WhivieBlog

Bottlaar: Ballantines
& Sons
Regio: Schotland
Fles: Ballantines Finest 1965

Kleur: vol goud
ABV: 43%

Golden Oldie

Ik proefde al
eerder een oude Ballantines Finest. Ik zette toen een botteling uit 1985 tegenover een recente botteling
uit 2008. Vandaag grijp ik naar de Ballantines Finest die nog eens twintig jaar
ouder is, want het betreft een fles uit 1965. Deze werd gebotteld op 43% (de
vorige versies die ik proefde op 40%).

De neus
geeft jonge appeltjes, vanille, heidekruid en best wat rook. Wellicht zit hier
meer Laphroaig in dan in de recentere bottelingen. Zeer aangenaam.

Wow, zelfs na al die jaren op fles is dit nog steeds een
krachtige whisky. Heel stevige aanzet met flink wat peper. Vanille en appels
keren terug, verse bloemen en flink wat rokerigheid. Mooi gebalanceerd met het zoete aan de ene
kant en een flinke zilte toets aan de andere kant.

De afdronk is niet bijzonder lang, zout op het einde.

Dit is echt een Golden Oldie, maar ook de meer recente
versies mogen er nog best zijn. Alles bij elkaar blijkt Ballentines toch een
mooie reeks whisky’s neer te zetten.

Geproefd
door Mark Dermul op 18-09-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottlaar: John Haig
& Company
Regio: Schotland
Fles: Haig Gold Label Blended Scotch Whisky, bottled 05/12/1974

Kleur: goud
ABV: 40%

Nougat

Deze Haig
Gold Label is een blend die voor 40% uit malt whisky bestaat en 60%
graanwhisky. Blijkbaar is hij razend populair in Griekenland. Wellicht omwille
van het lichte karakter. De single malts in de samenstelling zijn onder andere
Glenkinchie en Linkwood. Het sample dat ik vandaag ga proberen (waarvoor dank,
Pieter) is al enkele jaren oud, want werd gebotteld op 5 december 1974. Zit dus
al 37 jaar op fles. Geen leeftijdsaanduiding.

Dit is géén
vergiftigd geschenk. Een heerlijke neus van geroosterde amandelnoten, toffee,
kandijsuiker, nougat, Arabica-koffie en nootmuskaat. Ook een geweldig spoortje
rook. Hij is ook een beetje ‘vuil’, als u begrijpt wat ik bedoel – en dat is
géén off-note! Lekkere neus.

Dezelfde smaken keren terug in de mond, pittig gekruid,
maar het mondgevoel is eerder… zwak (hoewel dat wat streng klinkt, want hij
valt best mee). Er zit wel een flink bittere rand aan en ook een licht ziltige
toets.

De afdronk is halflang, pittig en sterft een bittere
dood.

Ik geef toe dat de verwachtingen laag gespannen waren,
maar dat ze ruimschoots overtroffen werden. Daarmee wil ik niet gezegd hebben
dat dit een geweldige blend is (ik kan ook niet vergelijken met de huidige
versie, want die proefde ik nog niet), maar slecht is hij zeker niet.

Geproefd
door Mark Dermul op 14-09-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottlaar: Konings
Regio: Schotland
Fles: John Lint 12 Year Old, ca. 1968
Kleur: amber
ABV: 40%

Borstbollen

John Lint is
een blended whisky die in België verpakt en vermarkt wordt door drankenproducent en co-packer Konings uit het Belgische
Zonhoven. Konings begon in 1946 als jeneverstoker en is eigenaar van het merk
Smeets. Ook de fruitsappen van Looza worden door Koning op de markt gebracht
sinds zij begin dit jaar de aandelen overnamen
van PepsiCo. Naast deze whisky brengen zij ook nog Vodka Rossia en Dry Gin Lord
Patrick op de markt. Hij is
drie jaar oud en kost nog geen 13 EUR. De
John Lint die ik vandaag aan de lippen zet betreft een 12 Year Old, gebotteld op 6 augustus 1980 (en dus een distillaat
uit de eind jaren ’60, dus krijgt hij een plaats in de categorie ‘Auld
Blends’). Hij is donkerder dan de huidige versie. En mijn sample is een beetje
troebel.

