WhivieBlog

Distilleerderij : Laurichesse
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Laurichesse Lot 75 Grande Champagne, Malternative Belgium #32 ‘Les jeux des fruits’, 528 bts
Kleur: koper
ABV: 46.8%

Perfectie

Laurichesse! Mijn favoriete cognachuis! Toen ik eind augustus de mail ontving van Pieter Knapen dat hij een nieuw vaatje geselecteerd had – nummer #122 dat maar liefst 528 flessen opleverde, waarvan ongeveer een derde richting China vertrok voor Maltopedia – was ik er als de kippen bij om mijn bestelling te plaatsen, natuurlijk. Tot nog toe ben ik er in geslaagd om twee flesjes van elke release van Olivier en Léa te bemachtigen: eentje om meteen open te trekken en eentje om in de almaar groter wordende cognac-verzameling te steken (mijn pensioen, als ik dat mag halen, zal gewéldig zijn). Deze 32^e cognac release van Malternative Belgium kreeg de naam ‘Les jeux des fruits’ mee, wat betekent dat we ons aan een fruitig feestje mogen verwachten.

Om met de deur in huis te vallen: die neus is gewéldig! Tropisch fruit à la mango en sterfruit, papaya en drakenfruit, opgesmukt met kweepeer en een confituur van Sevilla appelsienen. Complex, vraagt u? Het woord dekt de lading niet.

Boem, pats, paukenslag! In het kwadraat, ladies & gentlemen, want wat een prachtige smaakontwikkeling. De tong wordt eerst gestreeld met zoete toetsen van overrijp en sappig fruit, gevolgd door iets donkerdere toetsen van gekonfijt fruit (weer mango en papaya, maar nu ook flink wat abrikozen, kaki en passievrucht). Een zachte kruidigheid zorgt voor een mooie warmte in de mond. Ik wordt hier eerlijk gezegd een beetje stil van. Exquis, vraagt u? Het woord dekt de lading niet.

Heerlijk lange, warme, fruitige afdronk. Deze cognac blijft maar geven… Ik zet mijn glas aan de kant en ga er morgenochtend nog eens aan ruiken… Bevredigend, vraagt u? Het woord dekt de lading niet.

Het enige woord dat de lading dekt voor deze cognac, wat mij betreft, is perfectie.

96/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-08-2024

Bottelaar: The Roots
Regio: Trinidad
Fles: Rum TDL 2009 The Roots, 201 bts
Kleur: xxx
ABV: 63.0%

Dertien

De meeste recente botteling (op het moment van schrijven) van The Roots is deze rum uit Trinidad, gestookt in december 2009 en na 14 jaar – waarvan 10 jaar rijping in de tropen en 4 op het Europese continent – gebotteld op een vatsterkte van maar liefst 63%. Leuk detail: een deel van de opbrengst gaat naar het Fonds voor ALS van Alain Verspecht.

Excellente neus op tropisch fruit à la lychee, pruimen, kokosnoot, mango en gekonfijte appelsienschillen, opgesmukt met lentebloesems, walnoten, koude koffie en rietsuiker. Geweldig!

Hij plakt aan je tanden en doet je even naar adem happen. Lekker pikant en kracht op pruimen en mokka, maar ook kokosnoot, kruidnagel en kaneel. Stevige jongen, hoor. Hij danst als een duiveltje op je tong!

Dankzij het erg hoge ABV blijft hij ook heerlijk lang nazinderen – lekker zoet en pikant tot het allerlaatste moment.

Ik heb het geluk gehad al tien van de dertien releases van The Roots te proeven en ze zijn stuk voor stuk uitstekend. Deze dertiende editie, hun 5^e rum nota bene, is dat eveneens. We zijn niet verbaasd.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-08-2024

Bottelaar: François Peyrot
Regio: Frankrijk
Fles: François Peyrot Liqueur Poire Williams & Cognac de Grande Champagne
Kleur: goud
ABV: 30%

Peren

In de zomer van 2024 waren Dearly Beloved en ik op vakantie in de cognacstreek en François Peyrot was toen het eerste huis dat we bezochten. Na een gezellige toer doorheen de distilleerderij en de warehouses was het tijd om één en ander te proeven. Naast de cognac, proefden we ook hun pineau – want de meeste producenten maken deze twee spirits naast elkaar. Maar we werden aangenaam verrast door het feit dat François Peyrot zich ook specialiseert in cognaclikeuren! Zo maken ze er eentje met sinaasappel, amandelen, kersen, perzik, mandarijn en zelfs koffie (en nog veel meer), maar onze aandacht werd getrokken door deze met Poire Williams.

