WhivieBlog

Als
overtuigde Bourgondiër (with the body to
prove it) kon ik de uitnodiging van Anverness
niet negeren om op donderdag 3 mei af te zakken naar De Troubadour, het klasserestaurant van
chef John Verbeeck, in de Driekoningenstraat te Berchem (Antwerpen).

Met
24 waren we, dus namen we bezit van de prachtige
Golden Room op de eerste verdieping waar we ons mochten verwachten aan een
culinair festijn, toepasselijk ‘Sensations’
genoemd, vergezeld van een zorgvuldig samengestelde selectie whisky’s.

Bij
aankomst zorgde een glaasje cava voor verkoeling
tijdens het ijs-breek-moment, waarop mensen die elkaar niet kennen even
aftoetsen of ze de andere wel sympathiek gaan vinden. Kwestie van je zitplaats
aan de tafel nadien strategisch te bepalen. Je wil tenslotte een leuke babbel
kunnen slaan. En niemand had zich zorgen hoeven maken, natuurlijk. Als we een
kwartier later aan de prachtig gedekte dis plaats namen, werd het startschot
gegeven door de chef zelfe, John Verbeeck, die in zijn geheel eigen stijl – hey, sjoekes – het menu kwam
voorstellen. Peter, van zijn kant, gaf bij elke whisky een woordje uitleg.

We
begonnen met een schilderijtje van tonijn als tartaar en als tataki, met
zoet-zuur van appel en paprika, sorbet van komkommer en wasabi, met een tikje
munt en koriander. Om de zachte smaak van de tonijn te complementeren, koos
Peter voor de Glen Moray 12 Year Old (40%ABV),
een fruitige en licht kruidige Speysider. Niet meteen één van mijn favorieten,
maar bij de tonijn paste hij wonderwel.

De
petit potage van asperges en truffel werd vergezeld van een bijzonder lekkere
single grain, de North British 11 Year
Old 2000/2011 Single Cask 4312 van Berry Bros. & Rudd (46% ABV). Zeer bleek van kleur, vond ik deze
botteling, op 46% ABV, zacht en toch pittig gekruid, tongstrelend en
superlekker (op het eind van de avond mocht iedereen nog een drammetje kiezen
om te herproeven, ik ging voor deze).

Het
tussengerecht zag er fantastisch uit. Black Tiger Gamba’s,
crème van aardappel, structuren van peterselie, accenten van citroen en gin.
Niet alleen bekorend op de tong, maar ook het oog zag dat het goed was. Peter
koos ervoor om hier twee whisky’s naast te plaatsen, zodat het publiek het
verschil kon proeven. Enerzijds de nieuwe Ierse Powers John’s Lane 12 Year Old (46% ABV), gefinished op oloroso; anderzijds
de Mortlach 14 Year Old 1998/2012 Gordon
& Macphail single cask 14422 (59,6% ABV), speciaal gebotteld voor
Whisky Live Spa. Bijzonder verschillend, zowel qua ABV als qua vatkeuze, en
toch konden beide whisky’s perfect naast dit gerechtje staan.

Ah, de plat de résistance, dan. Jonge eendeborst met asperges
en lamsoor, gnocchi van ras el hanout, vruchtenchutney van tomaat-abrikoos en
jus van sechuan-peper. Een mondvol, letterlijk en figuurlijk. En het moet
gezegd, dit is topklasse, hoor. Chef Verbeeck weet hoe een gerechtje niet
alleen mooi te presenteren, maar de cuisson was perfect. Dat was ook de keuze
van de whisky’s in dit geval, voor mij alvast het hoogtepunt van de avond.
Opnieuw koos Peter voor een bijzonder verschillend duo. Links de Japanse Hakushu 12 Year Old (43,5% ABV), licht
geturfd, maar bijzonder zacht en fruitig; rechts de Glen Ord 14 Year Old Exclusive Casks (60% ABV ) van de Creative
Whisky Company. Voor sommigen aan de tafel was deze laatste ‘erover’, te
uitgesproken en te sterk gekruid. Ik begrijp wel wat ze bedoelen, maar met een
druppeltje water was dat snel verholpen. De combinatie met het gerecht was
uitmuntend en de Glen Ord won dit duel met de vingers in de neus.

Ik
beken, ik ben geen liefhebber van desserts en al zeker niet van roomijs. Ik
keek dan ook niet meteen uit naar dit gerechtje, maar wel dubbel naar de
whisky. De Longmorn 23
Year Old 1988/2012 First Cask (52,6% ABV). Maar
toen de chef de structuur van rabarber
met karnemelkijs en witte chocolade, basilicum en citroen voor mijn neus
neerzette, kon ik toch niet weerstaan om eens te proeven. Ik was met stomheid
geslagen (sommigen zullen zeggen dat daar niet veel voor nodig is). Waanzinnig
lekker. Zowel het dessert (en ik at bijgevolg, zoals moeder het mij geleerd
heeft, mijn bordje helemaal leeg) als de whisky. Voor velen was dit het lekkerste
van de avond, waar ik mij zeker in kan vinden. Die whisky werd ook het meest
gevraagd om nog eens te mogen proeven.

Tijdens
het nakaarten werd koffie en thee geserveerd, met een kleine versnapering van
speculaas. En ware het niet dat ik nog 40 minuten te rijden had, ik was
wellicht nog langer gebleven, maar de klok van middernacht had reeds geslagen…

Ik
wil graag John en Peter bedanken voor dit culinaire hoogstandje. Dit is het
derde whiskydiner van Anverness dat ik al mocht meemaken en – zoals ik ook al
tegen Peter zei – het beste tot nu toe. Enige probleem is dat de lat nu wel
heel hoog ligt, natuurlijk.

Ook
een woord van dank aan mijn tafelgenoten (Steven, Roland, Christiaan, Thomas en
de anderen waarvan ik de naam helaas niet onthouden heb) voor een bijzonder
gezellige avond.

Eén van mijn whiskygabbers, Jan VC, vroeg me om voor hem en een paar collega’s en
vrienden een whiskytasting te hosten voor zijn verjaardag. Nou, dat doen we met
veel plezier, zeker als je een lijstje whisky’s aangeleverd krijgt met de
vrijheid om je eigen line-up samen te stellen.

En dus gingen we voor deze prachtige whisky’s:

– Balblair
1990 (duty free)

–
Balvenie
21 Year Old PortWood (in combinatie met pure chocolade)

–
Highland
Park 25 Year Old

– Bunnahabhain
Toiteach (in combinatie met gerookte zalm)

– Bruichladdich
18 Year Old Vin de Paille (in combinatie rozijnencake)

– Port
Charlotte PC8 (in combinatie met haggis)

– Port
Askaig 25 Year Old (in combinatie met blauwe kaas)

Toeval of niet, aan de linkerkant van de tafel namen de
collega’s plaats, aan de rechterkant de vrienden, iets wat tot best wat
hilariteit leidde tijdens de tasting.

Door middel van een powerpoint hielden we even stil bij
de whiskyregio’s en het productieproces, alvorens over te gaan tot de
effectieve proeverij.

Balblair 1990

We begonnen met een lekker zoete, maar toch pittige
Highlander, namelijk de 18 (of is het 19?) jarige Balblair 1990, die je in de
luchthaven kan aanschaffen.

Balvenie 21 Year Old Portwood

Dan maakten we een tussenstop in Speyside, waar we de 21
jarige Balvenie op portvat aan de lippen zetten. De pure chocolade die Katrien
en Sabine er bij zetten, maakte voor een geslaagde combinatie.

Highland Park 25
Year Old

Dan naar het verre noorden, Orkney, voor de geweldige
Highland Park 25 Year Old, die terecht tot één van de favorieten van de avond
werd verkozen. Zacht en zoet geturfd, maar met een complexiteit die menig
whisky in zijn schaduw zet. Heerlijk!

Bunnahabhain Toiteach

Deze Bunna is flink geturfd. Toiteach (spreek uit ‘Toch
Chach’) betekent immers ‘meer gerookt’. Op de neus kreeg ik vooral visolie en
barbecue, maar op smaak werd hij lekker fruitig, wat een prachtig contrast
opleverde met de gerookte zalm op toast.

Bruichladdich 18 Year Old Vin de Paille

Deze Laddie werd gefinished op Vin de Paille wijnvaten, u
weet wel: de wijn die gemaakt wordt van druiven die op stromatten hebben
gedroogd. De neus barstte dan ook van de zoete fruitigheid à la rozijnen en
druiven en heel wat honing. Mooi uitgebalanceerd en geweldig om de rozijnencake
mee weg te spoelen.

Port Charlotte PC8

Met zijn 40ppm de turfbom van de avond. Mooie zeearoma’s,
maar ook aarde en mos. De haggis – die Katrien overigens tevens met wat whisky
had bereid – paste perfect bij deze hartige dram.

Port Askaig 25 Year Old

Deze vermomde Caol Ila was initieel best zacht, maar
lekker fruitig met heel wat citrus. Lekker waxy, ook, waardoor hij tevens de
blauwgeaderde kaas beter tot uiting bracht. Zoethout en boenwas, appelsien en
zilt. Zeer mooi gebalanceerd en opbouwend van karakter. Geweldige whisky.

Aan het eind van de rit werd via de klassieke
handopsteking een top drie samengesteld. En dat was met zo’n kleine groep (we
waren met z’n 11, mezelf incluis) niet zo gemakkelijk. Dit werd het verdict:

1. Port
Askaig 25 Year Old

2. Highland
Park 25 Year Old

3. Een
ex aequo van de PC8, Laddie 18 en Balblair.

Bedankt, Jan & Katrien, voor de gezellige ontvangst.
En bedankt, Jan, voor de vele samples die ik je mocht ontfutselen. En een extra
merci voor de mooie geschenken om toe te voegen aan mijn Auchentoshan
verzameling!

