Blog Image

WhivieBlog

Whisky voor iedereen!

'Whivie' staat voor Whisky voor iedereen. Het is een site waarvan we hopen dat hij u zal helpen whisky in al zijn facetten te leren appreciëren. Je kan alle informatie terugvinden op onze website whivie.be en op deze blog publiceren we graag de laatste nieuwtjes alsook de tasting notes, evenementen en ga zo maar door. Uw suggesties zijn natuurlijk van harte welkom!

Distillerie Warenghem

Distilleerderijen Posted on 13/12/2010 13:59

Distillerie Warenghem
Route de Guingamp
22300 Lannion
France
Tel : +33 2.96.37.00.08
Fax : +33 2.96.46.57.44
web – www.distillerie-warenghem.com

In 1900 creëerde Léon Warenghem – die geboren is in Nord Pas de Calais – zijn Elixir d’Armorique, een blend van 35 planten die hij vermengde met Single Malt Whisky uit Groot-Brittannië. Sinds die dag heeft de Warenghem Distillery 100 jaar expertise, traditie en vakmanschap opgebouwd in het destilleren van fruit- en kruidenlikeuren.

Henri Warenghem, Paul-Henri Warenghem en Yves Leizour bouwden gedurende de 20ste eeuw het gamma van de destilleerderij verder uit met likeuren, bier en appelbrandewijn.
Wanneer Gilles Leizour het dagelijks bestuur overnam in 1983, stortte hij zich in het avontuur om een echte whisky te stoken. In 1987 kwam de eerste WB – Breton Whisky op de markt. Het was een blend van 75% tarwe whisky and 25% gemoute gerst whisky.

Bretagne in Frankrijk is een zusterstreek van Ierland en Schotland, met sterke Keltische invloeiden. De Bretoense grond, het water en de nabijheid van de zee, leunen zeer dicht aan bij het Schotse klimaat, en maken de regio perfect voor het stoken van whisky.

Twaalf jaar na de release van hun blended whisky, kwam de eerste Bretoense single malt whisky Armorik op de markt. Nog eens 10 jaar later, in 2008, werd het gamma uitgebreid met de Galleg, een Franse blend. En op de Whisky Live trade show in Paris in 2009 werden nog maar eens twee nieuwe expressies, de Armorik Double Maturation en de Breizh Whisky voorgesteld.

Voor de productie van haar whisky’s – op basis van de dubbele destillatie – vertrouwt Warenghem op haar twee koperen stills. Voor de rijping worden enkel eiken vaten gebruikt die afkomstig zijn uit het Parc d’Armorique. In de eigen kelders krijgen de whisky’s een finish op Xeres casks.

“Tradition et innovation” (traditie en innovatie) is het motto van de 14 werknemers van de Distillerie Warenghem.

Op de 2008 Los Angeles International Wine and Spirits Competition won de Armorik Whisky de zilveren medaille en scoorde een niet onaardige 91/100 in Jim Murray’s “Whisky Bible 2010”.

Range

Single Malt
ARMORIK, Double Maturation
ARMORIK, Single Malt

Blended
BREIZH WHISKY, Edition spéciale
GALLEG
WB – Whisky Breton

Melmor Chouchen
Diwall Beer
Fine & Pommeau de Bretagne
Liquors & spirits



Bowmore Dusk (2)

Tasting Notes Posted on 29/11/2010 18:20

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Dusk (Claret casked)
Kleur: amber
ABV: 50%

From dusk till dawn … toch niet.

Niets is zo erg voor een blogger dan writer’s block. Er is dan ook niets zo cliché als met een fles booze achter een leeg (virtueel) blad te kruipen. Maar kijk, het werkt: ik heb meteen een review te schrijven …

Net als de Bowmore Legend proefden we deze reeds op de derde Whivie Home Tasting. Vandaag, net twee maanden later, haal ik deze Claret Casked opnieuw uit de kast.

Alle drie de expressies uit de Bowmore Cask Collection hebben een mooie kleur. Deze dram laat zeer vette, amberkleurige tranen achter in het glas.

Om niet tot dezelfde conclusie te komen als vorige tasting, laat ik na het uitschenken, het glas 20 minuten slaan voor ik begin te noses. Vette, petroleum en turf geuren nemen de bovenhand. Van de (op het label) beloofde abrikozen en meloen valt niets terug te vinden.

De onaangename aardse elementen uit de neus zijn ook sterk aanwezig in de palate. Er is ook wat litchi en bittere cacao te ontwaren.

De afdronk is gesloten, kort en sterk kruidig.

Bij het woord ‘dusk’ denken velen onder ons meteen aan de filmtitel ‘From dusk till dawn’. Maar dit is geen – from dusk till dawn – dram. Deze claret casked finish is een complexe whisky. Zeker niet de meest uitnodigende uit deze Cask Collection, en helemaal niet m’n favoriete van de drie.

Score : 72

geproefd door Niek Verniers, Ilse Everaert en Mark Dermul op 20-03-2010
(her)proefd door Niek Verniers en Ilse Everaert op 20-05-2010



Armorik – Whisky Single Malt de Bretagne (2)

Tasting Notes Posted on 22/11/2010 18:23

Distilleerderij: Warenghem
Regio: Frankrijk
Fles: Armorik – Fût séléctionné N° 3121
Kleur: goud
ABV: 40%

Brave Bretoen

Voor m’n 36ste verjaardag kreeg ik van vrienden deze fles cadeau. Zij brachten hem mee vanop hun vakantiebestemming Bretagne, Frankrijk.
Mark postte reeds z’n tasting note van het sample dat ik hem gaf. Vandaag schenk ik mij zelf een glaasje uit als aperitief.

Het eerste wat opvalt is dat de fles niet overeenkomt met de koker; en met niet één afbeelding op het internet. Tweede punt is de vermelding: ‘Fût séléctionné N° 3121’ op het label. Het gaat hier (meer dan waarschijnlijk) over een single cask botteling.

Deze Amorik heeft een lichte body, maar er zijn toch weinig tranen; en deze blijven hangen in de hals van de snifter, in plaats van terug te vloeien in het glas.

