WhivieBlog

De mooiste avond van de week – die ook steevast het weekend inluidt – moet toch de vrijdagavond zijn, niet? Wat is er nog mooier dan op die avond een bezoekje te brengen aan een whiskyfestival?

Op 11 februari zakte dan ook een uitgelaten Whivie-delegatie (Mark en Sofie, Imanuel, Robert en ikzelf) af naar het ICC te Gent, voor de openingsavond van het International Malt Whiskyfestival.

We liepen er meteen een groot aantal bekenden tegen het lijf: Jeroen Moernaut van de Bonding Dram, Luc ‘Ardbeg’ Hoste, Dersou De Moor, Stef Roesbeke & Krien van het whiskyrestaurant De Cluysenaer, Bob Minnekeer van whiskyclub The Glengarry, Eric Vermeire – importeur in België van Gordon & Macphail, Linda Khalfi – Brand Ambassador van Cooley en nog veel bekende gezichten van op diverse whisky tastings. Sorry, dat we jullie niet allemaal bij de voornaam kennen.

Het was ook leuk om oud-studiegenoot Patrick en jeugdvriend Johan na al die jaren nog eens terug te zien!

Op onze ontdekkingstocht langs de verschillende whiskyshops en -booths, leerden we ook veel nieuwe gezichten kennen: zoals Wouter Wapenaar – oprichter van het magazine Whisky Etc. én organisator van het Whiskyfestival, de Japanse Misako Udo – schrijfster van The Scottish Whisky Distilleries, Chris Leggat – Brand Ambassador bij Auchentoshan, Geert De Bolle van The Whisky House, Ronald Zwartepoorte van het magazine Whisky Passion en Jurgen van het Whiskyhuis.

We startten onze avond bij de stand van Cooley, alwaar ik onze Ierse vrienden persoonlijk kon bedankten voor de prijs die ik van hen mocht ontvangen via connosr.com. Wij proefden er, als aperitief, de Greenore 18 Year Old. Opvallend was dat ook hier (net zoals in mijn prijspakket) de flessen van Kilbeggan nergens te bespeuren waren.

Een officiële uitleg was er niet, maar in de wandelgangen werd er gefluisterd dat er “iets serieus is misgelopen” met de jongste productie van deze blend; waardoor de smaak te sterk zou verschillen met het standaard product. ‘t Is maar van horen zeggen …

Ik heb een zwak voor Japanse whisky. Na een Auchentoshan 1977 Sherry Cask Matured geproefd te hebben bij Cinoco, zetten Robert en ik een Hibiki 21 Year Old en een Yamazaki Puncheon tegenover elkaar. Voor mij was de winnaar de Hibiki.

In de Islay Room namen we nog snel een glimp mee van de voorstelling van de prachtige DVD Whisky : The Islay Edition en lieten er ons verleiden tot een gokje op de ‘Secret Bottle’. Enige tip: Het is een Islay whisky.
Via eliminatie schrapten we meteen de 3 meest zuidelijke destilleerderijen van het eiland. Resteerde ons nog een beredeneerde keuze uit de 5 overgebleven stokerijen. We besloten om het tactisch te spelen en vulden elk een verschillende naam in. Persoonlijk twijfelde ik nog tussen Kilchoman en Coal Ila; maar ging toch resoluut voor de laatste. ‘Fingers crossed’, het geluk is Whivie de laatste tijd zéér goed gezind …

Terug in de grote zaal, zetten we onze reis door de whiskywereld verder. Bij The Nectar waagden we ons aan een head-to-head tasting van een Nikka Red en een Nikka White. De Red is een fruitige Speyside style whisky, daar de White een zilte, geturfde Islay style dram is.

Omdat Mark – bij het neuzen van verschillende whisky’s – erin slaagde twee glazen om te wisselen, sloeg ik bijna The Belgian Owl Cask Strenght (74,1%) ad-fundum naar binnen! Toch effe blussen met water …

Aangezien zowel Jeroen als Stef vol lof waren over de Gordon & Macphail – St Magdalene 1966, liet ook ik mij door Geert De Bolle een dram uitschenken van deze 31 jaar oude Lowland. Zonder enige twijfel het hoogtepunt van de avond. Al moesten de Duncan Taylor – Pulteney 28 Year Old en The Glen Garioch 1971 van Samaroli zeker niet onderdoen.

Het liep al dicht tegen het sluitingsuur aan. En we mochten toen al een mooi aantal nieuwe ontdekkingen aan ons whiskynotitieboekje toevoegen:

– Greenore 18 Year Old (46%)
– Auchentoshan 1977 Sherry Cask Matured (49%)
– The Yamazaki Puncheon (48%)
– Hibiki 21 Year Old (43%)
– ‘Secret Bottle’ in de Islay Room
– Nikka Red (43%)
– Nikka White (43%)
– The Belgian Owl Cask Strenght (74,1%)
– Gordon & Macphail – St Magdalene 1966 (40%)
– Glenfiddich Rich Oak 14 Year Old (43%)
– Duncan Taylor – Pulteney 28 Year Old (58,6%)
– Samaroli – The Glen Garioch 1971, matured in sherry wood (59,6%)
– Old Pulteney 17Year Old (46%)
– Hakushu Heavely Peated (48%)

Nog net voor de lichten werden uitgedraaiden, zijn we nog eens langs onze nieuwe beste vriendin, Misako Udo, gelopen voor een laatste Hakushu Heavely Peated.

Als aandenken aan deze zeer geslaagde editie van het Whiskyfestival kochten we nog een T-shirt en lanyard. En omdat de fles van mijn daily blend vrijwel leeg is, namen we ook nog een nieuwe fles Black Bottle mee naar huis.

Ten huize Dermul werd er nog even nagekaart en mochten we dankzij onze Nederlandse whisky-gabber Imanuel opnieuw twee nieuwe whisky’s toevoegen aan de immer aangroeiende lijst ‘nog-te-proeven-whisky-samples’. Waarvoor hartelijk bedankt Imanuel! Een prettige afsluiter van een zeer aangename avond.

See you all next year, same time, same place!

Het cliché wil dat aan alle mooie liedjes een eind komt. Vrouwlief was er alvast klaar voor, want die had ondertussen al postgevat op de trappen en bewaakte de langzaam maar zeker volgeladen zakken. Boeken, DVD, magazines, samples (een heleboel, moet ik toegeven, ik kan er weer een paar maanden tegen) en natuurlijk mijn nieuwe, mysterieuze Auchentoshan voor de verzameling.

Ik liep overigens met die fles tot bij Chris en Tom van Auchentoshan om te zien of zijn meer konden vertellen over mijn vangst. Ze wilden proeven. Dat kon, natuurlijk… in ruil voor een sampletje van de 1977 (I drive a hard bargain). Zo gezegd, zo gedaan. Maar veel info hadden ze niet. Ze namen en foto en zouden in de archieven in Glasgow meer info opsnorren en mij bezorgen.

We liepen ook nog even langs bij Jurgen van het Whiskyhuis, die wat zeldzame samples van Auchentoshan voor me had meegebracht (1966 31yo, 1975 21yo, 1978 18yo en 1988 15yo, stuk voor stuk op vatsterkte).

In het naar buiten lopen, pikten we – net als vorig jaar – nog gauw twee flessen Black Bottle mee. Een regelrechte steal als je weet dat je twee flessen – en een mooie kaart van Islay – kan meenemen voor 36 EUR.

Groot was ons jolijt toen we op de parking naast ons ijzeren paard een Schots voertuig bemerkten. Aan de nummerplaat te zien, was deze, net als onze laatste twee aanwinsten, afkomstig van het Geturfde Eiland.

Eens thuisgekomen dronken we nog een kop koffie alvorens samples uit te delen. Imanuel had namelijk nog een Laphroaig 18 Year Old bij, alsook een Bunnahabhain 8 Year Old Single Cask van Commitment to Malt, een whiskygenootschap in Nederland. Voorts had hij nog enkele miniatuurtjes voor me op de kop getikt van Benromach, een oude Longmorn-Glenlivet en een prachtige Auchentoshan Pure Malt uit de jaren ’70, met het typische zwarte label van Eadie Cairns.

En daar had hij minder geld voor betaald, dan de portkosten om het flesje tot bij hem afgeleverd te krijgen. Je moet niet knap zijn om geluk te hebben (aan de lezer om te beoordelen wie hier bedoeld wordt).

Een Signatory Vintage 6 Year Old Lowland, die ook een Auchentoshan-in-vermomming betreft, werd tevens mijn deel. Niek merkte terecht op dat ik Imanuel geadopteerd zou hebben. Gelukkig doet hij niet in huis, hoewel hij al eens door het bed durft te zakken (dat had je nog tegoed, Hollander!).

