WhivieBlog

Bottelaar: Dram Mor
Regio: Schotland
Fles: Dumbarton Rock, Blended Malt Scotch Whisky, 2023 Dram Mor
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Rots

Ah, kijk, ik zette deze in een straatje van grain en blijkt dit een blended malt te zijn! Was het dan wel verstandig van Dram Mor om deze de naam Dumbarton Rock mee te geven? Ja en nee. Nee, omwille van het feit dat mensen mogelijks de associatie gaan maken met de (gesloten) graandistilleerderij; ja, omwille van het feit dat Dram Mor zijn hoofdkantoor heeft in de gelijknamige stad ten noordwesten van Glasgow. Het verwijst naar de rots waarop vandaag de dag nog steeds de restanten van Dumbarton Castle te bezichtigen zijn. Het flesje ziet er goed uit, hopelijk is de inhoud dat ook.

Verse croissants met abrikozenconfituur, dubbel gebakken wit brood op zondagmorgen en zachte toetsen van eikenhout. Karamel bij de vleet. Qua fruit denk ik vooral aan appels en aalbessen. Zachte kruidigheid. Heel toegankelijk en vriendelijk, maar wel een tikkeltje saai.

Erg zachte structuur, hoor. En met zijn bescheiden ABV komt deze Dumbarton Rock relatief zacht binnen. Onmiddellijk een tikkeltje pittig op zwarte peper en kardemom, terwijl de zoetigheid het vooral moet hebben van abrikozen en appels. Mirabellen. Kweepeer. Pompelmoes. Ja, onderweg gebeurt er wel een en ander, maar van je sokken geblazen wordt je nooit. Moutig hart en licht drogend naar het einde toe.

De afdronk is middellang en zacht drogend.

Geen hoogvlieger, maar een degelijke whisky voor een charmante prijs: 45 EUR. Dankjewel voor het sample, Benny.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Maandag 9 oktober 2023 is een datum die nog lang in mijn geheugen gegrift zal staan… die avond was ik te gast op een tasting – neen, een culinaire, spiritueuze verwennerij – bij Krien en Stef in restaurant de Cluysenaer. Mario Groteklaes van importeur The Nectar had werkelijk alle remmen losgegooid om de (wat mij betreft nu al legendarische) whiskyreeks Macbeth voor te stellen.

De whiskyreeks, gebaseerd op het bekende toneelstuk van William Shakespeare, is al four years in the making en zal uiteindelijk uit niet minder dan 42 flessen bestaan. De releases worden gespreid over 5 jaar, want Macbeth kent 5 ‘acts’. Act 1 is nu verkrijgbaar en bestaat uit 9 releases. Het loont de moeite om even te schetsen wie er allemaal bij betrokken is, zodat u zich een beeld kan vormen van de enorme scope van dit unieke project. Er volgen dus nog 4 ‘acts’, wat betekent dat de laatste reeks op de markt zal verschijnen in 2027!

Alexis Livingstone Burgess is de bedenker. Hij is eigenaar van Burgess Studio, een design company die exclusief voor Scotch werkt. Hij presenteerde zijn idee aan Dave Broom, de bekende whiskyschrijver die bovendien een groot bewonderaar is van Shakespeare in het algemeen en Macbeth in het bijzonder. Hem werd gevraagd om de personages te beschrijven. Sir Quentin Blake werd voor de kar gespannen om de personages te tekenen voor de labels. Hij is bekend als illustrator van de Roald Dahl boeken van weleer en vogelliefhebber. Dat verklaart het feit dat alle personages uit Macbeth voor deze reeks als vogels worden weergegeven. Niemand minder dan levende legende Sukhinder Singh van Elixir Distillers (voorheen de eigenaar van The Whisky Exchange en nu eigenaar van Tormore en de nieuwe Portintruan op Islay) werd bereid gevonden het project leven in te blazen en gaf zijn aimabele, onvolprezen Master Blender Oliver Chilton opdracht om de whisky’s samen te stellen. Het resultaat is fenomenaal te noemen.

Toen de uitnodiging voor deze ongelooflijke avond in de virtuele brievenbus verscheen, was ik niet alleen vereerd, maar vooral ook geïntrigeerd, want er werd gewag gemaakt dat Sukhinder Singh hoogstpersoonlijk aanwezig zou zijn. Da’s een primeur; hij heeft nooit eerder ons kleine landje bezocht! Maar mijn verbazing was nog groter toen ik arriveerde in De Cluysenaer om vast te stellen dat niet alleen Mr Singh aanwezig was, maar ook Alexis (‘Lexi’ voor de vrienden) Burgess en Oliver Chilton, om Céline Têtu niet te vergeten. Ook Mario zelve, Maarten en Rens tekenden present (je zou voor minder, zou ik zo denken). Wat een uitgelezen gezelschap, zeg!

Na de hartelijke ontvangst door gastvrouw Krien – die me een heerlijke cocktail in de hand drukte als aperitief – werden we verzocht aan de speciaal aangeklede tafels plaats te nemen. Ik had het fortuin om naast de Master Blender te zitten. Oliver bleek een begenadigd storyteller met een groot gevoel voor humor, maar bovendien – hoe kan het ook anders? – een vat (ziet u wat ik daar deed?) vol kennis. De passie waarmee hij over de totstandkoming van deze reeks praatte, was aanstekelijk.

Na enkele erg smaakvolle amuses van de chef werden de debatten geopend. Hieronder mijn tasting notes van de geproefde whisky’s (voor zover ik nog uit mijn eigen handschrift wijs geraakte).

Cambus 31 Year Old ‘First Ghost’ – 46.2% – RRP 300 EUR

False face must hide what the false heart doth know – Macbeth (Act 1 Scene 7)

Neus: Zoet en delicaat met een hint van potloodslijpsel en kokos, vanille en een toets van agrum. Jelly Beans and kamillethee met een blaadje munt.
Smaak: Zoet, maar niet overdreven, met meer kokosnoot dan de neus aankondigde. De agrum keert weer. Relatief zacht waarbij de munt eerder naar menthol evolueert.
Finish: Middellang op koskos en de eerste toetsen van houtkrullen.

Kiezen voor een gesloten distilleerderij voor dit personage ligt misschien wat voor de hand, maar het blijft een goeie keuze. Lekker grain om de smaakpapillen te ontwaken.

Chef Stef serveerde hierbij een Tartaar van Black Angusbeef, gekonfijt Bintje, Chinese Crush, gefermenteerde rode uit en ‘Ardmorespray’. Heerlijke start.

