In
het verre Otegem, waar men een taaltje spreekt dat ik amper versta (we zitten
immers diep in de West-Vloanders), ligt een bijzonder gezellige brasserie,
genaamd De Stropuyt, waar het
goed vertoeven is voor een pot en pint, een heerlijke chocoladetaart van eigen
maak of, totnogtoe weliswaar beperkt, een drammetje.
Daar
zal misschien binnenkort verandering in komen, want uitbater David organiseerde
afgelopen vrijdag zijn eerste whiskytasting. Ondergetekende trok, gewapend met
glazen, flessen, pipetten en onderleggers, richting Otegem om een bende
ongeregeld wegwijs te maken in de wondere wereld van whisky.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
David
had, net als ik, voor de gelegenheid de kilt aangetrokken. Algemene hilariteit
ontstond toen bleek dat zowel David als ik het traditionele kledingstuk droegen
zoals de traditie het voorschrijft (lees: met erronder enkel the future of Scotland).
Enfin,
nadat de gemoederen wat bedaard waren konden we aan de slag. Met een
aanschouwelijke powerpoint presentatie loodste ik het gezelschap doorheen het
productieproces en schonk ondertussen volgende whisky’s:
·
Auchentoshan Classic, een aperitiefje uit de
Lowlands
·
Woodford Reserve Distiller’s Select, een
Amerikaanse whiskey
·
Carn Mor Blend, die bewijst dat niet alle
blends schabouwelijk moeten zijn
·
Aberlour 19 Year Old Malts of Scotland, een
flink gesherriede Speysider op vatsterkte
·
Yoichi 10 Year Old, het prijsbeest uit Japan
·
Bunnahabhain
11 Year Old Malts of Scotland, een zacht geturfd sherryvat
·
Connemara Turf Mor, een Iers turfbeest
Traditiegetrouw
hield ik aan het eind van de avond rondvraag om een top drie samen te stellen.
De Bunnahabhain werd mooi derde, op enige afstand gevolgd door de Connemara
Turf Mor op de tweede plaats, maar de winnaar, met meer dan 11 stemmen
voorsprong, was de Aberlour.
Er
werd nog lang nagekaart, goed gelachen, plannen gesmeed voor een tweede tasting
(wood management) en chocoladetaart verorbert.
Het
was overigens ook de eerste keer dat ik whiskyloos huiswaarts keerde. Enkele
onverlaten in de groep bleven aandringen op het aanschaffen van de flesresten
(in sommige gevallen nog een halve fles) en ik liet me vermurwen, daardoor twee
van mijn favorieten flessen kwijtspelend (Woodford Rerserve en de Connemara
Turf Mor). Maar het was voor het goede doel. En zeven flessen uit het cabinet
kan maar één dingen betekenen: dringend aanvullen!
Met
het whiskyfestival in het verschiet mag dat geen probleem vormen.
PS.
Een dikke dank u aan de deelnemers om hun stem uit te brengen op www.whiskyawards.be!
May the Malt be with you!