De peren zijn dominant op de neus, wat deze likeur onmiddellijk aan de verwachtingen doet voldoen. Mierzoet, natuurlijk, maar wel met een mooie toets van de cognac, die hem een extra dimensie van fruitigheid geeft. Denk abrikozen en groene druiven.

Zo zoet op de tong, dat mijn tanden bijna uit mijn mond donderen. Dat hoeft niet te verbazen, natuurlijk. Peren, appels, druiven en kristalsuiker, maar dan met een zacht warme toets van kruiden.

Plakkerige en zoete afdronk.

Ik begrijp zeer goed dat dit hun best verkopende likeur is, hoor, want deze is erg lekker en uitnodigend. En laten we niet vergeten dat hij op de World Liqueur Awards in 2021 verkozen werd tot ‘Best Digestive in the World’. Een flesje kostte ons zo’n 30 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-08-2024

Distilleerderij : Pierre De Segonzac
Regio: Frankrijk
Fles: Pierre De Segonzac XO for Art Malts, Lot 90 La Rencontre, Grande Champagne, 60 bts
Kleur: brons
ABV: 40%

Excellent

De Belgische bottelaar Art Malts lijkt steeds meer zijn weg te vinden naar goeie Franse spirits en verwent ons deze keer met een cognac uit 1990 die hij La Rencontre labelde, afkomstig van de kleine distilleerderij Pierre De Segonzac, die je kan vinden in La Nérole net ten noorden van het stadje… Segonzac. Al twaalf (!) generaties zijn ze daar aan de slag, sinds 1702. Vandaag staat Pablo Ferrand aan het hoofd van deze producent.

Heerlijk ronde en complexe neus op abrikozen, kaneel en geroosterde brioche, aangevuld met vijg en jasmijn, maar ook kweepeer en iets van hout. De eerste hint van rancio dient zich al aan. Excellente neus!

Zacht mondgevoel. Subtiel kruidig, maar wel lekker fruitig op vijgen, kweepeer en abrikozen, maar vanaf de tweede slok komt daar zelfs iets van roggebrood aan te pas en wordt hij warmer, kruidiger en ook droger. Excellent.

Het feestje wordt afgerond met een elegante, lange afdronk die van deze cognac een flinke smaakbom maakt.

Fantastische vatkeuze van Steven en de zijnen… alweer. Kudos!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-08-2024

Distilleerderij : Domaine La Prenellerie
Regio: Frankrijk
Fles: Domaine La Prenellerie Cognac Hors d’Age, 500ml
Kleur: brons
ABV: 40%

 Epargnes

Afgelopen zomer genoten Dearly Beloved en ik van een geweldige zomervakantie in een gite in Epargnes, ten zuidwesten van cognac en vlak aan het estuarium van Gironde. Op minder dan 40 minuten stappen lag het Domaine La Prenellerie van Frédéric Billonneau die er naast schuim-, witte, rosé en rode wijnen vooral bezig is met het produceren van cognac. Een bezoek kon niet uitblijven. En hoewel ik niet onder de indruk was van zijn VS en VSOP, kon zijn Vielle Réserve (30 jaar oud) mij wel bekoren, maar was ik vooral erg onder de indruk van zijn Hors d’Age, een cognac die meer dan 50 jaar had gerijpt en gemaakt werd van drie druivensoorten: Ugni Blanc, Folle Blanche en Colombard. We zitten in de regio Bon Bois.

Intense, aromatisch neus op rozenblaadjes en mango met flink wat cederhout. Daaronder zit nog een mooi zoetje als van rood fruit en de hint van rancio. Erg complex en indrukwekkend.

Olieachtig op de tong en onmiddellijk gelaagd met zoete, fruitige toetsen enerzijds, maar vooral kruidige en zacht drogende toetsen anderzijds, die zijn leeftijd en complexiteit benadrukken.

De afdronk is lang, leerachtig en droog.

