WhivieBlog

Port Dundas Distillery

Glasgow, Scotland

Gesloten sinds 2009

Glasgow

Port Dundas is een industrieterrein zo’n 2 kilometer ten noorden van de stad Glasgow. De regio is genaamd naar Sir Lawrence Dundas, één van de grote voorstanders van het Forth & Clyde Canal. In de 19e eeuw was het een centrum voor textielmolens, chemische fabrieken, graanverwerkende bedrijven en ijzersmederijen. In 1811 richtte Daniels MacFarlane hier de Port Dundas distilleerderij op, terwijl Brown, Gourlier & Co in 1813 een tweede distilleerderij op hetzelfde terrein opende… met dezelfde naam!

In 1845 kregen beide distilleerderijen column stills geïnstalleerd voor de productie van graanalcohol. Rond 1865 werden beide distilleerderijen samengevoegd en vervoegden ze DCL (in 1877), de voorloper van het huidige Diageo. De Dundashill Cooperage ligt vlak naast de distilleerderij. Hier worden als sinds 1770 vaten gemaakt voor de whiskyproductie, maar de productie werd ondertussen verhuisd naar de gloednieuwe Cambus Cooperage, die in november 2011 de deuren opende. Op 1 juli 2009, dus twee jaar voor de distilleerderij haar 200-jarige bestaan zou vieren, gingen de deuren dicht. Maar liefst 140 jobs gingen verloren. Diageo verhuisde de productie van graanalcohol naar haar twee andere graandistilleerderijen: Cameronbridge en North British.

Blends

Naar aanleiding van een brand in 1903, ging de distilleerderij tien jaar dicht voor renovatie, om in 1916 opnieuw door een brand getroffen te worden. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de productie stilgelegd. Een tweede grote renovatie werd doorgevoerd in 1966 door Scottish Grain Distillers, de toenmalige eigenaars.

In de jaren 1970 werd de laatste grote modernisering doorgevoerd. Op haar hoogtepunt produceerde de distilleerderij maar liefst 39 miljoen liter spirit! De distilleerderij besloeg dan ook een terrein van maar liefst 85.000m². Port Dundas graanwhisky werd vooral gebruikt voor de bekende blends van Diageo, met name Johnnie Walker, J&B, Bell’s, Black & White, Vat 69 en White Horse.

Range

Tot voor kort was er geen enkele officiële release van Port Dundas, maar daar kwam in 2011 verandering in toen een 20-jarige verscheen in Diageo’s Special Release.

Onafhankelijke bottelingen zijn er wel, maar niet echt veel. De bekendste zijn wellicht die van Douglas Laing, Duncan Taylor, Scott’s Selection en Cadenhead.

Invergordon Distillery

Cottage Brae

Invergordon

Ross & Cromarty

IV18 0HP

Scotland

Cromarty Firth

Opgericht in 1959 door Invergordon Distillers Ltd, beslaat deze graandistilleerderij een oppervlakte van niet minder dan 80 hectare. Ze ligt tussen Invergordon en Tain op de noordoostelijke kust van de Highlands, aan de Cromarty Firth. Dalmore ligt op een steenworp en wat verderop kom je Glenmorangie tegen. Het is dan ook de enige graandistilleerderij die niet in de Lowlands ligt. Bij de opstart stond er slechts 1 Coffey Still, maar al in 1963 werd die capaciteit uitgebreid met twee bijkomende stills.

Een vierde still, voor de productie van neutrale spirit, werd in 1978 toegevoegd. Samen zijn ze goed voor de productie van zo’n slordige 40 miljoen liter spirit. Het water wordt betrokken uit Loch Glass. In 1993 werd Invergordon onderdeel van Whyte & Mackay. Ze is niet open voor het publiek.

Ben Wyvis

Zoals bij andere graandistilleerderijen soms het geval was, bestond ook binnen het complex van Invergordon een malt whisky distilleerderij. Die luisterde naar de naam Ben Wyvis en was operationeel van 1965 tot 1977.

Deze distilleerderij bestond uit 6 washbacks en twee pot stills. Volgens de meeste bronnen werd deze malt zo goed als niet gebotteld als single malt, maar uitsluitend gebruikt in de eigen blends. De whisky is absoluut niet makkelijk meer te vinden. Signatory heeft twee dumpy’s gebotteld en de eigenaars zelf een aantal single casks, maar dat is alles.

Range

Officiële bottelingen van Invergordon zijn zeer beperkt. Er is een 10 Year Old en een Stillman’s Dram van 22 jaar oud uit 1992, maar dat is alles. Het spreekt een beetje voor zich dat de bulk van de productie bestemd is voor de blenders.

Onafhankelijke bottelaars brengen nochtans met regelmaat van de klok bottelingen uit, dikwijls zelfs na zeer lange rijping. Duncan Taylor hebben met grote voorsprong de meeste vaatjes op hun actief, dikwijls 40 jaar en ouder. En oude graanwhisky kan inderdaad zeer mooi rijpen…

Cameronbridge Distillery

Leven, Fife KY8 5RL

Scotland

+44 1333 354 061

www.diageo.com

Haig

Cameronbrigde (soms ook Cameron Brigde) werd in 1824 opgericht door John Haig – bekend van de blend. Ze werd gebouwd in Windygates, vlakbij Leven, in de Schotse Highlands, op zo’n 40 kilometer van de Lowlands, waar de meeste graandistilleerderijen te vinden zijn. Twee jaar na de opening was het de eerste distilleerderij in Schotland die graanwhisky ging produceren. Hiervoor werd gebruik gemaakt van een column still, een uitvinding van Robert Stein – de neef van oprichter John Haig.

In 1877 fuseerde John Haig & Co met vijf andere whiskybedrijven tot Distillers Company Limited, een voorloper van huidig eigenaar Diageo. DCL werd de enige aandeelhouder in 1919. Eerst werd er zowel malt- als graanwhisky gemaakt met een combinatie van pot stills en column stills, maar vanaf 1929 ging men zich uitsluitend toeleggen op de productie van graanalcohol. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging de distilleerderij dicht. Na heropening in 1947 werd ze gemoderniseerd en tegen 1960 waren beide de column stills vervangen. Een derde werd overgebracht van de Carsebridge Distillery uit Alloa, toen die sloot in 1983.

Smirnoff

In de periode 1989-1992 werden nog meer vernieuwingen doorgevoerd, waardoor Cameronbridge nu maar liefst 150.000.000 (u leest het goed) liter spirit per jaar kan produceren, waarmee het de absoluut grootste producent van Schotland is. In dezelfde periode werd de productie van neutrale graanalcohol tevens overgebracht naar deze distilleerderij. Deze spirit wordt verwerkt in gins en vodka’s zoals Pimm’s, Smirnoff, Malibu, Tanqueray and Gordon’s Gin.

