Bottlaar: Ballantines
& Sons
Regio: Schotland
Fles: Ballantines Finest 1965
Kleur: vol goud
ABV: 43%
Golden Oldie
Ik proefde al
eerder een oude Ballantines Finest. Ik zette toen een botteling uit 1985 tegenover een recente botteling
uit 2008. Vandaag grijp ik naar de Ballantines Finest die nog eens twintig jaar
ouder is, want het betreft een fles uit 1965. Deze werd gebotteld op 43% (de
vorige versies die ik proefde op 40%).
De neus
geeft jonge appeltjes, vanille, heidekruid en best wat rook. Wellicht zit hier
meer Laphroaig in dan in de recentere bottelingen. Zeer aangenaam.
Wow, zelfs na al die jaren op fles is dit nog steeds een
krachtige whisky. Heel stevige aanzet met flink wat peper. Vanille en appels
keren terug, verse bloemen en flink wat rokerigheid. Mooi gebalanceerd met het zoete aan de ene
kant en een flinke zilte toets aan de andere kant.
De afdronk is niet bijzonder lang, zout op het einde.
Dit is echt een Golden Oldie, maar ook de meer recente
versies mogen er nog best zijn. Alles bij elkaar blijkt Ballentines toch een
mooie reeks whisky’s neer te zetten.
Geproefd
door Mark Dermul op 18-09-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)