Deze past perfect bij een kaasschotel of gewoon als heerlijk digestief na de maaltijd. En hoewel ik 83 EUR voor een flesjes van 500ml niet bepaald goedkoop vond, herhaal ik graag nog eens dat dit een cognac is die meer dan een halve eeuw op eikenhout gerijpt heeft. Eigenlijk is dit spul zo oud als ik. Dat heeft wel iets aparts.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-08-2024

Diageo investeerde de afgelopen jaren flink in enkele van de bezoekerscentra van haar distilleerderijen. Zo werd Glenkinchie de Lowland Home of Johnnie Walker, Cardhu de Speyside Home of Johnnie Walker, Clynelish de Highland Home of Johnnie Walker en tot slot Caol Ila de Islay Home of Johnnie Walker. En om die gelegenheid in de verf te zetten werden er vier speciale edities van hun vlaggenship – de Johnnie Walker Black Label – uitgebracht in de reeks Origin. Twee ervan zou ik graag eens aan de spreekwoordelijke tand voelen, namelijk de Highland Origin en de Islay Origin.

Bottelaar: John A Bertram & Co Ltd
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenburn 12 Year Old Highland Malt, 750ml
Kleur: licht goud
ABV: 40%

Highland Malt

Dit is een oude botteling voor de Italiaanse markt van een Highland Malt die naar de naam Glenburn luistert. Ooit was er wel degelijk een Glenburn Distillery operationeel in Aberdeen, opgericht in 1818, maar deze zou in 1837 in de mottenballen gegaan zijn en in 1852 gesloten. Nadien werden nog flessen met deze naam op de markt gebracht door verschillende spelers. Dit is er zo eentje van John A Bertram & Co uit Leith, gebotteld ergens in de 1970s. Het is quasi onmogelijk te achterhalen welke malt er effectief in de fles zit, wan top het label staat louter ‘distilled in the heart of the Scottish Highlands’.

Ik moet op de neus eerst even voorbij het OBE geraken, maar eens dat gelukt is krijg ik mooie, fruitige toetsen van kruisbessen, peer, citroensap en onrijpe ananas. Een toefje vanille en eik.

De body is erg licht, hoor. Maar eens de malt zich op je tong genesteld heeft, lijkt wij wel aan kracht en gewicht te winnen, dankzij een mooie toets van bijenwas en vanille en een moutig hart. De eik levert ook wat kruidigheid, zij het wel relatief subtiel. Het fruit evolueert richting appels en peren met nog een hint van ananas en zelfs iets van mirabellen.

De afdronk is kort, punt uit. Maar de bijenwas blijft wel hangen.

De verwachtingen lagen erg laag, maar deze kon ze toch vlot invullen. Welke Highland malt is het dan, vraagt u zich af? Sorry, echt geen idee.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: GlenDronach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: GlenDronach Cask Strength Batch 11, OB 2022, PX & Oloroso Sherry
Kleur: koper
ABV: 59.8%

Slokdarm

Tot nu toe konden alle batches van deze GlenDronach Cask Strength mij echt bekoren. Ik proefde de eerste zes jaren geleden en in 2022 zette ik batch 9 aan de lippen (die in 2020 was verschenen). Nu is het de beurt aan Batch 11 uit 2022. En ik ga er van uit dat deze ook weer erg goed zal zijn.

Ja, hier hou ik wel van. Mooie, zoete toetsen van pruimen, kersen en gesuikerde amandelen, aangevuld met iets van chocolade met pralinévulling en kokosnoot. Karrenvracht aan heidehoning en iets fris als van eucalyptus. Intens en rijk, zonder te branden. Erg leuke neus!

Goeie body. Onmiddellijk donkerzoet, zoals verwacht, maar tegelijkertijd eerder pikant en een tikkeltje bitter. Het ABV laat zich absoluut gelden en even hap ik naar adem. Bij het doorslikken, voel ik hem langs de slokdarm binnen komen… Phew! Naast het obligate fruit krijg ik nu ook wat cacao en gekonfijte appelsienschillen. De tweede slok gaat vlotter binnen (en doet minder pijn, als u begrijpt wat ik bedoel). Prima balans, hoor.

De afdronk begint zoet, maar wordt dan toch relatief snel erg droog en bitter, alsof ik plots op een walnoot aan het knabbelen ben.