De industriële distilleerderij beslaat maar liefst 30.3 ha en verwerkt 4.000 ton graan per week. Het overgrote deel is lokaal verbouwde tarwe. De distilleerderij, die in 2000 nog eens werd vernieuwd voor zo’n 9 miljoen pond, beschikt over bijzonder moderne technologie en het productieproces wordt voor een groot deel computergestuurd. Nog eens 65 miljoen pond werd geïnvesteerd in 2010 voor een bioenergiefabried die de zogenaamde spent lees en het afvalwater gebruikt om de eigen energie op te wekken.

Range

Het leeuwendeel van de productie verdwijnt in blends uit de Diageo stallen: J&B, Bell’s, Johnnie Walker, Black & White, Vat 69, White Horse en Haig’s Dimple.

Maar af en toe verschijnt hij officieel als single grain, weliswaar onder de naam Cameron Brig. De onafhankelijke bottelaars brengen hem dan weer als Cameronbrigde op de markt. Met name Duncan Taylor heeft blijkbaar een grote voorraad.

Girvan Distillery

Grangestone Industrial Estate

Girvan, South Ayrshire KA26 9PT

Scotland

+44 1465 713 091

Ladyburn

In 1963 bouwde William Grants & Sons de graandistilleerderij Girvan op een industriële site in South Ayrshire. We zitten dus in de Lowlands. William Grants & Sons is natuurlijk geen onbekende, want ze zijn tevens de eigenaars van Glenfiddich, Balvenie en het minder gekende Kininvie. Girvan moest de ruggengraat worden van de vele blends van het Grants imperium. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van Coffey stills. Ze heeft een capaciteit van pakweg 15 miljoen liter spirit per jaar.

Van 1968 tot 1975 opereerde op de terreinen van Girvan tevens een maltdistilleerderij die luisterde naar de naam Ladyburn. Hiervoor werden twee wash en twee spirits stills geïnstalleerd. De whisky hiervan is uiterst zeldzaam, want was – zoals Kininvie – nooit bedoeld om als single malt geproefd te worden.

Black Barrel

Girvan werd zelden door de distilleerderij als single grain aangeboden, maar is wel via de onafhankelijke bottelaars beschikbaar. Wel wordt sinds 1995 een single grain geëxporteerd naar Spanje, Portugal en Italië onder de naam Black Barrel.

In 2009 opende Grants een gloednieuwe maltdistilleerderij op de terreinen van Girvan, die naar de naam Ailsa Bay luistert. Ze werd plechtig geopend door Prince Charles. Er werken zo’n 130 mensen op deze site.

Range

Om de 50e verjaardag van de distilleerderij te vieren, brengt Grants nu een Girvan Patent Still Single Grain 25 Year Old Scotch Whisky op de markt, wat een nieuwe reeks van bottelingen zou kunnen inluiden. Er zouden plannen zijn om in 2014 een aantal NAS-bottelingen alsook een 30 Year Old op de markt te brengen.

Girvan vind je voornamelijk bij de onafhankelijke bottelaars, hoewel niet dik bezaaid. Berry Bros & Rudd heeft er een aantal op zijn actief, maar de meeste werden gebotteld door Hunter Hamilton in hun Clan Denny-reeks.

Inverleven Distillery
High Street
Dumbarton
Scotland
Gesloten sinds 1991

Dumbarton

Hiram
Walker & Sons, de bekende distillateur uit Canada (van onder meer Canadian
Club), bouwde in 1938 een groot distilleerderijcomplex in Dumbarton, op de
denkbeeldige grens tussen de Lowlands en de Highlands. Ze hadden net
Ballantine’s aan hun portfolio toegevoegd en wilden zich verzekeren van
voldoende graan- en maltwhisky (om dezelfde reden kochten ze ook Glenburgie en
Miltonduff). In het complex stonden twee stillhouses met de bedoeling, naast de
graanwhisky die Dumbarton zou gaan heten, ook twee verschillende maltwhisky’s
te produceren: Inverleven en Lomond. Inverleven werd gestookt in traditionele
pot stills, de Lomond whisky werd gemaakt met – u raadt het al – Lomond stills.
Die laatste still werd in 1959 geïnstalleerd. Hieruit leren we natuurlijk
meteen dat er eigenlijk nooit een Inverleven Distillery geweest is, maar dat
het een maltwhisky was die geproduceerd werd in een graanwhisky complex (wat
ook het geval was bij o.a. Ladyburn, Glen Flagler enzovoorts).

Walker
installeerde overigens dezelfde Lomond stills in Glenburgie (om er de Glencraig
mee te maken) en in Miltonduff (om er Mosstowie mee te stoken) en later ook nog
bij Scapa (waar hij nog steeds staat). Rond 1987 werd Hiram Walker echter
overgenomen door Allied Brewers, die Allied Distillers en uiteindelijk Allied
Domecq werd. Zij verplaatsten de graanwhiskyproductie naar Strathclyde, omdat
Dumbarton moeilijk te renoveren viel.

Lomond

De
productie van Lomond maltwhisky werd al in 1985 stopgezet, Inverleven werd het
zwijgen opgelegd in 1991. De graanwhisky Dumbarton ging nog door tot 2002, maar
werd dan ook in de mottenballen gelegd. Ondertussen gingen de gebouwen tegen de
vlakte om plaats te maken voor projectontwikkeling.

Ooit
was Dumbarton de grootste producent in Schotland. Ze betrokken hun
productiewater van het Loch Lomond, waarnaar niet alleen de stills, maar ook de
in 1966 opgerichte Loch Lomond distilleerderij naar vernoemd werd (die dus
niets met Dumbarton te maken heeft). Toen Dumbarton dicht ging, kocht Mark
Reynier de oude Lomond stills op en verkaste die naar Islay. Immers, zijn grote
droom was de vergane glorie Port Charlotte weer tot leven te brengen – een idee
dat sinds de verkoop van Bruichladdich aan Rémy Cointreau op ijs ging. De enige
distilleerderij die vandaag de dag nog een Lomond still gebruikt voor de
vervaardiging van whisky is de Loch Lomond. Balmenach heeft er nog ééntje, maar
gebruikt die voor de productie van gin.

Range

De
maltwhisky Lomond werd nooit gebotteld (dus zeker niet verwarren met de single
malt van Loch Lomond), maar Inverleven is wel te vinden, zij het alleen bij de
onafhankelijke bottelaars zoals Gordon & Machpail.