Je hebt nu een jaar de tijd om je barkast nog wat aan te
vullen. Dan kunnen we dit feestje volgend jaar nog eens overdoen.

Ik was
uitgenodigd door een locaal whiskycollectief dat luistert naar de naam
Dramalot, om een volledige line-up van Auchentoshan te presenteren en uit te
leggen waarom ik een Toshan Man ben. Maak daar maar meteen The Toshan Man van.

Met
behulp van een aanschouwelijke powerpoint presentatie met heel wat foto’s van
onze bezoeken aan de distilleerderij, gidste ik de whiskyliefhebbers doorheen
de geschiedenis van mijn favoriete distilleerderijen en lichtte ik het
productieproces toe waarin ik duidelijk maakte dat elke druppeld Auchentoshan
drie keer wordt gedistilleerd.

De
line-up, bestaande uit zeven whisky’s, was deze:

– Auchentoshan Classic
– Auchentoshan Select (bottled 2004)
– Auchentoshan 12 Year Old (bottled 1980)
– Auchentoshan 16 Year Old Single Bourbon Barrel
– Auchentoshan Valinch
– Auchentoshan 9 Year Old 1999 Wine Cask Matured WoW
– Auchentoshan 11 Year Old 1999 Malts of Scotland Warehouse Range

De eerste
twee drams waren louter bedoeld om het smakenpalet klaar te stomen en het
distilleerderijkarakter te leren ontdekken. Maar de oude botteling van de 12
Year Old was een zeer aangename verrassing. Ik maakte me wat zorgen dat hij
misschien wat old bottle effect zou vertonen of misschien wat vlakjes zou
smaken, maar hij was lekker fris en levendig en heel verschillend van de
batches die vandaag de dag gebotteld worden. Voor mij was het de revelatie van
de avond.

De 16
Year Old Single Bourbon Barrel was eveneens een schot in de roos, terwijl de
Valinch – de zogenaamde Classic op vatsterkte – werd onthaald op zowel
instemmende hoofdknikken als schouderophalen. Een moeilijk publiek? Nee, hoor. Ze
waren allemaal zeer geïnteresseerd om meer te weten te komen van deze Lowlander
en namen hun tijd bij elke dram.

Dan was
het de beurt aan de 9 Year Old Wine Cask Matured, volledig gerijpt op Bordeaux
wijnvaten en exclusief gebotteld voor de taxfree shops van World of Whiskies.
De dames konden deze wel smaken, de heren minder. Vreemd. Maar iedereen was het
er over eens dat deze whisky niet winey
was. De meesten gaven te kennen niet van wijnfinishes the houden, onafgezien
van het feit of het nu een Auchentoshan of een andere whisky betreft.

Tot slot
schonk ik een onafhankelijke botteling van een 11 Year Old single sherry cask
door Malts of Scotland, in hun Warehouse Range, wat betekent dat je de fles
enkel kan verkrijgen via hun bezoekerscentrum in Paderborn, Duitsland. Een
fantastische whisky en de verdiende winnaar van de avond.

Top Drie

Aan het
einde van de tasting – die overigens opgeluisterd werd door heerlijke hapjes
door onze gastheren en –vrouwen (om maar te zwijgen van de fantastische
tomatensoep aan het einde van de avond) – vroeg ik het publiek om via
handopsteking hun top drie samen te stellen. Dit is
het resultaat van de Dramalot jury:

1. Auchentoshan 11 Year Old 1999 Malts of Scotland Warehouse Range met
44 punten.

2. Auchentoshan 12 Year Old (bottled 1980) met 34 punten.

3. Auchentoshan 16 Year Old Single Bourbon Barrel met 23 punten.

Over één
ding waren ze het allemaal eens: ze waren van mening dat ze Auchentoshan
onterecht links hadden laten liggen omwille van het vooroordeel dat het ‘maar
een Lowland’ whisky is. Ze gaven ruiterlijk toe enkele heerlijke dingen
geproefd te hebben. Sommige mensen lieten me zelfs weten dat ze hun
whiskycabinet snel zouden opluisteren met enkele Auchentoshan flessen.

Mission accomplished.

Graag wil
ik de mensen van Dramalot van harte bedanken voor de uitnodiging en de
geweldige avond (alsook de after-tasting drams die nog werden geschonken,
zijnde een Caol Ila 10 Year Old 1994 Signatory Straigth from the Cask, de 24
Year Old Littlemill 1988 van The Whiskyman, de Octomore 4/167 en een geweldige
Port Ellen 1982 van Old Bothwell). Ook wil ik de 23 aanwezigen (waar ik wel
heel blij mee was) bedanken voor de input bij enkele flessen, zodat ik
binnenkort de tasting notes kan publiceren die we samen hebben opgesteld.

Ik hoop
dat deze tasting andere clubs zal overtuigen om zich ook eens aan een Toshan
Night te wagen. Uw Toshan Man is er alleszins klaar voor!

Op 21 april was ik te gast bij de Stekene whiskyclub Single
Malt Waasland, waar ik een tasting mocht hosten in hun thema ‘Meet The Blogger’.
Het was niet alleen de bedoeling Whivie voor te stellen, maar tevens uit de
doeken te doen waarom ik ook een Toshan Man ben.

De tasting bestond dan ook uit twee delen. Voor de
pauze hielden we een Auchentoshan Tasting met deze line-up:

– Auchentoshan Classic

– Auchentoshan 10 Year Old 1999 Single Bourbon Cask for DH17

– Auchentoshan Valinch

– Auchentoshan 12 Year Old 1998 Fino Sherry Cask Matured

Terwijl de eerste twee op weinig bijval konden rekenen
– en ik kon dat helemaal volgen, want het zijn beide ‘magere beestjes’ – kon de
Valinch en de 1998 Fino Sherry (die overigens de Festivalbotteling van 2010
was) wel op de nodige bijval rekenen.

Na een korte pauze vatten we dan deel twee aan, waarin
deze drie whisky’s aan bod kwamen:

– Spirit of Unity, de Japan Earthquake Relief Blend

– Bowmore 10 Year Old 2002 for Dramalot

– Port Ellen 28 Year Old 1983 Malts of Scotland

De Spirit werd gesmaakt, maar dan eerder omwille van
het charitatieve gebaar dan voor de smaak. Hij was zeker niet slecht, maar
sprong er ook niet echt uit. De Bowmore for Dramalot werd alom geprezen omwille
van zijn fruitige karakter, maar de Port Ellen werd overladen met complimenten.
Dat hoeft niet echt te verbazen als je weet dat de leden van SMW een soft spot hebben voor gerookte en
geturfde whisky’s.

Het was een bijzonder gezellige avond en ik dank het
bestuur voor de uitnodiging en de leden voor de warme ontvangst. Voor herhaling
vatbaar, als je ’t mij vraagt.

Op donderdag 29 maart streken 7 ploegen van vier man neer
in Het WijnAtelier te Kalken om te strijden voor de eer in Whivie’s eerste editie
van de Grote Whisky Quiz, aka Qwhizky.

De ploegen kwamen van heinde en ver. Vertegenwoordigd
waren: Dramit, Maltclan, The Bonding Bastards, Young Smugglers, Buena Vista
Whisky Club, Single Malt Waasland en Peatje Turf.

De quiz bestond uit vijf ronden, de ene al wat
makkelijker dan de andere. Sommige vragen waren meerkeuze, de meeste niet. En
het niveau, mochten we nadien in de open en eerlijke feedback sessie die ik
gevraagd had vernemen, mocht er zijn. Niet te makkelijk, niet te moeilijk,
hoewel sommige vragen echt wel heel moeilijk waren. Zo kon niemand Maeve
Gillies opnoemen, toen we vroegen wie de zilveren casing van de fles Highland Park 50 Year Old had ontworpen. Toegegeven,
dat was niet simpel.

Op de ronde ‘Geschiedenis’ werd aardig gescoord, maar
slechts één ploeg kon de mysterie dram
ontdekken. Het ging om de Bushmills (10
Year Old). Ook ronde 2, ‘Productieproces’, was voor velen een kolfje naar hun
hand, maar de Cardhu (12 Year Old)
werd opnieuw amper herkend. De ronde ‘Distilleerderijen’, waarvan ik dacht dat
het de makkelijkste was, kende het grootste verschil in punten. Eén ploeg
haalde 9, een andere slechts 1. Van uitersten gesproken. Maar de blind
geschonken Inchmurrin (10 Year Old)
werd door niemand geraden. ‘Speciale Bottelingen’ bleek één van de moeilijkste
rondes, maar de meesten waren het er over eens dat de mysterieuze en slechts
door één ploeg geraden Poit Dhubh (21
Year Old), de lekkerste van de avond was. Tot slot werd de Connemara (Single Cask for Whiskyfestival Gent 2010) twee keer geraden
in de leuke, laatste rond ‘Wereldse Whisky Weetjes’.

De jokers, die een verdubbeling van de punten kon
betekenen, maakte de wedstrijd best spannend. De ploegen speelden,
puntengewijs, regelmatig haasje over. Maar aan het eind van de rit was dit het
klassement:

1. Single
Malt Waasland (proficiat!)

2. The
Bonding Bastards

3. Peatje
Turf

4. Dramit

5. Maltclan

6. Young
Smugglers

7. Buena
Vista Whisky Club

De drie eerste ploegen werden bedacht met mooie
geschenkpakketten, geschonken door Anverness, Brouwerij Vercauteren, The
Bonding Dram, Jurgen’s Whiskyhuis, ’t Konijntje, QVID, Malts@Home,
WhiskySamples en Auchentoshan. De andere ploegen kregen elk een Glencairn glas
en een mini van Auchentoshan, dus niemand ging met lege handen naar huis.