De neus is
bijzonder gesloten. Ik moet mijn neus echt diep in het glas steken om überhaupt
iets te ruiken. Wat ik ruik is niet bepaald inspirerend. Nat karton, karamel en
iets chemisch, wat me nog het meest aan borstbollen doet denken.

De aanzet is zo waterachtig, dat ik vrees dat er
misschien iets is misgelopen met mijn sample. Ik frons niet gauw mijn
wenkbrauwen, maar dit is gewoon vies spul. Een beetje karamel en a whole lotta toilet cleaner. Bah!

Wat de finish betreft, zal u het mij vergeven dat ik u
het antwoord schuldig moet blijven. Ik heb mijn mond onmiddellijk gespoeld met
een groot glas bronwater.

Deze whisky is ook verkrijgbaar in de Filippijnen (totaal
nutteloze info, maar veel meer valt er niet over te schrijven). Met dank aan
Pieter voor het vergiftigd geschenk… euh… sample! Ik weet dat hij het goed
bedoelde (mijn wraak zal zoet zijn).

Geproefd
door Mark Dermul op 14-09-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: : WM Teacher & Sons Ltd
Regio: Glasgow
Fles: Teacher’s Highland Cream 1988
Kleur: goud
ABV: 40%

Citroentaart

Zoals met zovele blends, begint ook de geschiedenis van Teacher’s in Glasgow. We schrijven 1830 als William Teacher in zijn kruidenierszaak whisky begint te verkopen. Zijn zonen zullen in 1884 het handelsmerk Teacher’s Highland Cream deponeren. Sinds 1903 wordt hij geëxporteerd naar de Verenigde Staten, waar hij op heel wat bijval kan rekenen. Vandaag de dag niet meer zo populair in Europa, maar deze blend maakt furore in Zuid-Amerika (voornamelijk Brazilië) en India. Eens kijken of mijn sample, dat toch al tweeëntwintig jaar oud is, ook furore maken op mijn tong.

Neus: fudge en citroentaart, cake met sherry, fruitig, mout en toefje rook.

Smaak: olieachtig met vanille en heel wat kruiden, maar relatief weinig body. Zelfs een beetje zilt.

Afdronk: lekker fruitig met toffee, maar redelijk oaky en niet bepaald lang.

Het hart van deze blend is GlenDronach en Ardmore. Hij wordt momenteel in meer dan 200 landen verkocht en staat in Nederland en het UK in de top 5 van de best verkopende blends. Voor de prijs moet je het alleszins niet laten en qua smaak kan je het veel slechter treffen. Deze blend schiet zijn doel zeker niet voorbij.

Geproefd door Mark Dermul op 15-03-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: : Sanderson & Co Ltd
Regio: Glasgow
Fles: VAT 69, gebotteld in 1975
Kleur: goud
ABV: 40%

Ex-topper

William Sanderson had in 1882 niet minder dan 100 vaten blended whisky gecreëerd en nodigde een panel van experten uit om te komen proeven. Hoe lang die tasting precies geduurd heeft is niet bekend, maar het zal wel enkele dagen geweest zijn… Hoe dan ook, het vat met nummer 69 werd als lekkerste beoordeeld en de naam van de blend was meteen geboren. Hij bestaat voor 30 à 35% uit maltwhisky. In totaal zijn hier zo’n 40 malt- en graanwhisky’s in verwerkt. In de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw was dit een topper.

Neus: bijzonder zoet, vanille en mout, appeltjes.

Smaak: mout nog steeds prominent aanwezig, met een korreltje zwarte peper, fruitig. Pittig.