Vreemd genoeg vond ik bij Batch 9 de neus wat ingetogen, maar de smaak erg goed; hier hou ik vooral van de neus. Prima whisky, hoor (maar batch 4 blijft toch mijn favoriet). Reken op zo’n 85 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: GlenDronach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: GlenDronach 18 Year Old Allardice, OB 2021, Oloroso Sherry
Kleur: brons
ABV: 46%

Modern

Deze 18-jarige GlenDronach luistert naar de naam Allardice. Da’s een verwijziging naar James Allardice, de oprichter van het bedrijf. Toen ik hem voor het eerst proefde had ik een fles uit 2010 in de hand. Hoog tijd dus om deze nog eens te proberen, toch? Deze keer een fles uit 2021.

Hoewel de neus erg aromatisch en fruitig lijkt, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat hij ook flink herbaal en umami is. Ik ruik naast vlierbessen, pruimen en rozijntjes ook peterselie en kervel! Een hint van bouillon met een druppeltje balsamico. En ook iets floraal, echt waar. Dat gezegd zijnde, is dit best wel een erg lekkere neus. De aroma’s spelen netjes samen. Mooi.

De body is prima, lekker olieachtig, maar de malt is niet alleen mierzoet, maar tegelijkertijd ook een tikkeltje scherp, bijna pikant. Nootmuskaat, gember en een mespuntje zwarte peper zorgen voor een flinke kruidigheid. Eens je speekselklieren de boel wat geblust hebben, verschijnt de ware aard van de sherry met donkerzoete toetsen van pruimen, vijgen, rozijnen en bosbessen in een stoofpotje. Midpalate verschijnt eveneens een flink bittertje, maar de balans blijft wel intact.

Pas in de afdronk, die ik als lang bestempel, krijgt deze malt iets speels en snoeperigs.

Een moderne sherry expressie, zoveel is zeker. Maar ik lust hier wel pap van. Dankjewel, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glencadam
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glencadam Reserva PX
Kleur: brons
ABV: 46%

Zwavel

Dit is een recente botteling van Glencadam. De Reserva PX is, zoals de naam doet vermoeden, een malt die een finish kreeg op Pedro Ximinez sherryvaten. Hij werd in 2023 gebotteld op 46%.

Zoete, doch licht zwavelige neus op pruimenlikeur en nootmuskaat. Confituur van blauwe bessen, Sevilla appelsienen en gedroogde mango. Een ‘modern’ sherryprofiel, als u begrijpt wat ik bedoel. Jammer van dat lichte zwavelgeurtje, anders was deze wellicht erg goed op de neus. Nu ben ik een tikkeltje geambeteerd.

Het mondgevoel zit goed. Ja, hij is zelfs een beetje romig. En op smaak komt die off-note niet terug, dat is goed nieuws! Erg zoet op pruimen, kersenlikeur en bittere appelsienen, maar wel flink kruidig op nootmuskaat en kaneel. Er zit zelfs iets van pruimtabak in. Zoethout zorgt voor een zacht drogend effect.

Dat drogende zet zich vooral in de middellange finish wel erg door. Iets van walnoten op het sterfbed zorgt tevens voor een bittertje.

Niet eens 50 EUR, dus wat dat betreft toch waar voor je geld. Bedankt, Chris & Benny!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glencadam
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glencadam 1974, Gordon & Macphail 1991, Old Map Label
Kleur: amber
ABV: 40%

Courgette

Dit is weer zo’n golden oldie, gestookt in 1974 en gebotteld in 1991 door één van ’s Schotlands oudste bottelaars Gordon & Maphail. Enige nadeel: hij zit op het absolute minimum van 40%.

Best wel een old school neus met flink wat herbale toetsen. Herfstbladeren, hooi, munt en… niet lachen… courgette! Nou, that’s a first, maar erg speciaal is deze neus absoluut niet.

De body is aan de lichte kant. De courgette keert zelfs weer, alsook iets van gember en walnoten. Midpalate komt er ook wat appelsien piepen, alsook een hint van onrijpe ananas. Er zit toch ook flink wat eik achter, hoor. Slecht is dit niet, maar verre van groots.

De afdronk is middellang, droog en wordt op het sterfbed nog flink bitter ook (walnoten).