De neus is helemaal niet complex en geurt naar vanille, wit fruit, rauwe cavaillon meloen en licht rokerig.

De palate en de medium korte finish lopen naadloos over in elkaar. De whisky proeft bitter, licht romig met herfstsmaken achteraan op de tong.

Deze Amorik is mijn eerste Franse dram. Het is een aangename kennismaking en deze whisky smaakt best lekker; met ook een lekkere score. Maar het is toch een (te) brave Bretoen.

Score : 80

geproefd door Niek Verniers op 22-11-2010



Bruichladdich Waves

Tasting Notes Posted on 15/11/2010 18:39

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Waves
Kleur: sherry
ABV: 46%

Gekust door een zeemeermin

Bij het uitschenken van m’n aperitiefje deze avond, kwam ik mijn whiskymap nog een onuitgetypte tasting note tegen. Hoog tijd om deze op de blog te gooien.

Bruichladdich heeft een leuke miniature tasting set op de markt. Het metalen doosje is gevuld met de Bruichladdich Waves, de 3D3 Third Edition en “The Old Course, St.Andrews – 17th Hole”. Wij proeven de eerste whisky, uit de Bruichladdich Multi Vintage reeks.

Deze typische Islay whisky heeft en verrassend lichte body en laat fijne, kleine tranen achter in het glas.

De neus is daarentegen romig, olieachtig en een weinig ziltig. Het valt best te vergelijken met de aroma’s van aangespoeld, uitgedroogd zeewier. Op basis van de neus is de naam Waves zonder meer juist gekozen.

De smaak is eerder zacht, smooth met wat vanille. De palate van deze whisky is zeker niet complex.

De finish is medium lang. Opnieuw wat licht zoute toetsen en met een nasmaak van bitter fruit en noten.

Van een Islay dram verwacht je toch een stevige brok rook en turf in de neus en mond. Deze Waves lost hier niet alle verwachtingen in. Natuurlijk zijn deze karaktereigenschappen wel aanwezig; maar net te weinig voor een whisky uit deze familie.
Ik ben niet omver geblazen door een Wave, hooguit gekust door een zeemeermin …

geproefd door Niek Verniers & Ilse Everaert op 31-05-2010

Score: 77



Lagavulin 1993 PX Distiller’s Edition (2)

Tasting Notes Posted on 10/10/2010 15:43

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 1993/2009 PX Distiller’s Edition lgv 4/497
Kleur: amber
ABV: 45,8%

Laat de herfst maar komen …

Ook het verhaal van deze Lagavulin begint in de Dank u! sectie. In juni deed Sven mij twee 10ml samples cadeau. Vandaag proeven we de Lagavulin 1993 Distiller’s Edition.

Deze viskeuze Islay whisky laat vette, olieachtige tranen achter in het glas. Maar wat vooral mijn aandacht trekt, is de geur!

De neus is complex. Ik krijg een aanval van geuren te verwerken: Ik ruik verf, gerookte zalm, turf, heidebloesem, rook en Vittel. Jawel, Vittel water heeft (voor mij) een zeer specifieke, licht ziltige geur.

In tegenstelling tot de Lagavulin 16 Years Old, is de smaak hier niet zo complex als de neus. Deze expressie is vol en rijk, zelfs iet ‘smoother’ dan de 16YO, maar niet zo uitgesproken. Het enige woord waarmee ik op de proppen kan komen is houtskool.

De finish is dan weer iets complexer dan de palate. De licht bittere afdronk heeft toetsen van beukennoten, kastanje en zoethout in zich. Ik kan het weer niet laten en ruik aan het lege glas: dit geurt naar grof zeezout.

Hmm, het was een tijd geleden dat ik nog zo’n geturfde Islay whisky aan de lippen zette. Laat de herfst nu maar komen!

geproefd door Niek Verniers & Ilse Everaert op 29-09-2010

Score: 84



Verslag Schotlandreis door Niek (Part 3)

Reizen Posted on 30/09/2010 18:58

Zondag 26 september 2010

Hier aan de kust, in het meest noordelijke punt van de Speyside, is het een pak frisser dan in het binnenland van de Low- en Highlands. Dat merken we duidelijk wanneer we staan te wachten tot het restaurant open gaat. De mooie blauwe hemel met sporadisch een schaapachtige wolk kondigt voor de derde dag op rij mooi, droog en zonnige weer aan. Wie zegt dat het hier altijd regent in Schotland?

De volledige voormiddag is gereserveerd voor non-whisky-related activiteiten, … alhoewel. Omdat we gisteren onze afspraak in de Benromach Distillery hebben gemist, besluiten we toch langs de destilleerderij in Forres te rijden. Zowel het visitor center als de shop zijn gesloten op zondag, maar dat staat niet in de weg dat we prachtige foto’s van de productiegebouwen en warehouses kunnen maken. Aan de overkant van de hoofdweg, enkele kilometer naar het zuiden, komen we voorbij de Historic Whisky site of Dallas Dhu. De destilleerderij is niet meer operationeel. Je kan er enkel nog de tour en de shop bezoeken. Daar komen we te weten dat het volgens een oude Schotse wet verboden is om op zondag whisky te verkopen, of zelfs te serveren, voor 12u30.

Er valt hier voor ons dus niet veel te scoren; en besluiten om door te rijden naar het visserdorpje Findhorn. Onderweg passeren we RAF Base Kinloss. Als we even willen stoppen langs de weg om een Nimrod verkenningsvliegtuig te fotografferen, staan we voor een poort in het verlengde van de start- en landingsbaan. Het bord op de poort zegt: ’Keep clear – Crash Gate’. We besluiten het lot niet uit te dagen en stationeren ons op de parking verderop.
Bij een verrasend milde zeebries en een uiterst kalme zee, maken we een mooie wandeling langs het kiezelstrand en door de duinen van Findhorn. Het is rond lunchtijd wanneer we Elgin terug binnenrijden. Na een warme snack vervolgen we onze weg via de Whisky Trail in zuidelijke richting.


