat staan in de finish. Toch van genoten.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-10-2024

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Macduff 12 Year Old 2011, Klubb23, Build Your Own Bearded Commando #6, Sherry Hogshead
Kleur: goud
ABV: 51.5%

Special Forces

Ah, kijk, een nieuwe Build Your Own Bearded Commando. De laatste, nummer 5, dateert reeds van 2020 en ik deed een tasting met alle vorige releases, denkende dat de reeks ten einde was gekomen. Leuke verrassing. Deze 6^e commando is een Macduff uit 2011 die op een sherry hogshead rijpte. Het grappige GI Joe-achtige label is een tribuut aan de Special Forces.

Lekker snoeperige neus op wit fruit, Haribo beertjes en ananaskubusjes, aangevuld met iets van kruisbes en kokosvlees. Hint van roze pompelmoes en perzik. Erg toegankelijk.

Goeie body. Bijna romig. Het fruit (en de snoep) komen eerst, maar worden al snel bijgetreden door flink wat kruiden als kruidnagel en oregano en verder ondersteund door pruimtabak, vlierbloesem en melkchocolade met bosbessenvulling. Zoet en kruidig en simpelweg erg lekker.

De afdronk is middellang, romig en zoet met een kruidig randje.

Mooie aanvulling op een erg sterke reeks van single cask bottelingen van Klubb23.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-10-2024

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Macduff 10 Year Old 2010/2020 Druma Mor, Ex-Bourbon Cask, 120 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 53.3%

Experiment?

Enkele weken geleden kreeg ik mijn maatje Benoit over de vloer die me vroeg of ik ooit al had gehoord van een geturfde Macduff. Sorry, maar dat bestaat niet! Toch wel, hield hij vol en stopte me dit sample in de hand. Nu… deze malt werd gestookt in 2010, een periode waarin Macduff absoluut geen turf gebruikte! Ik kan me bijgevolg enkel maar voorstellen dat deze malt op een vat rijpte dat eerder een geturfde whisky had grootgebracht, toch? Hij werd gebotteld door het Belgische The Whisky House in hun reeks Druma Mor.

Dit ruikt in alle eerlijkheid eerder naar een erg jonge Ardmore…  vanille, peren en aardse turf. Gaandeweg wordt dat inderdaad eerder zoetzure turf met een maritieme toets, die me nu eerder aan Caol Ila doet denken. Maar de spirit van Macduff is totaal onherkenbaar. Maar dat neemt niet weg dat deze neus erg aangenaam is, zij het wel volledig verstoken van enige complexiteit.

De body is erg licht. Nu zijn we qua distilleerderijkarakter nog verder van huis. Dit is jong op wit fruit, vanille en slechts een hint van citrus, maar wel volledig gewikkeld in een jasje van zoetzure, bijna medicinale turf. Dat moet echt wel een Islay vat geweest zijn (hoewel ik dat echt niet zeker weet, hoor). Was dit een experiment?

De finish is best wel kruidig en lang. Zachte toetsen van gember en zwarte peper. Iets van rubber op het sterfbed.

Blind had ik dit een jonge(re) Islay genoemd, dus verrassend is het alleszins. Bedankt voor het sample, Benoit.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-10-2024

Distilleerderij: Miltonduff
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Miltonduff 32 Year Old 1981/2014 Adelphi, Refill Ex-Bourbon Hogshead #5066, 197 bts
Kleur: licht goud
ABV: 53.1%

Kudos!

Het doet wel iets met een mens, een distilleerderij bezoeken (nou, ja). Nog niet zo gek lang geleden (september 2024) stond ik op het terrein van Miltonduff Distillery. Prachtige omgeving, stralende zon… en dan te bedenken dat hun product vooral in de blends verdwijnt, met name Ballantine’s. Maar onafhankelijk bottelaar Adelphi kon dit single cask van het blending lot redden en da’s maar goed ook, want hoe vaak krijg je de kans om een Miltonduff van 32 jaar te proeven?

