WhivieBlog

Zondag 26 september 2010

Hier aan de kust, in het meest noordelijke punt van de Speyside, is het een pak frisser dan in het binnenland van de Low- en Highlands. Dat merken we duidelijk wanneer we staan te wachten tot het restaurant open gaat. De mooie blauwe hemel met sporadisch een schaapachtige wolk kondigt voor de derde dag op rij mooi, droog en zonnige weer aan. Wie zegt dat het hier altijd regent in Schotland?

De volledige voormiddag is gereserveerd voor non-whisky-related activiteiten, … alhoewel. Omdat we gisteren onze afspraak in de Benromach Distillery hebben gemist, besluiten we toch langs de destilleerderij in Forres te rijden. Zowel het visitor center als de shop zijn gesloten op zondag, maar dat staat niet in de weg dat we prachtige foto’s van de productiegebouwen en warehouses kunnen maken. Aan de overkant van de hoofdweg, enkele kilometer naar het zuiden, komen we voorbij de Historic Whisky site of Dallas Dhu. De destilleerderij is niet meer operationeel. Je kan er enkel nog de tour en de shop bezoeken. Daar komen we te weten dat het volgens een oude Schotse wet verboden is om op zondag whisky te verkopen, of zelfs te serveren, voor 12u30.

Er valt hier voor ons dus niet veel te scoren; en besluiten om door te rijden naar het visserdorpje Findhorn. Onderweg passeren we RAF Base Kinloss. Als we even willen stoppen langs de weg om een Nimrod verkenningsvliegtuig te fotografferen, staan we voor een poort in het verlengde van de start- en landingsbaan. Het bord op de poort zegt: ’Keep clear – Crash Gate’. We besluiten het lot niet uit te dagen en stationeren ons op de parking verderop.
Bij een verrasend milde zeebries en een uiterst kalme zee, maken we een mooie wandeling langs het kiezelstrand en door de duinen van Findhorn. Het is rond lunchtijd wanneer we Elgin terug binnenrijden. Na een warme snack vervolgen we onze weg via de Whisky Trail in zuidelijke richting.

Wat volgt is een spelletje destilleerderijen spotten in ware guerilla-style: Van zodra er zich een schouw en/of pagode aftekent in het landschap, wordt er gegokt naar de naam van de destilllerderij. Omdat de meeste destilleerderijen geen vistor center hebben, of op zondag gesloten zijn (herinner u die oude Schotse wet), zijn onze haltes slechts zeer korte foto-stops. We rijden voorbij BenRiach en Longmorn, Aberlour en Speyburn Distillery, Glen Grant, Glenfarclas, de Speyside Cooperage en Glenfiddich.

Omdat alle vier de Whivie-pioneers Guardian of the Glenlivet zijn, is de laatste destillerderij die we uitgebreid willen bezoeken The Glenlivet Distillery. We zijn nog net op tijd voor de tour van 15u15. Onze gidse Michelle legt ons – met veel gevoel voor humor – het produtieproces van whisky uit. Daarna leidt ze ons het kraaknette en nagelnieuwe productiegebouw van de destilleerderij binnen. De mash tun, de 8 washbacks en 4 paar stills worden hier bediend door slechts één operator vanachter een gigantische controletafel. Deze hall, die in 2009 officieel werd geopend, is in de eerste plaats een uitbreiding van productiecapaciteit. Daarnaast is dit knap uitgedacht en zeer praktisch ingerichte gebouw, perfect om de tour ‘door te jagen’. Net onder de 20 minuten staan we weer buiten. Na een korte passage in één van de ontelbare warehouses is het tijd om de rondleiding af te sluiten met een korte tasting. Elke bezoeker krijgt de kans om één glas te kiezen uit een aanbod van The Glenlivet 12 Years Old, The Glenlivet Nadurra Triumph en The Glenlivet 18 Years Old. Na de tour en tasting worden bezoekers aan The Glenlivet vakkundig de shop in geloodst.

Wij laten de shop links liggen. Als Guardian of the Glenlivet kan je, mits het voorleggen van jouw persoonlijke Glenlivet pasje en sleutel, de bibliotheek van George Smith bezoeken. Via een geheime deur, die leidt naar een verborgen trap, komen we in de Guardians of the Glenlivet Library op een zolderkamer boven het visitor center. Deze stijlvol, typisch Britse studeerkamer met lederen fauteuils, statige desk en indrukwekkende boekenkast is een oase van rust, in vergelijking met de hectische en commerciële bedoening op de benedenverdieping. Michelle schenkt ons nog een Glenlivet Cellar Collection 1983 French Oak Finish uit. Een extraatje dat enkel voor Guardian of the Glenlivet is weggelegd.
Wanneer we terug op de benedenverdieping van het visitor center komen, zijn de shop en de tentoonstellingsruimte reeds dicht. Het doet ons extra hard beseffen dat onze prachtige reis door Schotland op zijn einde loopt; ook al hebben we nog een zware rit van 3 en een half uur naar Glasgow voor de boeg …