Afdronk: eerder kort en onmemorabel

Tegenwoordig zit het in de portfolio van Diageo, die het merk weinig ondersteunen (ten voordele van Johnnie Walker en J&B), waardoor het nu eerder de status van ex-topper heeft. Je kan hem vandaag de dag nog makkelijk vinden in de rekken van de supermarkt, maar wel een schap lager dan de andere blends van Diageo. Er worden nochtans nog steeds zo’n 6 miljoen flessen per jaar van verkocht. Hij is dan ook spotgoedkoop.

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: : Burn Stewart Distillers
Regio: Glasgow
Fles: Scottish Leader Supreme Scotch Whisky, gebotteld in 1992
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Standaardblend

Scottish Leader was oorspronkelijk bedoeld als middle shelf blend, voor de prijsbewuste klanten. Vandaag de dag mikt de eigenaar op een hoger segment, zeker na de rebranding van enkele jaren geleden, met een nieuwe verpakking tot gevolg. De eigenaar is Burn Stewart Distillers, die nog enkele andere bekende whiskynamen in hun portfolio hebben: Black Bottle, Bunnahabhain, Deanston, Ledaig en Tobermory. Naast de NAS-versie (No Age Statement, geen leeftijdsaanduiding) – waarvan ik zodadelijk een sample uit 1992 ga proeven – bestaat er ook een 12 Year Old en een 15 Year Old.

Neus: eerder gesloten met honing, dadels en peperkoek.

Smaak: nogal vlak met appelsien, dadel en kruiden

Afdronk: welke afdronk?

Het hart van deze standaardblend is Deanston. Hij is mij niet meegevallen. Eerder geschikt voor cocktails.

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: : Acredyke Whisky Ltd
Regio: Glasgow
Fles: Scotch No 10, gebotteld in 1973
Kleur: goud
ABV: 43%

Engelse drop

Deze ‘Very Fine Scotch Whisky’ is nergens meer te vinden, want uit de handel verdwenen. Ik zie nog wel wat miniatuurtjes her en der op veilingen, maar veel meer info vind ik (wederom) niet. Argh… Naar het schijnt was dit vroeger een populaire blend in Italië. Mijn sample werd gebotteld in 1973, het geboortejaar van Dearly Beloved. Nice!

Neus: kruidenkoek, vanille en een beetje rubber.

Smaak: engelse drop, zoethout, maar wel redelijk vlak en ééndimensionaal.

Afdronk: kort, vluchtig, weinig impressionant.

Op het achterlabel wordt vermeld dat de whisky ‘gegarandeerd ouder is dan drie jaar’. Doh!?

Ik ben alvast niet onder de indruk.

Geproefd door Mark Dermul op 26-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: onbekend (Belgische importeur D.A.B. uit Jumet)
Regio: onbekend
Fles: Rover’s 4 Year Old, gebotteld in 1975
Kleur: goud
ABV: 40%

De ‘euh’-blend

Over deze fles kan ik alweer niets vinden. Heel vervelend. Ik moet mijn toevlucht dus zoeken tot het label. Euh… daar staat ook al niet veel op, behalve wat tekst in het Frans en Nederlands, wat wijst op een fles die verkocht werd in België en gebotteld is rond 1975, geïmporteerd door een bedrijf B.A.D. met handelsregister in Charleroi. Dat bedrijf… euh… bestaat niet meer.

Neus: verschaald bier, appel en peer, citrus en witte chocolade

Smaak: zacht, zoet, vanille, heide, licht gekruid

Afdronk: kort en een tikkeltje bitter op het einde

Niet slecht, maar ook niet goed. Euh… een hele gewone blend, dus. Veel meer kan ik hier niet over zeggen.

Geproefd door Mark Dermul op 17-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Stuart & Company Ltd
Regio: Glasgow
Fles: Royal Stuart Rare Old Quality
Kleur: stro
ABV: 43%

Elexir

Over deze Royal Stuart valt ook al niet zo heel veel te vinden op internet. Ik vond nog deze oude fles (weliswaar uitverkocht), maar ben redelijk zeker dat het niet over dezelfde gaat. De fles waar mijn sample uit afkomstig is, ziet er toch heel anders uit.