Hola! Deze neus is sexy! Een delicate mix van tropische vruchten en vers gebak, Citrusfruit en  verse gemberlimonade van bij Bar Terroir in hartje Gent. Suikerbrood, fruitcake en iets van ingedikt appelsiensap. Ronduit schitterende, complexe neus.

Goeie body. Lekker olieachtig en onmiddellijk wederom tropisch zoet. Allerhande citrusfruit (met pomelo op kop) gevolgd door perzik, abrikoos en ananas. Mooi bitterzuurtje van pompelmoes, maar ook een zacht bittertje van het hout en wat kruiden in de mix, inclusief een frisse lift van munt. Ongelooflijk lekker, echt waar.

In de middellange, delicate en zachte afdronk behoudt de malt het perfecte evenwicht tussen de fruitige en kruidige toetsen. Kudos!

Ik denk dat ik zonet mijn lekkerste Miltonduff ooit geproefd heb. Dankjewel voor het sample, Manny!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-10-2024

Distilleerderij: Miltonduff
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Miltonduff 13 Year Old 2009/2023 Signatory The Un-Chillfitered Collection – Cask Strength for De Straffe Hoek, Dims Dram, Vinothek Massen, Bourbon Barrel #701793
Kleur: zonlicht
ABV: 55.6%

Straffe Hoek

De Straffe Hoek is letterlijk een hoek in de Delhaize supermarkt in Heist-op-den-Berg waar Eric Schroyens een whiskyshop uitbaat. Je kan daar overheerlijk spul vinden dat Eric zelf selecteert. En hem kennende… hij weet waar hij mee bezig is. Dus zijn de verwachtingen voor deze botteling – die hij deelt met Dims Dram en Vinothek Massen uit Luxemburg – relatief hoog.

Heerlijk zachte neus op wit fruit (appels en peren), met even zachte vanille en iets wat me aan bakboter doet denken. Amandelpasta en crème brûlée. Pannenkoeken. Aangenaam en toegankelijk, ondanks het relatief hoge ABV. Dat betekent dat de alcohol prima geïntegreerd is, als u het mij vraagt.

Lekker olieachtig. Fanta Lemon op  steroïden! Erg clean op appels, peren, vanille met een heldere, frisse toets van spearmint. Tegelijkertijd flink pittig op witte peper en gember met een toets van kalisse. Prima verderzetting van de neus.

De afdronk is top. Boomgaardfruit, citrus, vanille en kruiden. Lekker lang en bevredigend.

Yup, deze voldeed, nee… overtrof de verwachtingen. Uitstekende selectie van de Straffe Hoek en co. Bedankt voor het sample, Eric.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-10-2024

Distilleerderij: Glenallachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenallachie 8 Year Old 2015/2024 for MMM, 50 bts
Kleur: licht goud
ABV: 54.0%

A Winter’s Whisper

Dit is de vierde en laatste release in de zogenaamde ART for ALS Series, waarbij we op ons label een prachtig AI kunstwerk gebruiken van Alain Verspecht. A Winter’s Whisper genaamd, zien we een majestueus rendier in een sneeuwlandschap tussen de fluisterende dennen, want ja… de winter komt er aan. Maar geen nood: we hebben precies de juiste whisky gekozen om u doorheen die donkere en barkoude avonden te helpen: een single cask GlenAllachie 2015. Onze Speysider rijpte 4 jaar lang op een bourbon barrel en kreeg dan nog een finish van 4 jaar op een PX Refill Barrel! Ook van deze release storten we uiteraard per verkochte fles 5 EUR via MMM (u, dus!) en 5 EUR via Mark en Manny persoonlijk, door naar het Fonds voor ALS onderzoek. We proeven wederom voor het goeie doel!

Zacht fruitig op abrikozengebak en appelmoes, opgesmukt met dennenappels en bakkerskruiden, da’s de neus in een notendop. Daaronder schuilt nog iets van amandelschaafsel, kweepeer, puree van aardpeer (echt waar!) en toffee. Mooi gekruid, ook. Erg aangenaam en… winters – of wat had u gedacht?