Het deed ons veel plezier tijdens het (lange) napraten felicitaties
en positieve feedback te ontvangen, alsook tips om de volgende editie – die er
zeker aankomt, aangezien alle ploegen lieten verstaan zeker te willen
terugkomen – nog beter te maken.

Bedankt voor een toffe avond!

PS. alle foto’s van de Qwizky zijn tevens op onze Facebook-pagina
te bewonderen.

Net
te laat om nog opgenomen te worden in onze newsletter, bereikte ons dit bericht
dat we u toch niet willen onthouden.

Op
donderdag 23 februari 2012 kan je in Den Enghel (Graslei 8 te Gent) deelnemen
aan Whiskysample’s Premiere Tasting VI.

Je
krijgt een aantal nieuwe aanwinsten van deze WhivieSponsor te proeven, zijnde:

• Cragganmore
  1966/2006, 45%, G&M Secret Stills 2.2 (93 punten op whiskyfun!)
• Dailuaine
  1980/1998, 45%, Samaroli, cask 1527, 390 bts
• Glen Keith 1967/1999,
  40%, G&M Connoisseurs Choice
• Glencraig 30 yo
  1974/2005, 49,6%, SMWS 104.4 ‘Ashes in a Grate’
• Miltonduff
  37yo 1971/2008, 40%, Duncan Taylor Lonach (92 punten Ruben!)
• Bunnahabhain
  1976, 46,5%, Queen of the Moorlands, Cask 6396, 120 bts

U
merkt het, dit zijn alles behalve doordeweekse whisky’s en je kan ze proeven
alvorens ze via Whiskysamples worden aangeboden.

Wist
u trouwens dat Glencraig door de Glenburgie Distillery werd geproduceerd tot
1981 door middel van Lomond Stills? De whisky werd genoemd naar William Craig,
de toenmaliger manager van Ballantine’s (Glenburgie was een fingerprint malt in die blend op dat
ogenblik). Er werd slechts twee decennia lang Glencraig gestookt, dus de whisky
is best moeilijk te vinden. Profiteer van deze unieke kans!

Inschrijven
via mail op info@thebondingdram.eu.
Breng uw eigen glazen mee of gebruik de glencairns die ter beschikking zijn.
Slechts 20 plaatsen zijn beschikbaar en kosten 35 EUR per persoon.

So you think you know whisky?

Op
donderdag 29 maart 2012 (van 19u30
tot 23u30) vindt de eerste grote Qwhizky
plaats, een ludieke whisky quiz voor alle liefhebbers van de gouden nectar.

Maximaal
10 ploegen
van (max) 4 personen, dus snel inschrijven is de boodschap!

In
5 ronden van 10 vragen kan je, samen met je ploeggenoten, laten zien wat je van
whisky weet (of er alvast heel veel van opsteken) en een mooi prijzenpakket –
met dank aan onze WhivieSponsors! – in de wacht slepen.

De
onderwerpen:

• Ronde 1:
  geschiedenis
• Ronde 2:
  productieproces
• Ronde 3:
  distilleerderijen
• Ronde 4:
  speciale bottelingen
• Ronde 5:
  wereldse whisky weetjes

Tijdens
elke ronde krijgt u ook een mystery dram
te proeven die je extra punten kan opleveren!

Praktisch:

Datum: donderdag
29 maart 2012, aanvang om 19u30

Locatie: WijnAtelier,
Gaverstraat 55 te 9270 Kalken.

Kostprijs: elke ploeg
betaalt 100 EUR en mag uit maximaal 4 personen bestaan (dus 25 EUR per persoon,
doch per ploeg inschrijven aub).

Inschrijving: per mail op
info@whivie.be (let wel, je ploeg is pas
definitief ingeschreven na ontvangst van het inschrijvingsgeld van 100 EUR op
rekening 320-0154482-31 van Whivie, met vermelding ‘Qwhizky Naam Ploeg’).

Heb
je moeite om een ploeg samen te stellen, maar wil je toch graag deelnemen,
stuur ons dan een mailtje, we trachten dan een ploeg voor jou bij elkaar te
sprokkelen.

Het
prijzenpakket bestaat uiteraard uit heerlijke whisky’s en gerelateerde items.
Er is een prijs voorzien voor iedere deelnemer! Maar het gaat er bovenal om een
bijzonder gezellige whiskyavond te beleven.

Spread the word en neem deel
aan Whivie’s Grote Whisky Quiz 2012!

Het
was weer feest, afgelopen weekend. Het ICC in Gent was de place to be voor het Gentse whiskyfestival. Een delegatie van
Whivie (Mark, Niek, Ilse, Imanuel) zakte af voor een gezellige namiddag drammen
en kletsen. We kwamen immers heel wat bekende gezichten tegen, zoals (in totaal
willekeurige volgorde) Stephan, Gordon, Andrea, Serge, Olav, Ellen, Serge,
Benny, Lars, Bert, Filip, Jan, Danny, Chris, Hans, Carlos, James, Stijn,
Jurgen, Marc, Fernand, Lukie, Johan en zijn lieve vrouw, Pim, Luc, Willy, Louis
en nog vele andere die ik nu even vergeet (waarvoor mijn excuses, als u het
lijstje leest van wat we allemaal geproefd hebben, zal u hier begrip voor
kunnen opbrengen).

We
wilden een filmpje draaien, maar kwamen al snel tot de vaststelling dat het
geluid, zelfs met de door ons meegebrachte microfoon, op geen bal zou trekken.
Er was gewoon weg teveel geroezemoes in de goed gevulde zaal. Nadat we op onze
eerste korte ronde even de hand schudden met alle mensen die we kennen (daar
waren we al even zoet mee), begonnen we aan onze ontdekkingstocht.

Eerst
even langs de stand van Morrison Bowmore, natuurlijk, om de handen te schudden
van mijn goede vrienden Gordon Dundas en Stephan De Bolle (Cinoco) en de
smaakpapillen op dreef te krijgen met een Auchentoshan 12 (voor mij nog steeds
de ideale whisky om in the mood te
geraken).

En
dan begonnen we er aan. Hieronder een overzicht van alles wat de
Whivie-delegatie proefde. Een mooie selectie, me dunkt:

1.
Auchentoshan 12 Year Old

2.
Hakushu Bourbon Barrel

3.
Hibiki 17 Year Old

4.
Tomintoul 14 Year Old

5.
Balblair 1988

6.
Balblair 2001

7.
Caorun Scottish Gin

8.
Whisky Castle Smoked Rye

9.
Whisky Castle Full Moon

10. Poit Dhub 21
Year Old

11. Cardhu 18
Year Old

12. Cu Dhub

13. Smokehead 18
Year Old

14. Glengoyne 21
Year Old

15. Royal
Lochnagar Distillers Edition

16. Dalwhinnie
Distillers Edition

17. Cragganmore Distillers Edition

18. Johnnie
Walker Double Black

19. Dimple 15
Year Old

20. Glenmorangie
Artein

21. Caol Ila
Sazerac (cocktail)

22. King’s Ginger
Liqueur

23. Balvenie 15
Year Old Single Barrel

24. Clynelish
1997 The Whiskyman

25. Highland Park
22 Year Old Sesante

26. Caol Ila 25 Year Old Kintra

27. Kilchoman
2006 Vintage Release

28. Belgian Owl
Spirit Drink

29. Great King
Street Compass Box

30. Redbreast 12
Year Old Cask Strength

31. GlenDronach
18 Year Old

32. GlenDronach
21 Year Old

33. Auchentoshan
40 Year Old 1965

34. Bowmore 25
Year Old

35. Glen Garioch
Founder’s Reserve

Het
moet gezegd, het was een beetje hit &
miss. De meevallers waren de Hakushu Bourbon Barrel, Balblair 1985, Cardhu
18, Dalwhinnie Distillers Edition, Glenmorangie Artein, Balvenie 15 Single
Barrel, Great King Street en Redbreast 12 Cask Strength. De winnaars, voor mij
persoonlijk dan toch, waren de Highland Park 22 Sesante, Coal Ila 25 Kintra,
Bowmore 25 en Auchentoshan 40. In de categorie verliezers zou ik de Tomintoul 14,
Cu Dubh en Royal Lochnagar Distillers Edition opnemen. Maar het absolute
dieptepunt voor mij waren de Zwitserse whisky’s van Whisky Castle. Bah!

Daarnaast
namen we ook nog wat samples mee (immers, onze bonnekes moesten op):

1. Auchentoshan 40 Year Old 1965
2. Clynelish 13 Year Old The Maltman
3. Mortlach 13 Year Old The Maltman
4. Glenmorangie
   Artein
5. Bowmore 1995 Amazing Casks Malts of Scotland
6. Highland Park 12 Year Old The Maltman
7. Redbreast 12 Year Old Cask Strength
8. Glen Keith 40 Year Old Sesante
9. Belgian Owl 69 months Sherry Cask
10. Bowmore 21 Year Old The Maltman
11. ‘1863 The Angel’s Choice’ 1970 Malts of Scotland

Een
aantal hiervan hadden we reeds geproefd op het festival, maar waren ons dermate
meegevallen, dat we besloten ze nog eens te proeven om een heuse tasting note neer
te pennen.

Aan
de stand van P-O-K (de makers van de fantastische DVD ‘Whisky, the Islay Edition’), bij de sympathieke Olav en zijn
lieftallige Ellen, kon je een klein videootje opnemen met je mening: welke
distilleerderij zou jij in een whiskyserie willen zien? Daar staat blijkbaar
iets moois te gebeuren. Veel meer kan ik er nu nog niet over zeggen, maar Olav
verzekerde me dat er één en ander op stapel staat dat elke whiskyliefhebber zal
doen watertanden.