Neus: zurige room met wit fruit (appel, peer), maar ook iets zoals natte kranten. Een tikkeltje karamel en wat rijpe banaan blijven op de achtergrond.

Smaak: heel romige aanzet maar doet echt aan de likeur Elexir d’Anvers denken. Banaan, gestoofd fruit, karton. Voelt een beetje ‘vuil’ aan in de mond.

Afdronk: kort en kruidig, licht prikkelend.

Dit is zeker geen grootse blend, maar wel interessant om eens geproefd te hebben. Helaas eerder een likeur dan een whisky.

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: John Walker & Sons Ltd
Regio: Kilmarnock
Fles: Johnnie Walker Swing, gebotteld in 1978
Kleur: brons
ABV: 43%

Rock the boat!

Johnnie Walker Swing werd geïntroduceerd in 1932 en dankt zijn naam aan de bijzondere vorm van de fles, die ze in staat stelt naar schommelen zonder om te vallen. Hij werd speciaal ontworpen voor op de luxe cruiseschepen, die toen populair waren. Het was de laatste blend die Alexander II (de kleinzoon van oprichter John Walker) zou lanceren en bevat een hoog gehalte aan Speyside malts, aangevuld met maltwhisky’s uit de noordelijke Highlands en Islay. Hij wordt omschreven als ‘zoet, bijna als bourbon’. Vreemd genoeg wordt hij enkel in de geschiedenislijn van de officiële site van Johnnie Walker genoemd, maar niet bij de labels, terwijl de fles nog steeds relatief makkelijk te krijgen is (alsook zijn opvolger Swing Superior). Mijn fles komt uit Italië en dateert van 1978.

Neus: heerlijke sherrytonen (rozijnen en pruimen) met een spoortje vanille en een toefje rook.

Smaak: fris en fruitig, zijdezacht, heidekruid, peperkoek, abrikozen en zelfs een mespuntje zout.

Afdronk: drogend, met wat eik en een heel klein beetje turf, middellang.

Een heerlijke, foutloze blend die wellicht ondergewaardeerd wordt. Naast deze prachtige fles bracht Johnnie Walker ook een heleboel exclusieve en gelimiteerde, soms regionale, bottelingen op de markt. De standaard range is natuurlijk Red, Black, Green, Gold en Blue.

Geproefd door Mark Dermul op 18-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: John Walker & Sons Ltd
Regio: Kilmarnock
Fles: Johnnie Walker Black Label, gebotteld in 1980
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Respect

Voor een introductie van Johnnie Walker verwijzen we graag naar onze bespreking van de Red Label uit 1985, die we reeds proefden. Black Label werd geïntroduceerd in 1909 en droeg voorheen de naam ‘Walker’s Old Highland’ van 1865 tot 1905 en ‘Extra Special Old Highland’ van 1906 tot 1908. Vanaf 1909 heet hij dus Black Label, maar de vermelding ‘Extra Special’ bleef nog lang op de verpakking prijken, zo ook op mijn fles uit 1980.

In 1925 ging het bedrijf op in de Distillers Company, die op haar beurt werd verworven door Guinness in 1986. Vandaag de dag is het onderdeel van Diageo. Johnnie Walker wordt overigens al lang niet meer in Kilmarnock geblend, maar de bonded warehouses zijn nog steeds te zien in Strand Street en John Finnie Street. Whivie bezocht de plant en kon de flessen horen rinkelen op de band, maar lang zal dat niet meer duren, want eind 2011 zal de fabriek in Kilmarnock definitief gesloten worden.

OK, we kunnen er qua geschiedenisles weer even tegen. Proeven!