Heerlijk romig en volmondig op de tong, onmiddellijk aangenaam zoet maar met een flinke kruidigheid die je mond helemaal warm maakt. Gezellig. Appels en abrikozen keren weer, aangevuld met wat bloedappelsien en kaki.

De afdronk is erg lang en komt in laagjes van gekonfijte appelsien, kaki en kruiden.

Fantastische afsluiter van een – al zeggen we het zelf – fantastische reeks. Een heel ander beestje dan onze heerlijke GlenAllachie 2014 op Madeiravat die we in 2022 lanceerden, maar minstens even lekker. En dankzij de support van onze whiskyvrienden konden we zelfs meer dan 2.000 EUR storten aan het goeie doel. Dank u wel en slàinte!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-11-2024

Distilleerderij: Isle of Harris
Regio: Schotland
Fles: Isle of Harris Gin
Kleur: clear
ABV: 45%

Esse Quam Videri

Veel opstartende distilleerderijen brengen in eerste instantie gin uit, omdat dit onmiddellijk kan verkocht worden, gezien het product niet hoeft te rijpen. Dat was voor de Isle of Harris Distillery niet anders. Ze opende de deuren in 2015, maar de eerste whisky werd pas in 2023 gelanceerd. Hun gin echter, zag het levenslicht veel eerder. Hij wordt gestookt op een kleine copper gin still, de Dotach genaamd, die langs de grotere koperen broertjes staat waarop de malt spirit wordt gestookt. Het key local ingredient is hun zogenaamde Sugar Kelp, bij ons beter gekend als suikerkombu, een biologisch zeewier uit de ongerepte, voedingsrijke wateren van de Atlantische Oceaan. Daarnaast gebruiken ze tevens korianderzaad, staartpeper, cassia-bark (een Chinese kaneelsoort), orris- en engelwortel, de schil van bittere appelsienen, zoethout en – hoe kan het ook anders? – jeneverbes.

De neus is erg zacht en bijzonder aangenaam. Flink floraal met een mooie, frisse toets van citrus en zachte staartpeper. De jeneverbes overheerst hier niet en gunt de andere botanicals voldoende ruimte om zich te tonen. Maar eerlijk is eerlijk: ik ruik niets van het zeewier.

De gin streelt de tong, zijdezacht, en offreert flink wat citrus en warmte van de peper. Wederom herbaal en zoet (kaneel), terwijl dan midpalate toch een mooie toets van het zoete zeewier verschijnt. Verrassend!

En dat zet zich mooi door in de lange, warmende finish.

Oh, wow, wat een bijzondere gin! Die verdient het echt wel om puur genoten te worden.

Gin & Tonic

Maar als je dan toch een G&T met deze parel wil maken, gebruik dan een relatief neutrale tonic. Ik koos dus voor de klassieke Fever Tree en garneerde hem met enkel schillen van citroen en limoen en dat uiteraard over een flinke hoeveelheid ijsblokjes heen. Het resultaat mag er wezen. Dorstlessend, eetlustopwekkend en simpelweg erg, erg lekker.

Oh, ja, de titel van dit stukje – die zoveel betekent als ‘to be, rather than to seem’, staat op de bodem van de (naar mijn (on)bescheiden mening prachtige) fles. Vond ik een leuke touch.

Geproefd door Mark Dermul op 15-11-2024

Distilleerderij: Holyrood
Regio: Schotland
Fles: Height of Arrows Gin
Kleur: clear
ABV: 43%

Strelend

Holyrood gaat er prat op graag te experimenteren met graansoorten, giststammen en vaten. Voor hun whisky althans. Maar ze maken ook een gin die naar de naam Height of Arrows luistert en in een wel heel erg mooie fles wordt gepresenteerd. Ze gebruiken drie botanicals: jeneverbes, bijenwas en zeezout. Wist je trouwens dat Arthur’s Seat – de bekende heuvel in hartje Edinburgh (ooit een vulkaan!) – eigenlijk Ard-Na-Said heet in het Keltisch? En de letterlijke vertaling van die naam is Height of Arrows. Het werd gewoon verbastert tot wat wij nu als Arthur’s Seat kennen. Leuk wist-je-dat-je, toch?