Rond
15u45 (ipv de aangekondigde 16u30) schalde de doedelzakken door de zaal om de
prijsuitreiking van de Belgian Whisky Awards 2012 aan te kondigen. Nu moet ik
eerlijk bekennen dat de ceremonie grotendeels verloren ging in het grote kabaal
in de zaal. Ook het feit dat de micro niet 100% afgestemd stond, deed daar
weinig goeds aan. David Wishart’s voordracht van een Robert Burns gedicht ter
ere van de haggis (die we nadien konden proeven en bijzonder lekker was), ging
zo goed als helemaal verloren. Spijtig! Dan werden de winnaars bekend gemaakt.
We sommen ze hieronder even op:

• – Whisky
  Restaurant 2012: De Snuiver uit Denderbelle
• – Whisky
  Shop 2012: Drinks Maurice De Clercq & Zoon uit Lochristi
• – Whisky Club 2012: The Middle Cut uit Lubbeek
• – Whisky Ambassador 2012: Stephan De Bolle (Cinoco)
• – Lifetime Achievement Award: Fernand Dacquin

Allemaal
een dikke proficiat. En ook dank u aan allen die gestemd hebben op Whivie als
Club 2012. Het heeft niet mogen zijn, maar we zijn toch blij met de nominatie.

Aan
het eind van de namiddag trokken we ten afscheid nog even langs de stand van
Morrison Bowmore om Stephan De Bolle te feliciteren met zijn Award. Groot was
dan ook onze verassing toen hij een doosje vanonder de toog trok met de
melding: ‘Dit is een geschenk voor de Toshan Man, in naam van Hannah (Fisher,
marketing director van Auchentoshan, nvdr) en haar mensen.’ Het is een prachtig
doosje van de Auchentoshan Three Wood met een sample van de spirit en van de
whisky, alsook drie glazen potjes met cask
shavings van de drie vaten waarop de Three Wood rijpte, i.e. bourbon,
oloroso en PX. Een prachtige hebbeding voor mijn persoonlijke verzameling,
natuurlijk.

Maar
het feest was nog niet voorbij. Hoewel hij in Spa geopend werd, besloten
Stephan en Gordon om de Auchentoshan 40 Year Old 1965 in Gent niet op de tafel
te zetten, omdat ze andere plannen hadden voor deze fles. Plannen waarin ze ons
al snel betrokken en die zonder twijfelen van onzentwege werden uitgevoerd:
Niek en ikzelf kregen de kans deze halve fles aan te schaffen. Na het wisselen
van slechts één veelzeggende blik en glimlach wisten we dat deze fles mee naar
huis ging.

Dank
u, Stephan en Gordon, voor deze unieke gelegenheid! Het feit dat ze open is
verplicht ons deze te drinken, en dat is maar goed ook. Immers, het is een geweldige
whisky die ik met mijn vrienden zal delen.

En
zo eindigde het festival voor ons in een persoonlijk hoogtepunt. De glimlach
die op onze tronie geschilderd stond, duurde nog tot diep in de nacht.

Na
een verkwikkende Thai, moesten we toch nog even aan het werk. Immers, het
bestuur van Whivie heeft nog grootste plannen, zoals een Qwizky en een Whisky
Dinner. Maar daarover later meer. Tijdens onze ‘vergadering’ (yeah, right),
proefden we nog enkele kleinigheden, zoals de GlenDronach 8 Year Old Octarine
en Glengoyne Burnfoot (die mijn Hollandse whiskygabber Imanuel had meegebracht)
en opende ik de Bushmills 21 Year Old, zijdezacht en gefinished op
Madeiravaten. Een mooie manier om een leuke dag af te sluiten.

Op
donderdag 2 februari verzamelden enkele whiskyliefhebbers op uitnodiging van
Tom Woodall (van de Black Sheep Whisky Club Kalken) in het Wijnatelier. Op de eerste verdieping van
deze mooie wijnhandel (hij heeft ook enkele andere distillaten, waaronder – hoe
kan het ook anders – whisky) tref je een prachtige zaal die uitstekend kan
dienen voor zulke presentaties. We zaten dus niet in de aap gelogeerd, zoveel
is duidelijk.

Iets
meer dan twintig gegadigden daagden op om Distillery Manager Duncan McGillivray
de kleuren (en smaken!) van Bruichladdich te horen verdedigen. En dat deed hij
met verve. Zijn presentatie bestond, naast heerlijke whisky, uit een reeds
foto’s van deze Islay distilleerderij, waaronder enkele uit de oude doos. Zo
kon Duncan, in zijn sappige Schotse accent, de geschiedenis van Laddie
schetsen. Afgezien van een aantal luidruchtige types in het publiek (sorry,
folks, maar respect voor de spreker is echt geen overbodige luxe), hing het
publiek aan zijn lippen.

De
proeverij zelve dan. Wel, er zaten al een paar whisky’s bij die ik reeds had
geproefd, maar eveneens enkele pareltjes die ik niet eerdere aan de lippen
mocht zetten. Een kort overzicht.

Bruichladdich 10 Year Old ‘The
Laddie Ten’, 46%

De
eerste echte Laddie sinds de nieuwe eigenaars aan de slag gingen en het begin
van een nieuwe periode. Duncan liet tevens verstaan dat dit ook het begin zou
worden om de range stevig in te krimpen, nu ze voldoende stock opgebouwd hebben
om een core-range uit te brengen. De neus was één en al vanille, bijzonder
zachte stalgeuren en volledig verstoken van turf. Op smaak stelde hij een mooie
kruidigheid tentoon, die tot in de zachte, middellange finish doorgetrokken
wordt. Goed om mee te starten, vond ik.

Bruichladdich Islay Barley 2004,
50%

Islay
leent zich niet echt tot het verbouwen van gerst, maar deze werd toch gestookt
van een lokaal gewas, Chalice, en gebotteld na 5 jaar op bourbonvaten. De neus
is bijzonder granig en heeft zeker wat tijd nodig. Na enkele minuten kreeg ik
appelmoes, ananas, ontbijtkoeken en witte chocolade. Op smaakt kwamen er wat
pepers door, samen met heel wat vanille. De finish is heerlijk lang op kruiden
en wit fruit. In eerste instantie vond ik hem niet zo uitnodigend, maar in de
loop van de avond kwam hij mooi tot ontplooiing. Voor mij eindigt hij vanavond
op nummer drie.

Bruichladdich 17 Year Old Rum
Cask, 46%

Dit
is voor mij een oude bekende. Ik heb lang een fles in mijn cabinet gehad
(waarvoor dank, Imanuel), van deze op bourbonvat gerijpte Laddie, die een
finish kreeg van 30 maanden op Caribische rumvaten. Vanille, zoet fruit (peer
en ananas) op de neus, suikerstok op smaak en een middellange afdronk op
zoethout.

Bruichladdich 5 Year Old Murray McDavid for The
Nectar, 50%

Deze
botteling is een specialleke, in die zin dat het een vatting is die Jim McEwan
speciaal samenstelde om de 5e verjaardag van The Nectar te vieren.
Hij bestaat voor 85% uit bourbon- en 15% olorosogerijpte whisky, die een finish
kreeg van 1 maand op zoete Chateau D’Yquen wijnvaten. Hij heeft werkelijk een
geweldige neus van mout, druiven, sultanas, heide, stalgeur, karamel en even
word ik zelfs aan (blasfemie!) cola herinnerd. Op smaak komt er wat mooie zoete
turf door, gedroogd gras en wat bijkomende herbale smaken. Lekker kruidig en
romig. De lange afdronk is warm en zoet, met een zilte ondertoon. Voor mij de
nummer twee van de avond.

Bruichladdich 18 Year Old 1992
Calvados, 46%

Ook
deze werd voor The Nectar gebotteld en barst op de neus van de vanille, kokos,
munt, druiven, appels en peren. Zeer uitnodigend. Op smaak krijg ik zachte
turf, zoethout en wat kruiden. De afdronk ik kort en zoet. Hij begon
spectaculair, maar valt dan wat uit elkaar, naar mijn mening. Daardoor eindigt
hij op de vierde plaats.

Bruichladdich 32 Year Old 1977 MCMLXXVII,
47,4%

Hmm,
dit is een redelijk onbetaalbaar collectors item. Immers, voor minder dan 250
EUR zet je hem niet in je cabinet (vanavond werd een ietwat hogere prijs
gevraagd, wat me wat tegenviel, maar ja – de wet van vraag en aanbod, hé?). 32
jaar lang rijpte deze Bruichladdich op bourbonvaten en nog steeds geniet hij
van een stevige body. Op de neus rozijnen en lichte noten (cashew), anijs,
munt, kruisbes en mokka. Een ronduit schitterende, olieachtige neus waar ik
geen genoeg van kan krijgen. Op smaak spreekt het eik veel luider met een
stevige portie kruiden en noten, maar van houterigheid absoluut geen sprake.
Hij is zijdezacht met zacht fruit à la meloen en perzik. Goddelijke whisky. De
afdronk, hoewel niet zo lang als ik zou wensen, op munt en eik, maakt je mond
weer helemaal droog. De absolute nummer één van vanavond, maar hij is dan ook
niet te vergelijken met de rest van de line-up, natuurlijk.

Na
afloop werden de flesrestjes per opbod verkocht, wat steeds voor de nodige
hilariteit zorgt. Duncan signeerde ze met veel plezier. Ik kon nog kort een
praatje maken met de goedlachse Ileach en nam – voor het albummeke – een foto
met ‘m, alvorens moe maar meer dan voldaan de terugrit naar Gentbrugge aan te
vatten. Minder dan een half uur later lag ik in dromenland met Dearly Beloved in mijn armen en Laddie
MCMLXXVII in mijn mind’s eye.

May the Malt be with you.

