WhivieBlog

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 23 Year Old 1984/2008 Single Malts of Scotland, Hogshead #194,
214 bts
Kleur: oud goud
ABV: 54.2%

BBQ Spek

Single Malts of
Scotland is een dochterbedrijf van Specialty Drinks, van Sukhinder Singh, de
sterke man achter onder andere het Londense The Whisky Exchange. Het is alweer
van 2008 geleden dat ze deze fles op de markt brachten, maar ik kon er toch nog
een sample van te pakken krijgen op één of ander whiskyfestival. Het is een
flink geturfde BenRiach die van een single cask werd gebotteld.

De neus offreert wat
pompelmoes, mandarijn en in mindere mate andere citrusvruchten, maar de
aandacht wordt toch vooral getrokken door allerlei stalgeuren, gerookt en
gekruid spek op de BBQ, zongedroogd hooi en een bruine snede brood uit de
toaster. De turf geeft hem ook een licht zoetzure toets. Maar – en dat verbaast
me enigszins – ik vind dit erg lekker.

Op smaak houdt hij
het midden tussen zoet en rokerig, maar BenRiach is alvast onherkenbaar
geworden. Dit lijkt meer op een Lagavulin, zo peaty! Het fruit krijgt een suikerrandje, terwijl honing en karamel
ook hun duit in het zakje doen. Wordt heel erg ‘Islay’, als je het mij vraagt.
Maar lekker? Ja, zeker wel.

De afdronk is erg,
erg lang en blijft zoet en rokerig. Hier krijg je het warm van.

Sommige van de
geturfde single casks zijn echt geweldig – zoals deze – en stukken beter dan de
‘composities’ à la Fumosus en consoorten. Dit was mijn 75e BenRiach, nota bene!

87/100

Geproefd
door Mark Dermul op 04-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 16 Year Old 1996/2016 Oloroso Sherry Puncheon #5043, 696 bts
Kleur: brons
ABV: 56.4%

Peterselie

Dit single cask van
BenRiach maakt deel uit van de Single Cask Release Batch #13. De oplage kan
tellen: bijna 700 flessen. Maar u weet dat een sherry puncheon beslist een
groot vat is. De whisky rijpte 16 jaar lang.

De neus is verrassend
groen, moet ik zeggen. Ik moet in eerste instantie denken aan peterselie. In
tweede instantie krijg ik enkele chemische toetsen van ecoline (vingerverf) en
plasticine. Nou, dat is even schrikken. Pas na enkele ogenblikken geduld komt
er ook wat fruit doorheen onder de vorm van rozijnen en gekonfijte
bloedappelsien. Doe daar nog wat walnoten bij en een hint van peperkoek. Hoe
langer je hem laat staan, hoe beter hij wordt. Geduld is de boodschap.

De aanzet is erg
krachtig en flink kruidig. Zwarte peper, nootmuskaat en kruidnagel voeren het
fruit aan. Dat fruit is vooral appels en rozijnen. Ook wat appelsien en een
hint van aardbei. Wat een bizarre BenRiach, zeg.

De afdronk is
middellang, kruidig en zoet met een plotse en onverwachte toets van
melkchocolade.

Dit is een BenRiach
op oloroso sherryvat, maar amper herkenbaar. Zo’n 100 tot 130 EUR, afhankelijk
van waar je shopt.

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 11 Year Old 2005/2016 for
Premium Spirits, bourbon barrel #2551, 220 bts
Kleur: goud
ABV: 56.1%

Mooie
Vatkeuze

Premium Spirits, de
Belgische importeur onder leiding van de immer charmante Claudia Hamm,
selecteerde dit bourbonvat van BenRiach, dat 220 flessen op vatsterkte
opleverde.

Zoete mout,
kokosnoot, appels, amandelen en een hint van kiwi. Dat is de neus van deze
BenRiach in een notendop. Geef hem wat tijd om te ademen en er komt een
tropische toets aan te pas als van ananas. Wat lichtbruine suiker à la Graeffe.
Pannenkoekenbeslag. Textbook
BenRiach.