Blair Athol 10 Year Old ‘Bloody Sergeant’ – 51.8% – RRP 95 EUR

What bloody man is that? – King Duncan (Act 1 Scene 1)

Neus: Rijk en aromatisch op herfstbladeren, gebakken appels, versterkte wijn en Christmas Cake.
Smaak: Rood fruit met wat drogende tannine worden omfloerst door bakkerijkruiden. Chocolade en iets wat me aan metaal doet denken. Lekker complex voor zo’n jonge malt.
Finish: Lekker lang en kruidig, zelfs een tikkeltje umami.

Heerlijke malt en de wijnvaten in de mix zorgen voor die specifieke toets die je de bloedende sergeant uit het eerste hoofdstuk zo voor ogen doet krijgen. Knappe selectie!

De Blair Athol werd vergezeld van een Bouillabaisse ‘North Sea & Springbank Style’ met venkelcurry, steranijs en kumquat. Een waar kunstwerkje.

Linkwood 31 Year Old ‘Lady Macduff’ – 48.2% – RRP 750 EUR

Yet do I fear thy nature; it is too full o’ the milk of human kindness – Lady Macbeth (Act 1 Scene 5)

Neus: Elegant en floraal op steenvruchten en wit fruit uit de boomgaard. Erg fruitig.
Smaak: Al even elegant, maar de kruidigheid die tevoorschijn komt maakt hier ook een stevige malt van. Het is, net als het personage, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Finish: Middellang, intens, fruitige zoet en kruidig.

In een opwelling nam ik de challenge op om deze fles te bespreken in een sonnet…

Lady Macduff is married to the Lord, Thane of Fife
Her character is limited to just one scene
Because of Lord Macduff’s flight, she is a furious wife
Not to be trifled with, she’s elegant but can be mean

The same can be said about the beguiling liquid
Golden sheen in both the bottle and the glass
Elegant, yet firm and strong like a spouse conflicted
Clearly the drink of choice for the upper class

Fruits of the orchards with a lovely floral touch
Feminine, beautiful, a caress of the soul
But spicy too, as if she holds a grudge
Behold, our breath away she stole

One sip and a collective gasp of appreciation sounds
Begging the bottle to go for some extra rounds

Benriach 31 Year Old ‘Menteith’ – 53.1% – RRP 750 EUR

If it were done when ‘tis done, then ‘twere well it were done quickly – Macbeth (Act 1 Scene 7)

Neus: Begint eerder gesloten, understated, aards. Pruimen en honing met een hint van eik.
Smaak: Op smaak laat het fruit zich plots zien: appels, kruisbessen, bloedappelsien. Heerlijke kruidigheid en een tikkeltje geparfumeerd.
Finish: Lang, vol, met een verrassende toets van hazelnoten op het sterfbed.

Een gewaagde keuze voor deze nobelman, die het opneemt tegen Macbeth in de laatste akte.

Glen Garioch 31 Year Old ‘Angus’ – 54.6% – RRP 750 EUR

Present fears are less than horrible imaginings – King Duncan (Act 1 Scene 4)

Neus: Mysterieus, mineraal begin dat langzaam opent richting amandelkoekjes en citrus. Een mooie florale toets, ook. Kruisbessen en vanille. Machtig.
Smaak: Mondvullend en een tikkeltje vuil, lekker old school, fruitig en kruidig tegelijkertijd op appelsienen, kruisbessen, gember en nootmuskaat. Geweldig.
Finish: Lang, stevig op kruiden met hints van zoetzuur fruit.

Ah, wat een geweldige Glen Garioch. Het was mijn favoriet van de avond, moet ik bekennen.

Voor de Linkwood, Benriach en Glen Garioch bedacht Chef Stef een gerecht dat mij bijzonder kon bekoren: Kangoeroefilet (die malser was dan de bips van een baby!) met pompoencrème, zoetzure bietjes, gepofte aardappel en een wildjus bosbessen ‘Ballechin’. Dat was een waar smakenfestijn en een uitstekende match met het trio van malts!

Ardmore 12 Year Old ‘Seyton’ – 52.5% – RRP 100 EUR

What! can the devil speak true? – Banquo (Act 1 Scene 3)

Neus: Flink vegetale en geturfde neus met medicinale toetsen die je niet verwacht van dit huis (maar ongetwijfeld zit het feit dat er gefinisht werd op ex-Laffie vaten daar voor veel tussen).
Smaak: Op smaak wordt hij lekker zoet(zuur) op toetsen van citroen en wit fruit, mosterdzaad en zelfs een paar druppels brak water.
Finish: Lang, zoet versus zilt en rokerig.

Uitstekende Ardmore, die verrijkt is met toetsen van Laphroaig, wat hem extra peaty maakt. Het werkt prima.

Isle of Mull 18 Year Old ‘First Murderer’ – 50.5% – RRP 225 EUR

Come what come may, Time and the hour runs through the roughest day – Macbeth (Act 1 Scene 3)

Neus: Een vuile neus op karton, nat papier, tattoo-inkt, boter, limoen en een hint van witte chocolade. Erg apart, maar ik ben er nog niet uit of ik ‘m lekker vind.
Smaak: Op smaak wordt dat lekker verder gezet met bijkomend wat geroosterde noten en diesel.
Finish: Lang op gekookte hesp, geitenkaas en assen. Een streepje rook (zowel peat als woodsmoke) op het sterfbed.

Het mag gezegd: om de Eerste Moordenaar te vertolken is deze Ledaig een geweldig keuze. Maar iets te speciaal naar mijn goesting om te bekoren.

Islay Single Malt 19 Year Old ‘First Witch’ – 51.7% – RRP 550

Fair is foul, and foul is fair – Three Witches (Act 1 Scene 1)

Neus: Donkerzoet fruit als rozijntjes, verse vijg en bloedappelsien, gewikkeld in een jasje van assen en teer. Orangettes! Hou ik wel van. Maar ook pruimtabak en zeewier. Machtige neus!
Smaak: Een explosie van fruit komt eerst, met de invloed van de PX overduidelijk. Een perfect huwelijk van peat en PX. Pruimen, origine chocolade, kaneel en staartpeper. Duivels!
Finish: Heerlijk lang op chocolade met rozijnen, tabaksbladeren en turf. Excellent!

Omdat de heksen geen namen hebben in het stuk – ze staan enkel bekend als de Weird Sisters – vonden de makers van de reeks het belangrijk de distilleerderij eveneens niet te benoemen. Dit is nochtans een Ardbeg die 2 jaar mocht rusten op PX!

Terwijl we genoten van deze drie ‘smoky’ malts, toverde Chef Stef een dessertje op tafel onder de noemer ‘The Art of Coffee & Cocoa’ met een koffiebavarois, ganache van Valrhona chocolade getooid in een cacao crème espressosaus ‘Glendronach’.