In
het verre Otegem, waar men een taaltje spreekt dat ik amper versta (we zitten
immers diep in de West-Vloanders), ligt een bijzonder gezellige brasserie,
genaamd De Stropuyt, waar het
goed vertoeven is voor een pot en pint, een heerlijke chocoladetaart van eigen
maak of, totnogtoe weliswaar beperkt, een drammetje.

Daar
zal misschien binnenkort verandering in komen, want uitbater David organiseerde
afgelopen vrijdag zijn eerste whiskytasting. Ondergetekende trok, gewapend met
glazen, flessen, pipetten en onderleggers, richting Otegem om een bende
ongeregeld wegwijs te maken in de wondere wereld van whisky.

David
had, net als ik, voor de gelegenheid de kilt aangetrokken. Algemene hilariteit
ontstond toen bleek dat zowel David als ik het traditionele kledingstuk droegen
zoals de traditie het voorschrijft (lees: met erronder enkel the future of Scotland).

Enfin,
nadat de gemoederen wat bedaard waren konden we aan de slag. Met een
aanschouwelijke powerpoint presentatie loodste ik het gezelschap doorheen het
productieproces en schonk ondertussen volgende whisky’s:

·
Auchentoshan Classic, een aperitiefje uit de
Lowlands

·
Woodford Reserve Distiller’s Select, een
Amerikaanse whiskey

·
Carn Mor Blend, die bewijst dat niet alle
blends schabouwelijk moeten zijn

·
Aberlour 19 Year Old Malts of Scotland, een
flink gesherriede Speysider op vatsterkte

·
Yoichi 10 Year Old, het prijsbeest uit Japan

·
Bunnahabhain
11 Year Old Malts of Scotland, een zacht geturfd sherryvat

·
Connemara Turf Mor, een Iers turfbeest

Traditiegetrouw
hield ik aan het eind van de avond rondvraag om een top drie samen te stellen.
De Bunnahabhain werd mooi derde, op enige afstand gevolgd door de Connemara
Turf Mor op de tweede plaats, maar de winnaar, met meer dan 11 stemmen
voorsprong, was de Aberlour.

Er
werd nog lang nagekaart, goed gelachen, plannen gesmeed voor een tweede tasting
(wood management) en chocoladetaart verorbert.

Het
was overigens ook de eerste keer dat ik whiskyloos huiswaarts keerde. Enkele
onverlaten in de groep bleven aandringen op het aanschaffen van de flesresten
(in sommige gevallen nog een halve fles) en ik liet me vermurwen, daardoor twee
van mijn favorieten flessen kwijtspelend (Woodford Rerserve en de Connemara
Turf Mor). Maar het was voor het goede doel. En zeven flessen uit het cabinet
kan maar één dingen betekenen: dringend aanvullen!

Met
het whiskyfestival in het verschiet mag dat geen probleem vormen.

PS.
Een dikke dank u aan de deelnemers om hun stem uit te brengen op www.whiskyawards.be!

May the Malt be with you!

Op donderdag 19 januari 2012 kwamen een dertigtal abonnees
van het Nederlandse Whisky Passion
samen in een herberg in Rotselaar City. Aan het roer van deze tasting, die als
thema ‘Belgische Onafhankelijke Bottelaars’ meekreeg, stond Stijn Hiers.

Veel werk had Stijn niet, want de whisky’s spraken voor een
groot deel voor zich.

Ik kan u verklappen dat we de smaakpapillen in gereedheid
brachten met een Single Cask rum van Plantation, gebotteld voor The Nectar,
maar over de zeven whisky’s die volgden houden we voorlopig de lippen stijf op
elkaar. Immers, het magazine gaat – vanzelfsprekend, zou ik bijna zeggen – een artikel
brengen over deze tasting in haar aprilnummer.

Fijn was wel om, na bijna drie jaar elkaar te kennen via
virtuele weg en sociale media, eindelijk enkele whiskyliefhebbers in levende
lijve te ontmoeten. Op de foto hierboven
Rob Borghmans, op de foto hieronder de onvolprezen Jura Man, Glenn
Vanbellingen.

Maar er was nog meer bekend volk. Zo waren daar de jongens
van Maltclan, Peter van Anverness, Jan van de Single Malt Whisky Shop en nog
enkele bekende gezichten, waarvan mij de naam even ontglipt (waarvoor mijn
excuses).

Zoals gezegd kan ik dus niets vertellen over de whisky’s die
we proefden, behalve dan misschien het feit dat ze stuk voor stuk bijzonder
lekker waren. Leuk aan het opzet was wel dat het een blinde tasting was,
waarbij ieder zijn impressies neerschreef op een blaadje papier dat diende
ingeleverd alvorens de fles onthuld werd. We zaten er dikwijls vlakbij (om niet
te zeggen boenk erop), maar een
enkele keer ook mijlenver af. Dat is nou precies het interessante aan blind
proeven. Het bewijst enerzijds hoe moeilijk het wel is, anderzijds focus je je
volledig op wat in je glas zit, zonder vooroordeel. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar het
artikel dat Stijn hier rond zal breien.

Om de avond in schoonheid te eindigen, deed de joviale Jura
Man zijn naam alle eer aan en opende prompt de Jura 12 Year Old Elexir, die
exclusief verkocht wordt in de Britse keten Sainsbury in flesjes van 35cl.

Maar mijn eerste indruk was ietwat underwhelmed. Dat hoeft natuurlijk niets te betekenen, als je weet
wat we daarvoor allemaal voorgeschoteld hadden gekregen. Dus troggelde ik Glenn
nog een sampletje Elexir af om te voegen bij de 12 andere sample die hij al
voor me mee had gebracht, om hem later opnieuw te ‘bestuderen’. Waarvoor dank,
Glenn!

Het was een bijzonder gezellige tasting in tof gezelschap
(ook fijn kennis te maken met Dirk, by the way), dat zeker voor herhaling
vatbaar is. Bedankt, Whisky Passion!

Fantastisch nieuws!

Tot onze grote verbazing stelden we vast dat Whivie genomineerd werd voor de Belgian Whisky Awards 2012. Wat een eer!

We durven er dan ook op rekenen dat de lezers van ons Blog zelf zullen stemmen voor Whivie, maar tevens vrienden en familie massaal zullen inschakelen om hetzelfde te doen.

Ga snel naar www.whiskyawards.be en breng je stem uit!

PS. Ook WhivieSponsor Jurgen’s Whiskyhuis werd genomineerd! Niet twijfelen, dus!

Beste Whivies,

Vandaag verscheen de nieuwste WhivieNews, maar helaas zijn er twee foutjes in geslopen. Die willen we met dit schrijven even rechtzetten!

1) Opendeurdag Malts@Home

De opendeurdag van Malts@Home gaat uiteraard door in ZELEM (in ‘de Limburg’) en niet in Zele, zoals wij rapporteerden. U kan meer info vinden op deze pagina.

2) 34e Schotse Beurs

We schreven dat de Schotse Beurs op de eerste verdieping doorgaat (daarmee plaats makend op het gelijkvloers voor het Internationale Whisky Festival Gent), maar dat klopt niet. De Schotse Beurs vindt eveneens plaats op het gelijkvloers, zij het in de Pedro de Ganda-zaal en het Casino. Maw, alles vindt op het gelijkvloers plaats en met je inkomticket van het festival kan je deze beurs gratis bezoeken. Meer info (en zaalindeling) op deze pagina.

Met onze welgemeende excuses!

Mark.

De Wee Dram Master tastings van Bert Bruyneel zijn altijd
een leuke bedoening. Niet alleen omwille van de geweldige whisky’s die er
telkens geserveerd worden, maar ook omwille van de sfeer en het gezelschap.
Bert steekt graag de draak met zijn publiek (deze keer duurder het echter toch
al 22 minuten alvorens de eerste Auchentoshan-joke viel, da’s een nieuwe
record) en vice versa.

Locatie van het gebeuren was deze keer Drank & Spijshuis ’t Konijntje
van de sympathieke whiskyverzamelaar Jos Hubau in Kluisbergen (die overigens instond voor de superhapjes die geserveerd werden tijdens het proeven, zoals een chocomousse met Finlaggan).

Na de hartelijke ontvangst door Tanya – mevrouw Hubau –
namen we plaats in een rustiek tastingzaaltje op de eerste verdieping. We waren, als ik me niet vergis, met 18
personen, waaronder enkele dames, wat altijd leuk is. En ze kwamen van heinde
en ver, maar met zo’n line-up zou je voor minder. Heel wat Signatory uit die
verschrikkelijke lelijke dumpy flesjes en stuk voor stuk whisky’s die je niet
meer in de reguliere handel kan vinden.

GlenDronach 8 yo 2002/2011 (55%, Pedro Ximenez Butt
#2009 ‘Cask in a Van’ III, 660 Bts.)

Linkwood 21yo 1975/1996 (54.7%, Signatory, C# 9658, 280 Bts.)

Linlithgow 24yo 1975/1999 (51.5%, Signatory, C#96/3/2, 336 Bts.)

Glenburgie
22yo 1975/1997 (56.6%, Signatory, C# 6007, 265 Bts.)

Laphroaig 14yo 1981/1995 (55.5%, Signatory, C# 4604,
290 Bts.)

Macallan 26yo
1968/1995 (47.2%, Signatory, C# 10543, 252 Bts.)

BenRiach
1977/2011 (45,7%, OB for Asta Morris, C# 9119, 175 Bts.)

Met de pen in de aanslag, het water, stokbrood en de
Maltesers geserveerd, konden we aan ons werk beginnen.

GlenDronach
8 yo 2002/2011 (55%, Pedro Ximenez Butt #2009 ‘Cask in a Van’ III, 660 Bts.)