Het is al donker en behoorlijk laat wanneer we inchecken in het hotel in Glasgow. Tot onze verwondering hebben de meeste restaurants reeds de keuken gesloten. Maar hoe zit dat dan met die haggis? We kunnen Schotland toch niet verlaten zonder dit typische gerecht geproefd te hebben? De zeer behulpzame dame aan de receptie weet de chef van het hotel te overhalen om voor Mark een portie haggis met whiskysaus (wat had u anders gedacht?) te bereiden.
Bij een lekker diner en een heerlijk glaasje wijn blikken we terug op het weekend, en worden er reeds plannen gesmeed voor een volgende reis.

Onze laatsgte volledige dag wordt afgerond met een trio van Balvenie Double Wood en Macallan 15 Year Old en Caol Ila 1997 G&M Connoiseurs Choice.

Zaterdag 25 september 2010

Na een zalige nachtrust en een heerlijk verfrissende douche, bespreken we het rittenschema voor vandaag bij een lekker en uitgebreid ontbijt. Er staat behoorlijk wat op het programma en er moeten ook heel wat kilometers (or miles in this case) overbrugd worden.
Bij het verlaten van de parkeergarage stellen we vast dat het opnieuw een prachtige, zonnige dag wordt. Net buiten Glasgow slaan we de Touristic route to Pitlochry in. Deze route door de Highlands moet ons uiteindelijk naar het hart van de Speyside brengen; twee interessante whisky regio’s.

Voor het eerst zien we langs de weg de uitgestrekte weilanden, velden en heuvelruggen die de Schotse Highlands zo typeren. De filmliefhebbers in onze auto wanen zich in het decor van Hobbiton in Lord of the Rings of de magische wereld van Harry Potter. Na een uurtje sightseeing lassen we een korte stop in om de beentjes te strekken. Hier in Muthill (wordt Mew-thill uitgesproken) nemen we de tijd om de ruïne van een Romaanse kerk en begraafplaats te bezoeken.
Net buiten Crieff trekt een groot bord onze aandacht. Even buiten de geplande route ligt de Famous Grouse Experience. Omdat deze stop niet opgenomen is in het schema, beperken we ons tot een kort bezoek aan de shop. We vinden er enkele leuke miniatuurtjes voor de verzameling; en hervatten vervolgens onze tocht noordwaards.

We blijven ons vergapen aan het prachtige, groene glooiende landschap. Aan The Queen’s View bij Lake Tummel stoppen we om te lunchen. We zijn hier nog 10 minuutjes van onze volgende stop in Pitlochry.
Als we het schilderachtig stadje binnenrijden, heerst er een gezellige drukte. Er is hier in de buurt een Classic Rally aan de gang. Onderweg worden we regelmatig ingehaald door classic en oldtimer wagens en motorfietsen. Even buiten de stad, tussen de velden, ligt Edradour Distillery, Scotland’s smallest distillery. Terwijl Mark en Sofie een blitz-bezoek brengen aan het visitor center en shop, maken Ilse en Niek gretig sfeerfoto’s van de Schotse Highlands.

Door al dit moois, zijn we de tijd een beetje uit het oog verloren. We beseffen plots dat we nog een rit van ruim 2 uur voor de boeg hebben naar Elgin. Onze volgende afspraak komt ernstig in gedrang. Hoewel we geen tijd te verliezen hebben, laten we ons toch verleiden om een kleine omweg te maken via Schotland’s hoogst gelegen destillerderij, de Dalwhinnie Distillery. We hebben de on board termometer niet nodig om vast te stellen dat het hier op de top een stuk frisser is dan beneden in het dal. We beperken ons ook deze keer tot een kort bezoek aan de shop. We scoren opnieuw enkele minatuurtjes voor de verzameling en laten de Distiller’s Edition op het schap staan; want deze is goedkoper in de supermarkt in België.
Wat volgt is een lange rit naar Elgin. Net voorbij Aviemore rijden we de Speyside binnen. Voor elke whiskyliefhebber is dit de hemel op aarde. Hier ligt na elke bocht een destilleerderij verscholen in het landschap. Wij raden iedereen toch ten stelligste aan om de aandacht bij het verkeer te houden en uit te kijken voor overstekend wild!