Hij is krachtig, maar
behoeft geen water. Prima body. Olieachtig tot zelfs romig. Mooi gekruid op
peper, zoethout en gember. Flink wat eik – toegegeven – maar mooi in balans
dankzij heel wat fruitige toetsen zoals we die van BenRiach gewend zijn.

De finish is zonder
meer lang te noemen, op fris en helder fruit met wat zoethout.

Mooie vatkeuze van
Claudia en haar team. Een erg typische en lekkere bourbongerijpte BenRiach.
Deze kan je nog vinden voor zo’n 72 EUR. Aanrader!

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

PS. Update: sinds oktober is Premium Spirits niet langer de importeur van BenRiach. Dat is ondertussen The Nectar uit Zolder geworden.

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 10 Year Old 2005/2016 for Premium Spirits, Port Cask #6705, 274
bts
Kleur: koper
ABV: 57.9%

Fruitpap voor de Baby

Premium Spirits
is de Belgische importeur van BenRiach. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat
er af en toe een vaatje speciaal voor dit bedrijf wordt gebotteld. Dit portovat
leverde 274 flessen op vatsterkte op. De koperkleurige whisky heeft een mooi
rood tintje, ongetwijfeld van het portovat.

De neus begint eerlijk
gezegd betrekkelijk gesloten. Hij heeft tijd en handwarmte nodig om zijn ware
aard te tonen. Maar dat geduld wordt dubbel en dik beloond met heerlijke
toetsen van rood fruit, marsepein, fruitpap voor de baby, aardbeien en
frambozen. De hint van natte aarde en een toets van rubber nemen we voor lief.
Er zit nog iets melkachtigs aan waar ik niet meteen de vinger op kan leggen.
Tot slot – gelukkig helemaal op de achtergrond – nog een toets van kauwgom.

Hij mocht wat mij
betreft iets meer body hebben, maar pikant is hij wel! Flink wat kaneel,
nootmuskaat en zwarte peper. Dan pas volgt allerlei rood fruit met aardbeien en
kersen op kop. Flink wat aardse tonen, waar ik wel van hou. Maar blind zou ik
hier nooit BenRiach uithalen, moet ik zeggen. Dat neemt niet weg dat dit wel
erg lekker is.

De afdronk is erg
lang, warm en kruidig met een typisch zoetje van de portvaten.

Atypische BenRiach
die wat van zijn typische fruitigheid mist, maar anderzijds voldoende
interessant, zeker in de finish waarin het portovat echt zijn stempel drukt.

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 10 Year Old Curiositas, OB 2015
Kleur: stro
ABV: 46%

Jodium
& Zeewier

Ik ben niet zo tuk op
de BenRiach Curiositas, moet ik bekennen. Dat verklaart wellicht waarom het al
van 2010 geleden is dat ik deze nog aan de lippen zette. Mijn vriend Pat
bezorgde me een sample van een botteling uit 2015 met de opdracht hem toch nog
een kans te geven. Zo gezegd, zo gedaan.

De neus is zacht en
toegankelijk en vertoont naast een beetje jodium en zeewier mooie toetsen van
wit fruit en vanille. Dat gezegd zijnde is de neus wel betrekkelijk gesloten.
Na enkele ogenblikken van ademen komt daar wit brood en wat heide bij. Maar het
geheel is erg licht, hoor.

Hij is licht
olieachtig en zoet, maar wel meteen gepeperd met flink wat maritieme elementen.
Hij vertoont wat vanille, wit fruit, heide en zachte turf. Maar ik krijg vanaf
de tweede sip ook oestersap en wat roet. Dat klinkt misschien niet geweldig,
maar het werkt wel.

De afdronk is
middellang op flink wat aarde en zoete mout.

Het blijft één van
mijn minst favoriete expressies van BenRiach, maar hij is stukken beter dan ik
me kan herinneren.

80/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De
Auchentoshan Solera werd voor het eerst geïntroduceerd in 2012, in de duty free
range. Deze triple gedistilleerde Lowlander kan zijn Pedro Ximenez sherry cask
finish niet verhullen. Hij offreert een neus en palate met een ongelooflijke
complexiteit, waardoor dit vloeibare dessert een quasi perfecte dram wordt.

