Op donderdag 20 januari kwamen zo’n 30 drammers samen in Den Enghel in Gent voor de Start 2011 Tasting van The Bonding Dram. Whivie doopte die echter meteen de Zoë’s Birthday Tasting in de hoop dat Jeroen hier een jaarlijks event van maakt. Want wat een line-up!

Het was een fijn weerzien met heel wat bekende gezichten. Na de obligate nieuwjaarswensen en afgifte van geboortegeschenkjes, uitwisselen van nieuwjaarsverhalen, DVD’s en sampleflesjes – en het buitenwerken van een bus toeristen die onze verdieping in beslag nam – kon de tasting van start.

Jeroen had tijdens zijn verhuis een aantal flessen ontdekt die hij speciaal genoeg vond (en wij ook!) om het tastingjaar mee in gang te schieten. Dit was de line-up:

  1. Dallas Dhu 1981/2000 19yo Signatory Vintage, Refill Sherry Butt 381, 43%, 878 bts
  2. Bruichladdich 1986/2001 15yo Murray McDavid, Bourbon Barrel Ref MM1001, 46%
  3. Mystery Dram, 56,5%, 288 bts
  4. Clynelish 1982/2002 20yo Lombard ‘Jewels of Scotland’, 63,3%
  5. Longmorn 1964/2010 46yo G&M for LMdW, first fill sherry cask 1034, 45%
  6. Connemara 1991/2007 16yo Single Cask for The Nectar Belgium, cask V96/1 129, 50,2%
  7. Yamazaki 1993/2008 15yo Heavily Peated Malt, Single Cask 3Q70048, 62%, 503 bts

This will be a night, long remembered…

Nu, dit soort gezellige bedoeningen leent zich niet echt tot het schrijven van uitgebreide tasting notes. Ik ben er van overtuigd dat u dat wel begrijpt en mij vergeeft dat ik me hier beperkt tot enkele impressies.

Dallas Dhu 1981/2000 19yo Signatory Vintage, Refill Sherry Butt 381, 43%, 878 bts

We begonnen de avond met een leuk aperitief. Deze distilleerderij in Elgin sloot, net als zovele in die periode, in het jaar 1983. Vandaag de dag is het een historisch centrum. De neus geeft wit fruit en marsepein. Op de tong is hij zacht en romig, maar de afdronk was best pittig, warm en lang. Deze zat al tien jaar op de fles en was een goeie kick-off van de avond.

Bruichladdich 1986/2001 15yo Murray McDavid, Bourbon Barrel Ref MM1001, 46%

In de lente van 2001 werd Bruichladdich nieuw leven ingeblazen en van een zekere ondergang gered. De eerste release, ter ere van deze heropening, was deze Laddie uit 1986. De neus was een mengeling van roomboter en karamel met een zilte zeetoets als prachtig tegengewicht. In de mond was hij fluweelzacht en bijzonder romig met zoete turf. De afdronk was een gevecht tussen zoet en zout en middellang. Geweldig!

Overigens, bij deze whisky werd een Japans hapje geserveerd van rijst met scampi in zeewier. Inge blijft ons verbazen met haar veelzijdigheid.

Mystery Dram 1998/2001 12yo (classified), 56,5%, 288 bts

De volgende whisky werd ons blind geserveerd, want was de mystery dram van de avond. En het was een specialleke, to say the least. De neus begint heel vreemd: violetjes, lavendel en een tikkeltje rood fruit, maar ook iets dat op het randje van Zwitsal balanceert (de babyshampoo, bedoel ik dan). Maar al gauw wordt dat aangevuld met karamel en honing en een tikkeltje citrus. Geef hem nog wat meer tijd en je krijgt fantastische koffiebollen (met de Arabier op het papiertje, weet u nog?). Fantastische ontwikkeling. De aanzet is een trap tegen je tanden, lekker kruidig, stroperig en heel fruitig. De afdronk is lang en zoet. Het was een avant-premiere die ons nog lang zal heugen. Zondag maak ik bekend om welke whisky het ging (voorlopig dus eventjes onherkenbaar gemaakt, sorry!).

Clynelish 1982/2002 20yo Lombard ‘Jewels of Scotland’, 63,3%

De vierde dram van de avond was een geweldige 20-jarige Clynelish die door Lombard werd gebotteld in 2002. Liefhebbers van Clynelish – en dat zijn er nogal wat – zullen zich misschien de Malts of Scotland bottelingen van Clynelish uit 1982 herinneren. Dat was een goed jaar voor deze Highlander, want ook deze is top. Op de neus is hij lekker vettig, waxy zelfs, met graan, tabak, leder, overrijp fruit en havermout. De aanzet is heerlijk fruitig, maar ook flink gekruid met witte peper. Ik krijg vijgen en dadels als belangrijkste associaties. Bij ‘finish’ noteerde ik slechts vier woorden in mijn boekje: ‘lang, warm, zoet, lekker!’. En goed drinkbaar, ondanks zijn hoge ABV.