Afzakkertje werd de recentelijk verworven Connemara Turf Mor. En dan naar bed, om te gaan dromen van wat we allemaal geproefd hebben op het Whisky Festival…

Een overzicht (in volgorde van mijn persoonlijke smaakpreferentie):

1. Glen Garioch 1971 for Samaroli

2. Brora 1972/2002 Douglas Laing Old & Rare Platinum Series

3. St Magdalene 1966/1993 Connoisseurs Choice Gordon & Macphail

4. Brora 1982/2010 Connoisseurs Choice Gordon & Macphail

5. Port Ellen 1982/2010 Connoisseurs Choice Gordon & Macphail

6. Glen Avon 35 Year Old (Glenfarclas)

7. Glen Mhor 1974 Gordon & Macphail

8. Auchentoshan 1977 Sherry Cask Matured

9. Glenfiddich 30 Year Old

10. Belgian Owl Cask Strength (74,1%)

11. Port Dundas 1964 Single Grain Scott’s Selection

12. Aberlour 1990 19 Year Old Signatory Vintage

13. Nikka Pure Malt ‘White’ (peated)

14. ‘Secret Bottle’ uit de Islay Room

15. Glenfiddich 14 Year Old Rich Oak

16. Old Pulteney 1977/2005 Duncan Taylor

17. Hibiki 12 Year Old

18. Greenore 18 Year Old

19. Glenmorangie Finealta

20. Glenfiddich 21 Year Old Caribbean Rum Finish

21. Strathmill 10 Year Old Chieftain’s

22. Auchentoshan NAS Italian Import ’90s

Een dikke merci aan mijn gezelschap Sofie, Imanuel, Niek en Robert en natuurlijk ook aan alle bekenden die we tegen het lijf liepen op het festival: Pieter & Pieter, Luc, Dirk, Dersou, Olav, Fabian, Bob, Wouter, Etienne, Chris, Tom, Stephan, Linda, Luc, Ronald, Marc, David, Eric, Filip, Jurgen, Jeroen en vele anderen. Jullie maakten er een gezellige boel van.

Eén ding staat vast: ik blokkeer nu al mijn agenda voor de editie van 2012, want dit jaar was mijn weekend al volgeboekt en kon ik enkel vrijdag gaan. That’s a mistake I will not make again!

May the Malt be with you!

Tegenover de stand van Whiskycorner liep ik de sympathieke whiskyambassadeur en -purser van cruises, Filip Verleye, tegen het omvangrijke lijf. Naast hem zie ik er nog betrekkelijk goed uit! Grapje, éh, Filip, I mean that in the nicest possible way. We wisselden even van gedachten en grapten wat over de Clash of the Clans van Glen Grant, die we momenteel ‘uitvechten’ op de Smoelenboek.

Op de stand waar we ons bevonden werd naast de alom geprezen Highland Park een aantal expressies van Glenfiddich geschonken. Naast enkele standaardflessen stond er ook een Rich Oak 14 Year Old. Dit is een fles die ik mij ongetwijfeld in huis ga moeten halen, want Dearly Beloved was er helemaal weg van. Kwestie van een medeplichtige te hebben in mijn ontoombare opgaan in deze wondere wereld van de gouden nectar. En inderdaad, het was een lekkere whisky. Hij rijpte 14 jaar in een ex-bourbonvat, alvorens gefinished te zijn voor 12 weken in nieuwe Europese eik en dan nog eens 6 weken in nieuwe Amerikaanse eik. Heel toegankelijk met een massa aan vanille, aangevuld met gedroogd fruit en walnoten. En zeer vriendelijk geprijs.

Zo lekker en rijk aan smaak was de Rich Oak, dat Sofie meteen een tweede wilde proberen uit de Vallei van het Hert. Het werd de Glenfiddich 21 Year Old Carribean Rum Finish (de opvolger van de Gran Reserva, die op zijn beurt dan weer de opvolger was van de Havana Reserve). Maar zowel Sofie als ikzelf waren van deze Glenfiddich niet kapot.

Ondertussen was Niek ook her en der wat gaan proeven en duwde hij me plots een geweldig geurende dram onder de neus. Ik vond hem geweldig ruiken en proeven, maar had nooit kunnen vermoeden dat het om een Pulteney ging. En nog wel een 28-jarige van Duncan Taylor, gedistilleerd in het jaar waarin mijn favoriete film uitkwam en gebotteld in 2005 op een ABV van 58,6%.

Maar er werd aangekondigd dat de show over een half uurtje zijn deuren zou sluiten. Ja, de tijd vliegt snel als je in goed gezelschap bent. Maar no way dat ik de drams die ik nog op zak had terug zou inruilen. Ik liep snel terug de zaal in, waar ik Eric Vermeire had zien staan op de stand van Gordon & Macphail. Ik heb Eric pas enkele dagen voordien leren kennen op de Benromach Tasting in Gent. Eric is zopas de enige importeur van G&M geworden in België. Dus die moeten we ter vriend houden, hé. Gauw daar nog een drammetje kiezen.

Eerst een werkelijk fan-tas-tische Brora 1982 uit de Connoisseurs Choice-reeks, gebotteld in 2010 op 43%. Maar daarna kwam een al even geweldige Port Ellen 1982 van dezelfde reeks – en dus op dezelfde sterkte – aan de beurt. Zachte, discrete turf met wat zeewier en medicijn, maar vooral zoet citrusfruit op de neus. Appeltjes en kruidige eik in de mond, met citrus en turf in de licht drogende afdronk.

Man, man, man, wat een PE om mee te eindigen!

Wordt vervolgd…

We zijn dan even langs Scotts Selection gepasseerd, waar heel wat mooie flessen lonkten vanachter het glas van hun kistje. Na lang twijfelen, lieten we ons verleiden tot het proeven van een graanwhisky van respectabele leeftijd. Deze Port Dundas 46 Year Old werd gedistilleerd in 1964 en op fles getrokken in 2010 op een respectabele 44,1%. De distilleerderij werd genoemd naar Thomas, Lord Dundas en ligt vlakbij Glasgow aan het Forth-Clyde kanaal. Het bouwde zijn activiteiten af in 2010, ten voordele van Cameron Bridge, waardoor het net geen 200 jaar actief geweest is. De whisky was bijzonder zoet met gekruide sinaas, eik en vanille. Lekker.

Toen we daarmee klaar waren, passeerden we even langs de stand van de whiskyboeken, waar Dr David Wishart net had plaatsgenomen. Ik had mijn exemplaar van Whisky Classified meegebracht met de bedoeling het te laten signeren door de auteur en whiskykenner. David deed dat met de glimlach en schreef: ‘To Mark, it was great to meet you and Sofie at the Belgian Whisky Festival. Slàinte mhath! David Wishart – Gent, February 11th, 2011’ Een mooi aandenken van een interessante ontmoeting.

Ondertussen was Jeroen ons ook al een paar keer komen opzoeken om eens aan zijn glas te ruiken. Hij liep blijkbaar met een achterzak vol drams rond op het festival, want kwam regelmatig enkele juweeltjes laten proeven, wat we best konden appreciëren. Zo proefden we ondermeer een oude Glenfarclas-in-disguise Glen Avon 35 Year Old, Glen Mhor 1974, een Deanson 12 Year Old uit de jaren ’80, maar de uitschieter voor mij was toch deze: The Glen Garioch 1971, matured in sherry wood, full proof 59,6% van Samaroli. Absolute top! En de fles was niet eens open! Die Jeroen, toch, de snoeper (en wij maar profiteren)!

Dat sluit naadloos aan bij de volgende stand die we bezochten, namelijk die van Marc Seghers van Whiskycorner. Zoals ieder jaar had hij ook nu een stand neergezet met flessen die je doen watertanden. Prachtige oude bottelingen die nu zo goed als nergens meer te vinden zijn. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat die Glen Garioch bij hem te vinden was. De sympathieke man uit Houthalen prachtige flessen, maar toch werd mijn aandacht (nadat Imanuel ze had aangeduid, want ik stond nog te kwijlen over enkele Old Malt Casks en schitterende Glen Grants) getrokken door één fles. En dan nog niet eens een goede, maar zoals u weet heb ik een lichte (zware) afwijking…

Die moest ik natuurlijk proeven. Het betrof een oude Auchentoshan zonder leeftijdsvermelding, gebotteld voor de Italiaanse markt begin jaren negentig. Veel meer kon zelfs Marc me er niet over vertellen, zo’n obscure botteling is het! Of eerder onnoemenswaardig, maar dat krijg ik amper over mijn lippen, natuurlijk. Gebeten door het Toshan virus probeerde ik iets goeds te ontdekken aan deze whisky, maar eerlijkheid gebied me toe te geven dat ze niet meer te drinken was. Kan hier OBE al hebben toegeslaan? De fles is tenslotte al half leeg en is dat waarschijnlijk al een tijdje. Voorts was de drank zelfs een beetje zepig geworden.

Maar… het virus was sterker dan mezelf. ‘Marc, je weet dat ik Auchentoshan verzamel…’, begon ik. Maar Marc riposteerde resoluut met ‘Ik verkoop geen flessen’. Maar nadat ik hem overtuigde van het feit dat de drank de moeite niet meer was en de fles dan toch beter in mijn verzameling tot zijn recht zou komen, brokkelde zijn resolutie zienderogen af en kwamen we tot een mutually beneficial solution. De fles staat nu te pronken (nou, ja) in mijn cabinet, tussen al dat ander fraais uit de omgeving van Glasgow.

Wordt vervolgd…

Dearly Beloved begint dat spul precies te gaan appreciëren, wat ik alleen maar kan toejuichen, natuurlijk. Ze liet zich aan de stand van The Nectar een Aberlour 1990 19 Year Old van Signatory Vintage op 53,8% welgevallen. Sterker nog, ze vond hem – net als ik – lekkerder zonder water. Een prachtige fles.