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran Machrie Moor Cask Strength, OB 2016, 9.000 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 58.5%

Stokvis & Vanille

Arran heeft – net
als velen – ook een geturfde versie die naar de naam Machrie Moor luistert,
genoemd naar het veenmoeras wat hun turf vandaan komt. Op het label prijkt
tevens Bran, een hond die, zo wil de legende, werd vastgemaakt aan een stenen
menhir, door de krijger Fingal. De malt die Arran voor de Machrie Moor gebruikt
heeft een turfgehalte van 14ppm. Erg licht dus. Dit is de derde editie van de
Machrie Moor en hij werd gebotteld op vatsterkte.

De neus is er
zacht en fruitig op perzik en citroen, maar dat wordt al snel overstemt door
wat grassen en een ziltige, zure hint van heilbot en olijfolie. Doet erg jong
aan en doet me een beetje denken aan Ledaig.

Hij is verrassend
romig op smaak. En betrekkelijk krachtig ook. Wederom moet ik aan Ledaig
denken. Het fruit vertaalt zich nu naar appels en citroenen, een hint van
peren… Plots komt vanille heel erg sterk opzetten en doet hem als een jo-jo
tussen zoet en zilt op en neer gaan. Dat zilte is nu meer stokvis en zeewier.
Ik beken: it grows on you. De eerste
slok kon me niet bekoren, bij de tweede vond ik het best goed werken, maar
vanaf de derde sip begin ik hem zelfs lekker te vinden.

In de finish
zindert hij lang na en wordt hij vooral weer erg zoet.

Dit is een heel
ander beestje dan de ongeturfde, fruitige Arran, maar voor de liefhebbers van
licht geturfd spul kan ik me voorstellen dat deze wel kan bekoren. Gaat
overigens perfect samen met een stukje chocolade van 85%, trust me.

84/100

Geproefd
door Mark Dermul op 02-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran The Devil’s Punch Bowl 3 – The Fiendish Finale, OB 2014, 6.660 bts
Kleur: goud
ABV: 53.4%

Duivelse Finale

Toen ik de eerste Arran Devil’s Punch Bowl proefde, weeral meer dan 4 jaar geleden, was ik best onder de indruk. De
tweede had ik helaas gemist, maar dankzij mijn whiskygabber Manny kon ik toch
een gul sample te pakken krijgen van de laatste. Het betreft wederom een hele
resem verschillende vaten, maar deze keer werd de vintage niet meegegeven, enkel de types. En dat zijn er wel wat: Oloroso Sherry Butts #219,
220, 714, 1643, 1648, 1827, 1828, 2105; French Oak Barriques #696-698, 700,
701, 703-705 en Bourbon Barrels #042, 050, 052, 074, 079. Kwestie van ook de
anoraks onder ons van dienst te zijn. Het is de derde en laatste, die als
tagline ‘The Fiendish Finale’ meekreeg. Fiendish betekent wreed, duivels of
kwaadaardig en is een woord dat vooral in de 19e eeuw vaak werd gebruikt, maar
vandaag niet zo vaak meer voorkomt.

Aromatische neus
– weliswaar suikerzoet – op karamel, kersen, perzik, banaan, lychee en witte
chocolade. Er zit nog een hint van grapefruit in, maar op de achtergrond, net
als wat appelsien en vanille. Nog verder – je moet er echt naar zoeken – een
licht zilt briesje.

Hij is best romig
en licht pikant. Pomme d’amour komt eerst, dan flink wat citrustoetsen met tot
slot wat pruimen en perzik. Ja, fruitig is dit wel, maar nootmuskaat, witte
peper en flink wat getoaste eik maken hem een pak kruidiger dan de neus deed
vermoeden. Wat honing en toffee verzachten hem nog wat. Het fruit evolueert
vanaf de tweede sip naar de gekonfijte en gedroogde variant.