Wat volgt is een spelletje destilleerderijen spotten in ware guerilla-style: Van zodra er zich een schouw en/of pagode aftekent in het landschap, wordt er gegokt naar de naam van de destilllerderij. Omdat de meeste destilleerderijen geen vistor center hebben, of op zondag gesloten zijn (herinner u die oude Schotse wet), zijn onze haltes slechts zeer korte foto-stops. We rijden voorbij BenRiach en Longmorn, Aberlour en Speyburn Distillery, Glen Grant, Glenfarclas, de Speyside Cooperage en Glenfiddich.

Omdat alle vier de Whivie-pioneers Guardian of the Glenlivet zijn, is de laatste destillerderij die we uitgebreid willen bezoeken The Glenlivet Distillery. We zijn nog net op tijd voor de tour van 15u15. Onze gidse Michelle legt ons – met veel gevoel voor humor – het produtieproces van whisky uit. Daarna leidt ze ons het kraaknette en nagelnieuwe productiegebouw van de destilleerderij binnen. De mash tun, de 8 washbacks en 4 paar stills worden hier bediend door slechts één operator vanachter een gigantische controletafel. Deze hall, die in 2009 officieel werd geopend, is in de eerste plaats een uitbreiding van productiecapaciteit. Daarnaast is dit knap uitgedacht en zeer praktisch ingerichte gebouw, perfect om de tour ‘door te jagen’. Net onder de 20 minuten staan we weer buiten. Na een korte passage in één van de ontelbare warehouses is het tijd om de rondleiding af te sluiten met een korte tasting. Elke bezoeker krijgt de kans om één glas te kiezen uit een aanbod van The Glenlivet 12 Years Old, The Glenlivet Nadurra Triumph en The Glenlivet 18 Years Old. Na de tour en tasting worden bezoekers aan The Glenlivet vakkundig de shop in geloodst.

Wij laten de shop links liggen. Als Guardian of the Glenlivet kan je, mits het voorleggen van jouw persoonlijke Glenlivet pasje en sleutel, de bibliotheek van George Smith bezoeken. Via een geheime deur, die leidt naar een verborgen trap, komen we in de Guardians of the Glenlivet Library op een zolderkamer boven het visitor center. Deze stijlvol, typisch Britse studeerkamer met lederen fauteuils, statige desk en indrukwekkende boekenkast is een oase van rust, in vergelijking met de hectische en commerciële bedoening op de benedenverdieping. Michelle schenkt ons nog een Glenlivet Cellar Collection 1983 French Oak Finish uit. Een extraatje dat enkel voor Guardian of the Glenlivet is weggelegd.
Wanneer we terug op de benedenverdieping van het visitor center komen, zijn de shop en de tentoonstellingsruimte reeds dicht. Het doet ons extra hard beseffen dat onze prachtige reis door Schotland op zijn einde loopt; ook al hebben we nog een zware rit van 3 en een half uur naar Glasgow voor de boeg …

Het is al donker en behoorlijk laat wanneer we inchecken in het hotel in Glasgow. Tot onze verwondering hebben de meeste restaurants reeds de keuken gesloten. Maar hoe zit dat dan met die haggis? We kunnen Schotland toch niet verlaten zonder dit typische gerecht geproefd te hebben? De zeer behulpzame dame aan de receptie weet de chef van het hotel te overhalen om voor Mark een portie haggis met whiskysaus (wat had u anders gedacht?) te bereiden.
Bij een lekker diner en een heerlijk glaasje wijn blikken we terug op het weekend, en worden er reeds plannen gesmeed voor een volgende reis.

Onze laatsgte volledige dag wordt afgerond met een trio van Balvenie Double Wood en Macallan 15 Year Old en Caol Ila 1997 G&M Connoiseurs Choice.



Verslag Schotlandreis door Niek (Part 2)

Reizen Posted on 29/09/2010 17:35

Zaterdag 25 september 2010

Na een zalige nachtrust en een heerlijk verfrissende douche, bespreken we het rittenschema voor vandaag bij een lekker en uitgebreid ontbijt. Er staat behoorlijk wat op het programma en er moeten ook heel wat kilometers (or miles in this case) overbrugd worden.
Bij het verlaten van de parkeergarage stellen we vast dat het opnieuw een prachtige, zonnige dag wordt. Net buiten Glasgow slaan we de Touristic route to Pitlochry in. Deze route door de Highlands moet ons uiteindelijk naar het hart van de Speyside brengen; twee interessante whisky regio’s.

Voor het eerst zien we langs de weg de uitgestrekte weilanden, velden en heuvelruggen die de Schotse Highlands zo typeren. De filmliefhebbers in onze auto wanen zich in het decor van Hobbiton in Lord of the Rings of de magische wereld van Harry Potter. Na een uurtje sightseeing lassen we een korte stop in om de beentjes te strekken. Hier in Muthill (wordt Mew-thill uitgesproken) nemen we de tijd om de ruïne van een Romaanse kerk en begraafplaats te bezoeken.
Net buiten Crieff trekt een groot bord onze aandacht. Even buiten de geplande route ligt de Famous Grouse Experience. Omdat deze stop niet opgenomen is in het schema, beperken we ons tot een kort bezoek aan de shop. We vinden er enkele leuke miniatuurtjes voor de verzameling; en hervatten vervolgens onze tocht noordwaards.

We blijven ons vergapen aan het prachtige, groene glooiende landschap. Aan The Queen’s View bij Lake Tummel stoppen we om te lunchen. We zijn hier nog 10 minuutjes van onze volgende stop in Pitlochry.
Als we het schilderachtig stadje binnenrijden, heerst er een gezellige drukte. Er is hier in de buurt een Classic Rally aan de gang. Onderweg worden we regelmatig ingehaald door classic en oldtimer wagens en motorfietsen. Even buiten de stad, tussen de velden, ligt Edradour Distillery, Scotland’s smallest distillery. Terwijl Mark en Sofie een blitz-bezoek brengen aan het visitor center en shop, maken Ilse en Niek gretig sfeerfoto’s van de Schotse Highlands.