Neus: ahornsiroop, fruitig, turf, ziltige toets, graan, bruine suiker

Smaak: eik, vanille, aarde, tabak, turf, zoete mout, sherry, rook, drogend

Afdronk: kruidig en toch zoet, zacht en ziltig op het sterfbed

Black Label is een blend van zo’n 40 whisky’s, die allen minimaal 12 jaar oud zijn. Hij is het paradepaard van Johnnie Walker en heeft een heerlijk geturfd kantje, dankzij de bijdragen van Talisker, Caol Ila en Lagavulin. De core malts zijn Glendullan en Mortlach terwijl de packers gevormd worden door de graanwhisky Cameron Brig. Dit is van een heel ander kaliber dan de Red en een malt die er zeer zeker mag wezen en naast menig single malt overeind blijft. Je kan niet anders dan respect hebben voor het kleine meesterwerk dat de master blender hier gecreëerd heeft.

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: John Walker & Sons Ltd
Regio: Kilmarnock
Fles: Johnnie Walker Red Label, gebotteld in 1985
Kleur: zonlicht
ABV: 40%

Aangename verrassing

Johnnie Walker behoeft natuurlijk geen introductie. Het is de bekendste blend ter wereld en tevens de best verkopende (deze Red Label toch). Oorspronkelijk heette deze Walker’s Kilmarnock Whisky. John Walker – Johnnie voor de vrienden – begon zijn whisky te verkopen in het Schotse Ayrshire in zijn kruidenierszaak (die hij op 14-jarige leeftijd overnam in 1819!), maar na zijn dood waren het zijn zoon Alexander en kleinzoon Alexander II die het label echt populair maakten.

De iconische, vierkante fles werd geïntroduceerd in 1870. Er was goed over nagedacht, want dan ging er weinig plek in de doos verloren. En de flessen braken minder makkelijk tijdens het transport. Ook typisch is het label, dat op alle flessen onder een hoek van zo’n 20° wordt aangebracht, waardoor een groter lettertype kon worden gebruikt. Pas in 1909 introduceerde Alexander II en George (kleinzonen van John) de kleuren ‘White’, ‘Red’ en ‘Black’ (‘Gold’ en ‘Blue’ kwamen pas veel later, namelijk in 1992). En de naam ‘Johnnie Walker’ werd toegevoegd, ter vervanging van de oude naam ‘Walker’s Old Highland’. Tot slot was dit ook het moment waarop de wereldberoemde ‘Striding Man’ werd geïntroduceerd. De ‘Johnnie Walker White Label’ (5 jaar oud) verdween tijdens de eerste wereldoorlog, maar vervangen door de Swing (daarover later meer).

Genoeg geschiedenis – we gaan ook een oude Black Label en Swing proeven en kunnen dan nog een streepje geschiedenis meegeven – proeven nu! En dat doen we met een Johnnie Walker Red Label, gebotteld op 12 november 1985.

Neus: graan, rietsuiker, dennennaalden, alcohol, hint van rokerigheid en tikkeltje peper (Talisker?)

Smaak: nogal waterachtig, bubbelgum-zoet, drogend

Afdronk: pas in de afdronk komt er een beetje meer rokerigheid en zelfs wat coastal karakter door

Red bestaat uit zo’n 35 malt- en graanwhisky’s en is nog steeds de best verkopende whisky ter wereld, met grote groeicijfers in de zogenoemde emerging markets, waar hij het symbool is van de Westerse welvaart. Het is dan ook één van de meest nagemaakte whisky’s. Tevens is het één van de weinige whisky’s die gepromoot wordt om mee te mixen met andere drank, zoals cola. Gezien de belabberde reputatie onder liefhebbers, een aangename verrassing.

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Andrew D Thompson & Co Ltd
Regio: Glasgow
Fles: Pall Mall De Luxe 8 Year Old, gebotteld in 1978
Kleur: xxx
ABV: 40%

Zeep

Pall Mall is bekend van zijn sigaretten, jeans en andere luxeproducten. Blijkbaar hebben ze zich ook een tijdje bezig gehouden met de verkoop van geblende whisky…? Hoe dan ook, tot eind jaren tachtig was deze fles op de Belgische markt verkrijgbaar, exclusief gebotteld voor Nopri en Sarma (voor de jongere generatie onder ons, dat was toen een discount supermarktketen).