Oh, da’s lekker fris – eigenlijk zoals het hoort. Een tikkeltje romig (dankjewel, bijenwas) op hars en pijnboompitten, lichte toetsen van citrusschillen met een zilt randje. Eerder klassiek, maar daar hou ik bij gin wel van.

Ook op de tong is hij verrassend olieachtig, bijna stroperig als u begrijpt wat ik bedoel. Nu zijn het de citrustoetsen die eerst komen, gevolgd door een zachte toets van peper die snel aan intensiteit toeneemt en hier best een pittige gin van maakt. Mooi herbaal, ook. Lekker!

De afdronk is echt lang te noemen, wat ik niet vaak heb bij een gin. Hij tintelt op de tong van de kruidigheid.

Een tongstrelende gin in een oogstrelende fles. Oh, ja… ik scoorde een sample op het geweldige Spirits in the Sky, maar daarmee kon ik helaas geen G&T maken.

Geproefd door Mark Dermul op 15-11-2024

Bottelaar : Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Paul Beau Lot 70 Grande Champagne, Malternative Belgium #36 ‘En danseuse’, 290 bts
Kleur: koper
ABV: 43.11%

Ballet

Paul Beau doet misschien niet onmiddellijk een belletje rinkelen (hoewel ik al een paar van hun cognacs besproken heb), maar dit is een onvolprezen merk dat Olivier en Léa van het door mij bijzonder geliefde cognachuis Laurichesse in 2023 opnieuw konden inlijven. Oorspronkelijk werd de cognac eind 19^e eeuw door Samuel Beau voor het eerst gestookt en na zijn overlijden in 1914 nam zoon Paul het roer over, vergrootte de wijngaard en moderniseerde het bedrijf. Tot 1977 (een geweldig jaar voor sci-fi liefhebbers, dit terzijde) verkochtten ze al hun stocks aan de grote cognachuizen met Rémy Martin op kop, maar sindsdien brengen ze hun cognac op de markt onder eigen label. Na het overlijden van Paul werd het bedrijf verdergezet door Michel en Guy Laurichesse. Guy is de papa van Olivier. Zoonlief werkte 12 jaar lang voor het huis totdat hij in 2015 Cognac Laurichesse oprichtte. En toen ze in 2023 de kans zagen om het merk terug te kopen, alsook enkele fantastische vaten – zoals hetgene dat we nu aan de lippen gaan zetten – lieten ze die kans niet onbenut. Merk op dat de vatsterkte 43.11% is – da’s wel heel erg precies.

Mooi gelaagde neus op geroosterde amandelschijfjes, overrijpe kaki, drakenfruit, guave en een heel mandje vol gedroogde, tropische vruchten met abrikozen op  kop. Het geheel is besprenkeld met cacaopoeder, een mespuntje chicorei en een flinke lepel smeuïge honing. Heerlijk !

Fluweelzacht op de tong met wederom dat mandje fruit, maar nu in een stoofpotje, dat best pittig gekruid is. Rancio, iets van tabak en iets floraal, aangevuld met een handjevol noten. Amandelen, ja, maar ook iets van okkernoten en pecannoten. Toch gaat hij een pak verder dan de neus al aankondigde. Dit is bijzonder gelaagd en houdt perfect het midden tussen een subtiele verleider en een intense smaakbom.

De lange afdronk is warm en kruidig en tevens een tikkeltje drogend, maar in dit geval doet dat de complexiteit enkel maar toenemen.