Door al dit moois, zijn we de tijd een beetje uit het oog verloren. We beseffen plots dat we nog een rit van ruim 2 uur voor de boeg hebben naar Elgin. Onze volgende afspraak komt ernstig in gedrang. Hoewel we geen tijd te verliezen hebben, laten we ons toch verleiden om een kleine omweg te maken via Schotland’s hoogst gelegen destillerderij, de Dalwhinnie Distillery. We hebben de on board termometer niet nodig om vast te stellen dat het hier op de top een stuk frisser is dan beneden in het dal. We beperken ons ook deze keer tot een kort bezoek aan de shop. We scoren opnieuw enkele minatuurtjes voor de verzameling en laten de Distiller’s Edition op het schap staan; want deze is goedkoper in de supermarkt in België.
Wat volgt is een lange rit naar Elgin. Net voorbij Aviemore rijden we de Speyside binnen. Voor elke whiskyliefhebber is dit de hemel op aarde. Hier ligt na elke bocht een destilleerderij verscholen in het landschap. Wij raden iedereen toch ten stelligste aan om de aandacht bij het verkeer te houden en uit te kijken voor overstekend wild!

Onze volgende afspraak is met Mark Angus, Retail Sales Manager van de Gordon & MacPhail Shop, 58-60 South Street in Elgin. We slagen er in om precies 10 minuten voor sluitingstijd de winkel binnen te stappen. De Retail Sales Manager laat nog snel zijn echtgenote verwittigen om het avondeten eventjes warm te houden in de oven, zodat hij ons rustig de tour door de shop kan geven. Mr. Angus vertelt ons kort over de geschiedenis van de winkel, die trouwens nog steeds in hetzelfde gebouw gevestigd is als bij de oprichting in 1895. Er staan hier méér dan 1.500 flessen, zowel officiële bottelingen als Connoisseur’s Choice en Gordon & MacPhail bottelingen. Dit maakt de keuze voor onze aankopen er niet eenvoudiger op …
Enkele extreem oude en exclusieve expressies zoals een Auchentoshan 30 Years Old; een BenRiach 1976 Limited Edition, de flessen Ardbeg Double Barrel en ‘s werelds oudste single malt, de 70 jarige Mortlach, geven de shop de uitstraling van een heus whiskymuseum.

Wanneer Mark Angus de laatste klanten heeft bediend, neemt hij ons mee op een rondleiding achter de schermen van de Gordon & MacPhail Shop. Op de eerste verdieping stappen we de board room binnen. Deze middag heeft hier nog een vergadering – met tasting – plaatsgevonden van de Raad van Bestuur. Enkele uren voor ons bezoek zijn hier nog belangrijke beslissingen genomen mbt de nieuwe Gordon & MacPhail bottelingen. Naast het volledige aanbod flessen uit de Benromach destilleerderij, puilen de display-kasten hier uit met exclusieve flessen en whisky-prijzen en trofeeën die Gordon & MacPhail in zijn lange geschiedenis heeft verzameld.

Enkele flessen rijker, maar een hap Schotse Ponden lichter nemen we afscheid van Mark Angus. Hij doet ons nog een adresje aan de hand, waar we volgens hem echte haggis kunnen eten. In het Laichmoray Hotel (wordt Lek-Meirie uitgesproken) serveren ze echter enkel met haggis gevulde champignons als voorgerecht. We blijven in onze zoektocht naar dit typisch Schotse gerecht nog even op onze honger zitten; maar laven ondertussen onze dorst met een head-to-head whisky tasting van een Blair-Atol en een Deanston.



Verslag Schotlandreis door Niek (Part 1)

Reizen Posted on 28/09/2010 21:26

Vrijdag 24 september 2010

<<Wegens het drukke luchtverkeer is vlucht 7923 naar Glasgow Prestwick nu voorzien om 12u25. Het spijt de luchtvaartmaatschappij om u dit nieuws te moeten melden>>. De boodschap sterft langzaam uit in de departure hall van Brussels South Charleroi Airport. Door een staking van de luchtverkeersleiders in Frankrijk is het luchtverkeer van en naar Groot-Brittanië ernstig verstoord. Omdat we onszelf een strakke itinerary hebben opgelegd, kijken sommige leden van de Whivie-delegatie reeds bezorgd op hun horloges.


Ruim anderhalf uur na het geplande vertrekuur stijgt onze vlucht richting Schotland op, om 90 minuten later te landen op de runway van Prestwick Airport – Glasgow. Imigration, baggage reclaim, customs, pick-up van de rental car en nog wat Schotse Ponden uit de muur gehaald, … de Whivie-delegatie – bestaande uit Mark, Sofie, Ilse & Niek – is klaar om haar ontdekkingstocht aan te vatten.

Op de weg naar onze eerste afspraak in Glasgow, hebben we ondanks de lichte achterstand op ons schema toch nog de tijd om de snelweg te verlaten in Kilmarnock. In Hill Street botsen we, bijna letterlijk, op de gigantische bottelarij van Johnnie Walker. Er hangt echter een troosteloos en gelaten sfeer rond deze fabriek. Eigenaar Diageo heeft het lot van dit Johnnie Walker icoon bezegeld. Eind volgend jaar gaat deze site onherroepelijk dicht. De productie zal verplaatst worden naar andere fabrieken uit de Diageo groep, in Leven, Fife en Shieldhall, Glasgow.


Met deze beslissing verdwijnt niet alleen meer dan 140 jaar traditie in Kilmarnock, de regio gaat hierdoor een zware economische periode tegemoet. Het rinkelend geluid van de flessen in de vulmachine zal vanaf eind 2011 niet meer te horen zijn hier in Hill Street.

We moeten een beetje vaart maken, en beslissen daarom de geplande lunch in Glasgow te vervangen door fish & chips langs de baan. Het is onze eerste kennismaking met de Schotse keuken, kwestie van een “fondke” te leggen voor ons eerste distilleerderij-bezoek.