Dumbarton
graanwhisky werd ook door de onafhankelijke bottelaars op fles getrokken.
Denken we maar aan Signatory, Cadenhead, Hunter Hamilton (Clan Denny) en Murry
McDavid.

Ailsa Bay Distillery

Girvan

Ayrshire KA26 9PT

Scotland

Tel +44 1465 713091

www.grantswhisky.com

Baai

William Grant & Sons, vooral bekend van Glenfiddich, is eigenaar van de graanwhiskydistilleerderij Girvan (waar ooit de malt distilleerderij Ladyburn actief was van 1968 tot 1975). Op die industriële site hebben zij in 2007 een nieuwe malt distilleerderij gebouwd die naar de naam Ailsa Bay luistert. Deze werd vooral neergepoot omdat het bedrijf zichzelf van voldoende maltwhisky wil voorzien voor haar eigen Grant’s blends, een merk dat nog steeds stijgende verkoopcijfers neerzet. Bovendien kan Grant hierdoor meer van haar bekendere malts Glenfiddich en Balvenie beschikbaar houden om te bottelen als single malt. Dankzij het feit dat Ailsa Bay vlakbij Girvan staat, kan ze dankbaar gebruik maken van de infrastructuur (zoals de kuiperij).

De bouw van de distilleerderij duurde slechts 9 maanden en productie kon dus reeds starten in het najaar van 2007. Ze werd pas in 2009 officieel geopend door Prince Charles. De naam van de distilleerderij is uiteraard afkomstig van de baai op de westkust van de Lowlands, waar ze werd neergepoot. Als het weer goed is kan je het Isle of Arran aan de overkant van het water zien.

Eco

De distilleerderij is modern, uiteraard, wat impliceert dat ze ook groen is. Heel wat van de opgewekte energie tijdens het productieproces wordt gerecycleerd. Er staat een reusachtige mash tun van roestvrij staal die de fermentatietanks – eveneens uit roestvrij staal – van wort voorziet. Er zijn dus geen klassieke washbacks.

Tussen de 4 wash stills en de 4 spirit stills – samen goed voor zo’n 5 miljoen liter alcohol per jaar – staat een unieke achthoekige spirit safe. De vorm van de alambieken zou gebaseerd zijn op die van de Balvenie distilleerderij. Ze produceren drie types malt, die ‘unpeated’, ‘mildly peated’ en ‘heavily peated’ worden bestempeld.

Range

De productie van Ailsa Bay is niet bestemd voor de single malt markt (te vergelijken met Kininvie, hoewel daar onlangs toch een officiële release van werd voorgesteld, dus hoop doet leven), maar zoals gezegd voor de bekende blends van het huis.

Maar wie weet slagen onafhankelijke bottelaars er wel in om whiskyvaten van deze Lowlander te pakken te krijgen.

Glenury Royal Distillery

Stonehaven

Kincardineshire AB39 2PY

Scotland

Gesloten sinds 1985

Ury

Robert Barclay was een lid van het parlement. Velen vermoeden dat dit de reden is waarom hij de prefix Royal aan de naam van zijn distilleerderij Glenury mocht toevoegen van King William IV. Hij richtte de distilleerderij op in 1825 nabij Stonehaven, ten zuiden van Aberdeen. We zitten in de oostelijke Highlands.

Barclay was trouwens tevens de Laird of Ury, het district waarin de distilleerderij ligt (Glenury betekent letterlijk vallei van de Ury). In de eerste weken van de productie moest de distilleerderij er al aan geloven door een brand die zowel de kiln, de moutvloeren als delen van de graanzolder verwoestte. Nog geen twee weken later viel een arbeider, James Clark, in de boiler en overleed. Nadat Barclay in 1854 overleed werd de distilleerderij per opbod verkocht. William Ritchie uit Glasgow verwierf ze. De geschiedenis daarna is nogal aan de vage kant, maar American National Distillers kocht ze rond 1940.

Appartementen

Tijdens WOII bleef de distilleerderij gesloten en in 1953 werd ze gekocht door de voorloper van het hedendaagse Diageo, die de distilleerderij grondig renoveerde in het daaropvolgende decennium, waarbij de twee stills verdubbeld werden. Echter, in 1968 ging de moutvloer dicht.

Op 31 mei 1985 ging de distilleerderij dan in de mottenballen om uiteindelijk in 1992 definitief te sluiten. Het jaar erop werden de gebouwen van Glenury Royal verkocht aan projectontwikkelaars, die er appartementen neergepoot hebben en zo de distilleerderij definitief naar de geschiedenisboeken verwees.

Range

Single malt van de Glenury Royal distilleerderij is schaars. Er zijn een aantal releases in de Rare Malts Selection van Diageo, maar ook een 36 Year Old, een 40 Year Old en een 50 Year Old Special Release uit 2003.

Onafhankelijke releases zijn de laatste tijd ook steeds moeilijker te vinden en worden steevast gebotteld onder labels zoals Old & Rare, Rarest of the Rare of Rare Auld, wat een hoog prijskaartje betekent.

Coleburn Distillery

Longmorn by Elgin

Morayshire IV38 8GN

Scotland

Gesloten sinds 1985

Houtskool

De distilleerderij lag letterlijk een steenworp van Longmorn en BenRiach vandaan, tussen de distilleerderijen Glen Elgin en Speyburn. Ze werd in 1896-1897 opgericht door John Robertsons & Sons. We zitten dus in hartje Speyside, in een regio waar vroeger veel houtskool werd gewonnen. Daar zou de naam Coleburn ook vandaan komen: charcoal burn.

In 1916 ging ze al voor het eerst over in andere handen, namelijk die van de Clynelish Distillery Co Ltd, die ze op haar beurt in 1930 doorverkocht aan J&G Stewart, onderdeel van DCL (voorloper van Diageo). DCL sloot ze definitief in 1985, waarmee Coleburn dus hetzelfde lot onderging als menig distilleerderij uit de Diageo stallen in de jaren ’80 van de vorige eeuw.

Walker

Coleburn beschikte over 2 wash en 2 spirits stills en produceerde exclusief voor de blenders. In de jaren stillekens waren dat Yellow Label van James Robertsons, nadien de Andrew Usher blend van J&G Stewart, maar sinds de overname door DCL werd het merendeel van de productie gebruikt voor de Johnnie Walker Red Label.

Nadat in 1985 de distilleerderij voorgoed dicht ging, werd ze ontmanteld en de gebouwen gerenoveerd. Hoewel de gebouwen ondertussen verkocht zijn aan projectontwikkelaars Winchester Brothers, kregen ze nog geen nieuwe bestemming.