Onze volgende afspraak is met Mark Angus, Retail Sales Manager van de Gordon & MacPhail Shop, 58-60 South Street in Elgin. We slagen er in om precies 10 minuten voor sluitingstijd de winkel binnen te stappen. De Retail Sales Manager laat nog snel zijn echtgenote verwittigen om het avondeten eventjes warm te houden in de oven, zodat hij ons rustig de tour door de shop kan geven. Mr. Angus vertelt ons kort over de geschiedenis van de winkel, die trouwens nog steeds in hetzelfde gebouw gevestigd is als bij de oprichting in 1895. Er staan hier méér dan 1.500 flessen, zowel officiële bottelingen als Connoisseur’s Choice en Gordon & MacPhail bottelingen. Dit maakt de keuze voor onze aankopen er niet eenvoudiger op …
Enkele extreem oude en exclusieve expressies zoals een Auchentoshan 30 Years Old; een BenRiach 1976 Limited Edition, de flessen Ardbeg Double Barrel en ‘s werelds oudste single malt, de 70 jarige Mortlach, geven de shop de uitstraling van een heus whiskymuseum.

Wanneer Mark Angus de laatste klanten heeft bediend, neemt hij ons mee op een rondleiding achter de schermen van de Gordon & MacPhail Shop. Op de eerste verdieping stappen we de board room binnen. Deze middag heeft hier nog een vergadering – met tasting – plaatsgevonden van de Raad van Bestuur. Enkele uren voor ons bezoek zijn hier nog belangrijke beslissingen genomen mbt de nieuwe Gordon & MacPhail bottelingen. Naast het volledige aanbod flessen uit de Benromach destilleerderij, puilen de display-kasten hier uit met exclusieve flessen en whisky-prijzen en trofeeën die Gordon & MacPhail in zijn lange geschiedenis heeft verzameld.

Enkele flessen rijker, maar een hap Schotse Ponden lichter nemen we afscheid van Mark Angus. Hij doet ons nog een adresje aan de hand, waar we volgens hem echte haggis kunnen eten. In het Laichmoray Hotel (wordt Lek-Meirie uitgesproken) serveren ze echter enkel met haggis gevulde champignons als voorgerecht. We blijven in onze zoektocht naar dit typisch Schotse gerecht nog even op onze honger zitten; maar laven ondertussen onze dorst met een head-to-head whisky tasting van een Blair-Atol en een Deanston.

Vrijdag 24 september 2010

<<Wegens het drukke luchtverkeer is vlucht 7923 naar Glasgow Prestwick nu voorzien om 12u25. Het spijt de luchtvaartmaatschappij om u dit nieuws te moeten melden>>. De boodschap sterft langzaam uit in de departure hall van Brussels South Charleroi Airport. Door een staking van de luchtverkeersleiders in Frankrijk is het luchtverkeer van en naar Groot-Brittanië ernstig verstoord. Omdat we onszelf een strakke itinerary hebben opgelegd, kijken sommige leden van de Whivie-delegatie reeds bezorgd op hun horloges.

Ruim anderhalf uur na het geplande vertrekuur stijgt onze vlucht richting Schotland op, om 90 minuten later te landen op de runway van Prestwick Airport – Glasgow. Imigration, baggage reclaim, customs, pick-up van de rental car en nog wat Schotse Ponden uit de muur gehaald, … de Whivie-delegatie – bestaande uit Mark, Sofie, Ilse & Niek – is klaar om haar ontdekkingstocht aan te vatten.

Op de weg naar onze eerste afspraak in Glasgow, hebben we ondanks de lichte achterstand op ons schema toch nog de tijd om de snelweg te verlaten in Kilmarnock. In Hill Street botsen we, bijna letterlijk, op de gigantische bottelarij van Johnnie Walker. Er hangt echter een troosteloos en gelaten sfeer rond deze fabriek. Eigenaar Diageo heeft het lot van dit Johnnie Walker icoon bezegeld. Eind volgend jaar gaat deze site onherroepelijk dicht. De productie zal verplaatst worden naar andere fabrieken uit de Diageo groep, in Leven, Fife en Shieldhall, Glasgow.

Met deze beslissing verdwijnt niet alleen meer dan 140 jaar traditie in Kilmarnock, de regio gaat hierdoor een zware economische periode tegemoet. Het rinkelend geluid van de flessen in de vulmachine zal vanaf eind 2011 niet meer te horen zijn hier in Hill Street.

We moeten een beetje vaart maken, en beslissen daarom de geplande lunch in Glasgow te vervangen door fish & chips langs de baan. Het is onze eerste kennismaking met de Schotse keuken, kwestie van een “fondke” te leggen voor ons eerste distilleerderij-bezoek.

