WhivieBlog

De mooiste avond van de week – die ook steevast het weekend inluidt – moet toch de vrijdagavond zijn, niet? Wat is er nog mooier dan op die avond een bezoekje te brengen aan een whiskyfestival?

Op 11 februari zakte dan ook een uitgelaten Whivie-delegatie (Mark en Sofie, Imanuel, Robert en ikzelf) af naar het ICC te Gent, voor de openingsavond van het International Malt Whiskyfestival.

We liepen er meteen een groot aantal bekenden tegen het lijf: Jeroen Moernaut van de Bonding Dram, Luc ‘Ardbeg’ Hoste, Dersou De Moor, Stef Roesbeke & Krien van het whiskyrestaurant De Cluysenaer, Bob Minnekeer van whiskyclub The Glengarry, Eric Vermeire – importeur in België van Gordon & Macphail, Linda Khalfi – Brand Ambassador van Cooley en nog veel bekende gezichten van op diverse whisky tastings. Sorry, dat we jullie niet allemaal bij de voornaam kennen.

Het was ook leuk om oud-studiegenoot Patrick en jeugdvriend Johan na al die jaren nog eens terug te zien!

Op onze ontdekkingstocht langs de verschillende whiskyshops en -booths, leerden we ook veel nieuwe gezichten kennen: zoals Wouter Wapenaar – oprichter van het magazine Whisky Etc. én organisator van het Whiskyfestival, de Japanse Misako Udo – schrijfster van The Scottish Whisky Distilleries, Chris Leggat – Brand Ambassador bij Auchentoshan, Geert De Bolle van The Whisky House, Ronald Zwartepoorte van het magazine Whisky Passion en Jurgen van het Whiskyhuis.

We startten onze avond bij de stand van Cooley, alwaar ik onze Ierse vrienden persoonlijk kon bedankten voor de prijs die ik van hen mocht ontvangen via connosr.com. Wij proefden er, als aperitief, de Greenore 18 Year Old. Opvallend was dat ook hier (net zoals in mijn prijspakket) de flessen van Kilbeggan nergens te bespeuren waren.

Een officiële uitleg was er niet, maar in de wandelgangen werd er gefluisterd dat er “iets serieus is misgelopen” met de jongste productie van deze blend; waardoor de smaak te sterk zou verschillen met het standaard product. ‘t Is maar van horen zeggen …

Ik heb een zwak voor Japanse whisky. Na een Auchentoshan 1977 Sherry Cask Matured geproefd te hebben bij Cinoco, zetten Robert en ik een Hibiki 21 Year Old en een Yamazaki Puncheon tegenover elkaar. Voor mij was de winnaar de Hibiki.

In de Islay Room namen we nog snel een glimp mee van de voorstelling van de prachtige DVD Whisky : The Islay Edition en lieten er ons verleiden tot een gokje op de ‘Secret Bottle’. Enige tip: Het is een Islay whisky.
Via eliminatie schrapten we meteen de 3 meest zuidelijke destilleerderijen van het eiland. Resteerde ons nog een beredeneerde keuze uit de 5 overgebleven stokerijen. We besloten om het tactisch te spelen en vulden elk een verschillende naam in. Persoonlijk twijfelde ik nog tussen Kilchoman en Coal Ila; maar ging toch resoluut voor de laatste. ‘Fingers crossed’, het geluk is Whivie de laatste tijd zéér goed gezind …

Terug in de grote zaal, zetten we onze reis door de whiskywereld verder. Bij The Nectar waagden we ons aan een head-to-head tasting van een Nikka Red en een Nikka White. De Red is een fruitige Speyside style whisky, daar de White een zilte, geturfde Islay style dram is.

Omdat Mark – bij het neuzen van verschillende whisky’s – erin slaagde twee glazen om te wisselen, sloeg ik bijna The Belgian Owl Cask Strenght (74,1%) ad-fundum naar binnen! Toch effe blussen met water …

Aangezien zowel Jeroen als Stef vol lof waren over de Gordon & Macphail – St Magdalene 1966, liet ook ik mij door Geert De Bolle een dram uitschenken van deze 31 jaar oude Lowland. Zonder enige twijfel het hoogtepunt van de avond. Al moesten de Duncan Taylor – Pulteney 28 Year Old en The Glen Garioch 1971 van Samaroli zeker niet onderdoen.