Range

Officiële bottelingen van Coleburn zijn er niet, tenzij je de Coleburn 21 Year Old 1979 meerekent die verscheen in 2000 in de zogenaamde Rare Malts Selection.

Ook bij de onafhankelijke bottelaars kan je de releases op die ene spreekwoordelijke hand tellen. Gordon & Macphail heeft de meeste bottelingen op zijn naam staan.

Glen Spey Distillery

Rothes, Aberlour

Banffshire AB38 7AY

Scotland

Tel +44 1340 834 215

Mill of Rothes

In hartje Speyside, nabij Rothes, bevind zich één van de minst bekende distilleerderijen van Schotland: Glen Spey. De reden is niet ver te zoeken: het is een distilleerderij die uitsluitend voor de blending industrie produceert. Het is één van drie distilleerderijen in de regio die de naam van de rivier draagt (Speyburn en Speyside zijn de andere). Ze werd opgericht in 1878 door James Stuart & Co en kreeg initieel de naam Mill of Rothes mee, verwijzend naar de oude molen die voorheen door Stuart werd uitgebaat. In sommige geschriften verschijnt ook nog de naam Millhaugh.

Wanneer ze precies de Glen Spey naam kreeg is niet bekend. Vreemd is wel dat het oude logo Glen Spey Distillery ondertussen vervangen werd (in 2004) door een Spey Royal uithangbord. Reeds in 1887 verkocht James Stuart de distilleerderij aan Gilbey, een gin-producent uit London (en zelf kocht hij de Macallan distilleerderij). De distilleerderij stookte sindsdien onafgebroken, afgezien van een brand in 1920.

In 1970 werd de productiecapaciteit verdubbeld door twee extra stills te plaatsen. Die laatste twee maken gebruik van zogenaamde purifiers, kleine condensers die een deel van de alcoholdampen terug naar de alambiek sturen om zo opnieuw gedistilleerd te worden. Dat zorgt voor een lichtere, delicatere spirit.

Range

Meer dan 95% van de productie is bedoeld voor de blenders, met het bekende J&B op kop (dit merkt was trouwens in het originele logo van de distilleerderij verwerkt zoals je op de eerste foto kan zien).

Als je de semi-officiële bottelingen van Diageo niet meerekent (de Fauna & Flora, Manager’s Choice en Manager’s Dram), is er maar één officiële botteling van Glen Spey verkrijgbaar, namelijk de Glen Spey 21 Year Old Limited Release uit 2010. In de jaren ’80 was er nog wel een Glen Spey 8 Year Old, maar die is vandaag nog moeilijk te vinden (en onbetaalbaar geworden). Maar ook bij de onafhankelijke bottelaars zal u het niet onder de markt hebben om een fles te pakken te krijgen.

Glenugie Distillery

Peterhead, Aberdeenshire

AB42 0YX

Scotland

Gesloten sinds 1983

Invernettie

Op de site van een oude windmolen in Peterhead (Highlands) richtte Donald McLeod & Co een distilleerderij op die naar de naam Invernettie luisterde. We schrijven 1834. Drie jaar later, echter, in 1837, het jaar waarin de naam Invernettie gewijzigd werd in Glenugie, werd ze omgebouwd tot een brouwerij. In 1875 werd deze overgenomen door de Scottish Highland Distillers Company, die ze renoveerden, enorm uitbreidden en terug als distilleerderij in dienst namen. Tussen 1884 en 1915, toen ze eigendom was van Simon Forbes, was de distilleerderij zeer succesvol. Van 1925 tot 1937, daarentegen, ging ze in de mottenballen.

Seagar Evans & Co Ltd uit Londen heropende Glenugie en renoveerde ze opnieuw (in 1956, het jaar waarin Seager Evans in handen kwam van Long John Distillers Ltd) en best grondig. Het stoken met kolen werd vervangen door olie en de productie ging flink omhoog. In de jaren ’70 kwam de distilleerderij in handen van Whitbread & Co Ltd, die zich genoodzaakt zag de distilleerderij te sluiten op 18 februari 1982, dus als één van de eerste slachtoffers van de grote whiskymalaise.

Niet veel later werd ze afgebroken. Op de terreinen van Glenugie staat nu een reusachtige fabriek van de Score-Group PCL, een bedrijf dat gespecialiseerd is in buizen, kleppen, ventielen en kranen, voornamelijk voor de Britse marine.

Fettercairn

Water voor de productie werd betrokken van de Wellington Spring, enkele kilometers verderop. De distilleerderij beschikte over één mashtun en twee stills. In 1963 werd de moutvloer omgetoverd tot warehouses, zodat Glenugie over 9 opslagruimtes beschikte.

Na de sluiting van Glenugie werd Forsyth’s onder de arm genomen voor het ontmantelen van de installatie. De spirit safe en mash tun werden verkocht aan Fettercairn.

Range

Officiële bottelingen zijn zo goed als onvindbaar geworden. Maar recentelijk kocht Chivas Brothers wel het merk op en bracht in 2010 en 2011 twee ‘officiële’ Glenugie Deoch An Doras uit.

Oudere bottelingen, zowel officiële als onafhankelijke, zijn zo goed als onbetaalbaar geworden.

Roseisle Distillery

Roseisle, Morayshire

IV30 5YP

Scotland

+44 1343 832100

Groen

In de herfst van 2007 begon Diageo aan de bouw van haar grootste en meest groene distilleerderij. Het project kostte maar liefst 40 miljoen pond. Het is de eerste distilleerderij van die omvang die in de afgelopen 30 jaar werd opgericht (met Ailsa Bay in de Lowlands in haar kielzog). Ze ligt tussen Forres en Elgin in de Speyside. Ze werd gebouwd om te kunnen voldoen aan de stijgende vraag naar Scotch whisky, vooral dan blends zoals Johnnie Walker, Bell’s, J&B en Buchanan’s.

De distilleerderij brengt de traditionale distillatietechnieken samen met cutting-edge design en groene technologie. Zo wordt hernieuwbare energie gewonnen uit de bijproducten van het productieproces. Er staat een bioenergiefabriek op de terreinen die deze taak voor haar rekening neemt. De ecologische voetafdruk van deze groene distilleerderij wordt op die manier tot een minimum herleid. De vermindering van CO-emmissie voor het stoken is het equivalent van 10.000 familiewagens per jaar. Dankzij deze innovatieve manier van distilleren heeft Roseisle in 2010 twee awards gewonnen van het Royal Institute of Chartered Surveyors: Sustainability Project of the Year & Project of the Year.