Het is al na 15u00 als we de terreinen van de Auchentoshan Lowland Distillery oprijden. We worden in de shop van het visitor center hartelijk verwelkomd door distillery manager Jeremy Stephens en zijn crew. Terwijl de gidsen nog een bus Duitse touristen “afwerken” doen wij onze aankopen en maken in de bar verder kennis met de distillery manager bij een Auchentoshan 12 Years Old. Mr. Stephens doet ons zijn verhaal over de zeer bewogen week die hij en zijn team achter de rug hebben: In de nacht van woensdag op donderdag heeft een gigantische wolkbreuk ervoor gezorgd dat de volledige productiehal en het visitor center méér dan 1 meter water hebben moeten slikken. Dit betekent dat de productie tijdelijk stil ligt, totdat alle elektrische onderdelen zijn nagekeken en/of hersteld. In het visitor center is een lichte aftekening van water op de muur nog de enige nare herinnering aan deze mini-natuurramp. Jeremy’s goed geolied team heeft hier een klein mirakel verricht: de strak gedesignde shop ziet er opnieuw stralend uit!

Tijdens de tour leidt Jeremy ons door de vier grote stappen in het productieproces van whisky: mashing, fermentatie, distillatie en rijpen. Omdat de machines niet draaien, kunnen we op plaatsen komen die anders onbereikbaar of zelfs ontoegankelijk zijn voor het grote publiek. Daardoor is het helemaal geen belerende of over-gecommercialiseerde tour. Zo laat Jeremy ons proeven van de rijpende wash. Het brouwsel smaakt zurig en licht alcoholisch. Het is zowel qua kleur, geur en smaak best te vergelijken met een wit bier, zoals Hoegaarden.
In de relatief kleine destillatiehal staan de drie stills, die tevens het logo vormen van deze destilleerderij. Auchentoshan is (op enkele kleine uitzonderingen na) de enige Schotse destilleerderij die haar spirit 3 keer destilleert. Bij de spirit safe mogen we ook een blik werpen in de boeken van de stillmen. Hierin staan, naast de productiecijfers, de aantekeningen van de stillmen, die het geheime recept van de Auchentoshan Tripple Distilled Whisky bevatten.

Zonder afbreuk te doen van de magie rond het productieproces van whisky, leren we dat een distillery manager ook moeten afrekenen met de dezelfde problemen als elke andere fabriek. Veiligheid, kwaliteitscontrole en energiezuinig produceren behoren tot de dagdagelijke bekommernissen van Jeremy Stephens.

De passage door de aging warehouses is steeds één van de hoogtepunten bij een destilleerderij-bezoek. Leuk extraatje is het ritueel rond de ‘bottle your own’. Hier kan je zelf uit een vat, speciaal geselecteerd door master blender Iain McCallum, een gepersonaliseerde fles Auchentoshan bottelen. Toeval of niet; maar Mark heeft fles N° 100, exclusief gesigneerd door de distillery manager!

Hoog tijd om ons terug te begeven naar de bar. We kaarten nog wat na met Jeremy bij een Auchentoshan Three Wood en een Auchentoshan 21 Years Old. Maar de distillery manager heeft een verrassing voor ons. Hij neemt ons mee naar de blender’s room, het exclusieve werkterrein van Iain McCallum. Hier komt de distillery manager zelf ook zelden tot nooit. Samen met hem ontdekken we de stalen uit de verschillende vaten die hier in de samplekast staan. We beginnen met een head-to-head tasting van een 20 Years Old Sherry Butt en een 20 Years Old Bourbon barrel. In een doos op de grond ontdekt Mark de geopende flessen van de Auchentoshan 1957 en Auchentoshan 30 Year Old 1978 Bourbon Cask Matured. Van de laatste schenkt Jeremy ons elk een glas uit. Bij een gezellige whisky chat, genieten we van deze heerlijke dram. Jeremy laat ons daarna ook nog de sample proeven van Auchentoshan 1979 – Cask N°4561, Auchentoshan 1997 Butt 446 en Auchentoshan 1998 Hogshead Sherry 622.
Het is al ruim voorbij sluitingstijd en iedereen – behalve wij, Jeremy en de nachtwaker – is reeds lang naar huis, wanneer de distillery manager met een laatste verrassing komt. We krijgen twee flesjes new make mee naar huis. Hij schrijft persoonlijk de taxlabels voor de 200ml samples malt spirit. We zijn zo blij als kinderen in een snoepwinkel met onze flesjes.

We verlaten het visitor center via de shop, waar we in naam van Whivie het gastenboek nog tekenen. We nemen afscheid van Jeremy, maar niet zonder te beloven ooit nog eens terug te komen.
Gelukkig en voldaan rijden we richting ons hotel. Onze Schotlandreis kan nu al niet meer stuk! Misschien is het mijn verbeelding, of de overvloed aan whisky, maar het licht van de volle maan lijkt onze samples Moonshine een mysterieuse gloed te geven …

Het is eindelijk zover! Een delegatie van Whivie (Niek, Ilse, Sofie en Mark) vertrekt morgenochtend voor een tripje naar het Beloofde Land van de Dram.