We liepen Wouter Wapenaar, mede-organizator van dit festival, tegen het lijf aan de stand van The Belgian Owl van Etienne Bouillon, die enkele van zijn meesterwerkjes bij had. Eén ervan was een nieuwe: The Belgian Owl Cask Strength op een vatsterkte van… 74,1%! Ik had heerlijke opgelegde kersen in de mond. Goed spul en echt drinkbaar, ondanks dat het bijna driekwart alcohol betrof.

De luxueuze stand van LVMH werd bemand door een gladde kerel in maatpak voor Glenmorangie en een blonde stoot in rubberlaarzen en korte broek voor Ardbeg. Die eerste kon ons niet echt bekoren, die tweede valt over te debatteren. Maar de nieuwste expressie van Glenmorangie, de Finealta, kon ons niet meteen overtuigen. Maar dat heeft wellicht te maken met het feit dat we net een alcoholbom naar binnen hadden gewerkt bij Etienne. De Finealta (Keltisch voor ‘elegantie’) zou een reproductie zijn, zeg maar, van een 1903 gebruikt recept. Wij misten de finesse. Dan maar een sample meegenomen (één van velen) om thuis nog eens over te doen.

We hadden nog maar net ons glas gespoeld en wat brood naar binnen gespeeld om ons palate te neutraliseren, of we werden plots met de scherpe tonen van enkele bagpipes om de oren geslagen. Een groot moment was blijkbaar aangebroken! Dave Wishart, bekend whiskykenner en professor (en tevens auteur van Whisky Classified) ging met veel bombarie de winnaars bekend maken van de Whisky Awards 2011.

En dit zijn de winnaars (met een dikke proficiat van ons allemaal, natuurlijk):

• Whisky bar/restaurant van het jaar: SIPS Antwerpen
• Whisky club van het jaar: Lindores
• Whisky shop van het jaar: Anverness
• Whisky Ambassador van het jaar: Jan Beckers van Douglas Laing

Ondertussen waren wij even bij Ronald Zwartepoorte gaan zitten om wat na te praten over de publicatie van A Toshan Man in het laatste nummer van zijn fantastische magazine Whisky Passion.

Hij was zo vriendelijk me enkele exemplaren mee te geven om uit te delen. Waarvoor dank, Ronald!

Wordt vervolgd…

Naar jaarlijkse gewoonte was het ICC te Gent het decor voor het International Whisky Festival te Gent. Drie dagen lang kunnen whiskyliefhebbers zich tegoed doen aan enkele gratis whisky’s, alsook een hele reeks whisky’s aan (in de meeste gevallen) democratische prijzen.

Whivie stuurde alvast een delegatie op opening night, de minder druk bezochte sessie op vrijdagavond. Nou, ja, minder druk bezocht… er was toch heel wat volk op de been.

Na ontvangst van ons gratis glencairn glas en 5 drams (het betaalmiddel op het festival) én stiekem bewapend met een heleboel sampleflesjes, trokken we de zaal in, op jacht naar enkele juweeltjes. ‘We’ was in dit geval Mark & Sofie, Niek, Robert en onze sympathieke Noorderbuur (ja, ja, er zijn er… niet veel, maar er zijn er) Imanuel.

De eerste die we tegenkomen, want zijn stand staat strategisch gezien goed opgesteld, is voormalig Whiviesponsor Jurgen van het Whiskyhuis. Een mooie selectie flessen staan voor hem te lonken naar de geïnteresseerden. Recht tegenover hem zien we de stand van de Classic Malts en Diageo (met o.a. de hele Johnnie Walker range).

Mijn eerste stop – als Toshan Man kan dat natuurlijk ook moeilijk anders – was aan de stand van Cinoco, waar ook een tafeltje voorbehouden was voor mijn geliefde Auchentoshan. Niemand minder dan de Brand Ambassador Chris Leggat stond te schenken. We hadden elkaar nog nooit ontmoet, maar toch herkende hij me van op de Smoelenboek. ‘You are the Toshan Man!’ riep hij uit en schonk me zonder verpinken de Auchentoshan 1977 Sherry Cask Matured (die je normaal 10 dram lichter zou maken).

Ik vind hem meer dan ok, maar niet echt geweldig, moet ik eerlijk bekennen. En als Jeroen van The Bonding Dram me een glas onder de neus duwt en zegt ‘zet deze daar eens naast’, wordt mijn oorspronkelijk enthusiasme om gratis die exclusive Toshan te mogen proeven voor een stuk gefnuikt. De smeerlappen (Niek, Robert en Jeroen) hadden het afgesproken. Het was een St Magdalene 1966. En wat voor één! Enfin. Let’s move on.

We scoren nog een Hibiki 12 Year Old voor Dearly Beloved en proeven zelf een geturfde Nikka Pure Malt White, maar laten dan Japan al achter ons (we hebben thuis nog een heleboel, maar dan ook echt een hééééleboel Japanners staan die we nog moeten proberen).

Daarna steken we even ons hoofd binnen in de zogenaamde Islay Room, waar de DVD ‘Whisky: The Islay Edition’ vertoond werd. We maakten even een praatje met Olav, Fabian en Dersou (drie mensen die aan deze productie meewerkten), alsook Bob Minnekeer – whiskygoeroe avant la lettre – en lieten onze DVD box meteen signeren.

Bedoeling is uiteraard van zoveel mogelijk van de 7.000 DVD boxen te verkopen, want met die opbrengst kan de tweede productie op poten gezet worden. Waarover die zal gaan wordt voorlopig angstvallig geheim gehouden. Maar de verkoop verliep gisteren niet als een trein. ‘Als de mensen de zaal verlaten en we bieden ze aan een exemplaar aan te schaffen, reageren de meesten met ‘ik heb ‘m al gezien’. Tja, dat is natuurlijk iet de bedoeling,’ klaagt Olav. Ik geef hem de tip mee enkel de lange trailer te tonen. Ondertussen proeven we van de zogenaamde ‘Secret Bottle’ en schrijven onze gok op een papiertje. Winnen doen we ongetwijfeld niet.

Onze volgende halte, na het begroeten van heel wat bekende gezichten, stoppen we aan de stand van Cooley, de Ierse distilleerderij, waar Linda Khalfi ons breed glimlachend verwelkomd. Ze herinnert zich nog dat ik al een hele tijd achter de Greenore 18 aan het vragen ben. En gelukkig kan ze mij hem ter plekke laten proeven. Hij bevalt me. Ik verontschuldig me nog even voor het feit dat ik Cooley’s marketing departement even in verlegenheid bracht door WhiskyCast erop attent te maken dat Greenore 18 niet ’s werelds oudste single grain is (remember?). Ze kan er om lachen en laat verstaan dat heel wat 19 year old ook in deze release van 4.000 flessen zit. En ook feliciteert ze mij met het feit dat ik de Greenore 6 in mijn cabinet heb staan (die Smoelenboek wordt blijkbaar toch echt bekeken, hé?), terwijl die enkel voor de Zweedse markt was voorbestemd.

wordt vervolgd…

Op woensdag 9 februari kwamen een aantal whiskyliefhebbers samen in Den Enghel in Gent om de line-up te proeven van Benromach (+ twee extra’s uit de stal van Gordon & Macphail), gepresenteerd door niemand minder dan Juliette Buchan, de Brand Ambassador van Benromach, de kleinste operationele distilleerderij in Schotland.

Juliette is 50% Frans, 50% Schots, maar 100% sympathiek en werkt ondertussen 4 jaar voor Gordon & Macphail, de bekende onafhankelijke bottelaar, die tevens de prachtige whiskyshop in Elgin runt. Ze kreeg de bende – die best wel rumoerig was – makkelijk op de hand. Ze begon haar uiteenzetting met een korte voorstelling van de distilleerderij en haar crew… die twee man sterk is. Op Benromach werken twee mensen, de Manager en de Master Distiller.

Gordon & Macphail kocht de distilleerderij in 1993 en werkte tot 1998 aan de modernizering, alvorens te beginnen distilleren. Volgens Juliette onderscheidt Benromach zich door het feit dat ze zo veelzijdig zijn en bijzonder uiteenlopende whisky’s op de markt brengen. En ze voegde meteen de daad bij het woord (via haar gewillige gietslaaf van de avond, organisator Jeroen van The Bonding Dram).

Benromach 10 Year Old, 43% (32 EUR)

Deze Benromach 10 Year Old is één van de weinige expressies met een leeftijdsvermelding uit de range. Hij heeft een volle gouden kleur met een bronzen schijn (voor zover dat te zien was in de duisternis van het proeflokaal). De neus geeft hooi, karamel, peren, rozijnen en spreidt tevens een lichte rokerigheid tentoon. Dat is te danken aan de geturfde mout (15ppm) die hier gebruikt werd. Op de tong heb ik peper bij de aanzet en heel wat donker fruit (sherryinvloeden), maar ik krijg ook de associatie met jong hout. Een groene twijg in de mond, terwijl ik door het bos wandel. De afdronk is lingering en warm. Deze Benromach is samengesteld uit 80% bourbonvaten en 20% sherryvaten die 9 jaar lang rijpten alvorens samengebracht te worden voor nog een extra jaartje in een oloroso sherryvat.