Het liep al dicht tegen het sluitingsuur aan. En we mochten toen al een mooi aantal nieuwe ontdekkingen aan ons whiskynotitieboekje toevoegen:

– Greenore 18 Year Old (46%)
– Auchentoshan 1977 Sherry Cask Matured (49%)
– The Yamazaki Puncheon (48%)
– Hibiki 21 Year Old (43%)
– ‘Secret Bottle’ in de Islay Room
– Nikka Red (43%)
– Nikka White (43%)
– The Belgian Owl Cask Strenght (74,1%)
– Gordon & Macphail – St Magdalene 1966 (40%)
– Glenfiddich Rich Oak 14 Year Old (43%)
– Duncan Taylor – Pulteney 28 Year Old (58,6%)
– Samaroli – The Glen Garioch 1971, matured in sherry wood (59,6%)
– Old Pulteney 17Year Old (46%)
– Hakushu Heavely Peated (48%)

Nog net voor de lichten werden uitgedraaiden, zijn we nog eens langs onze nieuwe beste vriendin, Misako Udo, gelopen voor een laatste Hakushu Heavely Peated.

Als aandenken aan deze zeer geslaagde editie van het Whiskyfestival kochten we nog een T-shirt en lanyard. En omdat de fles van mijn daily blend vrijwel leeg is, namen we ook nog een nieuwe fles Black Bottle mee naar huis.

Ten huize Dermul werd er nog even nagekaart en mochten we dankzij onze Nederlandse whisky-gabber Imanuel opnieuw twee nieuwe whisky’s toevoegen aan de immer aangroeiende lijst ‘nog-te-proeven-whisky-samples’. Waarvoor hartelijk bedankt Imanuel! Een prettige afsluiter van een zeer aangename avond.

See you all next year, same time, same place!

Het cliché wil dat aan alle mooie liedjes een eind komt. Vrouwlief was er alvast klaar voor, want die had ondertussen al postgevat op de trappen en bewaakte de langzaam maar zeker volgeladen zakken. Boeken, DVD, magazines, samples (een heleboel, moet ik toegeven, ik kan er weer een paar maanden tegen) en natuurlijk mijn nieuwe, mysterieuze Auchentoshan voor de verzameling.

Ik liep overigens met die fles tot bij Chris en Tom van Auchentoshan om te zien of zijn meer konden vertellen over mijn vangst. Ze wilden proeven. Dat kon, natuurlijk… in ruil voor een sampletje van de 1977 (I drive a hard bargain). Zo gezegd, zo gedaan. Maar veel info hadden ze niet. Ze namen en foto en zouden in de archieven in Glasgow meer info opsnorren en mij bezorgen.

We liepen ook nog even langs bij Jurgen van het Whiskyhuis, die wat zeldzame samples van Auchentoshan voor me had meegebracht (1966 31yo, 1975 21yo, 1978 18yo en 1988 15yo, stuk voor stuk op vatsterkte).

In het naar buiten lopen, pikten we – net als vorig jaar – nog gauw twee flessen Black Bottle mee. Een regelrechte steal als je weet dat je twee flessen – en een mooie kaart van Islay – kan meenemen voor 36 EUR.

Groot was ons jolijt toen we op de parking naast ons ijzeren paard een Schots voertuig bemerkten. Aan de nummerplaat te zien, was deze, net als onze laatste twee aanwinsten, afkomstig van het Geturfde Eiland.

Eens thuisgekomen dronken we nog een kop koffie alvorens samples uit te delen. Imanuel had namelijk nog een Laphroaig 18 Year Old bij, alsook een Bunnahabhain 8 Year Old Single Cask van Commitment to Malt, een whiskygenootschap in Nederland. Voorts had hij nog enkele miniatuurtjes voor me op de kop getikt van Benromach, een oude Longmorn-Glenlivet en een prachtige Auchentoshan Pure Malt uit de jaren ’70, met het typische zwarte label van Eadie Cairns.

En daar had hij minder geld voor betaald, dan de portkosten om het flesje tot bij hem afgeleverd te krijgen. Je moet niet knap zijn om geluk te hebben (aan de lezer om te beoordelen wie hier bedoeld wordt).

Een Signatory Vintage 6 Year Old Lowland, die ook een Auchentoshan-in-vermomming betreft, werd tevens mijn deel. Niek merkte terecht op dat ik Imanuel geadopteerd zou hebben. Gelukkig doet hij niet in huis, hoewel hij al eens door het bed durft te zakken (dat had je nog tegoed, Hollander!).

Afzakkertje werd de recentelijk verworven Connemara Turf Mor. En dan naar bed, om te gaan dromen van wat we allemaal geproefd hebben op het Whisky Festival…

Een overzicht (in volgorde van mijn persoonlijke smaakpreferentie):