De weersverwachtingen zijn goed (hoewel Auchentoshan vannacht getroffen werd door een overstroming!), de bagage is licht (in het heengaan) en alle tickets zijn geprint.

Trek aan, die kilt! Time to go!

Op het programma: Kilmarnock (Johnnie Walker), Glasgow, Auchentoshan, Edradour, Dalwhinnie, Speyside Cooperage, Benromach, Gordon & Macphail Whisky Shop Elgin, Glenlivet, Glasgow.

U mag zich aan een uitgebreid verslag met foto’s verwachten bij onze terugkeer.

Ik (Sven) en Ella zijn net terug van onze huwelijksreis naar Ierland. Een fantastisch mooi land met zeer vriendelijke mensen.

We hadden het geluk van zeer goed weer te hebben. Na enkele dagen Dublin zijn we door het land gaan rijden met onze huurwagen. Links rijden was wel even zwoegen de eerste dag. Er was zo veel te zien dat we zeker nog eens terug zullen gaan.

Het enige wat jammer is voor Ierland is dat ze zo zwaar zijn geraakt door de financiële crisis. Het valt echt op dat de mensen arm zijn. In Dublin staan heel wat appartementsblokken al 3 jaar onafgewerkt te verkommeren. Wat ook op viel was dat er echt in iedere straat in Dublin mensen op straat leven. Er staat ook overal to let en for sale. Hopelijk komen ze er snel weer bovenop. De werkloosheid is naar het schijnt ook zeer groot en blijkbaar hebben ze weinig toeristen wegens al 3 regenzomers.

Het land zelf is prachtig je doet altijd minder dan je heb gepland want in ieder dorp is er wel iets te zien een oud kerkhof een klooster een grot echt ongelofelijk. De Ieren zelf zijn ook zeer vriendelijke en warme mensen. Bovendien kennen ze nog geen flitspalen en zijn ze heel wat hoffelijker in het verkeer dan wij. Echt aangenaam.

Uiteraard heb ik ook heel wat drams geproefd (tastingnotes volgen nog):

Bushmills black bush

Paddy

Redbreast 12 jaar

Jameson blend

Jameson 18 jaar oud

Oban 14 jaar

Het aanbod in de pubs was vooral Ierse whiskey maar je vond hier en daar ook wel eens een Schotse dram.

Reistraject: Na Dublin, naar Kildare voor de kathedraal en de japanse tuinen daarna monasteverin voor een wandeling. Overnacht in Blessington om daarna rusborough house te bezoeken (zeer de moeite) om daarna echt de wicklow mountains in te trekken. Miljaar zo een hoge bergen nu begrijp ik hoe Stephen Roche de tour kon winnen. Langs de weg zie je hier en daar overblijfselen van oude kloosters en abdijen. Af en toe stoppen we, prachtig. Dan naar Powerscourt house waar vooral de tuinen prachtig zijn. Daarna verder naar de powerscourt waterval en zo richting glendalough waar we overnachten in een B&B. De volgende dag in Glendalough het prachtige kerkhof met kerken bezocht en daarna de wicklow mountains verlaten richting Cashel. Daar de rock of Cashel (kasteel) bezocht en de abdij beneden in de valei. Verder naar Cahir en daar overnacht. In Cahir het kasteel bezocht en de swiss cottage allebei zeer de moeite. Daarna naar de mitchelstown caves om de dag te eindigen in mallow. Mallow heeft enkel een ruïne van een kasteel. Daar overnacht in een B&B. De volgende dag richting Cork. Blarney castle bezocht met prachtige tuinen en een druïdenpad. Prachtige tuinen. Daarna verder naar Timoleague voor de abdij. Dan verder naar Kinsale een leuk toeristisch havenstadje. Ten slotte verder naar Kilkenny om daar te overnachten in een B&B. De volgende dag enkele kerken cathedralen en vooral Kilkenny castle bezocht. In de namiddag naar de Dunmore caves geweest om dan weer naar boven te rijden en in Blessington te overnachten in een B&B. De volgende dag Dublin Airport om naar huis te gaan. Het prachtige westen zal voor een volgende keer zijn.

Anyway ik kan Ierland aan iedereen aanraden

Op onze huwelijksreis in Ierland kon natuurlijk the old jameson distillery niet ontbreken.

De rondleiding was uiteraard leuk maar de meeste zaken wist ik al uit boeken maar nu zag ik ze ook eens in het echt.

Op het einde van de rondleiding konden we meteen proeven. Je kon wat cocktails met whiskey of de standaard jameson blend proeven.

Ik ging uiteraard voor de standaard. Ik had hem eerder al geproefd. Het is ok maar geen grote whiskey.

Enkelen mochten tasten. Ik was er jammer genoeg niet bij. Jameson was telkens de beste. Ik vond dat eerst wat raar aangezien de whiskey niet zo fameus is maar als de andere whiskies de slechtse schotse blends en amerikaanse whiskies zijn dan kan het wel. In ieder geval het was toch leuk.