Mensenlief, wat een magnifiek project! Alles komt perfect samen. Machtige malts, prachtige verpakking, unieke labels en voor elke portemonnee wel een fles – en alles perfect gecombineerd met de kookkunst van Stef Roesbeke. Hier gaat nog lang over gesproken worden.

De aandachtige lezer heeft natuurlijk opgemerkt dat we acht malts hebben geproefd in plaats van negen. Er werd namelijk ook een regal malt gebotteld ter ere van King Duncan, namelijk een 56-jarige Glen Grant uit 1965 op 48.2%. Maar met een prijskaartje van 9.900 EUR en een oplage van slechts 100 flessen, zou het folly geweest zijn te verwachten dat deze ook op het menu stond.

Van menu gesproken, wat Chef Stef uit zijn keuken toverde was wederom niet te versmaden. Zijn talent staat in schril contract met zijn bescheidenheid. Ik geniet iedere keer weer als ik aan tafel mag plaatsnemen in De Cluysenaer, maar deze menu was zo’n perfecte match met de malts die gepresenteerd werden, dat het – zoals ik al zei in de introductie – een culinaire, spiritueuze verwennerij werd.

Via deze weg wil ik erg graag een groot woord van dank uitspreken aan het adres van The Nectar en Mario Groteklaes in het bijzonder. Niet alleen voor de uitnodiging, maar ook voor het feit dat ze dit evenement op poten hebben gezet. Daar is zonder enige twijfel bijzonder veel tijd en moeite (en budget!) in gestoken. Kudos!

Bedankt, Maarten, voor de lift huiswaarts.

Als afsluiter… Sukhinder en Oliver wilden uiteraard nog niet verklappen wat er in de komende releases op ons af zal komen, maar één ding konden ze me helaas al wel verklappen. Er is geen enkel personage bij dat volgens hen in aanmerking komt voor een Auchentoshan. I beg to differ! Een mooie, oloroso sherrygerijpte Auchentoshan uit 1997 zou perfect passen voor Porter, de dronken portier van Macbeth’s kasteel. Toch?

Anon, anon. I pray you, remember the porter.

Er is nog tijd om een tikkeltje bij te sturen, hé…

May the Malt be with you!

Distilleerderij: onbekend
Regio: Highlands
Fles: The Targe 12 Year Old Highland Single Grain Scotch Whisky
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Klein Schild

The Targe is een graanwhisky uit de Highlands waarvan de herkomst niet bekend wordt gemaakt. De fles is uitsluitend verkrijgbaar in de discount supermarktketen Lidl in Duitsland. Daar is ze verkrijgbaar voor amper 23 EUR. Echter, aangezien dat we weten dat het een graanwhisky uit de Highlands is, is de keuze wel beperkt tot oftewel Loch Lomond (vlakbij de grens met de Lowlands) oftewel Invergordon, net ten noorden van Inverness.

Brave, maar niet onaardige neus op mais, vanille, banaan en witte chocolade. Leuke verrassing: de toets van houtlijm die ik vaak bij jonge graanwhisky ontwaar, is hier absoluut afwezig. Nog wat marsepein en groene druiven. Ja, dit is toch verrassend aangenaam, hoor.

Op smaak kan hij zijn herkomst (lees: graanwhisky) niet wegsteken. Mierzoet op vanille, boterkoekjes en pruimencake maar ook witte peper en iets van houtkrullen. Komt erg jong over (tja, dat is hij ook, natuurlijk). Maar laten we eerlijk zijn: dit valt allemaal best mee.

Nou, die afdronk is verrassend lang, zoet en zacht drogend.

Doe er een blokje ijs bij en zet je op een zonovergoten terras en deze jonge graanwhisky stelt niet teleur. Een Targe is trouwens een klein, rond schild dat Schotse strijders droegen. Pas in de 18^e Eeuw werd het vertaald naar ‘iets om naar te mikken’ wat dan later verbasterde tot ‘target’. Vandaar ook het label, natuurlijk. Dankjewel, Peter, voor het sample.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Kanaal One – Gigant
Regio: België
Fles: Gigant Yellow Stone – Blond Kveik IPA
Kleur: donkerblond
ABV: 6.1%

Deugd

Voor deze blonde IPA maakte Gigant gebruik van de Noorse Kveik-gist. Hij luistert naar de naam Yellow Stone, wat in dit geval geen verwijzging is naar het natuurpark in de Verenigde Staten maar wel naar de toetsen van geel steenfruit dat dankzij die gist tot stand komt. Hij schenkt donkerblond tot amber met een witte kraag die die na enkele seconden een mooie film van zo’n halve centimeter op het bier laat staan. Ik proefde hem vlak na hun tripel – Shore Thing Beachy Tripel – die ik erg op prijs kon stellen, dus de verwachtingen zijn relatief hoog.

Lekker fris en fruitig aroma op citrusfruit, abrikozen en sappige perzik. In die optiek is de naam er boenk op, ongetwijfeld te danken aan de drie moutsoorten (gerst, tarwe, haver) en de 4 Amerikaanse hoppen. Daarnaast kan ik wederom het idee van een mashtun in een Schotse distilleerderij niet uit mijn geestesoog krijgen. Wat lekker, zeg!

Op smaak is het al even fris en fruitig, maar met een mooi bittertje dat voor een prima balans zorgt. Een licht zoetzure toets die bijzonder dorstlessend werkt, is mijn deel. Als u weet dat ik deze proef op mijn terras terwijl het 30° in de schaduw is, kan u zich wel voorstellen wat een deugd dit biertje mij doet.

De afdronk is minder zoet dan de smaak, eerder bitter en zoetzuur, maar op een goeie manier.

Absoluut heerlijke IPA (toegegeven, het is mijn favoriete bierstijl). Merci, Benny, om mij hiermee kennis te laten maken.

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Kanaal One – Gigant
Regio: België
Fles: Gigant Shore Thing – Beachy Tripel
Kleur: amber
ABV: 7.7%

Mashtun

Gigant is een Belgisch bier, gebrouwen bij Kanaal One Brouwerij in De Panne. Voorlopig hebben ze nog maar 4 biertjes op de markt, maar ik merk dat ze nu al moeilijk te vinden zijn. Toch kon ik er – dankzij een goeie vriend – twee te pakken krijgen. De Shore Thing en de Yellow Stone. Verschillende stijlen, want tripel versus IPA, maar ik zet ze toch graag even naast elkaar. Beginnen doe ik met de Shore Thing, een zelfverklaarde ‘beachy tripel’ omwille van het feit dat er ook zeekraal en -wier aan te pas is gekomen. Hij schenkt donkerblond tot amber met een mooie witte kraag die lang blijft staan. Wel flink wat gistvlokken in mijn glas, maar ik laat het niet aan mijn hart komen.