De lange afdronk
blijft kruidig en zoet, met iets van noten op het sterfbed. Vlak voor hij
verdwijnt duikt plots nog een toets van bubblegum
op.

Hoewel ik deze
erg leuk en interessant vind – vooral goed ‘gemaakt’, als u begrijpt wat ik
bedoel – vond ik de eerste release stukken beter (over de tweede kan ik niet
oordelen). Bedankt, Manny!

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 03-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 21 Year Old 1996/2017, The Nectar of the Daily Drams
Kleur: mahonie
ABV: 51.7%

Sexy

The Nectar
presenteerde dit single cask Arran uit 1996 op het meest recente festival van
Spirits in the Sky, afgelopen november. Die wilde ik natuurlijk maar wat graag
proberen, zeker na de geweldige Arran 1996 die ik en Manny zelf bottelden. Deze is echter duidelijk van een sherryvat
afkomstig, zo donker! Ik krijg er het water van in de mond.

Zalig zoete en
romige, maar ook erg rijke neus op butterscotch, banaan, perzik, kokos,
mirabellen en dadels. Ik denk dat het woord succulent hier het best toepasbaar
is. Heel aromatisch en rond, een ware fruitbom. Ik ben al onmiddellijk in de
ban.

Geweldige body.
Fruitig, kruidig, romig, hij heeft het allemaal. Donkerzoet op dadels en
abrikozengebak, aangevuld met hints van kokos en iets van munt, maar ook bruine
suiker, espresso, kersen… Gember, zoethout, zwarte peper, nootmuskaat. De
balans is quasi perfect. Man, wat een zalige whisky is me dat!

De afdronk is erg
lang, kruidig, maar vooral zalig zoet.

Ik geef het niet
graag toe, maar dit is echt wel de lekkerste Arran die ik ooit al geproefd
hebt. Aanrader.

88/100

Geproefd
door Mark Dermul op 12-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 20 Year Old 1996/2017, VIS meets SWS, Sherry Hogshead #1424, 214
bts
Kleur: goud
ABV: 49.4%

Heerlijk Lichte Sherry

Toen we begin
2017 onze Arran 20 Year Old 1996 for MMM lanceerden, waren we de eerste bottelaar met een Arran op die leeftijd op
vatsterkte. Veel later kwamen we tot de vaststelling dat we deze eer zouden
ontlopen hebben, ware het niet voor problemen met de labels en import van deze
botteling van Henk Vis. Hij was eigenaar van een vat dat hij liet bottelen in
samenwerking met SWS – de Sente Whisky Society – een whiskyclub uit
West-Vlaanderen. Dhr Vis had het vat gekocht naar aanleiding van een
advertentie in Times Magazine. 2016 was overigens de 10e verjaardag van de SWS club,
dus het kwam mooi uit. Maar zoals gezegd waren er problemen met het bottelen en
kwam deze pas in mei 2017 aan bij de SWS. Uitverkocht in een wip, dat wel. Maar
gelukkig kon ik dankzij de voorzitter – Johan Tack, die zich nog steeds de haren
uit trekt dat hij de Arran voor Mark & Manny’s Malts gemist heeft – een
fles bemachtigen. Johan was zo vriendelijk om daar een gul sample aan toe te
voegen.

Absoluut
geweldige neus! Heerlijk zoet op allerhande fruit met perzik en ananas op kop,
gevolgd door hints van kokos en graeffe suiker. Doe daar gerust nog wat
butterscotch bij. En kruisbessen. En mango. Het blijft maar komen. Heerlijk
lichte sherry.

Mooie body.
Prima. Romig en rond. Best kruidig, ook. Prima fruitcocktail met perzik op kop,
gevolgd door grapefruit en kiwi. Pepertje, gember en zoethout zorgen voor de
nodige pit.

De finish is erg
lang, kruidig en fruitig met een licht bittertje op het sterfbed.

Erg, erg mooie
Arran (minstens even goed als de onze, echt waar!), die wat onder de radar
verdwenen is. Onterecht. Mocht je hier ergens een fles van te pakken kunnen
krijgen: niet twijfelen!