Light & Heavy

De bouw van de distilleerderij werd voltooid in de lente van 2009. De officiële opening vond plaats op maandag 11 oktober 2010. De distilleerderij beschikt over twee reusachtige fermentatietanks, 14 roestvrijstalen washbacks en 14 koperen pot stills (7 wa sh en 7 spirit stills), samen goed voor zo’n 12,5 miljoen liter spirit per jaar. De pot stills werden geleverd door Abercrombies uit Alloa.

De distilleerderij maakt twee soorten spirit, genaamd ‘Speyside Light’ en ‘Speyside Heavy’. Hiervoor gebruiken ze twee verschillende fermentatietijden (75u voor de ‘Light’ en 50 tot 60u voor de ‘Heavy’), maar ook een verschillende condenser (worm tubs tegenover klassieke condensor). Op termijn zou Roseisle nog meer verschillende types spirit kunnen produceren. Het mouten van de gerst gebeurt overigens onsite, want de Roseisle Maltings zijn al operationeel sinds 1979. Het rijpen gebeurt niet in Roseisle – er zijn geen warehouses beschikbaar ter plaatste. De spirit wordt per tankwagen naar Cambus gebracht om daar op vat gestoken te worden en te rijpen.

Range

De productie van Roseisle is voorlopig enkel bestemd voor de grote blends van het Diageoconcern. Hij is dus niet beschikbaar als single malt. Maar Diageo heeft al laten weten dat zij wel degelijk van plan zijn om ook single malt van deze mastodont te bottelen, om de simpele reden dat zij van mening zijn dat de medewerkers (en natuurlijk ook de klanten) een fles single malt van elke van de 27 Diageo-distilleerderijen moet kunnen aanschaffen en proeven.

Wanneer Roseisle als single malt op de markt komt is koffiedik kijken. Wellicht duurt dit nog even.

Tamnavulin Distillery

Tomnavoulin, Ballindaloch

Banffshire AB37 9JA

Scotland

+44 1807 590 285

www.whyteandmackay.co.uk

Whyte & Mackay

In hartje Speyside ligt het dorp met de welluidende naam Tomnavoulin, wat molen op de heuvel betekent. Het was op die heuvel, langs de rivier Livet, dat in 1966 de Tamnavulin Distillery werd opgericht met de bedoeling te voldoen aan de groeiende vraag naar whisky door de blenders, met Whyte & Mackay op kop, maar ook Crawfords en Mackinlay’s.

In 1993 kwam de distilleerderij in handen van Whyte & Mackay, toen zij Invergordon Distillers overnamen. Een bedrag van om en bij de 400 miljoen euro werd neergeteld en omvatte de Invergordon graandistilleerderij, maar ook Bruichladdich, Isle of Jura en Tullibardine. Maar in 1995 werd Tamnavulin in de mottenballen gelegd. Het zou nog duren tot 2007 alvorens ze weer open ging, zoals in dit krantenartikel wordt beschreven. United Spirits van de Indiase zakenman Vijay Mallya pompte daarvoor flink wat geld in Tamnavulin. Twee jaar later werd Mallya echter flink getroffen door de crisis en zette hij de groep Whyte & Mackay in zijn totaliteit te koop, maar zijn er (nog) geen kandidaten.

Livet

Tamnavulin was een moderne en grote distilleerderij ten tijde van haar oprichting met haar full lauter mashtun, acht roestvrijstalen washbacks en zes alambieken. Via de Saladin Box voorzag de distilleerderij in haar eigen gemoute gerst. En innovatief was ook het feit dat ze pas gestookte spirit gebruikten om de nieuwe wash voor te warmen.

Vreemd genoeg wordt het productiewater niet van de befaamde rivier Livet betrokken, maar uit de Easterton bronnen in de heuvels. Het water wordt overigens in een ondergronds reservoir bewaard. Het water uit de rivier fungeert enkel als koelwater. Ze produceren jaarlijks zo’n 4 miljoen liter, waarvan nog steeds een groot deel naar de blenders gaat. Slechts 200 vaten worden ter plekke opgeslagen voor rijping, de rest verhuist naar Invergorden om daar in de pakhuizen te verdwijnen.

Range

Er zijn niet zo veel officiële bottelingen, behoudens de 12 Year Old en enkele in de reeks Stillman’s Dram. Het karakter wordt meestal omschreven als gebalanceerd met een toets van eik, vers fruit en betrekkelijk zacht.

Ook bij de onafhankelijke bottelaars zijn releases van Tamnavulin few and far between.

Knockando Distillery

Knockando

Morayshire AB38 7RP

Scotland

+44 1479 87 4660

Gin

In 1898 richtte John Thompson de Knockando Distillery op, in het dorp met dezelfde naam, afkomstig van het Keltisch voor ‘kleine zwarte heuvel’ (overigens niet te verwarren met Knockdhu, die overigens om de verwarring zelf te vermijden haar single malt op de markt brengt als AnCnoc). De eerste spirit kwam uit de stills in mei 1899. Het was volop whiskyboom, maar al na tien maanden kwam Thompson in de problemen, ten gevolge van de beruchte Pattison Crash.

W & A Gilbey, de bekende ginproducent uit Londen, kocht de distilleerderij in 1904 en moderniseerde ze. Zo werd in Knockando electriciteit aangelegd in 1905 en werd er een verbinding aangelegd met de Great North of Scotland Railway. Kleine woningen voor het personeel alsook een huis voor de Customs officer werden gebouwd. Knockando is sindsdien steeds in productie geweest.

J&B

In 1962, door een fusie met United Wine Traders, kam de distilleerderij onder het bestuur van Justerini & Brooks, bekend van de populaire blend J&B. De floormaltings gingen dicht in 1968 en de stills werden verdubbeld naar twee wash en twee spirit stills in het jaar erop.

De mout die ze van industriële maltings kopen is zeer licht geturfd. Het water dat gebruikt wordt is afkomstig van de Cardnach Spring. De productie ligt op zo’n 1,5 miljoen spirit per jaar. Vandaag de dag is Knockando onderdeel van Diageo.

Range

Momenteel bestaat de officiële range van de Speysider Knockando uit slechts enkele bottelingen. De 12 Year Old, weliswaar telkens met vermelding van het distillatiejaar, is het vlaggenschip. Er is ook nog een Manager’s Choice uit 2009 en een 21 Year Old Master Reserve, maar die zijn nog moeilijk te vinden. De 15 Year Old Richly Matured en de 18 Year Old Slow Matured zijn wel nog te krijgen.

Er bestaat maar een handjevol onafhankelijke bottelingen.