Zo elegant als een ballet. Tja, 1970… da’s een geweldig jaar hé… Net geen 290 EUR, maar elke cent waard. Je zou voor minder een dansje doen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-12-2024

Bottelaar : Klubb23
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 91 Klubb23 Release I Bons Bois Single Cask
Kleur: koper
ABV: 58.5%

Libelle

Het lijkt wel alsof steeds meer bottelaars hun oog op cognac laten vallen. Zo ook, blijkt nu, Klubb23, die we vooral kennen van leuke whiskyreleases zoals de Lads of Lobland, Mobsters on Mopeds, Old Travel Posters en BYOB-C releases. Maar onlangs kondigden ze twee cognacs aan, een Lot 88 Petite Champagne speciaal voor grill-restaurant De Boesjerie (slechts 28 flesjes sterk, waarvan fles 28/28 een plekje kreeg in mijn verzameling) en deze Bon Bois Release I, een Lot 91 met een libelle op het label. Die gaan we meteen aan de lippen zetten.

De neus is exotisch op mango, appelsien en mirabellen en tegelijkertijd flink herbaal en floraal, maar vertoont tegelijkertijd iets aparts waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Ik ben geneigd te zeggen – niet lachen! – butaangas. How weird! Maar… ik vind het wel erg lekker.

Dit is een trap tegen je tanden. Flink kruidig, overigens, maar wel erg, erg lekker, zeg. Snoeperig zoet op overrijpe druiven en kersen, pruimen en mirabellen en zelfs wat drakenfruit en bloedappelsien. De sterkte zorgt voor een mooie warmte, het hout voor een prachtige kruidigheid. De vreemde toets van butaangas keert niet weer, maar wordt vervangen door een fantastische toets van rancio. Oh, oh, oh, wat wordt dit groots!

De afdronk is uitstekend. Geweldig lang, kruidig en warm, zacht drogend en intens. Op het sterfbed verschijnt een mooie toets van pruimtabak.

Ik heb nog niet het genoegen gehad om erg veel cognac uit deze regio te proeven, maar herhaal maar wat graag wat ik al eerder zei: ‘Bons Bois is een onderschatte regio’. Wat een fantastische selectie!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-11-2024

Distilleerderij: onbekend
Regio: Hongarije/België
Fles: Brandy Bor Barrel Belgique
Kleur: rood
ABV: 55%

Ruggengraat

Bor is het Hongaarse woord voor wijn. Het mag dan al een minder bekend wijnland zijn, toch worden daar heerlijke wijnen geproduceerd. Denken we maar aan Juhfark, Kadarka, Kékfrankos, Léanyka en Sagrantino – om er maar enkele te noemen. Maar wat krijg je als je zo’n heerlijke witte en rode Hongaarse wijn thuis afstookt tot een brandy? Dat is wat mijn gabber D (hij blijft uiteraard liever anoniem) zich afvroeg en hij voegde de daad bij het woord. Tijdens één van onze veel te sporadische ontmoetingen stopte hij me een flesje van zijn eigen stooksel in de handen. ‘Proeft dat ne keer’, was de opdracht. Deze brandewijn (want dat is het letterlijk) rijpte nog even op een eikenhouten vat. U snapt nu waarom ik dit spul Bor Barrel Belgique gedoopt heb. Een Hongaarse wijn in België gedistilleerd en gerijpt en enkel ‘in den duik’ te proeven.

De neus is snoeperig zoet op kersen en Draculatanden, doet wat aan Mon Chérie bonbons denken, maar vertoont tevens een verrassend umami kantje, alsof er iets van het sap van vers gekookte wortelen aan toegevoegd werd. Dit is aangenaam en boeiend. Door de toevoeging van een theelepeltje water verschijnt er een hint van licht aangebrande karamel – die niet stoort, nota bene.

Op smaak laat de alcohol zich onmiddellijk voelen, wat me naar water doet grijpen. Onverdund is het zoetzuur en alcoholisch, met een flinke prikkel, waardoor het rode snoepgoed zich minder goed kan tonen en iets van witte peper en zoethout de bovenhand nemen. Met water is het een pak aangenamer en een prima verderzetting van de neus. Speels en toch stevig.