87/100

Geproefd
door Mark Dermul op 02-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 19 Year Old 1997/2016 Douglas Laing Old Particular, refill hogshead
DL#11089, 286 bts
Kleur: goud
ABV: 51.5%

Muesli

Op een
whiskyfestival zag ik deze Arran staan uit 1997. Jan Beckers – de ambassadeur
van Douglas Laing – beval me deze aan, dus liet ik met veel plezier mijn sample
flesje vullen. Vandaag is het tijd om deze uit de vloeibare bibliotheek te
halen en aan de lippen te zetten. Gedistilleerd in 1997 en op 19-jarige leeftijd,
versneden naar 51.5%, gebotteld in hun Old Particular reeks.

De neus houdt het
midden tussen fruitig en granig. Ik heb enerzijds flink wat appels en peren,
anderzijds de korst van wit brood. Daarnaast een hint van marsepein. Amper
kruiden, behoudens wat kamfer. Zacht en toegankelijk. Doet wat aan muesli
denken.

Heerlijke romige
body, dat wel. Bitterzoet op wit fruit en roze pompelmoes, zesty en nu toch
licht gekruid. Denk witte peper, kamfer en wat zoethout. Gember ook. Best mooi.

De afdronk kan je
gerust lang noemen, op meer van hetzelfde, maar wel licht drogend naar het
einde toe.

Leuke Arran,
zonder meer.

84/100

Geproefd
door Mark Dermul op 02-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 17 Year Old, OB 2014, 9.000 bts
Kleur: amber
ABV: 46%

Pruimtabak

In 2014 kwam een
gelimiteerde oplage van de 17-jarige Arran op de markt. Ik vind hem verrassend
donker, eerlijk gezegd.

Heerlijke neus op
gekonfijt fruit en bruine suiker, groene appeltjes, bloedappelsien, een hint
van perensiroop, schil van banaan en honing. Zacht gekruid op zowel peper als
anijs met een hint van eikenhout. Doet een beetje old school aan, wat me wel aanstaat.

Hij komt erg strak
binnen en is romig en gesherried. Flink wat kruidigheid met gember, anijs,
kruidnagel, zachte peper en hint van kaneel. Dan komt het fruit dat zich nu
vertaalt in flink wat citrus – appelsienschillen incluis – rode bessen en wat
pruimtabak. Hij wordt zelfs een beetje zoetzuur, maar het werkt wel.

In de lange
finish wordt hij wel erg droog, op zoethout, appelsienlikeur en opnieuw
anijs.

Mooie Arran die
barst van de kruiden en daardoor iets minder fruitig is dan we gewoon zijn van
dit huis. Iets te droog op de finish naar mijn gading. Het is niet logisch dat
je na een whisky naar een glas water verlangd, toch?

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 02-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 10 Year Old, OB 2014
Kleur: goud
ABV: 46%

Te Sterk, Te Licht

De 10 Year Old
maakt al erg lang deel uit van de standaardrange van Arran en ik had al eens
het geluk (nou, ja) van hem te proeven. Toen vond ik ‘m oké. Eens benieuwd wat
deze release uit 2014 voor me doet.

De neus is moutig
en zoet met vooral citrus en duidelijke hints van vers houtschaafsel. Nogal
scherp, in alle eerlijkheid. Na enkele ogenblikken kalmeert hij wat en offreert
hij hints van appel, meloen en zachte toffee en… euh… slagroom.

Hij zet meteen
erg kruidig aan. Hij brandt zelfs bij de eerste slok. Meteen flink wat kruiden
van het hout en een prikkel van de alcohol. Het is pas bij de tweede sip dat
het fruit erdoorheen geraakt. Denk banaan, meloen, kokos en wat citrusfruit.
Groene thee. Wordt licht bitter.

De afdronk is
middellang, blijft kruidig en offreert nog even wat fruitigheid om te sterven
op vanille en wat limoen.

Jonge malt die
nog wat lijdt onder de invloed van te actief hout, me dunkt. Als aperitief net
iets te sterk, maar te licht als after-dinner-dram.
Oké, maar niet meer dan dat.