Neus: nat karton en iets chemisch, onmiddellijk afstotend. Pas na een dikke vijf minuten komt er wat karamel door.

Smaak: zeer waterachtig met een vieze zepige smaak. De karamel krijgt geen kans, laat staan iets van fruit of andere smaken.

Afdronk: godzijdank kort, want nog steeds dat zepige…

De neus was al een afknapper, maar het palate en de finish konden dat niet meer goedmaken. Een vieze, oude whisky die naam amper waardig. Bah!

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Douglas McKay and Co Ltd
Regio: Glasgow
Fles: Old Gold 8 Year Old, gebotteld in 1980
Kleur: stro
ABV: 43%

Onbekend, toch bemind

Ik heb gezocht en gegoogled, maar absoluut niets kunnen vinden over deze blend. Old Gold 8 Year Old is blijkbaar van de aardbol verdwenen. WhivieHans wist me te vertellen dat deze voor GB Inno werd gebotteld, maar dat is alles wat hij kon toevoegen (waarvoor dank!).

Neus: eerder spirity, donker fruit, toffee en licht verbrande karamel en een hint van gerookte ham.

Smaak: Zachte aanzet met sherryachtige tonen, lekker romig.

Afdronk: Lang en warmend, zachtjes gekruid.

Best een lekkere blend, die helaas nergens nog te vinden is. Sorry voor de korte note, maar veel meer kan ik er niet over kwijt.

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Justerini & Brooks
Regio: Schotland
Fles: J&B Rare, gebotteld in 1979
Kleur: stro
ABV: 40%

Ultieme Party Whisky

Volgens de legende werd Giacomo Justerini, uit Bologna, verliefd op een operazangeres in 1749 en volgde haar naar Londen, met een aantal likeurrecepten van zijn oom op zak. Hij vond een Engelse partner, George Johnson, en startte een wijnhandel. In 1831 werd de handel overgenomen door Alfred Brooks en kreeg ‘Justerini & Brooks’ haar eerste hoofdkwartier in Regent’s Park in de Engelse hoofdstad.

Brooks zag het potentieel van blended whisky en was één van de eerste handelaars die stocks begon aan te leggen om zijn blend, genaamd ‘Club’, te maken. Tijdens de Drooglegging promootte hij een blend, speciaal voor de Amerikaanse markt: J&B Rare. Toen de Drooglegging in 1933 voorbij was schoot de activiteit in de States de hoogte in. Vandaag de dag is het één van de grootste wereldspelers, samen met Johnnie Walker. J&B Rare is het vlaggeschip van Justerini & Brooks (eigendom van Diageo) en bevat 42 malt- en graanwhisky’s. De core malts zijn Knockandu, Tamdhu, Glen Spey en Auchroisk. De de packer is North British graanwhisky. Slechts 1% van de whisky is afkomstig van Islay.

De J&B Rare die ik vandaag proef werd in 1979 op fles getrokken.

Neus: begint sterk, met florale toetsen alsook amandelen en limoengras. Maar hij vlakt meteen na het uitschenken al uit. Voor je het weet ruik je enkel nog iets chemisch dat aan gas (de vulling voor een aansteker) en rubber doet denken.

Smaak: Tussen romig en waterachtig, proef je voornamelijk brandewijn, honing en wit fruit.

Afdronk: kort, gekruid, op eikenhout.

J&B is een bekende supermarktwhisky. De blend wordt soms smalend Junk & Bullshit genoemd. Hij is inderdaad ideaal om mixed drinks mee te maken, met cola of ginger ale. Dat verklaart wellicht ook waarom J&B zichzelf de ‘ultieme party whisky’ noemt. Maar op zichzelf is hij één van de mindere blends die ik al probeerde. Als de huidige versie nog ‘gewoner’ smaakt, is Junk & Bullshit misschien niet eens zo erg uit de lucht gegrepen.