Het is al na 15u00 als we de terreinen van de Auchentoshan Lowland Distillery oprijden. We worden in de shop van het visitor center hartelijk verwelkomd door distillery manager Jeremy Stephens en zijn crew. Terwijl de gidsen nog een bus Duitse touristen “afwerken” doen wij onze aankopen en maken in de bar verder kennis met de distillery manager bij een Auchentoshan 12 Years Old. Mr. Stephens doet ons zijn verhaal over de zeer bewogen week die hij en zijn team achter de rug hebben: In de nacht van woensdag op donderdag heeft een gigantische wolkbreuk ervoor gezorgd dat de volledige productiehal en het visitor center méér dan 1 meter water hebben moeten slikken. Dit betekent dat de productie tijdelijk stil ligt, totdat alle elektrische onderdelen zijn nagekeken en/of hersteld. In het visitor center is een lichte aftekening van water op de muur nog de enige nare herinnering aan deze mini-natuurramp. Jeremy’s goed geolied team heeft hier een klein mirakel verricht: de strak gedesignde shop ziet er opnieuw stralend uit!

Tijdens de tour leidt Jeremy ons door de vier grote stappen in het productieproces van whisky: mashing, fermentatie, distillatie en rijpen. Omdat de machines niet draaien, kunnen we op plaatsen komen die anders onbereikbaar of zelfs ontoegankelijk zijn voor het grote publiek. Daardoor is het helemaal geen belerende of over-gecommercialiseerde tour. Zo laat Jeremy ons proeven van de rijpende wash. Het brouwsel smaakt zurig en licht alcoholisch. Het is zowel qua kleur, geur en smaak best te vergelijken met een wit bier, zoals Hoegaarden.
In de relatief kleine destillatiehal staan de drie stills, die tevens het logo vormen van deze destilleerderij. Auchentoshan is (op enkele kleine uitzonderingen na) de enige Schotse destilleerderij die haar spirit 3 keer destilleert. Bij de spirit safe mogen we ook een blik werpen in de boeken van de stillmen. Hierin staan, naast de productiecijfers, de aantekeningen van de stillmen, die het geheime recept van de Auchentoshan Tripple Distilled Whisky bevatten.

Zonder afbreuk te doen van de magie rond het productieproces van whisky, leren we dat een distillery manager ook moeten afrekenen met de dezelfde problemen als elke andere fabriek. Veiligheid, kwaliteitscontrole en energiezuinig produceren behoren tot de dagdagelijke bekommernissen van Jeremy Stephens.

De passage door de aging warehouses is steeds één van de hoogtepunten bij een destilleerderij-bezoek. Leuk extraatje is het ritueel rond de ‘bottle your own’. Hier kan je zelf uit een vat, speciaal geselecteerd door master blender Iain McCallum, een gepersonaliseerde fles Auchentoshan bottelen. Toeval of niet; maar Mark heeft fles N° 100, exclusief gesigneerd door de distillery manager!

Hoog tijd om ons terug te begeven naar de bar. We kaarten nog wat na met Jeremy bij een Auchentoshan Three Wood en een Auchentoshan 21 Years Old. Maar de distillery manager heeft een verrassing voor ons. Hij neemt ons mee naar de blender’s room, het exclusieve werkterrein van Iain McCallum. Hier komt de distillery manager zelf ook zelden tot nooit. Samen met hem ontdekken we de stalen uit de verschillende vaten die hier in de samplekast staan. We beginnen met een head-to-head tasting van een 20 Years Old Sherry Butt en een 20 Years Old Bourbon barrel. In een doos op de grond ontdekt Mark de geopende flessen van de Auchentoshan 1957 en Auchentoshan 30 Year Old 1978 Bourbon Cask Matured. Van de laatste schenkt Jeremy ons elk een glas uit. Bij een gezellige whisky chat, genieten we van deze heerlijke dram. Jeremy laat ons daarna ook nog de sample proeven van Auchentoshan 1979 – Cask N°4561, Auchentoshan 1997 Butt 446 en Auchentoshan 1998 Hogshead Sherry 622.
Het is al ruim voorbij sluitingstijd en iedereen – behalve wij, Jeremy en de nachtwaker – is reeds lang naar huis, wanneer de distillery manager met een laatste verrassing komt. We krijgen twee flesjes new make mee naar huis. Hij schrijft persoonlijk de taxlabels voor de 200ml samples malt spirit. We zijn zo blij als kinderen in een snoepwinkel met onze flesjes.


We verlaten het visitor center via de shop, waar we in naam van Whivie het gastenboek nog tekenen. We nemen afscheid van Jeremy, maar niet zonder te beloven ooit nog eens terug te komen.
Gelukkig en voldaan rijden we richting ons hotel. Onze Schotlandreis kan nu al niet meer stuk! Misschien is het mijn verbeelding, of de overvloed aan whisky, maar het licht van de volle maan lijkt onze samples Moonshine een mysterieuse gloed te geven …



Cragganmore Distillery

Distilleerderijen Posted on 16/09/2010 19:17

Cragganmore Distillery

Cragganmore Distillery,
Ballindalloch, Banffshire AB37 9AB

Tel: +44 (0) 1479 874635

Centraal in Speyside, in het dal tussen Aberlour en Grantown-on-Spey, in het dorp Ballindalloch ligt de Cragganmore Distillery (wordt Krekkenmor uitgesproken). De naam betekent grote of hoge rots in het Gaelic.

Voor John Smith in 1870 de Cragganmore Distillery bouwde, had hij reeds de nodige ervaring opgedaan bij Macallan, Glenfarclas en Glenlivet. De appel valt niet ver van de boom: John is namelijk de jongste zoon van George Smith, de oprichter van de Glenlivet Distillery.

Omdat er een grote vraag was naar malt, achtte John de tijd rijp om op eigen benen te staan. Hij kreeg het ook voor elkaar dat er een spoorweg – The Strathspey Railway – werd aangelegd tussen de destilleerderij en het Ballindalloch railway station. Zo werd Cragganmore Distillery de eerste om zijn whisky per spoor te transporteren. De zaken gingen goed. Maar ondanks het succes bleef Cragganmore een kleine onderneming. Het nadeel was dat de whisky enkel voor blends werd gebruikt.