Speyburn Distillery

Rothes, Aberlour

Banffshire AB38 7AG

Scotland

+44 1340 831 213

www.speyburn.com

Hopkins

In hartje Speyside, in de Glen van Rothes aan de Granty Burn, een zijarm van de machtige rivier Spey, richtte John Hopkins & Co de Speyburn-Glenlivet distilleerderij op. We schrijven 1897. Ze waren hiermee niet aan hun proefstuk toe. Eerder hadden ze reeds de Tobermory distilleerderij op Mull gekocht. De architect Charles Doig gaf ook de Speyburn distilleerderij haar typische look met het pagodevormig dak boven de kiln. De distilleerderij was best modern voor die tijd, met de installatie van drum maltings, die veel minder plaats innamen dan een traditionele moutvloer.

In 1916 verkocht Hopkins zijn bedrijf (en dus ook beide distilleerderijen) aan DCL, op een moment dat de productie stil lag omwille van de Eerste Wereldoorlog. DCL op haar beurt sloot Speyburn tevens tussen 1930 en 1934 en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien is ze onafgebroken in productie geweest.

Inver House

In 1962 ging Speyburn op in SMD, de Scottish Malt Distillers – voorloper van het huidige Diageo. De drum maltings gingen onherroeppelijk dicht in 1968. Zij beschikken momenteel over een traditionele rake mash tun van 25.000 liter en wash backs uit Douglas Fir. Het stillhouse heeft nog steeds slechts één wash en één spirit still. Ze gebruiken koperen worm tubs die door koud water lopen om de alcoholdampen te condenseren in spirit. Het zachte productiewater komt uit de Granty Burn.

In 1991 kocht Inver House Distillers de Speyburn distilleerderij, waarmee ook deze nu in Aziatische handen is. Immers, Inver House Distillers werd zelf overgenomen door de Pacific Spirits from the Great Oriole Group (die nu dus ook Knockdhu, Balblair en Balmenach in handen hebben, om er maar een paar te noemen).

Range

Speyburn is niet bepaald populair in Europa. Hun belangrijkste afzetmarkt (naast de blenders) is de USA. Daar is het een top 10 selling single malt. Vandaag de dag zijn er maar drie officiële expressies, die in 2013 in een nieuw jasje werden gestoken. Het zijn de NAS-versie Bradan Orach (‘Gouden Zalm’, verwijzend naar de Granty Burn waar op zalm gevist wordt), de 10 Year Old en de 25 Year Old.

Ook bij de onafhankelijke bottelaars zijn er maar weinig flessen terug te vinden.

Cardhu Distillery
Knockando, Aberlour
Banffshire AB38 7RY
Scotland
Tel +44 1340 872 555
www.malts.com

Cardow

In
1824 bouwde John Cumming – een notoir whiskysmokkelaar in die tijd – de Cardow
Distillery in hartje Speyside op de Mannoch Hill. Oorspronkelijk werd de whisky
louter gestookt om aan voorbijgangers te verkopen (volgens de legende gebeurde
dat door het keukenvenster van de boerderij, die gerund werd door Helen
Cumming, John’s echtgenote). In 1839 nam zoon Lewis Cumming de farm distillery over.

Elizabeth
Cumming, de schoondochter van John, besloot een volledig nieuwe distilleerderij
te bouwen op een naburig landgoed, in 1872, en verkocht de bestaande stills aan
niemand minder dan William Grant, die er zijn Glenfiddich distillery mee
oprichtte. De vernieuwde en veel grotere Cardow kon drie keer zoveel
produceren, iets waar John Walker & Sons meteen brood in zagen. Ze kochten
de distilleerderij op in 1893 om op die manier voldoende Speyside-stijl whisky
te garanderen voor hun steeds populairder wordende blends. Tot op vandaag vormt
deze whisky het hart van menig Johnnie Walker blend.

In
1960 werd de distilleerderij volleder gerenoveerd en werden de vier stills
vervoegd door twee nieuwe. Cardhu heeft dus drie wash en drie spirit stills en
produceert zo’n 2,5 miljoen liter alcohol per jaar. Het productiewater wordt
betrokken van de Lyne Burn, maar ook van andere bronnen op de Mannoch Hill. In
1970 werd stoom geïntroduceerd. Rond die periode begon Cardhu ook als single
malt op de markt te komen. Pas rond 1981 werd de naam gewijzigd in Cardhu (wat
‘zwarte rots’ betekent). In 1986 werd ze onderdeel van (de voorlopers van)
huidige eigenaar Diageo.

Controverse

In
December 2003 kwam Diageo onder vuur te liggen toen zij de Cardhu Pure Malt
lanceerden, in exacte dezelfde verpakking als de single malt, wiens productie werd
stopgezet. De reden bleek een tekort aan Cardhu single malt. De Pure Malt
(vandaag zou dat Blended Malt heten) was dus een vatting van verschillende
single malts. De Scotch Whisky Association liet initieel begaan, maar na heel
wat tegenwind van consumenten ging de SWA toch met Diageo rond de tafel zitten.

In
2005 plooide Diageo terug en nam de Pure Malt uit productie en verving hem
opnieuw met de Cardhu single malt. Sterker nog, ze voegden hem meteen toe aan
de uitgebreide versie van de Classic Malts Selection. Kwestie van de
reputatieschade te compenseren?

Range

Ongeveer
70% van de productie gaat nog steeds naar Johnnie Walker. De overige 30% worden
vermarkt als Cardhu single malt. Vooral in Zuid-Europese landen als Frankrijk,
Spanje, Griekenland en Portugal blijkt Cardhu zeer populair.

Het
zal u niet verbazen dat er slechts een handjevol onafhankelijke bottelingen
bestaat van deze whisky, waarvan de distilleerderij ‘The Spiritual Home of
Johnnie Walker’ wordt genoemd.

Glen Esk Distillery
Kinnaber Road, Hillside
Montrose, Angus DD10 9EP
Scotland
gesloten sinds 1985

What’s in a name?

De
Hillside of Glen Esk Distillery heeft al heel wat namen gehad. Ze begon haar
leven in de 19e eeuw als vlasmolen. In 1887 richtte Septimus
Parsonage & Co en James Isle, beide wijnhandelaars uit Dundee) de Highland Esk Distillery op, genaamd
naar de rivier Esk aan wiens oevers ze werd gebouwd. We zitten in Montrose in
de Eastern Highland. Toen J.F. Caille Heddle de distilleerderij twee jaar later
overnam herdoopte hij ze North Esk
Distillery. Ze bleef operationeel tot aan de Eerste Wereldoorlog. Dan
duurde het tot 1938 alvorens ze heropende, weliswaar als distilleerderij van
graanwhisky. Nieuwe eigenaar, dus nieuwe naam? Yep, Joseph Hobbs en zijn
Associated Scottish Distillers Ltd noemde haar vanaf dan Montrose Distillery.