Onverdund is de afdronk wat scherp en ongecontroleerd – zag maar ruw – maar met wat water bij is hij lang en gepeperd, maar wel lekker zoet.

Puur vind ik hem best met een goeie scheut water bij, maar ik kan me tevens voorstellen dat dit onverdund een stevige ruggengraat kan zijn voor menig cocktail. En ja, als je zo iets lekkers uit je eigen illicit still kan toveren, kan ik me voorstellen dat je graag aan het experimenteren gaat.

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2024

Distilleerderij: Strathearn
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Strathearn Inaugural Bottling, OB 2024
Kleur: goud
ABV: 50.0%

Doorstart

Nou… ik heb wel wat moeite met ‘Inaugural Bottling’, aangezien Strathearn toch al een paar jaar bezig is. Ik proefde zelfs al wat whisky van hen in 2018 en 2019. Maar in oktober 2019 kondigde Douglas Laing aan dat ze de boel hadden overgenomen. Die zijn dan aan de slag gegaan met de inventaris en brachten dan een ‘nieuwe’ eerste release uit, onder hun eigenaarschap, zeg maar. Okay, tot daar aan toe. Deze nieuwe officiële eerste release is een vatting van bourbon-, sherry en virgin oak vaten. Mag ik zeggen dat ik 85 EUR wat aan de dure kant vind? Maar wie weet is hij wel zinnenstrelend. De verpakking is alvast oogstrelend.

Flink herbale neus met toetsen van eikenhout en iets floraal, ruw graan, een openstaande mashtun en andere geuren die me aan een boerderij doen denken. Het heeft wel iets. Het fruit – ja, hij is ook best fruitig – vertaalt zich naar sappige perzik en overrijpe appeltjes en een enkele, verloren gelopen maar best zure kruisbes. Mooi.

Goeie body, het moet gezegd. Lekker olieachtig en mondvullend. Opnieuw een tikkeltje farmy met ook een heleboel granige toetsen. De korst van een dubbel gebakken wit brood, corn flakes op zondagmorgen, pannenkoeken met ahornsiroop, aangevuld met flink wat kruiden van de eik. Prima balans.

De afdronk is middellang, aangenaam kruidig, zacht drogend en blijft aangenaam zoet.

Nou, hij is dan misschien niet meteen groots, maar het is wel een erg mooie ‘inaugural’ release. We heffen het glas op de ‘doorstart’ van Strathearn.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-10-2024

Distilleerderij: Isle of Harris Distillery
Regio: Schotland (Islands)
Fles: The Hearach First Release, Batch 3, OB 2023
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Harris

The Isle of Harris distilleerderij, op het gelijknamige eiland in de Outer Hebrides opende de deuren in 2015, maar het was wachten tot 2023 alvorens de eerste single malt op de markt kwam. En dat gebeurt onder de naam The Hearach, wat de Keltische naam is voor een inwoner van het eiland. Nu vraag ik me wel af hoelang en hoe vaak je een ‘first release’ kan uitbrengen, want we zijn ondertussen eind 2024 en ondertussen is al batch 16 van hun ‘first release’ uit… Hmm. Wat er ook van zij, het is een nieuwe distilleerderij, dus gaan we met veel plezier op onderzoek uit. Ik proef overigens uit een fles van Batch 3. Het is een vatting van hun malt die rijpte op een mix van vaten, afkomstig van Buffalo Trace, Heaven Hill, oloroso en fino sherry.

Menthol en erg subtiele turf komen eerst, gevolgd door lentefrisse toetsen van gras, limoen en gebakken appeltjes besprenkeld met een handjevol noten. Vers geboend parket. Dit valt mij alvast erg goed mee.

De body is prima. Nu komen de appeltjes eerst, gevolgd door iets van perzik en weer die menthol, die voor een frisse lift zorgt, terwijl de turf richting vreugdevuur gaat, maar wel bijzonder zacht. Het geeft deze malt de kans zijn leeftijd een beetje te loochenen. Het fruit wordt gevolgd door een zachte kruidigheid. Vanille, witte peper, zoethout en iets van tuinkruiden.