Een vertrouwenspersoon van John Smith runde de destilleerderij tot 1893, wanneer John’s zoon Gordon manager werd van Cragganmore. Hij verbouwde de destilleerderij in 1902 en verkocht de zaak twee decennia later.

In 1923 kwam Cragganmore in handen van de Ballindalloch Estate and White Horse. In 1927 gingen de aandelen van White Horse over naar DCL. Het aantal stills werd in 1967 verdubbeld van twee naar vier. Kort daarna, in 1968, verwierf DCL ook de overige aandelen. Vandaag is Cragganmore Distillery in handen van UDV (Diageo). Zij erfden de aandelen bij de fusie van United Distillers en International Distillers and Vintners. De huidige master distiller is Shane Healy.

De destilleerderij produceert jaarlijks zo’n 12.000 tot 16.000 hectoliter single malt, die nog steeds hoofdzakelijk verdwijnt in blends.

De whisky zelf is droog, maar zeer aromatisch. De bijzonder ongewoon gevormde stills zijn hier verantwoordelijk voor. Cragganmore is één van de 6 Classic Malts.

Range

Cragganmore 12 Years Old
Cragganmore 14 Years Old
Cragganmore 17 Years Old
Cragganmore Distillers Edition



Canadian Club 6 Year Old

Tasting Notes Posted on 30/08/2010 18:24

Distilleerderij: Hiram Walker and Sons (Deerfield)
Regio: Canada
Fles: 6 Year Old
Kleur: stro
ABV: 40%

De nationale ijshockeyploeg is beter

Soms kom een mens op een rondrit al eens in een Godverlaten stadje terecht. Zo ook wij tijdens onze Japan-reis. En als je helemaal pech hebt, valt het sociale leven er na zonsondergang volledig stil. Dan is een mens al snel aangewezen op de bar in de lobby van het hotel, … en daar blijken ze met moeite 3 flessen whisky bij elkaar te kunnen vinden.
Tja, dat maakt de keuze behoorlijk eenvoudig. Die avond proefden we de Canadian Club 6 Year Old en de Tullamore Dew 12 Year Old.

Deze jongste telg uit het CC-gamma heeft 6 jaar gerijpt op Spaanse sherry casks. Dit is dubbel zo lang dan wettelijk verplicht voor een Canadese whisky. Hij heeft een stevige body die vette, dikke tranen in het glas trekt.

De geur van de whisky is zoet en heeft behoorlijk wat alcohol in de neus; maar is nogal vlak.

De zoete, vette smaak proeft naar graan, maar de alcohol overheerst. Dit drankje met een korte, droge finish doet mij meer aan hoestsiroop denken dan whisky.

Het is mijn eerste kennismaking met deze typische Canadese whisky’s, waarbij rye whisky gewoonlijk wordt versneden met neutrale whisky. Het merk Canadian Club mag vandaag de dag dan wel een heuse exporthit zijn; hun nationale ijshockeyploeg is beter.

geproefd door Niek Verniers & Ilse Everaert op 19-04-2010

Score: 62



Tullamore Dew 12 Years Old Special Reserve

Tasting Notes Posted on 30/08/2010 18:22

Distilleerderij: Midleton
Regio: Ierland
Fles: 12 Years Old Special Reserve
Kleur: zonlicht tot goud
ABV: 40%

Baileys voor gevorderden

Na de Canada Dry, ik bedoel de Canadian Club, proefden we deze Ierse dram.

De flessen van Tullamore Dew hebben een zeer herkenbare vorm. In tegenstelling tot de meeste andere whisk(e)ys, lijkt deze helderder in de fles dan in het glas.

Deze Ierse blend heeft een zeer lichte body en kleeft amper aan de snifter. De geur wordt gevuld met graan, gras en een tikkeltje vanille. Achter in de neus blijft een muffe toets kleven.

In de smaak komen de graantoetsen uit de neus terug. Wij vinden de smaak eerder vlak en meer op likeur dan whisky lijken

De korte finish smaakt naar een creamy likeur.

Ik denk dat ik al eens eerder Ierse whiskey’s tot ‘een vrouwendrankje’ degradeerde. Met deze Tullamore Dew 12 Years Old Special Reserve gaat het opnieuw die richting uit. Laten we het verbloemen naar: ‘Baileys voor gevorderden’.

Score : 72

geproefd door Niek Verniers & Ilse Everaert op 19-04-2010



Whivie Home Tasting 06

Events Posted on 29/08/2010 18:32

Vrijdag avond 27 augustus 2010 was het verzamelen geblazen bij Whivie-Mark en Sofie, om onze Schotland-reis voor dit najaar te plannen. Hoewel we onze vluchten en logementen reeds in februari hadden vastgelegd; was het hoog tijd om ons rittenschema uit te stippelen.

Voor we aan deze karwei begonnen, moet eerst de innerlijke mens nog aangesterkt worden. Bij het aperitief dronken de dames een witte wijn; terwijl ik Mark briefte over de MoS/Thosop Tasting Sint- Niklaas van de vorige avond. Daarbij nuttigden wij de First Peat Class en de Glencadam 1974, de twee drams die ik wist te scoren bij de veiling.

Als diner had Sofie een heerlijke pasta met scampi bereid. Daarbij stelde Mark een Auchentoshan-tasting voor. De line-up bestond uit 5 whisky’s uit deze Lowlands distilleerderij: de Auchentoshan Select, de Auchentoshan 12 Year Old, Auchentoshan 18 Year Old, de Auchentoshan Three Wood en de Auchentoshan 1988 Bordeaux Wine Finish.

Het is een publiek geheim dat Mark een voorliefde heeft voor deze Triple Distilled Single Malts; maar ik liet mij deze Scotch whisky’s ook smaken. De Select en de 12YO gingen perfect samen met Sofie’s pastagerecht. De 18YO spreidde dan weer wat minder karakter uit.
Bij het smakelijke dessert, een stukje kaastaart met verse aardbeien, lieten we de Three Wood en de 1988 Bordeaux Wine Finish de revue passeren.

Tijd voor een top-3: Mijn nummer één is de Auchentoshan Three Wood, op de voet gevolgd – met een ex aequo – op twee door de Auchentoshan Select en de Auchentoshan 12 Year Old.