In
1954 kwam de distilleerderij in handen van de Distillers Company Limited, die
ze prompt herdoopte tot Glen Esk. Na
10 jaar werd ze ondergebracht bij Scottish Malt Distillers en kreeg ze weer een
nieuwe naam: Hillside. Sinds 1964
ging men er ook terug single malt stoken. Eind jaren ’60 en begin jaren ’70 van
de vorige eeuw werden de drum maltings gebouwd en uitgebreid. Niet veel later
werd de stokerij overgenomen door de bottelaar William Sanderson & Sons
Ltd. Zij gaven de distilleerderij in 1980 haar laatste naam: Glenesk.

VAT 69

De
naam Sanderson doet misschien een belletje rinkelen? Zij waren immers bekend
voor de (destijds) populair blend VAT 69. De overname van de distilleerderij
had alles te maken met het feit dat Sanderson zich wou voorzien van voldoende
malt whisky voor zijn paradepaardje.

Maar
in december 1985 was het liedje uit en ging de distilleerderij, die beschikte
over 2 wash stills en twee spirit stills, onherroepelijk dicht. Alle gebouwen
zijn ondertussen afgebroken (het laatste ging tegen de vlakte in 1996) op de
maltings na. Die werden verkocht aan Paul’s Malt Ltd, die op hun beurt werden
overgenomen door Greencore, dat dan weer werd opgeslokt door Axereal
in 2010. Dat bedrijf is de grootste graancoöperatieve van Europe.

Range

Er
zijn enkele officiële bottelingen van Glen Esk op de markt gebracht in de jaren
’70 en ’80 van de vorige eeuw. Daar betaal je vandaag de dag een heuse som
voor. Nadien kwamen er nog wat bottelingen van Diageo in de Rare Malts Series,
weliswaar onder de naam Hillside.

Bij
onafhankelijke bottelaars is het geen sinecure om hier nog flessen van te
vinden. Gordon & Macphail en Duncan Taylor hebben een paar vaten op hun
actief.

Wild Turkey Distillery

Austin Nichols Distilling Co.

1417 Versailles Road

Lawrenceburg, KY 40342

USA
Tel +1 502 839 2182

www.wildturkeybourbon.com

Russell

Eigenlijk is er geen Wild Turkey Distillery, maar het bedrijf dat naar de naam Austin Nichols Distilling Co luistert vond het een goed idee haar bedrijf in de volksmond naar haar product te vernoemen. Austin Nichols was overigens al in 1855 actief als kruidenier, terwijl de gebroeders Ripy een distilleerderij openen op Wild Turkey Hill, niet ver daarvandaan. De Ripy Brothers presenteren hun Wild Turkey bourbon voor het eerst op de Wereldtentoonstelling in 1893. Later zal Austin Nichols de distilleerderij – en dus de Wild Turkey Bourbon – overnemen. De naam Wild Turkey werd overigens pas in 1940 als bij toeval gekozen tijdens een jachtpartij op… wilde kalkoenen.

Tot op heden heeft het bedrijf nog maar 4 Master Distillers gekend. De eerste was één van de Ripy Brothers, die werd opgevolgd door Bill Hughes. In 1954 trad de ondertussen bijna legendarisch Jimmy Russell tot het bedrijf toe. In 2004 vierde deze zijn 50-jarige loopbaan bij Wild Turkey en hij kreeg hiervoor tevens een bourbon naar hem vernoemd. Zijn zoon, Eddie Russell is momenteel de vierde Master Distiller. Hij vervoegde het bedrijf in 1981.

Doubler

Voor hun mash maken ze gebruik van locale maïs, maar ook rogge uit Duitsland en gerst uit naburige staten zoals Dakota, Montana en Minnesota. Ze hebben slechts één mashbill, wat verbazingwekkend is als je weet dat er zoveel verschillende producten op de markt zijn. Dat heeft dus alles te maken met rijping en blending. Hun fermentatietanks zijn fenomenaal. Maar liefst 23 tanks van elk 30.000 gallon. Het process van sour mash fermentatie duurt drie dagen en levert een mash met zo’n 9% alcohol.

Het stoken gebeurt in een koperen kolomstill waarna de spirit wordt overgepompt naar de zogenaamde ‘doubler’ pot still, waar het finale product een percentage haalt van 130 proof oftewel 65% ABV. Het rijpen gebeurt in één van de 20 warehouses waar niet minder dan 400.000 vaten in totaliteit liggen te rusten.

Range

Wild Turkey heeft momenteel heel wat op de markt: Wild Turkey 101, Wild Turkey Rye en Wild Turkey 81; de in 1991 gelanceerde Wild Turkey Rare Breed, de Wild Turkey Spirit. De Wild Turkey 8, 12 en 13 werden exclusief voor de Japanse markt ontwikkeld. De Wild Turkey 86.8 is dan weer enkel verkrijgbaar in Nieuw-Zeeland en Australië.

Daarnaast is er de reeks Russell’s Reserve, die bestaan in een 6 en 10 Year Old, maar ook een Small Batch Single Barrel.

St George’s Distillery

English Whisky Co

Harling Road, Roudham

Norfolk NR16 2QW

UK

Tel +44 1953 717 939

www.englishwhisky.co.uk

info@englishwhisky.co.uk

Norfolk

Als we aan whisky denken, denken we vooral aan Schotland. Maar ook in Engeland wordt sinds kort weer whisky gestookt. De English Whisky Company van James Nelstrop was de eerste die in meer dan een eeuw weer whisky ging stoken in Engeland. Hij richtte zijn distilleerderij – die hij noemde naar de patroonheilige van Engeland – op in Norfolk in december 2006. In de velden rondom de distilleerderij vond voormalig landbouwer Nelstrop (wiens familieboom ver terug in de tijd altijd gelinkt was aan het verbouwen van graan) de perfecte gerst en ook de kwaliteit van het water waren ideaal voor het stoken van whisky.

De koperen pot stills werden geïnstalleerd door het bekende Forsyths of Rothes en bij de opstart werd niemand minder dan Iain Henderson ingeschakeld. Die had zijn strepen eerder al verdiend bij Laphroaig en leidde de Chief Distiller David Fitt op.