Op de neus is er van die maritieme elementen maar weinig op te merken. Ik waan me in de Auchentoshan distilleerderij aan de rand van de mashtun. Zoete mout, een tikkeltje karamel en wat appelsien, misschien zelfs wat banaan. En het ruikt heerlijk, hoor!

Hmmm, lekkere doordrinker. Kapt gevaarlijk vlot binnen. En het is inderdaad geen typische tripel, hoor! Op smaak krijg ik nog steeds zoete mout en citrusfruit, maar nu zit er wel degelijk een mooie maritieme toets aan.

Vooral in de afdronk, die heel zacht gekruid lijkt, komt het zeewier mooi tot zijn recht.

Stevig maar erg doordrinkbaar bier dat zonder twijfel goed past bij een mooi visgerecht of zeevruchten. Lekker! Dankjewel, Benny.

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Een paar weken geleden kondigde ik op mijn blog deze nieuwe releases aan, maar vandaag heb ik het genoegen u mijn, neen: ‘onze’, tasting notes te presenteren. Ik heb namelijk het geluk gehad bezoek te krijgen van een goeie vriend die samples had van elke fles. Jawel, Arno en ik maken er een jaarlijkse traditie van om de Special Release samen te ontdekken. Da’s een opportuniteit die ik niet laat passeren, natuurlijk. Doe er uw voordeel mee, zou ik zeggen. Hieronder kan u lezen wat wij er samen van vonden. Oh, voor ik het vergeet… we zijn begonnen met een aperitiefje: de nieuwe Johnnie Walker Blue Label Elusive Umami, een enigmatische release in samenwerking met de bekende Chef Kei Kobayashi van het driesterrenrestaurant Kei in Parijs.

Aan de slag!

Johnnie Walker Blue Label – “Elusive Umami” – NAS – ABV: 43% – 350 EUR

N: Heerlijk fruitig met appelsienen op kop, gevolgd door gember, digestieve koekjes en een hint van chocolade. Hij heeft wat tijd nodig, maar vertoont dan wel zijn complexe karakter.
S: Meer van hetzelfde, maar met een mooie toets van sandelhout en woodsmoke. Het lijkt wel alsof de umami gegenereerd wordt een door zachte toets van turf.
F: Relatief kort en droog op gekonfijte gember.
C: Boeiende blend die ik tussen de klassieke Blue Label en de uitstekende Ghost & Rare serie plaats.
86/100

Roseisle – “The Origami Kite” – 12 YO – ABV: 56.5% – 145 EUR

N: Smoutebollen en vanille, gevolgd door wat limoen of yuzu, appeltaart met bloemsuiker. Verrassend fris en uitnodigend. Ik ben bijzonder aangenaam verrast.
S: De smaak ligt mooi in het verlengde van de neus, maar wordt iets donkerder, als u begrijpt wat ik bedoel. Gebakken appels en gekonfijte perzik met een toets van munt.
F: Mooie, lange afdronk die erg fruitig wordt.
C: Dit is op en top Speyside. Zomer in het glas. Aanrader!
87/100

Glenkinchie – “The Floral Treasure” – 27 YO – ABV: 58.3% – 410 EUR

N: Floraal zoals de naam al doet vermoeden, maar ook fruitig op frambozen en groene banaan. Iets van kiezeltjes en boterbollen. Erg elegant.
S: Op de tong is het toch wel een ander verhaal. De elegante dame blijkt een sterk karakter te hebben en wordt pittig qua kruidigheid, terwijl het fruit aangevuld wordt met boterbollen. Zoethout verschijnt. Een malt met ballen, zou ik bijna zeggen.
F: Op de lekker lange finish verschijnt een aangename toets van tijgerbalsem.
C: Dit is één van de oudste officiële Glenkinchie ooit gebotteld en kan ik erg warm aanbevelen. Het prijskaartje is fiks, maar de malt is dan ook bijna drie decennia gerijpt.
88/100

The Singleton of Glendullan – “The Silken Gown” – 14 YO – ABV: 55% – 155 EUR

N: De neus transporteert me onmiddellijk naar een zonovergoten terras met een glas goeie witte wijn voor mijn neus, terwijl een zeebries door mijn haren (welke?) waait. Aangevuld met boter en een hint van leder. Leuk!
S: Op smaak is hij erg strak, als u begrijpt wat ik bedoel. Zoet, maar met een mooie toets van agrums, krijgt en iets licht herbaal waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Het ziltje keert weer. De wijntoets is echt aangenaam en niet dominerend.
F: Dat ziltje komt terug in de mooie, zacht drogende finish.
C: Ik verwachtte weinig van deze malt die gefinished werd op Chardonnay de Bourgogne vaten, maar hij kon me erg aangenaam verrassen.
86/100

Clynelish – “The Jazz Crescendo” – 10 YO – ABV: 57.5% – 205 EUR

N: Fruitig en waxy met wat mosterdzaad en geurkaarsen. Als een warm dekentje op de sofa. Dit is een schoolvoorbeeld van dit huis. Magnifiek!
S: Yes! Levendig, fris en waxy en precies wat je van een goeie Clynelish mag verwachten. Top.
F: De afdronk is lang, waxy en mooi zoet. Een instant classic.
C: Het prijskaartje mag dan wel wat hoog zijn voor een 10-jarige malt, maar het is wel een toppertje van formaat. Ik kan niet anders dan deze aanbevelen, want het is mijn favoriet uit de reeks.
90/100

Oban – “The Soul of Calypso” – 11 YO – ABV: 58% – 175 EUR

N: Hola, wat is dat hier? Hoge esters, een martieme toets, maar tegelijkertijd erg funky als van een Jamaicaanse rum.
S: Niet gemakkelijk, wat mij betreft. Een beetje boozy en droog en flink wat peper en zout. De rumvaten overstemmen het DNA van Oban. Hij ontbeert de tropische fruitigheid van de rum en offreert enkel de funkiness die we hiermee associëren.
F: In de middellange finish krijg ik vooral… pasticine.
C: Ik had hoge hoop voor deze Oban, maar het is de teleurstelling uit de reeks voor me. Jammer!
82/100

Mortlach – “The Katana’s Edge” – NAS – ABV: 58% – 305 EUR

N: De neus begint donkerzoet op fruit en cuberdons, maar eerder ingetogen. Alsof het Beest getemd is. Uitgepuurd, als u begrijpt wat ik bedoel. Kaizen!
S: Maar op de tong… let the Beast go! Een plakkerige explosie die hem doet denken aan de Mortlach uit vervlogen tijden. Lekker old school en erg goed. Je kan hem bijna kauwen.
F: De afdronk is lang en bevredigend.
C: Wow, deze mag dan al duur zijn – zeker als je weet dat hij geen leeftijdsaanduiding krijgt – maar het is een meesterwerkje. De poster boy voor NAS whisky, me dunkt.
89/100

