WhivieBlog

Distilleerderij: Invergordon
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Invergordon 22 Year Old 1995/2018 Hart Brothers, 2nd Fill Sherry Butt
Kleur: koper
ABV: 52.8%

Cromarty Firth

Een distilleerderij bezoeken… het doet iets met een mens. Een paar jaar geleden stond ik op de parking van deze mastodont van Whyte & Mackay, met een aftands olieboorplatform in de Cromarty Firth als achtergrond, vrezend om weggejaagd te worden door security, maar niets daarvan. De brave man nodigde ons vriendelijk uit om dichterbij te komen om wat foto’s en zelfs een videootje te maken. Die gastvrijheid zorgde ervoor dat hun graanwhisky een streepje voor heeft; het is niet anders. Deze werd gerijpt op een sherry butt en gebotteld door onafhankelijk bottelaar Hart Brothers.

De neus is romig op karamel, hars, zonnebrandolie, schors en mos, kampernoelie en zwarte thee, gevolgd door iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Ahornsiroop, popcorn, bruine banaan, melkchocolade en tot slot nog wat Engelse drop. Dit is excellent!

Op smaak drukt het sherryvat zijn stempel. Donkerzoet, waxy, wat leder en karamel, maar ook iets van een vers afgestreken lucifer en pas uitgeblazen kaars, opgesmukt met een flinke kruidigheid waarbij kruidnagel, nootmuskaat en kaneel elkaar verdringen. De alcohol is nagenoeg perfect geïntegreerd. Deze zorgt voor warmte, een zacht drogend effect en balans. Prima.

De afdronk is middellang, drogend en kruidig, maar bovenal zoet.

De (veel) betere grain! Dan is 100 EUR niet onoverkomelijk. Dankjewel voor het sample, Benny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2025

Distilleerderij: North British
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: North British 32 Year Old 1991/2023 Brachadair, Bourbon Barrel #234086, 107 bts
Kleur: goud
ABV: 43.1%

Banana Split

Ah, dat klinkt best wel interessant, want graanwhisky die lang heeft mogen rijpen (op een goed vat!) kan best wel aangenaam zijn. Dit is een relatief recente release van Belgisch bottelaar Brachadair (wat overigens Keltish is voor maltman). Klassiek gerijpt op een doordeweeks bourbonvat, maar wel voor meer dan drie decennia. Hier gaan we even voor zitten.

Laat ik beginnen met te zeggen dat deze grain er deugd van heeft om een minuutje of vijf in het glas op adem te komen. Dan wordt je getrakteerd op popcorn en vernis, maar ook pannenkoeken met banaan en ahornsiroop, kokosnoot, venkel en slagroom. Chocolade, kersen en leder verschijnen wat later, maar maken dit – in zijn genre, i.e. grain – een heerlijke neus van.

De body is licht olieachtig en de whisky meteen mierzoet. Prima verderzetting van de neus, hoewel de banaan en de chocolade meer uitgesproken zijn en de toets vernis meteen doen vergeten. Een heerlijk warme kruidigheid maakt zich meester van mijn tong. Kaneel en zachte pepers verschijnen. De tweede slok is een vloeibaar dessert. Move over, banana split!

De afdronk is lang te noemen en vertoont naast een erg flinke zoetigheid nu ook een kleine zilte toets op het sterfbed. Kokosnoot krijgt het laatste woord.

Een schoolvoorbeeld van hoe een goeie grain moet smaken. Zo’n 110 EUR. Dat maakt het mij erg makkelijk deze warm aan te bevelen. Bedankt, Patrick.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2025