Benromach Organic, 43% (38 EUR)

Kijk, wat je niet mag doen is ‘Organic’ verwarren met ‘Green’, want dat kan tot vreemde discussies leiden. Maar deze Benromach Organic is – ah, ja – ‘organisch’ geproduceerd. Dat is althans wat de Soil Association er van denkt. De gerst en het water zijn organisch, maar dat hoeft weinig betoog. Ook het distillatie- en rijpingsproces worden flink gecontroleerd om helemaal als organisch te kunnen worden bestempeld. Zo wordt deze whisky gerijpt in virgin oak uit Missouri en in een apart deel van het pakhuis bewaard. Een deel waar nog kaas wordt gebruikt om de muizen te vangen, in plaats van pesticiden. Allemaal nogal gimmicky, maar de whisky is daarom niet minder goed. Ook deze werd gestookt van geturfde mout op 15ppm, wat opnieuw voor een lichte turfrook zorgt, maar ik krijg vooral aardetonen en gist na de initiële fruitige punch. Op de tong heb ik roggebrood met marmelade en een tikkeltje peper. De afdronk is gekruid en middellang.

Benromach Origins (batch 2), 50% (48 EUR)

Ik proefde eerder al de Benromach Origins, batch 1, die geproduceerd werd met Golden Promise. Deze werd gestookt van Optic, een andere gerstesoort. Hij rijpte gedurende 11 jaar op port pipes en dat zorgt voor een fantastische neus. Ik heb heel wat rood fruit (aardbeien!), sinaasschil, pruimtabak, chocolade en amandelen. Iemand omschreef het als ’tartelletjes’, wat zoveel betekent als zoete fruittaartjes. De neus keert in volle glorie weer op de tong, zij het wel pittig gekruid. En hoewel de afdronk kort en zoet is, was dit toch de beste Benromach van de avond voor mij (niet voor de groep). Hij is heel lekker zonder water, maar de toevoeging van een paar druppels zorgt voor nog meer fruit zoals citrus en zelfs een beetje banaan. Hij wordt dan wel wat droger op de tong. Geweldige whisky.

Benromach Peat Smoke, 43% (36 EUR)

Deze strokleurige whisky is 8 jaar oud, rijpte exclusief op bourbonvaten en werd gestookt van geturfde gerst op 35ppm. Maar vreemd genoeg vertaald zich dit niet in de neus. De turf blijft goed verstopt achter een zoete neus van toffee en limoen. Verrassend. Ook op het palate blijft hij zacht, zoet en slechts licht geturfd. Pas op het einde krijg je een tikkeltje assen in de mond, maar helemaal niet zoals dat met een Ileach het geval zou zijn. De afdronk is zoet, maar wel bijzonder kort. Een goeie introductie voor wie nog geen kennis maakte met peaty whisky, maar voor echte peatheads ongetwijfeld een pussywhisky. Toch eindige hij – voor mij persoonlijk – op de tweede plaats.

Benromach 1981 Cask Strength, 58,1% (111 EUR)

De mooie bronzen kleur verraadt onmiddellijk het sherryvat. Het blijkt een refill te zijn, maar welk type sherry kan Juliette ons niet zeggen. Maar zeker geen Oloroso of PX, want dat zouden de marketingjongens (en -meisjes) zeker op het etiket hebben gezet, meent ze. Hij is maar liefst 26 jaar oud en geeft appelsien, kaneel en appeltaart op de neus, aangevuld met een toefje zurigheid zoals een ananas. Op de tong krijg je daar nog bessen bovenop en wat zoethout, alvorens zachtjes te sterven in een middellange, kruidige afdronk. Een terechte derde plaats in mijn persoonlijke top drie van de avond.

Daarmee eindigde het Benromach gedeelte en ik moet zeggen dat het mij zeer goed is meegevallen. Ik had – onterecht dus, zo bleek – mijn verwachtingen niet al te hoog gespannen. Maar ze werden meer dan ingelost.

Daarna kwam Eric Vermeire, importeur van Gordon & Macphail in dat kleine landje van ons, nog twee speciallekes presenteren.

Glen Keith 1968/2010 42 Year Old Connoisseurs Choice Gordon & Macphail, 46% (143 EUR)

Dat Glen Keith, gebouwd in 1957 (of 1958 al naargelang de bron) en gelegen tegenover de pittoreske Strathisla distilleerderij, goed spul kon maken, weten we al langer. Afgezien van de middelmatige officiële release zijn de independents die we tot hiertoe proefden goed tot ronduit geweldig. Ik keek dan ook enorm uit naar deze 42-jarige Speysider van G&M. Hij stelde niet teleur, hoor. Het was werkelijk de beste whisky van de avond (en neen, wij zijn geen snobs die de whisky uitgekozen hebben voor zijn leeftijd, maar staat niet in mijn top drie omdat ik enkel rekening hield met de 5 Benromach flessen en de laatste twee hors concours beschouwde). Allerlei kruiden, ja very spicy op de neus met babykoekjes en banaan, maar het is de gember die de boventoon voert. Weinig nieuwe elementen op de tong, maar flink gekruid zet deze je toch in vuur en vlam. De lange zoete afdronk doet je even vergeten waar je bent. Wake me up before you go-go (want je bent mijn bob…).

Ardmore 1991/2007 15 Year Old CASK Gordon & Macphail, 57,3% (73 EUR)

De proeverij afsluiten doen we met deze 15-jarige, op vatsterkte gebottelde, Ardmore. Het is een vatting van 4 refill bourbonvaten: 6167, 6168, 6169 en 6170. Ik heb nog maar bitter weinig ervaring met Ardmore. De enige die ik al dronk was de traditional (op Opa Eddy’s 65e verjaardag) en ik maakte toen geen notes. Ik herinner me vaag nog dat hij wat geturfd leek, maar stond er op dat moment niet bij stil. Deze viel mij echter wat tegen. Om niet te zeggen dat ik hem gewoon niet lekker vond. De neus was voor mij wat toffee en wit fruit, maar dat werd flink verdrongen door koeiehuid, hooi, de turf en… euh… gas! Ik kreeg het navulsel van Oma’s aansteker in de neus. Het palate was dan al niet meer te redden, ondanks de bijzonder pittige aanzet en de lange afdronk. Heb maar gauw mijn mond gespoeld met een Macduff 2000 for The Bonding Dram!

We maakten nog even een praatje met Juliette en Eric (maar niet te lang, want vandaag gaan we niet blijven plakken, hebben we onze bobette beloofd) en nemen dan afscheid van een heleboel bekende gezichten. Afronden zou ik dan ook willen doen met een welgemeende ‘dank u’ aan mijn tafelgenoten Dersou-met-het-verstopte-rechter-neusgat, Jonas-met-het-mooie-rode-hemd, Wiet-smokertje-waarvan-ik-de-naam-niet-meer-weet-(sorry) en zijn Ik-maak-graag-veel-lawaai-vriend, Ilse-de-bob(ette) en Niek-met-het-grote-fototoestel-dat-wellicht-één-en-ander-moet-compenseren. We hebben ons weer goed geamuseerd. And we never wasted good wood, eh, Dersou (je moet erbij geweest zijn om deze te snappen, sorry).

Op naar de volgende en tot dan… May the Malt be with you!

Op vrijdag 8 oktober 2010 nog eens een tasting gedaan in mijn favoriete winkel Den Hoorn in Lier:

Dit keer was het geen traditionele tasting waarbij iemand de tasting geeft maar je kon vrij kiezen uit volgende lijst (je betaalt per whisky die je proeft):

Aberfeldy 12 Y
Aberlour 10 Y
Aberlour A’Bunadh
An Cnoc 12 Y
Ardbeg 10 Y
Arran 12 Y
Auchentoshan 10 Y
Balblair ’97 10 Y
Balvenie 12 Y
Balvenie 21 Y Port
Benriach Heart of S.
Benromach Traditional
Bowmore 12 Y
Bruichladdich Peat
Bunnahabhain 12 Y
Caol Ila 12 Y
Clynelish 14 Y
Cragganmore 12 Y
Dalmore 12 Y
Dalwhinnie 15 Y
Edradour 10 Y
Glencadam 10 Y
Glendronach 12 Y
Glendronach 15 Y
Glendronach 18 Y
Glen Elgin 12 Y
Glenfarclas 12 Y
Glenfiddich 15 Y Solera
Glen Garioch 8 Y
Glengoyne 10 Y
Glenkinchie 10 Y
Glenlivet 12 Y
Glemorangie 10Y
Glenmorangie Port W.
Glenmorangie Astar
Glenmorangie 18 Years
Glen Moray 12 Y
Glenrothes Sel Reserve
Hazelburn 2000 Small C.
Highland Park 12 Y
Jura Superstition
Knockando 12 Y
Lagavulin 16 Y
Laproaig 10 Y
Loch Lomond
Longrow CV
Macallan 10Y Fine
Oban 14 Y
Old Pulteney 12 Y
Springbank 10 Y
Talisker 10 Y
Tobermory 10 Y
Tomatin 12 Y
Tomintoul 10 Y
Tullibardine 1993
(B) Belgian Owl 3Y
(VS) Maker’s Mark
(J) Nikka Yoichi 10 Y
(I) Midleton Very Rare
Big Peat (D. Laing)
(Z) Mackmyra SP02 Anniv
(F) Armorik
(W) Penderyn
(I) Connemara CS Peated
(I) the Wild Geese Rare
(VS) Jack Daniel’s
Ardmore
Mortlach 16 Years FF
Scapa 16 Years
Ardbeg Corryvreckan
Glen Ord 12 Years
Highland Park 18 Years
(In) Amrut Fusion
(B)Belgian Owl 4 Years
Talisker 18 Years
Liddesdale Adelphi (Bunnahabhain 18 Years – Islay)

Persoonlijk was ik niet onder de Indruk van deze lijst daar ik de meeste al had geproefd, bovendien vond ik dat er weinig speciaals bij was. Aangezien mijn broer David toch plaatsen had gereserveerd ben ik meegegaan.