Talisker – “The Wild Explorador” – NAS – ABV: 59.7% – 145 EUR

N: De neus begint eerder ingetogen op maritieme toetsen en iets van gepekeld vlees. Maar ook vingerverf, plasticine en champignons. Atypisch, maar wel bijzonder.
S: Op de tong tekent de klassieke Talisker Trinity (zilt, peper, turf) wel degelijk present. Dat wordt mooi omfloerst door een zoetje van de portvaten. Maar die domineren hoegenaamd niet, waardoor de malt op smaak dan weer wel als typisch kan bestempeld worden en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Lekker!
F: De finish is bijzonder maritiem met toetsen van scheepstouw en een voorbij tjokkende vissersboot. Het zoetje is ook hier weer present.
C: Een leuke variatie op deze klassieker.
86/100

Lagavulin – “The Ink of Legends” – 12 YO – ABV: 56.4% – 195 EUR

N: Wat een vreemde neus! Zoete schaaldieren en gekookte garnalen worden ingepakt door aardappelschillen en andere vegetale toetsen. Erg interessant, maar toch ook een beetje bevreemdend. De tequila is onmiskenbaar.
S: Wat een vreemde smaak! De tequila komt eerst en wordt dan gevolgd door Lagavulin. Ze lijken naast elkaar te werken in plaats van samen. Ik stel me voor dat Antonio Banderas een tequilabar binnenstap in zijn laarzen van krokodillenleer, maar dat Salma Hayek al aan de bar zit met een glas Laga. Tarantino zou hier een mooi vervolg kunnen maken…
F: Wat een vreemde finish! In de lange afdronk verschijnt plots een opstoot van zilt.
C: Wat een vreemde Lagavulin!
85/100

Bedankt, Arno, voor deze toptasting. Een erg mooie reeks, als u het mij vraagt. Hopelijk kan bovenstaande je helpen kiezen, mocht je interesse hebben in deze reeks. De Clynelish en Mortlach presteren naar verwachting, wat ik niet kan zeggen van de Oban en Lagavulin. Maar de verrassingen – in bijzonder positieve zin – zijn voor mij de Glenkinchie en vooral de Roseisle.

May the Malt be with you!

Distilleerderij: Barton
Regio: USA
Fles: 1792 Full Proof, Kentucky Straight Bourbon Whiskey
Kleur: koper
ABV: 62.5%

Snoep

Ah, full proof, oftewel volle sterkte (neen, da’s niet hetzelfde als vatsterkte). En dat is bij deze 1792 maar liefst 62.5%, het originele ‘barrel entry proof’, de sterkte waarop de spirit destijds op vat ging, dus. Oh, ja… in 2020 uitgeroepen tot de World Whisky of the Year door Jim Murray in zijn befaamde bijbel, dus dat kan niet slecht zijn, toch?

Donkerzoete, uitnodigende neus op mokka, cacao, rozijntjes, vanillevla, karamel, bresiliennenootjes, frangipanegebak en café frappé. Ja, dit is een vloeibaar dessertje op de neus. Ik moet me inhouden om hier geen slagroom op te doen. Nog wat typische vernis op de achtergrond. Lekkere neus!

De aanzet is stevig, maar toch brandt deze niet en behoeft hij absoluut geen water. Erg zoet, net als de neus, op veel van hetzelfde, maar met een mooi kruidig randje. Iets van woodsmoke geeft hem diepte. Wordt midpalate misschien net iets te snoeperig. De karamel krijgt de overhand.

Lange, mooi gebalanceerde afdronk.

Goed spul. Doet me goesting krijgen om de rest van 1792 te ontdekken. Bedankt voor het sample, Wouter.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Barton
Regio: USA
Fles: 1792 Aged 12 Year, Kentucky Straight Bourbon Whiskey
Kleur: koper
ABV: 48.3%

Significant

Twaalf jaar is best wel lang voor het rijpen van een bourbon, zeker in het warme klimaat van Kentucky. De 1792 heeft een hoog roggegehalte in het recept, dus ik verwacht me aan flink wat kruidigheid.

Zalig zoete neus op banaan, cacao, vanille, viooltjes (de purperen snoep) en kamille. Karamel tekent natuurlijk ook present, alsook een hint van vernis en hars. Verrassend lekker vind ik het streepje woodsmoke dat deze tentoon spreidt. Erg goeie neus, alweer.

Verrassend zacht op de tong met vooral vanille en kruiden van de rogge, aangevuld met iets van walnoten en late toetsen van fruit. Denk sultanas, geprakte banaan en iets van abrikoos. Wordt midpalate licht drogend, maar nooit oaky. Dit staat mij erg aan.

De afdronk is mooi: zoet, kruidig en lang. Kaneel op het sterfbed.

Het verschil met de single barrel die ik net proefde is significant. Ik ben geen grootse bourbondrinker, maar dit kan ik echt wel smaken. Met dank aan mijn makker en bourbonliefhebber Wouter B.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Barton
Regio: USA
Fles: 1792 Single Barrel, OB 2018, Kentucky Straight Bourbon Whiskey
Kleur: koper
ABV: 49.3%

1879

De Barton 1792 Distillery is één van Bardstown’s oudste distilleerderijen, opgericht in… neen, niet in 1792, maar in 1879. Het jaartal 1792 verwijst naar het jaar waarin Kentucky de 15^e staat van de US of A werd. Hun range bestaat uit een aantal bourbons met ronkende namen zoals High Rye en Sweet Wheat, maar wij proeven een single barrel, een vaatje dat als exceptioneel werd bestempeld en daarom zich leende tot een single barrel release in 2018.

Licht prikkelende en waxy neus op rijke karamel en flink wat butterscotch, maar wat me nog het meest aangenaam verrast is de fruitigheid. Ik krijg mooie toetsen van witte perzik en gedroogde abrikoos met een hint van sultanas. Er zit ook een klein snoeperig kantje aan dat me even aan bubblegum doet denken, maar verre van storend. Lichte toets van vernis op de achtergrond. Erg mooie neus.

Romig in de mond. Erg rijk aan zoete toetsen als toffee en karamel, onmiddellijk gevolgd door een heerlijke, maar best zachte kruidigheid van peper en een hint van cuberdons. Wine gums! Fruitthee. Nadat de peppery kick geblust werd door je speekselklieren blijkt dit een mooie, zachte bourbon te zijn.