80/100

Geproefd
door Mark Dermul op 02-09-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 18 Year Old 1996/2015 Signatory, Single Cask Seasons, refill
sherry butt #6511, 676 bts
Kleur: brons
ABV: 49.9%

Laurier

Kirsch Whisky Import
– een Duits onafhankelijk bottelaar – koos dit sherry butt uit de stallen van Signatory.
Niet minder dan 676 flessen werden uit het vaatje getapt. De inhoud: een
Clynelish van maar liefst 18 jaar oud uit 1996. Hij heeft een mooi gebronzeerd
kleurtje.

De neus begint op
heel wat citrus, zowel vers en sappig als gekonfijt. Limoen, grapefruit,
bloedappelsien. Daarnaast een hint van Turks Fruit. Flink wat munt. De typische
waxiness van Clynelish blijft wat
achterwege, maar dat stoort niet. Vanaf de twee keer dat ik mijn neus in het
glas steek, komen de sherrytoetsen sterk opzetten. Denk rozijnen, noten. Zelfs
laurier. Oxo. Hint van zeebries. Complex en interessant.

De aanzet ik best
kruidig, bijna pikant, te noemen. Flink wat peper en nootmuskaat. De munt keert
snel weer, maar echt fruitig is dit niet meer. Wordt licht bitter van zowel het
eikenhout als van appelsienschillen. Vanaf de tweede slok krijg ik toch nog
mooie hints van kersen en gedroogde perzik. Best een actief vaatje, moet ik
zeggen, want blind denk ik niet dat ik hier Clynelish uit gehaald zou hebben.
Dat neemt niet weg dat het een lekkere smaakbom is!

De afdronk is erg
lang, drogend, op zoete mout, flink wat kruiden en een hint van zeezout.

Een bommetje, zeker,
maar van het distilleerderijkarakter schiet niet veel over.

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 29-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 17 Year Old 1998/2016 Signatory Vintage Collection, Hogsheads
#7778+7779
Kleur: zonlicht
ABV: 43%

Lychee

De Vintage Collection
van Signatory is iets minder bekend, maar hij bevat niet minder mooie malts.
Neem nu deze Clynelish uit 1998, gebotteld op drinksterkte in 2016. Twee
hogshead werden voor deze botteling samengevoegd.

De neus is verrassend
tropisch, als u begrijpt wat ik bedoel. Gebakken appels, rozijnen en zelfs een
hint van – niet lachen – curry ketchup. Donkere acaciahoning en zelfs een hint
van ahornsiroop. Ananas, lychee, zelfs wat frambozen. De typische waxiness is iets minder, maar toch
aanwezig. Citrus komt snel en flink dominant opzetten. Toffee houdt het
enigzins zoet. Prima.

De body is romig, de
aanzet zoet. Het tropische fruit maakt wat plaats voor eerder inheems, wit
fruit. Appels en peren komen nu naast de citroen/limoen te staan. Moutsuikers.
Licht kruidig. Hint van witte chocolade. Vanille. Ik hou hier wel van.

De middellange finish
gaat van kruidig naar droog.

Interessant hoe neus
en smaak toch verschillend kunnen zijn. Dat gezegd zijnde is dit weer best een
erg lekkere Clynelish. Is er andere?

83/100

Geproefd
door Mark Dermul op 29-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 17 Year Old 1997/2015 Signatory UCF, Hogsheads #4621+4622
Kleur: zonlicht
ABV: 46%

Bangelijk Lekker

Clynelish 1997… dat
op zich klinkt al bijna magisch in mijn oren. Ik heb al heel wat Clynelish uit
dat jaar mogen proeven en het is tot nu toe altijd feest geweest. De
verwachtingen van deze 17-jarige zijn dan ook hoog gespannen. Hij werd door
Signatory gebotteld in hun bekende reeks Un-Chillfiltered. Andrew kieperde twee
hogsheads bij elkaar en bottelde hem op 46%.