Volgende drams geprobeerd:

Glendronach 15 jaar en 18 jaar: sherry, zeer zoet, honing, hout. De 18 jaar is nog iets zoeter maar toegegeven er was weinig smaakverschil tussen de 15 en 18y. David kocht de 15y daar deze +- 20 euro goedkoper was en de smaak bijna identiek aan de 18y.

Hazelburn 2000 small C.: Warm, veel body, lichte kruiden maar doordeweeks…

Loch Lomond: zoet, honing, zeer lekker maar wel wat een apéritief smaak

Mortlach 16y FF: Honing, noten, vlakke smaak, niet mijn ding

Benromach traditional: Turf, zacht en zoet. Zeer lekker. David en mijn schoonvader kochten een fles.

Midleton very rare: Na mijn huwelijksreis naar Ierland wou ik deze nu toch eens proeven ondanks de vele kritieken. Zoete abrikozen, de betere versie van Jameson. Een lekkere whisky maar 145 euro voor een fles, neen dat is het absoluut niet waard.

Liddesdale Adelphi: Appels, zoet, kruiden, medium body.

Glen ord: Droog, weinig uitgesproken smaak en geen echte finish.

Ardmore: Complex, zoet, warme kruiden, honing.

Iedereen was het er over eens de Benromach traditional was de ster van de avond.

Op donderdag 20 januari kwamen zo’n 30 drammers samen in Den Enghel in Gent voor de Start 2011 Tasting van The Bonding Dram. Whivie doopte die echter meteen de Zoë’s Birthday Tasting in de hoop dat Jeroen hier een jaarlijks event van maakt. Want wat een line-up!

Het was een fijn weerzien met heel wat bekende gezichten. Na de obligate nieuwjaarswensen en afgifte van geboortegeschenkjes, uitwisselen van nieuwjaarsverhalen, DVD’s en sampleflesjes – en het buitenwerken van een bus toeristen die onze verdieping in beslag nam – kon de tasting van start.

Jeroen had tijdens zijn verhuis een aantal flessen ontdekt die hij speciaal genoeg vond (en wij ook!) om het tastingjaar mee in gang te schieten. Dit was de line-up:

1. Dallas Dhu 1981/2000 19yo Signatory Vintage, Refill Sherry Butt 381, 43%, 878 bts
2. Bruichladdich 1986/2001 15yo Murray McDavid, Bourbon Barrel Ref MM1001, 46%
3. Mystery Dram, 56,5%, 288 bts
4. Clynelish 1982/2002 20yo Lombard ‘Jewels of Scotland’, 63,3%
5. Longmorn 1964/2010 46yo G&M for LMdW, first fill sherry cask 1034, 45%
6. Connemara 1991/2007 16yo Single Cask for The Nectar Belgium, cask V96/1 129, 50,2%
7. Yamazaki 1993/2008 15yo Heavily Peated Malt, Single Cask 3Q70048, 62%, 503 bts

This will be a night, long remembered…

Nu, dit soort gezellige bedoeningen leent zich niet echt tot het schrijven van uitgebreide tasting notes. Ik ben er van overtuigd dat u dat wel begrijpt en mij vergeeft dat ik me hier beperkt tot enkele impressies.

Dallas Dhu 1981/2000 19yo Signatory Vintage, Refill Sherry Butt 381, 43%, 878 bts

We begonnen de avond met een leuk aperitief. Deze distilleerderij in Elgin sloot, net als zovele in die periode, in het jaar 1983. Vandaag de dag is het een historisch centrum. De neus geeft wit fruit en marsepein. Op de tong is hij zacht en romig, maar de afdronk was best pittig, warm en lang. Deze zat al tien jaar op de fles en was een goeie kick-off van de avond.

Bruichladdich 1986/2001 15yo Murray McDavid, Bourbon Barrel Ref MM1001, 46%

In de lente van 2001 werd Bruichladdich nieuw leven ingeblazen en van een zekere ondergang gered. De eerste release, ter ere van deze heropening, was deze Laddie uit 1986. De neus was een mengeling van roomboter en karamel met een zilte zeetoets als prachtig tegengewicht. In de mond was hij fluweelzacht en bijzonder romig met zoete turf. De afdronk was een gevecht tussen zoet en zout en middellang. Geweldig!

Overigens, bij deze whisky werd een Japans hapje geserveerd van rijst met scampi in zeewier. Inge blijft ons verbazen met haar veelzijdigheid.

Mystery Dram 1998/2001 12yo (classified), 56,5%, 288 bts

De volgende whisky werd ons blind geserveerd, want was de mystery dram van de avond. En het was een specialleke, to say the least. De neus begint heel vreemd: violetjes, lavendel en een tikkeltje rood fruit, maar ook iets dat op het randje van Zwitsal balanceert (de babyshampoo, bedoel ik dan). Maar al gauw wordt dat aangevuld met karamel en honing en een tikkeltje citrus. Geef hem nog wat meer tijd en je krijgt fantastische koffiebollen (met de Arabier op het papiertje, weet u nog?). Fantastische ontwikkeling. De aanzet is een trap tegen je tanden, lekker kruidig, stroperig en heel fruitig. De afdronk is lang en zoet. Het was een avant-premiere die ons nog lang zal heugen. Zondag maak ik bekend om welke whisky het ging (voorlopig dus eventjes onherkenbaar gemaakt, sorry!).

Clynelish 1982/2002 20yo Lombard ‘Jewels of Scotland’, 63,3%

De vierde dram van de avond was een geweldige 20-jarige Clynelish die door Lombard werd gebotteld in 2002. Liefhebbers van Clynelish – en dat zijn er nogal wat – zullen zich misschien de Malts of Scotland bottelingen van Clynelish uit 1982 herinneren. Dat was een goed jaar voor deze Highlander, want ook deze is top. Op de neus is hij lekker vettig, waxy zelfs, met graan, tabak, leder, overrijp fruit en havermout. De aanzet is heerlijk fruitig, maar ook flink gekruid met witte peper. Ik krijg vijgen en dadels als belangrijkste associaties. Bij ‘finish’ noteerde ik slechts vier woorden in mijn boekje: ‘lang, warm, zoet, lekker!’. En goed drinkbaar, ondanks zijn hoge ABV.

Bij deze dram kregen we overigens een heerlijk klein blauw kaasje op toast geserveerd. Pittig!

Longmorn 1964/2010 46yo G&M for LMdW, first fill sherry cask 1034, 45%

Hier hadden velen, waaronder ik zelf, enorm naar uitgekeken. Op de laatste Malt Maniac awards ging deze met een gouden medaille aan de haal, wat zijn waarde van 250 naar 350 EUR stuwde. Miljaar! En voor mij is het officiëel de oudste whisky die ik al proefde: 46 jaar! Toch een spannend moment. Op de neus – oh… Zijne Neus moet dat zijn – krijg ik diepe sherry, zwarte bessen, mierzoete cassis, maar ook selderijzout en oxo. Ge-wel-dig. Ik krijg de vraag wat ik van de smaak vindt, maar ik ben nog niet klaar met ruiken. Dat duurt nog zo’n dikke tien minuten. Ook de smaak kan mij enorm bekoren. Heel zacht met cassis… maar… lekker, ja… maar toch val ik niet van mijn stoel. Heb ik mijn verwachtingen te hoog gespannen? De afdronk is stroperig, een tikkeltje bitter en heeft een beetje te veel hout naar mijn zin. Een superwhisky, zeker, maar voor mij geen plak. Misschien ligt het aan de volgorde van de tasting? De Clynelish van Lombard was toch wel een ‘hard act to follow’ van 63,3%.

Connemara 1991/2007 16yo Single Cask for The Nectar Belgium, cask V96/1 129, 50,2%

Deze Ierse whiskey werd dag op dag 16 jaar. Gestookt op 19 september 1991 en gebotteld op 19 september 2007. Het is de oudste Connemara die ooit voor België op fles werd getrokken en mag er best wezen. Hij geeft citrus, karamel en turf op de neus, maar ook een beetje visolie en levertraan. Op de tong is hij best coastal met zoete turf. Niet op z’n Ileach, maar op z’n Connemara’s, met een warme afdronk waar je blij van wordt. Heel blij.