De afdronk is middellang, zoet en kruidig en een tikkeltje floraal op het sterfbed.

Erg mooie single barrel, moet ik zeggen. Dankjewel, Wouter!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean 5 Year Old 2017, Sherry Cask #17-294 for MMM, 50 bts
Kleur: amber
ABV: 58.5%

Allereerste Single Sherry Cask Release

Manny en ik zijn fan van Nc’nean sinds het eerste uur, da’s een publiek geheim. We hebben in die zin ook al vaak contact gehad met de sympathieke en visionaire eigenares Annabel Thomas, alsook met de getalenteerde master blender Matthew Hastings. Die banden werden enkel maar versterkt op het persdiner van 1 maart laatstleden waar ik het genoegen had – dankzij de manoeuvres van Dearly Beloved – om heel de avond naast de Leading Lady plaats te kunnen nemen en plannen te smeden. En die zijn nu tot uitvoer gekomen en we zijn er maar wat trots op, want we kunnen met Mark & Manny’s Malts de allereerste single sherry cask release van Nc’nean aankondigen in onze eigen Black & White Series.

Diepzoete en zelfs licht umami neus op vijgen, rozijnen en kerststol, maar ook walnoten en zelfs wat rosbief. Bijzonder aangenaam en hartverwarmend.

Olieachtig en mondvullend, warm en kruidig; bijna pikant. Het donkere fruit komt eerst, maar dan zet wat chili peper je mond in vuur en vlam. Het umami randje maakt langzamerhand plaats voor een mooie mandje vol donker fruit met vijgen en pruimen op kop, gevolgd door rozijnen en wat gebakken appels, besprenkeld met kaneel. Herfst in je glas!

De afdronk is ronduit schitterend. Hij blijft lekker zoet en kruidig hangen, alsof er geen einde aan lijkt te komen. Dit is Genieten met hoofdletter G!

Zeiden we al dat dit de allereerste single sherry cask release is van Nc’nean? Ja? Oh, okay. Kan geen kwaad dat nog eens te herhalen, toch? Hier zijn we echt wel heel trots op, u merkt het. Hoe kan het ook anders? Wat een klepper! Opnieuw getooid met een prachtig label van Dearly Beloved uiteraard.

87/100

Geproefd door Mark & Manny op 06-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 3 Year Old 2019/2023 Dialects, Klubb23, PX Hogshead (Peated) #2019-1581, 185 bts
Kleur: mahonie
ABV: 64.3%

Mellek & Heuninck

Nog een M&H van Klubb23, zij het deze keer wel in samenwerking met enkele partners, zijnde Patrick’s Whisky Bar, Crann, Top Malts en Dram Brothers Luxemburg. De release kreeg de titel ‘Dialects’ mee en er zijn 5 verschillende labels, afhankelijk van het dialect van de ontvanger van de fles, echt waar. Da’s een grappig idee. Belangrijker is natuurlijk de inhoud en die is afkomstig van een PX Hogshead (Peated) dat op 25 juni 2019 te slapen werd gelegd. Bottelen vond plaats op 19 maart 2023, oftewel na 3 jaar en 8 maanden rijping. Het kleurtje is alvast erg veelbelovend.

Nou, zowel het PX vat als de turf hebben hun stempel gedrukt en hoewel ik vaak zeg dat ik het een moeilijke combinatie vind, lijk ik het steeds meer en meer te kunnen appreciëren, want deze neus is uitstekend. Pruimtabak, gebakken banaan, origine chocolade met een handjevol noten, perensiroop en pruimenconfituur. Iets van gebak, iets van slagroom en iets van appelsien. Mooi, rijk en rond en – ondanks het torenhoge ABV – niet brandend.

De body is verrassend licht en de aanzet zacht en bijzonder zoet. Neen, dit doet me niet naar adem happen, maar wel smakken van plezier, want ik krijg nu allerhande heerlijke zoetigheden zoals een granola, bloedappelsien, wine gums, Luikse wafels, appelsien- en abrikozentaartjes en dat alles gewikkeld en een zacht rokerig jasje dat voor een mooie warmte in de mond zorgt.

De afdronk is intens, kruidig, donkerzoet en lang.

Een heerlijke winterdram. Ik zet de fles nog even aan de kant tot november. Leuk idee, grappig label en heerlijke whisky. M&H is goed op weg op een klassiek wereldmerk te worden.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 3 Year Old 2020/2023 Min Morsa, Orange Wine Cask #2020-2073A, 46 bts
Kleur: vol goud
ABV: 63.8%

Vår Morsa

Min Morsa is Zweeds voor ‘mijn moeder’ en gaat eigenlijk gepaard met een triest verhaal. Mijn goeie vriend Dominic verloor op 2 juni 2023 zijn moeder in een verkeersongeval. Ze was geboren in 1946. Op de dag van het tragische ongeval werd zijn broer Frédéric net 46 jaar oud. Vandaar het aantal flessen dat gebotteld werd van deze malt, die een eerbetoon vormt aan Mama. Het label, vol symboliek, is prachtig. De inhoud van de fles is op z’n zachts gezegd apart, want het is een jonge malt uit Israël die rijpte op een Orange Wine Cask – de eerste in zijn soort op vatsterkte.

Zoals van dit type vat mag verwacht worden, offreert de neus een plejade aan oranje vruchten, met name appelsien, mandarijn, clementine en bergamot. Maar daarnaast ook nog wat meloen, mango en abrikozen, kiwi en kruisbessen… enfin: tropisch goedje. Nog een ondertoon van aardse toetsen, sultanas en een handjevol noten – hoewel ik er nog niet de vinger op kan leggen welke. Maar wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat deze enerzijds niet brandt ondanks het hoge ABV en dat hij anderzijds heerlijk geurt.

Ook op smaak brandt hij niet, hoewel hij natuurlijk flink stevig binnen komt. Maar water kan je gerust achterwege laten; de alcohol is prima geïntegreerd. Ook op smaak heel wat oranje citrusvruchten, maar nu ook roze pompelmoes die voor een zacht bittertje zorgt. De noten zijn cashew! Mooie kruidigheid als van roze peper (eigenlijk geen peper, maar een bes) en een enkele kruidnagel. Midpalate vertoont hij even een speels, snoeperig kantje.

De afdronk is geweldig. Lang, warm, kruidig op appelsienzeste en sultanas met een hint van crème brûlée.

