'Whivie' staat voor Whisky voor iedereen. Het is een site waarvan we hopen dat hij u zal helpen whisky in al zijn facetten te leren appreciëren. Je kan alle informatie terugvinden op onze website whivie.be en op deze blog publiceren we graag de laatste nieuwtjes alsook de tasting notes, evenementen en ga zo maar door. Uw suggesties zijn natuurlijk van harte welkom!
Naar maandelijkse gewoonte (nou, ja, het was al van maart geleden) zetten we onze samplelijst online. Voel u vrij om een ruil voor te stellen!
Voor wie nieuw is voor dit concept, raden we aan om de originele blogpost nog even na te lezen!
Happy Sampling!
Als
overtuigde Bourgondiër (with the body to
prove it) kon ik de uitnodiging van Anverness
niet negeren om op donderdag 3 mei af te zakken naar De Troubadour, het klasserestaurant van
chef John Verbeeck, in de Driekoningenstraat te Berchem (Antwerpen).
Met
24 waren we, dus namen we bezit van de prachtige
Golden Room op de eerste verdieping waar we ons mochten verwachten aan een
culinair festijn, toepasselijk ‘Sensations’
genoemd, vergezeld van een zorgvuldig samengestelde selectie whisky’s.
Bij
aankomst zorgde een glaasje cava voor verkoeling
tijdens het ijs-breek-moment, waarop mensen die elkaar niet kennen even
aftoetsen of ze de andere wel sympathiek gaan vinden. Kwestie van je zitplaats
aan de tafel nadien strategisch te bepalen. Je wil tenslotte een leuke babbel
kunnen slaan. En niemand had zich zorgen hoeven maken, natuurlijk. Als we een
kwartier later aan de prachtig gedekte dis plaats namen, werd het startschot
gegeven door de chef zelfe, John Verbeeck, die in zijn geheel eigen stijl – hey, sjoekes – het menu kwam
voorstellen. Peter, van zijn kant, gaf bij elke whisky een woordje uitleg.
We
begonnen met een schilderijtje van tonijn als tartaar en als tataki, met
zoet-zuur van appel en paprika, sorbet van komkommer en wasabi, met een tikje
munt en koriander. Om de zachte smaak van de tonijn te complementeren, koos
Peter voor de Glen Moray 12 Year Old (40%ABV),
een fruitige en licht kruidige Speysider. Niet meteen één van mijn favorieten,
maar bij de tonijn paste hij wonderwel.
De
petit potage van asperges en truffel werd vergezeld van een bijzonder lekkere
single grain, de North British 11 Year
Old 2000/2011 Single Cask 4312 van Berry Bros. & Rudd (46% ABV). Zeer bleek van kleur, vond ik deze
botteling, op 46% ABV, zacht en toch pittig gekruid, tongstrelend en
superlekker (op het eind van de avond mocht iedereen nog een drammetje kiezen
om te herproeven, ik ging voor deze).
Het
tussengerecht zag er fantastisch uit. Black Tiger Gamba’s,
crème van aardappel, structuren van peterselie, accenten van citroen en gin.
Niet alleen bekorend op de tong, maar ook het oog zag dat het goed was. Peter
koos ervoor om hier twee whisky’s naast te plaatsen, zodat het publiek het
verschil kon proeven. Enerzijds de nieuwe Ierse Powers John’s Lane 12 Year Old (46% ABV), gefinished op oloroso; anderzijds
de Mortlach 14 Year Old 1998/2012 Gordon
& Macphail single cask 14422 (59,6% ABV), speciaal gebotteld voor
Whisky Live Spa. Bijzonder verschillend, zowel qua ABV als qua vatkeuze, en
toch konden beide whisky’s perfect naast dit gerechtje staan.
Ah, de plat de résistance, dan. Jonge eendeborst met asperges
en lamsoor, gnocchi van ras el hanout, vruchtenchutney van tomaat-abrikoos en
jus van sechuan-peper. Een mondvol, letterlijk en figuurlijk. En het moet
gezegd, dit is topklasse, hoor. Chef Verbeeck weet hoe een gerechtje niet
alleen mooi te presenteren, maar de cuisson was perfect. Dat was ook de keuze
van de whisky’s in dit geval, voor mij alvast het hoogtepunt van de avond.
Opnieuw koos Peter voor een bijzonder verschillend duo. Links de Japanse Hakushu 12 Year Old (43,5% ABV), licht
geturfd, maar bijzonder zacht en fruitig; rechts de Glen Ord 14 Year Old Exclusive Casks (60% ABV ) van de Creative
Whisky Company. Voor sommigen aan de tafel was deze laatste ‘erover’, te
uitgesproken en te sterk gekruid. Ik begrijp wel wat ze bedoelen, maar met een
druppeltje water was dat snel verholpen. De combinatie met het gerecht was
uitmuntend en de Glen Ord won dit duel met de vingers in de neus.
Ik
beken, ik ben geen liefhebber van desserts en al zeker niet van roomijs. Ik
keek dan ook niet meteen uit naar dit gerechtje, maar wel dubbel naar de
whisky. De Longmorn 23
Year Old 1988/2012 First Cask (52,6% ABV). Maar
toen de chef de structuur van rabarber
met karnemelkijs en witte chocolade, basilicum en citroen voor mijn neus
neerzette, kon ik toch niet weerstaan om eens te proeven. Ik was met stomheid
geslagen (sommigen zullen zeggen dat daar niet veel voor nodig is). Waanzinnig
lekker. Zowel het dessert (en ik at bijgevolg, zoals moeder het mij geleerd
heeft, mijn bordje helemaal leeg) als de whisky. Voor velen was dit het lekkerste
van de avond, waar ik mij zeker in kan vinden. Die whisky werd ook het meest
gevraagd om nog eens te mogen proeven.
Tijdens
het nakaarten werd koffie en thee geserveerd, met een kleine versnapering van
speculaas. En ware het niet dat ik nog 40 minuten te rijden had, ik was
wellicht nog langer gebleven, maar de klok van middernacht had reeds geslagen…
Ik
wil graag John en Peter bedanken voor dit culinaire hoogstandje. Dit is het
derde whiskydiner van Anverness dat ik al mocht meemaken en – zoals ik ook al
tegen Peter zei – het beste tot nu toe. Enige probleem is dat de lat nu wel
heel hoog ligt, natuurlijk.
Ook
een woord van dank aan mijn tafelgenoten (Steven, Roland, Christiaan, Thomas en
de anderen waarvan ik de naam helaas niet onthouden heb) voor een bijzonder
gezellige avond.