Daarna de shop. Ik heb na wat twijfel niets gekocht.

Er waren 2 zaken waar men nogal wat publiciteit rond maakte. Een jameson 12 jaar single malt die je kon laten personaliseren als je ongeveer 12 euro meer betaalde pfff.

En dan voor 129€ midleton enkel te krijgen op de distilleerderij. Daar moest ik toch even over nadenken. Maar aangezien ik de dram nog niet had geproefd toch maar niet gedaan.

Daarna in alle pubs hadden ze midleton. Het werkt eigenlijk als volgt ze brengen ieder jaar een special die je enkel op de distilleerderij kan kopen maar de specials van de vorige jaren komen daarna gewoon op de markt pfff. Ben ik blij dat ik die fles niet heb gekocht.

Ik wou hem uiteraard wel eens proeven dus in een pub gevraagd om hem eens te proeven. 20 euro voor een glas maar dat vond ik aangezien het mijn huwelijksreis was geen probleem. De barman blijkbaar wel want hij zei ik wil hem gerust geven maar hij is zijn prijs absoluut niet waard. De Ieren drinken vooral paddy je moet dat eens proberen. Dus uiteindelijk midleton niet geproefd en er geen spijt van.

16u45, dinsdag 27 april 2010, Flight JL 411 van Japanese Airlines landt op Schiphol International Airport. Onze 18-daagse tour in het land van de rijzende zon is definitief voorbij. Ilse en ik hebben zo’n slordige 1.800 foto’s en evenveel verhalen en anekdotes om onze reis te documenteren.

Elke rondreis in Japan heeft wel een bezoek aan en sakefabriek op het programma. Maar deze twee Whivie-bloggers wilden wel eens een Japanse whisky distilleerderij bezoeken. Het uitgelezen ogenblik hiervoor was onze vrije dag in Kyoto.

De stad Kyoto is centraal gelegen op het eiland Honshu; en is met zijn 1,5 miljoen inwoners tevens de hoofdstad van het Kyoto Prefecture. De stad telt meer dan 2.000 Boeddhistische tempels en 1.000 Shinto schrijnen. Maar even buiten Kyoto ligt ook de Suntory Yamazaki Distillery. En daar wilden wij een kijkje gaan nemen, en gaan proeven als het even kan natuurlijk!

Het Keihan Hotel waar we verblijven, ligt net naast het Kyoto Station Building. Van hieruit boeken wij kaartjes voor de JR Kyoto Line, richting Osaka. Voor ¥ 210 per persoon (€ 1,68 pp) rijd je (enkele reis) tot het Yamazaki Station. Tip: neem steeds een kaart mee waarop je kan aanduiden waar je precies heen wilt; want in Japan spreekt nagenoeg niemand een woord Engels! Na een treinrit van +/- 25 minuten komt de trein toe in Yamazaki Station. ’t Is te zeggen: als je de boemel trein neemt en niet – zoals wij – de snelle express trein; want we zien letterlijk de distilleerderij voorbij glijden in het landschap. Gelukkig stopt de trein twee dorpjes verder en kunnen we met de boemel evenveel haltes terugrijden.

Op het perron staat reeds een bord die ons de juiste richting aanwijst. De distilleerderij ligt op nog geen 10 minuten stappen van het station; en elke 200 meter zijn er wegwijzers. Net aan de spooroverweg ligt de ingang van het Visitor Center.

De hostess geeft ons een informatieve folder over de distilleerderij en een formulier dat we dienen in te vullen. Naast een verklaring dat we meerderjarig zijn, is het een soort enquête vanwaar we de distilleerderij kennen en met welk transportmiddel we tot daar zijn gekomen. Het bezoek aan de distilleerderij is gratis. Rondleidingen zijn enkel in het Japans; er zijn wel gratis Engelstalige audio guides beschikbaar.

We zijn nog net op tijd voor de eerste tour van de dag. Onze groep bestaat uit 8 Japanners en … 2 Belgen. De rondleiding begint op de eerste verdieping van het Visitor Center. Een Japanse dame begroet de groep; en na elke zin buigt ze naar de deelnemers, die beleefd terug buigen. Dit herhaalt zich zo’n 3-tal keer. Wij hebben geen idee waarover het gaat, maar buigen – zoals het volgens de Japanse etiquette hoort – naarstig mee.

De rondleiding zelf begint in de tuin van de distilleerderij. Vanaf hier vertrouwen wij volledig op de audio guide. In de tuin krijgen de we geschiedenis van de Suntory Yamazaki Distillery te horen. In de tuin staan een aantal standbeelden, waaronder die van oprichter Shinjiro Torii.