Yamazaki 1993/2008 15yo Heavily Peated Malt, Single Cask 3Q70048, 62%, 503 bts

Het toetje van de avond was een prachtig geturfde Japanner uit de stal van Suntory. Deze ‘The Cask of Yamazaki’ uit 1993 rijpte in de Ohmi Aging Cellar. Dat klinkt goed, hoewel ik niet weet of dat van betekenis is. Het vat is echter van belang, werd mij gezegd. Er zouden al enkele sister casks gebotteld zijn, die hoge ogen gooiden. Deze is een mengeling van turf, karamel en zelfs bruine suiker op de neus. Hij is heel zoet en flink floraal, maar wat een aanzet! Pittig. De afdronk is lang en flink gekruid.

Als toetje bij het toetje had Inge nog een heerlijke chocomousse met hazelnoot uit de mouw van haar keukenjas geschud in een potje van pure chocolade. Mmmm….

Het Verdict

Traditiegetrouw werd er aan het einde van de tasting gestemd om een top drie samen te stellen.

De mijne wijkte niet veel af van de gemene deler:

1. Connemara (voor mij was het de Bruichladdich)

2. Clynelish (voor mij was het de Mystery Dram – zondag meer hierover)

3. Mystery Dram (voor mij was het de Connemara)

Iedereen was het er over eens dat dit een bijzondere tasting was. Niet alleen omwille van de prachtige line-up, maar ook omwille van de sfeer. Heel ongedwongen (meer dan anders). Er werd heel wat afgelachen, zowel voor, tijdens als na de tasting. Leuke boel! Ik kijk alvast uit naar de volgende en hoop jullie daar allemaal weer te zien.

PS. Nog een dikke dank u aan Stefaan, die nog een extraatje voor me meegebracht had, dat ik met recht en rede zo in mijn top drie zou hebben doen belanden.

Lochside 1981/2010 29yo The Whisky Agency, Oloroso hogshead, 52,4%, 172 bts

Lochside is een distilleerderij uit de Highlands die reeds teloor ging, opgericht in 1957, in de mottenballen in 1992 en uiteindelijk afgebroken in 2004. Het merendeel werd op bourbon casks gerijpt en heel wat van de productie verdween in de Spaanse DYC whisky (die de distilleerderij had verworven in 1973). Deze botteling van 29 jaar had een fantastische bronzen kleur en gaf kruidenkoek, marsepein en amandelen (ja, da’s zowat hetzelfde zeker?) op de neus. In de mond werd dat heerlijk verder gezet. De afdronk was middellang en kruidig. Lekkere zoete brok. Een topper die helaas niet makkelijk meer te krijgen is.

Jeroen van The Bonding Dram werd zopas de trotse papa van een prachtige dochter Zoë. Dochter en moeder stellen het wel, vader weet voorlopig nog niet echt van welk hout pijlen maken. We wensen hem alvast veel sterkte en een dikke proficiat.

Om dat in de verf te zetten, alsook het jaar 2011 met een knaller te beginnen, organiseert hij op donderdag 20 januari te Gent speciale tasting.

Hoewel hij het zelf de ‘Start 2011 Tasting’ noemt, vonden wij van Whivie de Zoë’s Birthday Tasting beter klinken!

Dit is alvast – en het mag gerust gezegd worden – de bijzonder indrukwekkende line-up!

1. Welcome Dram
2. Dallas Dhu 1981-2000 43% Signatory (gesloten sinds 1983)
3. Bruichladdich 1986-2001 46% Murray McDavid (pre-Reynier/McEwan)
4. Clynelish 1982-2002 63,3% Lombard
5. Longmorn 1964 45% G&M for LMdW cask 1034 (gouden medaille op de MMA 2010)
6. Yamazaki 1993 62% Peated Cask 3Q70048 (91 punten door Serge Valentin)
7. Connemara 1991-2007 50,2% single cask for Belgium (oudste Connemara beschikbaar!)

Slechts 30 mensen zullen dit kunnen meemaken, dus schrijf je als de bliksem in via jeroen@thebondingdram.be. Kostprijs 35 EUR pp, start om 20u op het gekende adres: Den Enghel (voorheen Denis Foleys) op de Graslei te Gent.

Tot dan!

Open Bottles Afternoon – Zondag 19/12, 14-18u, Bijlokestraat 21 te Destelbergen, ruime parking, gratis inkom, u kan zelf een whiskydegustatieglas meenemen of een Glencairnglas lenen … doe daar nog eens meer dan 10cm sneeuw, beijzelde wegen en een ijzig koude wind bij, en je hebt de perfecte namiddag voor een whisky tasting. Of in dit geval : The Bonding Dram’s open flessennamiddag!

En dat mag gerust zeer letterlijk genomen worden. Op de tafel “zelfbediening” stonden meer dan 20 flessen – Schotse, Ierse en wereld whisky’s, oude en nieuwe blends, plus een aantal flessen cognac en rum – die gratis konden geproefd worden.

Naast een kleine gift shop, de tafels van Malts of Scotland (MoS) en de Thosop en Whisky Import Belux, kon – tegen een billijke vergoeding – een groot aantal exclusieve drams geproefd worden uit de privécollectie van “Foamy” Bart.

Een niet onaardige Whivie-delegatie – Whivie Mark, Ilse en ondergetekende – zakten ook af naar Destelbergen. Voor de gelegenheid had ik ook mijn moeder Magda en mijn schoonvader Robert meegenomen.

Als openingsdram schonk ik mijn moeder en schoonvader een Belgian Owl (46%) en een Nikka ‘Yoichi’ (45%) uit, terwijl ik zelf een Tullibardine Aged Oak Edition (40%) proefde.

Op hun ontdekkingstocht lieten mijn moeder en schoonvader zich volledig door mij leiden. We deelden eerst de best lekkere Johnnie Walker Swing (43%). Onze volgende dram was een Highland Park 15 Years Old (40%).

De ontdekking van de namiddag was voor mij de Linkwood (1975) 26 Years Old (56,1%). Wat een heerlijke, rijke, fruitige Speyside!

Mijn moeder heeft een voorliefde voor geturfde whisky. Daarom staken we over naar Islay met de Laphroaig 1996 MoS Clubs botteling voor de Bonding Dram (57,3%).
Van licht geturfd naar medicinaal is maar een kleine stap. Onze volgende dram was een Ardbeg Rollercoaster (57.3%) – de bijzondere blend van 10 speciaal geselecteerde vaten uit deze destilleerderij.

Nog een uitzonderlijke blend van 65% Ardbeg, 30% Laphroaig en 5% Bowmore is de MoS Glen Peat Class 18 Years Old (50%). Deze dram werd door iedereen in onze groep zeer gewaardeerd.

Na een tweetal uurtjes proeven werd het stilaan tijd om de weerselementen opnieuw te trotseren. Maar eerst wou ik mijn schoonvader en moeder nog kennis leren maken met de Indische Amrut Fusion (50%), terwijl ik mij zelf nog een Benriach 16 Years Old (43%) uitschonk.

Onze “I BOB you” van dienst was (opnieuw) Ilse. Maar met de goedkeuring van Jeroen kon ze enkele sample flesjes vullen, voor haar privé-tasting thuis. Zij scoorde volgende whisky’s:

· Laphroaig 10 Years Old – Cask Strenght Batch N° 001 (57,8%)

· Amrut Fusion (50%) – India

· Linkwood (1975) 26 Years Old (56,1%)

· Auchentoshan 11 Years Old Exclusive Range CWC (45%)

· Auld Stag (40%) – Egypte

· Benriach 12 Years Old Heredotus Fumosus (46%)

· Benriach 17 Years Old Burgundy Wood Finish (46%)

Deze Open Bottles Afternoon was opnieuw een enorm succes. Getuige hiervan de grote opkomst, ondanks het zware winterweer dat Vlaanderen reeds dagen teisterde.

Deze jaarlijkse traditie is een waar schot in de roos. Hier kan je enkele nieuwe ontdekkingen doen en exclusieve drams nog eens opnieuw proeven.

Onze Whivie-delegatie keerde, voldaan en tevreden terug naar huis en maakten reeds afspraken voor een volgende editie of tasting

Om af te sluiten: toch nog een woordje van dank aan Ilse, die iedereen veilig terug thuis heeft gebracht!

Slàinte!

De eerste editie van de Whivie tasting in Veldegem was een onverhoopt succes met 27 aanwezige enthousiastelingen van het levenswater die tot aan ’t Lokaal in Veldegem ‘gegleden’ waren.

Deze tasting is tot stand gekomen op vraag van enkele whiskyliefhebbers in samenwerking met Whivie. Er werd in eerste instantie geopteerd voor een initiatie-tasting omdat we niet wisten welk vlees we in de kuip zouden hebben, gehost door WhivieMark in een organisatie van WhivieReza.

Via een prachtige PowerPoint-presentatie werd het geheim en het distillatieproces volledig uit de doeken gedaan, tot grote voldoening van de aanwezigen.