Als aperitiefje kregen we de GlenDronach 8 Year Old
2002/2011 PX Sherry Butt, die deze zomer doorheen het land cruisde in de
zogenaamde Cask in a Van Tour. Ik proefde deze al eerder en herinner mij deze goed te
vinden. Vandaag was dat iets minder, maar dat ligt ongetwijfeld aan mij. Bert
schonk fles 75/660.

Op de neus heb ik sherry, amandelen, peperkoek, appelsien,
heide, gums en wat chocolade. De aanzet is heet en romig met sherry, peper,
gember en een mespuntje eucalyptus. De afdronk is warm en lang.

Linkwood 21yo 1975/1996 (54.7%, Signatory, C# 9658,
280 Bts.)

De Linkwood, die uit fles nummer 6/280 kwam, geurde naar
appelsienlikeur, appel, ananas, mango, pot pourri van rode bloemen en witte
chocolade. Heerlijk tropisch!

Ook op smaak zet dat zich door, lekker romig en licht
gekruid. De afdronk is middellang. Dit was voor mij de winnaar van de avond!

Linlithgow 24yo 1975/1999 (51.5%, Signatory, C#96/3/2,
336 Bts.)

Een Lowlander, bij god! Een heerlijke onafhankelijke
botteling van Saint Magdalene, fles 23/336. En hoewel hij delicaat en floraal
is, met wat heide erdoorheen, krijg ik behalve een blek perzik op siroop ook
een flinke dosis turf. Die trekt echter betrekkelijk snel weg.

Op smaak is hij fris en zoet met citrus en appel,
besprenkeld met witte peper. De afdronk blijft lekker zoet, maar is eerder
kort. Geweldige whisky!

Glenburgie 22yo 1975/1997
(56.6%, Signatory, C# 6007, 265 Bts.)

De verwachtingen rond deze
Glenburgie (fles 33/265) waren redelijk hoog gespannen. Volgens Bert – na zijn
BenRiach 1977 natuurlijk – zou dit de topper van de avond moeten zijn. Ik vond
hem vooral non-descript.

Ja, hij is heerlijk fruitig (citrus)
op de neus, met vanille, karamel en een toefje eik. Maar weinig uitgesproken. Op
smaak net hetzelfde. De toevoeging van water maakte hem wel beter. Een
lichtgekruide zwemmer. De afdronk is lang op eik.

Laphroaig 14yo 1981/1995 (55.5%, Signatory, C# 4604,
290 Bts.)

Tijd voor Islay, met deze jonge Laphroiag uit 1981. De
inhoud van fles 266/290 was strokleurig en geurde zilt, zoet en zuur tegelijk.
Citrus, turf, room, as. Antisceptisch, vond ik hem.

Op smaak komt de rook minder tot zijn recht, maar vechten
vanille en karamel voor suprematie. Hij is vlijmscherp. Witte peper. De afdronk
is lang op assen en zeezout. Voor mij de minste van de avond.

Macallan 26yo 1968/1995 (47.2%, Signatory, C#10543, 252 bts)

Amai, mijn klak, een Macallan uit 1968! Dat is de oudste
die ik al aan de lippen mocht zetten, zowel qua leeftijd als distillatiedatum. Fles
5/252 bevat een vol gouden goedje dat geurt naar rode en stekelbessen,
rabarber, papaya en afgestreken lucifers. Ik waan me op een verlaten tropisch
eiland!

Hij is romig zacht en tropisch zoet. Geweldig lekkere Macallan.
Een Fine Oak avant-la-lettre, noemde Bert deze. De afdronk ik pittig, zoet en heerlijk
lang.

BenRiach
1977/2011 (45,7%, OB for Asta Morris, C# 9119, 175 Bts.)

En dan was het tijd voor de pièce de résistance van de
avond. Bert presenteerde de nieuwe BenRiach 1977, gebotteld voor zijn eigen
label Asta Morris. Hij zette ons fles 73/175 van deze 33-jarige Speysider voor.

Deze is geweldig fruitig, zoals we dat gewend zijn.
Tropisch met vooral mango, maar ook kandijsuiker, amandelen, woodspice, koffie
en eucalyptus. De neus is wederom super! Maar op smaak werd hij plots wat
ingetogener. Verlegen bijna. Gedempt fruitig, noteerde ik. De kruidige afdronk
sterft langzaam uit. Nog steeds een dijk van een whisky, versta me niet
verkeerd. Maar na de verwennerij van de 1978… Om van de 1975 maar te zwijgen,
maar die is hors concours want op het
goddelijke af (en zelfs lekkerder dan The One).

Mijn persoonlijke top drie:

1) Linkwood
1975 (91 punten)

2) Macallan
1968 en BenRiach 1977 (ex aequo op 88 punten)

3) Linlithgow
1975 (87 punten)

Foamy bracht traditiegetrouw zelf ook enkele flessen mee
om achteraf te laten proeven. Zo stelde hij twee Linkwood voor, een recent gebottelde 21 Year Old (zie foto) en een Linkwood gebotteld in 1989. Maar de ene was zo verschrikkelijk slecht, astringent, zuur ronduit niet
te zuipen, dat we ons afvroegen of het wel een authentieke was. Hij zette daar
onmiddellijk de andere, ‘goede’ fles naast en die Linkwood was goddelijk en zou in
bovenstaande straatje niet misstaan hebben.

Zelf had ik ook een verrassing bij, namelijk de fles die
ik zelf (nou, ja) online geblend
had. Ik had hem zelf nog niet geproefd, dus ook voor mij was het een verrassing…
Maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat het een flinke tegenvaller was. Jong,
spirity, heel wat granen en zelfs wat rubber. Als je dit aan de neus en lippen
zet na bovenstaande straatje, kan het natuurlijk niet anders dan tegenvallen.

Toen ik hem, tijdens het schrijven van dit lijvige
verslag, opnieuw schonk, viel het al heel wat beter mee. Ja, het is duidelijk
jonge whisky (maar dat is geen verrassing), maar ik was nu ook aangenaam
verrast door appelsien, kruidenkoek, heel wat vanille en een beetje noten en
pils. De mensen die aanwezig waren kunnen dit beamen of ontkennen, want ik
schonk hen – met veel plezier – een sample af om thuis zelf nog eens te
proberen.

Enfin, een geslaagde avond met geweldige whisky’s die we
wellicht nooit meer zullen tegenkomen. En dat alleen al maakt het steeds de
moeite waard.

Op
vrijdag 3 december bracht Whivie een bezoek aan Filliers, georganiseerd door Jeroen
van The Bonding Dram. Onze groep bestond uit 17 man, wat ideaal was voor een
‘intieme’ rondleiding.

De
gids van dienst was niemand minder dan Keeper of the Quaich Fernand Dacquin,
die niet alleen een begenadigd verteller was met heel wat kennis van zaken,
maar bovendien niet zou misstaan op het podium van Comedy Casino. Er werd dus
aardig wat afgelachen.

Om
te beginnen leidde Fernand ons doorheen het productieproces, langs de mash tun,
de washbacks en de ketels. Maar we konden ook een blik werpen op de marriage
tuns. Ik zag voor het eerst ‘live’ de apparatuur die gebruikt wordt voor
koelfiltratie. De toer duurde zo’n anderhalf uur en boeide van de eerste minuut
tot de laatste.

In
het warehouse zagen we de vaten rijpen. Het oudste dateert van 1969! Naast een
hele resem ex-bourbonvaten zagen we ook enkele sherry butts. Sterker nog: we
proefden in absolute avant-première een whisky die drie jaar rijpte op
ex-olorosovaten. Diepe, warme neus (na handwarmte) met karamel, rozijnen en
diets meer. Dit zou wel eens een pareltje kunnen worden.

Nadien
werden we vergast op een heuse whiskytasting, onder de deskundige leiding van
onze Keeper. Hij serveerde de Goldlys 1991 Bourbon Wood, de Glenfarclas 15 Year
Old, de Glengoyne 17 Year Old, de eilandenblend The Six Isles en tot slot de
geweldige Smokehead 18 Year Old.

Bedoeling
van Fernand was om ons kennis te laten maken met de invloed van de
verschillende vattypes. Hij maakte gebruik van een bijzonder aanschouwelijke
powerpoint waar ik nog één en ander van heb kunnen opsteken.

Tot
slot zakten we nog even af naar de bar, waar we getrakteerd werden op belegde
broodjes en borrelhapes en nog één en ander konden proeven en aanschaffen.
Niemand ging met lege handen naar huis.

Het
was een geweldige avond, die ik iedereen kan aanraden.

Een
kort videoverslag kan je op Facebook
en YouTube bekijken.
Veel plezier!

May the Malt be with you!

Dit
bericht bereikte ons net via André, één van mijn whiskyvrienden van Fulldram.

Beste whisky
liefhebber,

Via deze weg willen
we uw aandacht vestigen op een whiskytasting met lekker whisky’s.

Exclusief!

Op vrijdag 9 december
komt Jim McEwan naar Leuven. Dit zal waarschijnlijk ook de laatste keer zijn
dat hij naar België komt.

Jim McEwan, geboren
en getogen op Islay, is een legende in de Schotse whiskywereld. Vroeger
Distillery Manager van Bowmore en vandaag Master Distiller van Bruichladdich.
Begonnen op z’n 15e als leerling-kuiper bij Bowmore en ondertussen bijna 50
jaar ervaring in de industrie. Er zijn weinigen met een even grote kennis over
whisky en er zijn er nog minder die even gedreven over het product praten als
hij. Een must-see.

Inkom: 60 euro

Plaats: Sportoase te
Leuven

Schrijf je in voor
deze unieke tasting via whisky@fulldram.be.

Let op: je inschrijving is pas bindend na betaling van 60 euro op
rekeningnummer 063-4514511-69. Gelieve als mededeling bij je betaling ‘McEwan‘ te vermelden, alsook je naam en
voornaam, emailadres en telefoonnummer.