De afdronk is middellang en zacht drogend met de subtiele turf die het laatste woord krijgt.

Nou, da’s een mooie introductie! We gaan de Isle of Harris Distillery in de gaten houden (en hun maritieme gin – met suikerkombu – zeer binnenkort ook eens proeven).

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-10-2024

Distilleerderij: Sagamore Spirit Distillery
Regio: USA
Fles: Sagamore Spirit Rye Whiskey Cask Strength
Kleur: brons
ABV: 56.1%

Maryland

Volgens de website van deze in Baltimore, Maryland, gevestigde distilleerderij, is hun Cask Strength een vatting van zowel high-rye and low-rye whiskies met een leeftijd van 4 tot 7 jaar. En dan, na de vatting, wordt er nog een touch of limestone-filtered water aan toegevoegd. Ik frons dan ook de wenkbrauwen dat deze als cask strength kan en mag gebotteld worden, als er naar eigen zeggen water aan wordt toegevoegd. Soit, we gaan vooral proeven.

De neus is wel heel erg goed! Hij begint wat gesloten, maar handwarmte en geduld worden beloond met een panoplie aan donker fruit, tabaksbladeren, bosbessen, roggebrood en… euh… mentholsigaretten! I kid you not.

Het mondgevoel zit wederom prima, maar de rye is wel onmiddellijk pikant op kruidnagel en kardemom. Het donkere fruit keert weer en wordt aangevuld met een flinke scheut ahornsiroop, een mespuntje vanille en een zachte bitterheid als van walnoten in combinatie met origine chocolade. Nog wat leder en pruimtabak. Dit is zowaar zonder schroom complex te noemen.

De afdronk is zonder meer lang, kruidig en warmen, maar wel heel erg aangenaam op donkerzoete toetsen met een bitter randje en wat woodsmoke.

Lekker! Reken op zo’n 83 EUR. Als je van rye houdt, dan is deze wat mij betreft makkelijk aan te bevelen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2024

Distilleerderij: Sagamore Spirit Distillery
Regio: USA
Fles: Sagamore Spirit Rye Whiskey Double Oak
Kleur: mahonie
ABV: 48.3%

Baltimore

Sagamore Spirits is een distilleerderij in Baltimore, Maryland, die nog niet zo gek lang bezig is (en eigenlijk in Italiaanse handen, want in september 2023 kocht Illva Saronno Holding SpA een meerderheid van de aandelen). Hun Rye is sinds enkele maanden ook bij ons verkrijgbaar. Ik proef hun Double Oak, die na een rijping van 4 jaar in klassieke bourbonvaten nog een finish kreeg in vaten van toasted oak gedurende iets meer dan 12 maanden. Dat maakt dat deze rye zeker 5 jaar oud is. Als ik me niet vergis, is dit wel degelijk spul dat ze zélf hebben gestookt (in tegenstelling tot hun instapper, die een blend van verschillende gesourcete roggewhiskeys is).

Prima neus op rogge, bakkerskruiden, amandelen en ahornsiroop, met een randje dat aan vernis doet denken, zonder te storen. Iets floraal (gedroogde bloemen) en gekonfijt (appelsienschillen). Niet wereldschokkend, wel goed.

Prima mondgevoel. Licht olieachtig en vanaf de eerste slok flink kruidig. Bijna pikant, zelfs. Peper, nootmuskaat, kruidnagel, kardemom, zoethout… the works. Honing en ahornsiroop komen de boel verzachten. Bloedappelsien en bosbessen verschijnen. Dit wordt zelfs erg mooi!

De finish is aangenaam warm, lang en kruidig, heerlijk zoet en slechts een tikkeltje drogend.

Wat een leuke verrassing. Dit is een goeie rye, verkrijgbaar voor zo’n 83 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-11-2024