Er werd ook nog gewerkt! Bij een laatste glaasje Three Wood pende Sofie de itinerary voor onze reis neer. We kwamen tot een akkoord over de wandelingen die we willen maken en de distilleerderijen die we gaan bezoeken.

Ons verlengd weekend wordt een eerste kennismaking met Schotland, wel uitgebalanceerd tussen stadswandelingen, distilleerderijbezoeken en natuurwandelingen. Het verslag, met uitgebreide fotoreportage kunnen jullie eind september hier op de blog vinden!



Dank u, Mark!

Dank u! Posted on 29/08/2010 18:27

Bij de Whivie Home Tasting 06 wisselden Mark en ik nog sampletjes.

In ruil voor de First Peat Class (zie ook vorige post) koos ik een Wild Turkey Rare Breed. Bedankt Mark; dit is een leuk sample voor een head-to-head tasting met het Bernheim Original sample!



Verslag MoS/Thosop Tasting St Niklaas 26/08

Events Posted on 27/08/2010 17:27

Donderdag 26 augustus 2010 om 20u00 ging in Sint-Niklaas – het bruisende centrum van het Waasland – de eerste Bondang Dram-tasting van het nieuwe whiskyseizoen door.

De wat ‘gedateerde’ campus van het Syntra-opleidingscentrum verbergt enkele recent heringerichte en zeer gezellige ontvangstruimtes. Hier verzamelden 25 whiskyliefhebbers voor wat een leerrijke, maar vooral lekkere tasting zou worden. Samen met mijn schoonvader Robert trok ook ondergetekende richting Sint-Niklaas.

Deze Malts of Scotland (MoS)–tasting stond onder de zeer deskundige leiding van voormalig Malt Maniac Luc Timmermans en ‘gietslaaf’ van dienst, Jeroen.

De indrukwekkende en toch wel ongewone line-up bestond uit:

1. Glen First Class (MoS, Glenfarclas 10 Years Old, 50%)

2. Glen Peat Class 18 Years Old (MoS, 50%)

3. Glencadam 1974/2000 (MoS, sherry butt 3214, 48,9%, 216 bts)

4. Laphroaig 1996/2010 (MoS bourbon hogshead 7307, 57,6%, 273 bts)

5. Glen Grant 1973/2010 (Thosop, 46%, 120 bts)

6. Lochside 1981/2010 (Thosop, refill sherry butt, 50,5%, 206 bts)

De exclusieve importeur van MoS in België wist de zaal te boeien met interessante informatie, leerrijke weetjes en grappige anekdotes. Dit alles gedocumenteerd met een stijlvolle PowerPoint presentatie. Bij de eerste dram van de avond verhaalde Luc ook kort de geschiedenis en het basisconcept van deze independent bottler: Single Cask, Cask Strenght, un-chill filtered, no colouring en betaalbaar worden bij MoS hoog in het vaandel gedragen.

Het was dan ook best grappig dat de Glen First Class al meteen geen single cask bleek te zijn. Deze vrij visceuze digestief whisky werd door MoS op de markt gebracht als step-up stone naar hun meer exclusieve expressies.

Neus: zoet, vanille, bloesem. Smaak: amandel, boterkoekjes, peperkoek. Smaakt nog voller en romiger met wat water. Finish: lang en bitter-sweetness van amandel.

De tweede whisky van de avond, de Glen Peat Class 18 YO, was eveneens geen single cask. Het ging hier over een uniek lot vaten van drie Islay whiskies, die reeds in 1992 werden ‘gehuwd’. Deze uitzonderlijke blend bevat 65% Ardbeg, 30% Laphroaig en 5% Bowmore.

Neus: as, turf, vingerverf, rookworst, zacht romig. Smaak: korrelig (?) in de mond, rubber, licht ziltig, smout. Finish: lang, romig en rokerig.

Eerste single cask van de avond was de verrassende Glencadam 1974/2000. Deze complexe Highland whisky werd door Luc omschreven als een ‘dirty malt’.

Neus: kastanje, vettig, bouillon. Smaak: noten, amandel, marsepijn. Smaakt nog voller en vettiger met een beetje water. Finish: medium lang, sterk en warm.

Niets dat qua smaak verder van de vorige dram ligt dan een Laphroaig 1996/2010. Deze expressie van een ‘bijna zustervat’ van de MoS Clubs botteling voor The Bonding Dram lokte verdeelde reacties uit onder de deelnemers aan onze tafel. Niet iedereen kon deze geturfde single malt evenzeer waarderen. Mij kon deze indie botteling best bekoren.

Neus: rook, malt, as, dennenhout, vol en zoet. Smaak: zoet, fruitig, snoepjes. Finish: lang en een weinig bitter.

Luc Timmermans, die zijn vorige job in de ICT reeds enkele jaren geleden vaarwel heeft gezegd om van zijn whisky-hobby zijn beroep te maken; had als afsluiter twee whiskies in de line-up opgenomen van zijn eigen Handwritten Label. De casks voor deze bottelingen werden door Luc persoonlijk geselecteerd en de flessen met handgeschreven etiket kwamen in 2010 voor het eerst op de markt.

De easy drinkin’ Glen Grant 1973/2010, die een beetje onterecht als ‘nen kaarterswhisky’ werd afgeschilderd, kon toch menig deelnemer bekoren.

Neus: met zijn (slechts) 46% ABV toch veel alcohol in de neus, vanille. Smaak; licht zurig, koekjes, vanille, sherry.

Publiekslieveling was duidelijk de Lochside 1981/2010; met een rijke volle smaak.

Neus: citrus, een bospad na een zware regenbui, lichte petroleum geur. Smaak: limoen, pompelmoes. Relatief lange finish.

Luc kon mij overtuigen om alle whiskies ook eens met een beetje water ‘op smaak’ te brengen. En ik moest toegeven dat sommige expressies, met enig water, een voller aroma- en smakenpatroon prijs gaven.