Bwah, niet kapot van. Als je hier vandaag de dag nog een flesje van te pakken wil krijgen, mag je rekenen op zo’n 450 EUR. Sorry, dat vind ik ‘m zeker niet waard.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenglassaugh
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenglassaugh 1973/1998 The Family Silver, 5.000 bts
Kleur: amber
ABV: 40%

Belevenis

Dearly Beloved, mijn betere helft, werd in 1973 geboren, net als deze malt. De Glenglassaugh 1973 Family Silver, dat spreekt meteen tot de verbeelding, zeker als je weet dat hij reeds in 1998 werd gebotteld. Dit is liquid history! Glenglassaugh werd opgericht in 1875, ging dan meer dan veertig jaar dicht tussen 1908 en 1950 en produceerde voornamelijk voor blends zoals Teacher’s, Cutty Sark en The Famous Grouse. In 1986 ging ze weer dicht, tot in 2009 een Nederlandse energiereus, Scaent Group, plots 5 miljoen pond op tafel legde om ze nieuw leven in te blazen. Maar laten we snel terugkeren naar de dram in het glas!

Snoeperig zoet en fruitig op de neus, maar dan wel een tikkeltje old school, wat niet verbaast. Wat wel verbaast, in de goeie zin, is het feit dat deze zo vol en aromatisch is, ondanks het erg bescheiden ABV. Denk vanille, banaan, mirabellen, ananas, overrijpe appels en zelfs iets van woodsmoke. Koffie en noten op de achtergrond. Erg complex en mooi gelaagd.

Flink olieachtig en redelijk kracht op smaak. Goed! Appelsien en mandarijn komen nu op de voorgrond, terwijl honing en karamel de boel komen verzachten. Overrijpe appels alweer, maar ook zoethout, gember, kaneel en nootmuskaat. Perzik? Wow, echt indrukwekkend, hoor.

De finish is simpelweg fantastisch! Lang, kruidig, intens op appelsien en honing met een mooi bittertje op het sterfbed.

Als je deze fles vandaag de dag nog kan vinden, moet je er wel zo’n 400 EUR voor neertellen, maar ik moet daar wel onmiddellijk aan toevoegen dat deze malt dat dubbel en dwars waard is. Wat een belevenis!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 15 Year Old 2007/2023 Thompson Bros, 1^st Fill Bourbon Barrel, 200 bts
Kleur: goud
ABV: 52.0%

Apfelstrüdel

Mijn makker John is een absolute globetrotter. Toen hij mij vorig jaar bezocht, had hij een botteling mee van Thompson Bros die bij ons niet verkrijgbaar is, want dit is een UK Exclusive. Het gaat om een Glen Moray uit 2007 die rijpte op een first fill bourbonvat.

Da’s een goeie neus: citrus, perensiroop, honing, apfelstrüdel, kandijsuiker, lychee, perzik en… niet lachen: shampoo (maar zonder parfumachtig te worden, hoor). Dit ruikt erg lekker en uitnodigend.

Op de tong is het eveneens fruitig, maar komt er wel een perfect bittertje aan te pas. Iets van manuka-honing, koekjesdeeg, witte perzik en limoensap, aangevuld met herbale thee, hooi en gepocheerde peren. De sterkte is perfect gekozen en de balans is hier echt wel indrukwekkend.

Prima finish, ook. Lang, zoet, kruidig en bevredigend.

Ja, dit is toch wel erg goed, hoor. Excellente vatkeuze van Phil en Simon. Dit is overigens mijn 40^e Glen Moray, waarvoor dank, John!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Mijn makker John is een absolute globetrotter. Toen hij mij vorig jaar bezocht, had hij een botteling mee van Thompson Bros die bij ons niet verkrijgbaar is, want dit is een UK Exclusive. Het gaat om een Glen Moray uit 2007 die rijpte op een first fill bourbonvat.

Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 2006 Chenin Blanc Casks, OB 2022, Chenin Blanc Casks, 1736 bts
Kleur: amber
ABV: 46.3%

Mineraal

Ik heb niet meteen veel met Glen Moray, in tegenstelling tot mijn gabber Anthony, maar als ik al de kans krijg er eentje te proeven, laat ik die niet liggen. In hun Curiosity Collection bottelde het huis in 2022 deze Glen Moray 2006 Chenin Blanc Casks.

Relatief fruitige neus op perzik en abrikoos met wat delicate houtkruiden, maar helaas ook een toets van rubberen laarzen. Het streepje woodsmoke maakt veel goed, wat mij betreft. Alles bij elkaar is dit best een aangename neus.