De tour begint pas echt als we via een lift, met gecodeerd slot, de productiegebouwen betreden. Ilse heeft de gids de geheime code zien intoetsen; en herinnert zich deze nog steeds. Mits de ‘juiste’ vergoeding in whisky geven we deze toegangscode vrij

We krijgen een korte inleiding tot het productieproces van whisky en beginnen onze tocht door de vier grote stappen: mashing, fermentatie, distillatie en rijpen.

Na elke stap in het proces kunnen we de ingrediënten en eindproducten bekijken, ruiken en zelfs proeven. Zo ruiken we gemoute gerst en proeven we new make, die nagenoeg rechtstreeks uit de spirit still komt. In elke afdeling hangt een specifieke geur; maar wat ons het meest doet dromen, zijn de aroma’s in het aging warehouse. Hier liggen duizenden vaten pure malt en sungrain whisky’s te rijpen.

Naast een interessante display over het maken van vaten en de verschillende soorten vaten, is er ook een prachtige opstelling van twee opengewerkte vaten. Bij een doorsnede van een vat van 4 en een van 12 jaar oud, zien we duidelijk de invloed van het angle’s share tijdens de rijping.

Aan het einde van de rondgang passeren we enkele unieke en oude vaten, waaronder barrel N° 0001 uit 1924. Dit is het eerste vat whisky ooit in Japan geproduceerd.

Elk bezoek aan een distilleerderij wordt natuurlijk afgesloten met een whisky tasting. In een gezellige ontvangstruimte met houten tafels en bankjes, begint de proeverij met een verfrissend drankje: het is The Premium Soda from Yamazaki. Het is niet meer dan spuitwater met whisky, en echt niet lekker. Ilse werkt ook de inhoud van mijn glas naar binnen.

Voor elke deelnemer liggen er Suntory chocolaatjes en een notenmix op tafel. Het zijn lekkere knabbels bij de rest van de tasting. Naast een Yamazaki 12 Year Old, proeven we de Hakushu 10 Year Old (wordt hak-shoe uitgesproken).
Tasting notes volgen binnenkort.

Na iets meer dan een uur zit onze rondleiding, inclusief tasting, erop. We nemen echter nog ruim de tijd om het museum, whisky library en de shop te bezoeken.
Jammer genoeg is het museum volledig in het Japans. Er is hier geen audio guide beschikbaar. De tentoonstelling toont de geschiedenis van de distilleerderij en whisky in Japan. Naast enkele antieke posters, zijn er ook een aantal oude en zeldzame flessen te bewonderen, zoals de Suntory 60 Year Old.

Minstens zo indrukwekkend is de whisky bibliotheek van Yamazaki. Hier staan honderden flessen van new make over single malts tot blended whisky’s van over de hele wereld. De flessen zijn allemaal gelabeld en gaan terug tot 1960. Een mens zou het souvenirwinkeltje liever links laten liggen en hier shoppen!

In het Visitor Center kan er (tegen betaling) nog whisky geproefd worden. Je kan er kiezen uit een uitgebreid assortiment Japanse, Schotse, Ierse en zelfs Amerikaanse whisky’s. Hier kan je enkel cash betalen en alle drams worden straight geserveerd. Prijzen beginnen aan ¥ 100 (€ 0,80) voor eenvoudige Japanse blends tot ¥ 3.000 (€ 24) voor enkele exclusievere en buitenlandse whisky’s.
Om deze geslaagde voormiddag af te sluiten, proeven wij de Hibiki 30 Year Old. De fles kost een slordige ¥ 100.000 (€ 800). Voor een glas van 50ml betalen wij ¥ 2.600 (€ 20,80).
Tasting notes volgen binnenkort.

Het Yamazaki Visitor Center, met museum en shop zijn dagelijks gratis te bezoeken van 9u30 tot 16u45 (laatste toegang om 16u00). Vanaf 10u00 gaat er om het uur een gratis productie tour + tasting van start (laatste tour om 15u00). Engelstalige audio guides zijn eveneens gratis ter beschikking.

Voor degenen die overwegen Schotland te bezoeken… Vergeet niet langs Loch Ness te rijden!

Dit stond vandaag in de krant : ‘Over het al dan niet bestaan van het monster van Loch Ness wordt al decennia geschreven en theorieën verspreid. Anno 2010 geloven nog maar weinigen dat Nessie werkelijk rondzwemt in het beroemdste meer van Schotland. Maar de Schotse politie twijfelde in de jaren dertig niet aan het bestaan van het legendarische monster.
Dat blijkt uit historische documenten uit die periode die het nationale archief van Schotland onlangs vrijgaf. Politiechef William Fraser was bezorgd om het voortbestaan van Nessie en zegt in 1938 in een brief aan een Schotse staatssecretaris dat het ‘geen twijfel lijdt dat er een zeldzaam wezen leeft in het meer van Loch Ness’. Hij stelt zelfs voor om de burgers in te lichten en hen op het hart te drukken dat het behoud van het dier ‘wenselijk’ is.