Hopla! Het is er
wederom boenk op! Heerlijk frisse,
waxy neus op allerhande zoet fruit à la meloen, limoen, gekonfijte ananas,
lychee en overrijpe appels. Citroengras. Een hint van eucalyptus. Evolueert
naar pompelmoes met kristalsuiker.

Heerlijk romige body
en best krachtig ondanks het bescheiden ABV. Zoeter dan de neus deed vermoeden
op moutsuikers en honing. Citrusfruit domineert, lekker zesty, aangevuld met
wat peper en kinine. Zoethout. Iets van noten. Geroosterde amandelen? Komt
dicht in de buurt. Heerlijk.

De afdronk is best
lang te noemen, blijft gepeperd en bitterzoet met een zilt randje op het
sterfbed.

Op vatsterkte zou je
hier een moord voor begaan. Bangelijk lekkere Clynelish.

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 29-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 14 Year Old, OB 2016
Kleur: amber
ABV: 46%

Beste
Standaard

Zeven jaar… zo lang
is het geleden dat ik de standaardbotteling van Clynelish nog eens aan de
lippen zette. En aangezien ik zo dadelijk niet minder dan drie sparring partners – overigens alle drie
uit de stallen van Signatory – aan de lippen ga zetten, leek het mij een goed
idee de klassieke Clynelish 14 Year Old nog eens aan de spreekwoordelijke tand
te voelen. Grappig detail: de botteling dateert van 7 januari 2016. 7 januari
is mijn verjaardag.

Clynelish staat
bekend om zijn waxy neus. Dat is hier
zeker het geval, hoor. Een mooie complexiteit van zilt, zoet en lichte
rokerigheid. Denk pijptabak, zoethout, banaan, te lang getrokken Earl Grey
thee, flink wat munt en een verrassende hint van mosterdzaad. Qua fruitigheid
krijg ik daar bovenop nog heel wat appelsien, appels en rozijntjes. Misschien
zelfs een verloren gelopen bosbes. Ik zei het al: complex.

Het begint op mout,
dan volgen in snel tempo vanille, vers fruit, honing en flink wat tropische
toetsen. Denk mango en papaya. Dit is echt lekker. Karamel en honing houden hem
zoet, terwijl een flinke toets van woodsmoke hem diepgang geeft. Gember, peper,
bijenwas. Alle smaken werken geweldig samen om een echt mooie malt te presenteren.

De afdronk is
middellang op appels en tropische vruchten, maar zowel de rook als de wax gaan
met de pluimen lopen.

Dit is zonder
overdrijven één van de beste standaardbottelingen op de markt. Ocharme 40 EUR.
Dit zou in elke barkast moeten staan. Bedankt, Pat!

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 27-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kininvie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Kininvie 23 Year Old 1991, batch 3, 350ml
Kleur: stro
ABV: 42.6%

Eerste
Keer

Geloof het of niet,
dit is de allereerste keer dat ik een Kininvie single malt aan de lippen zet!
Ik proefde hem voor het eerst op het Antwerps Whisky & Spirits Festival en
nam meteen een sample mee naar huis. Ik was echt aangenaam verrast – met de
whisky, welteverstaan. Ik was een pak minder enthousiast over de kostprijs van
het kleinnood.

De neus is erg
delicaat en zijdezacht met wat citrus en gras, flink wat vanille en subtiele
toetsen van honing. Er zit zelfs – weliswaar helemaal op de achtergrond – een
toets van natte aarde en iets melkachtigs in. Met wat verbeelding ruik ik ook
de gerst nog.

Op smaak is hij
lekker fris en zesty – vooral citrus nu. Licht gekruid ook: kaneel, gember en
een tikkeltje nootmuskaat. Deze doet wel veel jonger aan dan zijn 23 jaar. Hij
is fris en monter, beetje speels. Mooie verderzetting van de neus, aangevuld
met wat witte chocolade en bloemsuiker. De citrus evolueert richting
bloedappelsienen, wat ik wel prettig vind. Tot slot nog een licht florale
toets.