Uitstekende vatselectie waar Mama trots op zou geweest zijn. Moge ze rusten in vrede. Vergeten wordt ze nooit. Min morsa is bij deze vår morsa.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Min Morsa is Zweeds voor ‘mijn moeder’ en gaat eigenlijk gepaard met een triest verhaal. Mijn goeie vriend Dominic verloor op 2 juni 2023 zijn moeder in een verkeersongeval. Ze was geboren in 1946. Op de dag van het tragische ongeval werd zijn broer Frédéric net 46 jaar oud. Vandaar het aantal flessen dat gebotteld werd van deze malt, die een eerbetoon vormt aan Mama. Het label, vol symboliek, is prachtig. De inhoud van de fles is op z’n zachts gezegd apart, want het is een jonge malt uit Israël die rijpte op een Orange Wine Cask – de eerste in zijn soort op vatsterkte. Ik nam de fles mee naar New York.

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 4 Year Old 2018/2022, Mobsters on Mopeds, Virgin Oak #2018-1022, 99 bts
Kleur: brons
ABV: 67.3%

Cuberdons

Ik kan het zelf amper geloven, maar dit is al mijn 40^e Milk & Honey. Er zijn Schotse malts die minder aan bod gekomen zijn in de afgelopen 15 jaar, stel je voor! In dit geval betreft het alweer een onafhankelijke botteling – van Klubb23 – onder het label Mobsters on Mopeds. Het betreft een Virgin Oak vat, waar 99 flessen van werden betrokken. Fles 99/99 staat als vanouds in de collectie, maar zal te zijner tijd wel open getrokken worden. Deze werd overigens speciaal voor Patrick’s Whisky Bar van het hotel Fidder uit Zwolle, Nederland gebotteld.

Heerlijke en erg intense neus op aardbeien, kersen, pruimenconfituur en vlierbloesem sap. Flink wat kruidigheid van de eik. Doet wat denken aan sigarenkistjes van mijn opa zaliger. Vanille en een druppeltje honing. Lychee en rozemarijn. Iets fris als van menthol op de achtergrond, iets wat ik wel vaker op de neus krijg bij M&H. Laat u niet van de wijs brengen met de jonge leeftijd, dit is een prima neus!

Lekker olieachtig op de tong, bijna stroperig. Dit is een erg pikante fruitsla. Het rode fruit keert weer, aangevuld met flink wat houtkruiden met chili, rozemarijn, tijm en kruidnagel op kop. Midpalate krijgt hij een snoeperig kantje. Cuberdons! Maar ook opgelegde rozijnen en een hint van mokka en zoethout. Ken je de pepernoten uit Nederland? Maar dan vloeibaar.

De afdronk duurt een absolute eeuwigheid.

Wat een monsterlijk lekker dram.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 4 Year Old 2018/2023 Klubb23 for Saint Mac, Charity Bottling, Ex-bourbon hogshead 2018-0811, 120 bts
Kleur: vol goud
ABV: 66.7%

Charity

Saint Mac, de whiskyshop uit Kinrooi in het (voor mij) verre Limburg, pakte dit jaar uit met een charity bottling en ging daarvoor in zee met Klubb23, die op hun beurt een stevige malt uit Israël selecteerden bij Milk & Honey. Het ex-bourbon cask uit 2018 zat nog op 66.7%! Dat kan tellen, hoewel de ervaring wel leert dat de alcohol bij M&H vaak prima geïntegreerd is.

De neus is krachtig (doh!) op vanille, marsepein, honing, hooi, toffee, munt en zachte houtkruiden. Ananas en havermout. Een tikkeltje umami, alweer. Jong? Zeker! Lekker? Amai nog niet. Dit is een uitstekende neus en het type dat me destijds M&H in het hart deed sluiten.

Krachtige aanzet, zoals te verwachten was met dit ABV, maar naar adem happen doe ik allerminst. Wel smakken van genot, want dit is een mix van vanille, marsepein, het witte vlees van een roze pompelmoes, gedroogde ham, honing, karamel, noten, roze peper en zelfs een klein ziltje en wat menthol. Woodsmoke is onmiskenbaar. Ik heb me de moeite niet eens getroost hier water aan toe te voegen. Helemaal niet nodig, mits benaderd met respect en geduld. Ik vind deze erg lekker, hoor.

De afdronk is warm, zoet, olieachtig en vooral erg, erg lang.

Goeie whisky voor een faire prijs en het goeie doel? What’s not to like?

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey Hacarem Spirits 100^th Anniversary, Israeli Red Wine, 400 bts
Kleur: amber
ABV: 55%

יין אדום

Hacarem Spirits Ltd is een Israëlisch importeur van lekkers sinds 1921. En om hun 100^e verjaardag te vieren klopten ze aan voor een single cask bij de jongens en meisjes van Milk & Honey. Het betreft een jonge malt die op een Israëli rode wijnvat gerijpt is. Het leverde uiteindelijk 400 flessen op.

Intense neus op rood fruit met flink wat herbale toetsen van oregano en paprikapoeder, tamme kastanjes en bloedappelsienen. Iets van woodsmoke – dat moet wel van het STR proces komen, toch? Om één of andere manier vind ik hem ook best umami. Rosbief in een sausje van rode bessen. Aangenaam.

Lekker mondvullend, maar nu wel onmiddellijk best pikant. Chili, nootmuskaat en kruidnagel. Paprika en oregano keren weer. Flink herbaal, hoor. Maar ook flink floraal, bijna flirtend met iets van parfum. Het is wat op het randje, maar gelukkig wordt hij niet zepig. Een bittertje van walnoten verschijnt midpalate. Water is niet nodig.

De afdronk is daardoor een beetje vreemd. Funky, zeg maar.

Oh, die vreemde titel? Dat is gewoon ‘rode wijn’ in het Hebreeuws. Bedankt voor het sample, Pascal!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: René Rivière
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac René Rivière Borderies Lot 25 Malternative Belgium #25 ‘Madame Pivoine’, 85 bts
Kleur: amber
ABV: 48.1%

Interbellum

René Rivières… die naam doet een belletje rinkelen. Ah, ja, de allereerste cognac die Malternative Belgium bottelde – #1 Le Début – was ook als van dit huis afkomstig. Dit is al hun zesde, overigens. Hij werd in 1925 (dus bijna een eeuw geleden, tussen de twee wereldoorlogen in) te slapen gelegd in Saint-Sulpice, overgeheveld op dame-jeanne in 1983 en uiteindelijk gebotteld op 1 augustus 2023. Ocharme 85 flesjes van dit kleinood, die je zo’n 750 EUR zullen kosten per stuk, zijn beschikbaar. ‘Waren beschikbaar’, moet ik ongetwijfeld zeggen. Dit kan je probleemloos omschrijven als liquid history, toch? Zeker als je weet dat het eerste vat pas in 1897 te slapen werd gelegd. We zitten in de Borderies (de kleinste van de crus) en deze cognac is (waarschijnlijk) uitsluitend van de druivensoort Folle Blanche geproduceerd. Aan de slag!