Bij deze dram kregen we overigens een heerlijk klein blauw kaasje op toast geserveerd. Pittig!

Longmorn 1964/2010 46yo G&M for LMdW, first fill sherry cask 1034, 45%

Hier hadden velen, waaronder ik zelf, enorm naar uitgekeken. Op de laatste Malt Maniac awards ging deze met een gouden medaille aan de haal, wat zijn waarde van 250 naar 350 EUR stuwde. Miljaar! En voor mij is het officiëel de oudste whisky die ik al proefde: 46 jaar! Toch een spannend moment. Op de neus – oh… Zijne Neus moet dat zijn – krijg ik diepe sherry, zwarte bessen, mierzoete cassis, maar ook selderijzout en oxo. Ge-wel-dig. Ik krijg de vraag wat ik van de smaak vindt, maar ik ben nog niet klaar met ruiken. Dat duurt nog zo’n dikke tien minuten. Ook de smaak kan mij enorm bekoren. Heel zacht met cassis… maar… lekker, ja… maar toch val ik niet van mijn stoel. Heb ik mijn verwachtingen te hoog gespannen? De afdronk is stroperig, een tikkeltje bitter en heeft een beetje te veel hout naar mijn zin. Een superwhisky, zeker, maar voor mij geen plak. Misschien ligt het aan de volgorde van de tasting? De Clynelish van Lombard was toch wel een ‘hard act to follow’ van 63,3%.

Connemara 1991/2007 16yo Single Cask for The Nectar Belgium, cask V96/1 129, 50,2%

Deze Ierse whiskey werd dag op dag 16 jaar. Gestookt op 19 september 1991 en gebotteld op 19 september 2007. Het is de oudste Connemara die ooit voor België op fles werd getrokken en mag er best wezen. Hij geeft citrus, karamel en turf op de neus, maar ook een beetje visolie en levertraan. Op de tong is hij best coastal met zoete turf. Niet op z’n Ileach, maar op z’n Connemara’s, met een warme afdronk waar je blij van wordt. Heel blij.

Yamazaki 1993/2008 15yo Heavily Peated Malt, Single Cask 3Q70048, 62%, 503 bts

Het toetje van de avond was een prachtig geturfde Japanner uit de stal van Suntory. Deze ‘The Cask of Yamazaki’ uit 1993 rijpte in de Ohmi Aging Cellar. Dat klinkt goed, hoewel ik niet weet of dat van betekenis is. Het vat is echter van belang, werd mij gezegd. Er zouden al enkele sister casks gebotteld zijn, die hoge ogen gooiden. Deze is een mengeling van turf, karamel en zelfs bruine suiker op de neus. Hij is heel zoet en flink floraal, maar wat een aanzet! Pittig. De afdronk is lang en flink gekruid.

Als toetje bij het toetje had Inge nog een heerlijke chocomousse met hazelnoot uit de mouw van haar keukenjas geschud in een potje van pure chocolade. Mmmm….

Het Verdict

Traditiegetrouw werd er aan het einde van de tasting gestemd om een top drie samen te stellen.

De mijne wijkte niet veel af van de gemene deler:

1. Connemara (voor mij was het de Bruichladdich)

2. Clynelish (voor mij was het de Mystery Dram – zondag meer hierover)

3. Mystery Dram (voor mij was het de Connemara)

Iedereen was het er over eens dat dit een bijzondere tasting was. Niet alleen omwille van de prachtige line-up, maar ook omwille van de sfeer. Heel ongedwongen (meer dan anders). Er werd heel wat afgelachen, zowel voor, tijdens als na de tasting. Leuke boel! Ik kijk alvast uit naar de volgende en hoop jullie daar allemaal weer te zien.

PS. Nog een dikke dank u aan Stefaan, die nog een extraatje voor me meegebracht had, dat ik met recht en rede zo in mijn top drie zou hebben doen belanden.

Lochside 1981/2010 29yo The Whisky Agency, Oloroso hogshead, 52,4%, 172 bts

Lochside is een distilleerderij uit de Highlands die reeds teloor ging, opgericht in 1957, in de mottenballen in 1992 en uiteindelijk afgebroken in 2004. Het merendeel werd op bourbon casks gerijpt en heel wat van de productie verdween in de Spaanse DYC whisky (die de distilleerderij had verworven in 1973). Deze botteling van 29 jaar had een fantastische bronzen kleur en gaf kruidenkoek, marsepein en amandelen (ja, da’s zowat hetzelfde zeker?) op de neus. In de mond werd dat heerlijk verder gezet. De afdronk was middellang en kruidig. Lekkere zoete brok. Een topper die helaas niet makkelijk meer te krijgen is.