Erg zoet alsof ik fruit in siroop uit blik naar binnen kieper. Redelijk pikant ook: denk peper, kaneel en een beetje sulfer (da’s geen kruid, natuurlijk). Gelukkig gaat dat laatste er op geen enkel moment over. Prima mondgevoel, overigens, maar wel relatief alcoholisch voor zijn 46%.

Ook de afdronk blijft relatief prikkelend, moet ik zeggen. Maar de balans tussen het hout en de fruitige spirit blijft netjes intact.

Het minerale van de Chenin Blanc vaten blijft, wat mij betreft, wat achterwege. Dit is een zoete, niet helemaal foutloze, malt. Het streepje sulfur – zowel op de neus als op smaak – is er wat mij betreft een beetje te veel aan.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glendullan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glendullan 12 Year Old 2009/2021 Valinch & Mallet, Sherry Hogshead #2, 363 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.1%

Brak

Glendullan is een echt werkpaard voor de blenders en komt als single malt niet echt op de markt, tenzij je het geluk hebt dat een onafhankelijk bottelaar beslist van een vat op fles te trekken. Dat is hier het geval, want het Italiaanse Valinch & Mallet vond deze relatief jonge Glendullan, gerijpt op een sherry hogshead, blijkbaar klaar om de wijde wereld ingestuurd te worden.

Erg florale neus, moet ik zeggen. Wilde bloemen in de heide. Dat wordt gevolgd door flink wat vanille, bijenwas (leuk!) en melkchocolade. Banaan! Jazeker. En dan volgen enkele verrassende toetsen van groene tuinkruiden en… is dat selder? Yup. Maar het werk wel, hoor.

Op de tong is het onmiddellijk boeiend, want zowel zoet als zilt, echt waar. Ik krijg vanille, honing en sultanas, maar anderzijds ook zeezout en brak water met een flink pepertje. Hier is best wel wat aan de gang. Ook in de mond verschijnt die florale toets weer, maar het is toch vooral het zilte dan domineert, wat me een tikkeltje verbaast.

De afdronk is best lang te noemen en lijkt geen zoetigheid meer te offreren, maar onmiddellijk het brakke pad te kiezen.

Nou, dat was interessant. Glendullan verschijnt niet zo vaak op de radar (dit is nog maar mijn 14^e), maar deze vond ik wel boeiend. Bedankt voor het sample, Manny!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Spey
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Spey 11 Year Old, b. 2023 by Drankenshop Bams, First use hogshead, 298 bts
Kleur: goud
ABV: 60.4%

Abbey

Nu proefde ik net een Glen Spey van een zogenaamd ‘first use hogshead’ uit de reeks The Ultimate. Het is dan ook geen rocket science te denken dat dit een zustervat zou kunnen zijn, gebotteld voor Drankenshop Bams, de bekende whiskyshop in het Nederlandse Maastricht. Wat welk leuk is om weten, is dat deze gebotteld werd ter ere van de geboorte van het eerste kleinkind in de familie: Abbey Bams. Prachtige naam, toch?

Op de neus is het eikenhout prominent – een beetje naar verwachting, als ik dat mag zeggen – maar hier komen toch ook wel hele mooie florale en fruitige toetsen aan te pas. Denk jasmijn, hooi en sultanas, maar ook witte perzik en een hint van appelmoes.

Hola! Op smaak is dit wel heel erg mooi. Het hout speelt niet langer eerste viool en maakt plaats voor zoete, fruitige toetsen als van perzik, abrikoos, mirabellen en sultanas. Karamel en vanille zorgen voor een extra zoete toets, terwijl het hout flink wat kruidigheid levert in de vorm van witte peper, zoethout en gember.

De afdronk is lang, kruidig (bijna pikant) en zoet.

Het vattype mag dan hetzelfde zijn, hier is toch uit een heel ander vaatje getapt (ziet u wat ik daar deed?). Deze Glen Spey is heel mooi en ik hoop dat de familie Bams een paar flesje voor de kleine meid aan de kant heeft gezet. Welkom, Abbey Bams! En dankjewel, Benny, om mij hiervan een sample te bezorgen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Spey
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Spey 10 Year Old 2011/2022, The Ultimate Cask Strength, First use hogshead #802461, 281 bts
Kleur: goud
ABV: 61.2%

Atelier

Glen Spey mag probleemloos één van de mindere goden uit de Speyside genoemd worden, want deze distilleerderij produceert uitsluitend voor de blenders. Wil je de malt al proeven, kan je niet anders dan op zoek gaan naar een onafhankelijke botteling. Dit is er zo eentje van The Ultimate, het bekende label van Nederlands bottelaar van Wees. Merk op dat het vattype omschreven wordt als ‘First use hogshead’, wat ik nooit eerder hoorde of las. Ik heb geen idee of dit nu first fill is, dan wel virgin oak.

