Bottelaar: Ballantines
Regio: Edinburgh
Fles: Ballantine’s Finest 1985 / Ballantine’s Finest 2008
Kleur: zonlicht
ABV: 40%
Consistent
George Ballantine, de zoon van een boerenfamilie, richtte in 1827 een kleine kruidenierszaak op in Edinburgh en verkocht onder meer een aantal whisky’s. In 1865 verkaste hij naar Glasgow om daar een tweede zaak te openen. Hij liet de zaak in de hoofdstad aan zijn oudste zoon, Archibald. George begon in Glasgow zijn eigen blends te creëren, die zo populair waren dat de jongste zoon, George Junior, ook in de zaak stapte. Al snel werd ‘George Ballantine and Son Ltd’ een bedrijf dat zijn blends over de hele wereld exporteerde.
Sinds het begin van de 20e eeuw bevat Ballantine’s onder meer Miltonduff en Glenburgie als core malts, een beetje Inverleven (gesloten in 1991) alsook graanwhisky van Dumbarton (gesloten in 2002) en Strathclyde. Een tikkeltje Laphroaig zorgt voor een zweem van turf. Sinds 2005 is Ballantine’s in handen van Pernod Ricard. Hun tagline is momenteel ‘Leave an impression’.
Ik probeer twee versies: een oude (1985) en een nieuwe (2008).
Neus: de ‘oude’ neus is intenser en rijker dan je ‘jonge’, maar het zijn duidelijk broertjes van elkaar. Heidekruid met jonge appels, tikkeltje rook. De ‘jonge’ ruikt iets scherper en minder complex.
Smaak: appels, vanille, floraal, tikkeltje honing, toefje turf en wat cacao, maar ook een zilte toets. Ja, dit is goed spul. De jonge is iets zoeter en minder rokerig, maar ook heel smakelijk. Het geheel is wel bijzonder zoet. Misschien wat te zoet voor sommigen.
Afdronk: zacht, maar wat kort met wat suikerriet.
Ballentine’s Finest wordt door heel wat whiskykenners de wereld ingeprezen. Jim Murray noemt hem een ‘major work of art’ en bekroonde deze met ‘Beste Blend’ in 2011 met een krasse 96 punten (bovendien riep hij Ballantine’s 17 Year Old zelfs uit tot beste whisky ter wereld in 2011 met een bijna niet te geloven score van 97,5). Ik geef toe dat ik hem heel lekker vind en stukken beter dan sommige andere Auldies. De jonge versie van 2008 moet maar net de duimen leggen voor de botteling uit 1985, wat een pluim op de hoed van de makers is. Zeer consistent drankje, als je ’t mij vraagt.
Geproefd door Mark Dermul op 25-01-2011
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)