Ingetogen, delicate, waxy en subtiele neus op witte perzik, abrikoos, amandelschaafsel en vers geboend leder. Dit is alvast erg, erg boeiend. Complex met zijn florale ondertoon en zachte toetsen van gekonfijt citrusfruit. Machtig!

Mondvullend, bijna romig, op florale toetsen in eerste instantie. Dit wordt gevolgd door mooie, fruitige toetsen van citrus en witte perzik, te lang getrokken kamillethee en flink wat rancio. Drogend naar het einde toe.

De bijzonder lange afdronk is een weerspiegeling van de complexiteit van deze oude cognac. Herbaal, floraal, fruitig en drogend tegelijkertijd, maar nooit minder dan bijzonder complex.

Amai, mijn klak! Uitstekende interbellum cognac. Bijzonder complex. Een cognac om even (nee, lang!) voor te gaan zitten.

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laurichesse
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Laurichesse Lot 76 Grande Champagne, Malternative Belgium #24 ‘Le Vaillant’,
Kleur: brons
ABV: 48.1%

De Moedige

Het is een publiek geheim dat ik (& Dearly Beloved ook!) mijn hart verloren heb aan dit cognachuis. We waren er dan ook te gast in juli 2023 tijdens onze zomervakantie en proefden er toen cognac rechtstreeks uit het vat! Toen deze dan op de markt verscheen, vroegen we ons af of het om het vat zou gaan waaruit wij geproefd hebben, maar Léa (de Dearly Beloved van Olivier Laurichesse) liet verstaan van niet. Jammer aan de ene kant, spannend aan de andere kant, natuurlijk. Opnieuw werkten ze samen met Pieter Knapen om deze cognac uit 1976 op de (Belgische) markt te brengen. Het vat werd op 1 augustus 2023 gebotteld en leverde maar liefst 438 flessen op.

Jawel, dames en heren, op de neus is het DNA van Laurichesse onmiskenbaar. Appelsien in een panoplie aan variëteiten, maar allemaal om ter sappigst. Mandarijn en pomelo gaan met de meeste aandacht lopen, terwijl de cognac ondertussen ook mooie toetsen van rode bessen en kersen tevoorschijn tovert. Doe daar nog wat honing en abrikozen bij, alsook een mespuntje snuiftabak, en je snap dat je vloeibaar goud in je glas hebt. Uit-fucking-stekend – excuse my French.

Heerlijk volmondig en absoluut fruitig. Flirtend met de tropen, als u het mij vraagt. Denk aan pompelmoes, pomelo, mango en kweepeer, echt waar. Daarnaast wat honing en houtschaafsel. Die balans! Zacht drogende eik na heerlijke rancio. Groots!

Maar dan die afdronk… die Afdronk… hij duurt een eeuwigheid en blijft maar toetsen van donker fruit en vooral appelsien brengen. Sterft een ietwat droge dood die een gelukzalige glimlach op mijn tronie tovert.

Halleluja. Beestig lekker. Erg leuk label, overigens: ‘Le vaillant’, oftewel ‘De moedige’. Reken op zo’n 260 EUR. Nog verkrijgbaar bij Malternative Belgium. Niet twijfelen, doen! Highly recommended!

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lhéraud
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lhéraud 56 Year Old 1967 Bon Bois, Grape of the Art
Kleur: mahonie
ABV: 46%

Bon Bois

Ik beken, ik had nog niet eerder van het huis Lhéraud gehoord. Het is een kleine cognacproducent die vier generaties teruggaat. Leopold Lhéraud was de eerste die besloot cognac te gaan stoken. Dit single cask, dat in 1967 te slapen werd gelegd met eau-de-vie uit de regio Bon Bois, begon zijn lange winterslaap in een natte kelder, werd dan verhuisd naar een droge kelder en uiteindelijk gebotteld in juli 2023 – op 46% – door het Duitse gezelschap Grape of the Art. Lhéraud gebruikt uitsluitend de Ugni Blanc druif.

Zeer geurig en delicaat op de neus! Denk aan vanille, melkchocolade, abrikozen en pruimen, maar ook tabak en leder. Zelfs een tikkeltje floraal en iets van metaal wat me (op een goeie manier) doet opkijken. Erg boeiend.

Mondvullend en zo zacht als de bips van een baby. Karamel, appelsien, walnoten, leder, pruimen, dadels, vijgen… ja, dit wordt zelfs een tikkeltje snoeperig. Mooie, zoetzure toetsen van fruit in plaats van tannine en dat kunnen we alleen maar toejuichen, toch? Geweldige cognac.

De afdronk is zoet en drogend en sterft een licht bittere dood als van het witte vlees van een pompelmoes. Zoethout op het sterfbed.

Bijzonder mooie, gebalanceerde cognac. Ik vind het altijd een beetje spannend om een distillaat van voor mijn geboorte te proeven. Dit is zalig. Uiteraard is 600 EUR een fiks prijskaartje, maar wat een cognac!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Armagnac-Ténaréze Hontambère 33 Year Old 1989 Grape of the Art & Swell de Spirits, 250 bts
Kleur: brons
ABV: 55.9%

Jamairmagnac?

De jongens van Grape of the Art (Robert, Olivier, Sasha, Christian en Leonard) uit Stuttgart zijn met deze Hontambère niet aan hun proefstuk toe. Afgelopen december nog proefde ik een single cask van deze Armagnac uit 1985. Deze uit 1989, single cask #A5 uit een natte kelder,  is afkomstig van Domaine Pouchégu uit de Ténarèze-streek. Het huis is al sinds 1892 in de weer om heerlijke armagnac te maken. Deze is trouwens een co-botteling met Swell de Spirits uit het Franse Bordeaux.

Prachtige neus op kersensap, munt, houtlijm, mokatine en… euh… olieverf? Hij doet me zelfs even denken aan een mix van funky Jamaicaanse rum en oude bourbon gerijpt op zwaar geblakerde vaten, echt waar. Kaneelbroodjes vers uit de oven.

Lekker romig en verrassend fris op appelsienmarmelade en appeltjes in de pan, besprenkeld met kaneel. Gedroogde pruimen en dadels verschijnen, alsook wat pruimtabak. Midpalate verschijnt een mooie toets van gezouten karamel. Donkerzoet en mysterieus, maar vooral heel erg lekker.

Pas in de afdronk verschijnen de eerste droge toetsen van het hout, terwijl zowel citrusfruit (gekonfijt, deze keer) de duimen moet leggen tegen een mooie zilte toets.

Armagnac uit Jamaica, als het ware… Jamairmagnac? Indrukwekkend!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-09-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).