Chapters

Om de consument kennis te kunnen laten maken met de vooruitgang van de spirit (alsook kosten te dekken, uiteraard) werd de whisky al snel op de markt gebracht in zogenaamde Chapters (hoofdstukken). De eerste kwam in februari 2010, na drie jaar rijping, op de markt. Even nummers zijn geturfd, oneven nummers dan weer niet. Voor elk wat wils.

Naast de productie van whisky, tracht Nelstrop ook passage aan te trekken door de inrichting van een mooie shop, een leuk café en een grote tuin waar kan gewandeld en gepicknickt worden.

Range

Naast de eerder besproken Chapters brengt de English Whisky Company ook speciale bottelingen op de markt. In 2011 liet St George’s Distillery van zich spreken met de release van een Royal Wedding botteling ter ere van het huwelijk van Kate en William. Een jaar later volgde dan een Diamond Jubilee botteling voor Koningin Elizabeth II.

Binnenkort mag de English Whisky Company zich aan concurrentie verwachten, want in 2011 werd de London Distillery Company opgericht door Darren Rook (voormalig medewerker van Master of Malts) en in april 2013 werd ook gestart met de bouw van de nieuwe Lakes distilleerderij door Paul Currie (zoon van de oprichter van Arran).

John Distilleries PVT

110 Pantharapalya

Mysore Road, Bangalore

560 039

India

http://www.pauljohnwhisky.com

Goa

Paul P. John, zoon van de eigenaar van een groot aantal plantages in India, richtte National Distilliers op in 1992 als onderdeel van het spiritsbedrijf van zijn vader (National Wines). In 1995 lanceerde hij Original Choice Deluxe Whisky (na enkele rechtzaken tegen concurrenten in India) en wijzigde de naam van het bedrijf naar John Distillers. Vandaag de dag worden meer dan 10 miljoen cases verkocht van deze whisky, allemaal in India zelf!

Naast deze whisky produceren zij ook de blends Grand Duke, Black Pelican en Roulette, Mont Castlé brandy, Big Banyan en Apersand wijn, een versterkte wijn die naar de naam Goana luistert, maar deze dranken komen amper tot over de landsgrenzen. Hoewel het hoofdkantoor van John Distillers in Bangalore staat, bevindt de distileerderij zich in Goa. Ze beschikt over één wash en één spirit still, samen goed voor een dagelijkse productie van 3.000 liter. Rijping vindt plaats in een ondergrondse kelder, die voorzien is van klimaatcontrole en airconditioning. Zo’n 10.000 bourbonvaten liggen hier opgeslagen.

Single Cask 161

Pas in 2008 besloot John Distillers om single malt te gaan produceren en kiest hiervoor locale ingrediënten. De Master Blender, Michael John (geen familie), moest instaan voor de kwaliteit. Hun eerste release, op 4 oktober 2012 in London, was een single cask 161. Later dat jaar werd ook vat 163 gebotteld op een ABV van 57%. Als u weet dat de spirit op vat gaat op 55% (minder dus dan de standaard die in Schotland gebruikt wordt), verbaast het misschien dat het ABV omhoog gaat, maar dat heeft alles te maken met het moessonklimaat in Goa, waar temperaturen van 35° geen uitzondering zijn, terwijl het ’s nachts dikwijls rond de 20° blijft.

Ook het angels’ share, dat in Schotland zo rond de 2% per jaar ligt, loopt in Goa op tot 10 à 12%. Na drie jaar rijping blijft er in een hogshead amper 150 flessen over. Daar staat natuurlijk tegenover dat rijping veel sneller verloopt, waardoor deze Indische whisky na 4 à 5 jaar dezelfde ontwikkeling doormaakt dan een Scotch van 12 à 15 jaar.

Range

De range bestaat momenteel uit vier verschillende single malts: Brilliance en Edited op 46%, Classic en Peated op vatsterkte. En natuurlijk de eerder genoemde single cask (ondertussen is ook vat 164 gebotteld).

Bedoeling is om in de toekomst ook enkele single casks en ook speciale releases te lanceren.

Daftmill Distillery

Daftmill Farm

Cupar, Fife KY15 5RF

Scotland

+44 1337 830 303

info@daftmill.com

www.daftmill.com

Stroomopwaarts

De nieuwe distilleerderij Daftmill ligt grosso modo halverwege tussen Edinburgh en Dundee, ten westen van de Eden Estuary en ten oosten van Auchtermuchty. En toch zijn de eigenaars, Francis en Ian Cuthbert, van mening dat ze een Lowland distilleerderij zijn. Volgens de klassieke indeling – als je daar al van kunt spreken – zou dit een Highlander moeten zijn.

De Cuthberts zijn al decennialang actief in Cupar als landbouwers en uitbaters van een steengroeve. Maar in 2003 besloten ze de oude molensite Daft Mill om te vormen tot een heuse distilleerderij. De ietwat vreemde naam (‘daft’ betekent gek, achterlijk, onnozel in het Engels) kreeg de molen van de Daft Burn, de beek waarvan de distilleerderij nu haar water betrekt voor de productie. De beek kreeg haar op haar beurt de naam Daft omdat ze stroomopwaarts leek te stromen.

Boetiek

Het ombouwen van de molen, die zelf naar verluid al sinds 1809 op die plek stond, nam twee jaar in beslag. In 2005 waren ze klaar. Ze beschikten over 1 wash still van 3.000 liter en 1 spirit still van 2.000 liter, twee roestvrijstalen washbacks en een mashtun met koperen deksel.

De gerst is afkomstig van de velden van de Cuthberts, die in Alloa wordt gemout. Er wordt amper één vat per dag afgevuld. Jaarlijks wordt er zo’n 15.000 tot 20.000 liter spirit geproduceerd, terwijl de maximale capaciteit 100.000 liter zou kunnen zijn. Maar de Cuthberts hebben hun handen vol met hun andere landbouw- en steengroeveactiviteiten. Dat maakt van Daftmill echt een boetiek-distilleerderij, nog kleiner dan Bladnoch. Het is overigens van Raymond Armsrong dat Francis de kneepjes van het distilleervak geleerd heeft.

Range

De eerste spirit liep op 16 december 2005 uit de stills en dus beschikt Daftmill al over whisky. Maar Francis heeft al laten verstaan dat hij ten vroegste in 2015 zijn product naar de markt zal brengen. Momenteel ligt er spirit te rijpen op bourbon barrels (voornamelijk Heaven Hill, maar ook wat Jack Daniels) en in mindere mate sherry casks. Francis geeft toe dat het moeilijk is om aan goede refill casks te geraken.

De spirit wordt omschreven als Vitabis-koekjes met een florale en fruitige neus, licht rokerig (hoewel compleet ongeturfd) in de trend van Rosebank of St Magdalene.