Op de neus krijg ik vooral vanille, appelmoes, eik, honing en gember. Maar het hout overheerst absoluut. Ik lijk wel in het atelier van een timmerman te staan. Vers gezaagde planken, houtkrullen, zaagsel…

Hoewel op smaak de vanille, appelmoes en honing weerkeren, is het ook hier flink wat hout dat de aandacht trekt, wat me des te nieuwsgieriger maakt naar dat ‘first use hogshead’. En hoewel het hout dus ook op de tong domineert, valt dit me eigenlijk best wel goed mee.

De afdronk is middellang en benadrukt de zoetigheid van deze malt, maar de tannine maken de mond wel helemaal droog.

Geen slechte Glen Spey, maar hier is het hout toch iets te prominent aanwezig om hem helemaal genietbaar te maken. Dankjewel, Benny!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenfarclas
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfarclas 7 Year Old 2013/2021, SMWS 1.245 ‘Pour it, just around midnight’, Bourbon Hogshead & 1^st Fill Cosecha Wine Barrique #1245, 218 bts
Kleur: koper
ABV: 59.8%

Middernacht

Het eerste vat whisky dat de Scotch Malt Whisky Society ooit bottelde was een Glenfarclas. Vandaar dat deze nummer 1 op het label krijgt. En zoals u kan zien, was dit in 2021 al het 245^e vat dat ze op fles trokken! Da’s een mooi track record. Het bijzondere aan deze (wel erg) jonge Glenfarclas is dat hij een finish kreeg op een Spaans First Fill Cosecha wijnvat, dat iets meer dan 200 flessen opleverde op bijna 60% ABV. Het was de toenmalige ‘European Ambassador’s Cask Selection’.

Complexe, zoete neus op vanille, quatre quart cake, melkchocolade, gekonfijte appelsien, karamel, maar ook wat pikante kruiden als oregano en zelfs curry. Op de achtergrond iets wat ik porto zou willen noemen, wat ongetwijfeld afkomstig is van de Spaanse wijn. Je zou absoluut niet zeggen dat hij zo hoog in alcohol zit. Aangenaam!

Heerlijk olieachtig, bijna stroperig, maar wederom verrassend drinkbaar. De alcoholintegratie is prima! Nu domineert de wijn toch wel, met zoetzure toetsen van rood fruit, abrikozen en zachte tannine. De kruidigheid is aangenaam pikant zonder te branden.

De finish is erg lang, zoet en pikant, zacht drogend met een druppeltje wijnazijn op het sterfbed.

De jongens en meisjes van de SMWS geven hun malts altijd een vreemde naam mee op het label. Deze heet ‘Pour it, just around midnight’. Geen flauw idee waarom je zo lang zou wachten om deze te schenken…

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glenfarclas
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfarclas 15 Year Old, OB 2020
Kleur: amber
ABV: 46.0%

Sipper

Het was al van december 2010 geleden dat ik de Glenfarclas 15 Year Old nog eens aan de lippen zette… ongelooflijk! In het glas zit een release van een decennium later.

Mierzoete neus op toffee, pruimenconfituur, melkchocolade en vers geboend leder. Klassiek sherry profiel, dus, volkomen volgens verwachting. Een handjevol noten en wat rozijntjes, maar ook café noir koekjes.

De body is lekker olieachtig en de malt niet alleen mierzoet (mijn tanden vallen bijna uit mijn mond!), maar ook best pittig gekruid. Denk nootmuskaat, witte peper en een mespuntje kaneel. Honing, appels, vijgen en sultanas treden bij. Midpalate verschijnt er nog een hint van gezouten karamel. Een takje munt? Ik kan me moeilijk voorstellen dat er mensen zijn die deze malt niet lekker vinden. Een echte allemansvriend.

De afdronk begint zoet en kruidig, maar op het sterfbed verschijnt er een zacht bittertje als van een tamme kastanje.

Heerlijke sipper op een zomers terras. Dankjewel, Pat!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)