Geproefd door Mark Dermul op 27-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Bonfield Blenders
Regio: Glasgow
Fles: Inverness Cream, gebotteld in 1980, 75cl
Kleur: vol goud
ABV: 40%

9 fans

Deze blend is vandaag de dag nog steeds verkrijgbaar, zij het wel dat je wat geluk moet hebben om een fles te vinden. Volgens sommige bronnen zou deze de whisky Inverleven bevatten, een distilleerderij die sinds 1991 gesloten is. Als je wat googled om één en ander te weten te komen, stel je vast dat sommige sites beweren dat hij door Whyte & Mackay wordt geproduceerd, anderen zweren bij Invergordon. Maar onlangs had ik een fles vast waar duidelijk op het label William Crigor & Sons – the Castle Moat Vaults te lezen stond. Kop noch staart aan te krijgen.

Op het label van de fles waaruit ons sample afkomstig is staat duidelijk Bonfield Blenders vermeld, maar die bestaan niet meer.

Neus: heel wat citrus, vergezeld van bananenschil en toffee, tikkeltje hout en vleugje rook.

Smaak: fluweelzacht, op het randje van waterachtig, maar mooi rond met karamel en citrusfruit.

Afdronk: warm en middellang.

Ik liet me vertellen dat deze 12 jaar oud is, maar vond dat niet op het label terug. Hoe dan ook, dit is een heerlijke blend. Drinkt gevaarlijk makkelijk weg. Een typische kaarterwhisky.

Leuk weetje: Inverness Cream heeft zelfs een ‘fanclub’ op Facebook met maar liefst… euh… 9 fans!

Geproefd door Mark Dermul op 26-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Harvey, Mackay & Co Ltd
Regio: Glasgow, Schotland
Fles: Harvey Mackay’s, gebotteld in de jaren ’80
Kleur: zonlicht
ABV: 43%

Rechtdoorzee

Ik vraag me af of de Harvey uit deze blend dezelfde is als degene die in 1881 Bruichladdich mee uit de grond stampte… Ik ben wel heel zeker dat de Mackay niets te maken heeft met Mackays Ltd uit Arbroath, de producent van preserves, marmalades & curds, waaronder het fijne pakketje van whisky marmalades dat ik onlangs cadeau kreeg van Imanuel, mijn whiskygabber uit Zoetermeer (waarvoor dank!). Hoe dan ook, er is over deze blend weinig info te vinden. Hij werd – wellicht – gebotteld in de jaren ’80.

Merk op dat de foto van het miniatuurtje (waarvan mijn sample niet afkomstig is) spreekt van 37,5% ABV, wat vreemd is, want niet voldoet aan de voorwaarden om het label ‘whisky’ te mogen dragen.

Neus: heerlijk zoet en zacht met karamel en appelsien en graan.

Smaak: best romig in de mond, met een terugkeer van wat we al via de neus aangeboden kregen.

Afdronk: redelijk kort zonder iets nieuws te bieden, bitterzoet op het sterfbed.

Deze blend is weinig complex, maar zeker niet slecht. Rechtdoorzee en vlot drinkbaar. Totdat de blend van de markt verdween, werd Harvey Mackay’s geimporteerd door FX de Beukelaer uit Antwerpen, beter bekend van zijn Elexir d’Anvers. Er bestond ook een 8 Year Old (gebotteld op 43%).

Geproefd door Mark Dermul op 26-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: The Glenfiddich & Balvenie Distillers
Regio: Banffshire
Fles: Grant’s Family Reserve, gebotteld de jaren ’90
Kleur: goud
ABV: 40%

Lauwe pils

Grant’s Family Reserve is één van ’s werelds best verkopende Scotch blends, verkrijgbaar in meer dan 180 landen, waaronder het onze. Je kan hem gewoon in de supermarkt kopen. Hij werd voor het eerst gecreëerd in 1898 door William Grant. Vandaag de dag, 5 generaties later, is het Grant’s Master Blender Brian Kinsman die instaat voor het recept. De versie die ik vandaag proef werd meer dan 15 jaar geleden gebotteld.

De Family Reserve bevat zo’n 25 malt- en graanwhisky’s met de Girvan graanwhisky als basis.