Ze kregen deze line-up voorgeschoteld:

· Belgian Owl 4 Year Old

· Greenore 8 Year Old

· Adelphi Private Reserve

· Glenfarclas 15 Year Old

· Yoichi 10 Year Old

· Glen Peat Class 18 years

· Amrut Cask Strength

Het geheel werd opgevrolijkt met enkele fantastische hapjes…

Op het einde van de avond werd uiteraard gestemd… Ziehier de, ietwat verrassende, uitslag:

1/ Glen Peat Class 18 years Malts of Scotland

2/ Yoichi 10 Year Old

3/ Glenfarclas 15 Year Old

Er worden al concrete plannen gesmeed om een follow-up whivie-tasting te organiseren in Veldegem (ergens in april/mei 2011)… en het zou de bedoeling zijn om dit minstens twee keer per jaar te herhalen…

Slàinte!

P.S. Wil jij ook een tasting organiseren voor je sportclub, vriendenkring, bedrijf, familie, neem dan gauw een kijkje op de site onder Tasting organiseren? Wij doen de rest.

Afgelopen zondag, 19/12/2010, was het – ondanks de ingesneeuwde wegen – weer een gezellige drukte tijdens The Bonding Dram’s Open Bottles Afternoon (een prima traditie aan het worden, als je het mij vraagt).

Na een compleet nutteloze trip naar Dendermonde (feestje ging door in Destelbergen, maar ondergetekende had per vergissing zijn GPS verkeerd ingesteld en arriveerde ik een uur ‘te laat’, tot groot jolijt van de usual suspects – news travels fast!), kwam ik toe in een behoorlijk drukke zaal.

Het was een fijn weerzien met enkele liefhebbers zoals Bert, Bart A, Dimmi, Tom, Dersou, Timothy, Christof, Arnaud, Jonas, Stefaan, Bart H, Luc, Robert, Ilse, Niek en enkele anderen waarvan ik de naam even vergeten ben, waarvoor mijn excuus (you know who you are).

In de eerste zaal werden een twintigtal flessen gratis – in zelfbediening – aangeboden (en die gingen heel snel, tegen dat ik er was stonden er nog maar 12…) en een heleboel andere, meer exclusieve drams tegen zeer democratische prijzen. Ik kon dan ook een heleboel lekkere dingen proeven.

De 4 hoogtepunten voor mij persoonlijk waren:

• Port Ellen 1983 Malts of Scotland
• Linkwood 26 Year Old Rare Malts
• Laphroaig 10 Year Old Cask Strength Batch 001
• Auchentoshan 11 Year Old Exclusive Range CWC

In de tweede zaal was het al even gezellig, met een reeks Malts of Scotland flessen, waarvan ik met veel gusto proefde van o.a. de Port Ellen 1983. Geweldige PE, wederom.

Tegen de achterwand, tot slot, was Bart Heggerick van Whisky Import Belux volop bezig met de promotie van enkele uitzonderlijke flessen uit de Exclusive Range van de Creative Whisky Company. Ik kon uiteraard niet aan de verleiding weerstaan de Auchentoshan 11 Year Old te bestellen.

De overvloedige aanwezigheid van water en apennootjes (euh… sorry, maltesers) maakten dat de alcohol minder snel greep kreeg op het brein dan anders het geval zou geweest zijn. Veel te vroeg naar mijn goesting, maar daarom niet minder voldaan, plaatste ik de sneeuwkettingen op de vierwieler voor de terugtocht naar Gentbrugge.

Hoeft het gezegd dat dit een geslaagde namiddag was (afgezien van de onnozele detour)? Ik kijk alvast uit naar de volgende editie.

Voor nog meer foto’s verwijs ik graag naar onze Facebook-pagina.

Caskable for repetition!

Gisteren kwamen whiskygabbers Niek en Ilse langs om plannen te smeden voor ons ‘work in progress’ (waarover later meer).

Samen met de kids smulden we eerst frietjes van de frituur en speelde we Mario Kart op de Wii, maar eens de kids naar bed kon het serieuzere werk beginnen.

Het was helemaal niet de bedoeling whisky’s te gaan proeven, maar je weet hoe dat gaat als de koffie de revue reeds is gepasseerd en de barkast geopend wordt. Dus toch maar een impromtu mini tasting.

We begonnen met de Wemyss Freshly Cut Grass 1990, een frisse, krokante en wat grassige Mortlach. Daarna een heerljke Glenrothes in de vermomming van een Wemyss Toffee Apples 1990. Tijdens het proeven van de Wemyss Vanilla Smoke 1997 slaagde Niek er in – via eliminatie – om uit te komen bij Bowmore of Bunnahabhain. Na lang wikken en wegen ging hij voor Bowmore. Spijtig. Het is wel degelijk een Bunna. Een echte vuile Bunna, trouwens: vieze neus, geweldige smaak.

Als troostprijs (en omdat hij maar bleef aandringen) schonk ik Niek toch nog een Bowmore uit. Daarvoor haalden we de Smoking Buffalo nog eens uit de kast, de single cask die Bart Heggerick en Jeroen Moernaut kozen voor de fans van KAA Gent voor de 2010 Cup Finale (het wordt overigens hoog tijd dat ik die eens ten gronde ga bespreken, stel vast dat dit nog steeds niet gebeurde).

Tijdens het drammen haalden onze gasten nog een leuke verassing uit hun tas. Dessert! Het betrof een geweldig stukje Highland Whisky Cake infused with Glenfiddich 12 Year Old.

Als je de ingrediënten er op na kijk, stel je vast dat er slechts 4% whisky in zit, maar laat dat de pret niet bederven! Was een lekkere cake en alweer een gezellige avond.

We have to stop meeting like this…

Op vrijdag 10 december 2010 was het weer gezellig druk in het HQ van Whivie! Niek en Ilse kwamen op bezoek en hadden voor de gelegenheid twee van hun vrienden – Kristof en Nathalie – meegebracht, die ook wel een glaasje lusten.

Na eerst van een gezellig aperitief te genieten (fruitige, witte wijn met allerlei hapjes terwijl Niek en ik ons tegoed deden aan een Glenglassaugh Spirit Drink), bij te kletsen en wat heerlijke Thaise schotels te verorberen was, het tijd voor een leuk gezelschapspel : Scottish Quest.

Tijdens dat spel – dat ik overigens verdomd moeilijk vond, zoveel weet ik nu ook weer niet over Schotland, ben eens benieuwd hoe jij het er van af brengt hieronder – genoten we van een kleine wandeling doorheen het Beloofde Land van de Gouden Drank.

Het was niet zo bedoeld of gepland, maar het kwam gewoon zo uit… iedereen had een nieuwe fles bij. En het openen van een nieuwe fles is altijd een beetje een magisch moment, vind ik. Vanavond waren er dus zes zo’n magische momenten 🙂

Dit was onze line-up:

Lowland : Auchentoshan 1998 Sherry Cask (54,6%)

Highland : Tullibardine 1994 Vintage (40%)

Speyside : Cragganmore 1997 Distiller’s Edition (40%)

Islands : Highland Park 11 Year Old First Cask #701 (59,4%)

Campbeltown : Glen Scotia 12 Year Old (40%)

Islay : Laphroaig 1996 Malts of Scotland for the Bonding Dram (57,3%)

Auchentoshan 1998 Sherry Cask – 54,6%

Gerijpt na 12 jaar in een Fino Sherry vat, is hij romig en zoet, de typische Auchentoshan citrustoetsen met groene appeltjes en bloesems. Heerlijk om mee van start te gaan en goed drinkbaar zonder water.

Scottish Quest 1: When was William Wallace executed?

A: 1305 B: 1385 C: 1415

Tullibardine 1994 Vintage – 40%

Deze Tullibardine zat in een 1-literfles wat wijst op duty free. Hij is moeilijk definieerbaar, vonden we. Redelijk vlak van smaak en een finish die weinig voorstelt. Een hele gewone, drinkbare whisky. Iets licht chemisch (lijmverdunner?) deed hem bij velen uit de top drie duikelen.

Scottish Quest 2: Approximately how long is mainland Scotland from its most northerly to southerly points, as the crow flies?

A: 260 miles B: 360 miles C: 460 miles

Cragganmore 1997 Distiller’s Edition – 40%

Oh, ja. Deze is echt geweldig. Wat een neus… gerijpt op een portwijn-vat geeft hij een hele fruitige neus prijs. Ook op de tong een hele vruchtenmand vol. Heerlijk en het hoogtepunt van de avond voor mij. Mocht deze op vatsterkte gebotteld zijn (of op z’n minst 46%), dan zou het ongetwijfeld een topper van formaat zijn.

Scottish Quest 3: Which king died when his horse fell over a cliff in Fife in 1286?

A: King James I B: King James III C: King Alexander III

Highland Park 11 Year Old First Cask #701 – 59,4%

Het eerste wat me opvalt is dat de neus zo atypisch is voor een Highland Park. Oh, er is zeker vanille, citrus en de zoete, honingachtige peat. Maar blind had ik hem nooit herkend. Deze kan in mijn ogen best wat water gebruiken. Geweldige whisky.

Scottish Quest 4: Which word completes the title of the Scottish poem by Hugh MacDiarmid

“A drunk man looks at the …”?

A: thistle B: moon C: gutter

Glen Scotia 12 Year Old – 40%

Persoonlijk keek ik hier enorm naar uit. Dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Des te groter was dan ook de teleurstelling. Zowel op de neus als op de tong domineerden nat karton. Vlakke whisky. Laagtepunt van de avond.