Zoals gebruikelijk, werd ook deze Bondang Dram –tasting afgesloten met een stemming en een veiling van de geopende flessen. Top-3 van de avond werd: de Glencadam 1974 op 3; op 2 de Glen Grant 1973 en de winnaar werd – met ruime voorsprong – de Lochside 1981.

Op de veilig van de flessen (die toch nog voor ruim een derde vol waren) deed de Whivie-delegatie een goeie deal en kon 2 van de 6 expressies in de wacht slepen : de Glen Peat Class 18 YO en de Glencadam 1974 (uit mijn geboortejaar by the way!).

Aangename, leerrijke, maar vooral smaakvolle tasting! Bedankt Luc en Jeroen voor deze zeer gezellige MoS-avond.



WHISKY, Een werelddrank

Media Posted on 16/08/2010 18:37

Wanneer ik thuiskom – nadat ik water en frisdranken ben gaan kopen bij de drankencentrale in onze buurt – houdt Ilse steevast de adem in.

Soms (lees: nagenoeg altijd) komt er ook een flesje whisky mee terug. Ondanks mijn belofte om mij (voorlopig) geen nieuwe flessen aan te schaffen, moest ik de laatste keer toch bekennen dat ik mij niet had kunnen bedwingen. Ik kwam thuis met maar liefst 200 whisky’s, maar dan wel in boekvorm: WHISKY, Een werelddrank van Marc A. Hoffmann (Parragon Books, ISBN 978-1-4075-2772-7, €15).

Naast een korte geschiedenis en een introductie tot het productieproces, bespreekt het boek 200 whisky’s uit de hele wereld – van Schotland en Ierland, over de rest van Europa en de Verenigde Staten en Canada, tot het Verre Oosten en Australië en Nieuw Zeeland toe. Hoewel er minstens één whisky van elk van onze buurlanden wordt besproken, worden België en Nederland volledig over het hoofd gezien in deze publicatie.

Per land en regio wordt van een groot aantal whisky’s gedetailleerder informatie gegeven over de herkomst , producent, geschiedenis en smaak. Zelfs reeds gesloten distilleerderijen komen aan bod. Elke bespreking wordt afgesloten met een tasting note en al dit fraais wordt geïllustreerd met talrijke mooie foto’s, kaarten en grafieken.

Dit 320-pagina dik boek is een prachtige publicatie met veel extra informatie en weetjes voor novice tot whisky connaisseur.



Dank u, Robert, Sonja & Sarah!

Dank u! Posted on 16/08/2010 10:25

Dank u, Robert, Sonja & Sarah!

Blijkbaar is mijn liefde voor whisky een publiek geheim 😉

Op mijn verjaardagsfeestje voor mijn ouders en schoonfamilie, kreeg ik de (voor mij) volledig onbekende Knockando 12 Year Old kado.

Sarah, Robert en vooral Sonja (die de fles heeft uitgekozen) hartelijk bedankt voor deze lekkere aanwinst voor mijn whisky-verzameling!



Dank u, Mark & Sofie!

Dank u! Posted on 16/08/2010 10:16

Vorig weekend, ter gelegenheid van mijn verjaardag, met enkele vrienden het (stads)spelletje The Target gaan spelen in Gent.

Van collega-blogger Whivie Mark, kreeg ik als verjaardagskado het Wii-game Guitar Hero 5, vergezeld van 3 miniatuurflesjes van enkele ‘basic’ Schotse blends.

De line-up bestond uit J&B, William Lawson’s en Grant’s Rare

Toevallig drie whisky’s die ik nog niet in mijn verzameling had.

Mark & Sofie, bedankt voor de leuke surprises!



Dank u, Rudi & Fimke!

Dank u! Posted on 16/08/2010 10:12

Andere tegenspelers bij The Target waren m’n oud schoolkameraad Rudi en zijn echtgenote Fimke.

Zij brachten vanop hun vakantiebestemming een Armorik Whisky Breton mee als geschenk.

Rudi en Fimke, hartelijk bedankt voor deze leuke aanwinst voor mijn whisky cabinet!



Dank u, Nathalie & Kristof!

Dank u! Posted on 14/07/2010 21:16

Nathalie en Kristof zijn net terug van een fantastische rondrit door de Highlands van Schotland, met een zijsprong naar het eiland Skye en een bezoek aan de Talisker Distillery.

Ze brachten ook een Royal Lochnagar 12 Years Old miniatuurtje voor mijn collectie mee.

Maar dat was niet alles: Het flesje was vergezeld van tientallen folders van Schotse distilleerderijen en een wegenkaart. Niet zomaar een wegenkaart, maar een gedetailleerde Collins Whisky Map of Scotland. Een cadeautje voor onze Schotlandreis later dit jaar.

In naam van Sofie, Mark, Ilse en mezelf: Slàinte en bedankt!



Dank u, Mark!

Dank u! Posted on 23/06/2010 15:38

Tijdens de Whivie Home Tasting 04 genoten we niet enkel van de Japanse whisky’s en het lekkere diner (waarvoor: Dank u, Sofie!); we bekeken ook de ongelooflijk uitgebreide whiskyverzameling van Mark.

Naast het grote aantal full bottles, staan er ook een ontelbaar aantal miniaturen (zowel volle als lege) in Mark’s whisky cabinet.

Om plaats te maken voor enkele nieuwe expressies, deed Mark graag afstand van enkele dubbele lege miniatuurtjes, zoals de Glenmorangie Ten Years Old en de Bushmills Aged 10 Years.

Maar daar bleef het niet bij. Ik kreeg ook nog enkele (volle) flesjes mee: The Famous Grouse, Glenkinchie 10 Years Old, Dalwhinnie 15 Years Old en Glen Keith 10 Years Old.
Leuke extraatjes waren de twee liquer spirits: Southern Comfort en Gran Dyc.

Maar daar bleef het niet bij, we wisselden ook nog enkele samples. Zo ontving ik nog de Auchentoshan 1988 Bordeaux Wine Finish en Pityvaich 12 Years Old.

Mark, ongelooflijk bedankt! Ik heb nog veel “puur vergif” staan om tegen te ruilen!

Slàinte brother!



« VorigeVolgende »