1. Glen Garioch 1971 for Samaroli

2. Brora 1972/2002 Douglas Laing Old & Rare Platinum Series

3. St Magdalene 1966/1993 Connoisseurs Choice Gordon & Macphail

4. Brora 1982/2010 Connoisseurs Choice Gordon & Macphail

5. Port Ellen 1982/2010 Connoisseurs Choice Gordon & Macphail

6. Glen Avon 35 Year Old (Glenfarclas)

7. Glen Mhor 1974 Gordon & Macphail

8. Auchentoshan 1977 Sherry Cask Matured

9. Glenfiddich 30 Year Old

10. Belgian Owl Cask Strength (74,1%)

11. Port Dundas 1964 Single Grain Scott’s Selection

12. Aberlour 1990 19 Year Old Signatory Vintage

13. Nikka Pure Malt ‘White’ (peated)

14. ‘Secret Bottle’ uit de Islay Room

15. Glenfiddich 14 Year Old Rich Oak

16. Old Pulteney 1977/2005 Duncan Taylor

17. Hibiki 12 Year Old

18. Greenore 18 Year Old

19. Glenmorangie Finealta

20. Glenfiddich 21 Year Old Caribbean Rum Finish

21. Strathmill 10 Year Old Chieftain’s

22. Auchentoshan NAS Italian Import ’90s

Een dikke merci aan mijn gezelschap Sofie, Imanuel, Niek en Robert en natuurlijk ook aan alle bekenden die we tegen het lijf liepen op het festival: Pieter & Pieter, Luc, Dirk, Dersou, Olav, Fabian, Bob, Wouter, Etienne, Chris, Tom, Stephan, Linda, Luc, Ronald, Marc, David, Eric, Filip, Jurgen, Jeroen en vele anderen. Jullie maakten er een gezellige boel van.

Eén ding staat vast: ik blokkeer nu al mijn agenda voor de editie van 2012, want dit jaar was mijn weekend al volgeboekt en kon ik enkel vrijdag gaan. That’s a mistake I will not make again!

May the Malt be with you!

Tegenover de stand van Whiskycorner liep ik de sympathieke whiskyambassadeur en -purser van cruises, Filip Verleye, tegen het omvangrijke lijf. Naast hem zie ik er nog betrekkelijk goed uit! Grapje, éh, Filip, I mean that in the nicest possible way. We wisselden even van gedachten en grapten wat over de Clash of the Clans van Glen Grant, die we momenteel ‘uitvechten’ op de Smoelenboek.

Op de stand waar we ons bevonden werd naast de alom geprezen Highland Park een aantal expressies van Glenfiddich geschonken. Naast enkele standaardflessen stond er ook een Rich Oak 14 Year Old. Dit is een fles die ik mij ongetwijfeld in huis ga moeten halen, want Dearly Beloved was er helemaal weg van. Kwestie van een medeplichtige te hebben in mijn ontoombare opgaan in deze wondere wereld van de gouden nectar. En inderdaad, het was een lekkere whisky. Hij rijpte 14 jaar in een ex-bourbonvat, alvorens gefinished te zijn voor 12 weken in nieuwe Europese eik en dan nog eens 6 weken in nieuwe Amerikaanse eik. Heel toegankelijk met een massa aan vanille, aangevuld met gedroogd fruit en walnoten. En zeer vriendelijk geprijs.

Zo lekker en rijk aan smaak was de Rich Oak, dat Sofie meteen een tweede wilde proberen uit de Vallei van het Hert. Het werd de Glenfiddich 21 Year Old Carribean Rum Finish (de opvolger van de Gran Reserva, die op zijn beurt dan weer de opvolger was van de Havana Reserve). Maar zowel Sofie als ikzelf waren van deze Glenfiddich niet kapot.

Ondertussen was Niek ook her en der wat gaan proeven en duwde hij me plots een geweldig geurende dram onder de neus. Ik vond hem geweldig ruiken en proeven, maar had nooit kunnen vermoeden dat het om een Pulteney ging. En nog wel een 28-jarige van Duncan Taylor, gedistilleerd in het jaar waarin mijn favoriete film uitkwam en gebotteld in 2005 op een ABV van 58,6%.

Maar er werd aangekondigd dat de show over een half uurtje zijn deuren zou sluiten. Ja, de tijd vliegt snel als je in goed gezelschap bent. Maar no way dat ik de drams die ik nog op zak had terug zou inruilen. Ik liep snel terug de zaal in, waar ik Eric Vermeire had zien staan op de stand van Gordon & Macphail. Ik heb Eric pas enkele dagen voordien leren kennen op de Benromach Tasting in Gent. Eric is zopas de enige importeur van G&M geworden in België. Dus die moeten we ter vriend houden, hé. Gauw daar nog een drammetje kiezen.

Eerst een werkelijk fan-tas-tische Brora 1982 uit de Connoisseurs Choice-reeks, gebotteld in 2010 op 43%. Maar daarna kwam een al even geweldige Port Ellen 1982 van dezelfde reeks – en dus op dezelfde sterkte – aan de beurt. Zachte, discrete turf met wat zeewier en medicijn, maar vooral zoet citrusfruit op de neus. Appeltjes en kruidige eik in de mond, met citrus en turf in de licht drogende afdronk.

Man, man, man, wat een PE om mee te eindigen!

Wordt vervolgd…