Neus: zoete bessen, rijpe banaan, mout en wat verschaald bier. Wordt wel wat beter, naarmate je hem laat staan. Maar de lauwe pils is nooit ver weg.

Smaak: zacht en pittig tegelijk, met een kruidige aanzet. Karamel met nootmuskaat.

Afdronk: gepeperd en warm, middellang.

De huidige versie van de Grant’s Family Reserve krijgt heel wat goeie kritieken. Zo noemt Jim Murray hem in zijn Bible een stunner. Hij won ook heel wat awards, waaronder goud op de International Wine & Spirit Competition in 2009. Hij zou Balvenie en Glenfiddich bevatten, wat veel verklaard. Deze oude versie was alleszins minder lekker, vond ik, dan de huidige versie, die ik deze zomer in Portugal proefde. Lag misschien aan het goede weer…

Geproefd door Mark Dermul op 24-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Clydebank Blenders Ltd
Regio: London & Glasgow
Fles: Gold Label, gebotteld in 1979
Kleur: zonlicht
ABV: 40%

Snel vergeten

Gold Label is een veelgebruikte etiket, natuurlijk. Denken we maar aan Johnnie Walker, Haig, Lombards, Burn Stewart en Powers. Allemaal hebben ze wel een fles ‘Gold Label’. Maar dit is een Gold Label van Clydebank Blenders Ltd, waar ik helaas geen deftige afbeelding noch informatie over vond. Het enige dat ik weet is dat mijn sample gebotteld werd in 1979. Clydebank is natuurlijk een regio in de Lowlands, vlakbij Dalmuir en Glasgow (waar ook mijn geliefde Auchentoshan distilleerderij te vinden is).

Neus: licht, nogal spirity, heel wat vanille en een beetje floraal.

Smaak: zoet en zacht, maar weinig om het lijf. Vanille op alcohol.

Afdronk: kort en krachtig, maar snel vergeten.

Dit bedrijf had zijn hoofdkwartier in Glasgow en een vertegenwoordiging in London. Ja, hij vertoont toch wel kenmerken van een Lowland whisky. Maar dat kan ook een foutieve associatie zijn. Hoewel hij me toch een beetje aan de teloorgegane St Magdalene doet denken, hoor. Indien u meer informatie heeft over deze botteling, contacteer ons dan aub! We zijn benieuwd.

Geproefd door Mark Dermul op 24-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: John Haig & Co Ltd
Regio: Markinch
Fles: Dimple 12 Year Old, bottled ’80s
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Onbekoorlijk

John Haig & Co werd opgericht ergens rond 1890 in Albany Street in Edinburgh, maar vandaag de dag wordt Dimple gebotteld door United Distillers. In de Verenigde Staten is Dimple dan weer bekend onder de naam Pinch en is daar de 4e best verkopende blend. John Haig Sr, de vader, had overigens reeds een distilleerderij geopend in 1824 in Cameronbridge.

Dimple onderscheidt zich verder door de vreemde vorm van de fles: driehoekig en gevangen in een net. De vorm van de fles is sinds zijn creatie niet meer gewijzigd. Het netje was oorspronkelijk bedoeld om er voor te zorgen dat de kurk niet uit de fles zou geraken tijdens het transport over de woeste zee. De fles was overigens de eerste die omwille van de vorm werd gepatenteerd in 1958. Mijn flesje dateert van de late jaren ’80.

Neus: eerder gesloten met wat vanille, noten, licht floraal, bijna soapy.

Smaak: eerder licht, bijna waterachtig, maar flink gekruid met een pepermix en heel zoet met vanille en eikenhout als hoofdtonen. Maar ook een beetje bitter naar het einde toe.

Afdronk: Lange, warme, maar helaas te bittere, afdronk.

Dimple Blended Scotch Whisky bevat zo’n 30 malt- en graanwhisky’s met Glenkinchie en Linkwood als core malts. Echter, bekoren doet hij zeker niet.

Geproefd door Mark Dermul op 23-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)