De politieman voegde eraan toe dat het twijfelachtig is dat de politie de macht heeft om het dier te beschermen, terwijl er meerdere jagers waren die, gewapend met harpoenen, van plan waren om het monster te vangen.

Vandaag gelezen in De Standaard.

Tijdens onze city trip naar Dublin – Ierland in het najaar van 2002, kon een bezoek aan The Old Jameson Distillery niet ontbreken.

De zeer leerrijke rondgang in de gebouwen in Bow Street werd afgesloten met een Whisk(e)y Tasting. Vier gelukkigen (twee mannen en twee vrouwen) werden aangeduid om hieraan deel te nemen, terwijl de anderen konden genieten van een glaasje Jameson in de gezellige Ierse pub van het visitor centre.

Ik had twee maal geluk om geselecteerd te worden, want ik was ‘eerste reserve’ nadat een Amerikaanse vrouw bedankte voor de eer.

Er werden vier Ierse drams geproefd; en deze werden nog eens getoetst aan een Schotse whisky en een Bourbon whiskey. Op het einde van de tasting mochten we onze favoriete dram uit de line-up aanduiden.

Iedereen koos wijslijk voor de Jameson; op één man na. Hij werd door de gids – als straf – verplicht om de rondleiding opnieuw te volgen, zijn mond te spoelen en de tasting opnieuw te doen; tot zijn antwoord correct was! Met deze grap werd een leuke voormiddag afgesloten en gingen we op zoek naar een dringend nodige lunch!

Als aandenken kreeg ik nog een oorkonde mee van ‘Qualified Irish Whiskey Taster’.

Wie droomt er niet van om een whisky-reis te ondernemen? Een trip naar Schotland om wat distilleerderijen te bezoeken, bijvoorbeeld? Hmm, ik heb er wel zin in. Maar dat kost tijd en geld (en je moet ook je gezinsleden kunnen overtuigen, wat niet altijd even gemakkelijk is…).

Maar er is een tussenoplossing, die niet te veel tijd in beslag neemt en bovendien best betaalbaar is. Nee, ik bedoel niet een reisgids over Schotland kopen (hoewel dat ook een goede tip is), maar een korte uitstap naar het land van de godendrank onder de vorm van een heuse driedaagse mini-whisky-cruise.

Zowel P&O Ferries als Norfolkline bieden zo’n mini-whisky-cruises aan tegen een betaalbare prijs, beide vertrekkend vanuit Zeebrugge.

Zo kan je met P&O voor 179 EUR per persoon de oversteek maken naar Hull (Engeland) per ferry. Onderstaande is inbegrepen:

– overtocht heen en terug in een 2-persoons Inside cabin, met douche en toilet

– heerlijk 5-gangen buffetmaaltijd zowel op de heen- als terugreis

– verkwikkend ontbijt zowel op de heen- als terugreis

– een whiskytasting aan boord (op de heen- en terugreis) (dus twee tastings!)

– transfer naar Hull per coach voor een dagbezoek

– parking in Zeebrugge

Eerstkomende afreisdata zijn 12/02, 05/03 en 12/03/010.

Het aanbod van Norfolk lijkt mij persoonlijk iets interessanter, want deze ferry brengt je naar Edinburgh (Schotland). De prijs is ook hier 179 EUR.

Inbegrepen:

– Overtocht heen-en terug in binnenhut

– 2 x whiskytastings aan boord

– Whisky cocktail demonstratie

– Bus Rosyth-Aberdour-Rosyth, met dagbezoek aan Aberdour, ‘Jewel of the Fife’

– Brandstoftoeslagen en haventaksen

Eerstkomende afreisdata zijn 19/02 en 26/03/2010.

Uw drank aan boord van het schip, alsook uw persoonlijke uitgaven tijdens de daguitstap zijn uiteraard niet inbegrepen.

Als je bovendien weet dat de tastings gehost worden door de zaakvoerder van Whisky-Cruise.com, Filip J. Verleye – tevens ‘Whisky Ambassador for Belgium 2009’ en columnist/redacteur voor het magazine Whisky Etc – dan weet je dat je in goeie handen bent.

Meer info op hun website. Het is niet meteen een rondtrip in Schotland, maar misschien wel al een goede ‘generale repetitie’ om je mentaal voor te bereiden op een echte trip.

Happy (whisky)trails!

Allemaal,

ik ben opzoek naar informatie ivm een whiskyreis. In 2010 zou ik graag voor de 1e maal een aantal distilleerderijen bezoeken. Hebben jullie goede reistips ? Hoe tot ginder gaan, waar logeren, enz.

Alvast bedankt !

mvg
Rob B