De whisky’s die Jim
ons zal laten proeven, zijn stuk voor stuk pareltjes, de ene al verrassender
dan de andere:

– Bruichladdich 5y, 50%, Murray McDavid by Jim Murray, for the 5th
anniversary of The Nectar, enhanced in Chateau d’Yquem Sauternes casks, 500
bottles

– Bruichladdich 18y 1992 Calvados finish, 46%, OB 2011 for The Nectar,
270 bottles

– Bunnahabhain 33y 1976/2010, 49%, Murray McDavid, Celtic Heartlands,465
bottles

– Caol Ila 30y 1980/2010, 51.9%, Murray McDavid, Celtic Heartlands,1017
bottles

– Glenlivet 33y 1977/2010, 47.7%, Murray McDavid, Celtic Heartlands,1358
bottles

– Bruichladdich 32y 1977/2010 ‘MCMLXXVII’, 47.4%, OB, DNA2, 844 bottles

Facebook pagina hier.

Dat
lijkt me een tasting die de moeite zal zijn en een unieke kans om een
whiskylegende te ontmoeten.

Allen
daarheen (zegt WhivieMark meewarig het hoofd schuddend omdat hij er zelf niet
bij kan zijn). Wie stuurt een verslagje in?

May the Malt be with you!

Jeroen
van The Bonding Dram nodigde ons
uit voor een speciale tasting ter ere van zijn 33e verjaardag. Dus
zakten we, ondanks een flinke neusverkoudheid die we enkele uren vooraf met
paardenmiddelen probeerden te bedwingen, af naar de Gentse graslei. We zochten
onze toevlucht tot de derde verdieping van Den Enghel, want de tweede (waar de
tastings normaliter doorgaan) was ingenomen door een aantal weinig tot zeer
wanhopige speed daters (vandaar dat onze tasting regelmatig onderbroken werd
door het geluid van een gong…).

Als
aperitief werd ons een licht hebbedingetje blind uitgeschonken. Niemand was er echt wild van (sommigen
vroegen zich zelfs af op het überhaupt wel een whisky was, stel je voor!) en
kon de drank meteen plaatsen. Het betrof een Spaanse blend.

D-Y-C (40%)

De
neus was één en al karamel, peperkoek en amandelen, maar o zo licht. Op smaak
kwam vooral de karamel, ondersteund met wat kruiden, tot uiting. De afdronk was
flink gepeperd en verrassend lang. Maar echt bekoren deed deze Spanjaard niet.
Maar onze smaakpapillen waren alleszins klaar (nou, ja) om aan het ‘grote’ werk
te beginnen.

Highland Park 39 Year Old 1968/2007 DT Rare Auld for The Nectar , Cask
3460, 183 bts (41,8%)

Verrassend genoeg schenkte Jeroen de oudste whisky
eerst. En
wat een mooie, maar compleet a-typische Highland Park. De neus is out of this world geparfumeerd met
citrus (voornamelijk pompelmoes) en abrikozen, maar de typische zoete turf is
nergens te bespeuren. Maar wat een geweldige neus. Op smaak valt hij me minder
goed mee. De belofte van de neus wordt niet helemaal ingevuld. Hij is zacht op
fruit, hout en gember. De finish is middellang en kruidig, maar eindigt
redelijk bitter. Als hapje werd hier een carpaccio van rund met honing en peper
geserveerd. Lekkere combinatie.

Lochside 29 Year Old 1981/2010 Nectar of the Daily Drams (48,6%)

De Lochside is werkelijk complex. De geweldige
neus verraadt naast tropisch fruit ook kruidenkoek, (veel) chocolade,
kandijsiroop en rum. Op de tong is hij lekker romig en krijg ik opgelegde
rozijnen met gember, nootmuskaat en peper. Ook de afdronk is geweldig.
‘Donker’, warm, lang, gekruid met een mooie eiken toets die het zoet perfect countered. Heerlijke whisky! Het hapje
van watermeloen, venkel en scampi maakte van deze whisky een heus hoogtepunt.

Macduff 24 Year Old 1971/1995 Glenhaven (53%)

De Macduff zit al 16 jaar op fles, en dat zullen we
geweten hebben.
OBE, anyone? En hoelang ik ook
wachtte, ongeacht hoeveel handwarmte ik probeerde, het duurde werkelijk
minstens veertig minuten voor de neus eindelijk begon uit te klaren. Ik kreeg
citrus, ananas, bruine suiker en een toefje rook. Maar het putgeurtje vergalde
hem voor mij. Ook de toevoeging van water kon deze Macduff niet meer redden. De
ananas en citrus keerde terug in de mond, maar het geheel was ietwat
astringent. De finish was scherp, maar genadeloos kort. Voor mij een spijtig
dieptepunt van de avond. Gelukkig was er nog het heerlijke karamelijs met
rumsultanas om dit moment te redden. Oh, ja, Glenhaven is een onafhankelijk
bottelaar die ondertussen teloor gegaan is, liet ik mij vertellen. Hij opereerde
enkel in de Verenigde Staten.

Banff 37 Year Old 1971/2008 Dead Whisky Society, Cask 633, 565 bts
(53,3%)

Mijn
eerste Banff – en wat voor één! Deze 37-jarige Speysider werd gebotteld door de
Dead Whisky Society (die eerder al een Dallas Dhu 1975 had gebotteld). De neus
heeft wat tijd nodig en begint met een valse start. Vernis, kaarsvet en zelfs
verbrand plastic. Maar eens dat vervlogen is krijg ik heel wat fruit, honing,
peperkoek, rozijnen, en een heel kruidenrekje, met thym voorop. Mooie
ontwikkeling. De lekker romige smaak is een perfecte verderzetting van de neus
en de kruidige, lange afdronk maakt van mijn eerste ontmoeting met deze vergane
glorie een glorieus moment. Yeah, Banff
baby! Het wordt nog wat culinair opgeleukt met een Boursin met noten en
Turkse suikerspin. Te gek!

Glen Keith 35 Year Old 1971/2006 Jack Wieber The Cross Hill, 371 bts
(51,8%)

Het
eerst wat opvalt bij deze 35-jarige Glen Keith is zijn donkere kleur.
Hoestsiroop! En ook de neus heeft daar wat van weg. Lekkere ‘diepe’ sherry met
opgelegde pruimen, rietsuiker, oud leder, tabaksbladeren en… yoghurt? Ronduit
schitterende neus. Voormalig platenbaas Jack Wieber heeft hier een mooi vaatje
geselecteerd. De smaak is meer van hetzelfde, maar geweldig pittig met gember
en pilipili. Dit is genieten. Het gaat in stijgende lijn, nu. De finish is
lang, warm en dankzij een licht bittere toets van het eikenhout flink drogend.
Wat een balans! Een beetje water toevoegen maakt hem nog beter! Het
rundstoofpotje met witte speculoos in een cola(!)sausje is de perfecte match.

BenRiach 30 Year Old Peated 1976/2007 OB for The Nectar, Cask 8080, 166
bts (52%)

De laatste uit de line-up (ik wist toen nog niet dat
mijn tafelgenoten Stefaan en Bart nog iets gingen bovenhalen) is een BenRiach
Peated uit 1976. Oh, god, BB zal weer in zijn handen wrijven als hij dit leest.
Maar het moet gezegd, deze BenRiach is magistraal lekker van nose tot finish.
De neus is lekker tropisch met kokosnoot, mango en zelfs aarbei. Lekker zoet en
zacht en de turf blijft discreet op de achtergrond. Na enkele minuten pas, laat
die zich echt gelden. Zo subtiel. Op smaak is deze al even tropisch heerlijk,
bijzonder romig en gekruid met gember. De afdronk is warm en lang. Zelfs met
water. Dit is absoluut smullen en meteen mijn nummer één van de avond. De crème
Suisse met abrikozencoulis gaat hand in
glove met deze prachtige BenRiach.

Jawadde,
zo’n mooie line-up (met uitzondering van de Macduff, wat mij betreft, en
uiteraard rekenen we de DYC niet mee). Terwijl de proevers van dienst de
Lochside op één zetten en de BenRiach op twee, was mijn persoonlijke top net
omgekeerd. De Glen Keith kaapte de derde prijs weg. Kudos ook aan Bart en Inge,
die garant stonden voor een culinair feestje door de heerlijke hapjes te
bedenken en klaar te maken.

Maar
nog voor we afscheid konden nemen, haalde tafelgenoot Stefaan enkele samples
boven. Of we geen interesse hadden de nieuwe releases van Dominiek ‘The
Whiskyman’ Bouckaert wilden proeven.

Eerst
kwam de Glenlivet 38 Year Old 1973/2011
(47,5%) aan bod. Licht gekruid op Europees fruit geurt deze al bijzonder
uitnodigend. Doe daar op smaak nog wat kaneel bij en een middellange afdronk om
het plaatje compleet te maken. Deze zou niet misstaan in de top drie hierboven.

Daarna
was het de beurt aan de Linkwood 26 Year
Old 1984/2011 (49,2%), die lekker ‘warm’ ruikt met donker fruit en gember.
Op smaak krijg ik pruimen, abrikozen, tabak. Lekker zacht en zoet. Een lange,
op eik eindigende, drogende finish, maakt van deze de winnaar van de avond voor
mij. Alas, hors parcours. Wat een
superwhisky!

Tot
slot, de nu al beruchte Port Ellen 27
Year Old 1983/2011 (55,5%). Zoet en donker, karamel en fruit, perfect in
balans met assen en teer. Citrus vervolmaakt het palate en de finish is lekker warm en lang. Niet de beste Port
Ellen die ik al proefde, maar zeker een beauty.