Scottish Quest 5: In which year was the ‘Union of the Crowns’ of Scotland and England?
A: 1603 B: 1707 C: 1803

Laphroaig 1996 Malts of Scotland for The Bonding Dram – 57,3%

God zij dank wordt de avond toch nog gered. Een fantastische botteling, die we al eerder geproefd hadden.

Scottish Quest 6: What is “Neptune´s Staircase”?

A: waterfall B: section of the Caledonian Canal C: basalt cliffs on the Isle of Lewis

Ondertussen werden nog wat hapjes gepresenteerd door Niek en Ilse: een wrap van Philadelphia-kaas en gerookte Schotse zalm, toast met champignonpaté met uienconfijt en een brocolli-soepje met garnalen.

Het spel werd uiteindelijk gewonnen door Sofie (aka Mark’s Dearly Beloved). Een ‘dik kot in de nacht’, zoals dat heet bij ons, namen we afscheid van elkaar, met de belofte dit binnenkort nog eens over te doen. Zal wel zijn, zo’n leuke avond.

De top drie was alvast deze:

1. Cragganmore

2. Laphroaig

3. Highland Park

Bedankt, Nathalie, Kristof, Ilse en Niek, voor een gezellige avond.

Scottish Quest Answers:

1) A: 1305

2) A: 260 miles

3) C: King Alexander III

4) A: thistle

5) A: 1603

6) B: section of the Caledonian Canal

Naar jaarlijkse gewoonte organiseert The Bonding Dram een ‘Open Bottles Afternoon’ om hun klanten te bedanken. Dit jaar vindt deze namiddag plaats in een zaal in de Bijlokestraat 21 te Destelbergen (bij Gent).

Wat bieden ze aan:

– een 20-tal gratis te degusteren flessen

– een uitgebreid gamma aan duurdere flessen die per dram te proeven zijn. Naast bottelingen uit de privé-collectie hebben ook Luc Timmermans (Malts of Scotland, Thosop) en Bart Heggerick (Adelphi, Berry’s, Creative Whisky Company, Wemyss en vele anderen) hun aanwezigheid met leuke flessen bevestigd.

– een winkeltje met daarin mooie giftpacks voor de eindejaarsfeesten

Wanneer? Zondag 19/12 van 14 tot 18u

Waar? Bijlokestraat 21 te Destelbergen, ruime parking aanwezig.

Kost? Inkom is gratis, u kan zelf een whiskydegustatieglas meenemen of een Glencairnglas lenen (5 EUR waarborg).

Openbaar vervoer? Trein Gent-Dampoort. Buslijn 17/18 en 34/35 hebben een halte op 500 meter wandelen van de locatie.

Op de Facebookpagina kan u volgen wat er exact te proeven zal zijn!

Tot dan!

Beste Whiskyliefhebbers,

Op vrijdag 03/12/2010, ja dit is volgende week al, heeft The HebrideanWhisky Society in samenwerking met Jurgen’s Whiskyhuis een SUPER whiskydegustatie vastgelegt met meer dan 200 jaren aan whisky uit de stal van A.D. Rattray!

Deze keer zullen er geen 7 whisky’s, maar 8 whisky’s voorzien worden metenkele hapjes.

– Stronachie 12 Year Old (43%)
– Stronachie 18 Year Old (46%)
– Highland Park 1992 – 18y (58,6%)
– Bowmore 1990 – 20y (55,2%)
– Linkwood 1984 – 26y (55,9%)
– Tamdhu 1980 – 30y (55,5%)
– Inchgower 1974 – 35y (56,4%)
– Tomintoul 1967 – 43y (44,3%)

Mis dit evenement niet want de plaatsen zijn beperkt. De deelnameprijs bedraagt 30 euro voor leden van The Hebridean Whiskyclub en 35 euro voor niet-leden.
Inschrijven kan rechtstreeks in de winkel, gelegen in het Gaverland 70 te 9620 Zottegem of via een overschrijving ophet rekeningnummer 979-5301098-53 met vermelding van ADR + uw naam.

Meer info te verkrijgen via info@hebrideanwhiskyclub.be of viainfo@whiskyhuis.be.

Locatie : O.C. Godveerdegem, Tweekerkenstraat 185 te 9620 Zottegem.

Iedere stielman weet dat hij zijn klanten moet verzorgen.

Mijn werkgever, de bank die niet nader genoemd zal worden, heeft dat goed begrepen. Daarom organiseerde ze gisteren een locaal evenement(je) voor klanten die op hun beurt van belang zijn voor het aanbrengen van nieuwe klanten.

Cijferberoepers (accountants en boekhouders – en wees maar gerust dat er een verschil is) werden uitgenodigd voor een initiatie-whiskytasting, gehost door WhivieMark. Aan de hand van een aanschouwelijke PowerPoint presentatie werden de geheimen van het levenswater uit de doeken gedaan.

Ondanks de recente waterellende konden we de vergaderzaal in Ninove gevuld krijgen met een aantal enthousiaste proevers voor een kennismaking met het levenswater.

Ze kregen deze line-up voorgeschoteld:

• Belgian Owl 4 Year Old
• Greenore 8 Year Old
• Adelphi Private Reserve
• Glenfarclas 15 Year Old
• Yoichi 10 Year Old
• Glen Peat Class 18 years
• Amrut Cask Strength

Het geheel werd opgevrolijkt met hapjes (visterrine met scampi; in sherry gemarineerde worteltjes met gandaham en rozijntjes; een trio van witte chocolade mousse met Tullibardine, donkere chocolademousse met Highland Park 12 Year Old en een chocoladekers met Octomore Morpheus). Vooral het dessert viel bijzonder in de smaak en dat was geheel terecht.

Aan het einde van de avond werd gestemd en de Glenfarclas 15 Year Old kwam als winnaar uit de bus, gevolgd door de Greenore 8 Year Old. Dat was verrassend, maar tot mijn persoonlijke vreugde, want dit is één van mijn persoonlijke favorieten. Als derde kwam de Malts of Scotland Glen Peat Class uit de bus.

De professionals aanwezig vonden deze drammING-sessie zeer geslaagd en bestelden meteen een follow-up sessie in maart 2011.

Indien u ook voor uw vereniging, club, werkgever, familie of vrienden een whiskytasting wil organiseren, aarzel niet ons te contacteren op info@whivie.be. We maken er samen een geslaagde avond van!

May the Malt be with you!

Op woensdag 24 november neemt Brouwerij Vercauteren u mee naar het Land van de Rijzende Zon en dompelen ze u onder in de wereld van de Japanse whisky.

Schrijf u zeker in en ga met met hen naar het Verre Oosten (nou ja, Londerzeel).

De line-up:

– Nikka from the barrel
– Hibiki 12
– Yoichi 10
– Taketsuru 12
– Miyagikio 10
– Hakushu heavely peated

Wil je er bij zijn? Stuur dan als de bliksem een mail naar brouwerij.vercauteren@skynet.be, zij sturen u dan een bevestiging met het rekeningnummer waarop de de deelnameprijs kan storten.
Slechts 15 EUR per persoon, start om 19u30.
Maar haast u, want de plaatsen zijn zeer beperkt.

Kampai! (oftwel ‘Slàinte!’, maar dan in het Japans).

We wisten natuurlijk al langer dat Caperdonich geen whisky meer produceerde. Al sinds 2002 is deze verborgen juweel uit Speyside het zwijgen opgelegd door eigenaar Chivas Brothers (onderdeel van Pernod Ricard).

Je kan trouwens hier een korte historiek van de distilleerderij – die ooit Glen Grant No 2 heette – herlezen.

Vorige week konden de enkelingen die nog de hoop koesterden dat Caperdonich ooit uit zijn winterslaap zou komen, die hoop definitief opbergen. Forsyths, de kopersmeden die vooral bekend zijn voor hun distilleerkolven, kocht de distilleerderij op… om ze dan plat te gooien (om haar eigen activiteiten te kunnen uitbreiden). Caperdonich… we gaan je missen.

Om de distilleerderij te eren kwamen vijftien whiskyliefhebbers samen in Den Enghel in Gent (voorheen Denis Foley’s). Ieder bracht zijn eigen fles Caperdonich mee (sommigen brachten wat anders mee omdat ze geen Caper hebben) en vulden een avond met mijmeringen over whisky in het algemeen, Caperdonich in het bijzonder.

Een dikke merci aan Bart, Bart, Bart, Pieter, Pieter (nee, ik had niet teveel gedronken, er waren echt drie Barten en twee Pieters aanwezig), Bert, Luc, Stefaan, Arnaud, Dimi, Jeroen en alle andere van wie ik de naam niet onthouden heb, voor een gezellige avond.

Zelf genoot ik het meeste van deze drams:

• Glen Grant 1980, 28 yo Bladnoch Forum (1980-2009), 52,2% (177 bts)
• Caperdonich 1968, 38 yo Duncan Taylor Rare Auld (1968-2007) cask 2609 54,2% (130 bts)
• Caperdonich 34 yo for LMdW (1972-2007) cask 6707 53,4% (210 bts)
• Talisker 25 Year Old (OB, 2004) 57,8% (20.000 bts)

Op Caperdonich: uit het oog, maar nooit uit het hart. Slàinte!