De afdronk is
eigenlijk best kort, maar wel zesty en fris. De kruiden van het hout deemsteren
redelijk snel weg.

Lichte,
aperitiefstijl single malt. Best lekker, maar wel verschrikkelijk duur. Een half bottle met een prijskaartje van 150
EUR, dat is teveel van het goede.

84/100

Geproefd
door Mark Dermul op 04-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Kininvie & Girvan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: House of Hazelwood 21 Year Old, OB 2016, 500ml
Kleur: goud
ABV: 40%

Gewoontjes

Het eerste wat opvalt
is de fantastisch vormgegeven fles, die lijkt weggekaapt te zijn uit een
aflevering van Downton Abbey. Very Art Deco, als u het mij vraagt. Laat me er
wel onmiddellijk aan toevoegen dat het er eentje is van 50cl. Op de officiële website kan je
vaststellen dat er een 18-, 21- en zelfs 25-jarige release van deze luxe-blend
werd gelanceerd. Insiders fluisteren ons in dat ze werden gemaakt met (vooral)
Kininvie single malt en Girvan single grain. Hij werd in 2016 in de duty free
geïntroduceerd, maar is nu links en rechts wel te vinden in de winkels en
online.

De neus heeft tijd
nodig om zichzelf te tonen. Het begint allemaal met snoeperige toetsen en flink
wat vanille, alvorens wat gedroogd fruit zich laat zien. Denk gedroogde
abrikozen. Doe daar wat bruine suiker op. En een druppeltje honing. Iets van
tijm. De graanwhisky drukt toch wel zijn stempel met flink wat droge eik en een
hint van bananenschil, hars en potloodslijpsel.

Hij is zijdezacht,
maar ook erg flets op de tong. Bijna waterachtig. Dat valt me tegen. Het begint
mierzoet op flink wat moutsuikers, notenmix en geroosterde amandelen. De
kruiden van dienst zijn kaneel en nootmuskaat. Maar het fruit krijgt amper het
voetlicht. Ik heb hints van dadels, pruimen en rozijnen, maar het blijft bij
hints. Deze kan ik niet echt fruitig noemen.

De finish is
verrassend lang op droge kruiden en wat hints van sherry.

In tijden van NAS is
het enerzijds verfrissend een nieuwe whisky op de markt te zien met een
leeftijdsaanduiding (en 18, 21 en 25 is bovendien niet niks toch?), maar
anderzijds is het prijskaartje er niet naast. Mooi flesje of niet, zo’n 115 EUR
voor 50cl is alvast niet goedkoop. En de whisky? Die is maar heel gewoontjes.

81/100

Geproefd
door Mark Dermul op 27-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glenfiddich
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfiddich 15 Year Old Distillery Edition
Kleur: koper
ABV: 51,0%

Ballen

Deze Distillery
Edition is – in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden – wel degelijk
gewoon verkrijgbaar in de winkel. Hij is wel gebotteld op 51%, dus dat is al
goed nieuws, aangezien ik Glenfiddich op drinksterkte over het algemeen wat
lichtjes vind uitvallen.

De neus is best
interessant. Niet zo licht als je van Glenfiddich verwacht. Een beetje brutaal,
zelfs. Flink wat vanille en woodspice gaan het zachte fruit vooraf. Ik heb
vooral appels en peren, maar ook iets van perzik en melkchocolade en een
onverwacht maar heerlijk spoortje woodsmoke.

De body is prima en
hij zet mooi aan met zijn 51%. Flink wat peren, nu, samen met allerhande
kruiden van het hout. Gember, peper, bakkerskruiden en kaneel met een hint van
vanille en paprikapoeder. Desalniettemin blijft hij lekker zacht en zoet.

De afdronk is het
hoogtepunt van deze malt. Middellang op gepeperde peren en wat kaneel. Spoortje
eik op het sterfbed. Prima.

Een leuke Glenfiddich
met ballen. Het hogere alcoholpercentage helpt zeker. Omtrent 45 EUR, wat ik
een faire deal vind.

83/100

Geproefd
door Mark Dermul op 27-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)