En
nog konden we niet vertrekken. Want ook Bart had nog een verrassing in petto.
Hij had namelijk de gloednieuwe Bruichladdich 10 Year Old The Laddie Ten
meegebracht. Het nieuwe vlaggenschip, unpeated, gerijpt op Amerikaanse eik.
Geweldig vettig en lekker. Aanrader.

Dankzij
de geweldige whisky’s, de heerlijke hapjes, het goede gezelschap en ondanks de
verkoudheid, een topavond die ik niet snel zal vergeten.

Oh,
ja, voor ik het vergeet. Gelukkige verjaardag, Jeroen! Op naar de 34.

Het
was al even geleden dat we onze initiatietasting in Veldegem-City hadden
gegeven, op gang getrokken door mijn ex-collega Reza. Toen werd afgesproken
hier ASAP een vervolg aan te breiden. Nou, ASAP is een rekbaar begrip, maar
uitstel was in dit geval zeker geen afstel, want woensdag 28 september trok
Whivie weer richting West-Vlaanderen om 25 liefhebbers de geneugten te laten
ervaren van verschillende rijpingen en finishes.

De
line-up bestond uit:

• Goldlys 22 Year Old Rye & Malt
• Auchentoshan 11 Year Old 1999 Bordeaux Cask Matured
• BenRiach 16 Year Old Sauternes Finish
• Tyrconnel 10 Year Old
  Port Cask Finish
• Macduff 2000 for The Bonding Dram Sherry Matured
• BenRiach 12 Year Old Peated Rum Finish
• BenRiach 12 Year Old Peated Port Finish

Bovendien
hadden we onze Chef-zonder-Restaurant, Inge, meegenomen, om ter plekke de
catering te verzorgen. Elke whisky werd vergezeld van een begeleidend culinair
hoogstandje. Dat de hapjes (en wellicht ook de chef’s charmes) werden
geapprecieerd kwam tot uiting door het spontane applaus door het publiek zelf
op gang getrokken aan het einde van de avond.

In
de twee-en-een-half uur durende presentatie werden veel interessante vragen
gesteld, maar vooral veel gelachen (wat het voor de spreker, ondergetekende
dus, niet altijd even gemakkelijk was). Het was superdruk, maar supergezellig.
En de vraag voor een derde sessie kwam alvorens deze sessie ten einde was.
Tasting III wordt de ontdekking van Islay, een tasting waar ik persoonlijk ook
enorm naar uitkijk omdat een Port Ellen op het menu zeker niet mag ontbreken.

Aan
het eind van de avond werd, zoals traditie dat wil, een klassement opgesteld.
Dit was the vote de Veldegem jury.

1. BenRiach 12 Year Old Peated Rum Finish
   (Importanticus Fumosus) met 31 punten
2. Auchentoshan 11 Year Old Bordeaux Cask Matured
   (verrassend!) met 30 punten
3. Macduff
   2000 for The Bonding Dram (sinds vanavond volledig uitverkocht) met 26
   punten

Enkel
de Goldlys bleef puntenloos en een beetje verweesd achter.

Zowel
Reza als de genodigden lieten na afloop hun appreciatie blijken voor de leuke en vooral lekkere avond. Awel, het genoegen was geheel aan onze kant. Op naar
tasting drie!

Na
de geslaagde eerste editie vorig jaar, organiseerde Peter van Anverness
(de Belgian Whiskyshop 2011) op 29 juni opnieuw een heus whisky dinner in
restaurant Degustation.

De
immer sympathieke zaakvoerder ontving ons in zijn winkel, aan de Grote Steenweg
74 te Berchem, voor het aperitief. Terwijl we rondneusden in de fraai
ingerichte zaak spoelden we popcorn en gefrituurde groentjes (lekker!) weg met
een Amerikaanse corn whiskey die geschonken werd uit een mooi stenen kruikje.
Ik had er alleszins nog niet van gehoord. Het betrof een Platte Valley Corn Whiskey van de McCormick Distilling Co uit
Montana. Fris en speciaal, maar in mijn opinie nog een eind verwijderd
(qualitywise) van de Ierse Greenore. Deze kon mij niet echt bekoren, terwijl
een aantal mensen rondom mij goedkeurend knikten.

Normaliter
ging Whivie met een party of five
afzakken naar Degustation, maar om diverse redenen (allemaal geldig!) moesten
er maar liefst vier afhaken. I’ll be
damned if I miss this, want ik
herinnerde mij het succes van vorig jaar. Dus, moederziel alleen, zakte ik toch
af naar Antwerpen. Ik maakte me – terecht, zo bleek – helemaal geen zorgen.
Aanschuiven deed ik bij een toffe bende: Jo, Ronny, Bert, Kevin en Geert.
Bedankt voor het gezelschap en het goede gesprek!

Voor
de gelegenheid mochten we plaatsnemen op de eerste verdieping van het
restaurant, helemaal alleen voor Peter’s gezelschap, 18 personen sterk. Het
voorgerecht was een heerlijke fois gras met een chutney van mango. Peter koos,
omwille van de zachte zoetheid voor een Balblair
1989 (gebotteld in 2010, dus 21 jaar oud!). De toon was meteen gezet.
Zacht, fruitig, lichtjes gekruid ging deze zeer mooi hand in hand met de smaken
van onze schotel.

Het
tussengerecht van tarbot op een puree van bloemkool (heerlijk!) werd vergezeld
van een op 46% gebottelde Highlander: de immer zachte, eerder delicate Glencadam 10 Year Old. Dit was voor
menig een match made in heaven, het
samenspel van de zoete vanilletonen en het citroengras perfect in balans met de
vis. Voor mij het hoogtepunt van de avond qua combinatie met het voedsel.

Het
hoofdgerecht bestond uit een perfect gebakken jonge duif in een heerlijk
sausje, met zoete puree en een groente die ik niet ken, waarvan ik de naam niet
heb onthouden maar die qua smaak in mijn opinie het best aanleunt bij
kampernoelies. Superlekker. Maar out of
this world was de bijhorende whisky, die reeds geschonken werd alvorens het
eten op tafel kwam, om hem de tijd te geven om open te bloeien. Wat de neus is
nogal gesloten. Een beetje geheimzinnig, zelfs. Maar na een paar minuten barst
hij van de noten, vanille, rozijnen, rijpe bessen en groene appeltjes. Dit is
fenomenaal! Het blijkt een pareltje te gaan worden, zeker eens hij over de tong
rolt. Pittig en flink gekruid met een stevige body.

Pas
nadat het hoofdgerecht op tafel kwam werd de inhoud van ons glas verklapt. Het
bleek een Berry’s Own Selection Glenlivet
1976 (single cask 18081) van de onafhankelijke bottelaar Berry Bros. &
Rudd te zijn. Wat een whisky! En Peter zag dat de mensen zichtbaar genoten en
besloot daarom in al zijn gulheid – waarvoor dank! – nog eens met die
uitzonderlijke 34-jarige whisky rond te gaan en iedereen een tweede dram te
schenken. Dat, beste vrienden, is Genieten met hoofdletter!

Ook
voor het dessert had Peter een specialleke
in gedachten. Het zoete gerecht van gebakken kersen met een bolletje ijs van
witte chocolade, afgewerkt met wat bloemsuiker en een muntblaadje, werd
vergezeld van twee drankjes. Enerzijds een donkerrode, bijna stroperige maar o
zo heerlijke Moscatel sherry ‘Ambrosia’ met daarnaast een Tullibardine 1993 Moscatel Wood Finish. En hoewel de neus van
beiden mij niet echt in vuur en vlam zetten (uiteraard is de Glenlivet a tough act to follow), komen ze op
smaak perfect tot hun recht bij dit dessert.

En
hoewel de koffie niet lang op zich liet wachten, liet Peter de kans niet
onbenut om de avond af te ronden met de vraag of iemand nog iets wou proeven.
Een aanbod dat wij – uiteraard – niet afsloegen. Aan onze tafel ging iedereen nog
een keertje voor de Glencadam 10 Year Old.

Ik
wil Peter bedanken voor dit bijzonder geslaagd whiskydinner. Hoewel hij in alle
bescheidenheid heel voorzichtig aanbrengt dat hij de combinaties maakt op basis
van zijn persoonlijke smaak, kan hij op zijn twee oren slapen. Het was er
steeds boenk op. En hoewel ik besef
dat het niet makkelijk is om zo’n dinner te organiseren, hoop ik dat een derde
editie zeker zal volgen. Whivie is alvast opnieuw van de partij!

PS.
Complimenten uiteraard ook aan de chef!

May the Malt be with you!

Op zijn tour op het Europese vaste land passeert de Ardbeg Chopper deze maand door België.

Gisteren, zaterdag 11 juni van 16u30 tot 18u30 was deze machine te bewonderen bij De Vidts in Sint-Niklaas.

Vaste kijkers van Discovery Channel zijn zeker bekend met machtige machines van Orange County Choppers. De kans om eens één van hun creaties in het echt te zien en te bestijgen, is niet voor iedereen weg gelegd. Maar dankzij Ardbeg krijgt enkele motor- en whiskyfan toch eens de kans.

Samen met onze motor minnende vrienden John & Maja zakten Ilse en ik ook af naar één van de vele stopplaatsen van de Ardbeg Chopper.

Samen met de onvergetelijke ervaring om een OCC chopper te mogen bestijgen, kregen we ook de kans om de Ardbeg 10 Year Old te proeven.

In de zaak hadden de mensen van De Vidts nog een heuse whisky tasting georganiseerd. Op te maken uit de vragen die gesteld werden, mogen we toch stellen dat niet alleen bikers de weg naar de Ardbeg Chopper hadden gevonden.

Als jij de Ardbeg chopper nog wil gaan bekijken, check dan de Tour Dates op onze blog.