WhivieBlog

We wisten natuurlijk al langer dat Caperdonich geen whisky meer produceerde. Al sinds 2002 is deze verborgen juweel uit Speyside het zwijgen opgelegd door eigenaar Chivas Brothers (onderdeel van Pernod Ricard).

Je kan trouwens hier een korte historiek van de distilleerderij – die ooit Glen Grant No 2 heette – herlezen.

Vorige week konden de enkelingen die nog de hoop koesterden dat Caperdonich ooit uit zijn winterslaap zou komen, die hoop definitief opbergen. Forsyths, de kopersmeden die vooral bekend zijn voor hun distilleerkolven, kocht de distilleerderij op… om ze dan plat te gooien (om haar eigen activiteiten te kunnen uitbreiden). Caperdonich… we gaan je missen.

Om de distilleerderij te eren kwamen vijftien whiskyliefhebbers samen in Den Enghel in Gent (voorheen Denis Foley’s). Ieder bracht zijn eigen fles Caperdonich mee (sommigen brachten wat anders mee omdat ze geen Caper hebben) en vulden een avond met mijmeringen over whisky in het algemeen, Caperdonich in het bijzonder.

Een dikke merci aan Bart, Bart, Bart, Pieter, Pieter (nee, ik had niet teveel gedronken, er waren echt drie Barten en twee Pieters aanwezig), Bert, Luc, Stefaan, Arnaud, Dimi, Jeroen en alle andere van wie ik de naam niet onthouden heb, voor een gezellige avond.

Zelf genoot ik het meeste van deze drams:

• Glen Grant 1980, 28 yo Bladnoch Forum (1980-2009), 52,2% (177 bts)
• Caperdonich 1968, 38 yo Duncan Taylor Rare Auld (1968-2007) cask 2609 54,2% (130 bts)
• Caperdonich 34 yo for LMdW (1972-2007) cask 6707 53,4% (210 bts)
• Talisker 25 Year Old (OB, 2004) 57,8% (20.000 bts)

Op Caperdonich: uit het oog, maar nooit uit het hart. Slàinte!

Caperdonich Distillery
Rothes, Aberlour
Banffshire AB38 7BN
Scotland
Tel +44 1542 783000

Caperdonich is niet meer.

In 1897 werd ze gebouwd als uitbreiding van Glen Grant. Ze werd ook een tijdje Glen Grant No 2 genoemd. Net als zo velen, was ook Caperdonich slachtoffer van de beruchte Pattison Crash en moest in 1902 sluiten. Het zou duren tot 1965 alvorens ze opnieuw zou gaan stoken, onder het eigenaarschap van The Glenlivet & Glen Grant Distilleries. Op dat ogenblik werd de naam gewijzigd naar Caperdonich. Het productieapparaat was zeer modern voor die tijd en kon door slechts twee man gerund worden.

In 1977 komt Caperdonich (samen met Longmorn, Benriach, Glen Grant en The Glenlivet) in handen van Seagrams, dat op haar beurt in 2001 wordt overgenomen door Pernod Ricard en Diageo.

De productie richt zich volledig op de markt van de blenders en Caperdonich is een onderdeel in 100 Pipers, Chivas Regal en Passport. In 2005 verschijnt de enige officiële botteling, een cask strength 16 year old. Bij de onafhankelijke bottelaars – met Duncan Taylor voorop – is Caperdonich een populaire whisky.

In 2002 ging de distilleerderij in de mottenballen, In 2009 werd ze dan uiteindelijk verkocht aan Forsyths (onder meer bekend als de bouwers van koperen pot stills en alambieken). Nu is het doek definitief over Caperdonich gevallen, want in november 2010 ging ze tegen de vlakte.

Hartverscheurend beeld en ongetwijfeld slecht nieuws voor liefhebbers van deze Speysider, want de prijzen zullen ongetwijfeld de hoogte ingaan, zoals dat ook het geval was met Port Ellen, Banff, Glen Mhor, Kinclaith, Ladyburn en vele andere distilleerderijen die ter ziele gingen.